IJmuider Courant | 1948 | 27 maart 1948 | pagina 7

Taxi tel 4333

Kukel

Tante Els

Verhaal van een plaats,

Will

die haar eigen vissers kweekt

emsen in cassatie

K?Sr/*61*!611 dat hij anti"J°ods

die Van

OLD CLOTHES NEW

ARTISTIEK

ZATERDAC 27 MAART

1948

IJ MUIDER. COURANT

SFEERVOL "KATWIJK

Ovti breien, boeten en tanen

oud. rijp schilderij, waar de tijd een melancholisch waas van bruin over
Het is als ee ^e'ze <jertig vrouwen in een grote cirkel in de halfduistere ruimte van
heeft neltenboeterij. De kachel staat met een rood buikje, want het is nog

een KatwJJ1K* 9en (ie vrouwen trekken de ragdunne haringnetten met een fijn

fris -7 niet poenen draden langs linnen schorten over hun knieën, om ze op gaten
gedruis van onderzoeken. Zo nu en dan valt er een woord in de stilte: over de
cn scheuren jgg toen het net naar de haaien ging, of over het weer, dat
laatste reis J om jn duinen het boeten te bedrijven,

gauw goed genoeQ

upAft sfeer in zijn straten, sfeer

tTvisserij en sJeer zijn bedW£'
ipzijin -ee J 1 r een ee„ilc:rl dan

bijvoorbeeld en «at.is overal te
IJT waar ge ook in contact komt met
merken, nl- gewoonten,

n»™ Jan"«aar dat zult ge zejt moeten
f1 Jat van de wal stijve gemoedelijk-
Wf j« eeuwig gesloten gordijntjes voor
heiden de «eu™»iet m verteUeni al_

de "Zir te voelen tussen de huizen van
Mra waarmee IJmmden door meer
tón hand verbonden is.

Door de band van (Je nettenindustrie

S ^IdaMrMMe'e^Vah hun behoefte

''wShkatom^of vlas worden daar
(nokomstige gevangenissen voor de zil-
veren oogst der zeeën, „gebrejen", getaand

"(vTèen' zolder bijvoorbeeld, waar de
Ji-en boetschool in deze voor de visserij
.11. tiid verscheidene tientallen jongens
SA Nuttig bezig houdt, want het
S hunner handen, als vleugels kullen
Stnetten, kotter- en loggernetten, gaat
Slik het water m, als het klaar is
7ie ze werken, deze jongens, die 's zo
mers reepschieter zijn of afhouër op een
weer Ze werken op die zolder een dik-
helegde boterham bij elkaar en de ijver
van deze verdienende scholieren is dus niet
omdat het moet, maar ómdat het opbrengt.

Want meester" Groen, die op zolder de
gematigde scepter zwaait en de bezoeker
mag zijn tabaksdoos met donkere shag
onder de neus duwt, weet heel goed, hoe
dat jonge goed is. Als er tijdens de winter
maanden stilte ,in de vis" is, gaan deze
mannekes naar de sèhool, maar niet omdat
ze de-school zo prettig vinden.

Toch snijdt* het mes aldus van twee
kanten: de reepschieter krijgt bedrevenheid
in het nettenbreien, wat hem straks als
matroos van pas kan komen en hij kan aan
het eind van de week moeder ook nog een
flinke cent in de schoot gooien.

Liever Nederlandse netten.

De jongens hebben het allemaal druk al
rolt er wel eens eentje uit pure kalver
achtigheid over een ander heen en al moet
meester Groen wel eens „potverdekke"
roepen om het roerige stel onder de duim
te houden. Maar van de rest vliegen de
naalden door het nette-touw en cle „bui
ken", de „ruggen?' en de „ondervleugels"
groeien gestaag en netjes tot een compleet
visnet.

Voor de export wordt ook al gewerkt.
„België heeft onze netten graag, want daar
schijnen ze het lang niet zo netjes te kun
nen," zegt een van de vele kenners en in
Katwijk lopen'veel kenners rond, omdat
van de tien mensen er zes breien kunnen
met een tikkeltje chauvinistische trots
in zijn stem.

-*

Er ligt een heel kapitaaltje op dé brei- en
boetzolder. Soms voor veertig mille of
meer. Die haringtrawl daar geldt minstens
elfhonderd gulden en het zeventienjarige
Katwijkertje, dat eer. ogenschijnlijk tota,al
geruïneerd loggernet onder zijn vlugge
handen heeft, jaagt er ook voor een paar
honderd guldens door. De kleine mannen
worden per kilo betaald. Per kilo net of
verwerkt materiaal dan, wel te verstaan en
als je de klossen ziet slinken en de netten-
bergen ziet groeien, zou je zo zeggen, dat
al deze kereltjes zich op stoot rijk staan
te.breien.

Het vreemde is, dat de Overheid zich
blijkbaar helemaal niet voor deze school
interesseert, Zij kan zichzelf lang niet al
tijd bedruipen, want er wordt door de be
ginnelingen in het breiers-vak ook wel
eens braaf gebroddeld en dan moet er dik
geld bij. Of 'de heren moeten knopen leren
leggen, wat ook een paar honderd per jaar
aan materiaal kost.

Maar de Katwijlcse reders hebben hun

belang bij deze onderwijzerij beter

begrepen: zij steunen de school aan alle

ZEEWEG 275 DAG EN NACHT

(Adv.)

Psychiatrisch rapport gevraagd

,„!")e.i2aa^ van de gewezen rechercheur
ran (te inlichtingendienst van de Haar-
l«mse pohhe, Willem Meindert Willemsen,
van n ."gs door de Bijzondere Raad
van Cassatie te Den Haag behandeld.
v,nT TE weet was Willemsen, die een
E.fi, 5°den> megale werkers en on-
EiironjaS J?eelt gearresteerd, door het

i°0?^r£TShOf 16 Amstodam teE

Dre?rW,fdLed £ij van 'zich spreken door

«Printrpn f ¥'.v?n ^ugt naar de keel te

tuieë%Phn°e!} J andere zaak als ge
lige gehoord werd.

beves°wf ^rf,0ndere Raad van Cassatie

van 71 in V' omdat hij in de rijwielzaak
Se akSer te sterdam onaange-
opgedaan w- ervarmgen met Joden had
begonnen en a W3S later een sigarenzaak
worden Toen w ™a verzekeringsagent ge-

Ben Gen deelJvan 2iin huis

in conhet ÓJ verkuurd had, was hij
1 c ^en met de N.S.B.

Verrichtr raQve^e,arrestaties, welke hij had

raaagd mede ddstdh-de pr0CUI'em' desge-
ttjd gedeeltelijk v VS°r °°rl°g een
Weest. verlamd en blind is ge-

reden^reen^r0^3*3^ meende dat er alle
Uitbrengen HnJ ï3^isch rapP°rt te doen
behandeling 1 "7 op de verdere

^eze zaak 70Q vooruitlopen, achtte hij
fitraf in a- ,- r ernstig en voor de dood-

VitOrïiï kmg te bomen.

"spraak over vier weken.

„IJmuiden kweekt geen vissers" wordt
wel eens beweerd. Katwijk wel, zegt men
dan. Het is de moeite viaard, om dit eens
nader te gaan onderzoeken, want Kat
wijk verschilt in velerlbi opzicht van de
visindustrie-plaats IJmuiden.' En mis
schien is er zelfs van deze mensen, deze
Katwijkers, viaar wij in IJmuiden voor
personnel en anderszins in zekere zin
van afhankelijk zijn, nog wat te leren.

Of Katwijk vissers kweekt is een van de
vragen, die in nevenstaand artikel wordt
opgeworpen en waarop een antwoord is
gegeven.

kanten en hebben er hun profijt van
wanneer de schepen straks uitvaren
met een aankomend matroos, die haar
fijn de bouw van het net door heeft.
Op déze manier is het personeelspro
bleem voor de Katwijker vloot ook niet
dreigend als voor de IJmuidense. Een
trawlergast zegt tegen zijn zoon: „Als je
het maar uit je hoofd laat, om op een
trawler te «gaan varen", maar het jonge
geslacht in Katwijk groeit er geleidelijk in
en wordt niet voor vol aangezien, voor het
eigenlijk menselijk bezien, verantwoord is.

Van de taanderij.
De manilla-schaarste bezorgt de breie-
rijen en boeterijen heel wat kopzorgen,
want manilla is nog altijd het ideale mate
riaal voor de zwaardere boten. Vlas is
helemaal niets waard, want dat rot direct
in zeewater, zeggen de deskundigen; hen
nep en èisal „gaan wel", maar manilla
is er niet. Behalve voor een onbeduidende
partij export-netten. Katoen is ook wel
goed, speciaal voor de fijne haring-drijf
netten. Daar gaan ze door Katwijk: hoog
beladen hoekige wagens vol witte breisels:
naar de taanderij. Want als deze haring-
vangers, waar achter de haring met haar
kieuwen blijft hangen, op de machine ge
breid zijn met de hand zou dit fijne
werk veel te duur worden gaan ze naar
de taanderij. In grote potten met de bruine
taan. die in blokken geperst en ten koste
van vele dure deviezen van overzee moet
komen worden de nétten gestopt en na
de tweede keer tanen is er van het aan
minnige witte kleurtje niet veel meer over
gebleven. Maar het katoen is sterk en on-
in-vreetbaar ge woi-den: het rot niet gauw
meer en als het dan ook nog „onder de
olie" is geweest heeft het zeewater alweer
minder kans. De derde taanbeurt doet het
nog eens#clunnetjes over.

Intussen ruisen de kapotte rfetten op de
boetzolder over de witte schorten van de
vrouwen, De kachel is een-beetje-minder
rood gaan gloeien want de werkdag loopt
ten einde en kolen kosten geld niet dan?

Katwijk heeft moderne taanderijen en
er is heel wat veranderd in de oude
plaats. Maar de breierij, echter vooral'de
sfeerrijke boeterij hoort er ook «ïu nog in
thuis: met haar -huiselijkheid en haar ge
luiden. Want Katwijk is ondanks de mo
derne tijd een eensgezinde familie geble
ven, die haar eigen weg zoekt in Neêr-
land's visserij.

Spoorlijnen naar het Noorden
voorlopig niet electrisch

In een memorie van antwoord aan de
Eerste Kamer deelt de minister van Ver
keer en Waterstaat mede dat de plannen
tot electrificatie van het hoofdnet der
Spoorwegen niet overeenkomstig het 'vroe
ger door de N. S. directie gepubliceerde
voorlopige schema, waarin de lijnen naar
het Noorden voor 1951 waren uitgetrok
ken, verwezenlijkt kunnen worden.

Wegens de vele onzekerheden van eco
nomische en technische aard is het niet
mogelijk een uitspraak te doen omtrent
het tijdstip van voltooiing. De directie van
de Nederlandse Spoorwegen blijft alle
aandacht schenken aan verbetering van
materieel en van verbindingen naar het
Noorden.

Ten gevolge van de door de Benelux-
samenwerking gewijzigde omstandigheden
is een verdere ontwikkeling van het Ne
derlands-Belgische verkeer te verwachten.
Met het oog daarop is een commissie inge
steld ter bestudering van de vraagstukken
van het onderlinge spoorwegverkeer in
economisch, exploitatief én technisch op
zicht in het Benelux-verband.

ALS WE DE AFGELOPEN MAANDEN
op de keper gaan bekijken, blijkt de om
mezwaai in de prijspolitiek vérstrekkende
gevolgen te hebben gehad. Was.'t voorheen
voor de verse vistrawlers door de verhou
ding van de prijzen van haring en verse
vis voordeliger om de haring achterna te
zitten dan de verse waar teverschalken,
waardoor de haringaanvoer een fantasti
sche omvang bereikte (40 millioen kilo in
één seizoen is een veelzeggend cijfer!) en
bemoeiden groot en klein zich tijdens de
haringtrelc naar het Kanaal met de haring,
zodat zelfs de kustvissers om de Zuid aan
het werk-waren; toen begin Febrhari het
luxe product vrij van maxima kwam en de
andere verse vis omhoog mocht, daalde de
haringaanvoer met een sprong en er kwam
dubbel zoveel verse vis aan de markten.

Nu beweert men van officiële zijde, dat
de prijzen losgelaten of verhoogd werden
„om verandering te brengen in de eenzij
dige aanvoer", maar dit argument is net
zo eenzijdig als die aanvoer. Maar daar is
zo langzamerhand meer dan genoeg over
gebabbeld en geschreven, dus we bepalen
ons voor dit moment nog even bij de fei
telijke veranderingen, die het overheidsbe
sluit met zich bracht.

De aanvoer-curve van de schol liep wel
het sterkst omhoog: in Januari kwam er
90 duizend kilo binnen, in Februari al
658.000! «De kabeljauw sprong eveneens
vooruit van 99 duizend op 256 duizend en
de schelvis kwam van 236.000 op 576.000
kilo.

De tongaanvoer belandde van 8000 op
80.000 kilogram.

De zorgen van vissers, reders en hande
laren bewogen zich begrijpelijkerwijs
hoofdzakelijk om het door de hogere prijzen
ingewikkelder geworden exportprobleem;
ten aanzien van de technische zijde van de
zaak is er een zeker optimisme te^merken:
de grote boten halen nog al wat kabeljauw
uit de Moray Firth; de Bergen kon zijn
hoge IJsland-kosten door een pracht-be-
somming dekken en over de nieuwe IJs-
landers van Neerlandia, die dit j'aar in de
vaart komen, luiden de voorspellingen
eveneens gunstig.

Maar zolang de export schuchter en
stroef gaat, is het „batig, saldo", dat onge
twijfeld uit de balans over het recente
verleden te voorschijn komt, nog enigszins
geforceerd.

Zondagsdiensten

Dokters.

Uitsluitend in spoedgevallen zijn van
Zaterdagmiddag 12 uur tot aan het
spreekuur van Maandagmorgen te
raadplegen de artsen: D, J. Roosmgn,

tel. 4340 'en P. Brouwer, tel, 4507.
Maandag: D. J. Boosman en J r'le
Vries, tel. ,4j)54 voor de „Maatschappij
doktoren". Voor de overige geneeshe
ren neemt waar dokter W. van Hase-
len, tel. 4290.

Maandag: ,W. Ant. Oepts, tel. 4023.

Apotheken.
Zondags- en nachtdienst wordt deze
week waargenomen door de Kenne-
mer-Apotheek, Wijk aan Zeeërweg 101

Verloskundigen.
In spoedgevallen raadplege men tus
sen Zaterdagavond 6 uur en Zondag
avond 11 uur: mej. J. Winter, Evert-
senstraat 3.

Maandag: mej. G. P. Zwart, Meeuwen
laan 63.

VELSEN-NOORD en BEVERWIJK.

Zondagsdienst, van het Zaterdagmid
dag spreekuur af tot aan het eerste
spreekuur Maandag, heeft de arts M.
H. A. Melchior, tel. 334Q.

Maandag: dokter M. A. de Ruiter, tel.
no. 3553.

Apotheken.

Zondags- en nachtdienst heeft apotheek:
A. A. Donker, Breestraat.
SANTPOORT.

In spoedgevallen is de arts Meindert
de Groot, tel. 8410 te consulteren van
Zaterdagmiddag tot Maandagmorgen.
Maandag wordt de dienst waargeno
men door dokter A. J. de Groot Lzn.,
tel. 8310.

In de étalage stond een reus van een
chocolade-ei en de mensen, die het van de
straat af zagen; vertelden elkaar, dat; de
bakker, die het gemaakt had, wel een knap
pe man moest zijn, want het ei was hele
maal van chocoladedraden gevlochten en
er binnen in zaten wel twintig gele dons
kuikens.

Die kuikens stonden overdag'onbeweeg
lijk in de uitstalkast, of eigenlijk in hun
chocolade-ei, maar als de vrouw van de
bakker 's avonds de winkeldeur op de knip
had gedaan en de lichten waren uit, dan
stak eerst een zo'n peuter zijn snaveltje in
de lucht, luisterde goed en rekte zich dan
eens lekker uit. Je weet het: „als er één
kuiken zich uitgerekt heeft, volgen er
meer" zegt het beljende kippenspreekwoord
dus was het even later een heel gerek en
gepiep in het gevlochten ei.

Het was de avond vóór Pasen, net als nu.
en weer was de winkeldeur op de knip ge
daan. De bakkerin had gezegd: „Hè, hè,
eindelijk klaar". Wat ze daarmee bedoelde
had alleen de suikere haan, die van hel
vorige Paasfeest was overgebleven (omdat
je.tien sribepbonnen voor hem moest geven)
begrepen en hij vertelde de kuikens in het
ei, die zich een voor een hadden uitgerekt
dat het hem zo speet, dat hij zo groot was,

Ons SPECIAAL SYSTEEM

DRY CLEANING

Voldoet een leder, ook voor Uw
garderobe

Is sneller is beter

Chem. reiniging en perserij

KONINGSPLEIN 10 TEL. 4885

Het hoekje van

Zaterdag 27 Maart 1948
Beste kinderen!

Wij hebben deze keer een belangrijk
Kinderhoekje, want het is alweer de
laatste Zaterdag van de maand, dus:
uitslag van de Maart-wedstrijd en de
nieuwe prijsvraag, die hier al voor
jullie klaar ligt.

Ook nu heb ik er weer een paar grijze
haren bij gekregen, van de moeilijkheid
om een eerlijke keus te doen. Aan het
werk van de tneesten van julliè kon ik
wel zien, dat met ijver en aandacht de
schaar gehanteerd was en ik zou zo'
graag voor ieder een leuke prijs willen
verzenden. Maar er zijn mij jammer
genoeg maar twee boeken toegewezen:
een hoofdprijs en een troostprijs, dus
moet er onderscheid gemaakt worden.

Over de hoofdprijs behoefde ik echter
niet lang na te denken, want het werk van
MONKEY spande werkelijk de kroon.
Jullie zult wel zeggen: „hé, heeft Monkey
verleden keer óók niet de prijs gewonnen?"
en dan antwoord ik: „ja jongens, dat heeft
ze; maar deze maal gebiedt de eerlijkheid
mij, haar wederom een prijs te geven voor
haar keurige werk!" Ik wou dat ik het
jullid kon laten zien, maar ik zal het be
schrijven. Ze heeft zeven kleine ronde
.kleedjes gemaakt van dun vloe-papier, in
heel fijne motiefjes geknipt en 'die heeft ze
geplakt op een ondergrond van paars pa-
piér: één in het midden en de andere zes
er omheen. Het geheel zag er smaakvol en
verzorgd uit. Je hebt je boek eerlijk ver
diend, hoor Monkey!

De troostprijs viel 1# beurt aan VIOOL
TJE, die ook een heel mooi ovaal kleedje
opstuurde.

Nu moeten de anderen niet denken: „O,
nu vindt Tante Els mijn werk niet mooi",
want dan hebben ze het glad mis. Zoals ik
in het begin al zei, ieder heeft, naar zijn of
haar kunnen mooi werk geleverd, maar we
kunnen nu eenmaal niet allemaal met de
prijs gaan strijken!

En nu de brieven: Om te beginnen dank
ik BLAUWDRUIFJE en HAZELAAR har
telijk voor hun mooie Paaslcaarten en ik
wens hen natuurlijk wederkerig een paar
héél prettige feestdagen toe.

MURELLO was verleden week te laat
met haar brief, maar is nu als eerste aan

de beurt. Hartelijk welkom, Murello, ik
hoop dat je een trouwe nicht wordt. Pro
beer maar eens of-je met de nieuwe wed
strijd een prijs in de wacht kunt slepen. Is
je hondje nog erg jong? Dat zal me ëen
■lawaai geven als je met je zusje vecht en
de hond er flinke blaf-muziek bij maakt!
Hoe is je voornaam voluit?

Van ZUIDEWIND ontving ik weer eens
een berichtje. Ja, ik kan wel merken dat
jullie allemaal hard ploeterden voor je
rapport. Is het jouwe nogal meegevallen,
of hebben de fuifjes te veel van je werktijd
in beslag genomen? Was het aardig op de
avond van de Vrije Vogels?.

EL JAN schreef me een brief waarin z4
precies vertelde wat ze voor haar verjaai'-
dag zou krijgen. Weet je dat dan al voor
uit? Vroeger was het voor mij altijd een
hele verrassing, wat ik krijgen zou èn ik
zat dagen tevoren in grote spanning. Al
heb je geen prijs, gewonnen, tóch vond ik
je kleedje keurig hoor. Je moet maar den
ken: volgende keer beter. Ook je tekening
onder de brief vond ik erg leuk.

Hier alweer zo'n ijverige studente:
VIOOLTJE heeft door'de vele repetities
ook geen tijd gehad om te schrijven. Kan
het me best voorstellen, hoor. Ik hoop dat

DE APRIL-WEDSTRIJD

brengt weer eens iets geheel nieuws, ^oals
jullie ziet, is op het plaatje de doorsnede
van een huis getekend, met alles wat er
zo'n beetje in hoort.

Nu is de bedoeling dat jullie mij op een
net blaadje alle dingen van het getekende
huis die met de letter „K" beginnen, op een

rijtje instuurt Wie de meeste heeft, èn het
netste &erk levert,' komt natuurlijk weer
voor een mooie prijs -in aanmerking. Dus
gebruik je vacantie maar eens met het
bijeen-garen van alle k's in dit huis! Ik
ben nieuwsgierig naar de resultaten.

TANTE ELS FELICITEERT:

ELJAN, die vandaag jarig is en VIO
LIER, die Tweede Paasdag haar ge
boortedag viert. Van harte hoor en heb
'maar prettige dagen!

je rapport dan ook mooi is. Je wordt zo
langzamerhand al een heel naaistertje, jij.
Als het nog even duurt maak jë je hele
garderobe zelf en neem je moeder heel wat
werk uit de hand! Vertel je me eens je
cijfers?

En met deze brief ga ik alweer eindigen.
Ik wens jullie natuurlijk heel pleizierige
Paasdagen toe, met een heleboel lekkere
eieren, zowel chocolade als echt, al is het
rantsoen nog beperkt.

Een leuke tekening kreeg ik van HOR
TENSIA. Bedankt hoor! Prettig geheimpje
hebben wij nu samen. Ik ben nieuwsgierig
hoe het afloopt/wanneer is die datum?

En hoe is het met ASTA? Ben je alweer
beter? Fijne lange brief kreeg ik van je,
zeg. Ja, je zult wel een heel werk gehad

hebben, om je „huis" bewoonbaar te ma
ken, want als je rustig zit en er komt een
spin op je hoofd dalen, dan is dat niet zo
leuk. Leuk dat je buurmeisje ook zo ge
zellig bezig is. Maar geen ruzie krijgen
hoor, het spreekwoord zegt immers: een
goeie buur. is beter dan een verre vriend!

WATERLELIE heeft een heerlijke ver
jaardag gehad, schrijft ze. Vooral die nieu
we fiets is erg naar je zin, hè meisje? Nee,
dat boek ken ik niet. Je rapport zag er ook
keurig uit. Houd het maar zo, dan ga je
vast over!

ARREBELLETJE iclfrijft, dat ze een pop
heeft, die altijd zo lief naaf bed gaat. Dat
leert ze dan zekef van haar poppenmoe-
dertje, hè? Of ben je wel eens ondeugend
als het bedtijd is? Je kleedje vond ik keu
rig voor zo'n klein meisje; knap gedaan
hoor!

Van KNABBELGRAAG kwam maar een
pietepeuterig briefje deze keer. Ik ben
erg nieuwsgierig naar je mooie tekening.
Stuur je hem eens op, of kun je hem niet
missen?

MONTY wat ben 'jij een bofferd, zeg!
Twee maal achter elkaar de prijs! Maar het
komt je toe, hoor. Zijn de Paasmandjes leuk
geworden? Misschien kun je in de vacantie
nog wel eens aan het strand zitten als het
mooi weer is. Vertel je eens hoe het was in
Noordwijk?

Tot volgende week!

TANTE ELS.
Kennemerlaan 154, IJmuiden, of aan de
bezorger meegeven!

voor

LUSTEN EN SCHILDERIJEN

Kennemerlaan 5, IJmuiden bjj de brug
Tel. 5705

(Adv.

FEUILLETON

Mijnheer MelviI's
wonderlijke fantasie

door W. H. Lane Crawford

73)

„Nee. ik kon niets doen", antwoordde hij
verveeld.

De heer Robinson keek hem vreemd
aan, maar misschien verbeeldde hij zich
dit alleen maar.

„Ik had de heer Melvil geschreven", zei
hij nadenkend. „Ik heb hem verzocht eens
bij mij op kantoor te komen".

Christopher keek strak voor zich, met
een ondoorgrondelijke uitdrukking op zijn
lezicht.

„Ik had hem over een zakelijke aange
legenheid willen spreken". Hij wachtte
even en vervolgde toen, in diep nadenken
verzonken: „Ik vermoed, dat hij zijn geld
heeft nagelaten aan zijn kinderen?"

Dit was een zeer normaal vermoeden,
zo normaal, dat Christopher niet anders
kon doen dan iets bevestigends te mom
pelen.

„En wie behartigt hun belangen?"

„Ik". Dat was tenminste waar.

„Hm". De belastinginspecteur aarzelde
een moment en toen, langzamer lopend
daar zij de hoek naderden waar hun we
gen zich scheidden, zei hij: „Ik vraag mij
af, of het landgoed er iets voor zou voelen
een eis in te dienen tot het terugbetalen
van belasting?"

Terugbetaling van belasting?"

„Ja, daarover had ik Melvil willen spre
ken. Hij had geen accountant en daarin
had hij ongelijk. De staat moet hem ver
moedelijk inkomstenbelasting terugbetalen
over verscheidene jaren". Hij bleef staan-
en keek de weg af, die hij ging inslaan.
„Als vriend van de familie Melvil had ik
hem dat* willen vertellen".

„Dat eh dat was erg vriendelijk
van u", stamelde Christopher.

„Maar nu zijn zijn belangen natuurlijk
die van zijn kinderen geworden". Hij keek
plotseling om zich heen. „Indien u eens bij
mij op kantoor kunt komen, dan kunnen
wij de zaak bespreken".

Christopher bedankte hem. zij schudden
elkaar de hand en gingen ieder hun weg.
De heer Robinson, zijn krant onder de
arm, zijn paraplu in de andere hand, liep
met flinke, elastische tred; Christopher,
met een bezorgde uitdrukking in zijn ogen,
liep verslagen en onzeker als een dronken
man.

Tijdens het diner was hij in gedachten
verdiept. Bunty stemde haar stemming af
op de zijne, zij had een overdreven idee
van zijn zakenzorgen en zou hem nooit
storen in zijn gedachten. Tijdens de maal
tijd wierp hij af en toe een verstolen blik
op haar. Zij was van nature een vrolijk
meisje, vol leven en energie. Zij moest dit
leven wel erg vervelend vonden. "Hij was
geen opgewekt gezelschap, zwijgzaam, be
zadigd en oud voof zijn tijd. De kinderen
waren levendig genoeg, maar zij waren
ondeugend en moeilijk te regeren, zij be
gonnen werkelijk een moeilijk probleém te
worden. Indien hij ten opzichte van die
kinderen zijn plicht wilde doen, dan moest
hij dit probleem eerlijk bekijken. Was zijn,

huishouding zoals zij op het ogenblik was
samengesteld en zoals het op het ogenblik
liep, geschikt om kleine kinderen in op
te voeden? De eerwaarde heer Luke Dims-
ley dacht van niet, en voornamelijk om
dat hij Christopher' zelf niet geschikt vond.
Hij was de oom van de kinderen, Christo
pher was geen familie. Zij zouden opge
voed worden in een vicariaat, waar zij
en dit was ongetwijfeld in hun belang
met andere kinderen zouden omgaan. In
dien hij met de eerwaarde heer een finan
ciële regeling zou kunnen treffen voor
welke regeling George^ Cooper zou moeten
betalen dan zou het niet gerechtvaar
digd 'zijn, indien hij zich nog langer ver
zette tegen het vertrek der kinderen. Maar
dat zou waarschijnlijk betekenen, dat
Bunty ook moest vertrekken en daarvoor
voelde hij niéts. Zü was 'n belangrijk deel
van zijn leven geworden en hij kon zich zijn
leven moeilijk, voorstellen zonder Ijaar.
Maar indien zij zelf nu eens weg wilde
gaan?

Hij kon haar toch niet houdep tegen
haar wil! Zij was jong, ze was m'öoi, het
leven wachtte op haar in een omgeving,
waar zij recht op had. Hoe kon hij zo egoïs
tisch zijn haar hier te willen-houden, in
dit trieste huis, waar de schaduwen van de
tragedie nog qveral rondwaarden?

Deze gedachten hadden hem bezig ge
houden tijdens het diner en ze hielden hem
nu bezig terwijl hij in de zitkamer zat, zijn
ellebogen op zijn knieën, zijn kin op zijn
handen, starend in het vuur. Tobias lag op
zijn haardkleedje, want het was een lek
ker warm vuur. Paddy was boven met
Bunty.

Dibbs kwam binnen met de dranken, hij

had een heel andere manier van binnen
komen dan Badger. Het was een veel be-
wegelijker manier van binnenkomen, de
waardigheid ontbrak er aan en het was
ook niet precies op tijd, want het was al
tien minuten geleden negen uur. geweest.
Dibbs was breed en gezet, hij was kaal en
had, een dik, rood gezicht. Hij praatte
graag en daar Christopher vanavond niet
in een stemming was om te praten, was
hij blij, dat hem iets inviel, dat hij' nog
moest doen. Hij stond op, liep de kamer
uit en de trap op. Henry's slaapkamer was
kil en verlaten. Het bed was afgehaald en
alles was opgeruimd. Christopher zocht'in
de brief waar hij moest zoeken en vond
de foto, die Henry hem had verzocht te
sturen. Hij bekeek het portret nieuwsgie
rig. Henry had alleen maar een lendedoek
je aan. Hij was niet wat Christopher een
mooi kind zou hebben genoemd. Hij was
wel dik maar hij had een stomp neusje en
kleine oogjes. Misschien dat de baby's er
de laatste tijd anders uitzagen, of mis
schien dat de fotokunst de laatste tijd voor
uit was gegaan, maar het was werkelijk
een ouderwets kind. Henry had Christo
pher die foto nooit laten zien en dat ver
wonderde hem niet" maar l\et verwonder
de hem wel, dat Henry hem verzocht die
foto nu te zenden. Indien hij hem had ver
zocht die foto te verbranden, dan zou hij
het hebben begrepen, maar om haar nu te
behandelen als iets van waarde, dat ging
zijn begrip te boven., Christopher schudde
zijn hoofd. Maar Henry's verzoek was dui
delijk, hij sloot dus de kast eii ging met
de foto naar de zitkamer terug. Bunty was
er, zij was bezig een paar sokken te 'stop
pen, zijn sokken, (Wordt vervolgd).

want anders was er zeker wel een koper
geweest voor zijn mooie rose gestalte met
de donker-aangezette k:.m en de -blauw-»
suikeren staartveren „Waarom zijn wij dan
eigenlijk niet verkocht?" vroeg Kribbeltje,
een kuiken van een kuiken aan de haan,
„wij zijn niet eens van suiker en niemand
heeft voor ons snoepbonnen nodig." „Dat
komt", antwoordde de haan, terwijl hij met
zijn rechterpoot zijn kam rechtzette, waar
door een heel klein stukje suiker afbrak,
dat Kribbel stiekum oppikte, „dat komt,
omdat de baas jullie gemaakt heeft als
étalagevulling". „Wat is dat Kukel, étalage
vulling?" mengde een tweede kuiken zich
in 't gesprek, „kun je dat eten?". „Etalage
vulling is dat. wat je zwart verkoopt" zei
Kukel wijs, maar de kuikentjes, die nog
niet zo lang op de wereld waren, begrepen
er niet veel van, zodat Kribbel de nogal
domme vraag stelde: „Kunnen wij na Pasen
dan niet verkocht worden?" Kukel kukelde,
nee schóót in een lach, maar hij was toch
te beleefd om niet te antwoorden en zei,
dat kuikentjes na Pasen helemaal niet meer
in tel waren. En dat ze dan in de kast tot
volgend jaar werden opgeborgen. „Net als
ikzelf trouwens", voegde de haan er een
beetje droe-yig aan toe.

„Maar dat hoeven we toch zeker niet te
nemen?" kwam Tokkel, een ander kuiken
er bij. „Nee, dat hoeven we toch zeker niet
te nemen?"

Plotseling was de hele gele inhoud van
het chocolade-ei in rep en roer en er ont
stond een opgewonden gesprek, waarin de
een de ander niet verstond en waarin alle
diertjes doorelkaar praatten, om hun me
ning te zeggen over het vreselijke feit, dat
ze straks voor een lang jaar de kast ingin
gen. Tenslotte hief Kukel zijn poot op en
Weer brak er een stukje van zijn kam af.
„Dat komt, omdat ik al een dagje ouder
word" zei hij blozend tegen Pierel, die er
als de kippen bij was, om dit stukje te ver
orberen. Toen Kukel zijn poot ver genoeg
had opgetild, om indruk te maken, zei hij:
„Stilte". Maar toen dat niets hielp en de
kuikentjes nog veel érger door elkaar gin
gen staan redekavelen, zei de haan: „Sna
vels dicht en zitten!"

Dat had hij namelijk de bakker wel eens
tegen zijn kinderen horen zeggen en dan
gingen de kinderen beduusd zitten met hun
mondjes stijf dicht. De kuikentjes zwegen
ineens verschrikt, want Kukel's suiker was
van rose een beetje donkerder geworden
en dat betekende ruzie, als je niet gauw-
zweeg.

„Ik heb een plan" ging Kukel verder,
toen alle kuikentjes stil waren. Zitten kon
den ze natuurlijk niet, of hebben jullie wel
eens een kip zien zitten? Ja, op haar eieren
natuurlij-k wel, maar daar waren Kribbel
tje en Tokkelt je en de anderen nog te klein
voor.

Maar Kukel was in zijn hart allang blij,
dat h*t lawaai wat bedaard was en hij
kwam met zijn plannetje voor de dag. Nu
moet ik eerlijk bekennen, dat ik nog maar
pas de kippentaal heb geleerd, zodat ik niet
precies alles heb kunnen verstaan, wat er
in dat ei verhandeld is. Dus slaan we dat
maar over.

Wel weet ik, dat een uurtje later de
winkeldeur openknerpte en er een wonder
lijke stoet over straat schoof. Voorop liep
de haan Kukel en daarachter trippelde een
lange rij van twintig kuikentjes, die opge
wonden piepten en links en rechts keken
naar de huizen en de lantaarnpalen en zo.
Want ze waren natuuxiijk nog nooit echt
buiten geweest, die kuikentjes. Kukel deed
„ssssttoen de kuikens wat erg ru
moerig werden. Hoe een haan „sssst....!"
kan doen, weet ik niet precies, maar Kukel
kreeg het voor elkaar, hoewel er al weer
een stukje suiker uit zijn kam viel, dat
Snippie ditkeer verorberde.

Kukel ging met een zeker gezicht aller
lei straten door en gelukkig kwam de op
tocht geen mensen of politie-agenten tegen,
want anders was het zeker niet goed af
gelopen. Loslopende kuikentjes worden
namelijk tegenwoordig door politie-agen
ten in hun kraag gepakt en haar het bureau
gebracht en als de baas of de kip hun daar
dan niet afhaalt, gaan ze naar de Gemeente
reiniging om vergast te worden. Naar hè?

Maar gelukkig waren er niet veel politie
agenten op pad. En Kukel wist de weg
goed. De straten werden armoediger en de
huizen ook. Grauw en lelijk, een beetje
vies. Mèt groezelige gordijnen voor de
ramen. Kx-ibbéltje kreeg een draaierig ge
voel in zijn maagstreek, omdat het zo eng
was allemaal, maar toen hij dat tegen
Tokkel zei, lachte die hem met een bleek
lachje uit. Tokkel was zelf ook niet zo'n
held, weet je.

Op eens hield Kukel halt. Zo opeens, dat
het kuikentje, dat achter hem liep, bijna
over zijn poten sti'uikelde en Kukel nijdig
zei: „Kijk uit je doppen, kwajong". Ze
waren voor een verwallen huisje aangeko
men, waarvan de voordeur lang niet zo
mooi was als van de bakkerswinkel. Maar
Kukel duwde hem brutaalweg open ge
lukkig hebben de meeste oude huisjes geen
best slot en wenkte de bedremmelde
kuikens hem te volgen. Zachtjes de trap
op, weer een deur door, voetjes voor voetje
in het donker tastend vooruit.... „Halt"
siste Kukel toen. En weer vloog er eentje
over Kukels poten heen van de haast, zo
dat Kukel een heel lelijk woord fluisterde,
dat ik niet in de krant kan zetten. Want
dan gaan alle kippenhouders hun hanen
afluisteren, of ze ook zulke woorden zeg
gen. En Kukel schrok echt heel erg van hét
struikelende kuikentje in het donker.

Op dat moment kwam de ochtendsche
mering door de dichte gordijnen prikken.
Eerst voorzichtig en daarna wat roekelo
zer. Kukel gaf zijn gevolg een wenk, die
zo goed begi-epen, want het hele stel ver
starde plotseling weer tot de vorm, zoals
ze overdag in de etalage stonden. Omdat
het licht werd, snap je?

„Moeder, moeder" riep een stemmetje
door het huis. „Kom es gauw.de Paas
haas is geweestkijk esToen

moeder bij het bed van haar jongste kwam,
zag ze Kukel en de kuikentjes. Ze zag niet,
dat Kukel nog gauw met zijn poot een
stukje suiker, dat zeker weer van zijn kam
was gevallen, wegschoof, en dat kwam ge
loof ik, omdat ze tranen in haar ogen kreeg.
Eindelijk had kleine Kees dan eens een
echt suikerbeest met Pasen. Het was wel
wat beschadigd, natuurlijk, maar daar
lette hij niet eens op. Met een vreugdekreet
vloog hij zijn Moeder om de hals en Kukel
gaf Tokkeltje gauw een knipoogje, toen dat
gebeurde.

En de bakker? Nou, die was natuurlijk
erg verbaasd, toen hij de volgende ochtend
in de etalage keek. Maar gelukkig stond
het gx'ote ei er nog en dus dacht 'de bakker,
dat zijn vrouw die oudbakken haan maar
weg had gegooid. En de kuikentjes zag je
toch niet zo goed in het ei, dus dat was ook
ïxiet erg, vond hij. Nu moeten jullie natuur
lijk niet aan Kees. of aan de bakker ver
tellen. hoe het wel in elkaar gezeten heeft,
op die dag voor Pasen, want dan vertel ik
je nooit meer iets. Afgesproken? J. Fs