JiöïtTÜëiims
De Komedianten komen
Vacanfieherinneringen.
Twee jaar oorlog
NED. FABRIKAAT DER N.V. PRODENTA - AMERSFOORT
Groot aantal arbeiders naar
Frankrijk vertrokken.
Er heerschte Dinsdagavond weer een drukte van
belang op het station te Haarlem. Een nieuwe groep
bouwvak- en hulparbeiders uit Haarlem en omge
ving vertrok onder de tonen van marschmuziek
naar het buitenland om daar te gaan werken.
Het Gewestelijk Arbeidsbureau en haar bijkan
toren in IJmuiden en Beverwijk hadden deze uit
zending verzorgd.
Vele huisgenoot-en deden de arbeiders uitgelei
de. Hier was een speciale regeling met de Neder-
landsche Spoorwegen getroffen. Bij het vertrek
waren o.m. aanwezig: Dr. A. Götte, loco-burge
meester; de heer C. Funckler, voorzitter van de
afd. Noord-Holland van het N.V.V., de heer Voigt,
Fachwerber in het district; de heer H. J. G. J. van
Leeuwen, adjunct-directeur van „Winterhulp" en
de directeur van het Gewestelijk Arbeidsbureau,
de heer W. H. M. Niërtfiuis Ruysch en hoofdinspec
teur G. Drayer.
Daar de vertrekkenden een lange reis voor den
boeg hadden en velen reeds vroeg van huis gegaan
waren had het Gewestelijk Arbeidsbureau, in sa
menwerking met de Centrale Keuken, voor soep
gezorgd. Dames van het K.V.V. deelden die in
cartonnen bekers uit.
Met alles is rekening gehouden om de reis zoo
gunstig mogelijk te laten verloopen. Transportlei
ders van het Gewestelijk Arbeidsbureau reizen
mee tot in het buitenland. Waarschijnlijk spreken
maar weinige arbeiders een vreemde taal, maar
daar zij samen met andere Hollanders werken en
zelfs de koks, kappers, kleermakers enz. Neder
landers zijn, zal het hun aan niets ontbreken. Voor
al de Hollandsche keuken wordt op prijs gesteld.
Ook de medische verzorging, huisvesting en so
ciale verzekering zijn geregld.
Niet elke werkzoekende kan in het buitenland
werken. Een strenge keuring'zorgt, dat alleen li
chamelijk geschikten in het buitenland tewerk ge
steld zullen worden. Dat voorkomt moeilijkheden.
Ook de zorg voor de achterblijvende huisgenoo-
ten berust in handen van het Gewestelijk Arbeids
bureau dat verzekert: „De kostwinners kunnen ge
rust zijn: de loonoverschotten worden prompt aan
de achterblijvenden uitgekeerd. Zelfs wanneer het
overmaken van het loonoverschot niet zoo vlot zou
verloopen, blijven de huisgenooten niet onver
zorgd. Een speciale steunregeling en eventueele
voorschotten op het verdiende loon maken het
mogelijk, dat het. gezin ook de eerste paar weken
in het levensonderhoud kan voorzien".
Van de zijde van het Gewestelijk Arbeidsbureau
werd medegedeeld, dat in Frankrijk hooge loonen
betaald worden. De mensehen vertrekken geheel
vrijwillig en dat het hun in het buitenland goed
bevalt blijkt wel. Vrijwel allen keeren, na hun
verlof, weer terug naar hun werk.
Binnenkort vertrekken er weer transporten.
Tentoonstelling van vervangende en
nieuwe materialen.
In Den Haag geopend.
'sGRAVENHAGE 2 September. In de gothlsche zaal
van het gebouw Kneuterdijk 20 heeft de vereenlging van
Duitsche ingenieurs in samenwerking met de Duitsche
spoorwegen en met medewerking van de hoofdafdeeling
volksvoorlichting en propaganda van het Rijkscommisèa-
riaat. een tentoonstelling ingericht van vervangende en
nieuwe materialen ten behoeve van de metaalindustrie.
Zij wordt gehouden met het doel de gedachte van metaal
besparing en materiaalvervanging door gebruik van
nieuwe stoffen ook in Nederlandsche industriekringen in
gang te doen vinden. In tegenwoordigheid van vele Duit
sche en Nederlandsche autoriteiten heeft de RUstungs-
lnspector, schout bij nacht Relmer, deze met groote zorg
samengestelde expositie vanmiddag geopend.
Bij de opening werd allereerst gesproken door den ge
volmachtigde voor Nederland van rijksminister dr Todt,
den heer R. Fiebig, die in een korte toespraak een uit
eenzetting gaf van de rol, welke de techniek thans in onze
samenleving speelt en welke rol steeds belangrijker zal
gaan worden. Spr. gewaagde van de moeilijkheden, die
de wereld en in het bijzonder Europa, ten aanzien van de
grondstoffenvoorzlenlng in detoekomst staan te wachten.
Hij merkte daarbij op. dat deze moeilijkheden niet gezien
moeten worden in het licht van den thans heerschenden
oorlog, maar in dat der verre toekomst, omdat te ver
wachten is, dat er .een tijd zal komen, dat de grondstof-,
fen, welke thans gebruikt worden, niet- meer in dezelfde
hoeveelheden beschikbaar zullen zijn als op dit oogen-
blik, sommige misschien zelfs heelemaal niet. In het' ver
volg van zijn toespraak ging spr. nader in op hetgeen
tot nu toe in Dultschland is bereikt ten aanzien van het
gebruik van andere stoffen, welke voor een zeer belang
rijk deel als volkomen nieuw beschouwd moeten worden
en aan de bestaande gelijkwaardig.
De uitvinding van deze materialen en het gebruik er
van is niet alleen ln het belang van d" Duitsche Industrie
en van het Duitsche volk, het' is tevens van groote betee-
kenis voor geheel Europa, dus ook voor Nederland. Spr.
besloot met een beroep te doen op de Nederlandsche
Industrie niet af te wachten maar aan te pakken om
daardoor het leven van het volk te verzekeren.
Schout-bij-nacht Reimer heeft de tentoonstelling ver
volgens met een enkel woord officieel geopend. Ook deze
spreker legde den nadruk op het feit, dat hier geen sprake
is van vervangingsmaterialen, maar van geheel nieuwe
stoffen. De praktijk heeft bewezen, dat deze nieuwe ma
terialen voor de bestaande niet onderdoen. Spr. gaf uiting
aan de hoop dat deze nieuwe vindingen ook in Nederland,
waar veel metaalindustrie is, in praktijk gebracht zullen
worden.
De aanwezigen hebben hierna de tentoonstelling bezich
tigd. Zij werden daarbij voorgelicht door de heeren dr.
Ude, directeur van de vereeniging van Duitsche Inge
nieurs te Berlijn en door dr. Lindemeijer, Ministerlal-
dirlgent lm Verkehrsministerium eveneens te Berlijn.
In verband met deze expositie, welke zich ongetwijfeld
in een groote belangstelling zal mogen verheugen, vooral
Sovjettroepen moeten opmarsch in
Iran stopzetten.
BERLIJN, 2 September (D.N.B.). Volgens
den Britschen berichtendienst zouden de Sovjet
troepen in Iran bevel hebben gekregen hun
verderen opmarsch te staken.
Hoofdredacteur: R. W. P. Peereboom, Heemstede.
Plaatsvervangend hoofdredacteur: C. J. van Tilburg,
Heemstede.
EEN BLIJMOEDIGE ROMAN
door
WILHELM LICHTENBERG.
(Vertaling van Max van Straten.)
2)
„Maar ik des te meer. Want jouw taak is het
slechts te zingen. De mijne is nog wat moeilijker. Ik
moet voortdurend het evenwicht tusschen je kunst
en je grillen bewaren. In een variété zou ik daar
voor een vermogen krijgen." En na een poosje ging
hij op zangerïgen toon voort: „De filmmaatschappij
„Nerva" te Rome zal een aanklacht tegen je indienen.
Je zult veroordeeld worden. Wie twijfelt daar aan?
Het proces alleen al zal je een vermogen kos
ten. En dat millioen blijf je nog steeds schuldig."
„Als ik niets heb kan ik niets betalen", antwoordde
Raffaela onbezorgd.
„Zeker. Maar filmproducenten, lieveling, verdwij
nen zooals ieder weet niet uit de we
reld zooals zeepbellen. En ze staan altijd
klaar om te vervolgen, te procedeeren, beslag
te leggen.. Dat beteekent met andere woorden, dat
je je halve leven voor de „Nerva" kunt werken. En
altijd een bedelares blijft, zelfs bij de grootste suc
cessen. Wil je dat, Raffaela?" Hij stond nu zoo dicht
bij haar, dat hij zijn hand op Raffaela's haar kon leg
gen.
Ze zweeg lang. En toen zei ze eenvoudig: „Je bent
een idioot."
„Ik dank je!" riep hij zielsverheugd uit. Want
steeds wanneer zij hem een dergelijke liefkoozing
naar het hoofd wierp, zag zij in stilte in dat Sol-
dati een afschuwelijk slimme vent was.
Toen ging Soldati naar het balcon. Beneden in den
tuin lagen de scherven. Maar gelukkig fcad hij de
testbare Gallet-vazen yoor het begin .van
3. Van zoon.
Nou, het is alweer bekeken,
Het is dan ook niet te veel
Wat is nou ruim zeven weken
En alweer in het gareel.
Straks moet ik weer veel verdragen,
Leeraren in slechte bui,
Die me vreemde dingen vragen,
Standjes van de oudelui.
Nauwelijks meer tijd voor tennis,
Honkbal, zwemmen of zooiets,
En geen tochtjes met een kennis
(Met een permanent) per fiets.
'k Heb er danig van genoten
Onbekommerd, vrij en stoer,
Straks word ik weer volgegoten
Dag aan dag met geestelijk voer.
Vader heeft 't parool gegeven
Zooals steeds weer: uit met sport
Nu komt weer de ernst van 't leven,
Denk maar aan je Kerstrapport.
Het is uit met de vacantie
Ik word weer gewoon scholier
Na een poos van importantie
Als een man op mijn manier.
P. GASUS.
van de zijde onzer fndustrieelen en technici, wordt mor
gen ln het gebouw Kneuterdijk 20 een congres gehouden,
waar verschillende vooraanstaande vertegenwoordigers
van de Duitsche metaalindustrie en het ecomomisch leven
het woord zullen voeren. (A. N. P.).
INBRAAK IN SIGARENWINKEL.
Zware straffen geëischt.
Tijdens de vacantie van een sigarenwinkelier aan
den Amsterdamschen straatweg te Utrecht hebben
drie jongemannen, allen recidivisten op een nacht
ingebroken en daarbij een waarde van ongeveer
duizend gulden aan rookartikelen, sigaren, sigaret
ten en tabak weggenomen.
Voor de Utreehtsche rechtbank stonden zij giste
ren terecht. Tegen hen werd twee en drie jaren
gevangenisstraf geëischt. Tegen den man die de
gestolen goederen uit winstbejag had bewaard
werd 1 jaar gevangenisstraf geëischt.
FAILLISSEMENTEN
De Haarlemsche Rechtbank heeft op Dinsdag 2 Septem
ber 1941 geen faillissementen uitgesproken.
Door het verbindend worden der Uitdeelingslijst zijn
geëindigd de faiUissementen van:
1. P. Schuuring, lid der firma Schuuring en Zn. wonen
de te Haarlem, Curator Mr. J. van der Hoeven te Haarlem.
2. J. Schuuring, lid der firma Schuuring en Zn., wo
nende te Haarlem, Curator Mr. J. van der Hoeven te
Haarlem.
AMSTERDAM S INWONERTAL LIEP IETS TERUG
De bevolking van Amsterdam bedroeg volgens
een opgave van het hoofdstedelijk bureau van sta
tistiek op 1 Juli 800.040 tegen 803.073 op 1 Januari.
De colleges aan de Economische Hoogeschool
te Rotterdam vangen dit jaar «aan op Dinsdag- 16
September.
Dinsdag is te Zwolle plotseling overleden de
heer A. C. Willeumier, oud-directeur der stede
lijke muziekschool te Zwolle en organist der
Groote Kerk. De heer Willeumier speelde in de
Groote Kerk ter gelegenheid van een huwelijksin
zegening. Plotseling hield de muziek op. Slechts
een toon bleef doorklinken. Men vond den organist
voor over gevallen over het klavier. Het bleek, dat
de heer Willeumier aan een hartverlamming was
overleden.
Voor de Kinderen
(Teekenlngen H. Kannegieter).
En die springt pardoes het raam door, bij
.een deftig hondenheer, die gezelschap op
bezoek heeft en zegt: „Wat is dat nu weer?
Komt een vreemde mijn kamer binnen»
Neen, dat is toch te brutaal." „Ja, mijnheer",
hijgt nu de ander, ,,'k zoek een dief, die 's
aan den haal!"
het gesprek handig vervangen door waarde-
looze bazarvazen. Raffaela had het niet gemerkt. Dat
deed hij altijd zoo wanneer hij iets moeilijks met
haar te bespreken had.
De zee was inmiddels ook weer tot rust geko
men en de hemel scheen zelfs te lachen.
Raffaela vroeg na een lange, sombere pauze:
„Wanneer beginnen we te draaien?"
„Over acht dagen", antwoordde hij, zonder in zijn
toon ook de geringste triomf te verraden.
„Maar het is beslist de laatste maal dat ik zoo'n
stompzinnige rol speel."
„Beslist de laatste maal. Ik beloof het je."
Raffaela Cellini ging overeind zitten. „Neen, je
beloften zijn me allang niet meer voldoende."
„Zooals je wilt, lieveling."
„Ik zal mezelf tegen iedere verleiding beschermen
en zorgen dat ik nooit meer in staat zal zijn om zoo'n
onwaardig contract te teekenen."
„Hoe wil je dat doen?"
„Door nog binnen een half uur een telegram naar
Reginald Hicks in New-York te sturen."
Hiervan schrok Soldati toch. En hij schrok zelfs
zonder iets te zeggen, wat bij hem hoogst zelden
voorkwam.
„Ja, naar Reginald Hicks", herhaalde Raffaela met
stemverheffing. „Je herinnert je hem waarschijnlijk
nog?"
„O ja, ik herinner me hem..:." Hij bevestigde het
met een woedend geknor.
„Die Amerikaan, die in het voorjaar zoo veel in
mijn gezelschap was."
„Zoo overdreven veel."
„Het was niet overdreven, naar thans blijkt, Want
Reginald heeft mij op een heerlijken avond in Arezzo
een huwelijksaanzoek gedaan."
„Ip de vier jaar, dat ik het geluk had in je nabij
heid te zijn, heb je niet minder dan zes en twintig
huwelijksaanzoeken gekregen."
„Wel mogelijk. Maar over de andere vijf en twintig
heb ik alleen maar gelachen. Het zes en twintigste
neb ik acht en veertig uur lang overwogen."
„En het toen afgewezen".
„Ja", knikte Raffaela, en haar gezicht kreeg nu
EXAMENS.
Voor de praktijk-examens slaagden de volgende leer
lingen van Dr. Otto Klipp's Talenschool:
Engelsch: de dames W. Cauters, G. Cramer, Th. v.
Kaam en de heeren P. Bersee, G. Franssen, W. Kleïjne
Snuverink, A. F. van Kooten, E. Nelissen, P. Tuyn en J.
Wouters.
Fransch: Ch. Dankers, F. Immenga, A. Meeth, A.
Schram en A. Tleleman.
Nederlandsch: A. Heijstek en P. Meerkerk.
Duitsch: mej. C. de Bilt, J. Brachthuizer, W. Bühr-
mann, F. Drost, A. J. fillers, mej. H. Geertsema, fe. Goud-
berg, H. A. Hackenitz, C. van Huis, W. J. Kleijne Snu
verink, P. G. Kranenburg, L. v. d.'Kroft, G. de Lange,
J. Mekkelholt, W. Olthof, J. W. Sloos en mej. H. Vliegen.
Stenografie Nederlandsch (Groote): mej. F. Brucce en
W. J. Kleijne Snuverink.
DEKSCHUIT ONTVREEMD.
AMSTERDAM, 2 September. In den nacht van
Donderdag 28 op Vrijdag 29 Augustus werd ten na-
deele van de gemeente Amsterdam uit den Buiten
singelgracht (achter Galerij) te Amsterdam, ont
vreemd een 25 a 30-tons dekschuit, zwart met witten
band op achtersteven de naam „Misere".
DE ORDEBEWAARDER IN HONDENLAND.
In dien tijd klimt ons slim diefje weer heel
handig uit de kist, zeer behoedzaam er voor
wakend, dat hij 't heerlijk been niet mist.
Maar nu is hij onvoorzichtig, gunt zich dit
keer te veel tijd. En daardoor dat zul je
zien straks raakt hij dan zijn buit weer
kwijt.
een zachte, vrouwelijke uitdrukking. „Ik wees hem af.
Reginald Hicks was mij weliswaar buitengewoon
sympathiek, maar ik hield niet van hem. Niettemin
had ik mij een huwelijk met hem zeer goed kunnen
voorstellen. Er was slechts één voorwaarde, die mijn
jawoord onmogelijk maakte
„Dat je je kunst op zou geven."
„Zoo is het, Guido. O, jij hebt een voortreffelijk ge
heugen. Reginald eischte, dat ik mij van het opera-
tooneel en de film zou terugtrekken. En daarom gaf
ik hem tot afscheid een hand en zei
„Goede reis", vulde Soldati vlot aan. „En denk
steeds goed over me, ook al kan ik nimmer je vrouw
worden."
„Jij was er bij", herinnerde Raffaela zich. „Maar
wat hij mij toen influisterde heb je niet gehoord."
„Verduivelde neen!" zei de manager in toorn.
„Waarom fluistert zoo'n Amerikaan nog iets bij het
afscheid?"
„Ik zal het je verraden. Hij zei: „Ik dwing je niet,
Raffaela. Maar wanneer je eens een groote teleurstel
ling beleefd hebt, wanneer je het gedoe zat bent en
een stille plaats aan de zijde van een man zoekt, die
oprecht van je houdj, telegrafeer mij dan alsjeblieft.
Ik ben dan met de eerstvolgende boot weer bij je."
„Ja", blafte Soldati letterlijk. „Jij herinnert je die
dwaasheid nog woordelijk ook."
Zooals je ziet." Raffaela stond nu van de divan op.
Toen zei ze zacht voor zichzelf heen, en haar stem
had niets meer van theater of film. „Vandaag krijgt
Reginald mijn jawoord. De „Zingende Engel" is mijn
laatste film. En over drie maanden ben ik een heel
burgerlijke mevrouw Hicks in New-York."
Er zijn situaties, waarin zelfs managers van film
sterren hun spraak verliezen. Dit was er een. Soldati
staarde Raffaela eenvoudig aan. Sprakeloos, be
duusd, volkomen uit zijn evenwicht gebracht.
Tot zij tenslotte zei: „Ik ga dus met mijn kleine
Lancia naar Lucca, naar het telegraafkantoor. Als je
wilt kun je meegaan. Maar je kunt ook hierblijven."
Guido Soldati bleef tamelijk hulpeloos achter. Wat
kon hij beginnen? De kostbare vazen had hij van te
voren kunnen verwijderen. Raffaela's weigering om de
„Zingende Engel te draaien had hij bestreden door
te wijzen op haar financieelen ondergang. Maar hoe
(Adv. Ingez. Med.)
De organisatie der voedsel
voorziening.
Over groente.
's GRAVENHAGE 30 Augustus. Van deskundige
zijde schrijft men aan het A.N.P.:
Onlangs is een woord gesproken dat een gouden
omlijsting verdient. Het luidde als volgt: „tus
schen ons ,en den honger staat alleen de orga
nisatie van de voedselvoorziening en wie deze
organisatie torpedeert of saboteert, torpedeert en
saboteert de meest vitale belangen van het Ne
derlandsche volk".
Dit woord moet men ter harte nemen. De or
ganisatie van de voedselvoorziening in ons land is
ongetwijfeld voortreffelijk en doet binnen het be
reik van het mogelijke al wat zij kan om de ver
zorging van het Nederlandsche volk vlot te doen
verloopen. Zij heeft daarbij ook veel bereikt en
er mag met het oog op al wat achter ons ligt
zelfs met dankbaarheid geconstateerd worden, dat
zij op geen enkel terrein voor mislukkingen is
komen te staan.
Des te meer verdient zij aller steun; want
en dit moet ieder duidelijk begrijpen moeilijk
heden ontstaan als deze organisatie gesaboteerd
wordt en slechts het algemeen vertrouwen kan deze
organisatie in staat stellen haar taak naar be-
hooren te vervullen en dit vertrouwen heeft zij
het meest van noode op punten waar het eenigs-
zins critiek wordt of op punten waarvan de ge
ruchtmakende menigte beweert, dat het critiek
wordt.
Over de aardappelen is in de afgeloopen weken
af en toe iets te doen geweest Ieder kan consta-
teeren, dat deze moeiten overwonnen zijn. De
meeste moeite en zorg daarbij leverden niet de
aardappelen op, doch de saboteurs.
Thans is de groente aan de beurt. Natuurlijk
was het weer niet erg gunstig, dat is niet te ver
helpen en daar kan geen enkele organisatie iets aan
doen. Ook in dit opzicht is de organisatie voor
treffelijk en kan met name gezegd worden, dat
de op dit terrein vastgestelde prijzen aan den
groentehandel voldoende winst bieden. Men oor-
deele zelf. Voor den teler zijn grondprijzen vast
gesteld, die zeer behoorlijk zijn en aan eiken
kweeker een goed inkomen verzekeren. Deze
telerprijzen zijn de veilingprijzen. Op deze prijzen
mag de grossier behalve de kosten van vracht,
emballage enz. 12 pet. grossierswinst hemen. Daar
op mag de detaillist zijnerzijds dan weer 32 pet.
winst nemen (32 pet. van 112 pet.); samen ver
dient de handel dus aan de groente bijna 60 pet.
Dat is alleszins behoorlijk. Natuurlijk moet men
hierbij in aanmerking nemen, dat de groentehandel
steeds risico's heeft door bederf; daar is mee
gerekend.
Maar nu doet het publiek oerdwaas, als het niet
voet bij stuk houdt en tegen hoogere prijzen zich
groenten, soms in onverantwoordelijk groote hoe
veelheden, die in angstpsychose worden opgedaan,
gaat verschaffen. Daarmee werkt men in de hand
dat de telers en soms ook de grossiers en detail-,
listen groenten aan de veilingen gaan onttrek
ken om op ongeoorloofde wijze ten koste van het
publiek meer winst te maken, dan ordelijk en
redelijk is. Wie hierin partij trekt voor de orga
nisatie der voedselvoorziening trekt partij voor zijn
eigen beurs en zijn eigen maag.
kon hij dit afschuwelijke telegram verhinderen? Hij
overwoog de gekste plannen. De kabel doorsnijden?
Onzin. Den beambte van het telegraafkantoor omkoo-
en dat hij het niet wegstuurde? Uitgesloten. Een
tweede, gefingeerd telegram sturen om het eerste te
herroepen? Te gevaarlijk. Maar iets ter wereld moest
er toch gebeuren om dit gevaar te bezweren! Hij
geraakte buiten zichzelf van woede. Kon het werke
lijk waar zijn dat Guido Soldati machteloos tegen
over een situatie stond? Zou een vrouw als Raffaela
Cellini werkelijk voor hem, de film en de bioscopen
van de heele wereld verloren zijn om daar in Ame
rika de burgerlijke mevrouw Hicks te spelen? Hoe
meer hij er over nadacht, hoe hopeloozer de situatie
hem leek. Guido Soldati zag voor zijn geestesoog
reeds een goedgetimmerd bureau van den
Burgerlijken Stand, dat echter niets met een film-
happy-ennding te maken had, hij hoorde een twee
voudig ja en voelde een met zorg opgebouwde car
rière in het niet zinken.
Toen kwam Raffaela weer binnen. Ze droeg een
eenvoudige zomerjurk, een beroemde filmdiva on
waardig, zooals de manager op den eersten blik vast
stelde, en had zich bijna niet opgemaakt. Zoo zag ze
er uit als een heel jong meisje en leek niets meer op
dat schaduwbeeld, dat millioenen als hun lieveling
kenden.
„Ga je mee?" vroeg ze en het klonk niet eens bij
zonder uitnoodigend.
„Natuurlijk!" riep Soldati levendig. „Het is immers
mijn plicht bij je te zijn."
„Vooruit dan! Er is haast bij het telegram". Raffae
la liep met haar snelle meisjespas vooruit en Soldati
had moeite haar te volgen. Ze zette zich aan het stuur
van haar kleine sportwagen en hij ging naast haar
zitten, zwijgend, met een steenen gezicht. Ook Raf
faela toonde weinig lust met haar manager een nieuw
gesprek te beginnen. Ze deed alsof ze niet wist dat hij
naast haar was gaan zitten. Met groote snelheid reed
ze langs den breeden, goedverzorgden weg naar
Lucca.
II.
DE KOMEDIANTEN KOMEN.
En twintig minuten later stopte Raffaela voor het
roodgeverfde postkantoor van het stadje.
Heden is het twee jaar geleden dat de oorlog uit
brak. 3 September 1939 zal in de historieboeken aan-
geteekend worden als de zwarte dag die over Europa
veel leed en verschrikking ging brengen. Daarna zijn
twee oorlogsjaren verstreken, meer dan zeven honderd
dagen die stuk voor stuk vol van kommer en ellende
waren. Alleen de stellige verwachting dat uit deze
hel van bloed en tranen een nieuwe dag geboren zal
worden die vOor de geslagen menschheid een belofte
inhoudt van een gelukkiger samenleving maakt het
mogelijk dezen moeilijken weg verder te gaan. Door
de duisternis wenkt het licht.
De Duitsche en Italiaansche pers wijdt aqn dezen
herdenkingsdag breedvoerige artikelen waarin gewe
zen wordt op de zeer belangrijke militaire successen
die de Duitschers en Italianen bevochten hebben.
De „Militarische Korrespondenz" geeft de volgende
balans: „Zonder dat ooit een vijandelijke soldaat
Duitschland betreden heeft, heeft het Duitsche rijk
Dantzig, West-Pruisen, den Warthegouw, Oost-Opper-
Silezië, Elzas en Duitsch Lotharingen heroverd of onder
zijn bestuur geplaatst.
Behalve de landen als Zwitserland, Portugal, Zweden
en Turkije, die volharden in een correcte neutraliteit,
nemen alle Europeesche landen ofwel als militaire
bondgenooten, ofwel door het sturen van vrijwilligers,
aan het groote Europeesche conflict met het bolsje
wisme deel. Italianen, Finnen, Roemenen, Slowaken
en Hongaren, alsmede vrijwilligers uit Spanje, Kroa
tië en Nederland staan in wapenbroederschap met
de Duitsche weermacht. Van de kusten van Noorwe
gen tot de Pyreneeën echter bezit dit Duitschland,
dat voor en met Europa tegen de Sovjet Unie strijdt,
alle steunpunten in den oorlog tegen het land dat
twee jaar geleden dezen oorlog ontketend heeft, een
oorlog die thans aan de Engelsche leiding geen enkele
kans meer biedt om invloed uit te oefenen op de
nieuwe ordening van Europa door een militair optre
den op Europeesch grondgebied."
Verder wordt er in de pers der asmogendheden de
nadruk op gelegd, dat overal waar Engeland trachtte
het initiatief in handen te nemen (in Noorwegen, den
Balkan en Afrika) 'de Duitschers en Italianen er niet
alleen in geslaagd zijn die aanvallen te pareeren,
maar zelfs om te zetten in een nederlaag der Engel-
schen. „De Duitsche weermacht heeft" zoo wordt
geconstateerd „gesteund door een eensgezind front
in het vaderland, in de twee afgeloopen oorlogsjaren,
Europa volkomen weten te bevrijden en de wet van
handelen steeds bij zich zelf weten te behouden.
Het is daarom te verklaren dat men zoowel in
Duitschland als Italië, alsook in de landen die met de
as sympathiseeren. met tevredenheid op de resultaten
van deze twee jaar oorlog terugziet. Toonaangevende
kringen van het departement van buitenlandsche
zaken te Berlijn hebben er Maandag tegenover ver
tegenwoordigers van de buitenlandsche pers op ge
wezen, dat uit den oorlog tegen Engeland voortgeko
men is een strijd van Duitschland en zijn bondgenoo
ten tegen het bolsjewisme. „De oorlog dien Engeland
aan Duitschland heeft opgedrongen, is verkeerd in
een vernieuwingsveldtocht van Europa. De verbonden
legers van Europa marcheeren thans op tegen het
laatste steunpunt van Engeland op het Europeesche
continent: het Bolsjewisme dat in het Oosten van
het Duitsche rijk de groote bedreiging moest zijn voor
de toèkomstige ontwikkeling van het nieuwe Europa
en in werkelijkheid reeds geworden was. Terwille
van hun eigen toekomst en die van Europa hebben de
Führer en de Duce besloten dat de asmogendheden
dezen strijd zullen voortzetten tot aan de overwin
ning."
De Wilhelmstrasse concludeert:
„Het zenuwachtige geschreeuw uit Londen, Mos
kou en Washington en het daar al te duidelijk ver
toonde vertrouwen, vermogen de angst voor het ko
mende einde niet te verdoezelen. Europa is vastbe
sloten om onder leiding van de as de overwinning te
behalen op die machten die het willen hinderen in de
cn-twikkeling van zijn krachten".
In Duitschland en Italië wordt natuurlijk op dezen
dag de aanleiding vaii den oorlog opnieuw in het
licht gesteld. In het enkele woord „Versailles" is be
grepen de onrechtvaardige vrede van 1919, die "geen
vrede was. Van Duitschen kant wordt er nu nog in
het licht gesteld dat de Führer met eindeloos geduld
getracht heeft de onrechtvaardigheden van het ver
drag van Versailles langs vredelievenden weg op
te heffen, maar dat zijn grootmoedige verzoenings
voorstellen werden afgewezen. De Polen lieten zich, in
een roes gebracht door de alliantie met het Westen tot
het uiterste drijven en openden de vijandelijkheden.
„Het Duitsche zwaard sloeg, terug en het sloeg fel"
zoo wordt geconstateerd. En verder:
„Voor het derde oorlogsjaar is de groote vijand
Engeland. Wij gaan het derde oorlogsjaar binnen,
naar wij hopen het laatste van dezen oorlog. Daarin
staat de groote beslissing voor de deur, of de toe
komstige generaties nog langer onder den dwang van
het plutocratisch imperialisme der Angelsaksen zullen
blijven, dan wel'of oprechte, elkanders belangen die
nende volksche samenwerking de goederen der aarde
voor allen toegankelijk zal maken."
Elk zal ongetwijfeld op dezen dag de hoop in zich
levendig voelen dat dit derde oorlogsjaar den vrede
zal brengen.
AGENDA VOOR BEVERWIJK.
WOENSDAG 3 SEPTEMBER.
Luxor Theater, Breestraat: „Dat komt ervan",
en bijprogramma, 8 uur.
AGENDA VOOR VELSEN EN IJMUIDEN.
WOENSDAG 3 SEPTEMBER.
Thalia Theater: „Kora Terry", 8 uur.
Rex Theater: „Het raadsel van Beate", 8 uur.
Bioscoop De Pont: „De Postmeester", 8 uur*.
DONDERDAG 4 SEPTEMBER.
Thalia Theater: „Kora Terry", 8 uur.
AGENDA VOOR HAARLEM.
Heden:
WOENSDAG 3 SEPTEMBER.
Muziektent Den Heut: Concert door „Arti et
Religioni".
Palace: „Kleeren maken den man", 2, 6.30 en
8.45 uur.
Rembrandt Theater: „Jud Süss", 2.30, 6.30 en
8.45 uur.
Frans Hals Theater: „Geschichten aus dem Wie-
nerwald", 2.30, 6.30 en 8.45 uur.
Luxor Theater: „Balnacht in Palamo", 2.30, 6.30
en 8.45 uur.
Frans Hals Museum: Tentoonstelling Oude Kunst,
124 uur.
„Raffaela!" riep Soldati met een jammerlijk gezicht.
Ze luisterde niet naar hem en ging het postkan
toor binnen. En toen ze door de knarsende deur ver
dween, was het Soldati alsof die deur al zijn geluk
buitensloot.
Plotseling echter sprong hij op en rende zijn be
schermelinge na. In buitengewoon wanhopige oogen-
blikken gelooft ieder mensch aan een wonder. En ook
Soldati klemde zich aan deze hoop vast, zonder te
weten van waar dit wonder komen moest. Toen hij
aan het loket kwam, was de beambte juist bezig de
woorden te tellen. Het waren slechts weinig woorden.
Guido kon ze lezen: „Haal me, Ik verwacht je, Raf
faela!"
De beambte zette zijn paraaf op het formulier. Op
dat oogenblik meende Soldati eindelijk een inval
te hebben. Hij tikte, achter Raffaela staande, op zijn
voorhoofd. Daarmede wilde hij discreet aanduiden,
dat de dame niet heelemaal snik was. Maar de be
ambte wierp hem een niet begrijpenden blik toe en
liet zich toen de kosten betalen. Guido Soldati zag
onmiddellijk in, hoe klein, hoe min, hoe zeer een ma
nager onwaardig deze inval was. Zoo was het onheil
natuurlijk niet te voorkomen.
Weer op de piazza van Lucca gekomen, vroeg
Soldati nijdig: „Moet je ook altijd iets ondoordachts
doen?"
Ze antwoordde hem niet, stuurde haar Lancia een
zijstraat in om hem daar te parkeeren en besloot een
wandeling door het stadje te maken. Ze hield van dit
gelukkige plekje van het Italiaansche landschap, de
cypressenbosschen, die als beschuttend om het stadje
lagen, de wijngaarden, dit plein, dat zich voortdurend
schen te verwondgren over de twintigste eeuw,
waarin het buiten zijn schuld terecht gekomen was.
Vooral echter hield zij van den Dom, uit grijze, ver
weerde, vierkante steenblokken, achter welks poorten
de vrede van lang vervlogen tijden gevlucht was.
(Wordt vervolgd).
