Oranje-team stuitte op fel verzet
tegen het Deens amateurelftal: 1-1
FOUTEN
Sparta rukte op in "afd B;
Vitesse wacht nog op eerste zege
Fa. B. ENGELENBERG
Optimisme bleek ongegrond
Opstellen van crack
Wilkes geen succes
„Ik hoop nog eens
een kans te krijgen
Inhaaldag KNVB-competitie
3
Te laag tempo
Wilkes
Vierkant
Nederlands bondselftal
tegen Djurgarden
A cht erst end
Fantasie en variatie
Kuys en Van der Hart
kregen „KNVB-konijn"
Weer gelijk
Bewijs bleef uit
Holland Sport
naar Londen
Faas Wilkes:
De uitslagen
OFFICIËLE VERKOOF SIKKENS TAKKEN
Schouten en Bak bij
centrale training
Onenigheid over bouw van
wielerbaan in Melbourne
MAANDAG 14 MAART 1955
Van onze sportredacteur)
Wtf hebben de afgelopen jaren na inter
landwedstrijden heel wat verklaringen
moeten geven voor nederlagen van het
Nederlands voetbalelftal. In de meeste
gevallen duidden die verklaringen op
het falen van spelers van een linie in
het elftal soms ook van het falen van
het gehele elftal. Vrijwel steeds was de
slotconclusie dat het moeilijk veren
plukken was van een kikker, waarmede
gezegd wilde zijn, dat het een heksen
toer was om uit de goed willende, maar
weinig capabele groep topvoetballers in
Nederland een elftal samen te stellen
dat een winnend elftal kon zijn.
Sinds gisteren liggen de kaarten anders.
Weer heeft een Nederlands elftal niet ge
wonnen. Maar ditmaal kon onze critiek
niet gaan in de richting van spelers, die
niet voldeden en die het povere resultaat
op hun geweten hebben. Niemand faalde
en wij zijn na de match tegen Denemar
ken niet alleen van mening, dat dit het
sterkste Nederlands elftal is, maar ook
een elftal dat kan winnen. Er zijn echter
fouten gemaakt. Kostbare fouten.
De belangrijkste oorzaak van het teleur
stellende resultaat achten wij de druk,
waaronder het team moest spelen. De
druk, ontstaan door de gedachte dat dit
team móest winnen.
Er waren echter meer oorzaken. En wel
in de eerste plaats het feit dat het Ne
derlands elftal geen ogenblik een poging
aanwendde om de Denen een tempo op
te leggen dat op den duur tot de ineen
storting van het elftal zou móeten leiden.
Want hoe kon het gebeuren dat het
Deens elftal vooral in de eerste helft
gevaarlijke aanvallen kon opbouwen en
even later met een soms tot zeven man
versterkte verdediging verweer kon bie
den aan het combinatiespel van de Ne
derlanders? Alleen door het feit dat Jen
sen en Olesen de kanthalfs de kans
kregen om op tijd zowel de achterhoede
als de voorhoede steun te verlenen.
Was er een tempoverhoging door de Ne
derlanders tot staod gebracht en had men
het korte combinatiespel vervangen door
een samenspelen met lange passes, de
Deense verdediging zou op den duur uiteen
gespeeld zijn en had het hoofd wel in de
knieën móeten leggen.
Maar het gebeurde niet. Lenstra. De
Harder, Timmermans, Dillen en Wilkes
bleven met peuterig spel in zeer laag
tempo opereren en gaven daarmede de
Denen kans een kaart uit te spelen,
die gemakkelijk afgetroefd had kunnen
worden. Het veld was zwaar, maar toch
niet zo zwaar om een dergelijk armzalig
laag tempo te onderhouden.
Een belangrijke oorzaak dat niet het ge
wenste resultaat werd bereikt vonden wij
voorts het spel van de veel geprezen en
speciaal uit Spanje overgekomen Wilkes.
Het speltype van de zes jaar in het buiten
land vertoevende Nederlander lag zijn
mede-voorwaartsen niet. Hij toonde wel
vele malen zijn grote capaciteiten, maar
hij volhardde ook in veel te lang en te
kort combineren.
In de gevallen dat hij schietkansen
kreeg na soms voortreffelijk individueel
spel, trok hij opnieuw tegenstanders naar
zich toe, lokte wederom een duel uit, of hij
tikte de bal weer door. Maar steeds naar
een aanvaller, die een minder gunstige
schietkans had en dus op zijn beurt weer
een korte pass teruggaf. Wilkes remde als
spelverdeler het in de oefenwedstrijd zo
productief gebleken Nederlandse aanvals-
spel en schoot dus in dit opzicht ernstig
tekort als spelverdeler en als aanvals
leider.
Laten we nog een oorzaak noemen: de
tactiek. Wilkes speelde veelal teruggetrok
ken en dus bleven Timmermans en Len
stra voor. Het gevolg was een tekort aan
Nederlanders op het middenveld, waar
van de Denen handig en dankbaar profi
teerden door Schaap en Van Schijndel
van het kastje naar de muur te sturen in
het vierkant LundbergBirkeland (de
teruggetrokken binnenspelers) Olesen
Jensen (de kanthalfs). Zo kon het gebeu
ren dat een van deze Denen soms zelfs
bijgestaan door één van de backs tien
tallen meters met de bal konden lopen
zonder op noemenswaardige tegenstand te
stuiten. Hetgeen niet zelden bijzonder ge
vaarlijke momenten voor het Nederlandse
doel opleverde.
Over de spelers kunnen we kort zijn. Zij
voldeden. De Munck kreeg weinig te doen.
Kuys en Wiersma kweten zich goed van
hun taak. Van der Hart was ongetwijfeld
de beste verdediger. Vooral zijn voortref
felijk plaatsen viel op. Schaap en Van
Schijndel werkten hard en voldeden zon
der meer, ook al was hun taak dubbel
zwaar doordat er niemand uit de voorhoe
de terugkwam.
In de aanvalslinie werd Dillen te weinig
in het spel betrokken, waardoor hij on
voldoende zijn kunnen kon tonen. Het bin-
nentrio TimmersmansWilkesLenstra
kwam door reeds genoemde oorzaken niet
tot doeltreffend spel en De Harder tenslot
te na zestien jaar terug in het Oranje-
hemd wisselde zeer goede met enkele
minder goede momenten af.
Alles bijeen een wedstrijd om lering
uit te trekken. De Denen speelden per
slot van rekening goed voetbal, ook al
had Nederland dan moeten winnen. Het
algehele herstel zal nog moeten komen.
Daar rekenen we de volgende keer dan
maar op. Tegen de Belgen op 3 April!
De keuzecommissie van de KNVB heeft
het bondselftal, dat Woensdag 16 Maart in
Groningen tegen de Zweedse ploeg Djur
garden speelt, als volgt samengesteld:
Doel: Van der Land (HBS); achter:
Wiersma (Donar) en Mesman (Amster
dam); midden: Schaap ('t Gooi) (aanvoer
der), Van der Hart (Fortuna) en Klaas-
sens (VW); voor: Pitters (DWS), Roosen
burg (Sneek), Cor van der Gijp (Emma),
Lenstra (Herenveen) en Van Geel (SW).
Reserves: Roffel (GVAV), Buist
(GVAV), de Linde (Leeuwarden), De Jong
(Veendam) en Walburg (Veendarn).
ADVERTENTIE
91
(Van onze sportredacteur)
EEN SCHRIL FLUITCONCERT van duizenden op de tribunes
van het Olympisch stadion klonk de spelers van het Neder
lands elftal in de oren toen zij Zondagmiddag met gebogen
hoofden uit de grote zandbak naar de kleedkamers liepen. Een
teleurgesteld publiek, dat gekomen was om te zien hoe een
elftal, waarin vijf ex-professionals en één nog steeds gevierde
prof, het geheel uit amateurs bestaand Deens nationaal team
kansloos zou verslaan, gaf daarmee op wel zeer onsportieve
wijze uiting aan zijn gevoel van teleurstelling en ongenoegen
over het schamele één-één gelijk spel. Het publiek had willen
jubelen en juichen omdat het resultaat van de wedstrijd tegen
de Denen gewis en zeker de eerste vrucht zou worden aan de
boom van successen, die nog niet zo lang geleden was geplant.
Maar het werd geen vrucht althans geen rijpe. En zo werd
dat één-één resultaat, waarmede iedereen een jaar geleden dik
Dat het Deens elftal voorwaar geen
willoos slachtoffer zou worden van het
zo veel en zo hoog geprezen Nederlandse
team, bleek al spoedig nadat scheidsrech
ter Lucien van Nuffel de aftrap blies op
het voorheen zo fraaie grastapijt van het
stadion, dat nu veel weg had van een kaal-
gebrand stuk heideveld.
Nauwelijks waren Wilkes, Lenstra en
Dillen een keer ver in het Deense straf
schopgebied doorgedrongen, of de maat
schappelijk veelzijdig begaafde Deense
captain Lundberg gaf met enkele verre,
maar haarscherpe passes het sein tot de
aanval op de Nederlandse yeste. Voorals
nog echter bezworen Van der Hart, Wiers
ma en Kuys allen nog wat onwennig
manoeuvrerend in het mulle zandhet
gevaar en zetten tegenaanvallen op.
Ongevaarlijke tegenaanvallen nog, want
Wilkes moest nog wat wennen aan zijn
niet Spaanse huurlieden en bovendien ook
aan zijn speciale bewaker Broegger, die
hem bij de minste of geringste gelegenheid
tot een duel uitdaagde. Van een gevaar
lijk schot was dan ook nog geen sprake.
Dat komt nog wel, dachten de zestigdui
zend Nederlanders op de tribunes. Straks
wordt het geschut in stelling gebracht en
dan kunnen de Denen wel inpakken.
Nu mocht bij de Nederlanders de wens
de vader van de gedachte zijn, bij de
Denen niet minder. En ziedaar. In de ne
gende minuut gebeurde plotseling dat
gene wat niemand voor mogelijk had ge
houden. Ja, aan welke mogelijkheid vrij
wel niemand had gedacht. Denemarken
nam een voorsprong.
Slim en snel combinerend trokken
Christensen en Birkeland door de Neder
landse achterhoede, waarna de Deense
linksbinnen een schot loste, dat zonder
meer doel trof. Buitenspel, gebaarden Van
der Hart en De Munck hij had geen
hand uitgestoken naar het schot maar
Van Nuffel wees gedecideerd (en terecht)
naar de middenstip.
Een mooie stimulans voor de Neder
landers om de zaken wat harder aan te
pakken. Maar in plaats van het tempo te
verhogen en het korte aanvalsspel in de
breedte te vervangen door lange diepte-
passes, lieten de Oranjemannen de hoop
in de harten van de Denen vastere vorm
aannemen.
En weer kwamen de Denen voor het Ne
derlandse doel. De rappe linksbuiten Jens
Hansen loste een strak schot van zeker
dertig meter dat De Munck veel moeite
opleverde en even later vloog de bal na
een schot van Christensen net over. Waar
bleef de superioriteit van de favorieten?
Die kwam na twintig minuten. Wilkes
trok zich steeds verder terug naar het
middenveld en ondernam vandaar keer
op keer dribbles naar het strafschopgebied.
Voortreffelijke aanvallen waren er soms
het gevolg van, maar en dat was erger
de afwerking liet te wensen. Het kwam
zelden tot een afronding van een aanval
doordat op het laatste moment de te korte
passes juist te onnauwkeurig bleken en
Amdisen. Larsen, Broegger, Jensen of
Olesen dus al maar met verre, harde
trappen schoon schip konden maken.
Het aanvalsspel was dus alhoewel te
kort niet slecht van opzet, maar het
schot ontbrak. En dat zo bleek spoedig
kon niet zonder gevolgen blijven. De ze
kerheid verdween de Denen gingen
steeds fanatieker tegenstand bieden en hun
tegenaanvallen mochten dan niet zo tal
rijk zijn, gevaarlijk waren zij zeker. Vooral
doordat de Denen beter begrepen dat in
een zandbak als die in het stadion de bal
niet recht kón rollen en zij die dus veelal
door de lucht speelden en daarbij veel
gevoel voor fantasie en variatie toonden.
Toch bleef Nederland een overwicht be
houden. Het leverde een drietal corners
op en enkele niet gevaarlijke schoten van
Wilkes. Lenstra en Dillen, maar de pro
ductiviteit bleef zoek. Het werd dan ook
steeds stiller op de tribunes, waar men
in zijn nopjes zou zijn geweest, juist door die vaste overtuiging
op een redelijk resultaat en door die zeer hoog gespannen ver
wachtingen gebaseerd op het gepresteerde tijdens de oefen
wedstrijden tegen alleszins capabele tegenstanders gezien
als een smadelijke nederlaag. Smadelijker eigenlijk dan zovele
in de serie, die de amateur-elftallen van de laatste jaren tegen
hun buitenlandse tegenstanders leden. De generale repetitie
had reden tot groot optimisme voor de premiere gegeven, maar
die viel bar tegen. De druk, ontstaan doordat men wist met
dit elftal te móeten winnen, was een te zware last geworden,
terwijl juist de tegenstander moed putte uit de gedachte dat
niemand iets van hem verwachtte nu het een wedstrijd betrof
van ex-profs en betaalde spelers tegen amateurtjes en dat deed
op een wijze die hem daadwerkelijk een gelijk spel, maar daar
bij ook een morele overwinning opleverde.
riksen aan en even later was de Deense
doelman al gepasseerd maar trapte links
back Larsen de bal van de doellijn af. Een
voorsprong van Nederland leek onafwend
baar.
Maar even onafwendbaar was de strijd
lust van de Denen, die bij het offensief
soms acht spelers in het strafschopgebied
terugtrokken. Er was geen doorkomen aan
haast. Het rustsignaal van scheidsrechter
Van Nuffel bracht pas opluchting.
De tweede helft zou dus de beloning
moeten opleveren. Maar dat deed ze niet.
Want Nederland was wel weer veel meer
in de aanval en had ook wel een gedegen
veldoverwicht, maar het duurde allemaal
te lang, het tempo bleef te laag en het
schot bleef uit. Oneindig combineerden De
Harder, Wilkes, Lenstra, Timmermans en
Dillen. Zo lang. dat steeds weer een ver
dediger in heel veel gevallen de voor
treffelijke spil Broegger in kon grijpen.
Tijdens de maaltijd, welke na afloop van
de wedstrijd NederlandDenemarken in
Amsterdam werd gehouden, heeft de voor
zitter van de KNVB, ir. H. F. Hopster, het
Het Deense doelpunt, gemaakt door
Birkeland. De Munck protesteert
voor buitenspel, terwijl (v.l.n.r.) Han
sen, Wiersma, Christensen, Van der
Hart, Birkeland, Hansen en Van
Schijndel toekijken.
woord gevoerd, waarbij hij hulde bracht
aan beide ploegen voor het zeer sportieve
spel, dat in het stadion des middags was
gedemonstreerd. Hij overhandigde de de
butanten van het Nederlands elftal Van der
Hart en Kuys het symbool van hun eerste
officiële landenwedstrijd, het „konijn", een
insigne, waarop de spelers van het Neder
lands elftal zeer gesteld zijn.
De heer Hopster kondigde aan. dat voor
het seizoen 1957/58 een returnwedstrijd in
Kopenhagen op het programma zal komen
te staan. Spreker wenste in dit gezelschap
speciaal Wilkes van harte welkom. De
KNVB-voorzitter noemde zijn medespelen
een gunstig symptoom voor dg grote kracht
en de onverbrekelijke eenheid van de hui
dige bond.
De Deense doelman Henriksen en de
achterspeler Amdisen in hevig duel met
de Nederlander Timmermans, die geen
kans krijgt de voorzet van Dillen (onzicht
baar) in een doelpunt om te zetten.
eerst zo vrolijk aanmoedigingen had zit
ten schreeuwen.
Iedereen sloeg de schrik om het hart
land toonde dat men niet als professional
toen in de vijfendertigste minuut Birke-
in Frankrijk en Italië geschoold behoeft
te zijn om handig langs een verdediging
te manoeuvreren met schijnbewegingen en
overstapjes. Hij verscheen na een fraaie
rush en de helpende voet van Christensen
volkomen onverwacht alleen voor De
Munck. Hij behoefde op 3 m voor de doel
lijn alleen nog maar het beslissende schot
te geven in het ruim zeven meter brede
doel. Een zeker schijnend doelpunt. Maar
Wiersma nam op het laatste moment een
sprong van enkele meters en duwde de bal
over de achterlijn.
Even plotseling als deze aanval, kwam
de bekroning van het Nederlandse over
wicht. In de zesendertigste minuut schoof
Dillen de bal op maat naar Timmermans,
die op zijn beurt een dieptepass gaf aan
Lenstra. En de Fries, die al zovele malen
op een kansje had staan loeren, zag nu zijn
kans schoon, passeerde de toegesnelde
Amdisen en maakte daarop alleen voor
Henriksen geen fout meer.
„Abe, Abe", schreeuwden duizenden op
gelucht. Het inspireerde niet alleen de
Fries, maar het gehele Oranje-team. Het
overwicht bleef en de aanvallen werden
gevaarlijker. Weer kregen de Nederlanders
een paar corners te nemen en met kunst
en vliegwerk werden doelpunten voor
komen. De ene flitsende combinatie volgde
op de andere. Dillen knalde tegen Hen-
Steeds moeizamer ploeterden de Oranje
hemden op het langzamerhand geheel om
gewoelde speelveld om het bewijs te le
veren van het herstel van het Nederlandse
elftal Het enige dat het overwicht ople
verde was een groot aantal corners. Was bij
de rust de cornerverhouding vijf-drie in
het voordeel van Oranje, aan het einde
van de wedstrijd was die twaalf-vier.
Maar wat heeft men aan hoekschoppen als
er geen afdoende gebruik van wordt ge
maakt?
Het publiek toonde zich steeds minder
geïnteresseerd. Het verwekte eigenlijk
nauwelijks rumoer toen Broegger een hard
schot van Wilkes met de arm stopte en
Van Nuffel gewoon door liet spelen. Een
overwinning met een strafschop was geen
overwinning. Men wilde doelpunten zien
als gevolg van overrompelend voetbal.
Maar dat bleef uit. Wel probeerde Wil
kes het na oneindig pingelen enkele malen
met schoten een keer werd een schot
door de paal gekeerd maar daar bleef
het toch bij. Het peuterige spel bleef een
welkome prooi voor de een gunstig resul
taat ruikende Denen die zich zelf evenmin
van aanvallen onthielden. Aanvallen, waar
bij de kleine rechtsbuiten Joergen Hansen
een steeds belangrijker rol ging spelen.
Het slotoffensief van Nederland leverde
al evenmin iels op als de snelle uitvallen
van de Denen. En dat ondanks het feit
dat niet zelden Van der Hart, Kuys of
Wiersma in de voorhoede gingen helpen.
Het Deense defensieblok bleef ondoor-
breekbaar. Zo speelden Nederland en De
nemarken gelijk, maar moreel gezien be
haalden de Deense amateurs ere wie ere
toekomt een overwinning.
Op 22 Maart zal Holland Sport een wed
strijd tegen West Ham United in Londen
spelen. De ontmoeting heeft bij kunstlicht
plaats.
„Ik kan mij voorstellen, dat het publiek
teleurgesteld is over mijn spel", verklaarde
Faas Wilkes ons na afloop van de wed
strijd tegen Denemarken. „Ik vind het
jammer voor de toeschouwers dat het zo
gegaan is. Ik vind het ook jammer voor
mijzelf. Het is geen verontschuldiging,
maar op een goed bespeelbaar veld had
dit Nederlands elftal niet alleen een over
winning behaald, maar zelfs een zege met
ruime cijfers".
„Op dit veld en dat hebben de Denen
heel goed begrepen is de verdediging
altijd in het voordeel. Dus Rebben zij alles
geconcentreerd op de defensie en van
daaruit hebben onze tegenstanders als zij
de kans kregen hun aanvallen opgebouwd.
Ik zelf moet het hebben van een flitsende
beweging, een plotselinge kans om te
scoren en op een goed hard veld, waaraan
ik nu al jaren gewend ben, komt mijn spel
nu een maal beter tot ontplooiing dan op
dit zware trage terrein. Dacht u soms niet,
dat Lenstra en De Harder onder andere
omstandigheden tot sterker spel waren ge
komen? Ik hoop nog een volgende gele
genheid te krijgen om te tonen wat ik in
mijn mars heb, maar dan onder meer nor
male omstandigheden".
„Denk je aan de wedstrijd tegen België
op 3 April?"
„Dat hangt van de keuze-commissie af
en dat hangt natuurlijk ook af van Valen
cia. Zondag speel ik waarschijnlijk niet
mee met Valencia, omdat de club enkele
nieuwe spelers wil proberen voor de aan
staande bekerwedstrijden. Trouwens, de
kans is groot, dat ik dit seizoen helemaal
niet meer in het elftal meespeel, want de
competitie is bijna afgelopen en Valencia
gaat zich nu concentreren op de beker
competitie, waarbij geen buitenlandse spe
lers in de ploegen kunnen worden opge
steld".
„Op 10 April loopt mijn contract af. Als
Valencia mij nog een jaar wil houden, dan
accepteer ik dat graag. En het ziet er wel
naar uit, dat ik voorlopig nog niet naar
Nederland terugkeer".
Van het inhaalprogramma, dat de
competitieleider van de KNVB voor Za
terdag had vastgesteld, is weinig te
recht gekomen, want door de vele afge
keurde terreinen zijn er slechts zes wed
strijden doorgegaan en bovendien had
den deze ontmoetingen in enkele ge
vallen nog betrekking op clubs, die in
het geheel geen achterstand op de an
dere verenigingen in hun district had
den.
Hoe het ook zij, Excelsior is door een
kleine overwinning op Zwolse Boys (één
twee) tot de kopgroep in de eerste klasse
A doorgedrongen. Leeuwarden en Go
Ahead deelden de punten (éénéén), met
welke uitslag de Friezen het meest gebaat
waren, want door dit gelijke spel beland
den zij bij de eerste negen in hun afdeling.
De stand is nu:
Holland Sport
12
9
2
1
20
34—13
NAC
11
7
3
1
17
26—13
Amsterdam
12
5
4
3
14
26—18
Excelsior
12
5
4
3
14
18—14
MVV
12
5
3
4
13
29—20
Longa
11
5
2
4
12
27—23
Emma
8
4
2
2
10
9— 9
Roda Sport
11
4
2
5
10
18—18
Leeuwarden
10
3
3
4
9
18—12
DOS
11
4
1
6
9
18—28
Zwolse Boys
12
3
3
6
9
17—27
Go Ahead
10
1
5
4
7
10—13
Stormvogels
12
1
4
7
6
19—29
Veendam
10
1
2
7
4
14—37
In de eerste
klasse
B vond
alleen de
wedstrijd DWSSparta doorgang. De Rot
terdammers profiteerden van een slechte
dag van de DWS-ers door met niet min
der dan drieéén te winnen.
Sparta neemt nu de tweede plaats in
achter Willem II met echter een behoor
lijke achterstand op de leider.
Door het resultaat van deze Rotterdamse
overwinning zakten Fortuna, DWS en
EDO een plaats op de ranglijst.
De stand is nu
als
volgt:
Willem II
11
8
2
1
18
38—16
Sparta
12
4
6
2
14
30—23
Fortuna
10
6
1
3
13
15— 9
DWS
11
5
3
3
13
16—13
EDO
11
5
3
3
13
12—13
Sittardia
9
4
2
3
10
16—12
Elinkwijk
10
4
2
4
10
21—19
SW
10
4
2
4
10
22—25
ADO
11
3
4
4
10
12—18
Heerenveen
8
3
2
3
8
26—20
Wageningen
10
3
1
6
7
11—17
Brabantia
12
2
3
7
7
16—30
Rigtersbleek
10
2
2
6
6
16—30
Heracles
9
2
1
6
5
21—27
De uitslagen van de competitiewedstrij
den van de KNVB. welke Zaterdag ge-
speeld werden luiden:
Eerste klasse A:
Zwolse BoysExcelsior12
LeeuwardenGo Ahead11
Eerste klasse B:
DWS—Sparta
Eerste klasse Cl.
NEC—Vitesse
1—3
2—1
Eerste klasse D:
BVV-AGOVV 2—1
DFC—VVV U—U -
(tweeéén) en schoof door deze zege
enkele plaatsen op.
In deze afdeling luidt de ranglijst:.
PSV
12
10
2
0
22
39—15
Rapid
11
7
3
1
17
30—11
Limburgia
10
6
2
2
14
22—12
GVAV
10
4
4
2
12
21—22
Haarlem
10
4
3
3
11
17—12
EBOH
9
4
2
3
10
18—18
Blauw Wit
10
4
2
4
10
13—11
NOAD
10
4
2
4
10
12—14
Alkmaar
10
4
1
5
9
18—20
Enschedese Boys
11
3
2
6
8
15—26
NEC
10
1
4
5
6
14—23
Feyenoord
10
2
2
6
6
15—24
Hermes DVS
11
1
4
6
6
15—24
Vitesse
10
0
3
7
3
11—28
DFC is er in de eerste klasse D in ge
slaagd VW een gelijkspel af te dwingen
(nulnul). Een resultaat waar behalve
de Dordtenaren ook de Ajax-supporters bij
zonder mee in hun schik zullen zijn. BW
wees in Den Bosch AGOW terug met
tweeéén.
De stand in deze afdeling luidt:
Ajax
12
6
5
1
17
26—10
VW
10
6
4
0
16
21— 6
Enschedé
11
6
2
3
14
23—16
HVC
11
3
7
1
13
15—10
Eindhoven
9
4
4
1
12
16— 7
BW
10
3
5
2
11
14—14
RBC
12
4
3
5
11
20—27
DFC
10
4
2
4
10
16—13
De Volewijckers
10
3
4
3
10
14—17
Graafschap
12
4
2
6
10
18—23
AGOW
9
2
2
5
6
11—21
vsv
10
1
4
5
6
11—18
Xerxes
10
0
5
5
5
5—13
Be Quick
8
1
1
6
3
6—21
In de eerste klasse C blijft Vitesse ook
na Zaterdag nog op de eerste overwinning
wachten. NEC toonde zich nu de sterkere
Lenstra scoort de gelijkmaker. Van links naar rechts: Lenstra, Amdisen en Henriksen, die reeds verslagen op de grond ligt.
ADVERTENTIE
II,-lstr i.it H.nri.ni - l. i 1:v
PLASTIC VERVEN
in prachtige kleuren
De Nederlands elftalclub wordt met
twee spelers uitgebreid. De keuzecommissie
heeft de Holland Sport-spelers Schouten
en Bak uitgenodigd aan de eerst volgende
centrale training deel te nemen. Dinsdag
15 Maart komen de spelers van de Neder
lands elftal-club weer in het Olympisch
Stadion tezamen om zich voor te bereiden
voor de eerstvolgende ontmoeting tegen
België, die voor 3 April op het programma
staat.
De Australische wielerbond zal geen
ploeg afvaardigen naar de Olympische
Spelen, die in 1956 in Melbourne worden
gehouden, indien het organisatie-comité
voor de spelen geen gehoor geeft aan zijn
adviezen.
Er was onenigheid ontstaan tussen beide
organisaties over de bouw van de baan in
Melbourne.
