Barend Dukel:
vis en schijven
OVERALL
Slot van een tournooi
vol hartelijkheid en sfeer
Morgen nieuwe tentoonstelling
in het restaurant W. O.
De zaak-Andreas
Portret van een
winnaar
Geduimd en gedamd
Kerstgedachte en schilderkunst
GEBiR. BEEKMAN Automobielbedrijven
„Twijfel nooit aan
uw kind"
Een stortbui dreef hem de honderd velden op
Betaling
abonnementsgeld
per giro
Waterloo Zondag tegen
DSK
Gerard van Praag
NU Kennemerlaan 100
Twee opgelegde trawlers
verkocht
500 c. DE ZUINIGSTE AUTO - 1 L. op 20 KM. Prijs 477/.—
I
Verschuivingen in de
ranglijsten van „Kijk Uit"
FEUILLETON
(Door Harry Hoff,
vertaald uit het Duits)
ZATERDAG 13 DECEMBER 1952
In het voormalige „Koning Willemhuis"
in Oud-IJmuiden, gaj de nu overleden
Haarlemse dammer Wim van Daalen in
1926 een simultaan séance voor leden en
donateurs van de toen pas opgerichte D.
C. IJ. Barend Dukel was in die dagen
zestien jaar en hij werd door een toeval
lige stortbui het portiek van het Koning
Willemhuis ingedreven. De concierge
Leo Tismeer, nodigde de knaap uit even'
naar die simullaanséance te komen kijken.
Eenmaal binnen was het contact met
D.C.IJ. er. Die eerste avond bleef het bij
kijken, doch al spoedig zocht de toenma
lige secretaris, P. Visser, de jongeman in
de Ereesaapstraat op, om hem over te ha
len, lid van D.C.IJ. te worden. Daar had
Dukel, die uit een ware dammersfamilie
kwam, wel oren naar.
D.C.IJ. speelde in die dagen in de derde
klasse van de Nederlandse Dambond en
Dukel werd voor de onderlinge competitie
direct maar als invaller in de hoofdklasse
geplaatst om al zijn partijen van dat eer
ste seizoen prompt te verliezen. Eén partij
eindigde tegen de nu nog in de hoofd
klasse spelende D. Ott in remise.
Maar dank zij aanleg, studie, en vooral
enthousiasme kwamen bij Dukel al gauw
zijn bijzondere gaven voor het spel op het
honderd-ruitig bord voor de dag. Toen in
1928 de fusie tot stand kwam tussen de
andere IJmuider damclub Excelsior en
D.C.IJ., werd de laatste zowel kwantitatief
als kwalitatief een plaatselijke vereniging,
die meetelde.
Met de wethouder van Onderwijs van
nu, de heer H. de Boer, was Dukel het
sterkste lid van de damclub lJmuiden.
Om nog meer spelontwikkeling op te doen
besloten de beide jeugdige dammers naai
de Haarlemse Damclub te gaan, waar Du
kel in 1930 het clubkampioenschap ver
overde, voor P. J. en J. W. van Dartelen,
Abe de Jong, L. v. Looy, Sluiter en vele
anderen.
Zijn lidmaatschap van de Haarlemse
Damclub, een Nederlandse kampioensploeg
en zijn successen in de strijd om het kam
pioenschap van Haarlem en omstreken
waren in 1931 aanleiding om hem mee te
laten spelen om de meestertitel. Hoewel
Dukel voor het eerst in 1931 mee deed
aan zo'n belangrijk tournooi, haalde hij
voor P. Eeers en Kalden op 6 Maart 1932
deze meestertitel.
Van dat jaar af deed de IJmuidenaar
zijn intrede in de strijd om het kampioen
schap van Nederland, waaraan hij prae-
tisch nog elk jaar heeft deelgenomen.
In 1934 slaagde hij er in met Keiler ge
lijk op de bovenste plaats te eindigen,
doch drie partijen waren noodzakelijk
voor de nationale titel en weer eindigde
dit spelletje gelijk. Opnieuw is er toen
door het bondsbestuur een match van drie
partijen vastgesteld.
Deze verloor Dukel.
In dit zelfde jaar deed de IJmuidenaar
mee aan het zesdaags tournooj met de
Franse wereldkampioen M. Haichenbach er.
Keiler en de Belgische kampioen Demes-
U kunt het Uzel] gemakkelijk maken
door hei abonnementsgeld voor hel
volgende kwartaal te voldoen op onze
postgirorekening no 273)61 ten name
van Haarlems Dagblad. U bespaart
daarmee incassokosten en vermijdt
geloop aan de deur
Het te gireren bedrag is I 6.10 post-
abon nés I 6.60
U kunt hel ons gemakkelijk maken
door Uw giro-opdracht te verzenden
vóór het eind van de maand Wij be
hoeven dan geen kwitanties uil te
zenden
Voor automatische girobetahngen
(het allergemakkelijkste) z\rn lor mu
iieren op aanvraag gaarne ter be
schikking.
DE ADMINISTRATIE
Waterloo ontvangt Zondag D.S.K. op
eigen terrein. D.S.K., dat Zondag E.D.O. 4
klopte, zal alles in het werk stellen om
ook Waterloo te verschalken en het wordt
dus oppassen voor de IJmuidenaren. Wa
terloo kreeg Zondag daarentegen haar
eerste nederlaag en zal alle zeilen bij moe
ten zetten. Hoe het elftal in het veld zal
komen is nog niet bekend, daar verschil
lende spelers geblesseerd zijn.
Het volledig programma ziet er als
volgt uit: Waterloo 1D.S.K. 9.45 uur,
Waterloo 2—Beverwijk 4 12 uur, Water
loo 3D.S.B. 3 2 uur, D.I.O. A jun.Wa
terloo A jun. 12 uur.
rr.aecker als deelnemers. De D.C.IJ.'er
werd toen derde.
In totaal kwam hij in 18 tournooien uit
voor het kampioenschap van Nederland en
slaagde er drie keer in tweede te worden.
Zijn kwaliteiten werden door het be
stuur van de Nederlandse Dambond ge
waardeerd met een verzoek mee te werken
aan het officiële orgaan „Het Damspel"
voor de rubriek „partij analyses" waar
voor Dukel nu al 12 jaar zijn technische
rubrieken verzorgt.
De nu 42-jarige havenarbeider uit de
vislosregeling heeft vooral uit visserij
kringen alle medewerking gekregen, om
mee te kunnen doen aan het DAMAS-
tournooi. Hij is er zelf het meest verheugd
over; niet alleen over de medewerking
maar ook met de zo verdiende eerste prijs.
ADVERTENTIE
De bekende ijzersterke krlmpvrije
merk „GOLIATH"
in IJmuiden verkrijgbaar bij
IJm. 97 en IJm. 114 naar Noorwegen
De beide opgelegde Marezatentrawlcrs
IJm. 97 en IJm. 114, respectievelijk de
„Bruinvisch" en de „Maria Elisabeth" zijn
als vrachtvaarder verkocht naar Noor
wegen.
Verleden jaar zijn de beide schepen van
machine en ketel ontdaan, zodat de casco's,
die Woensdag en Donderdag gedokt heb
ben, naar hun nieuwe baas gesleept moeten
worden Zij dateren van 1929 en 1930 en
meten beide 160 ton. Ze waren eigendom
van de rederij „Marezaten".
Er is gisteren in de smoorhete Van Rijs-
wijkzaal van het Cultureelgebouw veel en
langdurig geklapt: voor Barend Dukel, de
winnaar van het „Damas"-tournooi, voor
de sympathieke Italiaan Saletnik, voor
Wim de Jong, die bij de drie eerst-aanko
menden terecht kwam en wegens de beste
prestatie tegen de buitenlandse deelnemers,
de IJmuider Courant-beker kreeg kort
om voor allen, die het woord voerden of
zich de triomf van deze avond alleen maar
moe lieten aanleunen.
Toen ook de laatste partij aan een eind
gekomen was het werd meer dan een
uur later dan de wedstrijdleiding ver
wachtte brandde het spervuur van
felicitaties los. De heer H. Venema, huis
arts van professie en voorzitter van het
organiserende „Damas" plantte „papa"
Bonnard een pluim op de hoed voor zijn
uithoudingsvermogen en beloofde een her
haling van een dergelijk tournooi om ver
volgens de officiële uitslag bekend te ma
ken. Wethouder H. de Boer zwaaide lof
aan „Damas" toe, ried de diplomaten met
problemen aan de denksport als summum
van vreedzaamheid te gaan beoefenen en
met een tikkeltje ondeugend chauvinisme
verheugde hij zich er over. dat de IJmui
denaar Dukel die eerste prijs in de wacht
sleepte. Hij gaf dan ook de zilveren leg
penning der gemeente van ganser harte aan
de triomfator en bedacht hem voorts met
een enveloppe de prijs in materiële
vorm om tenslotte mevrouw Dukel een
bloemetje te geven namens de Stichting
voor Sociaal en Cultureel Werk Velsen. de
eigenaresse van het Cultureel gebouw. Ook
Gordijn, de tweede man kreeg de eer en
de prijs, die hem toekwam, Saletnik als
nummer drie ontving zijn aandeel in de
prijzen en „Damas" mocht horen, dat
TJmuiden eventuele toekomstige tournooien
altoos graag gastvrijheid zal verlenen. Als
voorzitter van de Noordhollandse dambond
en president van het organisatie-comité
van het jongste werelddamtoumooi dank
te de heer O. P. J. v. d. Sleen alle mede
werkers om daarna bekend te maken, dat
mede dank zij „Damas' streven de Itali
aanse dambond het kampioenschap van dat
land op de honderd en niet langer op de
144 veiden zal laten verspelen; Canada is
er eveneens mee bezig. Voorts hoopte hij,
dat de jeugd na deze internationale kamp
toe zal stromen tot de IJmuidense damge-
meenschap, waarna Dukel een speciale
felicitatie aan ziin adres mocht horen uit
spreken. Als redacteur van de IJmuider
Courant offreerde de heer J. Folkertsma
Wim de Jong de beker en de buitenlandse
gasten een verzameling verslagen van het
tournooi. De heer K. de Jong gewaagde als
voorzitter van DCIJ van de eer, die haar
topspeler Dukel te beurt is gevallen en
ook hij riep de jeugd op naar de sport met
de witte en zwarte schijven. Nadat ook
wedstrijdleider J. Blom een gemeend be
dankje had ontvangen, vertaalde de heer
R. Springer al'es voor de gasten in het
Frans en hij deed dat zo spiritueel, dat
Bonnard moeilijk boos kon worden orylat
zijn vertaler h°m en Fankhauser verweet,
de falanx der Franse damsport te weinig
stootkracht te hebben gegeven. Een stom
verbaasde Saletnik moest terslotte nog
eens op het matie komen, om uit handen
van de heer K. de Jong een barometer als
extra prijs in ontvangst te nemen, wat hij
onmiddellijk waardeerde met een luid: „El
vivo HoUanda!"
Een bijzonder sympathiek gebaar kwam
uit de personeelsvereniging der IJmuidense
havenarbeiders, die blijkens hun vertegen
woordiger „niet meegedamd maar des te
meer meegeduimd" hebben: een bloemstuk
voor de winnaar vertolkte de gevoelens van
de kameraads in de hal, die Dukel's ver
richtingen met stijgende bewondering heb
ben gevolgd.
Dat Dukel dit laatste cadeau eigenlijk
het meest van alle op prijs stelde, hoeft
geen verwondering te wekken
(Zie voor het wedstrijdverslag van de
laatste ronde elders in deze editie.)
UITGEVAREN VISSERIJVAARTÜIGEN
Trawlvisserij
Vi-ijdag 21 November: st. Norma Maria
IJM 6.
Maandag 1 December: st. Flamingo IJM 25.
Dinsdag 2 December: st. Petten IJM 49,
Bloemendaal IJM 71; mt. Johannes Polder
man IJM 20.
Woensdag 3 December: st. Gelria IJM 21
(12 Dec. binnen); Abraham VL 77 (12 Dec.
binnen): mt. Thorina IJM 32 (12 Dec. binnen).
Donderdag 4 December: st. Bergen IJM 16,
Catharina Duyvis IJM 60; mt. Post Boy IJM
35 (12 Dec. binnen), Shamrock IJM 129.
Vrijdag 5 December: st. Limburgia IJM 54,
Dc Hoop IJM 73; mt. Medan IJM 57.
Zaterdag 6 December: st. Sumatra IJM 62;
mt. Allan Water IJM 34.
Maandag 8 December: mt. Elie Chénévière
I.TM 32: ml. Heemstprl« I.TM 53, Verwachting
IJM 204. Arie Nico KW 17. Concordia KW 26,
Jan KW 84, Willefnpje KW 89, De Vrouw
Geen dichter, componist of schilder is er
geweest, die niet door de Kerstgedachte is
gegrepen en daarom is het zo'n goede ge
dachte van Hoogovens geweest om juist in
deze dagen 'n schilderijententoonstelling te
houden onder het motto „De Kerstge
dachte in de Schilderkunst."
Deze expositie, welke Zondag 14 Decem
ber van 25 uur voor het publiek geopend
is, geeft een keur van werken originelen
en reproducties te zien en toont daar
mede een geheel gamma van ontroeringen
door het Kerstfeest opgewekt, en met pen
seel, tekenstift of etsnaald vastgelegd.
De uiteenlopendste stijlen en technieken
ziet men: schilderijen, houtsneden, droge
naaldgravures, etsen, tekeningen, ja zelfs
een glasmozaïk.
Omgeving, het land van de kunstenaar
spelen een rol bij de wijze, waarop hij
het Kerstfeest uitbeeldt: bij de Noordelijke
volken Duitsers, Nederlanders, Engel
sen, Noren is het inderdaad het „licht in
de duisternisse," in de duisternis van de
barre winternacht, die dwingt tot een in
nerlijke beleving en een viering binnens
huis. Hoe anders is de sfeer als men de
werken van bijvoorbeeld de Italiaanse
meesters ziet: open ramen, een blauwe
lucht, herders, die in hun allure het onbe
zorgde en vrije hebben van de mens, die
slechts een klein deel van het jaar belaagd
wordt door de grimmige natuur en bij wie
men zich kan indenken, dat zij in de zoele
nacht hun schapen hoeden en toen, ééns,
de engelen hoorden zingen.
Vroeger en nu
Deze sfeer treft men aan bij verschillen
de van de reproducties, die er op- de ten
toonstelling van Hoogovens „De Kerstge
dachte in de Schilderkunst" hangen,
want hierbij zijn er vele uit de Middel
eeuwen en de Renaissance, geschilderd
door Italiaanse meesters. De reproducties
Dirkje KW 104, Jacoba KW 107, Gebroeders
KW 108, Avontuur KW 114, Petronclla KW
125, Arie KW 155, De Vier Gezusters KW 162,
Gebroeders KW 166, Aleida KW 169; mk.
Twee Gebroeders IJM 3, Texel IJM 5, Ma
rianne IJM 7, Twee Gebroeders IJM 27, Rex
IJM 228. Dageraad IJM 229, De Jonge Wil
lem IJM 230, Magda IJM 272, Haarlem I
IJM 276, Nehim I AM 16, Nehim II AM 17,
Nehim III AM 18, Samenwerking KW 21,
Anna Marie KW 27. Rein KW 30, Pieter Cor
nells KW 31, Tiny KW 34. Ilermina IV KW
53, Twee Gezusters KW 77, Dine Marie KW
57. Jacob KW 92, Willem KW 94, Arendie
KW 98, Koningin Juüana KW 133. Jan KW
210. Tiny Dieuw WR 33. Hendrikje BU 33.
Dinsdag 9 December: st. Haarlem IJM 9,
Vios I IJM 24. Tubantia I.TM 37. Zeelandia
IJM 38; mt. Fveline MM 116, Doggersbank
KW 75: ml. Elizabeth KW 64.
Woensdag 10 December: st. Marv IJM 61;
mt. Excelsior III KW 76; ml. Wiron III
IJM 221.
Donderdag 11 December: st. Tzonne IJM 1,
Herman IJM 2; mk. Sterna IJM 99.
Vrijdag 12 December: mt. Maria van Hat-
tem MM 10; mk. Wiron I IJM 210, Wiron V
IJM 208.
ADVERTENTIE
BLOEMENDAAL - TEL 22165
HAARLEM
TEL. 14160
Oom Tripje sloeg de motorkap open en keek naar de motor. Hij probeerde, of hij het
mankement kon vinden en keek alles na; maar hij kon niets vinden, waar hel aan lag.
„Ik heb het ook niet kunnen vinden", zei de meneer. „Het is vervelend, want nu sta
ik hier mei mijn kapotte auto, en het is zo ver van alles af!"
Maar oom Tripje wist er wel iets op.
„Ik zal een touw aan uw wagen binden", zei hij. „Dan kan ik u met de bus slepen, die
is sterk genoeg. En dan rijden we naar het volgende dorp; daar is wel een garage,
waar men uw auto kan nakijken".
Daar was de meneer erg blij om. Hij zei, dat hij dat erg prettig zou vinden.
„We zijn er om elkaar te helpen, nietwaar?" lachte oom Tripje. „Ik zal het touw
halen, ik heb er een in ae bus".
Hij bracht het stevige touw te voorschijn en toen bonden ze dat aan de voorkant van
de auto vast. Toen dat stevig zat, maakten ze het andere eind vast aan een haak achter
aan de bus.
„Ziezo, dat zit!", zei oom Tripje. „Als u nou in uw eigen auto aan het stuur gaat zitten,
breng ik de bus op gang!"
Zo deden ze. Oom Tripje stapte weer in de bus en toen zette hij langzaam de bus aan.
En de auto werd netjes aan de lijn voortgetrokken
van de etsen van Rembrandt geven direct
een andere stemming: bezonkener, be-
slotener.
De werken van de hedendaagse kunste
naars, van Jan Grégoire, Marius Bauer,
Jaap Min, Joop Willems, Theo Forrer, Bert
Bouman, Jan Ooms en Jan Tjebben (glas
mozaïk), geven hun impressies omtrent
verschillende momenten uit het Kerstver
haal en wij zien zowel beelden van de
Verkondiging aan Maria door de Engel, als
van Jezus' voorstelling in de Tempel. Vele
zijn uitingen van de R.K. geloofsovertui
ging, maar de innigheid, de verbinding
tussen mystiek en dagelijks leven, die uit
de diverse werken te proeven valt, is des
mensen en van alle tijden. In deze „don
kere dagen voor Kerstmis" is het goed deze
tentoonstelling te zien en zich te laten be-
invloeden door de innerlijke warmte en de
zuivere ontroering, die er in elk werkstuk
tot uiting komen.
Dokter A. J. van Leusen heeft Vrij
dagavond in de gymnastiekzaal van
de Willem de Zwijgerschool voor de
ouders der leerlingen een inleiding ge
houden over gezinsmoeilijkheden.
De heer Van Leusen, die tijdens zijn
wethouderschap grote sympathie aan de
dag legde juist voor deze U.L.O. school,
begon zijn rede met het trekken van een
parallel tussen het gezin van vroeger en
het. gezin in de tegenwoordige tijd.
In vroeger tijden was rust een kenmerk
van het gezin, thans overheerst de ge
jaagdheid. Iedereen heeft het druk, aldus
spreker en dit brengt een sfeer van onge
rustheid, twijfel en onzekerheid mee. We
geloven, zo zei spreker, in dit verband nu
eenmaal meer aan oorlog dan aan vrede..
In die drukte van het leven acht ieder
een zich belangrijk en meent niet gemist
te kunnen worden behalve.... in het ge
zin. En toch vormt het gezin de kern van
ons leven, want het persoonlijk geluk is
afhankelijk van het leven in gezinsver
band.
Eén ding is beslissend voor de opvoe
ding van de kinderen: het milieu waarin
ze opgroeien. Het ouderwetse schemer
uurtje had de onschatbare waarde van het
„samen thuis" zijn. Zulk een brokje geluk
is het beste wat men het kind in het leven
kan meegeven.
In deze tijd wordt het lawaai van de
radio de ondertoon van het bestaan.
Deze tijd wordt gekenmerkt door een
zinloze haast, aldus spreker, en wij geven
onze kinderen die haast mee. Maar, zoals
in de natuur de snelstgroeiende cellen het
meest vatbaar zijn, zo is het ook in het
leven. Men vergeet, dat juist de sfeer van
thuis, de kracht der saamhorigheid beslis
send is voor de opvoeding van het kind.
Daardoor komt het sterk te staan, wan
neer het eenmaal buiten het gezin in de
vijandige wereld treedt. De wereld, vooral
die van het kind, is wreed. Kinderen ken
nen geen medelijden, ze kennen wel de
vreugde van het vernielen. Als een kind
met zorg een toren van blokken heeft ge
bouwd, juicht het als het die toren omver
gooit.
Komt het schoolgaande kind in zijn klas
in aanraking met die vijandige wereld,
dan ontstaat het probleem van de school
ziekte. Dat moet men niet te licht opvat
ten. Het is een bewijs, dat het kind er niet
meer tegenop kan. En in dat geval is het
goed, als er een plaats is, waar het op
ierug kan vallen, waar het gelukkig kan
zijn: het gezin.
Veel moeders verstikken als het ware
haar kinderen door haar angstige zorg. En
juist daardoor maken ze hen ongeschikt
voor het leven.
Ouders begaan veel fouten, door steeds
rnaar de „gevaren" te zien en daar als
maar de aandacht op te vestigen.
Het jokken van de kinderen is meestal
een uiting van fantasie. Een kind ziet niet
alleen met het lijflijk oog, maar vaak nog
meer met het geestelijke. Het is beter, dat
de kinderen de ouders negen maal voor
de gek houden, dan dat zij één keer het
kind ten onrechte wantrouwen, want dat
brengt het kind een wonde toe.
Bovenal moeten de ouders eerlijk zijn
tegenover de kinderen als ze vragen naar
de problemen, die hen beroeren.
Het kind moet in zijn ouders kunnen
geloven en het moet hen als een eenheid
zien. Daarom is een echtscheiding altijd
een verraad aan het kind. Gelukkig het
kind, dat een deel van de verwezenlijking
van zijn dromen kan zien in de nabijheid
van de eenheid van vader en moeder.
Gezinsruzies noemde spreker „stoom
"afblazen", langs de weg van de minste
weerstand. Alleen vertrouwen stelt de
mens en ook het kind in staat, zwakheden
te overwinnen. De ouderliefde moet zo
groot zijn, dat zij het kind onvoorwaarde
lijk vertrouwen.
Spreker gaf de ouders tenslotte de raad:
twijfel nooit aan uw kind.
De heer A. Wiedemeyer hoofd der
school opende de ouderavond en bracht
tot slot dokter Van Leusen dank voor zijn
uiteenzetting.
ETEG^rYKCT*
Het wil nog maar niet vlotten met onze
vis-Benelux en er hoeft niet dat te gebeu
ren, of België komt met zware beschuldi
gingen aandragen, teneinde te bewijzen,
dat Nederland er op uit is, de Belgische
handel nee de hele Belgische visserij te
vernietigen.
Dit geluid werd bijvoorbeeld weer sterk
gehoord in het Nieuw Visserijblad uit
Oostende, dat een boekje heeft opengedaan
over de Deense kabeljauwkweslie en daar
bij het Nederlandse standpunt rustig van
de kaart vaagde met de bewering, dat ei-
Deense kabeljauw onder de geliberaliseer
de vis werd doorgeschoven, zodat wij
clandestien transitootje speelden met vis,
die België helemaal niet nodig had.
Er werd daarbij opgemerkt, dat onze
kabeljauwinvoeren uit België wel dubbel
zo groot waren als in 1951, zodat het voor
de hand lag, dat wij van het surplus ge
bruik maakten om onze Zuiderburen wat
dikkoppen voor te schotelen, waar ze hele
maal niet om gevraagd hadden.
Dat klopt. Nederland heeft inderdaad dit
jaar veel meer kabeljauw uit Denemarken
geïmporteerd dan in 1951, maar niet om
ze naar België te verkwanselen, maar om
de eenvoudige reden, dat er een grotere
post in het nieuwe handelsverdrag met
Denemarken is opgenomen, waar de han
del in deze haringtijd, die haast geen verse
vis oplevert, maar wat blij mee is. En waar
de handel voor de binnenlandse markt ook
heus wel weg mee weet. Wat er voorts dan
wel aan Deense kabeljauw over de Bel
gische grens gaat is geen Nederlandse,
maar Deense handel: de vrachtauto's lossen,
hier eerst het Nederlandse aandeel in de
lading en nemen de rest mee naar het
Zuiden. En het Bedrijfschap voor Visserij
producten zit zo voortdurend op het vinke-
t.ouw om te voorkomen, dat er tussen de
mazen van het net door gewerkt wordt, dat
wij met niet andere bewijzen dan be
schuldigingen op tafel voorlopig moeten
aannemen, dat er hier een storm in een
glas water is verwekt. Overigens een bijs
ter onaangenaam stormpje, want derge-
lijke dingen maken de toch al niet juichen
de verhoudingen over en weer er bepaald
niet beter op.
Ondanks het feit, dat er deze week drie
tientallen van de IJmuidense schaakclub
„Kijk Uit" moesten spelen voor de bonds-
competitie: het tweede, zevende en achtste,
tiental, is er een flink aantal partijen ge
speeld voor de onderlinge wintercompe
titie. De uitslagen waren van dien aard,
dat de spanning omtrent de bezetting van
de bovenste plaats in verschillende groe
pen is toegenomen. Vooral in I wordt het
een gedrang aan de kop. want niet minder
dan vijf spelers hebben ongeveer een ge-
liik aantal punten. Deze week heeft De
Haas de leiding genomen, dank zij een
overwinning op Visser. P. Lanser kreeg
Kraaienoord te bekampen, die ook nog kan
sen had, maar in een goede partij wees
Lanser hem resoluut terug. Hendrikse viel
wat tegen door van De Boer te verliezen.
Tenslotte behield Gordijn zijn kansen op
de bovenste plaats door Kistenmaker een
nederlaag toe te brengen.
Edelenbos begint er beter in te komen;
een remise tegen Ringers is lang niet
slecht. Siibum wist de geroutineerde Bak
ker te verslaan en S. Kistenmaker liet- zich
verschalken door Heykoop, die blijkbaar
niet van zins is om onderaan te'bengelen.
De aanval, welke Visser deed op Aarts,
sloeg niet door, waardoor laatstgenoemde
zorgde niet te veel achter te geraken op
Van Niekerken, die nog steeds ongeslagen
de eerste plaats bezet.
Krab en Wezelman deelden het punt, en
Böhm kreeg het op te nemen tegen Kra
mer en gaf deze geen kans.
De wedstrijd van de week ging ditmaal
tussen Abspoel en A. v. d. Plas. V. d. Plas
wist de aanval op de leidersplaats niet te
weerstaan en Abspoel kwam een stapje
dichter bij en wacht op nog zo'n misstap
om de zaak over te nemen. De partij tus
sen Hueting en Wezelman werd in verband
met het late uur afgebroken, v. d. Doel
kon in een goed gespeelde partij Brouwer
de baas blijven en Huisman trof de wissel
vallige Marion in een goede conditie en
verloor. Volgende week worden er drie
bondswedstrijden gespeeld; het derde
tiental gaat naar Haarlem cm daar te pro
beren „de Torens" de punten afhandig te
maken; het zesde maakt de reis naar Hil-
legom en zal al haar krachten moeten in
spannen om van de Uil te winnen.
Het vierde tiental krijgt. Santpoort 2 op
bezoek; dit zal een spannende strijd wor
den, waarvan de winnaar een goede kans
maakt op bet kampioenschap van zijn
groep.
De stand in groep I is thans:
1. G. L. de Haas
2. P. Lanser
3. R. Visser
4. J. Wijdoogen
5. A. Kistemaker
6. C. Gordijn
7. H. Hendrikse
8. J. Kraaienoord
9. J. A. Stals
10. P. de Boer
11. H. Spuls Sr.
12. J. Plugboer
9
5
2
2
6
10
5
2
3
6
10
5
2
3
6
10
4
4
2
6
9
4
3
2
MA
5
4
1
0
4A
9
3
3
3
4A
7
2
3
2
3 A
8
3
1
4
3A
8
2
2
4
3
9
1
1
7
IA
8
0
2
6
1
31)
„Het doet me genoegen u weer te ontmoe
ten. Ik heb veel aan u gedacht. Ik ben blij
dat u op deze wijze contact hebt gezocht
en niet Ln officiële functie naar mijn huis
bent gekomen."
„Prettig nu eens te horen, dat ik ook
tactvol kan optreden. Dat maakt weer wat
goed van mijn blunders in Zürich.."
„Niet meer aan denken, mijnheer Kirch-
ner. Dat is nu gelukkig verleden tijd. Ik
denk liever aan andere dingen."
„Maar mag ik eerst nog mijn medeleven
uitspreken met wat er onlangs met je
moeder is gebeurd?"
Els krimpt ineen, en het is voor beiden
een welkome onderbreking, wanneer de
kellner komt met de thee.
Ja, mijn moederHet ligt niet op
mijn weg om haar te veroordelen. Het is
misschien maar goed, dat het voor haar
op deze afschuwelijke wijze is afgelopen.
Ik kan ook niet beoordelen in hoeverre ze
dit alles uit eigen beweging heeft gedaan
of er alleen maar toe is aangezet."
„Ja, dat is moeilijk te beoordelen. Laten
we er maar niet over spreken. Alleen, ik
heb nog een brief voor je, die wij op haar
vonden
„Waar is die brief?"
„Die heb ik bij me. Hier."
Met bevende vingers neemt ze de brief
aan, die zij in haar tasje steekt. „Die zal
ik wel lezen als ik alleen ben."
„Goed, laten we dat verder laten rusten.
Hoe gaat het verder met je, in deze nieu
we omgeving?"
Ze vertelt honderd uit over de rust, die
ze hier geniet en de tactvolle wijze, waar
op de mensen het haar mogelijk maken
weer enigzins er bovenop te komen. Ze
zegt blij te zijn eens een vertrouwelijk ge
sprek te kunnen voeren, want ze sluit zich,
ondanks het begrip dan men voor haar
toont in haar nieuwe omgeving, toch nog
zoveel mogelijk van persoonlijk contact af.
„Het spijt me, dat ik van het vertrouwen
misbruik moet maken. Ik heb namelijk nog
een zakelijke vraag, waarop je me alleen
eerlijk zult antwoorden als je me ver
trouwt."
Els schrikt. Maar ze belooft naar ver
mogen te zullen helpen als het „de zaak"
betreft. Ze weet heel goed, dat het nu een
maal de taak is van Kirchner om haar va
der op te sporen. „U wilt me zeker vragen,
of ik nog iets van hem gemerkt heb?"
„Ja, eerlijk gezegd is dat mijn vraag."
„Indertijd ben ik op het politiebureau
verhoord, en toen kon ik met de hand: op
mijn hart verzekeren, dat ik niets meer
van hem gehoord had."
Kirchner kijkt verrast op. „Nu niet
meer?"
Rustig en zakelijk gaat Els verder. „Ik
heb er helemaal geen behoefte aan om iets
te verzwijgen. Ik hab hem inderdaad ont
moet. Bij een wandeling in het bos."
Voor een ogenblik is Kirchner weer vol
ledig de speurder. „Je hebt dat natuurlijk
bij de politie gemeld?"
Els schrikt. „Bij de politie? Nee. Hij
ontloopt zijn straf toch niet, maar ik vond
het niet nodig om hem aan te geven."
Kirchner laat zijn ambtelijk masker
weer vallen. Hij moet toegeven, dat hij dat
ook niet mocht verwachten.
„Vertel me eens, wat er bij die ontmoe
ting gebeurd is."
Els vertelt over het pijnlijke gesprek,
zakelijk en zonder enige emotie te verto
nen. Kirchner luistert aandachtig toe, maar
er is niets in het verhaal, dat hem enige
houvast geeft.
Nog geruime tijd praten zij over koetjes
en kalfjes na, en Kirchner neemt tenslotte
afscheid. „Blijf me vertrouwen, Els. Als
ik er zakelijk weer ineens vandoor moet,
dan kom ik toch later weer terug om een
voorstel te doen
„Een voorstel?"
„Ja, aangaande jouw toekomst. Maar
dat komt nog wel."
Met een vraag in haar blik neemt ze af
scheid van hem.
De eerstvolgende dagen volgen nauw
gezette onderzoekingen. De Hollandse,
Belgische en Franse grensposten krijgen
foto's van Andreas met de strikte opdracht,
hem koste wat het kost niet over de grens
te laten komen. Voor zijn gevangenneming
wordt een hoge beloning uitgeschreven.
Dan komt de mededeling, dat in Holland
gepakte smokkelaars in Andreas de man
hebben herkend, die hun gepantserde auto
de grens over heeft gereden
Toch nog ontvlucht dus! Maar het spoor
is nu heet. Kirchner zit zijn prooi nu wel
heel dicht op de hielen!
Andreas rust grondig uit in het oafé,
waar hij direct na zijn vlucht uit het smok
kelaarshuis gastvrijheid heeft gconden.
Hij vindt het niet raadzaam, zich veel te
laten zien en wacht dus maar even af.
Na twee dagen trekt hij verder. Hij
krijgt een lift van een vrachtauto naar
Maastricht. Er is hem alles aan gelegen, zo
snel mogelijk een havenstad te bereiken.
Op het station hoort hij, dat hij nog twee
uur op een trein naar Amsterdam moet
wachten. Om zich de tijd te korten en niet
op te vallen, koopt hij een krant en gaat in
een café zitten.
Daar krimpt hij ineen van schrik, als hij
zijn eigen beeltenis op de frontpagina ziet
staan met een beloning voor zijn gevan
genneming. Hij kent genoeg Hollands om
uit het verhaal te lezen, dat ze van zijn
omzwervingen van de laatste lijd nauw
keurig op de hoogte zijn. en hem nu dicht
op de hielen zitten.
Angstig kijkt hij om zich heen, maar de
kellner schijnt geen .argwaan te koesteren.
Verder is er niemand.
Hij rekent af en verdwijnt zo snel mo
gelijk. Diep in zijn jas gedoken loopt hij
de stad uit. In de trein durft hij zich niet
meer te wagen. Eerst buiten de stad zijn,
dan eens rustig overleggen.
Buiten de stad' stopt plotseling een auto
naast Andreas. Een man stapt uit en legt
een hand op zijn schouder.
ALs verlamd blijft Andreas staan. Het
gezicht komt hem bekend voor, maar hij
kan het niet thuis brengen. Hij beeft over
al zijn leden.
„Andreas, ben je het of ben je het niet?"
„Ik. .ehwie bent u?"
„Kerel, ken je me niet meer? Fritz Kess-
ler. Op school waren we vrienden."
Natuurlijk Kessler! Zij.n vroegere vriend,
die indertijd ineens bij een zaak verdwe
nen is en naar het buitenland bleek te zijn
uitgeweken, toen ernstige knoeierijen in
de boeken ontdekt werden.
„Stap gauw in, voor je op straat herkend
wordt."
Andreas schrikt. „Weet je danGa
je me bij de politie aangeven?"
„Ik? Bij de politie? Man, daar heb ik
liever zo weinig mogelijk mee te maken!
Maak je maar niet ongerust, hoor."
Andreas ademt verlicht op. „Weet je,
wat ik allemaal op mijn kerfstok heb?"
„Natuurlijk. Evengoed als je weet, dat
ik indertijd heus niet uit een soort reislust
naar het buitenland ben gegaan."
De auto rijdt nu in hoog tempo op een
grote verkeersweg.
„En wat doe je tegenwoordig eigenlijk?"
„Och, dat is een soort zakengeheim. Dat
zal ik je verder maar niet vertellen."
„O, dus helemaal in orde is het niet? Nu
ja, zal me een zorg zijn. I-Iet enige waar
voor ik me interesseer is om zo snel moge
lijk weg te komen en in ieder geval uit
handen van. de politie te blijven."
„Ik zal je graag helpen, kirchner zit je
op de hielen. Hij is waarschijnlijk al in
Maastricht, en als ik je niet meegenomen
had, was je nu waarschijnlijk al in zijn
handen. Je hebt geboft, dat je uit dat
smokkelaarshuis gekomen bent. I-Ieb je die
350 gulden nog?"
Andreas kijkt Kessler aan als een ver
schijning.
ik weet meer dan je denkt."
„Begrijp ik goed. dat je met die smok
kelaars samenwerkt, dat jij ook bij die
troep zit?"
„Ik ben geen smokkelaar. Ik ben de
groothandelaar Van Hooft, dat moet jij je
goed in de oren prenten. Voorlopig ga jij
door voor mijn chauffeur. Ik zal jé wel aan
papieren helpen."
„Dat kan toch niet? Ik kan me nergens
meer laten zien, want overal hangt mijn
portret met een beloning van duizend gul
den voor degene die me te pakken krijgt."
rw nrrtt
