FLITSEN
Electriciteits-crisis in West-Duiïschland
Een sprookje
herleeft
Een ver jaarsfuifje is meestal een pe
nibele aangelegenheid, wanneer het
nog wat men noemt: in de kinderschoe
nen staat. Daar is allereerst de jarige
met-aanhang, die om strijd van den be-
dremmelden bezoeker een prevelemen-
tje verwacht over zijn toekomstige ge
zondheid of den te verwachten langen
duur van zijn leven. Meestal komt deze
inleidende ontboezeming neer op:....
„en dat je maar een groote jongen mag
wordenof wanneer het al een
groote jongen is: ,*,Van harte amice, en
nog vele jaren.
Ongeveer op deze wijze werd ook de
bijeenkohnst ten huize van een mijner
goede kennissen ingeluid. Na de diverse
heilwenschen aan het adres van het
lijfelijk middelpunt arriveerde het
tweede bedrijf op het tooneel, geflan
keerd door gebaksschaaltjes en de
„goeie lepeltjes". Het derde bedrijf was,
der traditie getrouw, een gezellig samen
zijn met als illustratieve muziek: een in
zich zelf pratende radio, waarnaar nie
mand wou luisteren en die van Car
men naar de Skymasters verdwaalde.
Toen de koekjes op waren en de
tweede helft van de wijnflesch in zicht
kwam, werd een der feestgenooten wak
ker geschud door de zoojuist aangekon
digde nieuwsberichten van elf uur, wel
ker aanhef het voornaamste nieuws
hij begeleidde met de kreet: „Stil es,
d'r gaat wat van den bon". Maar de om
roeper was al weer bezig met een grens
kwestie.
De onderscheidene standen, waarin
de verschillende gasten verstarden, toen
het tooverwoord uit den aether door
mijn buurman werd overgenomen, zul
len ook in de herinnering van den lezer
op te diepen zijn. Hebben wij niet allen
eens in de zooveel tijd een verjaardags
fuifje met een glaasje en de radio? En
zijn er niet altijd menschen, die midden
in het geanimeerde gesprek beslist de
nieuwsberichten van elven willen
hooren?
Het was ditmaal niet louter beleefd
heid, die de verzamelde schare deed
zwijgen, het was het naaktste eigen
belang, want „er ging iets van den bon".
Op de gezichten van de leden der
zwakke sexe stond de spanning over een
verwacht dorado van Nylon-kousen te
lezen. De heeren der schepping verlus
tigden zich reeds in de mogelijkheid
van een extra pakje sigaretten. De stem
van den omroeper drentelde gehoor
zaam over de buitenlandsche en de bin-
nenlandsche evenementen dezer dagen
en kwam tenslotte aan het bericht.
„Gezien de bemoedigende materialen-
positie(„Stilsiste het weer
uit den mond mijns buurmans) is het
„mogelijk gebleken, na ampel overleg
met de betrokken instanties (de span
ning uitte zich in roode kleurtjes op
wangen en koonen, zelfs de kat kwam
overeind) dat met ingang van heden de
dakpannen zonder vergunning aan
kleinhandel enMet een gil gehoor
zaamde de radio aan de hand zijns eige
naars, die er een onvertogen woord aan
toevoegde. J, F.
Aartsbisschop Stepinac
voor het gerecht
In een dramatische verklaring welke 38
minuten in beslag nam, heeft aartsbis
schop Stepinac, die onder beschuldiging
- van collaboratie in Zagreb terecht staat,
een krachtige beschuldiging geuit dat de
vervolging van de Katholieke kerk in
Joego-Slavië voortduurt en heeft hij de
houding van de kerk verdedigd. De be
schuldiging van collaboratie en revolutio
naire activiteit welke in de aanklacht ver
vat waren, beantwoordde hij echter niet.
Toen hem onverwacht toestemming
werd verleend om zijn verklaring af te
leggen, begon Stepinac met een felle ver
dediging van het katholieke geloof en ver
klaarde hij: „Indien de communisten het
recht hebben om voor een materialistische
theorie te strijden, dan hebben wij het
recht om voor het christendom te strij
denNiet alleen heeft de-kerk hier
geen vrijheid, doch binnenkort zal zij ver
nietigd zijn."
Volgens de wet kan de aartsbisschop
veroordeeld worden tot den dood of een
gevangenisstraf van drie tot twintig jaar,
meldt Un. Press.
Buurtparaplu's
vraagt waar zijn para
plu is, er is er maar
een en die is niet van
hem
constateert na inspec
tie dat deze van Jan
Smit is, die de zijne
dus wel zal hebben
gaat naar Jan maar begeeft zich met eeni-
hoort dat de eenige gen twijfel op weg
daar in huis van Kees naar Kees
Jansen is
legt de zaak aan Kees
uit, die na veel zoe
ken een paraplu vindt
die waarschijnlijk van
Jaap de Bruin is
gaat naar Jaap die
zich herinnert dat hij
er' een had die niet
van hem is en nu door
Arie Blauw is geleend
Arie vindt eindelijk
een paraplu die van
hem lijkt te zijn en
hij keert tevreden
huiswaarts
waar zijn vrouw hem
vertelt dat zij intus-
schen zijn eigen para
plu in de gangkast
heeft gevonden
Britsche orders niet
uitgevoerd
In West-Duistchland, speciaal in de ge
bieden Noord-Rijn en Westphalen, heer-
schen op het oogenblik moeilijkheden van
I een ernstiger aard dan zich sedert den
zomer van 1945 hebben voorgedaan. Een
groot deel van de juist aan den gang ge
brachte industrie is weer stil gelegd en
vele arbeiders worden bedreigd met werk
loosheid en alle sinistere gevolgen van
dien. De oorzaak is een accuut gebrek aan
eiectrischen stroom.
Deze crisis heeft zich in stilte ontwik
keld gedurende de laatste twee, drie maan
den. In dien tijd werd de leverantie van
eiectrischen stroom op een vast peil ge
handhaafd, echter ten koste van alle kolen
reserves, waarop de electrische centrales
maar beslag konden leggen en zelfs ten
koste van de turbines, die overbelast
werden.
Stepinac's verklaring werd herhaaldelijk
door kreten van de vijandelijke publieke
tribune onderbroken. Bij elke onderbre
king verzocht de president om stilte, doch
vroeg hij den toeschouwers niet om zich
van demonstraties te onthouden.
Het was de schuld van den staat, aldus
Stepinac, dat er tusschen de partisanen en
de katholieke kerk geen overeenstemming
was bereikt. De staat had volgens hem
zulke betrekkingen met het Vaticaan en
niet met de plaatselijke autoriteiten die
nen te bespreken.
Gedurende het Pavelic-regime waren de
Oestasji de wettige regeering en had hij hen
als zoodanig gesteund. „Ik ben echter nooit
een Oestasji geweest", aldus de aarts
bisschop.
Reeds aan het eind van Augustus w;
maatregelen genomen: de industrie in
Westphalen kreeg opdracht 35 procent
minder stroom te gebruiken. Deze order
werd echter niet uitgevoerd. In plaats er
van namen de Duitsche industrieën nood
maatregelen om aan de vermindering te
ontkomen. Een week later, op 4 September
werd de korting van 35 procent vervan
gen door een straffer bepaling: er moest
7 millioen kilowatt per week bespaard
worden, nu zoowel in het district Noord-
Rijn als in Westphalen. Tien dagen pro
beerde de industrie zich aan te passen of
te onttrekken aan dezen nieuwen maat
regel en toen werd de vermindering ver
dubbeld tot 14 millioen kilowatt. Maar het
heeft tot eind September geduurd voor de
bepalingen effect hadden.
Deze vertraging is, volgens een cor
respondent van de Manchester Guardian
te wijten aan de manier, waarop de Duit
sche industrieelen en technici de Britsche
maatregelen hebben genegeerd. Verschil
lende orders werden niet uitgevoerd, zoo
genaamd verkeerd begrepen, betwist of
verkeerd uitgelegd. Het resultaat was, dat
de overbelasting van het stroomnet voort
duurde en dat eind September sommige
kabels overdag geheel uitgeschakeld moes
ten worden Dit gebeurt in een groot scha- 1
kei-station te Braüweilen bij Keulen, waar
de stroomvoorziening voor heel West-
Duitschland wordt geregeld. Op het oogen
blik hebben Mühlheim, Oberhausen, Gel-
senkirchen, Kettwich en Remscheid vrij-
i wel geen stroom. Er worden nu bespre-
kinsen gevoerd tusschen de Britsche auto
riteiten en de Duitsche technici, om een
of ander plan op te stellen, volgens het
welk de stroom gedistribueerd kan wor
den.
Toch is een belangrijk deel der industrie
lamgelegd. Enkele fabrieken hebben orders
gekregen om heelemaal te sluiten; in an
dere is de productie tot de helft of een
derde teruggebracht. Daar komt bij, dat
het verminderen vhn de bedrijvigheid in
de eene fabriek weer een terugslag heeft
op andere bedrijven, die haar producten
verder verwerken, zoodat de gevolgen
steeds ernstiger worden. Behalve de mijn
bouw lijdt de geheele economische bedrij
vigheid onder de huidige situatie.
Duitschers hebben al gewaarschuwd
voor de gevolgen van de drastische Brit
sche maatregelen. Het afsluiten van den
stroom was een verrassing, die niet alleen
invloed heeft op de industrie, maar ook op
den geest der Duitschers. De Britten schij
nen niet tijdig genoeg duidelijk gemaakt
te hebben, dat er nog steeds te weinig
kolen zijn en dat er op een of andere ma
nier bezuinigd moet worden.
Thans doen onder de Duitschers sombere
geruchten de ronde, dat de fabrieken wel
definitief gesloten zullen worden en naar
Rusland verplaatst en dat zij verder werk
loos moeten blijven. Duitsche bladen spre
ken van een donderslag bij helderen hemel
die te meer verraste, omdat na de kort
geleden tot stand gekomen economische
fusie der Britsche en Amerikaansche zones
de hoop was gewekt, dat het nu steeds
beter zou gaan. Er is 'dus behalve een
economische ook een psychologische crisis.
Er zijn twee manieren om aan het nij
pende stroomtekort tegemoet te komen. De
eerste is een intusschen reeds aangekon
digde vermindering van de kolen-export;
die ongeveer 15 procent zal bedragen.
De tweede zou een reductie zijn van de
hoeveelheid stroom, die West-Duitschland
aan Frankrijk, België, Nederland en aan
enkele gebieden van Duitschland levert.
Deze leverantie bedraagt op het oogenblik
180 millioen kilowatt per maand. Britsche
autoriteiten pogen nu hier 62 millioen van
te maken, maar het is verre van zeker, of
ze hier in zullen slagen. Van Engelsche
zijde is echter opgemerkt, dat alleen reeds
dit probeeren een gunstigen invloed op de
stemming der Duitschers en dus ook op
het geschokte gezag van de Britsche auto
riteiten kan hebben.
FEUILLETON
Anne als Asschepoes
van MARIA SAWF.RSKY
46)
Ho, meisje, rood licht! waarschuwde
Grundtvig, daarmee voorkomend, dat de
geheel in gedachten verdiepte Anne onder
een der voorbij suizende auto's zou loo-
pen. Vergeet het dus niet: Een geborduurd
boekomslag, formaat Asschepoester! En
nu stel ik voor, dat we samen ergens thee
gaan drinken. Waar zullen we heengaan?
Als je 't mij vraagt, m'n jongen,
naar ALhambra, klonk een vergenoegde
stem achter hen.
Anne en Grundtvig keken gelijktijdig
om. Ze zagen in het lachende gezicht
van gravin Grundtvig Baggesen, die,
evenals zij, deel uitmaakte van de vele
voetgangers, die er op wachtten, dat het
verkeerssein den wég zou vrij geven.
Ben jij 't tante? Dat noem ik nu
nog eens een verrassing!
Ik loop al een poosje achter jullie
aan. Ernst heeft zeker voor zijn Kerst-
inkoopen beslag op je gelegd, wat Anne?
Is het niet merkwaardig, hoe hulpbe
hoevend zelfs het meest volwassen man
nelijke wezen wordt, zoodra hij maar een
paar boodschappen moet doen?
Neem me niet kwalijk, tante, pro
testeerde Grundtvig, maar Kerstcadeaux
behooren nu eenmaal tot de moeilijkste
dingen, die er in het leven zijn.
Vandaar, dat je het natuurlijk weer
niet zonder een vrouwelijke raadgeefster
kon stellen. Maar wat hebben jullie
eigenlijk zoo druk met elkaar te bepra
ten? ik heb, met de bekende vrouwelijke
nieuwsgierigheid, eerlijk, mijn best ge
daan er wat van op te vangen, maar die
afschuwelijke auto's maken zoo'n hei-
densch lawaai, dat men zijn eigen woor
den niet verstaat.
In ieder geval heb je toch wel ge
hoord, dat ik Anne inviteerde om thee
te gaan drinken, antwoordde Grundtvig,
terwijl hij zijn tante vorschend aankeek.
De gravin had elk woord verstaan, maar
ze was wel zoo verstandig dat niet te
laten blijken.
Ik heb het dus wel aan het goede
eind gehad, dacht ze. Ernst is tot over zijn
ooren verliefd. Een mooie geschiedenis!
Zij is arm en hij heeft zoo goed als niets.
Bovendien wie was die juffrouw Faro
eigenlijk? Een jong, knap, bescheiden en
buitengewoon sympathiek persoontje daar
was elkeen het wel over eens. Maar ze
zou er op hebben durven zweren, dat er
toch iets niet heelemaal in den haak was.
Ze had er tegenover Senta Bratt al eens
op gezinspeeld en tenslotte zelfs ronduit
naar Anne's familie geïnformeerd, maar
de schilderes had zich bij die gelegenheid
ongewoon gereserveerd getoond.
Of ze met Ernst eens een verstandig
woordje zou praten? Ach, dat zou waar
schijnlijk toch niets uithalen. Bij ver
liefde menschen was het verstand nu een
maal ver te zoeken.
Nou, hoe staat 't mot de thee in
Alhambra, Ernst? drong de gravin aan.
Mijn armen zijn lam van de vele pakjes
en ik versmacht van dorst. Ik ben in
staat een half dozijn kopjes te drinken,
als je beurs dat tenminste toelaat. Er
is ook dansmuziek in Alhambra. Ben je
dapper genoeg om je met je oude tante
op het parket te wagen?
Het theepaviljoen van het ALhambra
Hotel was meer dan vol. Vele winkelende
paren bleken hiter wat rust en verpoozing
te zoeken. Dank zij de welwillende mede
werking van een handigen kellner vond
het drietal tenslotte toch nog een plaats
achter een pilaar.
Nadat men zich aan een thé-complet
te goed had gedaan, herinnerde Grundt
vig zijn tante aan den toegezegden dans
maar de gravin wees het aanbod lachend
van de hand.
Ik ben met m'n mond meestal moe
diger dan met m'n daden, bekende ze
eerlijk. Het idee alleen, dat ik me op mijn
jaren nog met een jongeman op den
dansvloer zou wagen, lijkt me eenvoudig
absurd.
Tante, je benit een lafaard!
Dat wil ik niet ontkennen, maar
vergeet niet, dat ik die moderne dansen
alleen maar van naam ken. Ik zou me
tot de risée van de geheele zaal maken.
Dans maar liever met Anne; die zal ei
wel minder moeite mee hebben.
Eenige oogenblikken later gleed Anne
in Grundtvig's armen over het spiegel
gladde parket. Toevallig speelde de mu
ziek denzelfden dans, dien ze in Elmshorn
samen gedanst hadden en wederom voelde
Grundtvig de zeldzame bekoring, die er
bij elke aanraking van het meisje uitging.
Zij beheerschte hem zoodanig, dat hij alles
om zich heen vergat
Kon het dan werkelijk mogelijk zijn,
dat twee geheel verschillende vrouwen
dezelfde aantrekkingskracht op hem uit
oefenden?
Graaf Grundtvig!
Van een der tafeltjes, die den dans
vloer begrensden, werd zijn naam geroe
pen.
Grundtvig keerde zich half om. Hij
zag een ietwat gezette dame, die hem
vi(enkte. Haar gezicht kwam hem bekend
vöort Ook de heer. die zich in haar ge
zelschap bevond, doch waarvan hij slechts
een glimp opving, had hij stellig al eens
eerder gezien.
Anne had niets gehoord. Zij ging ge
heel op in den sleependen dans. Zij dacht
aan dien avond in Elmshorn, aan de ver
loving van haör moeder en aan haar
dwaze vlucht. Zij hield haar oogen half
dicht. Nooit had ze kunnen denken, dat
ze nog eens met Ernst Grundtvig zou
dansen! (Wordt vervolgd)
