„Iedereen kon alles uit
magazijn meenemen"
Veren igingsvaria
1954 een slecht
suikerbietenjaar
Clowntje Rick
Opdracht
in Wenen
Fraude bij KLM voor rechtbank
Rechtbank verhoorde in korte tijd
zeventien verdachten
vStudietijd
Kist met 24 gouden
horloges ontvreemd
uit de IJmond
Bouwbedrijven
Magazijn bediende
kon geen „neen" zeggen
WINTERTIJD is
HILVERSUM
Zó boeien tl is nu PANORAMA
In cockpit van vliegtuig
gelaten smokkelwaar?
„Ons Genoegen" schoot
in de roos
„Ze kregen wat ze wilden"
Leidster Gezinszorg
Voor de kinderen
P.v.d.A. groeide sterk
in de badplaats
Agenda voor Heemskerk
Heringa Wuthrich
Ongeveer 70.000 ton grond
kwam er met de bieten mee
FEUILLETON
door Anne Duffield
ZATERDAG 8 JANUARI 1955
De Haarlemse rechtbank behandelde Vrijdag in drie gedeelten de vrij geruchtma
kende affaire van de diefstallen, verduisteringen en helingen welke gedurende een
viertal jaren op het terrein van het vliegveld Schiphol hadden plaats gehad. Aller
eerst hield men zich bezig met de ontvreemdingen uit enkele magazijnen, vervolgens
werd de diefstal van een kist gouden horloges behandeld en tenslotte onderzocht de
rechtbank in het openbaar een diefstal van een grote hoeveelheid drank.
Er verschenen achtereenvolgens zeventien employé's van de K.L.M. in het verdach
tenbankje en tegen de eerste zes eiste de Officier van Justitie, mr. dr. R. W. H. Pitlo,
gevangenisstraffen variërend van vier weken met aftrek tot een jaar.
Overigens was dit slechts het eerste gedeelte van een grote verduisteringszaak bij de
K.L.M., want de Officier deelde mede, dat er eergisteren opnieuw een groot aantal
leden van het K.L.M.-personeel was gearresteerd en hij beloofde dat er nog meer
aanhoudingen zouden volgen. Deze keer zouden er echter ook hogere ambtenaren
voor de rechtbank moeten verschijnen.
Gisteren begon de zitting met het
verhoor van een viertal brandwachten
eerste klasse, die ervan verdacht werden
onder meer medicamenten, verband, kof-
fie-extract, lotion, lakens, dekens, hele
baby-uitzetten, schuimrubber bedden, le-
dikantjes, snoepgoed en autoplaids te heb
ben verduisterd. Al deze goederen waren
opgeslagen in het magazijn „boorduitrus-
ting" op het vliegveld Schiphol en volgens
hun verklaringen hadden zij vrij toegang
tot deze opslagplaats. Ook de bevoorraders
en magazijnbedienden M.W. en K.F.H.S.
deelden mee, dat er hoegenaamd geen
controle bestond op de afgifte van de goe
deren.
„Iedereen liep het magazijn in en uit,"
verklaarde er een, „er liepen duizenden
mensen de opslagplaatsen binnen. Op het
hele vliegveld was het overal hetzelfde".
„Er zou zelfs een hele vliegtuigmotor de
poort hebben kunnen uitgaan zonder dat
iemand het merkte," zei een van de brand
wachten.
De president, mr. J. P. Petersen, knikte.
„U hebt ook nog een flesje lotion gekregen,"
onderbrak hij toen enigszins abrupt.
De veertigjarige magazijnbediende K. F.
H. S. uit Amsterdam gaf een wel zeer
vreemde verklaring voar zijn gulheid.
„Ik kon geen nee zeggen," verzekerde
hij de rechtbank. „Als ze me iets vroegen
dan gaf ik het altijd. Ik wilde trouwens de
deuren van het magazijn afsluiten, maar
toen gaf mijn chef mij het bevel om de
deuren weer open te doen.Overigens klopte
de hele administratie niet", zo vervolgde
hij, want de gecontroleerde was meteen
controleur."
„Er werd dus alleen geteld wat er was,"
constateerde mr. Petersen, „en dat klopte
natuurlijk altijd".
Deze verdachte verklaarde voorts, dat er
in de magazijnen meer in voorraad was,
dan de administratie vermeldde.
„Dan was er te weinig weggegeven,"
stelde mr. J. A. Bletz vast.
In zijn requisitoir deelde de officier van
Justitie mede, dat er in deze eerste zaken
22 verdachten waren. Enkele moesten in
Amsterdam terecht staan en enkele zou
den zich nog moeten verantwoorden voor
de politierechter in Haarlem. Bovendien
waren er enkele zaken geseponeerd, omdat
hij niet wilde letten op de diefstallen van
flesjes limonade en van taartjes, die aan
de lopende band voorkwamen.
Overigens waren het, aldus de officier,
voor de politie, het parket en de recht-
ter-commissaris bijzonder drukke dagen
geweest, omdat men het onrechtvaardig
achtte de zaken nog langer uit te stellen,
waardoor vele verdachten onnodig lang in
voorarrest moesten zitten.
Overigens meende de officier wel, dat er
van een bijzonder ernstige fraude sprake
was, waarin de personeelsleden, die hij
niet als specifieke misdadigers zag, als in
een modderpoel terecht kwamen en steeds
verder uitgleden.
ADVERTENTIE
En waar zou U beter en
voordeliger studeren,
dan bij
Vraagt dus zo spoedig
mogelijk ons gratis
prospectus.
Bekende Schriftelijke Cursus
Prakt ij kexamens - M. B. A.
H.B. 5. A en B - Staatsexamen en
Onderwijzersakte - Mulo A en B
De zaak breidt zich uit als een olievlek
en het einde van deze affaire is nog lang
niet in zicht.
Hij juichte het echter toe, dat enkele
verdachten bij het verhoor schoon schip
hebben gemaakt, waardoor er opnieuw
een reeks arrestaties zijn gevolgd, die wij
zen op een ernstiger verduisterings-zaak.
Het excuus van de K.L.M., dat het zo
uitermate moeilijk was om een juiste con
trole te houden, wilde mr. Pitlo niet aan
vaarden omdat er overal in het land grote
bedrijven zijn, die met een enorm aantal
personeels-leden werken zonder dat er
gestolen wordt.
Bovendien meende hü, dat de K.L.M.
niet erg kieskeurig was met de personeels-
selectie, want enkele verdachten uit de
zaak, die thans behandeld wordt, zijn op
nieuw in de dienst van het bedrijf getre
den.
De officier verklaarde tenslotte nog, dat
er op het ogenblik een zaak wordt onder
zocht, waarbij enkele verdachten zelfs hun
huizen lieten* opknappen met het mate
riaal van de K.L.M.
Bij zijn eis vroeg hij tegen de brand
wachten, J., D., S. en K., een gevangenis
straf voor de tijd van drie maanden met
aftrek van voorarres* wegens opzet-heling.
Tegen H. H. J., die in mindere mate aan
de fraude had meegedaan eiste hij vier we
ken met aftrek en de onmiddellijke in vrij -
heidsstelling.
Tegen de magazijnbediende S. eiste hij
tien maanden met aftrek en tegen W. een
jaar gevangenisstraf.
De raadsman der eerste twee verdachten
M. J. J. en J. F. D., mr. H. J. M. Tonino,
beschreef hen beiden als mensen, die nim
mer tot dergelijke feiten zouden zijn geko
men, indien zij niet „in dit gehele com
plex" beland waren. Zij kwamen naar hij
zeide langzamerhand in een sfeer, waarin
men begon aan te nemen, dat het meene
men van allerlei artikelen niet erg was.
Daarbij voegden zich dan hun huiselijke
moeilijkheden. „Wanneer zij niet in deze
omstandigheden zouden zijn gekomen, zou
den zij altijd brave burgermensen geble
ven zijn", aldus mr. Tonino, die een ge-
vangenistraf van drie maanden „heel erg
zwaar" noemde, zwaarder dan men vol
gens hem na een requisitoir met zoveel
begrip voor de omstandigheden zou heb
ben verwacht. Hij verzocht de straf te
bepreken tot die, welke reeds in voorlopi
ge hechtenis is uitgesproken.
Mr. B. E van Tijn, die pleitte voor de
verdachten H. W. S. en P. K., zeide dat ge
zien de vele gelegenheden, die zich voor
deden en eigenlijk nog maar weinig ont
vreemd was. Het kwam hem trouwens
voor, dat ook het idee dat het passagiers-
publiek vrijelijk over al dergelijke ser
vice-goederen kon beschikken, het perso
neel er geheel anders over deed denken en
beschikken. Ook hij concludeerde tot een
straf gelijk aan het voorarrest en daarbij
eventueel een voorwaardelijke straf.
Vervolgens kwam mr. F. J. D. Theyse
aan het woord voor de verdachten M. W.,
H. H. J. en K. F. H. S., die zich met na
druk afvroeg of het requisitoir niet blijk
gaf van een verkeerde beoordeling van een
bedrijf als Schiphol.
Er bestond naar hij zeide bij de uit- en
ingangen wel degelijk controle, doch niet
van de K.L.M., maar van de gemeente Am
sterdam, waarvan hij toegaf, dat zij niet
zeer efficiënt was. Ook de personeels-
keuze van de K.L.M. achtte hij niet zo
lichtvaardig als het wel eens wordt voor
gesteld.
Volgens hem kon men hier niet spreken
van uitdelingen uit eigener beweging van
magazijnbeheerders als W. en S., maar van
vragen van mensen die daar kwamen rond
lopen, voornamelijk personeel van de
Orde- en Veiligheidsdienst. Hij vestigde er
de aandacht op dat bij het magazijnperso-
neel thuis geen goederen waren gevon
den, dat het hier alleen mensen gold, die
moeilijk iets konden weigeren.
Diefstal van de kist met gouden horloges
kon men naar hij zeide W. niet aanreke
nen, aangezien de kist, die kennelijk smok
kelwaar was, aan niemand meer toebe
hoorde. Voor zijn cliënt H. H. vroeg hij on-
ADVERTENTIE
middellijke invrijheidsstelling, omdat deze
ook door maatregelen in het bedrijf reeds
zwaar getroffen is en voor zijn cliënten M.
W. en K. F. H. S. achtte hij de eisen (een
jaar met aftrek en 10 maanden met af
trek) treffend hoog tegenover de eisen
van drie maanden voor de anderen. Hij
bepleitte voor hen een kortere gevange
nisstraf en voor het overige deel een voor
waardelijke straf „om hen de kans te ge
ven, dat zij zeker geen misdadige aanleg
hebben, maar oppassende mensen zijn".
In raadkamer besloot de rechtbank het
verzoek tot onmiddellijke invrijheidsstel
ling van H. H. J. in te willigen.
De uitspraak werd bepaald op Donder
dag 20 Januari.
Als één van de vele verduisteringen,
die Vrijdag voor de Haarlemse rechtbank
werden opgesomd in de zaak tegen een
aantal leden van het KLM-personeel,
kwam telkens een kist met gouden horloges
ter sprake van raadselachtige herkomst,
die door drie man van een der magazijnen
in de cockpit van een vliegtuig aangetrof
fen en verkocht was. Deze zaak werd apart
behandeld en daarbij bleek dat het hier
ging om een kist met 24 gouden horloges,
welke alle verkocht zijn voor ruim 125
per stuk.
Het feit heeft zich reeds lang geleden
afgespeeld. Op een avond in 1954 begaven
zich drie leden van het magazijnpersoneel
naar een aangekomen toestel om een aan
tal goederen daaruit naar het magazijn te
brengen. Het waren M. W. die ook reeds
in de voorgaande zaak terechtstond, A.
F. en F. A. T. Een hunner trof de kist
met horloges in de cockpit aan, welke door
het drietal werd meegenomen naar het
magazijn. Daar voegde zich ook een andere
employé, A. B.. bij hen en elk van deze
vier eigende zich zes horloges toe.
T. kreeg echter na enige dagen gewe
tenswroeging en gaf de zes horloges aan W
De drie overigen kwamen daarop tot een
herverdeling van de horloges: ieder kreeg
er nu acht. W. heeft de verkoop van alle
horloges op zich genomen.
De officier van justitie eiste tegen W.
drie maanden hij had tegen hem met
het oog op dit feit reeds in de voorgaande
zaak „wegens samenloop" een hoge straf
geëist en legde hem thans enige andere,
minder belangrijke feiten ten laste. De eis
tegen A. B. en A. F. luidde vier maanden
en die tegen F. J. A. T. eveneens vier
maanden, omdat deze ondanks de stem
van zijn geweten, die hem de zes horloges
deed terugbrengen, niettemin een van de
opbrengst van de buit gekocht geschenk
had aanvaard.
De verdediger van W., mr. F. J. D.
Theyse Jr., volstond met datgene, dat hij
De uitslag van de deze week gehouden
onderlinge wedstrijd van de Wijk aan Zee-
se schietvereniging „Ons Genoegen" is als
volgt: 1. U. Valkhoff 49 pnt.; 2. B. Schel
vis 49 pnt.; 3. J. Valkhoff 38 pnt.; 4. W.
Snijders 47 pnt.; 5. J. Schelvis 47 pnt.
De R.K. toneelvereniging „Ons Genoe
gen" te Heemskerk geeft Zondagavond in
zaal Dam een opvoering van het blijspel
„Ze kregen wat ze wilden".
Ingaande 1 Januari is als leidster van
Gezinszorg te Heemskerk aangesteld de
maatschappelijk werkster, mejuffrouw
Verburg.
ADVERTENTIE
D»l f
voorkomen
/.hoe**
_veriochle
keetp'in
catarrh*
reeds eerder naar voren had gebracht ten
aanzien van zijn cliënt. Hij vroeg de recht
bank voorts rekening te houden met de
persoon van de verdachte en verzocht de
rechtbank W. te veroordelen tot een ge
deeltelijke voorwaardelijke gevangenis
straf.
De verdedigers van B., F. en T., mr.
Thyssen en mr. Veenhoven, vroegen zich
af of er wel van diefstal sprake was, aan
gezien er geen eigenaar van de horloges
verschenen was.
Beide pleiters verzochten de onmiddel
lijke invrijheidstelling van hun cliënten of
anders een zo kort mogelijke gevangenis
straf met aftrek van het voorarrest.
Mr. dr. Pitlo zeide in zijn dupliek, dat er
wel degelijk gesproken moest worden van
verduistering. De rechtbank wees, na zich
in raadkamer te hebben teruggetrokken, de
verzoeken tot invrijheidstelling af.
De rechtbank zal op 20 Januari uitspraak
doen.
Prijzen van Vrijdag. Gr. tong 6,005,20;
grm. tong 4,504,10; kim. tong 3,703,40; kl.
tong I 2,82—2,60; kl. tnog II 2,32—2,28; tarbot
I 3,503,20. per kg. Kim. schol 65; kl. schol
II 4940; wijting 3421. per 50 kg.
Aanvoer van Vrijdag. 11 kisten tong en
tarbot, 12 kisten schol, 42 kisten wijting.
Totaal 65 kisten.
De jongens bleven een hele poos bij Pilon. Ze dronken lekkere chocolademelk en
babbelden over alles en nog wat. Pilon vertelde allerlei over de tijd van vroeger,
toen hij met de andere Kabouters nog niet in Speelgoedland woonde.
Op een ogenblik keek Rick naar buiten, en hij zag, dat het niet meer regende.
„Ik geloof warempel, dat het droog is!", zei hij.
Ja, hij had gelijk; de regen had opgehouden en het zonnetje kwam alweer door
de wolken gluren.
„Zoveel te beter", zei Pilon. „Dan komen jullie tenminste weer droog thuis!"
Hij liep naar de deur en stak zijn hand naar buiten. Het was droog.
„Dan gaan we maar gauw naar huis", stelde Rick voor. „We kunnen binnen zijn,
voordat het soms weer mocht gaan gieten!"
De capes bleken bij het kacheltje ook weer helemaal droog te zijn geworden; die
trokken ze aan, en ze bedankten Pilon voor de gezellige middag en de lekkere
chocolademelk.
„Wacht even", zei Pilon. „Ik heb nog iets voor julliehier, neem dat maar mee
voor vanavond, bij de thee!"
Hij pakte een groot stuk koek in een papier en gaf dat a<fn Bunkie. Die goede Pilon!
Tijdens de jaarwisselingsbijeenkomst van
de afdeling Wijk aan Zee van de Partij
van de Arbeid, die in „De Banjaert" werd
gehouden, deelde de voorzitter mede dat
de afdeling in het afgelopen jaar het aan
tal leden met ruim twintig percent heeft
vermeerderd.
Als spreker trad op deze avond op de
heer J. Thomas uit Beverwijk, die eerst
een terugblik wierp over 1954, dat politiek
gezien een belangrijk jaar is geweest. In
de nationale politiek heeft het mandement
een hoofdrol gespeeld en in deze omgeving
was de ontwikkeling van het plan-IJmond
het belangrijkste.
De heer Thomas voorspelde dat ook dit
jaar veel te gebeuren staat en hij wekte
de leden op ook in 1955 pal te staan voor
de beginselen en bepleitte een grote pa-1
raatheid. Voor de verkiezingen in 1956 en
1958 zag spreker grote kansen in Bever
wijk, het is dan echter nodig dat ieder lid
zijn steentje bijdraagt, aldus de heer
Thomas.
Op deze avond werd door de toneelgroep
Haarlem van het Instituut voor Arbeiders
ontwikkeling een opvoering gegeven van
het spel van Herman Heyermans „Brief in
de schemer", dat met grote aandacht door
de talrijke leden werd gevolgd.
Marquette-theater: Zaterdag en Zondag
20 uur: „Zet 'm op, George".
ADVERTENTIE
Haarlem
CENTRALE VERWARMING
JOHNSON OLIEBRANDERS
Het is voor de industrie noch voor de
boer een goed suikerbietenjaar geweest.
De suikerfabriek „Holland" te Halfweg
heeft pas toen het nieuwe jaar al enige
dagen oud was haar campagne kunnen af
sluiten met cijfers, die zeer ongunstig af
steken tegen die van vorig jaar.
De „Holland" heeft dit jaar 190 millioen
kg bieten verwerkt tegen vorig jaar 200
millioen, maar toen kon men nog vóór de
Kerstdagen aan het schoondraaien begin
nen. De grootste handicap vormde dit jaar
evenwel de enorme grondvoorraden, die
tegelijk met de bieten aan de fabriek kwa
men. Vorig jaar had men het lage per
centage tarra van 12 (tegen normaal 16);
nu kwam men tot 32. Het gemiddelde tar-
ra-percentage over het gehele land be
droeg ongeveer 25.
Vooral door de grote partijen grond, die
in de spoelgoten terecht kwamen, kreeg
men te kampen met vertragingen, doordat
keer op keer de klei neersloeg en zelfs met
de sterkste stralen water niet weg te krij
gen was.
Nadat men in de eerste weken van de
campagne door de zware regenval moeite
had gehad met de aanvoer, zodat men pas
enige weken na de opening op volle kracht
kon werken, kreeg men in het verdere ver
loop de moeilijkheid, dat men de grond
niet weg kon krijgen.
In het grote grondreservoir achter de fa
briek ligt thans ongeveer zeventigduizend
ton kleigrond, voornamelijk uit de omge
ving, die men in de komende maanden zal
gaan opbaggeren en terugspuiten in de
polder.
En wat de bieten zelf aangaat, het sui
kergehalte was dit jaar gemiddeld slechts
even boven de 15 tegen vorig jaar
16,2 Het gemiddelde over het gehele
land was 15.45 hetgeen een suikerpro
ductie gaf van bijna 400.000 ton. Het ge-
39)
„Ik zou 't graag doen, maar ik heb af
gesproken met Anna".
Anna had die middag een speciale uit
voering bij haar muziekleraar en ze zou
Kim, na afloop, ontmoeten in hun stam
café.
„Er is geen enkele reden, waarom Anna
ook niet mee zou gaan", zei de kolonel.
„Des te beter, als ze 't doen wil. We kun
nen een bloemetje voor haar kopen en ze
zal enige tijd nodig hebben om een keuze
te doen. 't Geheel zal er des te natuur
lijker door lijken. Al deze voorzorgen lij
ken je misschien overdreven", voegde hij
er aan toe, „en wellicht zijn ze negen van
de tien keer overbodig". Maar 't is juist
die tiende keer, waarop je moet letten:
't Is hoe dan ook verstandiger om met onze
contact-persoon te spreken, terwijl ze met
haar handelde bezig is, dan haar hier te
laten komen. Ze is éénmaal bij juffrouw
O'Shea geweest, dat was nodig, omdat er
véél te bespreken viel. maar als regel ver
mijden we het".
Anna zat aan hun „eigen" tafeltje te
wachten, toen de twee mannen het restau
rant betraden. Toen ze de kolonel zag,
kwam er een opgewonden glans in haar
lichtbruine ogen. Ze gaf de beide mannen
een hand en zei tot de kolonel: „Wat fijn
u te zien! Bent u Kim toevallig tegen het,
lijf gelopen of had u een afspraak met
hem gemaakt?"
„Kim kwam toevallig bij me binnen
lopen, toen ik op het punt stond naar de
Michaeler Platz te gaan en ik vroeg hem,
mij te begeleiden. Als je er voor voelt, zou
ik 't prettig vinden, als je ook meeging.
Het is een mooie avond, zonder wind
„Ik ga graag mee", antwoordde ze.
„Gaan we nu dadelijk?" Ze wilde opstaan
van haar stoel.
„Nee, nee, we drinken hier eerst wat".
„Ja, natuurlijk, laten we eerst wat ge
bruiken". Er was een blos op haar wan
gen gekomen, omdat ze besefte dat ze zich
te veel had bloot gegeven in haar bereid
heid om onmiddellijk mee te gaan.
„Hoewel ik zelf zoveel koffie met slag
room heb gedronken, dat ik nergens meer
zin in heb", voegde ze er aan toe. De man
nen bestelden bier en na een poosje wan
delden ze op hun gemak naar Kim's auto,
die bij het restaurant geparkeerd stond.
Ze reden naar het begin van een smalle
straat, die op de Michaeler Platz uitkwam.
Langzaam slenterden ze vandaar het grote
plein op. Er waren veel mensen, die heen
en weer flaneerden. Militairen in uniform
met hun meisjes, burgers van verschil
lende nationaliteit en Oostenrijkse bui
tenmensen, die ter gelegenheid van de
Kerstvacantie een bezoek aan de grote
stad brachten.
In de grote St. Michaelskerk was een
dienst aan de gang en door de deuren, die
regelmatig open en dicht gingen, drongen
flarden van muziek naar buiten door. Er
heerste een echte vacantie-stemming on
der de mensen en de straathandelaars de
den goede zaken. Ze stonden terzijde van
de katnedraal, de sinaasappelverkopers, de
vrouwtjes met wanne, gepofte kastanjes
en de bloemenvrouwen met kleurrijke
manden. Anna en haar begeleiders kochten
een zak warme kastanjes en slenterden
tussen de menigte voort. Na een poosje zei
de kolonel: „Wat zou je van een boeketje
bloemen zeggen, Anna?"
„Ik zou dat bijzonder op prijs stellen",
antwoordde het meisje, als was het een
van buiten geleerd lesje.
„Kijk, die daar.Ze wees op één van
de bloemenvrouwen. Terwijl het meisje,
bijgestaan door een glimlachende Kim,
een keuze trachtte te doen, sprak de ko
lonel op gedempte toon met de bloemen
verkoopster.
„Is ze op de hoogte gesteld?"
„Ja".
„En stemt ze toe?"
„Ja. Maar er werd gerapporteerd, dat
ze thans over haar zenuwen is van vreug
de. Ze moest eerst tot rust komen, voor
dat iets ondernomen kan worden".
„Geen kans, dat ze met de volgende
groep al meekomt?"
„Nee, maar wel is er hoop. dat ze met
de daarop volgende mee kan komep. Ik
verwacht definitief bericht binnen twee
weken".
„Ik neem, geloof ik, zelf een bloem
voor mijn knoopsgat", zei de kolonel, zich
weer tot Anna en Kim wendend. „For
rest mag ik jou er ook een aanbieden?"
„U kunt geen bloem op een overjas dra
gen. sir!" zei Anna lachend.
„We zullen ze in onze zak stoppen en
thuis opsteken", antwoordde de kolonel.
„Heb jij al een keuze gedaan, Anna?"
De kolonel betaalde voor de bloemen
en langzaam wandelden ze verder.
„En wat is 't nieuws?" vroeg Anna op
gedempte toon.
„Men heeft haar op de hoogte gesteld".
„Enkomt ze?"
„Ja, maar helaas niet zo spoedig als we
gehoopt hadden. De schok, d.w.z. de blijd
schap in dit geval, was te veel voor de
arme vrouw. Ze is op het ogenblik niet in
staat om de poging te ondernemen, maar
men hoopt, dat 't over een dag of veertien
wel mogelijk zal zijn. Het is jammer, aan
gezien er thans binnen enkele dagen een
groep over de grens gebracht zal worden.
Maar er is niets aan te doen!"
Dit paste precies bij het beeld, dat Kim
zich inmiddels van de aartshertogin Tanya
had gevormd: natuurlijk moest ze op het
critieke moment een instorting krijgen! Een
onmogelijke vrouw.
Anna zuchtte. „Die arme, lieve tante
Tanya! Maar in ieder geval gaan we voor
uit en hebben we thans iets om naar uit
te kijken".
„Inderdaad gaan we vooruit. We moe
ten nu de rest overlaten aan hen, die aan
de andere kant werken Onze taak
d.w.z. de jouwe is afgelopen, 't Is nu
alleen nog een kwestie van geduld".
,,'t Is thans zaak Anna zo spoedig mo
gelijk uit Wenen weg te krijgen", dacht
Kim bij zichzelf. „Elk uitstel betekent ge
vaar voor haar
Hij vroeg: „Hebt u er enig idee van,
sir, wanneer deze hele geschiedenis afge
wikkeld zal zijn?"
„Precies kan ik dat natuurlijk niet zeg
gen. Er spelen zovele factoren een rol.
Doch met enig geluk is alles in drie we
ken voor elkaar".
„Ik vermoed dat 't geen zin heeft u te
vragen, hoe een en ander in zijn werk zal
gaan".
„Hier kan ik je daarover niets vertel
len, laten we teruggaan naar de wagen".
Ze wandelden de smalle straat weer
door en stapten in de daar geparkeerd
staande auto. En terwijl Kim langzaam
reed, legde de kolonel de methode uit,
welke toegepast zou worden in het geval
van de aartshertogin Tanya en de groep,
die haar zou vergezellen.
Ze zouden reizen vermomd als boeren,
ieder afzonderlijk langs een eigen route,
welke voerde naar een gemeenschappelijk
punt van samenkomst. Vandaar zou het
gezelschap van de ene vertrouwensman
naar de andere overgebracht worden om
tenslotte de grens over te steken en de
Britse zóne te bereiken. Het gevaar lag
vooral bij de Hongaarse grenswachten. Het
De bedrijfsresultaten in de Kalkzand-*
steenindustrie in het afgelopen jaar waren
in het district Haarlem niet onbevredigend,
maar hadden stellig nog beter kunnen zijn,
indien niet het aantrekken van fabrieks-
personeel zulke grote moeilijkheden had
opgeleverd, aldus de Nieuwjaarsrede van
de voorzitter van de Kamer van Koop
handel te Haarlem.
De zuigkracht van werken in de om
geving van IJmuiden, hoofdzakelijk de
tunnelbouw, welke blijkbaar in een feite
lijk overspannen tempo moeten worden
uitgevoerd, is groot gebleken en zal dit
voorshands ook wel blijven, uiteraard ten
koste van hier gevestigde industrieën.
Het loslaten van de loonbeheersing zou
onder deze omstandigheden ook niet ba
ten. Er moet rekening gehouden worden
met de wat verwonderlijke situatie, dat er
meer werk te doen valt, dan waarvoor
men mensen beschikbaar heeft.
Daar overigens de export onaangetast
moet blijven, zal noodzakelijk op man
kracht bezuinigd moeten worden en de
binnenlandse taak.
Het slechte weer heeft de bouwactiviteit
belemmerd; was dit niet het geval ge
weest, dan zouden de spanningen op de
arbeidsmarkt vermoedelijk nog aanzien
lijk groter zijn geweest.
Schildersbedrijf
Het jaar 1954 was in deze branche een
zeer behoorlijk jaar en vooral door de
bouw van nieuwe woningen in Haarlem
en Omstreken was er genoeg werk aan
wezig.
De hoge lonen, welke in de nieuwbouw
betaald worden, zuigen een zeer groot aan
tal schildersgezellen daarheen.
Veel onderhoudswerk kon niet uitge
voerd worden, daar geen geschikt perso
neel hiervoor beschikbaar was.
Het slechte weer remde ook zeer ernstig
het buitenschilderwerk, waardoor de be-
drijfsuitkomsten zeker in grote mate ge
schaad zullen zijn.
De 20% subsidie-regeling, ingaand 15
November, bracht echter enorm veel werk
aan de markt, zoveel, dat de regering
thans de subsidie-regeling heeft stopgezet;
er waren geen werkloze schildersgezellen
aan de Arbeidsbeurs ingeschreven, zodat
er geen aanleiding meer bestond om de
subsidie-regeling toe te passen.
Houthandel
Het jaar 1954 kan, wat de marktontwik
keling voor het artikel hout betreft, met
uitzondering van de laatste maanden, een
zeer rustig jaar genoemd worden.
De markt was vast voor wat het noorde
lijk hout betreft, met slechts op het einde
van het jaar een neiging tot stijgen. Een
ander aanzien had de markt voor Midden-
Europees naaldhout, waarvan tegen het
einde van het verslagjaar de voorraden in
de productielanden vrijwel uitgeput wa
ren, terwijl een levendige vraag bleef be
staan. Dat één en ander gepaard ging met
een belangrijke prijsstijging, spreekt van
zelf. Reeds vroeger werd gewezen op het
gevaar, gelegen in een te hoog prijspeil
van het artikel hout; waar echter veel
vervangingsmaterialen evenmin aan een
prijsstijging hebben kunnen ontkomen, is
het gevaar van die zijde niet groter ge
worden. Daar toch de geïnvesteerde som
men in de houtvoorrSden zeer groot zijn
en het debiteuren-risico lang niet -denk
beeldig; laat de te behalen winstmarge
tengevolge van de scherpe concurrentie
wel eens te wensen over en zullen de re*
sultaten, ondanks gunstige marktvoor-
waarden, over het algemeen niet kunnen
bevredigen.
Veel hout, dat vroeger in het seizoen
verscheept had moeten worden, komt dit
jaar tengevolge van de stakingen in Enge
land en daarmede gepaard gaand gebrek
aan scheepsruimte eerst laat in het aan-
voerseizoen aan, wat tijdelijk wel eens on
gerief veroorzaakte en de kans, het hout
droog binnen te krijgen, deed verminderen.
WEEKABONNEMENTEN
dienen uiterlijk op Woensdag te worden
betaald, daar de bezorgers qp Donder
dag moeten afrekenen.
DE ADMINISTRATIE.
wicht van de bieten was door de uitzon
derlijk slechte weersomstandigheden van
de afgelopen zomer ook al uitzonderlijk
laag. Men kwam in Halfweg nauwelijks
aan de 800 gram per biet gemiddeld ge
wicht, tegen normaal 1.000 gram. Over
het gehele land was het gemiddelde onge
veer 740 gram per biet.
Al met al kan men zeggen, dat het ver
loop van de suikerbietencampagne door
het slechte weer van de afgelopen zomer
slecht is geweest, slecht om de minder goe
de kwaliteit van de bieten, slecht ook om
de uitzonderlijk bemodderde toestand,
waarin het product aan de fabriek moest
worden geleverd.
In de eerste plaats heeft dit de cam
pagne zeker een week, wellicht veertien
dagen, langer doen duren dan de aange
voerde hoeveelheden wettigden, maar
daarnaast is de slijtage aan de installaties
veel groter dan na een normale verwer
kingsperiode.
grensgebied lag vol landmijnen, maar
iemand, die de streek goed kende, zou hen
veilig langs de gevaarlijke punten heen
leiden. En een zeer gunstige factor vormde
het feit, dat verscheidene grenswachters
zelf tot de geheime organisatie behoorden
en verbitterde vijanden van het rode
regiem waren. Ze riskeerden hun leven
om medeslachtoffers van het gehate
systeem de grens over te smokkelen.
„Dus zó gaat 't in zijn werk", zei Anna
langzaam. „Ik had me er eigenlijk geen
duidelijke voorstelling van gemaakt. Er is
dus al het mogelijke gedaan om hen ter
zijde te staan, maar zelf moeten ze moed
en wilskracht opbrengen
„Inderdaad! Eén fout of paniek, nadat
ze op pad zijn gegaan, kan catastrofale ge
volgen hebben".
„Geen wonder dus, dat mijn tante er
tegen opziet. Maar thans heeft ze moed
gekregen door mij! Ze zal doorzetten, om
dat ze weet dat ze mij hier zal vinden!"
De Kolonel, die achter in de auto naast
het meisje zat, drukte even haar hand.
„Jouw moed zal beloond worden, lieve
kind!"
„Ik ben helemaal niet bijzonder moe
dig geweest. U weet, dat ik 't eigenlijk
allemaal als een spannend avontuur be
schouwde". Ze ging voort met hem vra
gen te stellen, hoe een en ander uiteinde
lijk geregeld zou worden. „Lavvy en ik
zouden eigenlijk degenen moeten ziin, die
haar hier ontvingen", zei ze peinzend.
(Wordt vervolgd).
