Beperking in de instructie der
Commissie-generaal bleek onhoudbaar
Levenslang geëischt tegen verdachte van
drievoudigen moord
Regelmatig moeten de oorlogsbodems uit Indië
terug naar ons land voor reparatie
B. en W. wenschen een ambtenaar voor
cultureel werk
Noodlanding
in de woestijn
cgongeluk
dam
De regeering heeft gemeend aan de
Commissie-Generaal in ruime mate gele
genheid te moeten laten om na te gaan, wat
van hetgeen gewenscht werd, naar haar
bevinding ter plaatse als feitelijk bereik
baar en aannemelijk kan worden be
schouwd. Zij heeft aanvaard dat de Com
missie-Generaal, in overleg met de Indo
nesische delegatie en met haar president,
vastlegde, welke overeenstemming kon
worden bereikt en dat het resultaat dezer
overeenstemming werd gepubliceerd.
Een katholiek protest
tegen Linggadjati
Motie der Katholieke
Volkspartij in Heemstede
De afdeeling Heemstede van de Katho
lieke Volkspartij heeft een vergadering
gehouden over de ontwerp basisovereen-
kost Linggadjati, waar als spreker optrad
Mr. A. C. Zandkuyl, oud-lid van den Volks
raad in Ned.-Indië. Er was voor deze bij
eenkomst zeer veel belangstelling. De
spreker ontvouwde bezwaren tegen de
-overeenkomst, refereerde zich herhaalde
lijk aan de door oud-minister Ch. Weiter
uitgesproken radiorede. Hij verklaarde
overtuigd te zijn, dat aanvaarding van
deze overeenkomst de vernietiging van
het Koninkrijk tengevolge zou hebben.
Verder betoogde Mr. Zandkuyl, dat In-
dië een groote toekomst tegemoet zal gaan,
wanneer het verbonden blijft met het ko
ninkrijk en dat Nederland en de Neder
landers zullen blijven voortgaan, dit
groote rijk voort te helpen op den weg die
naar de onafhankelijkheid zal voeren. Dit
moet echter met overleg gebeuren, een al
te snelle ontwikkeling kan fataal zijn voor
alle belanghebbenden.
Een der aanwezigen stelde een motie
voor die ter kennis gebracht zal worden
aan de Katholieke Kamerfractie en aan
liet bestuur van de Katholieke Volkspartij,
luidende:
„In dit ernstig uur waarin het Konink
rijk opnieuw in gevaar is, verzoekt de af
deeling Heemstede van de Katholieke
Volkspartij onze vertegenwoordigers in de
Staten-Generaal, pal te staan voor het be
houd van het Koninklijk. De ontwerp
overeenkomst van Linggadjati is in strijd
met het gezond verstand, de Rijkseenheid
en de eer van het Nederlandsche volk.
Aanvaardbaar elke reconstructie van
het Koninkrijk, maar slechts op den grond
slag van de Koninklijke boodschap van
December 1942".
Deze motie werd met algemeene stem
men aangenomen.
Wijziging salarisverordening
voor provinciaal personeel
De minister van Binnenlandsche Zaken
heeft eenige bezwaren gemaakt tegen het
besluit der Prov. Staten van Noorholland
over de verbetering der salarissen van het
Provinciaal personeel.' De bezwaren be
treffen de gemaakte bepalingen over het
betalen van salarissen aan personeel dat
onder de zuivering valt en den kindertoe
slag. De minister acht de eerste bepaling
overbodig omdat die materie geregeld is
in het Zuiveringsbesluit 1945. De maxi
mum kinderbijslag moet met f 11 vermin
derd worden.
Gedeputeerde Staten stellen voor aan
de bezwaren van den minister tegemoet
te komen door het besluit in dien geest
te wijzigen.
In tie Memorie van Antwoord aan de Tweede Kamer over de begrooting van Over-
eeesche Gebiedsdeelen sluit de regecring zich aan bij de hulde, welke verscheidene
Kamerleden hebben gebracht aan den luitenant-gouverneur generaal. Dr. Van Mook.
Zij deelt tevens mede dat van Dr. Van Mook geen ontslagaanvrage is ontvangen.
In een bijlage van de Memorie van Antwoord heeft de regeering tevens de instructie
aan de Commissie-Generaal, welke tot dusverre vertrouwelijk was. bekend gemaakt
Verklaard wordt, dat in deze instructie in groote lijnen de begrenzing wordt aange
geven, waarbinnen naar het inzicht der regeering de nieuwe ordening zich zal hebben
te voltrekken. Uit artikel 15 mag worden gelezen, dat de regeering den opzet der
federatieve constructie, welke op de Malinoconferentie is aanvaard, voor de structuur
van geheel Indonesië aannemelijk acht.
Uit de verslaggeving der Commissie-
Generaal is al spoedig gebleken, dat de be
grenzing der na te streven nieuwe orde
ning volgens de instructie indien streng
werd vastgehouden aan de in de aide-
memoire en de 10 Februari-verklaring ge-
dachte uitwerking van de 7 December-
rede te eng getrokken was. Vooral bleek
hierin een ouhoudbare beperking gelegen
dat bij de aangekondigde hervormingen te
zeer werd uitgegaan van een nog sterk
iinitarisch gemeenschappelijk staatsver
band, terwijl de voorgeschreven richtlijnen
moesten leiden naar een overwegend fede
ratief staatsverband.
Agenda voor Velsen en □muiden
MAANDAG 9 DECEMBER.
Thalia: „Mijn hart klopt voor Belita",
7 en 9.15 uur.
De Pont: „De Zwarte Spion", 8 uur.
Rex: „Prinses Tarakanova", 8 uur.
DINSDAG 10 DECEMBER.
Bioscopen: als Maandag.
Flora: Tooneelavond Buurtver. „Wille-
brord", 8 uur.
Waarom reed volgende trein
door?
- De N.S. stellen een onderzoek in naar de
oorzaak van het spoorwegongeluk nabij
Schiedam en in het bijzonder naar het
doorrijden van den tweeden trein tot vlak
nabij den verongelukten trein. Een mede-
deeling, dat een militair op den naderen
den trein is gesprongen Is onjuist. Dat zou
bovendien niet mogelijk zijn in verband
met de groote snelheid. Wel is komen vast
te staan, dat de militair kordaat is opge
treden en in de richting van den nade
renden trein is geloopen met een roode
vlag. De wagenbestuurder heeft daardoor
gemerkt, dat er onheil was, maar boven
dien heeft hij de roode lichten, welke aan
de achterzijde van den eersten trein waren
bevestigd, waargenomen. Daarna stopte
hij onmiddellijk.
Dat de trein niet in het voorgaande blok
heeft gestopt, zooals voorgeschreven is,
komt door het feit, dat het sein veilig
heeft gestaan. De niets vermoedende trein
bestuurder verkeerde dus in de veronder
stelling, dat het baanvak van het volgende
blok veilig was, en is doorgex-eden. De N.S.
zetten het onderzoek voort.
De eerste en voornaamste taak van onze
marine ligt thans in Nederlandsch-Indië,
waar voor patrouMeerings-werkzaamhe-
den, politie-diensten en het bestrijden der
wapensmokkel elk schip, dat wij bezitten,
dringend noodig is. Toch komen er telkens
marineschepen naar Nederland. Het laat
ste halve jaar zijn Hr. Ms. „Tromp", „Ja
cob van Heemskerk" en „Vans Kinsbergen''
in ons land aangekomen.
De Marine-voorlichtingsdienst geeft
thans een beschouwing, waarin uiteen
wordt gezet dat het dringend noodig was
om deze schepen naar het moederland
terug te laten keeren:
In de oorlogsjaren is de Koninklijke Ma
rine in staat geweest door te vechten.
Onze oorlogsschepen zijn van 1940 tot
.1945 op de zeven wereldzeeën in actie ge
weest, en hebben prachtige resultaten be
reikt, doch helaas ook zware verliezen
geleden. Een klein aantal der Nederland
sche oorlogsschepen heeft den strijd echter
overleefd en is ook thans nog in dienst.
Nadat de vrede in Europa in Mei 1945
was geteekend, moest de Koninklijke Ma
rine in actie blijven in de - Pacific. De
ontwikkeling in den Indisehen archipel
heeft er toe geleid, dat ook in de wateren
van dien ai-chipel de Koninklijke Marine
tot den huidigen dag haar taak moest blij
ven verrichten. Door dit alles is veel van
de schepen gevergd. Zij werden in dienst
gehouden, hoewel ze reeds lairg aan her
stel toe waren. Op een gegeven oogenblik
is het echter onvermijdelijk, dat deze oor
logseenheden voor reparatie werkzaam
heden naar de werven in Ned erfland ge
zonden worden.
Het kan onder geen enkele omstandigheid
verantwoord worden, dergelijke schepen
langer in dienst te houden. Zoo heeft men
sommigé oorlogsschepen in Nederland zién
terugkeeren, waar ze nu een groote beurt
krijgen.
Is dit de eerste en voornaamste reden
waarom telkens schepen naar Nederland
komen, het is bovendien mogelijk met het
terugzenden dezer oorlogsschepen twee
vliegen in een klap te slaan. Er bestaat
een regelmatige rouleering tusschen het
personeel der Koninklijke Marine in Ne
derland en dat in Indië. Het Indische
personeel dient een zeker aantal jaren
tusschen de keerkringen en wordt dan af
gelost door marine-personeel uit Neder
land. Het verkeer tusschen het moeder
land en de overzeesche gebiedsdeelen, het
welk op déze wyze voor de marine nood
zakelijk is, moet in hoofdzaak verzorgd
worden door de schepen die naar Neder
land komen om te repareeren. In de juist
achter ons liggende periode was er boven
dien een bijzondere toevloed van marine
personeel uit Indië, omdat zij, die in Ja-
pansche gevangenkampen hadden vertoefd
zoo spoedig mogelijk moesten repatrieeren.
Onze thuisvarende schepen hebben zeer
velen van hen in het vaderland terugge
bracht.
Tenslotte is er nog een derde reden
waarom het noodig is enkele oorlogssche
pen in Nederland te stationneeren. Het
personeel onzer marine kan alleen afdoen
de opgeleid en geschoold worden in de
practijk aan boord van oorlogsschepen.
Voor deze opleiding in Nederland zal het
dus altijd noodig zijn enkele schepen on
zer Koninklijke Marine hier te lande te
houden. De vloot in Indië vraagt voort
durend om personeel, teneinde hen die
naar Nederland teruggaan, af te lossen en
het spreekt vanzelf dat dit personeel ge
oefend moet zijn, om bij aankomst in In
dië dadelijk te kunnen inspringen.
Uit het bovenstaande mag aldus de
marine-voorlichtingsdienst evenwel
niet de conclusie worden getrokken, dat
er thans onvoldoende schepen in Indië
zouden verblijven. Vijf van de zes moderne
torpedobootjagers, welke Nederland bezit,
zijn in de indische wateren gestationneerd,
terwijl de zesde op het oogenblik in Ne
derland gerepareerd wordt. Hetzelfde is
het geval met de acht nieuwe korvetten,
welke in den loop van dit jaar onze vloot
in Indië kwamen versterken. Een aantal
nieuwe mijnenvegers en verscheidene an
dere kleinere eenheden doen dienst in den
archipel.
Buurtvereeniging „Alex. Bell"
De buurtvereeniging „Alexander Bell" ver
zorgde Zaterdagmiddag een St. Nicolaasfeest
voor kindoren en des avonds een feestavönl
voor de ouderen.
Des middags werden de kinderen van 3 tot
14 jaar prettig bezig gehouden döor „Oome
Kees" met poppenkast, buikspreken en goo
chelen. Bovendien werden ze onthaald op
versnaperingen, waarna St. Nicolaas in eigen
persoon de kinderen een cadeau overhandig
de, vervaardigd door eenige leden der buurt
vereeniging.
De feestavond voor dc ouderen Werd door
den heer Ingels geopend." Daarna voerde de
tooneelvereeniging een aantal schetsen op,
waarbij de lach niet van de lucht was. Vooral
bij Bobbeltje, de Dove Erftante, de Wonder
dokter en Pups daverde de zaal van den ladh.
Aan het slot van den avond kregen de
leden der tooneelvereeniging en van het werk
comité bloemen.
De muziek werd verzorgd door de Vibebro-
hego's, die ook voör de dansmuziek zorgden.
Al met al was het een geslaagde avond.
Voor het Arnhemsche Gerechtshof heeft
l de 29-jarige A. uit Enschedé in hooger be
roep terecht gestaan wegens een drievou
digen moord.
Verdachte had hooren spreken over de
spaarduitjes van de bejaarde zusters en
broeder van Beek uit de Zwanensteeg te
Enschedé. Langzaam rypte er een plan in
hem. Sparen op de gewone wijze zou een
huwelijk waarnaar hij verlangde, voorloopig
niet mogelijk maken. Het idee zich in het
bezit te stellen vén het geld van de be
jaarde van Beeks werd een obsessie en op
een Maandagmorgen ging hij er op af.
Hij richtte een ontzettend bloedbad aan.
Eerst sloeg hij met een bijl, welk wapen
hij vond in het huis der van fieeks, de
oudste der twee vrouwelijke van Beeks de
hersenen in. Hij dronk een borrel en rook
te een cigaret in afwachting van de jon
gere zuster Feikje, die hij eveneens met
bijlslagen doodde. Rustig bleef A. hierna
wachten tot twaalf uur tot Gerrit van
Beek, de kostwinner van het drietal, uit
de fabriek zou komen. Toen deze arriveer
de overviel de verdachte ook hem en
doodde hem met den bijl.
Des avonds groef hij een gat in den tuin
en legde daarin de lijken. Den volgenden
dag bracht hij het tuintje weer heelemaal
op orde. Stuurde uit Ossenzijl briefkaar
ten, dat de familie van Beek daar was en
bracht het meubilair naar een garage. Op
zolder vond hij een portefeuille met f 3000
en ook sieraden en horloges, welke hij
verkocht. Hij schafte zich een radiotoestel
aan en vierde zijn verloving.
Maandenlang ging alles goed, tot buren
van de van Beeks een afschuwelijke lucht
in den tuin waarnamen; Ze gingen graven
en vonden de lijken. Reeds spoedig ver
moedde men, wie de dader was.
De Almelosche rechtbank heeft A. 20
jaar gevangenisstraf opgelegd nadat le
venslang geëischt was.
In hooger beroep voor het gerechtshof
te Arnhem passeerden de gebeurtenissen
nogmaals de revue.
De procureur-generaal, mr. Hoekstra,
uitte zijn afschuw over deze moordpartij.
Hij wees er op, dat het psychiatrisch on
derzoek tot de conclusie geleid heeft, dat
A. toerekeningsvatbaar is. Alleen kan
sprake geweest zijn van eenige vermin
derde toerekeningsvatbaarheid door het
gebruik van alcohol, maar, aldus de pro
cureur-generaal, beklaagde heeft zich op
zettelijk in dien toestand gebracht. Wij
hebben hier te doen met een vooraf be
raamd vreeselijk plan om drie menschen
te dooden. Met groote brutaliteit heeft, de
moordenaar zijn daad trachten te verdoe
zelen, niet alleen door in 'de buurt de ver
onderstelling, te doen post vatten, dat de
van Beeks verhuisd zouden zijn, maar zelfs
gaf hij dit op aan den burgerlijken stand.
Ook manipuleerde hij met de schadever
goeding van de slachtoffers. Uitsluitend
hebzucht was de drijfveer. Aldus de procu
reur-generaal. Voor deze misdaad past
maar één straf, namelijk levenslang.
Mr. Emgelkens uit Nijmegen pleitte cle
mentie. Op 19 December zal het Hof ar
rest wijzen.
Velsen
Autobotsing bij de Pont
Op het kruispunt RijkswegMeervliet-
straat had een botsing plaats tusschen een
personenauto en een vrachtauto. Op het
kruispunt wilde de vrachtauto de Meer-
vlietstraat inrijden, waarbij de personen
wagen werd gegrepen, die door dc botsing
een halven slag omdraaide. Beide voertui
gen waren ernstig beschadigd, maar nie
mand werd gewond.
Tegen den bestuurder van de vrachtauto
werd proces-vex-baal opgemaakt.
WAT ER OP DEN WEG LAG.
Opgave gevonden voorwerpen van 29 No
vember tot 6 December 1946. Inlichtingen
hoofdbureau van politie, kamer 4, van 11 tot
12 en van 16 tot 17 uur, iederen werkdag met
uitzondering van Zaterdagmiddag.
Fictstasch, eenige wanten, eenige sjaals,
muts, poes, eenige riemen, eenige sleutels,
biljet van 2.50, popje, transparant motor
rijtuig, portefeuille, polshorloge (dames), hond
(fox), paardendek, eenige handschoenen, vul
pen (defect), werkjas, ring (zilver), zakdoek,
broche (ziekenverpl.), haarstrik. bril, biljet
van 10, pak speelgoed, kinderschoentje,
sleutel.
ONGEVAL BIJ HET SPOOR.
Bij het laden van een wissel op het sta
tion VelsenIJmuiden-Oost kreeg een 49-
jarige ploegbaas der N.S. dezen op het
been, waardoor dit brak. Nadat dr. Boos-
man geneeskundige hulp had verleend,
werd de patiënt naar het Roode Kruis-
ziekenhuis te Beverwijk overgebracht.
Om verschillende redenen achten burge
meester en wethouders het gewenscht, dat
het gemeentebestuur zich meer dan voor
heen, gaat bezighouden met cultureel
werk, niet echter om dit zelf ter hand te
nemen, maar om dit te stimuleeren. Hier
voor zal de gemeente zich financiëele of
fers moeten getroosten. Voorstellen hier
omtrent kunnen later verwacht worden,
maar om reeds nu, zij het met bescheiden
middelen, den opbouw van het werk ter
hand te doen nemen is het noodig, een
ambtenaar ter beschikking te hebben, die
bezield is met éen groot enthousiasme en
door een groote mate van inzicht en er
varing op het gebied van cultureel leven
en vereenigingswerk, bereid en in staat is,
De Empire Test Pilots^ School in Engeland heeft leerlingen uit bijna alle geallieerde
landen die op deze school een opleiding in de kunst van vliegen en in de kennis van
vliegtuigen krijgenVan links naar rechts: Squadron-Leader K.V. Robertson (Austra
lië) - Kapitein G. Sonderman Nederland- Luitenant F. C. Lu (China) en Squadron-
Leader Kondolefas (Griekenland) bekijken een propellorloozen motor.
mecle te werken aan een ontplooiing van
het cultureële leven in onze gemeente.
Van dezen man zal veel worden gevergd.
Hij zal bereid moeten zijn, de avonduren
aan zijn werk te besteden. Hij zal, ambte
naar zijnde, in geen geval ambtelijk mogen
denken en werken. Een behoorlijke sala-
rieering zal dan ook moeten plaats hebben.
B. en W. denken claarom aan eon uitgave
voor dit doel van pl, min. f 4300.
Op de begrooting voor 1*947 zal dit
bedrag moeten worden uitgetrokken.
Daar naar de meening van het college
met het cultureele werk niet mag
worden gewacht tot de begrooting in
haar geheel is goedgekeurd, verzoeken
B. en W. den raad, hen te machtigen
reeds nu de noodige stappen te doen
om ten spoedigste te komen tot de
aanstelling van een ambtenaar voor
cultureel werk.
Onteigening voor den
Wederopbouw
Van heden af liggen gedurende twee
weken ter gemeente-secretarie (IVe -af
deeling) voor een ieder kosteloos ter in
zage de volgende stukken:
1. Een lijst, waarop de te onteigenen
pSrceelen en perceelsgedeelten met grond-
nummers ten behoeve van den wederop
bouw der gemeente Velsen, voor wat be
treft een gedeelte van Velsen-Noord, zijn
aangegeven:m
2. Een kaart, waarop deze perceelen
nader zijn aangeduid.
Een dom- het College van Algemeene,
Commissarissen voor den Wederopbouw
aangestelde commissie zal op Woensdag,
18 December 1946, des voormiddags tien
uur ten gemeentehuize zitting houden ten
einde eventueele bezwaren tegen deze ont
eigening aan te hooren. Alle belangheb
benden kunnen tot uiterlijk twee dagen
vóór deze zitting ook schriftelijk him be
zwaren indienen bij het college van Alge
meene Commissarissen, voornoemd, te
's-Gravenhage. Van Alkemadelaan 350.
De aandacht wordt er op gevestigd, dat
aan de eigenaren van de perceelen en per
ceelsgedeelten welke in dit- onteigenings
plan zijn opgenomen een persoonlijke ken
nisgeving van de voorgenomen onteige
ning zal worden gezonden.
Haringaanvoor in
Neilerlamlsclie havens
In 1946 85 milllioen kg.
Gedurende de week van 25 tot en met
30 November jl. bedroeg de aanvoer van
pekel- en versche haring in de verschil
lende Nederlandsche aanvoerhavens: Sche-
veningen 7224 kantjes pekel- en stcurha-
ring en 550225 K.G. versche haring, Kat
wijk 6000 kantjes pekel- en steurharing,
Vlaai-dingen 3577 kantjes pekel- en steur
haring en 14050 K.g. versche haring, IJmui-
den 887 kantjes pekel- en steurharing en
140425 K.g, versche.
De totale aanvoer in het seizoen 1946
bedraagt 107697 kantjes maatjesharing,
105898 kantjes volle haring. 485248 kantjes
steurharing, 7562 kantjes ijle haring en
21869507 K.g. versche haring. Deze hoe
veelheid vertegenwoordigt een haringge
wicht van ongeveer 85 millioen K.g.
Opmerkelijk is, dat in de verslagweek
de aanvoer van versche haring in Scheve-
ningen bijna viermaal zoo groot was als
in IJmuiden-
Santpoort
Intrede ds. P. A. Tichelaar
Zondagmorgen is <1q onlangs benoemde
hulpprediker bij de Ned. Herv. Gemeente, ds.
P. A, Tichelaar, tot zijn arbeid ingeleid door
dr. M. v. d. Voet. Deze begon een woord van
dank en erkentelijkheid te uiten voor de
samenwerking, die er bestaat tusschen de
Kerk en Evangelisatie. Trots de teleurstel
lingen. die zich wel eens voordoen, gaat het
toch naar een goede toekomst, wat betreft
den gemeente-opbouw. Ds. v. d. Voet sprak
zijn blijdschap uit over het feit, dat hij een
man met veel ervaring bij de gemeente mocht
inleiden, waardoor in een groote behoefte
voorzien wordt, Na vervolgens een kort woord
te hebben gesproken, naar aanleiding van zijn
tekstwoord „Bekeert U", beklom ds. Tiche
laar den kansel. Deze begon te zeggen, dat
het voor hem een eenigszins vreemde ge
waarwording was om na 18 jaar in Indië als
predikant-werkzaam te zijn geweest en vier
jaar ambteloos in een kamp te hebben door
gebracht, nu weer voor een Nederlandsche
gemeente op te treden. Hierna bracht spreker
het geweldige van de prediking van het
Evangelie onder de aandacht. Dit deed hij
naar aanleiding van Matth. 3 1—3. Na af
loop van de prediking zong het kerkkoor
Gez. 230, waarna ds» Tichelaar sprak over de
goede samenwerking tusschen Kerk en het
bestuur der Evangelisatie. Hij wenschte met
beide goede vrienden te zijn, opdat de arbeid
goeden voortgang zou hebben. Ook aan het
jeugdwerk wilde hij zijn tijd en krachten be
steden. alsmede aan huis- en ziekenbezoek,
hetgeen de gemeente, die al zoo lang zonder
herder is, te lang heeft moeten missen.
Na afloop van den dienst was er gelegen
heid voor de gemeente, om haar opwachting
bij ds. Tichelaar te maken, waarvan velen
gebruik maakten,
Postduivententoonstelling
In dc kegelbaan van het Stationskoffiehuis
hield de postdulvcnvereeniging „De Lucht
post" een tentoonstelling. Op deze tentoon
stelling waren 170 duiven ingezonden. Als
keurmeester fungeerde de heer J. van Riet
uit Amersfoort. Deze was vol 'lof over de
prachtige inzending en de conditie, waarin de
vogels verkeerden. De tentoonstelling werd
geopend door den heer H. Handgraaf, voor
zitter van de Haarlemsche tentoonstellings
commissie. Deze roemde in„zijn openings
woord eveneens de prachtige inzendingen cn
sprak den wensch uit, dat ..De Luchtpost",
die blijk geeft van een gezond vereeniglngs-
leven, op den ingeslagen weg mocht voort
gaan. Hierna sprak de voorzitter der vcr-
eeniging, de heer G. Bierman, eenige woor
den van dank aan allen, die hun medewer
king hadden verleend, in het bijzonder ook
tot hen, .die voor de tentoonstelling prijzen
beschikbaar hadden gesteld.
De keuring leverde het volgende resultaat
op: Schoonste vogels: le en eereprijs: Joh.
Struys, 2e prijs: E. Drijver. 3e prijs: G. Bier
man, -4e prijs: <3. J. Bremerkamp. Tweede
afdeeling: le prijs: E. M. Gorter; 2e prijs: J,
Bierman.
Als hokkamploen is uitgekomen E. M. Gor
ter met vier vogels.
AFHALEN VAN BONKAARTEN.
Voor het afhalen van bonkaarten in het
Badhuis Wöstelaan zijn aan de beurt: Dins
dag 10 December de letters A tot en met G
en Woensdag 11 December de letters H tot
en met L.
FILMAVOND „JONG SANTPOORT".
De Speeltuinvcreeniging „Jong Santpoort"
gaf een filmavond in Zomerlust, die. zooals
de voorzitter, de heer J. H. Godijn in zijn
openingswoord mededeelde, tevens was be
doeld een ouderavond te zijn. Het gaat goed
met den speeltuin, aldus de voorzitter. Het
bestuur had ook gaarne een begin willen
maken met het winterwerk voor de kinderen,
maar dit kon tot nu toe niet geschieden, door
dat het toegezegde lokaal van Spaarnberg
niet beschikbaar gesteld kon worejen. Het
bestuur zal nu trachten hierVoor een school
lokaal te krijgen.
Er werd daarna een mooi filmprogramma
vertoond, waarvan de niet talrijke bezoekers
volop genoten hebben.
FEUILLETON
door Hans Hirthammer
32)
,,Maar die beide menschen wij kun
nen hen toch niet eenvoudig in den steek
laten! Er moet iets gedaan worden om
hen te redden". Zijn stem klonk hard en
gedecideerd. „Als jij daar rüet toe kunt be
sluiten, dan zal ik zonder jou de noodige
maatregelen moeten treffen. Ik zal wel
een paar flinke knapen bereid weten te
vinden om mij te helpen!"
Irene Barlovïus hief verschrikt haar
hand op. „Ik kan niet toelaten dat dat
je je blindelings In gevaar begeeft.'Je
moét mij goed begrijpen, Hans! Ook ik
brand van verlangen iets te ondernemen,
maar er zijn zooveel factoren, waar mee
wij rekening moeten houden en die jij
niet kentIk moet eerst precies van
Gopal weten, hoe de situatie is".
Toen Been bemerkte, dat zij begon te
aarzelen, nam hij zich stellig voor niet
eerder toe te geven, vóór hij haar geheel
vooi- zijn onderneming had gewonnen.
Een even onverwachte als verrassende
gebeurtenis was evenwel oorzaak, dat al
zijn oorspronkelijke plannen omver wer- j
den geworpen en zich plotseling geheeL
andere reddingsmogelijkheden openbaar-*
den.
Irene Barlovius. wier zintuigen door
haai- langdurig vérblijf in de onderaard-j
schc stad waren gescherpt, hoorde het het
eerst.
Het was een gierende fluittoon, welke
van heel ver, waarschijnlijk van de oudere
bewoners van Siddhab, scheen, te komen
en die steeds meer aanzwol. Het klonk I
als het gieren van een storm, die met
angstwekkende snelheid naderde en alles
wegvaagde wat hem in den weg kwam.
Irene greep Been verschrikt bij dén
arm. „Luister, wat is dat? Het lijkt wel
alsof
Verder kwam zij niet, want eensklaps
voelden beiden een hevige luchtdruk, de
zware tapijten bij den ingang bewogen,
alsof zij door een "onzichtbare hand waren
aangeraakt, zy werden opgenomen en
het volgende oogenblik fladderden zij
knallend in den hevig aanzwellenden wind.
'Op hetzelfde moment werden alle lichten 1
uitgeblazen: de storm groeide tot een or
kaan. Huilend en gierend raasde hij door
het vertrek, wolken van stof en zand met
zich meevoerend.
Irene Barlovius was hevig ontsteld in
een hoek gevlucht. Zij tastte naar den I
man, wiens steun zij op dit oogenblik niet
kon missen. „Om !s hemels wil, Hans, be
grijp jij dat? Is dat het einde?"
Óok Hans Been had de raadselachtige
gebeurtenis aanvankelijk danig aangegre
pen, maar plotseling drong de ware be-
teekenis tot hem door.
„Irene! Ik weet het! Er is maar een
mogelijkheid! De jongens rfioeten den bo
vensten uitgang hebben vrijgemaakt. Dat
moet het zijn! Nu zitten we hier als in ge
weldige kachel, die plotseling trek heeft
gekregen. Kom, dan gaan we ons direct
overtuigen!"
Hij trok haar met zich mee.
„Mijn heinel stel, dat je gelijk hebt!
Maar...... zij kunnen nog zoo ver niet
zijn!"
„Wij zullen zien!"
Ook in de groote hal had de stormwind
alle lichten gedoofd en onder de daar
werkzame jonge menschen een paniek
stemming teweeg gebracht. Zij draafden
allen door elkaar en uit hun verschrikte
kreten bleek duidelijk, dat zij het hoofd
volkomen verloren hadden.
Been en Irene Barlovius deden al het
mogelijke om hun de vermoedelijke oor
zaak van het gebeurde duidelijk te maken
en weldra ging de verheugende mare dat
dit waarschijnlijk het eind van hun ge
vangenschap beteekende, van mond tot
mond.
„Wij moeten ons eerst van een en an
der overtuigen!" zeide Irene, die nog eenig
voorbehoud meende te moeten maken.
Haar woorden gingen echter verloren
in de juichkreten, die weldra van alle
kanten weerklonken. En terwijl de beide
Europeanen zich naar den uitgang van de
hal spoedden, werden zij op den voet ge
volgd door een jubelende schare, die het
wonder eveneens met eigen oogen wilde
zien.
Nu zouden zij al die, velen hunner onbe
kende natuurverschijnselen, waarvan hun
blanke meesteres hun zooveel had verteld
zelf kunnen aanschouwen: hemel, zon, wol
ken en regen, het waren vreemde begrip
pen uit een andere wereld die door geluk
kiger menschen dan zij werd bewoond!
Door de gangen raasde de wind met nog
grootere kracht. Hij floot en huilde in alle
toonaarden, zoodat men bijna vanzelf voor
uit werd gedreven.
Wederom zorgde Been er voor Irene
dicht op de hielen te blijven. Het ging dit
maal heel wat sneller dan de vorige maal
tot plotseling een schemerachtig licht, dat
eiken meter stérker werd, de duisternis
doorboorde.
ffu kroop Irene een hoek om en Been
zag, hoe haar gestalte door het volle dag
licht werd overgoten^
„Pas op!" riep ze, zich half omkeerend
„de Zon!" Dat was geen menschelijk roe
pen meer; het klonk als een extatisch ge
jubel, een juichende, overslaande kreet.
De zon!
Ja, waarlijk, daar was zij weer, hoog aaai
den blauwen hemel. Haar stralen boorden
zich door de gesloten oogleden en toover-
den een vlammend rossig schijnsel in de
beschermde pupillen.
Toen de stekende pijn was verminderd,
waagde Hans Been het zijn oogen voor
zichtig tot een smalle spleet te openen.
Hy vond zich buiten voor den berg, on
geveer ,.in het midden van een grooten
zandkuil. Boven hem hoepelde een blauwe,
wolkenlooze hemel.
Wankelend van blijdschap deed hij een
paar stappen voorwaarts en daarbij stiet
hij op Irene Barlovius, die zich met eenige
als levenloos in het zand uitgestrekte jonge
arbeiders bezig hield.
Zij waren verblind door het felle licht
en verborgen, kermend van pijn, hetrhoofd
in de handen. Langzamerhand echter her
stelden zij zich, want zij waren gekozen
uit hen, die het zonlicht van vroeger ken
den. Zij krabbelden overeind en dansten
en sprongen als uitgelaten kinderen, ter
wijl zij door schrille kreten aan hun vreug
de uiting gaven.
Been ontdekte nu ook weldra de oorzaak
van hun vroegtijdige bevrijding. Het laat
ste gedeelte van den bergwand had slechts
uit zand bestaan, dat door den wind was
aangewaaid en tot een korst was verhard.
Op het oogenblik, waarop men deze laag
was genaderd, had de luchtdruk het werk
voltooid en de laatste hindernis eenvoudig
weggeblazen.
Toen hij Irene van zijn ontdekking deel
genoot wilde maken, werden zy beiden op
geschrikt door gillende kreten welke bij
den uitgang van het hol weerklonken.
De eersten van de jonge menschen, die
hen gevolgd waren, verlieten hun duiste
ren kerker en tastten hulpeloos met niets
ziende oogen de zon tegemoet, die zij nooit
tevoren hadden aanschouwd en welker fel
le gloed hem nu met blindheid sloeg.
In Hans Been ontwaakte de medicus.
Hij snelde op de naar buiten dringenden
toe. „Terug!" riep hij. „Of willen jullie al
len het licht uit je oogen verliezen? Wij
moeten wachten tot het donker is om je
oogen geleidelijk aan het licht te laten
wennen".
Door Irene geassisteerd, dreef hij hen
allen in het hol terug. Daarna aanvaardde i
hy als laatste den terugtocht, naar de ver
blijfplaats der jongeren in Siddhab.
Nauwelijks echter liad hij eenige tien- j
tallen meters afgelegd, of hij meende een
vrij scherpe brandlucht te bespeuren. Om
's hemelswil! fluitste het hem door het
hoofd. Er was daarbinnen toch geen brand
uitgebroken?
Ook de anderen bleken het gevaar reeds
te hebben bemerkt. Een vluchtig onder
zoek bracht aan het licht, dat de brand
lucht niet uit de werkhaï maar uit een
der zijgangen kwam.
Zonder zich een oogenblik te bedenken,
begaf Been zich in de richting vanwaar
het gevaar dreigde. „Ik moet dat eerst on
derzoeken!" riep hij Irene toe. „De vier
knapen, die hier het laatste gewerkt heb
ben, moeten mij volgen!"
Ongeveer een kwartier lang kropen zy
door de schuin naar omlaag loopende
schacht. De brandlucht werd steeds ster
ker en ging tenslotte over in een hinder
lijken rook.
En daarop zag Hans Been zich plotse
ling boven een feilen gloed geplaatst,
welke uit een dieper liggend hol oplaaide.
Hij keek naar omlaag en wat hij daar
zag deed hem een oogenblik van schrik
verstijven. Direct daarop echter keerde hij
zich met een ruk om. „Wij moeien naar
beneden al zou het ons het leven kosten!
Een van jullie gaat onmiddellijk terug,
zoekt de flinkste mannen uit en brengt ze
zoo snel mogelijk ter versterking hier.
Vooruit boys, volgt me!" j
En met een vermetelheid, die van ware j
doodsverachting getuigde, renden zij met:
hun vieren de steile helling af.
XXXIII.
Aanvankelijk ging eigenlyk alles boven'
verwachting goed. Men zag natuurlyk hierj
cn daar verontwaardigde en verschrikte
gezichten, toen Edward Hamilton den man-
ncn meedeelde, welk lot Ali Mohammed
had getroffen, maar er was niets te be
speuren, dat op onrust of verzet zou kun
nen duiden.
Tenslotte scheen miss Boyard nog meer
onder den indruk van het gebeurde dan
de inlanders ffn zij toonde dat door een
zekere apathie, die haar vroeger volkomen
vreemd was geweest.
Nu was Edward Hamilton weliswaar een
voortreffelijk piloot, maar met vrouwen
wist hij niet goed om te gaan. O ja, ook
zijn kist kon van tijd tot tijd wel eens nuk
ken en grillen hebben, inaar die hadden
hem nog nooit in ernstige verlegenheid
kunnen brengen. Dit, met Ellen Boyard,
was echter een heel ander geval. Wat moest
een man in 's hemelsnaam met een vrouw
beginnen, die nauwelijks een woord sprak
en alg'cen schitp rond de tont sloop?
Hij probeerde het door haar vriendelijk
toe te spreken. „U moet u dat niet zoo
aantrekken, miss Boyard! Wij hadden hier
immers met een doodgewonen misdadiger
te doen! U hebt het met eigen oogen ge
zien. Als hy mij niet had aangevallen,
dan
„Waarom verdedigt u zich?" vroeg zij
ongeduldig. „Ik heb het incident allang
vergeten".
Hij staarde haar lichtelijk onnoozel aan.
„Zoo dan is het zeker om mister Been?
Maar mijn beste miss Boyard. ik ben er
van overtuigd, dat die behouden terug
komt! Maakt u zich werkelijk ongerust,
dat hem wat overkomen is? Dat is uit
gesloten. ten eencnmale uitgesloten!"
„Hij had toch al lang hier kunnen zijn!"
„Dat moet u niet zeggen!" protesteerde
Hamilton met een gedecideerdheid, die
niet bepaald echt was. „Hij heeft natuurlijk
een ander spoor gevonden, dat hij nu hard
nekkig volgt. U moet bedenken, dat Ali
Mohammed van niets wist, neen, te dien
aanzien was zijn verbazing oprecht. Het
beste bewijs, dat mister Been er in ge
slaagd is zich tegen ontdekking te vrij
waren!"
Zij stak hem haar hand toe. „U meent
het goed met me! Ik dank u!"
(Wordt vervolgd).
