Vijf en veertig jaar zee, vijf jaar
thuis en nu (gelukkig) het museum
Dames van DGS gelijk
tegen die der Kennemers
Autorijschool „IJmond"
Agenda voor
Velsen
Kennemer \l Lantaarn
PSV aan de top in
de eerste klasse heren
TAXI NODIG?
AUTORIJLESSEN
,Alberdingk Thijm"
speelde voor St. Odilia
„Omdat de wereld
gemeenschapsmensen
nodig heeft"
Feest voor VGZ-
„Langs en in de regen
wouden van de Amazone"
TELEFOON 4864
ZATERDAG 15 JA1MUAR1 1955-
IJMOND-V OLLEYBAL
BEL 5000
„Waarom volksonderwijs?''
jubilarissen en oudgedienden
Dr. Melctiior
OP DE POOLSE TRAWLER „WULKAN1A" lag voor de IJmuidense stuur
man ter visserij Jan Zwart het noodlot klaar. En dan nog wel het noodlot dat
nog maar al te vaak aan het einde staat van een loophaan of carrière, of het nu
van de arbeider bij Hoogovens, bij de Papierfabriek, in de haven of op de
trawlervloot is. In een enkele seconde kan het gebeurd zijn: zit je de rest van
het leven thuis bij moeder en is bijna elke dag hetzelfde. Zoo is het voor Jan
Zwart in de Lange Nieuwstraat 712 ook gegaan. Toen de boten van de maat
schappij „De Marczatcn" bleven liggen, stapte hij over op die „Wulkania" om
voor de Polen haring en verse vis te trawlen op de Noordzee en bij IJsland.
Bij het halen van het net op een zware zee ging het fout. Hij kwam met een
been bekneld te zitten toen de mannen op het net in het gangboord stonden
en het onder hun voeten wegschoot. Hij brak een knie, verbleef in een Pools en
het IJmuidense ziekenhuis en is nu al thuis sinds 1949. Lang zal dat niet meer
duren en hij is er blij om. Men wist geschikt werk voor hem: suppoost in het
pas geopende Velsense Pieter Vermeulenmuseum in het Cultureel Gebouw, dat
voortaan de gehele dag geopend zal zijn. Daarmee zal het leven ook voor hem
weer meer zin krijgen.
HIJ HEEFT het hele museum nog niet
gezien heeft hij me gisteren in de huiska
mer verteld. Het benieuwt hem ten zeerste
waar hij in de komende tijd overdag van
half tien tot twaalf en van twee tot half
vijf toezicht zal houden en daarom gaat hij
er Zaterdagmiddag met de conservator
eens een kijkje nemen en kennis maken
met Anneke Lammerse, die er de rond
leidingen en de determinatie verzorgt.
„Kijk", zegt Zwart. „Het is eens wat an
ders, hè". En hij gaat verder: „De hele dag
niks doen, begint ook te vervelen. En het
heeft met de zee te maken, dat trekt ook".
VAN KINDSBEEN af aan heeft Zwart
tot 1949 over de Noordzee, de wateren bij
IJsland en de zeeën tussen Nederland en
het toenmalige Nederlands Indië gezwor
ven. Als tienjarige knaap ging hij al naar
zee. Hij was afhouwertje op de IJM. 22,
de „Etty" om er mee ter haringvisserij te
gaan. Oom was er schipper op en later
heeft zijn vader lange tijd op de brug ge
staan om het commando te voeren. Dat
was 1904, toen hij voor de eerste maal
IJmuidens pieren achter zich liet. Vijf en
veertig jaar later kwam hij er voor de
laatste maal binnen.
Van de „Etty" af heeft hij op tal van
schepen gevaren om 's zomers ter vleetvis
serij en 's winters ter trawlervisserij te
gaan. 1914 was het jaar dat ook Jan Zwart
in dienst moest. Hij trof het. IJmuiden
werd zijn legerplaats en zodoende kreeg hij
daarmee een modie kans om de IJmuiden
se Visserijschool in de avond te bezoeken.
Met zeven man deed hij in 1915 examen
voor het staatsdiploma van stuurman ter
zeevisserij. Hij slaagde met vijf collega's.
Een man moest worden afgewezen.
Hij had slechts vijftien maanden te die
nen was hem bij opkomst aangezegd. Het
werden er echter welgeteld zes en veertig;
bijna vier jaar in het soldatenpak in het
fort te IJmuiden en op de semaphore.
„Dan mogen ze tegenwoordig toch echt niet
mopperen", vindt Zwart er van. Lange tijd
deed hij dienst als roeier op de vlet naar
het forteiland. Met Paul de Beurs, die nü
wachtsman in IJmuiden aan de haven is,
werd hij later overgeplaatst naar de se
maphore.
Na de eerste wereldoorlog, toen het
slecht werd op de vissersvloot en vele
schepen stil kwamen te liggen, is Jan
Zwart overgestapt op de koopvaardij. Bij
de Maatschappij „Nederland" maakte hij
zo'n twintig reizen op Indië. De opmerking
„Dan heeft u nog eens wat anders gezien
dan IJsland en de watervlakte van de
Noordzee", ligt dan klaar. Het antwoord
van Zwart? Wel: „Dat zegt u nu wel, maar
als je op een mooie dag naar Bergen of
Schoorl gaat, dan zie je ook veel moois.
Hetzelfde als in Indië, u begrijpt me wel".
NA DE REIZEN bij de „Nederland" keer
de hij terug in het visserijbedrijf van
IJmuiden en voer dan weer eens als stuur
man, dan weer als matroos naar de vis
gronden. De oorlogsjaren is hij goed door
gekomen op de paar schepen, die nog ter
visserij mochten gaan en in de jaren na
1945 zocht hij weer de trawlers op. Hij
bewaart nog steeds de beste herinneringen
aan schipper Albert van Pel en schepen als
de „Aneta", de IJM. 71 en later de „Zee
meeuw" van de „Marezaten"-maatschap-
pij.
In de maanden, dat de „Polderman" en
,Elie" werden klaar gemaakt voor de vis
serij, stapte Jan Zwart over op de Poolse
trawlers. Voor elke reis kwam hij van
Loosduinen gereisd om in IJmuiden aan
boord te gaan. Later verhuisde hij naar
IJmuiden en nu woont hij er al weer een
jaar of zes. In de dagen, dat de schepen van
de IJmuidense rederijen, soms zes of zeven
dagen lang bleven liggen wegens perso
neelsgebrek, gebeurde het meermalen, dat
hij ook zes of zeven keer met de trein heen
en weer kon. Vandaar die verhuizing,
waarvan hij nog steeds geen spijt heeft.
DE POOLSE „Wulkania" moest zijn laat
ste schip worden. Met zijn gebroken knie
schijf werd hij opgenomen in een Pools
ziekenhuis te Gdynia. Het been werd er
in het gips gezet, maar toen schipper
't Harst eens kwam informeren hoe het er
bijstond en vertelde dat de „Wulkajiia" de
volgende dag zou vertrekken, stond het
plan bij Zwart vast: hij zou mee. Vier man
hebben hem het ziekenhuis uitgeholpen,
omdat er geen brancard te bekennen was.
In het IJmuidense ziekenhuis kreeg men
het been toen weer zover in orde, dat hij
kon lopen, maar werken was er voor hem
helaas niet meer bij. Jan Zwart heeft er in
leren berusten. Hij is een vitaal persoon
gebleven, een fors gebouwd man, dit u bij
een bezoek aan het museum ongetwijfeld
een gezellig en sympathiek mens zult vin
den. w. N.
In de eerste klasse dames van de afdeling IJmond der NeVoBo heeft D.G.S. genoegen
moeten nemen met een 2-2 gelijkspel tegen Kennemers 2. Nadat de eerste set hoofd
zakelijk werd bepaald door de opslag, kwamen beide ploegen er in de volgende
beter in en werd er beter spel geleverd. In de derde set wist D.G.S. practisch geen
enkele bal te pareren en ondanks een time-out ging het Kennemers-team met een
ruime overwinning strijken. In de laatste set liep de Kennemers een grote achter
stand in en wist een kleine voorsprong te nemen en te behouden.
Uitslag: 14—16, 11—15, 15—5, 15—10.
V.C.K. 2 verloor reglementair van V.G.V.
wegens onvolledig opkomen, terwijl V.S.V.
1, dat aanvankelijk aardig op dreef was, de
overwinning tenslotte aan Waterloo 1
moest laten, nadat dit damestearti een men
tale warming-up had ontvangen. Score'.
15—6, 11—15, 10—15, 11—15.
De wedstrijd van de avond werd gevormd
door de ontmoeting Kennemers 1V.C.K. 2.
Na het winnen van de toss liep V.C.K. 2
meteen goed van stapel en in de eerste set
werd fel om de punten gestreden.
Door beter spelverdelen won Kennemers
"uiteindelijk de set. De tweede set verliep
ender grote spanning en met wisselende
kansen. Aan het eind daarvan werd aan
beide kanten de opslagkans niet uitgebuit,
totdat tenslotte een der Kennemersspeel-
sters korte metten maakte en de set met
een fraaie opslag beëindigde. Na enkele op
slagwisselingen in de derde set liep Kenne
mers 1 uit tot, 51, wist de voorsprong te
behouden en won de set en daarmee de
wedstrijd. Setctjfers: 1512,16—14,1511.
In de tweede klasse is Sportbond nog
steeds op de goede weg. Ditmaal werd Wa
terloo 2 verslagen met 1715 ,15,—2,151,
V.S.V. 2 heeft wederom gezegevierd over
V.S.V. 3..ditmaal met 15—2, 8—15, 1416
715. T.VJJ. kon het tegen het sterke
P.S.V. niet bolwerken en verloor met 215.
615, 815. Kennemers 3, tenslotte, wou
van S.V.IJ. met 15—1, 7—15, 15—8, 15—3.
Standen:
Heren le kasse:
2e klasse:
P.S.V.
V.G.V. 2
7
13
8
35
V.C.K. 5
8
13
V.G.V.
8
32
V.C.K. 3
8
13
Kennemers 1
8
30
V.C.K. 4
.7
g
Sportbond 1
8
9
Sportbond 2
7
7
V.C.K. 2
8
7
Waterloo 2
4
4
Waterloo 1
8
5
S.V.IJ. 1
7
4
P.S.V. 2
8
5
T.VJJ.
5
2
D.G.S.
8
1
Kennemers 2
6
2
S.V.IJ. 2
7
Dames le klasse:
2e klasse:
Sportbond
8
16
Kennemers 1
7
34
P.S.V.
7
12
V.C.K. 2
7
8
Kennemers 3
7
10
D.G.S.
7
8
V.S.V. 2
8
7
Waterloo 1
7
7
Waterloo 2
5
6
V.S.V. 1
7
4
T.VJJ.
7
3
Kennemers 2
6
3
V.S.V. 3
7
2
V.G.V.
7
3
S.V.IJ.
8
ADVERTENTIE
VERHUUR ZONDER CHAUFFEUR
DE NIEUWE FORD ANGLIA
ADVERTENTIE
in de nieuwe FORD ANGLIA
Gedipl. Instructeur
M. VISSER, Celsiusstr. 52, Tel. 4551, IJmuiden
v.h. GARAGE GIESBERTS, Palmenstraat 3,
Tel. 4156, IJmuiden-O.
Het lijkt wel alsof de R.K. Rederijkers
kamer „Alberdingk Thym" uit Haarlem de
gewoonte heeft aangenomen één of twee
reeds door haar gespeelde stukken op het
répertoire te houden, zodat zij altijd on
middellijk in staat is gevolg te geven aan
het verzoek voor een andere vereniging te
komen optreden. Zo is het ook met „De
pastoor van Eikendonk", een blijspel dat
door Piet Mossinkoff onder het pseudoniem
René Bosch geschreven werd. Donderdag
avond werd van dit stuk in het K.S.A.-
gebouw te Beverwijk een voorstelling ge
geven, welke door de R.K. Blindenzorg
„St. Odilia" ten bate van de sociale en
maatschappelijke positie van haar leden
was georganiseerd.
Ongeveer twee jaar geleden, toen „Al
berdingk Thym" dit blijspel bij een an
dere gelegenheid heeft opgevoerd, schre
ven wij reeds, dat het stuk niet veel be
tekent. Integendeel: de intrige is weinig
origineel en behelst de grote en kleine
besognes van een milde pastoor, die als
herder van een plattelandsparochie met
nogal wat récalcitrante schaapjes te ma
ken krijgt. En ook met een kleingeestige
dorpspolitiek, welke culmineert in de be
noeming van een jonge onderwijzer, die
wegens zijn nederige afkomst door de rijke
en harteloze boer Royers danig wordt
tegengewerkt. Laat die onderwijzer nu
juist hevig bemind worden door Elsie
Royers, terwijl haar vader een andere pre
tendent voor zijn dochter op het oog heeft.
De draden van deze dorpsintrige lopen alle
via de pastorie, waar de pastoor met veei
humor, mensenkennis en overredingskracht
de harde boer tot andere gedachten weet
te brengen, een andere boer van de drank
afhelpt, uitkomst verschaft voor een ver
twijfelde notaris en Elsie met haar pas
benoemde onderwijzer gelukkig maakt.
Het stuk zou dan ook waarschijnlijk nim
mer zoveel succes hebben behaald, als het
door de spelers van „Alberdingk Thym"
niet zo goed werd gespeeld. De verschil
lende typeringen, die voor het gul rea
gerende publiek op de planken werden
neergezet, waren niet minder dan voor
treffelijk uitgebeeld. Bijvoorbeeld de
prachtig aangevoelde boerenwethouder
Royers van Jan Icas van Dijk; stug-ver-
beten en met een uitstekend volgehouden
dialect. En dan de fanatieke Aagje Royers
van mevrouw M. Nielen-Vlekke, een raak
getroffen mengeling van vinnigheid en
rijke boerinnentrots, zodat het werkelijk te
betreuren viel, wanneer dit paar het toneel
weer moest verlaten. Dat wij met gerouti
neerde spelers te doen hadden, bleek ook
uit de vertolkingen van de bedrijvige
pastoorsmeid van Miep Beyk, de voortref
felijke drinkebroer van Joop van Zwieten,
het vlotte Elsje van Gudi Pordon-Nielen
en de waardige notaris van Joop Botten-
burg. De rol van de pastoor moest wegens
ziekte van Joop Kruyver worden overge
nomen door Henk Boe ree, die "zich een
waardig plaatsvervanger toonde. Hij gaf
deze dorpspastoor de milde en begrijpende
toon van de onbaatzuchtige mensenvriend,
die ondanks alle tekortkomingen van de
aan zijn hoede toevertrouwde schaapjes,
zijn gevoel voor humor niet verloren heeft.
JAN VAN DAM.
De Amerikaanse luchtmacht heeft mobiele startbanen in gebruik genomen: plat-
formsgemonteerd op trucks. Een Thunderjet bewijst hier de deugdelijkheid van
deze vinding. Landen op deze „baan" is vooralsnog niet mogelijk.
Voor de vereniging „Volksonderwijs" af
deling Beverwijk hield de oud-voorzitter
van de Nederlandse Onderwijs Vereniging
een rede over het waarom van het volks
onderwijs en de openbare school.
Nadat de heer J. Diederik. voorzitter van
de afd. Beverwijk van „Volksonderwijs"
de talrijke aanwezigen op de daartoe uitge
schreven bijeenkomst welkom had gehe
ten, gaf hij terstond het woord aan de
heer A. C. Zevenbergen.
Volgens de heer Zevenbergen is de
schoolkeuze der ouders primair zij
moeten zich echter afvragen of de school
waarheen zij hun kind gaan sturen, wel
strookt met de omgeving waarin het kind
tot nu toe is groot gebracht. Het komt
meermalen voor. dat kinderen op scholen
geplaatst worden en waar hen dan zaken
worden geleerd, die zij thuis nader uitge
legd willen zien. Dan stuiten zij op een
antwoord: „daar ben jij nog te klein voor,
daar spreken we later over". Door deze
methode vervreemdt het kind onwillekeu
rig van zijn ouders, aldus betoogde de heer
Zevenbergen. De openbare school en het
volksonderwijs wordt meermalen verwe
ten niet Christelijk te zijn. Dit is absoluut
onjuist, daar de wetgever er voor gezorgd
heeft dat ook aan de godsdienstige ont
wikkeling van het kind voor zover de
ouders dit noodzakelijk achten, aandacht
moet worden geschonken. „Maar", aldus
de heer Zevenbergen, „het voordeel van
Volksonderwijs, voor mij ligt hierin, dat
alleen de openbare school en het volks
onderwijs, in staat zijn om. van het kind
een gemeenschapsmens te maken, doordat
hei kind met iedere stroming in* onze maat
schappij kan kennis nemen, iets wat bij de
bijzondere scholen ten enenmale ont
breekt.
Onze. maatschappij heeft behoefte aan
mensen, die tezamen de gemeenschap zul
len moeten, vormen.
Door' haaf oudercammissies, haar onder
wijzersverenigingen en niet in de laatste
plaats het persoonlijke contact met de
ouders van het kind. kan de onderwijzer
van de openbare school zich niet alleen
wijden aan de geestelijke ontwikkeling,
doch ook aandacht besteden aan de op
voeding van het kind.
De „Swell", een voormalige Amerikaanse trawler, die binnenkort als „Deining"
(KW 8) de Katwijkse vloot gaat versterken. Wij fotografeerden het schip in de Amster
damse haven. Het is door de rederij Meerburg aangekocht van het scheepvaartbedrijf
„Walcheren".
De geste van de directie van Van Gelder
Zonen N.V. papierfabriek om voor de ju
bilarissen van het afgelopen jaar en voor
hen. die het vorig jaar na vaak zeer lang
durige trouw het bedrijf met pensioen
hebben verlaten een gezamenlijke feest
avond te geven, is Donderdagavond in ge
bouw „Concordia" op hoge prijs gesteld.
Er was dan ook voor een uitstekend pro
gramma gezorgd.
In zijn openingswoord begroette bedrijfs
directeur, ir. B. Verdoorn speciaal de ju
bilarissen en gepensionneerden van 1954
met hun familieleden en het deed hem op
recht genoegen, dat aan de uitnodiging
voor dit feest door allen gehoor was ge
geven. Hij apprecieerde tevens de aanwe
zigheid van de heren mr. F. H. A. de
Graaff en ir. J. Tromp, hoofddirecteuren.
Voor de jubilarissen noemde de heer Ver
doorn deze avond een verlengstuk van hun
persoonlijk feest, doch de gepensionneer
den verzekerde hij niet de gedachte te moe
ten hebben, dat de directie met hun pen
sionnering verheugd zou zijn.
Vlak daarop werden de aanwezigen ge-
cor.fi onteerd met de leider van het groepje
kleinkunstenaars, André Carrell, die op
▼lotte, geestige wijze de avond als confé
rencier inleidde, waarna de aandacht werd
gevraagd voor de accordeonniste Willy Ré.
Moestafa. de onbewogene, wist ook in
„Concordia" met zijn verschillende satires
bij de gitaar in het Amsterdamse dialect,
„nauw verwant aan het Nederlands", de
handen op elkaar te krijgen
De schetsen, gespeeld door Marianne v.
d. Bergh en André Carrell, die ook als Wiiji
Wouters van Westfriesland een prima cre'-
atie liet horen. Swen Smeele, de parodist
die met droogkomische manipulaties met
viool en een stuk koord de lachspieren
d«inig beproefde en het optreden van Dia
na en Daranti in hun xylophoon- en vi-
braphoon show, heeft het publiek geboeid
doen luisteren en kijken. Was de waar
dering voor dit laatstgenoemde optreden
met kostbare instrumenten, die het toneel
geheel in beslag namen, al buitengewoon
groot, ze groeide uit tot een ovatie toen dit
duo op gedeeltelijk met water gevulde
wijnglazen en door de vingers langs de ran-
deif te strijken een gedeelte uit de opera
„Cavalleria Rusticana" vertolkte.
Een hoogtepunt van de avond was het
optreden van de Osmani's met hun plasti
sche acrobatiek. Wat hier door drie dames
en een heer werd gepresteerd grensde aan
het onwaarschijnlijke.
P. Krabbendam heeft namens de jubi
larissen en de gepensionneerden met een
hartelijk woord de directie bedankt.
Guragedoe
Kit zy verre van my binnen
te treden in de duistere spelon
ken der woningnoodproblemen
en derzelver nasleepselen. Ik
zou er voorwaar een nachtmer
rie en een serie duistere ge
dachten over de mensheid aan
overhouden, maar af en toe ko
men er voorbeelden tot mij van
hóe slecht de mensen elkander
plegen te verdragen, sinds zy
tezamen op luttele vierkante
meters moeten wonen, met het
zelfde toilet toe moeten en
hunne vrouwen in dezelfde
keuken de dagelykse boeren
kool ifienen te bereiden, dat ik
even van mijn principe stap en
mij verwonder. Diep verwonder
over al dat wanbegrip, die
haardjes van hooglopende ru
zies en al dat kleinzielige, dat
de mensen blijkbaar plotseling
over straat gooien, als er wo
ningproblemen mee te maken
krijgen.
Er is ergens in deze goede
gemeente een gezin, dat sa
menwoont. Ja, ja, dat komt
voor vrinden en het zijn je toe
standen daar.
Ze kunnen elkaar reeds lang
niet meer luchten, laat staan
zien en ze doen alles over de
post af, al kun je elkaar over
de trapleuning veel beter en
makkelijker beschreeuwen. Ze
doen samen met één schuur,
die de weidse naam „garage"
draagt, sedert daar in vervlo
gen jaren eens een automobicl-
tje stond te treuren over zijn
lang-vergane jeugd.
Ze hebben er kolen en fiet
sen, maar de huisbaas wilde
de garage verhuren aan een
automan, die in de buurt geen
herberg wist voor zijn troetel
kind-op-luchtbanden.
Nieuwe donderbuien.
Myn schuur, jouw schuur,
niettes, welles.
Toen er later meer geld voor
de garage te krijgen was, werd
deze ruimte opnieuw verhuurd
aan een meerbiedende, maar
toen kreeg die weer onmin met
de minder-betalende en nu ko
men er wellicht zo'n tweehon
derd en vyf processen van: de
ene automan tegen de andere
automan, de huisbaas tegen de
medebewoners, de beneden
buren tegen de bovenburen we
gens eenvoudige belediging,
de andere buren wegens buren
gerucht, de inwoners tegen de
hoofdbewoners wegens het we
derrechtelijk kloppen van mat
jes en
Foei, foei, wat kunnen men
sen elkaar toch dwars zitten
volgens het systeem: ,Maar
dat is toch me récht?" En wat
zouden ze het tot zekere hoog
te plezierig kunnen hebben, als
ze eens een avondje bij elkaar
gingen zitten babbelen.
Geen keizer
Ik mag dan tien jaar de eer
hebben IJmuidenaar te zrjn, ik
vergis me toch wel eens. Zoals
Woensdag, toen het oude, be
kende, befaamde Koning Wil-
leinshuis uitgemaakt werd voor
Keizer Wilhelmshuis. Foei
een Oranjevorst te verwarren
met een Pruisisch heerser. Ik
wil het nóóit meer horen.
Aardig meisje
In de Kenncmerlaan is laatst
voor het Witte Kruisgebouw
een meisje onder een fiets ge
komen. toen het kindje plotse
ling achter een auto opdook.
Enkel gebroken. De jongeda
me, die hot kind voor de vlak
te reed, werd door de politie
gezocht, omdat zij helemaal
verdwenen was na het onge
luk. Nu blijkt, dat de fietseres
verre van opzettelijk doorreed:
zij zag het kind vallen, maar
een passerende fietser zette het
meisje op de beentjes, sprak
haar vriendelijk toe en nam
haar mee naar huis. En de
wielrijdstcr maar bedremmeld
kyken. Nauwelijks had ze in
de krant gelezen, dat de politie
er wat meer van wilde weten,
of ze stond al op de stoep van
het Tiberiusplein. Alles is nu
in orde en iedereen is van
smetten vrij.
Bedriegelijk
Het lis is weg. Het is wel
niet weg, maar het is onzicht
baar geworden door de veren
uit het donsdekentje, dat de
winter er over heeft uitge
klopt. Prachtig voor de jon
gens. om even te voelen of het
nog houdt, maar uitermate
riskant tevens, want op de
grens van vors! en dooi is het
toch al niet sterke ijs er be
paald niet beter op geworden.
Ma«g ik de ouders daarom
met klem aanraden de vol
gende gevaarlijke plekken on
der de neus van hun spruiten
te wrijven en hen te bezwo
ren niet te gaan proberen, of
aet nog houdt?
Dan maar even flink van
„asjehethartinjelijfhebt".
Levensgevaarlijk zijn en
blijven:
de tankgracht in Driehuis,
de vijver voor het Cultureel
gebouw,
de vijver van Schoonenberg,
de vijver van het pompsta
tion,
de vijver van het Rijkens-
park en alle andere.
Andere datum
De opcrctteclub „Heuvel-
wijk", die onlangs in deze
smalle kolom in de winterzon
is gezet, deelt mij mee, dat
haar uitvoering op 26 Februari
zal geschieden. En die Truusje
Vis, waar ik over sprak, is
mevrouw Truus v. d. Vis-Rag-
gers. Mevrouw B. Zwier-Groet
zit aan de piano en de leiding
is in handen van meneer Cor
Gravemaker, de PALVU-iaan.
Vijftig jaar samen
In Velsen toog op de 26ste
Jamiari van het jaar 1905 een
stralend paar naar d' ambte
naar: Nicsje de Waard aan de
arm van Hendrik Bosman.
Voortgekomen uit het Ken-
nemer land Niesje woonde
hier al van haar negende af,
toen vader De Waard mee ging
helpen aan het Noordzeeka
naal en Hendrik is Beverwij-
ker van kom-af, al woont hij
al van voor zijn trouwen in
Velsen bleef het gezin deze
contreien trouw.
De vijf kinders, die Hendrik
in het trouwboekje liet be
schrijven, hebben dank zij een
vader en een moeder, wie de
handen nooit dwars stonden,
weinig zorgen in hun jeugd ge
kend ze hebben moeder
zelfs nooit ziek gekend, al we
ten ze achteraf pas, dat ze wel
eens meer leek dan ze was.
Vader heeft veel op het water
gezworven. Niet op de lange
deining, maar meer zo tussen
zout en zoet. Het begin wees
daar overigens helemaal niet
op, want als 12-jarige piere-
verschrikker ging hy (voor 50
cent in de weck) by Nauta het
drukkersvak leren. Dat heeft
vijf jaar geduurd, toen trok
het water te sterk en als 25-
jarige borst stond hij als
schipper te boek en te boord
bij de Amsterdamse Ballast, al
kende hij de letterkasten nog
uit het hoofd. Trouwens, nóg.
In die tijd is hij met Niesje in
dat andere bootje gestapt, mid
delerwijl zand varend van het
duin naar Amsterdam, welk
werk hem achttien jaren heeft
beziggehouden soms dag èn
nacht.
Dat ging niet acht uur op -
acht uren af in die dagen, dat
zestien bakken zand achtei
een arremoeiïg slepertje hingen
en averij of slecht weer het
theoretische ploegenstelsel van
de sokken bliezen. Ze wisten
thuis nooit precies, om welke
klok vader kwam thuis-meren.
Zes jaar heeft opa Bosman
daarna bij Van Gelder de pa
len een jasje uitgetrokken,
maar toen kwam toch de oude
trek naar het water weer: op
de Ball van de Ballast, vervol
gens bij Volker en Bos zwierf
hij jaren tussen pieren en ber
gingshaven, van zuigers naar
baggermolens, dansend over
het zware water bij storm,
vastpikkend de zware molens,
die niet op drift mochten ra
ken entussen de bedrijven
door óók nog wel eens Zon
dagsdienst meelopend op de
Velser pont.
Hendrik heeft zich in al die
jaren vele vrinden gemaakt.
Ze zullen hem aan de Velser-
duinweg op nommer 36 niet
vergeten, als daar de 26e Ja
nuari de gouden echtvereni
ging gevierd wordt. Met de
achttien kleinkinderen komt
het feest in de middag pas los
in het Hervormd Jeugdgebouw
Daarna: rust. Dat komt dit
paar wel toe. Hendrik zal er
overigens niet zo lang bij blij
ven uitblazen, want moeder is
niet meer zo vief ter been en
zijn ervaringen op de sleep
bootjes, waar je tenslotte je
eigen huishoudster en kok er
bij bent, komen hem èn moe
der nu mooi van pas.
Mijn gelukwensen! Moge er
ook nog eens een erepoort we
gens het diamant voor num
mer 36 prijken!
LAMPENIER
Daarom moeten de voorstanders van de
openbare school en van het volksonder
wijs pal staan voor deze instellingen,
meende de heer Zevenbergen, en alles in
het werk stellen, dat openbare school en
volksonderwijs meer en meer onder de
aandacht van de ouders worden gebracht.
De heer Diederik dankte spreker voor
zijn betoog. Het tweede gedeelte van de
avond was gereserveerd voor een zaal
forum, waarvan door de aanwezigen een
ruim gebruik werd gemaakt.
In de lezingen cyclus „ln, op en boven
de aarde" welke de Maatschappij tot Nut
van 't Algemeen, departement IJmuiden
voor haar leden organiseert, voerde dr. A.
Melchior Donderdagavond in de vergader
zaal aan de Abeelenstraat een geboeid ge
hoor „Langs en in de regenwouden van
de Amazone".
Op zijn bepaalde wijze gaf dr. Melchior
een vlot overzicht van het Amazone-ge
bied, dat stroomgebied van 's werelds
machtigste rivier waarvan de monding al
leen al 300 km. wijd is. Er heerst daar een
beklemmend-weelderige plantengroei, een
betonweg, die dwars door het oerwoud was
aangelegd bleek na een jaar volkomen op
geslokt. De bewoners, Kabokkels, zijn ge
civiliseerde indianen. Er heersen echter
alle' mogelijke ziekten in deze vochtige
delta en verder sterven vele mensen er
de hongerdood.
Het hoofdvoedsel bestaat uit meel, dat
uit de maniok-wortel wordt gewonnen en
verder leeft er een vis, die ongeveer 500
pond weegt (maar zelden wordt gevangen).
Ieder jaar stijgt de Amazone in de natte
tijd 8 maanden ongeveer 17 meter,
waardoor het water zich door de oerwou
den verspreidt. Alleen in de resterende
vier maanden lopen de Kabokkels een
kansje de vis te vangen en dan moeten ze
zich nog erg behelpen met hun vistuig.
Er valt in één maand daar meer regen
dan bij ons in een jaar. Spreker die gast
is geweest van de katholieke missie heeft
geruime tijd tussen de bewoners vertoefd,
die hij een zeer grote gastvrijheid toe
schreef. Hij gaf overigens legio sterke
voorbeelden van de nogal onfrisse omstan
digheden. waaron de mensen moeten leven.
De huizen zijn op palen gebouwd en
hebben geen wanden; het zijn dus slechts
platformen met een dak erboven.
Dr. Melchior was bij zijn verblijf in dit
gebied de enige arts in een straal van dui
zenden kilometers, waaraan hij zijn snel
groeiende praktijk toeschreef. Alleen be
treurde hij het dat hij „geen goede huis
arts" was (dr. Melchior is vrouwenarts).
„Tot dusver heb ik de levensomstandig
heden aan de rivier beschreven", aldus
spreker, maar de omstandigheden in het
oerwoud zijn nog onnoemelijk veel slech
ter. De meeste indruk had bij spreker het
oerwoud zelf gewekt. „Ik zou het het land
van krabben en bijten willen noemen; bij
ten doen de insecten, krabben doe je zelf",
aldus spreker.
Hij beschreef voort op suggestieve wijze
de overweldigende schoonheid van het oer
woud en een bezoek aan de wilde india
nen. Hoewel het probleem van het Ama
zone-gebied met zijn ziekten, sterften en
hongersnood, groot is, meende dr. Melchior
dat een instantie als de Verenigde Naties
als zij de zaak op grootse wijze zou aan
pakken van dit geweldig grote gebied een
vruchtbaar en welvarend land kan maken.
Na de pauze werd een film vertoond die
uitstekend de natuur en levensgewoonten
van de bevolking in beeld bracht.
ADVERTENTIE
Noteert U even
VOOR TAXI OF TROUWAUTO'S
ZATERDAG 15 JANUARI
IJMUIDEN
Pieter Vermeulenmuseum, Cultureel
Centrum van 14 tot 17 uur.
Thalia, 19 en 21.15 uur: „Vrouwen zon
der vrijheid".
Rex, 20 uur: „Leven in de brouwerij".
Velser Orkest Vereniging, Patronaat,
20 uur: Concert.
SANTPOORT
IJCC, Zomerlust, 1722 uur: Postdui-
vententoonstelling.
ZONDAG 16 JANUARI
IJMUIDEN
Thalia, 15 uur: „Donald Duck in nieuwe
avonturen"; 19 en 21.15 uur: „Vrouwen
zonder vrijheid".
Rex, 15 en 20 uur: „Leven in de brou
werij".
SANTPOORT
JJCC, Zomerlust 9 tot 16 uur: Postdui-
venten toonstelling.
MAANDAG 17 JANUARI
VELSEN
Raadhuis. 1012 uur: Spreekuur burge
meester; 1517 uur: Spreekuur wet
houder van onderwijs.
IJMUIDEN
Thalia, 20 uur: „Het lot speelt met mr,
Denning".
Rex, 20 uur: „Leven in de brouwerij".
