Twee ex-rechercheurs staan terecht
wegens
afp
ersmg
Piet Kraak over Engeiand-Nederland
Visscherij Snufjes
Noodlanding
in de woestijn
een omstandigheid aan het licht: tijdens
het verfiöpr bij den Bloemendaalschen P.
O. D. zou K. gezegd hebben, dat hij (D.)
twee kanten uit kon: óf transport naar het
Ontslagen gedetineerde
uit voortvloeiende besprekingen gezegd
hebben, dat hij de som van f 40.000 niet
eerder kon betalen dan na zijn „volledige
rehabilitatie" en de deblokkeering van zijn
kapitaal.
Over het Utrechtsche bedrijf van dit
drama vertelde de getuige nog," dat S. tij
dens zijn bezoek sterk naar drank rook en
dat hij zich liet ontglippen, dat „een schot
uit zijn revolver heusch niet veel lawaai
maakte".
De echtgenoote van D. bevestigde deze
verklaringen in hoofdzaak. Verdachte K.
zou zich volgens haar veel „beschaafder"
gedragen hebben.
In zijn requisitoir noemde de Officier
van Justitie mr. B. v. d. Burg het een ge
lukkige omstandigheid, dal deze affaire
eindelijk in een openbare terechtzitting
behandeld werd .Hoewel de jurisprudentie
niet in een geval als het onderhavige voor
ziet, achtte mr. v. d. Burg het ten laste
gelegde, namelijk afpersing, tweemaal ge
pleegd, bewezen, en hij eischte tegen ver
dachte K. V/> jaar gevangenisstraf.
Mr. J. H. v. Wijk wees in zijn verdedi-
het slachtoffer
Donderdagmiddag behandelde de Arron-
dissements rechtbank te Haarlem een on
gewone strafzaak, die het college onder
presidium van mr. E. J. W. Top den ge-
heelen Sinterklaasmiddag bezighield. De
verdachten waren twee ex-rechercheurs
van het „Bureau Nationale Veiligheid" in
Den Haag, beiden in of bij Haarlem woon
achtig. die zich volgens de aanklacht aan
afpersing hadden schuldig gemaakt.
De oudste der verdachten, de* 34-jarige
H. C. K. stond eerst terecht, verdacht van
zich meermalen schuldig te hebben ge
maakt aan chantage tegenover een ont
slagen politiek-gedetineerdc.
Samen met den tweeden verdachte P.
S. verhoorde hij op het hoofdbureau van
de Bloemendaalsche P.O.D. in 1945 den
gedetineerden NSB-er C. D. uit Heemstede.
Tijdens het verhoor kwam naar voren,
dat deze gevangene er wel iets, voor over
zou hebben, wanneer hij en zijn vrouw in
vrijheid kwamen; een bedrag van f 50.000
werd zelfs genoemd. Verdachte K. be
weerde ter zitting, dat de NSB-er met het
aanbod kwam, volgens den, thans oud-
gedetineerde, die als getuige-.optrad, ging
het initiatief van den ex-rechercheur uit.
In ieder geval werd een bedrag van
f 40.000 als belooning voor K.'s „actie'-' ter
vrijlating aangehouden.
D. kwam vrij; een maand later, in Janu
ari van dit jaar, toen verdachte K. reeds
ontslagen was uit den dienst van „Natio
nale Veiligheid", belde hij D. op met het
verzoek, even bij hem te komen. De beide
verdachten hebben tijdens het daarop vol
gende onderhoud op het foumeeren van
Het geld aangedrongen en er werd een no
taris opgezocht, voor het opmaken van een
schuldbekentenis. De notaris rook echter
onraad, zoodat dit papier cmderhandsch
tot stand moest komen. D. zegde toe, zoo
spoedig mogelijk f 2000 te zullen aflossen.
Meer dan eens kwam het drietal bij-
elkaar, tijdens welke bijeenkomsten vol
gens de verklaringen van verdachte K. en
ging op het schuldbesef van zijn cliënt.
De dagvaarding zou volgens den pleiter
niet tot een veroordeeling aanleiding kun
nen geven, wat hij zeide te betreuren, daar
K. zeer goed voelt, dat hij een zware straf
verdient. Hij zou echter onder „hypnose"
van S. gehandeld hebben. Mr. v. Wijk
noemde verdachte S. den „motor" van het
heele zaakje; een reclasseeringsrapport of
een voorwaardelijke, althans een gecombi
neerde straf zouden volgens den verdedi
ger beter zijn dan de geëischte 1V2 jaar.
Verdachte S. ontkent
De 32-jarige P. S. ontkende het ten laste
gelegde. Hij zou nimmer geld ontvangen
hebben, wist niets van het mislukte bezoek
bij den notaris en zei, naar Utrecht gegaan
te zijn, om betaling van D. te krijgen voor
een onderzoek, dat hij voor deze had ge
leid inzake een actie in Heemstede. Hoe
wel getuige D. de verklaringen van S. be
streed, bleef de laatste bij"zijn ontkentenis.
De Officier achtte ook hier het wettig
en overtuigend bewijs geleverd en vroeg
zich af, wat verdachte S. bezielde met zijn
halstarrigheid. De'zeer ernstige feiten mo
tiveerden volgens Mr. v. d. Burg een zwa
re straf, die volgens spreker in 2y2 jaar
gevangenisstraf moest bestaan.
Mr. B. W. Stomps, de raadsman van S.,
betwijfelde de schuld van zijn cliënt en
vroeg om vrijspraak.
De rechtbank zal in deze zaak op 19
December uitspraak doen.
„Zulk voetbal zag ik nog nimmer"
„Wie meent", zoo vertelde Piet Kraak
Vrijdagavond aan zijn mede-Stormvogels
leden, „dal het voetbalspel veel van zijn
aantrekkelijkheid verliest, wanneer het
stopperspil-systeem gespeeld wordt, vergist
zich wel „even", en hij zou zijn vergissing
zeker aanstonds bespeurd hebben, als hij
den wedstrijd EngelandHolland had bij
gewoond. Ik geef toe, dat je bij dit systeem
o.m. over een stel prima binnenspelers
moet beschikken, maar als je die hebt van
het genre Mannion en Carter, welnu ga
dan met een gerust hart het stopperspil-
systeem spelen en het publiek zal zich
geen oogenblik zijn gang naar het voetbal
veld beklagen. Zooals Lawton c.s. het
den getuige D. steeds u-eer de „schuld" ter speelden, was het een lust om te 2ien. En
sprake kwam. Het bleef niet bij aanspo
ringen; verdachte S. zou zelfs eenige ma
len met krachtdadiger optreden gedreigd
hebben. Geleidelijk betaalde D. in totaal
f 10.000, welke gelden de twee verdachten
verdeelden.
Toen het vermogen van D. dezen zomer
werd vrijgegeven, zou verdachte S. hebben
voorgesteld, dat D. nog eens 1' 10.000 bij
droeg in een op te richten firma.
Het voortdurende aandringen van K. en
S. ging den ontslagen gedetineerde ver
velen, maar zij bedachten een ander mid
del:
Een compromitteerende foto Van D.,
waarop hij met een Duitsohen militair
was afgebeeld en bezwarende schrif
telijke uitlatingen van een vroegere
dienstbode kwamen ter tafel. Daarop
betaalde D. f 5000 uit angst voor een
herhaling van zijn gevangenschap. D.
kreeg de belastende stukken in han
den en vernietigde ze. Tijdens een
volgende samenkomst zou S. een Rus
sische handgranaat te voorschijn heb
ben gehaald met de bedreiging, deze
helsche machine „ter gelegener tijd in
D.'s huis te zullen mikken".
De Heemsteedsche ex-gevangene werd het
denk nu niet, dat de Engelschen met drie
man in de voorhoede op ons doel afkwa
men, geen sprake van! Zoowel Mannion
als Carter waren bij vrijwel alle aanval
len op ons doel van de partij. Dat was
voetbal, zooals ik het nog nimmer zag en
waartegen wij het is onzin, om het te
ontkennen niet waren opgewassen, uit
gezonderd mogelijk de eerste 20 minuten,
toen de Engelschen de zaak aan het ver
kennen waren, om daarna met hun ware
strategie voor den dag te komen. „Piet,
het duizelt me", zei Van der Linden tegen
me en ik 'geloof, dat dit bij ons allemaal
het geval was. Je kon nooit van te voren
dat den meesten onzer te machtig was. Na
de rust deden de Engelschen het wat kal
mer aan, doch ook toen demonstreerden
zij nog knappe staaltjes voetbal, zooals
men die bii ons niet ziet.
Wat Kraak ook frappeerde was dat de
Engelschen zoo weinig risico nemen. „Lie
ver uitbal trappen of een hoekschop weg
geven, dan een gevaarlijke spelsituatie
veroorzaken", is hun leus. Daardoor heb
ben wij nog heel wat hoekschoppen te ne
men gekregen. Ook mijn collega-doelman
Swift nam geen risico. Hij stompte vaak
den bal en ook ik greep ïn dezen wedstrijd
den bal veel minder uit de lucht, dan ik
zulks gewoonlijk in Holland doe, omdat
ze je in Engeland radicaal met. bal- en al
in het net wei-ken, wat de Nederlandsohe
scheidsrechters lang zoo niet toelaten als
in Engeland het geval schijnt te zijn.
Aan de Engelsche techniek, zoowel bal
als lichaamstechniek, kunnen we bij lange
na niet tippen, wat geen schande, maar
wel een feit is. Het zuivere plaatsen, het
ineens in hun macht hebben van den bal,
het koppen, hun geraffineerde schijnbe
wegingen, het is allemaal even bewonde
renswaardig. In dat opzicht stak alleen
Wilkes niet teveel bij hen af en het zegt
boekdeelen over de capaciteiten van onzen
rechtsbinnen dat hij meer dan eens kans zag
op dezelfde geraffineerde wijze Engelsche
bal zoü doen, altijd zat. er een verrassend
element in zijn spel. En dit werd „den
man-met-den-bal" mogelijk gemaakt door
zijn medespelers, die altijd in beweging
waren, zich steeds vrij liepen en niet aar
zelden. om hun eigen plaats tijdelijk te ver
laten, teneinde in vrije positie te komen.
Zoo heb ik midvoor Lawton op den vleu
gel zien opereeren, linksbinnen Mannion
op de rechtbinnen- en linksbuitenplaats
enz. En „strijk en zet" werd de bal ge
plaatst meestal langs den grond vóór
de speler, die er het gunstigst voor stond.
Dat positie-spel en dat zuivere, geraffi-
speiletje moe, maar S. typte een circulaire neerde „plaatsen" van den bal was oor-
vermoeden, wat een Engelschman met den I verdedigers te passeeren, -als Lawton c.s.
vol onvriendelijke uitlatingen aan het
adres van zijn slachtoffer, „en vol taalfou-
*ten" zooals de president opmerkte. Dit
rondschrijven werd aan- vroegere zaken
relaties van D. en aan inwoners van Heem
stede verstuurd.
Volgens de verklaringen van verdachte
K. ging hij al lang niet meer accoord met
de methoden van zijn vroegeren collega,
die zelfs een revolver wilde koopen, om
D. daarmee tot betaling te dwingen.
Utrechtsch drama.
D. verbleef in September '46 in Utrecht,
waar hij een flat van een kennis bewoon
de. Daar zochten S., K. en een derde, die
zich als „Jan" bekend maakte, hem op.
Met de woorden: „Ik kom afrekenen" zou
verdachte S. de trap van de Utrechtsche
flat zijn opgestormd, waarop binnens
kamers een hevige woordenwisseling tus-
schen S. en D. volgde. D. beloofde „alles
te zullen geven" en S. zou zich uitgeput
hebben in bedreigingen, die niet in zeer
gekuischte bewoordingen" gesteld waren.
Nogmaals teekende D. een schuldbekente
nis, die S. aan zijn mede-verdachte K. gal'.
Deze overhandigde hem weer aan den
derde, die er voor zorgde, dat het docu
ment naar het station werd vervoerd en
vandaar in veiligheid kwam.
Het getuigenverhoor van D. bracht nog
zaak, dat er in een tempo gespeeld werd,
Ligthart—van Dijk remise
Vrijdagavond werd in-hotel Augusta de
belangrijke partij Ligthart-v. Dijk van
het damtournooi om het kampioenschap
van Nederland gespeeld.
Na een Hollandsche inleiding week Ligt
hart af, om te trachten een beslissing te
forceeren. Immers, hij was bij een resul
taat van 8 gespeeld, 10 punten alleen ge
baat bij een overwinning, evenals trou
wens zijn tegenstander, clie eveneens 10
punten had. Inderdaad ontstond kansrijk
«pel. Met den 30en zet liet Ligthart een
doorbraak naar dam toe, welke den D. C.
IJ.'er twee stukken voordeel opleverde en
v. Dijk belette dam te maken.
Toch werden er nog 22 zetten gedaan,
doch winst bleek niet aanwezig. Doordat
de partij remise is geworden is Ligthart
evenals v. Dijk met 9 gesp. II pnt. met nog
2 partijen te spelen, vrijwel uitgeschakeld.
De stand der kopgroep luidt:
gesp. gew. rem. verl. pnt.
Roozenburg 8* 4 -4 0 12
Keiler 8 3 5 0 11
Ligthart 9 2 7 0 11
v. Dijk 9 3 5 1 11
het de onze deden. Lawton, de schrik sloeg
je om 't- hart, als je dit phenomeen op je
af zag komen.
Kraak is er van overtuigd, dat we van
dit Engelsche lesje wel geleerd hebben,
maar om den meester in dit opzicht te
evenaren, zouden wij. de leerlingen, over
veel en veel meer vrijen tijd moeten be
schikken om te kunnen oefenen. En dit
kan je van amateurs niet verwachten".
Aan het. einde van den avond maakte
de voorzitter van Stormvogels, de heer G.
X. Bremerkamp, zich tot tolk van alle aan
wezigen door den nationalen doelman
hartelijk dank te zeggen.
Old Clothes New
Koningsplein 10 - Telefoon 48SG
Reinigt Uw kleeding
Depöt: Trompstraat 149
St. Nicolaas in de Juliana- en
de Emmaschool
Donderdagmorgen te 9 uur arriveerde Sint,
vergezeld van zijn altijd trouwen Piet por
auto aarf de Julianaschool, waar hij begroet
werd door het hoofd der school, den heer A.
Kool. Hij begaf zich naar de laagste drie leer
jaren, sprak elk kind afzonderlijk toe en over
handigde hen een „zak lekkers". De hoogere
klassen weiden met een kort bezoek vereerd,
Des middags begaf hij zich naar de Emma
school, waar de heer K. J. Noy hem verwel
komde. Ook hier heeft hij zich persoonlijk
onderhouden met de kinderen en liet door
Piet cadeautjes uitdeelen. In de hoogste klas
sen voelde niemand zich „te groot".
De oudercommissies op beide scholen heb
ben zich ingespannen om dezen dag te doen
slagen en hun inspanning is niet tevergeefsch
geweest. Zij zijn degenen geweest die vele
kinderoogen hebben doen stralen.
De heer G. H. Surink
ten grave gedragen
Groote belangstelling op
„Zorgvlied"
Onder zeer groote belangstelling, vooral
van de zijde der N.V. K011. Ned. Hoogovens
en Staalfabrieken en van de N.V. Mekog.
is Vrijdagmorgen te Amsterdam op de be
graafplaats „Zovgvlied" het stoffelijk over
schot van wijlen den heer G. H. Surink, in
leven administrateur en algemeen procu
ratiehouder' van genoemde bedrijven, die
Maandag j.l. te Zijnen huize is overleden,
'ter aarde besteld.
Onder de talrijke aanwezigen merkten
wij op de gehcele directiestaf van het
Hoogovenbedrijf, bestaande uit de heeren
ir. A. H. Ingcn Housz, voorzitter der di
rectie. P. R. Bentz v. d. Berg, prof. ten
Doeschate, ir. F. W. E. Spies, bedrijfs
directeur, ir. P. van Delden, directeur N.V.
Mekog, G. S. K. Blaauw, secretaris der di
rectie, Dr. O. Wehrheim, oud-bedrijfsdirec
teur, de hoofdingenieurs A. Drijver, J. Le-
deboer, C. Wolterbeek, drs. A. Demmers,
chef sociale zaken, ir. A. J. Allan als ver
tegenwoordiger voor de Papierfabrieken
Van Gelder Zonen, dr. Van Haeff, genees
heer-directeur van „Heliomare" te Wijk
aan Zee, vertegenwoordigers van bedrij
ven, waarvan de verscheidene commissaris
was, van relaties en van de verschillende
afdeelingen van het Hoogoven-bedrijf.
Nadat de kist met het stoffelijk over
schot, gedekt door enkele bloemstukken,
was opgebaard in de aula, sprak de heer
A. Groen, schoonvader van den "overledene,
die dezen schetste als een mensch, die zijn
leven in dienst had gesteld van God en
daardoor in zijn leven kon geven aan ieder
die hiervoor ontvankelijk was. Hij is voor
gegaan in het Bijbelwoord: Wat gij den
minste mijner broederen gedaan hebt, hebt
gij Mij gedaan.
Ir. Ingen Housz vertolkte de droefheid
bij het verlies van één der voortreffelijkste
steunpilaren van het bedrijf. Spr. noemde
den overledene een man van bescheiden
innerlijk, maar van bijzondere gaven, die
met het bedrijf mee opgegroeid was, de
kunst verstond boven dit werk te blijven
staan; wien in zijn veelzijdigheid niets te
veel was en die de jongeren wist op te lei
den en te leiden. Er is veel van hem uit
gegaan. Hij was een man, die door het ge
loof werd geleid, een stuwende werker, een
blijmoedig mensch met een milden geest;
een helper en leider voor allen.
Namens de leden van de directie getuig
de ir. Van Delden van het groote verlies
dat in den heer Surink is geleden; hij
schetste dezen als een wijs mensch, met zin
*voor humor, die velen hielp.
De evacuatie had de familie Surink in
Alkmaar veel vrienden bezorgd. Namens
dezen vriendenkring dankte de heer Valk-
hoi'f voor den trouw en de vriendschap.
De heer R. Martens schetste vervolgens
namens het administratief personeel de
groote verdiensten van den heer Surink.
Naar aanleiding van Psalm 23 en 1 Thes-
sal. 4 sprak Ds. Van Peursem, vroeger pre-_
dikant te Uitgeest, woorden van lof en"
troost.
Onder het spelen van „De Heer is mijn
Herder" en „Een vaste burcht" werd het
stoffelijk overschot naar het familiegraf
overgebracht.
Ds. Van Peursem bad het „Onze Vader",
waar-na de zoon, Lr. H. Surink, dankte voor
de belangstelling. Een groote schat van
bloemen dekte de groeve.
Kerstfeest Leger des Heils
Het Leger des Heils zal ook dit jaar een
kerstfeest organiseeren. Het plan is, be
hoeftige gezinnen en ouden van dagen,
die daarvoor in aanmerking komen, een
kerstverrassing te bereiden, terwijl dit
iaar bovendien een kerstbijeenkomst
wordt gehouden voor de buitenkerkelijke
jeugd, dat wil zeggen voor hen, die niet
tot een kerkgenootschap beheren.
Mej. A. Ree, Rijpstraat 23, IJmuiden,
heeft op zich genomen reeds nu schrifte
lijke opgaven in ontvangst te nemen,
evenals Adjudant Bergsma in het gebouw
Edisonstraat 14. Het Leger roept de hulp
van alle ingezetenen in de gemeente Vel-
sen lm Door middel van lijsten en bus
collecten worden van Maandag 8 tot Za
terdag 14 December een inzameling ge
houden voor dit doel. Doch daarvoor zijn
collectanten noodig, die zich kunnen op
geven aan het secretariaat Edisonstraat
15. Wie werkt hieraan mee?
Agenda voor Velsen en IJmuiden
ZATERDAG 7 DECEMBER
Thalia Theater: „Mijn hart klopt voor Bellta"
7.00 en 9.155 uur.
De Pont: „De Zwarte Spion", 8 uur.
Rex-Theater: „Prinses Tarakanova", 8 uur.
ZONDAG 8 DECEMBER
Zelfde films in al'le bioscopen.
VoorstellingenThalia: 2,30, 7.30, 7.00 en 9.15 uur.
De Pont: 2.30. 5.00 en 8.00 uur. Rex-Theater:
3.00, 7.00 en 9.00 uur.
Aanleg van twee sportvelden
Het volgend jaar gereed
Burgemeester en Wethouders zijn van
plan, over te gaan tot den aanleg van twee
sportvelden op een aan de gemeente toe-
behoorend terrein nabij de Ahornstraat in
IJmuiden-Oost, ten einde ook hiermede te
gemoet te komen aan de dringende be
hoefte aan sportvelden.
De velden zullen worden ingericht als
voetbalterrein. Zij zullen verhuurd wor
den aan vereenigingen, die geen of een ge
deeltelijk gebruik kunnen maken van de
sportvelden op Schoonenberg. Deze aanleg
schept bovendien een gelegenheid tot
sportbeoefening voor de leerlingen van de
in de nabijheid gelegen lagere scholen,
welke van sportvelden zijn verstoken^
Het terrein kan met betrekkelijk geringe
middelen en kosten voor het doel geschikt
gemaakt worden. In het voorloopige we
deropbouw- en uitbreidingsplan zijn de
gronden bestemd als secondair sportcen
trum met ruimte voor drie voetbalvelden.
De verwachting bestaat, dat indien
de weersgesteldheid den aanleg be
gunstigt, de velden nog het volgend
jaar in gebruik kunnen worden geno
men.
De kosten van aanleg worden geraamd
op f 3350. B. en W. stellen den raad voor,
hun een crediet tot dit bedrag toe te staan.
Voetbalelftallen voor Zondag
STORMVOGELS—NEPTUNUS. Stormvogels
komt uit met: Kraak; Snoeks, Van Vliet; Hoo-
gendljk, Schoorl. Goedhart; Van Opbergen, De
Boer Van Dalen, Aland, Meyer,
VSVEMMA. VSV verschijnt als volgt: Ak
kerman; v. d. Gevel, Voet; Schaper. Dc Vries,
Van Eerden; v. d. Lugt. Kunst, Van Onselen,
Balvers, Sterk.
Postduivensport
De vereenigingen: de Snelvliegor. Bonte
Duif, Oranje Nassau en de Reisduif organi
seerden een gecombineerde tentoonstelling te
Beverwijk; 360 duiven waren aanwezig, waar-
bi.! de heeren Van Riet en Van der Meide uit
Rotterdam als keurmeesters optraden. De
mooiste duif was het eigendom van den heer
H. Boon, de schoonste doffer bezat de heer
H. Broek.
Verdere successen werden behaald door de
heeren G. van Zutfen, met 12 duiven en 10
prijzen, J. Jung 6 duiven, 6 prijzen, waaronder
vijf eerste. Met deze geheele collectie duiven
komt IJmuiden volgend jaar in de kopgroep
van Groot. Haarlem,
Een gezellige avond volgde op deze tentoon
stelling.
Benoeming Onderwijzend
personeel
Voor de benoeming van een extra-leer
kracht aan de o. I. school no. 5 te Velsen
bieden B. en W. de volgende voordracht aan:
I. H. Tibben. onderwijzer te Krimpen aan de
IJssel. 2. J. W, Biesboer, onderwijzer te Scha-
gen. 3. P. Bosua, onderwijzer te Rotterdam.
Ter voorziening in de vacature voor onder
wijzeres aan de o. 1. school no. 8 te Santpoort,
ontstaan wegens het aan mej. J. G. van Goe-
verden verleend eervol ontslag, worden voor
gedragen: 1, S. M. Waagmeester, tijdelijk
onderwijzeres te Santpo'ort; 2. C. H. Klein,
tijdelijk onderwijzeres te IJmuiden; 3. E. Ch.
Böttger, tijdelijk onderwijzeres te IJmuiden.
Tot tijdelijke leeraren aan de Handelsavond
school (te rekenen van 15 September 1946 af
voor den duur van den cursus 1946-1947) stel
len B, en W. voor te benoemen: J. de Geus
.voor 8 uur boekhouden en handelsrekenen
per week; K. H. Zijlman, 8 uur boekhouden
per week, G. van Karsbergen 8 uur boekhou
den per week, H. Horbeek 4 uur Engelsch per
week, P. D. A. Veen 2 uur Duitsch en 2 uur
Nederlandsch per week.
Verder stelt het college voor J. W. J. van
der Lijn te benoemen tot leeraar in vasten
dienst voor onderwijs in stenografie.
Tot tijdelijke leeraren aan de Gemeentelijke
Visscherijschool stellen B.-en W. voor te be
noemen, te rekenen van 1 September 1946 af,
voor den duur van den cursus 1946-1947: D J.
Boosman voor ten hoogste 2 uur E.H.B.O. per
week; J. H. Muller voor ten hoogste 4 uur
Nederlandsche taal per week: J. H. Beijer
voor ten hoogste 4 uur vakteekenen, 10 uur
scheepswerktuigkunde, 5 uur motorenkenms
en 2 uur vuurplaat- en bankwerken per week.
Arrestantenlokaal in IJmuiden
Sedert eenige maanden is een politiepost
huis gevestigd aan de Koningin Wilhelmina-
kade te IJmuiden. De behoefte aan een ar
restantenlokaal in dit voorloopig politiepost
huis doet zich dringend gevoelen, aldus schrij
ven B. en W. aan den raad. Op eenvoudige
wijze lean een oplossing worden verkregen
door een gedeelte van de keuken van dit per
ceel als arrestanten-vertrek geschikt te ma
ken. De kosten hiervoor worden geraamd op
600.
B. en W. stellen den raad voor, hun een
crediet tot dit bedrag toe te staan.
WETHOUDER VAN ONDERWIJS.
In de week van 915 December is de wet
houder van Onderwijs, de heer A. J. van
Leusen. verhinderd zijn spreekuur te houden.
AANVOER VAN HOUT.
Voor de papierfabriek is opnieuw een lading
hout (1138 vadem) aangekomen uit Finland,
aangevoerd door het Deensehe stoomschip
„Tovelil".
DXII.
De eene trawler na den andere komt dc
Visschers'naven binnen. Net als vroeger.
Maar toch niet heelemaal, want toen kwa
men ze rijk met visch beladen aan den
afslag en nu varen ze ledig naar de Traw
lerkade om kolen, ijs en wat dies meer zij
te laden voor een nieuwe reis naar En
geland.
O ja, er komt ook nog wel eens een
trawler met visch naar IJmuiden, maar
dat begint zoo langzamerhand een zeld
zaamheid te worden. En haring komt er
heel weinig meer. met de kustvisscherij
is het slecht gesteld. Door het een en het
ander is het glad mis in IJmuiden. Er is
weinig handel, er is weinig werk en dat
in een tijd, dat het land met visch over
stroomd- diende te worden met nog een
overschot voor het buitenland.
Het is in de eerste plaats oen strop voor
de havenarbeiders, want die verdienen
geen cent. En de wachtgeldregeling,
waarover reeds druk door de partijen ge
confereerd werd, is er nog steeds niet.
Was deze er wel geweest, dan zou de si
tuatie misschien anders geweest zijn.
Het is natuurlijk moeilijk te beoordee-
len of er voor de reeders winst zit in dit
varen op Engeland. De trawlers moeten
steeds van Grimsby naar IJmuiden om
kolen te laden en maken daardoor reizen
an 16 18 dagen. Het is, zooals men weet
al voorgekomen, dat een trawler niet eens
kolen voor de thuisreis kreeg en daardoor
de komst van een collega moest afwach
ten, voordat men uit Grimsby vertrekken
kon. Last met. de opvarenden heeft men
in geen geval, want die willen wel naar
den overkant.
Maar met dat al begint het er voor
IJmuiden lcelijk uit te zien. Het omzet
cijfer voor de elf maanden" van 1946 is nu
wel de 18 millioen gepasseerd. Mijn Schat
ting in het begin van het jaar: 20 a 25
millioen voor 1946, was niet heel erg mis,
maar December zal wel een zuinig resul
taat opleveren en daarom twijfel ik er
aan of we de 20 millioen zullen halen.
Ze zullen daar in Grimsby wel vaar op
zien als ze die Hollandsche trawlers bijrva
steeds met groote vangsten zien binnen
komen, terwijl, vooral als het wat slecht
weer is, de eigen schepen bijna niets van
gen. Dat zit hem trouwens grootendeels
in de loon- en arbeidsvoorwaarden, Een
Engelsche trawlergast betaalt zeil' mee
aan de kolenrekening en wanneer het dus
slecht weer is en de kans op een behoor
lijke vangst geving, vischt hij niet en als
hij een dag of tien op zee geweest is, gaat
hij naar huis. visch of geen visch.
Wat de prijzen die in Engeland gemaakt
worden, betreft, deze zijn ongetwijfeld
hooger dan hier. Maar hier is de handel
ontwricht, hoofdzakelijk door den grooten
aanvoer van haring, waardoor deze visch
in allerlei bewerkingen^ overal verkrijg
baar is zooveel men er maar hebben wil.
PIETERMAN.
T eraardcbestel li ug F. Berkhout
De teraardebestelling van den heer 1*'.
Berkhout, in leven adjunct-inspecteur
voor de Scheepvaart, Vrijdagmiddag op
Westerveld, geschiedde onder zeer. groote
belangstelling.
Onder de aanwezigen bevonden zich de
heeren P. S. van» 't Hooff. inspecteur-
generaal voor de Scheepvaart, H. Schurln-
ga, hool'd van het 4e district S.I., I.. Kor-
stanje en J. II..Th. Eermans, inspecteurs
voorheen te IJmuiden, thans respectieve
lijk te Groningen en Amsterdam, het per
soneel der S,I. te IJmuiden, het bestuur
dei' Reedersvereeniging, de heeren J.
Seiji'fert, havenmeester, P, Verwayen, di
recteur der Gem. Visscherijschool, J. R. v.
Eerde, onderdirecteur van het Staatsvis-
schershavenbedrijf, vele reeders en andere
I uit het visschershavenbedrijf te IJmuiden.
De heer Van 't Hooff wees er in zijn
afscheidswoord op, dat hij den overledene
heeft gekend van het oogenblik af dat deze
bij de S.I. in dienst trad. Spreker heeft
hem ten zeerste geacht, omdat Berkhout
zich geheel gaf aan de werkzaamheden, die
hij op zich had genomen. Als hij zich voor
iets inspande, deed hij dit met alle gaven,
die in hem waren.
Ir. F. Thiel sprak als voorzitter der Ree
dersvereeniging, die den overledene hulde
bracht voor de wijze waarop hij zijn func
tie in IJmuiden heeft vervuld. Hij heelt
in moeilijke tijden veel voor het vissche-
rijbedrijf gedaan, ondanks dat het mate
riaal schaarsch was, Zijn opgewektheid
maakte het een genoegen, bij de S.I. te
komen praten. Wij zullen zijn sympathieke
persoonlijkheid nooit vergeten.
De heer Korstanje sprak als voorzitter
van de vereeniging van Ambtenaren van
de S.I., van welker bestuur de overledene
deel uitmaakte. Wij zullen hem in het be
stuur zeer missen, zeide de heer Korstanje.
Nadat een broer en een vriend eenige
woorden hadden gesproken dankte de zoon'
de aanwezigen voor hun belangstelling.
FEUILLETON
door Hans Hirthammer
31)
Hoe het zij Floyd Vernam in ieder ge
val dat op geregelde tijden -groote hoeveel
heden levensmiddelen in Siddhab werden
ontvangen.
„En wie levert dat dan a-llemaal?"
De inlandsche keukenprinses dempte
haar stem en fluisterde eerbiedig: „De
groote heer van Gigaser!"
„Wat? De Mahasadja van Jipar?"
„Ja, Sahib!"
Floyd en Cookerel keken elkaar stom
verbaasd aan en het duurde een poosje,
vóór de beteekenis van deze mededeelirig
In haar vollen omvang tot hen door
drong.
Coockerel floot zachtjes voor zich heen.
„Zóó zit de vork dus aan den steel! Maar
wat beoogt hij daarmee? Dat grapje moet
hem toch heel wat kosten!"
„Vermoedelijk zal bet op de een of an
dere manier wel zijn rente afwerpen. Je
weet toch, dat ik al hérhaalde malen het,
vermoeden heb geuit, dat de geologische
gesteldheid van deze grotten de aanwezig
heid van waardevolle mineralen zou kun
nen rechtvaardigen. Ik geloof, dat wij
thans wel met eenige zekerheid mogen
aannemen, dat de ingezetenen van Siddhab
door de ontginning daarvan in hun levens
onderhoud voorzien".
-Hij wendde zich tot de vrouw. „Waar
worden al die voorraden bewaard?"
Haar antwoord stelde hem teleur.
„Verderop in Het dal, in een rotskamer!"
Daar- zij met de mogelijkheid van een
eenigszins langdurige belegering rekening
moesten houden, was dit niet bepaald ver
heugend.
Floyd keek zijn metgezel aan. „Die
menschen zullen natuurlijk geen middel
onbeproefd laten om ons klein te krijgen.
Wat is eenvoudiger en meer voor de hand
liggend dan ons uit te hongeren, wanneer-
een poging om dit hotel te bestormen,
mocht mislukken?"
„In dit geval zou Hla Ma Chood toch
moeten nieevasten!"
„Dat zegt bitter weinig! Je weet, hoe
fanatiek die lui zijn. Hij zal de eerste
zijn om het bevel tot uithongeren te ge
ven, ook al moet hij er dan zelf aan ge-
looven!"
„Nou, we zullen eens zien, wie liet het
langst uithoudt! In ieder geval kruinen
wij hier- nog een poosje voort, terwijl we
voor onzen gevangene den vastentijd on
middellijk kunnen laten ingaan. Het is nret
bepaald menschlievend, maar ik zie
geen ^ndere oplossing".
„Zoo denk ik er ook over!" antwoordde
Floyd. „En wat dat vrouwvolk hier be
treft, misschien kunnen wij -het meeren-
deel wel op onze hand krijgen. Dat dunkt,
me is een mooi werkje voor onzen jongen
vriend, Bhagat".
„Dat geloof ik niet. Een somber voorge
voel zegt me. dat 'die poging mislukt is!"
Zijn stem had plotseling een eigenaardigen
klank gekregen. Hij wendde zich af en
slenterde langzaam naar den eersten in
gang. Cookerel volgde hem langzaam.
Alle leden van Hla Ma Chood's lijfwacht
schenen zich i-ntusschen buiten verzameld
te hebben en zij stelden alle pogingen in
het werk om den ingang te forceeren.
Bhagat hield een zwaren houten knuppel
omvat en hanteerde dien met veel talent.
Hij had zich dicht naast het gat verdekt
opgesteld en zoodra er slechts een hoofd
zichtbaar werd, sloeg hij er op los dat
de vonken er af vlogen.
„Damned!" vloekte Cookerel. „Dat
schijnt hier warmpjes toe te gaan! Waar
om heb je ons niet gewaarschuwd?"
„Tot nu toe kon ik het nog wel alleen
af". Juist stak weer een der trawanten
van Hla Ma Chood zijn hoofd om een kier
en geen seconde later daalde Bhagat's
knuppel met groote kracht op hem neer.
De getroffene zakte bewusteloos in een en
werd door zijn van woede tierende ka
meraden naar buiten getrokken.
Hoewel de situatie uiterst precair- was,
kon Floyd zijn lachen niet bedwingen.
„Het lijkt wel, of je op de vossenjacht
bent Bhagat! Hoeveel heb je er zoo al
geraakt? En waar heb je in 's hemelsnaam
dat moordwerktuig vandaan?"
„Een van die heeren heeft het naar
binnen geslingerd, zij het dan ook niet met
vriendschappelijke bedoelingen. Hij be
merkte te laat welk een onschatbaren
dienst hij mij daarmee bewees''.
Floyd gluurde voorzichtig naar buiten
en zag, dat de ruimte voor het hol geheel
door inlanders bezet was. En, opgeschrikt
door het lawaai, nam hun aantal nog
steeds toe.-
Overigens schenen de belagers nu toch
het nuttelooze van hun pogingen in te
zien. Zij trokken zich wat terug en staken
de hoofden bijeen.
Bhagat kreeg opdracht zich -naar- de
vrouwen te begeven, zijn honger te stillen
en bij die gelegenheid de stemming te
peilen.
„Ik ben er van overtuigd, dat wij er ver
schillende op onze hand zullen kunnen
krijgen".
Dat behoefde Bhagat geen tweede maai
gezegd te worden. Het vooruitzicht op een
behoorlijk maal was voldoende om den
jongeman in draf te brengen.
„Wanneer zal er- nu eindelijk eens een
eind aan komen?" zuchtte James Cookerel,
toen hij naast zijn vriend op den grond
had plaats genomen. „Om het op een
langdurig beleg te laten aankomen, en
ons als hongerkunstenaars te bekwamen,
daar voel ik. eerlijk gezegd, bitter weinig
voor".
Hij wierp een grimmigen blik op Hla Ma
Chood, die onbeweeglijk, met gesloten
oogen in een hoek zat.
„Ik kan niet zeggen, dat ik er anders
over denk. Enfin, misschien is het geluk,
dat ons tot dusver nog niet in den steek
•heeft gelaten, ons ook verder gunstig ge
zind en doet het ons nog een andere mo
gelijkheid aan de hand. In zal den hemel
danken, als we hier eindelijk vandaan zijn.
Geen mensch kan zóó naar het licht en
de zon verlangen als ik. Zouden ze het
al hebben opgegeven naar ons te zoeken?"
Cookerel haalde zijn schouders op. „Als
ze geen sporen hebben gevonden, zullen
zij het stellig hebben gestaakt".
„Dan zal men het er dus wel op houden,
dat we zijn omgekomen. Een eigenaardig
idéé!"
„Waarschijnlijk heeft on-ze necrologie al
in de „Bombay News" gestaan. Twee, voor
de wetenschap zeer verdienstelijke man
nen spoorloos verdwenen! Op die manier
verneemt de groote massa tenminste ook
eens iets meer van ons werk".
„En dan de sensatie, als wij plotseling
weer tot het land der levenden terug-
keeren!"
„Schei uit, alsjeblieft! Het zou me een
lief ding waard zijn hallo, wat is dat
nu weer?"
Van buiten was een laaiende fakkel in
het hol geworpen. Zij kwam op een der ta
pijten terecht en brandde daar onder een
hevige rookontwikkeling verder. Floyd
sprong overeind en trok het eerste het
beste kleed, dat hem voor de hand kwam,
van den muur. „Blijf jij bij den ingang,
Cooksy, anders overrompelen ze ons nog
vóór we er erg in hebben!"
Cookerel knikte en greep den knuppel,
terwijl Floyd met het afgerukte tapijt de
vlammen trachtte te dooven.
Maar reeds werd een tweede fakkel
naar binnen geworpen en onmiddellijk
daarop een derde en een vierde'. Het werd
een waar bombardement van laaiende
flambouwen, waardoor op verschillende
plaatsen vuurhaarden ontstonden, welke
zich, Floyd's ijverige bemoeiingen ten spijt,
niet meer lieten blusschen. Hij rende van
de eene plaats naar de andere, waarbij de
verstikkende ,rook hem de tranen in de
oogen deed komen, maar toen het vuur
zich ook aan de kostbare tapijten langs de
muren begon mee te deelen, moest hij zijn
pogingen opgeven.
Hij vloog op Hla Ma Chood toe, die met
fanatiek glinsterende oogen den loop der
gebeurtenissen had gadegeslagen, greep
hem onder de oksels en sleepte hem naar
den ingang van het, als keuken ingerichte
hol.
Ook deze laatste poging om het veege
lijf te redden, zou echter vrij zeker schip
breuk hebben geleden, wanneer niet op dit
oogenblik Bhagat te hulp was gesneld.
Hij bracht eerst Floyd, die in den rook
»lreigde te stikken en daarna den Brah
maan in veiligheid om tenslotte den af
tocht van James Cookerel te dekken.
En nauwelijk waren zij door het gat
verdwenen, of onder dierlijk gebrul dron
gen de belagers het verlaten hol binnen.
XXXII.
Irene Barlovius vouwde haar handen,
boog zich wat voorover en keek Hans Been
droef glimlachend aan.
„Je mag al die verschrikkelijke dingen,
die ill heb doorgemaakt, niet vergeten. Al
die angst, al die emoties ik vrees, dat
ik nooit meer in staat., zal zijn mij aan
dergelijke, diepere gevoelens over te geven.
Misschien, dat ik mij vergis een mensch
kan tenslotte altijd meer verdragen dan
hij denkt maar dan zal ik toch dit alles
voor goed achter mij moeten hebben".
„Je zult er overheen komen, Irene", ant
woordde Been ernstig, terwijl hij haat-
hand in de zijne nam. „Een jonge begaafde
vrouw als jij.Wat je gestorven waant,
is slechts tijdelijk bedolven onder de vele
droeve indrukken, die de tragische ge
beurtenissen in deze twee jaren bij je
hebben achter gelaten. Wanneer alles maar-
eerst eens voorbij is, als je de zon, de
bloemen, die heele wondermooie natuur
daarbuiten maar eerst weer hebt terug
gezien, dan zal alles, waft je kier hebt door
gemaakt, nog slechts als eeh booze droom
in je herinnering blijven voortleven".
„Misschien!" zei ze bijna ongeduldig.
„Maar laten wij daar nu niet meer over
praten. Er zijn belangrijker dingen, die
nu
Zij maakte den zin niet af, want op dit
oogenblik stormde een jongeman het ver
trek binnen, wiens gezieht alle teekenen
van groote onwinding verried.
„Ah, Gopal, al terug? Wel, wat ben je
te weten gekomen?"
„Heel wat, meesteres! Maar sta mij toe,
dat ik eerst wat uitrust. In het kort
slechts dit: Reeds sinds dagen zijn twee
vreemdelingen Siddhab binnen gedrongen
en Vischwa was hun gids, Nu hebben zij
de verblijven van Hla Ma Chood bezet en
dezen gevangen genomen. Het geheele dal
is in oproer: men wil alles probeeren om
de indringers te pakken te krijgen".
„Het is goed, Gopal, de rest hoor ik
straks wel".
Hans Been, op wien de mededeeling oen
geweldigen indruk had gemaakt, wilde
den man terug houden, maar een wenk
van Irene deed hem van dit voorstel af
zien.
Nauwelijks echter was de bode verdwe
nen, of Been sprong op en begon in hevige
opwinding het vertrek op en neer te
loopen. „Het zijn ongetwijfeld de beide
verdwenen Engelschen. Den liemel zij
dank, zij leven tenminste nog. Er moet
het een of ander tot hun redding onder
nomen worden, Irene. Wij moeten onmid
dellijk ingrijpen; wij dienen nu alles te
wagen!"
„Wat bedoel je daarmee? Alles wagen
beteekent voor mij: alles in gevaar bren
gen!. Tegen een zoo groote meerderheid
kunnen wij immers niets uitrichten. Moet
ïk het leven van al deze jonge menschen
in de waagschaal stellen, nu terwijl wij
zoo kort voor de overwinning staan eri
onze moeite eindelijk beloond zal wor
den?"
(Wordt vervolgd)
