Concours d' Elégance
Onze puzzle
Het Hek van de Dam
Agenda voor
Haarlem
Ahasveras onder de dichters
iRSTS Af,De speciaalzaak
jggjti
In de hoofdstad uit
tjtteraire kanttekeningen
-bjVeuo/Moed "Amerikaan!
Westerling is
Nederlander
Mondje dicht
Victor E. van Vriesland zestig jaar
Xiast van zenuwen?
STOFZUIGERHUIS
Kinderverlamming
Zonnestralen
Verzekering
Mislukte roofoverval
Z A TERDAG 25 OCTOBER 1952
TryiE, WAT MOET MEN in Victor E. van Vriesland ter gelegenheid van zijn zes-
Vr tigste verjaardag allereerst huldigen: de dichter of de wijsgeer, de criticus of de
bohémien, de bloemlezer of de epicurist, de romanschrijver of de inleider? Het jurylid
of de essayist, de kunstredacteur of de voorzitter, de erudiet of de vriend? Het doet
eigenlijk niets ter zake: elk van deze hoedanigheden betekende in zijn meer dan
veertigjarige litteraire bedrijvigheid want hij debuteerde uitzonderlijk jong
een functie voor hem, een levensfunctie wel te verstaan, een betrekking tot dit
vluchtig en moeizaam bestaan, een poging tot zelfbevestiging, tot „een grondslag van
verstandhouding". In elk daarvan kan men hem ontmoeten en in elk herkent men
hem geheel: herkent men hem als degene die hij allereerst was en in al zijn verschij
ningsvormen bleef: de Ahasverus, de zwerver in dit leven, die aankomt om weer
te vertrekken en vertrekkende verlangt, ééns voorgoed te zullen aankomen in het
Beloofde Land, dan wel aan het einde van alle dingen.
Een Ahasverus: geen „functie" is hem
zwaarder gevallen dan die éne: zijn tasten
naar een „verstandhouding", zijn onver
mijdelijk en uitputtend zoeken naar één
houdbare houding, die het hem mogelijk
zou maken zich te verstaan met het leven
en .met wat méér is dan dit leven en
daarvan verstaanbaar te getuigen.
Dat hij een leerling was van Dér Mouw
(Adwaita) en als dichter is voortgekomen
uit de wijsgerige stroming der Tachtigers,
uit „De Beweging" van Albert Verwey;
dat hij sindsdien „invloeden" zoals de
litteraire critiek allerwegen meent te moe
ten ontdekken onderging van deze en
gene, van naar het heette Boutens en Leo
pold, Nijhoff en Binnendijk, Slauerhoff en
Du Perron, Greshoff en Jacob Israël de
Haan; dat zijn gedichten afwisselend wijs
gerig en hekelend, lyrisch en meditatief,
anecdotisch en melancholisch, en soms dit
alles tegelijk waren het is eigenlijk alle
maal bijkomstig, zodra men eenmaal de
toon heeft gehoord waarin ze klinken, de
stem waarmee ze spreken.
Poëzie der bezinning
Want die stem, ijl of vol, bitter of innig,
opstandig of gelaten, hei-kent men aan de
rhythmische accenten in hun tegenspel tot
de metrische schijn, aan haar zang. Van
Vriesland is vóór alles een muzikaal dich
ter, niet alleen in zijn Franse gedichten.
Hij dicht al is hij verre van een
„aestheet" klanken, hij bezingt de
woorden opnieuw om er hun oerbetekenis
aan te ontlokken, hun aanvankelijke, be
noemende, hoorbare zin, die mogelijk de
zin is van al het zijnde. In den beginne
was het Woord, het woord als onthulling
van het levensgeheim, „het oud levensge
heim, dat de kleinste kinderen in de dorps
straat weten". Van dat woord aller woor
den klinkt er iets na in de Ahasverus, die
wel élke dichter tenslotte is, maar zelden
één zo bewust, óverbewust zelfs, als déze
zwerver-door-de-eeuwen, die bij Valéry
en Verwey ter school is geweest. Dat
woord roept hem terug naar oudere tijden
dan de Uittocht uit Egypte; het klinkt hem
tegemoet uit de wazige verte van een on
gewisse toekomst één en hetzelfde
woord, van herinnering en belofte, op de
zin waarvan hij zich zijn leven lang heeft
bezonnen.
Weinig dichters hebben in de titels van
hun bundels een zo duidelijk te volgen
spoor nagelaten van hun denken en gevoe
len, van hun worsteling met het uiterste
waarvoor zij zich inzetten, als Van Vries
land. Het „voorwaardelijk uitzicht" van
zijn eerste, de „herhalingsoefeningen" van
de tweede, baanden de weg tot het „voor
onderzoek" van zijn voorlopig laatste en
derde dichtbundel en tot zijn eveneens
voorlopige plaatsbepaling. Hoe anders dan
voorwaardelijk, aan tijdelijk, zou een
Ahasverus als hij, die eeuwen her het
Diensthuis verliet en immer wachtende is
op de eerste tekenen van het Beloofde
Land in het verschiet, zijn tenten kunnen
opslaan? Waar anders dan in „de
woestijn"?
Hij heeft er het manna gevonden van
zijn poëzie en ongetwijfeld heeft hij er
ook, met de rug naar de Horeb, terwijl
Mozes in het zweet zijns aanschijns de
tafelen beitelde, bij het pauken van Mir
jam de dans meegedanst om de vergulde
Belial, om het Gouden Kalf, en zo zijn tol
betaald aan de aardse geneugten, om zijn
weg verder te gaan, zijn lange omweg van
aanschouwen met de ziel tot doordenken
met het intellect en vandaar weer tastende
terug, naar het buiten-verstandelijk er
varen.
Ergens op die baan. waarvan de duur
niet in menselijke levensjaren, maar enkel
in eeuwen gemeten kan worden, bevindt
hij zich nóg, als negentiende-eeuws „indi
vidualist", als indien men het zo noe
men wil mens en dichter van het „fin-
de siècle", maar te allen tijde bereid om
zich, onvoorwaardelijk ditmaal, onder de
betovering te stellen van het creatieve, het
onthullende woord, opdat het pp de vra
gen van de moderne geest het antwoord
geve van het tijdloze hart, het nog maar
stamelende „ontoereikende hart". Daar
naar is al zijn dichten, al zijn denken een
dingen en een vruchteloos dingen omdat
de poëzie, ook de grootste, ten hoogste een
benaderen vergund is. Maar heeft daar
door ooit een dichter zich ervan laten
weerhouden het uiterste te beproeven en
te wagen, als het moest zichzelf? Zich ooit
laten beletten, zich te weer te stellen, ook
tégen zichzelf, zodra de zin van zijn dich
terschap in het geding kwam?
Dichterlijk verweer
Wat Van Vriesland bedoelde met zijn
„Drievoudig Verweer" de titel waar
onder zijn verzamelde dichtbundels in 1949
verschenen kan voor wie de dich
terlijke melodie van veertig levensjaren
beluisterde zoals hij haar zelf luisterend
dichtte, niet twijfelachtig zijn: in al deze
verzen klinkt als ondertoon de elegische
stem van een dichter, die in verweer te
gen zijn verleden, zijn verwachtingen en
zijn twijfel, het leven-zèlf tracht te over
winnen en, voor zover onoverwinnelijk,
berustend aanvaardt.
Voorzag, voorvoelde Van Vriesland een
kwart eeuw geleden zijn innerlijke levens
gang, toen hij de drie hoofdstukken van
zijn „Het afscheid van de wereld in drie
dagen" déze opschriften meegaf: „De aan
zegging" (van de dood); „Angst-zoeken-
opstandigheid" en „Gelatenheid-inkeer-
overgave-opgang-einde"? Er is in zijn
poëzie der laatste jaren een berustende,
haast onpersoonlijke, uit diepe melan
cholie opwellende toon gaan doorklinken,
die zich versoberend meer en meer ont
trok aan het fnuikende oppertoezicht van
het ontoereikende intellect een toon van
inkeer, die de wijsgerigheid tot wijsheid
adelde. Ik herinner er aan dat op zijn
lichte cadansen zo bevrijdend bewegende
en bewogen gedicht: „Het nieuwe hart in
de lente", met als eerste strofe „Bloemen
en landliederen heel den dag". Een droom
van licht is het, van geur, van welluidend
heid, een kinderdroom na zoveel „cauche-
mars". En het zeere verlangen valt nu
neer, en wijkt stil weg en is vergeten.
En dan:
„Nu «iet aarzelend zoeken meer, niet vragen
naar zin en oorsprong van angstig verdriet,
van twijfelend tasten, onvervulde dagen".
Met die schatten („altijd mijn schatten
maar ik zag ze niet") in „het nieuwe
hart" wensen wij hem op weg naar de
zeventig.
Victor E. van Vriesland: „Drievoudig ver
weer". (Em. Querido's Uitgeversmaatschappij
N.V., te Amsterdam).
C. J. E. DINAUX
ADVERTENTIE
Mijnhardt's Zenuwtabletten
helpen U er overheen.
BMTOKim MIIIHIIIIIIHIIWII1WI
ZATERDAG 25 OCTOBER
Stadsschouwburg: „De koopman van Vene
tië (Nederlandse Comedie), 8 uur. Spaarne:
„Wet zonder recht" en Abott en Costello, 18
jaar, 7 en 9.15 uur. Minerva: „On moonlight
bay", alle leeft., 7 en 9A5 uur. Rembrandt:
„Laatste ontmoeting", 13 jaar, 7 en 9.15 uur.
Palace: „San Francisco", 14 jaar, 7 en 9.15
uur. Luxor: „Zij was 17 jaar", 18 jaar, 7 en
9.15 uur. Lido: „Morgen begint een nieuwe
dag", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. City: „Vallei dei-
Adelaars", 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
ZONDAG 2(i OCTOBER
Stadsschouwburg: „De koopvan van Vene
tië (De Nederlandse Comedie), 8 u. Spaarne:
Jeugdprogramma, 2 en 4.15 uur. „Wet zonder
recht", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Minerva: „On
moonlight bay", alle leeft., 2, 4.15. 7 en 9.15
uur. Rembrandt: Zondagmorgenvoorstelling
„Een onvergetelijke melodie", alle lceft.,_ 11
uur. „Laatste ontmoeting". 18 jaar, 2, 4.15, 7
en 9.15 uur. Palace: „San Francisco". 14 jaar,
2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Luxor: „Zij was 17
jaar", 18 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Lido:
„Morgen ijegint een nieuwe dag", 18 jaar, 2,
4.15, 7 en 9.15 uur. City: „Vallei der adelaars",
14 jaar, 2.15, 4.30, 7 en 9.15 uur.
MAANDAG 27 OCTOBER
Spaarne: „Wet zonder recht" en Abott en
Costello, 18 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Minerva:
„On Moonlight bay", alle leeft., 2.30 en 8.15
uur. Rembrandt: „Laatste ontmoeting", 18
jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Palace: „San Fran
cisco", 14 jaar, 2. 4.15, 7 en 9.15 uur. Luxor:
„Zij was 17 jaar", 18 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15
uur. Lido: „Morgen begint een nieuwe dag",
18 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. City: „De rode
schoentjes", alle leeft., 2.15, 4.30, 7 en 9.15 uur.
Westerhoutpark 1 A: O. R. G. centrum,
Robert Peereboom spreekt over „De mens
als gemeenschapsmens", 8 uur.
ADVERTENTIE
De puzzle van de vorige week is, zoals
wij reeds vermoedden, velen te machtig
geweest: niet alleen was het aantal inge
zonden oplossingen belangrijk minder dan
bij vorige puzzles, maar bovendien bleek
slechts ongeveer 4 procent dezer inzendin
gen geheel te kloppen. Daarom hebben wij
ditmaal eens een extra gemakkelijke puzzle
uitgekozen, waarmee wel niemand moeite
zal hebben. De bedoeling is, uit drie visite
kaartjes, met gebruikmaking van alle let
ters der namen en woonplaatsen, het be
roep van de betrokken personen te distil
leren. Hier zijn ze:
M. MEURE
BAKEL
T. K. MASTER
ENTER
Oplossingen moeten vóór Donderdag a.s. 12
uur v.m. in ons bezit zijn. Zij kunnen wor
den ingezonden aan onze bureaux te
Haarlem: Grote Houtstraat 93 of Soen-
daplein 37 en te IJ m u id en: Kennemer-
laan 186. Men sluite geen mededelingen
voor redactie of administratie bij de plos-
singen in.
Onder de goede oplossers worden prij
zen van 7,50, 5.en 2,50 verloot.
Op de enveloppe schrijven: „Oplossing
puzzle".
En hier volgt dan de oplossing van het
moeilijke verander-kruiswoordraadsel van
de vorige week:
Horizontaal: 1. pendule, 6. klabak, 10.
vod, 11. era, 12. Aa, 13. la, 15. keer, 17.
dok, 19. N.N., 20. elk, 22. nis, 23. e.k., 24.
nat, 25. re, 27. St., 28. Nero, 29. stank, 31.
el, 32. les, 34. nestor, 36. presto, 41. vat,
42. in, 44. kraan, 48. leem, 51. ar, 53. al,
54. eer, 55. de, 56. zot, 58. Ier, 60. TL, 61.
dop, 62. item, 64. en, 65. Li, 66. Ede, 67. lei,
69. nestel, 70. negerin.
Verticaal: 1. Peleus, 2. N.V., 3. dok, 4.
Uden, 5. eerste, 6. kader, 7. aak, 8. ba, 9.
kantoor, 14. al, 16. eis, 18. o. k., 19. nar,
21. kra, 24. nest, 26. en, 28. nes, 30 tor, 32.
Ie, 33. Po, 34. nu, 35. ora, 36. peleton, 37.
ever, 38. Sam, 39. TT, 43. nazien, 45. ra,
46. Alie, 47. normen, 49. eel, 50. lepel, 52.
rot, 55. do, 57. telg, 59. Ee, 61. dit, 63. mee,
65. L.S., 68. ir.
De prijzen werden alsvolgt toegekend:
7,50: H. Witkamp, Pieter Kiesstraat 44,
Haarlem;
5.S. v. Randwijk, Ternatestraat 41,
Haarlem;
2,50: B. Brouwer, Solostr. 2, Haarlem.
ADVERTENTIE
levert U STOFZUIGERS™#^.
Gr. Houtstraat 132 - Tel. 16693
Laat bij ons gratis Uw stofzuiger op
zuigkracht doormeten
Onder het podium-, waarop de werelddelen paraderen, gaat het niet zo elegant toe.
Daar Indonesië de uitlevering heeft ver
zocht van de voormalige kapitein van het
K.N.I.L. R. Westerling, heeft deze onlangs
aan de Hoge Raad verzocht uit te maken
of hij het Nederlanderschap bézit.
De advocaat-generaal bij de Hoge Raad
heeft thans een schriftelijke conclusie aan
het college overgelegd, waarin hij mede
deelt dat op grond van gegevens, afkom
stig van het Nederlandse ministerie van
Buitenlandse Zaken, het Nederlander
schap van de heer Westerling niet kan
worden betwijfeld.
In de week van 12 tot en met 18 Oc
tober zijn 29 nieuwe gevallen van kinder
verlamming aangegeven, namelijk in Gro
ningen 2, in Friesland 1, in Drente 1, in
Overijsel 2, in Gelderland 4, in Noord
holland 5, in Zuidholland 3. in Zeeland 1,
in Noord-Brabant 8 en in Limburg 2.
ADVERTENTIE
I SPORTROKKEN SWEATERS
Terwijl in Heemstede de Flora wordt
opgebouwd, wordt in Amsterdam de
Flora afgebroken. Dat is een trieste ge
dachte, zelfs al geldt het niet meer dan
het opruimen van een puinhoop. Maar
eens stond hier een amusementspaleis
van jewelste, waar de hoofdstedelingen
bij tijd en wijle de bloemetjes konden
buiten zetten.
Geen wonder clus dat wij ons deze
week met ogen dicht door de Amstel-
straat hebben gespoed om elders in de
stad onze troost te zoeken. Die vonden
wij tenslotte bij de late zonnestralen.
Eigenlijk moeten deze woorden met
hoofdletters worden geschreven: Late
Zonnestralen, want het gaat hier niet
om een natuurverschijnsel, maar om een
club. Wie heeft er immers ooit gehoord
van zonnestralen in de herfst? Het is
een club van ouden van dagen, die drie
keer per week tezamen komen om thee
te lebberen, een handwerkje te verrich
ten of een kaartje te leggen. De spor-
tieveren onder deze bejaarde lieden
hebben zich op het sjoelbakken toege
legd. Het aantal aanmeldingen heeft al
bijna de driehonderd bereikt, zodat de
samenkomsten telkens in grotere loka
liteiten moeten worden gehouden. Me
vrouw B. M. Jonker oefent het opper
toezicht uit en dat dit geen sinecure is,
wordt wel treffend bewezen door het
feit, dat zij op drukke dagen handen
tekort komt.
Het devies van deze club luidt: ouder
dom is meer een kwestie van gevoel
dan van jaren. Daarom zal het u deugd
doen te vernemen, dat er de laatste paar
maanden reeds vijf huwelijken zijn ge
sloten tussen clubleden van zeventig tot
tachtig jaar. Nu ziet men eens waartoe
sjoelbakken kan leiden. Dank zij haar
goede relatie met een kiekjesgraaf, om
een bekende uitdrukking van de Groene
Amsterdammer te lenen, was onze
plaatjesmaakster Fiep Westendorp in de
gelegenheid het poseren van een dei-
gelukkigste paartjes voor de bruidsfoto
bij te wonen. Twee late zonnestraaltjes
in zwart en wit.
Er zit iets aandoenlijks in deze be
hoefte om elkanders eenzaamheid te
delen. Maar wij zijn toch wel een beetje
nieuwsgierig hoe het aanzoek zich vol
trokken heeft. Een balconscène latei-
komen er wel andere scènes in het hu
welijksleven zal er wel niet bij zijn
geweest. Tegenwoordig is trouwens een
Alfa Romeo meer in trek dan zo'n ge
wone Romeo uit de tijd waar Shake
speare over schreef. Wij moeten er een
voudig niet aan denken, dat zo'n oud
dametje, dat de zeventig al is gepas
seerd, zich in ons klimaat des avonds
op een balcon zou moeten wagen, alleen
om zich het hof te laten maken door de
man, waarmee zij 's middags nog onder
het genot van een dampend kopje kof
fie gesjoelbakt heeft. En wat zouden de
buren daar wel van zeggen? Want zegt
u nu zelf, het Amsterdam van heden is
het Verona van vroeger niet
Hoe dan ook, al die bruiloften zullen
wel bijzonder vrolijk zijn geweest, want
op de bijeenkomsten van de laatste Zon
nestralen worden door alle leden ter
afwisseling van liet pandoeren allerlei
bekende .volksliedjes van een jaar of
vijftig, zestig geleden gezongen. Dat
moet een leuk gehoor zijn. Misschien
zijn al die huwelijken wel begonnen met
het bekende duet „Daisy, Daisy, geef me
je jawoord toe. Vroeger kreeg men
een jawoord namelijk toe. Maar het is
ook mogelijk, dat ze zijn voortgevloeid
uil een poging tot valsspelen tijdens het
klaverjassen, waarbij het onder de tafel
uitdelen van waarschuwingen voor
voetjevrijen werd aangezien. Doch wat
doet het er toe? Als die oudjes maar ge
lukkig zijn met elkaar als ze samen de
centjes van Drees versnoepen. Want
daar zijn ze immers voor.
We hebben een missive ontvangen van
de heer Theo Uden Masman, leider van
het dansorkest „The Ramblers", waarin
hij critiek levert op het Hek van de
Dam van 11 October over de dancing
Hollywood en zijn daarin optredende
orkest. De heer Masman verzet zich ten
eerste tegen de omschrijving van zijn
orkest als een „conglomeraat heren van
middelbare leeftijd,' die hij als onjuist en
onheus qualificeert. Ten bewijze van de
onjuistheid daarvan stuurde hij ons een
persoonsbeschrijving van de veertien
leden van zijn ensemble, waarvan het
jongste, Cornelis Bruyn, 31 en het oud
ste, hijzelve, 51 jaar is. Slechts zes Ram
blers zijn ouder dan veertig.
De heer Masman vergist zich overi
gens, wanneer hij meent, dat wij in het
bereiken van de middelbare leeftijd iets
laakbaars zien. Voor Toscanini bijvoor
beeld zouden wij dan slechts minach
ting moeten koesteren. Onze verbazing
betrof slechts de discrepantie, die wij
tussen leeftijd en répertoire van de
Ramblers meenden aan te treffen.
Wat dat répertoire betreft, daarmee
hebben wij ons lelijk in de vingers ge
sneden. Wij hadden zo goed mogelijk in
ons geheugen gedolven naar de titels
van de Nederlandse populaire liedjes,
die wij overigens altijd zo gauw moge
lijk weer proberen te vergeten. Nu
blijkt, dat „Kijk'es in de poppetjes
van me oge" en „Kom der'in, zet je
hoed af" niet door de Ramblers wor
den gespeeld. En „De Ramblers gaan
naar Artis" en „Papa moet leren swin
gen" zijn in geen jaren door het orkest
ten gehore gebracht, zo verzekert ons
Het Rotterdams Toneel geeft Woens
dagavond de eerste voorstelling in
de Stadsschouwburg van „Hendrik
de Vierde" van Luigi Pirandello, on
der regie van André Barsacq, met Ko
van Dijk in de titelrol.
Ook het Nederlands Volkstoneel
geeft een première en wel Zaterdag
avond in de Doelenzaal van „Nog een
spelletje" door S. Willartz onder re
gie van Ferd. Sterneberg. Zondag
heeft de eerste herhaling plaats.
Donderdagavond neemt de vermaar
de Hindoedanseres Hima Kesarcodi
met een voorstelling voor de Kunst
kring in de Stadsschouivburg af
scheid van het hoofdstedelijk pu
bliek.
Er zijn twee films van betekenis aan-
gekovv.n: Othello" van Orson Wel
les naar Shakespeare „De dood van
een handelsreiziger" van Stanley
Kramer (met Frederic March) naar
het stuk van Arthur Milller. Ze wor
den respectievelijk vertoond in Plaza
en Kriterion.
Op Vrijdag 31 October heeft de voor
lopig enige openbare opvoering van
Mozarts „Bruiloft van Figaro" door
de Nederlandse Opera onder muzi
kale leiding van Josef Krips in de
Stadsschouwburg plaats. De voor
naamste solisten zijn Graziella Sciut-
ti, Gré Brouwenstijn, Sesto Bruscan-
tini en Frans Vroons. Mise en scène:
Abraham van der Vies.
Josef Krips dirigeert Zondagmiddag
het Concertgebouw-Orkest. Hans
Henkemans is solist in het Pianocon
cert K.V. 491 van Mozart. Woensdag
en Donderdag zingt Peter Pears met
het door Krips geleide orkest de con
certaria „De Wijn" van Alban Berg.
In de liederencyclus van het Con
certgebouw treden Dinsdagavond in
de kleine zaal Pierre Bernac (bari
ton) en Francis Poulenc (piano) op,
met werken van Rameau, Wolf,
Roussel en Debussy,
hi de tentoonstellingszalen van het
prentenkabinet van het Rijksmuseum
worden tot 15 December tekeningen
van Bauer, Breitner, Israels, Verster
en Witsen tentoongesteld. De Belgi
sche kunstenaar Lismonde exposeert
tot 7 November zijn tekeningen bij
Martinet aan de Oude Zijds Voor
burgwal.
de heer Masman. Wij op onze beurt
verzekeren hem van onze oprechte
spijt over deze onnauwkeurigheden.
BOEDA
In deze fase van de koude oorlog wordt
voortdurend de aandacht getrokken door
de merkwaardige mededeelzaamheid van
de Westelijke regeerders en bevelhebbers
enerzijds en door de reacties daarop in het
Oostelijke kamp, die men nog onlangs kon
vernemen in het artikel van maarschalk
Stalin in „Bolsjeivik"- en in de rede van
Malenkoff. op het Communistische Partij
congres in Moskou. Ook Robert Escarpit,
ben van de bekende schrijvers van „cur
siefjes" in de Franse „Monde" is hierdoor
getroffen en gaf zijn verwondering erover
te kennen in een stukje, dat wij u niet
willen onthouden.
Stelt u zich eens voor: we zijn op een
bokswedstrijd. Een van de favorieten be
raadslaagt met zijn trainer over de tak-
tiek bij de volgende ronde. Hij doet dat
zeer luid en opdat niemand er onkundig
van zal blijven gaat hij daarbij voor de
microfoon staan.
„Wat zal ik doen, meteen stoten of eerst
es kijken waar hij op aanstuurt?"
„Hou hem bezig, daar doe je in het begin
het beste aan. Als hij komt opzetten dan
plaats je er een."
„Maar u ziet toch wel dat hij steeds ver
der komt opzetten?"
„Dat doet ie alleen om je te tarten. Maar
riskeer niet onmiddellijk een gevecht. En
kijk uit voor zijn linkse. Hij zal je pro
beren te lijmen met een schijnstoot. En
denk er nou om dat je lever je zwakste
plek is. Als ie dat. in de gaten krijgt dan
kon het wel eens gedaan met je wezen"..
„O.K. Maar laten we nu eens zeggen
dat ik hem dadelijk te pakken neem.
„Voor het beroerdste geval heb je nog
altijd die geheime stoot van je, weet je
wel? Maar bewaar die als het kan voor het
laatst. En mondje dicht want we moeten
vooral het element van verrassing uitbui
ten, begrepen?"
Dan volgt er een knipoogje tussen die
beiden.
Daar komt de tegenstander naderbij. Hij
heeft de conversatie door de luidsprekers
nauwlettend gevolgd en houdt zijn linker
vuist op een opvallende wijze schuil achter
zijn rug. Om niet achter te blijven stelt hij
zich nu ook bij de microfoon op en hij ver
klaart:
„Ik weet héél goed waaraan ik me te
houden heb. Ze zijn het er aan de andere
kant niet over eens of er dadelijk moet
worden geklopt of dat er nog even moet
worden afgewacht. Van mijn kant zal ik
voorzichtiger zijn. Maar wat bijvoorbeeld
die linkse schijnstoten van mij betreft,
daar is geen twijfel over mogelijk. Dat is
dan ook een verschrikkelijk gevaarlijke
vondst. Mijn taktiek is uiterst subtiel en
mijn uiteindelijke bedoeling is ze in de
finale te krijgen. Mijn tegenstander heeft
één kwetsbare plek, dat is zijn lever. En
ik zie het er nu al op uitdraaien dat hij
met zijn eigen trainer gaat bakkeleien. Dat
komt trouwens precies overeen met wat
het „Handboek voor de goede bokser" ons
leert. Wanneer zij dan beiden knock out
zijn, dan zal ik kampioen zijn. Maar:
mondje dicht!.
Gekkenwerk, vindt u niet? In de ring ja,
maar ook in de diplomatie.
Twee 27-jarige jongemannen, één uit
Amsterdam en één uit Hengelo, zijn dooi
de rijkspolitie gearresteerd na een misluk
te roofoverval op de boerenleenbank te
Deurningen. Toen de kassier van dezr
bank 's avonds omstreeks kwart over elr
het gebouw wilde verlaten probeerde ee-
hem onbekende man hem me', een revo1
ver neer te slaan. De kassier wist de aar.
valler van zich af te houden en riep om
hulp. Enige jongelui gingen de vluchtende
overvaller na en wisten hem te grijpen.
De andere, die bij het gebouw van de bank
had gewacht, werd door de politie gear
resteerd.
