't Kost je geen daalder - geen vijf, geen
vier - 't kost je geen drie kwartjes
Webbe
De mis, de jaarbeurs, de markt
Heemskerks schoolverzuim
verdubbelde het vorige jaar
Zaterdagmarkt op Willemsplein
groentemarkt in het oude dorp
OP DE MARKT
met
daverende
prijzen
Vreemdelingen kunnen
in IJmuiden terecht
Suizend gaslicht en walmende toortsen
Middenstanders
willen demonstratie
WOENSDAG 30 MAART 1955
„De Blikkenkoning"
Boerenleenbank boerde
goed in 1954
De aardbeiencampagne
hield 124 keer een
meisje thuis
Bij grote Paasdrukte
Niets nieuzvs onder Velsens zon
HET BLIJSPEL VAN DE MARKT wordt haast elke dag
weer opgevoerd in de enige stad, die zich een werkelijke
markt kan veroorloven in de koopmansstede Amsterdam.
Ge moogt dan de klinkertjes van het Zaailand in Leeuwarden
liefhebben mét de boeren daarop geplant, in discussie over
een puur-beste gieter ge kunt de Zeeuwse kappen be
wonderen, die langs de kramen der Goesse weekmarkt
deinen als een blanke stroom vol fonkelingen van de gouden
mutsspelden Amsterdam heeft het ware geheim van de
markt in de Albert Cuyp, op het Amstelveld en het Water-
looplein. En dan nog met die binnensteedse markten voorop,
waar de standwerker zijn volle talent ontplooit voor een be
grijpend publiek, dat er op staat genomen te worden, mits
de waren goed zijn en de onvervalste menthol-honingbrok-
ken („goud voor de keel, met Vogezenkruiden") ook inder
daad helpen tegen de hoest, zoals de man in de witte jas het
al hakkende heeft voorzegd.
Mits het wonderbaarlijke laspreparaat
uit het gekurkte reageerbuisje ook werke
lijk leer op leer kit, zodat er geen droppel
water tussen komt.
Wat de koopman er verder omheen ver
telt, zal de toehoorder zo een zorg zijn en
als hij eens even persoonlijk wordt, zal het
hem eveneens de koude klederen niet ra
ken. Want de Amsterdammer gaat op de
daartoe gestelde tijden ter markt om zich
hoestbrokken en soldeermiddelen, jonge
geitjes en scheermesjes aan te schaffen,
maar óók om zich een sappig verhaal in de
oren te laten gieten van Loutje Lap, Klaas
de Voogd, Guurt Wijngaarden en hoe de
gauwe ridders van de tong en het eminente
ongeregelde partijtje verder in de burger
lijke stand staan ingeschreven.
Groeien
EEN MARKT moet groeien moet de
sfeer krijgen, waarin de standwerker zich
kan laten gaan. Ge zult dat morgen op het
IJmuidense marktplein vernemen: heeft de
standwerker geen klankbord aan zijn pu
bliek, dan komt zijn babbel niet op gang,
maar hoort hij met het geoefend oor van
de woordkunstenaar, dat zijn sterke ver-
halen^aanslaan, dan bakt hij ze donker
bruin en slijt er zijn rozenzeep, zijn haar
water of vijftig-steens anker-horloges mee.
Loutje Lap? Kleine waterradde zoon van
het oude volk. Zich zijn macht over de
omstanders bewust handig koopman en
enig vertegenwoordiger van de ene, de
beste merkvulpen ter wereld, die voor een
rijksdaalder de uwe wordt. Hij is een
„zwemmer" hij „zwemt" in zijn vloeiend
betoog rond de koopwaar, die op een lang-
versleten karpet op de steentjes ligt te lon
ken of, als het duurdere spullen zijn
rond de schragentafel.
Hij praat rustig en met grote vreugde
over zijn verblijf bij Duitse gastheren, die
hem aan het werk wilden hebben, hèm,
Loutje Lap, gesjochte jongen uit Groot
Mokum. Niéts begreep hij daarvan. Maar
dat zijn scheermesjes met een snijkant van
nul komma nul acht millimeter en wie
het niet gelooft kan het komen nameten
de beste zijn, die ooit in overtollige Ameri
kaanse legervoorraden te vinden waren,
heeft hij wel begrepen: uit dit geloof spruit
zijn overredingskracht.
V oor zifter
DATZELFDE stugge geloof verzet ber
gen bij Guurt Wijngaarden, van wie zijn
buren-standhouders zeggen, dat hij zo bar
schreeuwt altijd: „hij denkt dat z'n klan
ten stokdoof benne"'. Guurt is voorzitter
van de Centrale Bond van Straat-, Rivier
en Marktkooplieden en hij moet een gewel
dig voorzitter zijn met zijn witte haardos,
zoals hij een imponerend koopman is op
het Amstelveld achter zijn emmer water
onmisbaar attribuut tot het aanprijzen
van een artikel, waar Guurt gróót in is:
zeep.
Hij begint met scheerzeep. Exportkwali
teit met 16 percent olijfolie en het schuim
staat als slagroom op de kwast.
Die kwast zetten we daar op de hoek
van de toonbank in het zonnetje en als
u over een uur terugkomt, is dat nóg
slagroom. Gebruikt u ze ook mevrouw?
Uwes man dan? Hebt u geen man?
Loutje Lap, vele
malen bekroond
vanwege de wel
versneden tong
riem - in scheer
mesjes of horloges
vulpennen of arm
banden. „Zal u
mijn niet gelove -
heb ik de alleen-
vertegenwoordi
ging gekrege voor
West-Europa van
deze gouwe vulpen
met iridium punt
en platine dop
Vertel mijn nou wat zo'n mooie
vrouw zal geen man hebben.
Nou is ze goed meneer? Die me
neer zegt het zelf kan u nagaan
een vreemde meneer, die deze scheer
zeep heeft genoten, komt hier vertel
len, dat ze prima is. Nou is dat m'n
broer wel, die telkens even langs komt
en dan geef ik hem aan het eind van
de week een sigarencent, maar dat
verandert niks aan de zaak: die scheer
zeep is goed.
Wonderbaarlijk
Als dan de blokjes verkocht zijn „let
op, dit is het laatste partijtje, want ik ben
bij de douane tegen de lamp gelopen"
komt de Duitse minerale melkzeep.
Dat is nog veel beter. Dat is zo wonder
baarlijk goed, dat zal ik je even laten zien.
Kijk: in de natte hand omdraaien een,
twee, drie maal en meer niet ik leg het
stukkie gewoon weg heb ik genoeg an.
Voor mijn is het beter, als u goed zeep
verknoeit flink onder de kraan en dan
het schuim maar door de gootsteen laten
lopen, maar deze medicinale zeep heeft dat
in wezen niet nodig. Dat schuimt. Als je
zoveel schuim in je familie heb, benij' ik
je niet met je familie.
En dat kost je geen rijksdaalder, geen
twee gulden, geen zeven kwartjes, geen
zes, geen vijf, nee wacht even op die brom
fiets jij mag vooruit betale, want je kunt
zo haastig wegkomen dat kost je de zes
stukken omdat het vandaag Maandag is
en ik jullie ook wat gun: dat kost je ene
gulden en twintig cent!"
Middag
Guurt kan zo een middag vullen. De
klodders schuim sneeuwwit meneer, zal
het dan geen vet zijn, dat deze zeep zo
goed maakt pitsen op de grond en de
nabuur, die sigaren van een dubbeltje pro
beert aan te praten, roept daar wel eens
een nijdig woord tussendoor, maar Guurt
praat en praat en wast zijn handen in de
slagroom; drijft de spot met zichzelf en de
cliëntèle en verkóópt. Zelfs aan de twee
chauffeurs van een groot warenhuis, die de
zeep bij hun baas tegen inkoopsprijs kun
nen krijgen: „die Guurt leverancier van
het personeel van ons grootste warenhuis."
ANTON BOERSEN is alleen maar stand
werker. Hij is met zijn pronte dochter uit
de Omval bij Alkmaar gekomen naar het
Amstelveld met uienzaad, aardappels en
wat niet al. Anton reist al bekant veertig
jaren de markten van Purmerend, Alkmaar
en Amsterdam af en heeft een beste hulp
aan het mooie meidje, dat nevens hem
staat, want het oog wil ook wat, waar? Ze
voelen zich samen met hun uienzaad, hun
aardappels en hun andere tuindersgesnor
het beste thuis in Amsterdam tussen de
vaste klantjes. In de oorlog was dat wel
even anders, dan kwam Anton Boersen
J.zoon uit de Omval naar de hoofdstad per
fiets „moei as een hond, man" en daar
stonden dan zo'n 150 mensen in de rij om
wat uienzaad en de andere schaarse han
del.
De Duitsers waren wild op de zakjes
uienzaad, „zwiebeln" noemden ze het,
maar betalen deden ze nooit op 't Sin
gel kon Anton zijn geld halen en dan
schreef hij ook wel eens een paar dubbel
tjes meer op, want dat is een mooi eind
van het Amstelveld naar 't Singel.
Bij een razzia hebben ze hem haast nog
te grazen gehad, die Anton, maar hij was
gelukkig invalide.
Juweel
Tegen een groen woonwagentje speelt
een blonde jongen om den brode met drie
ballen en vier ringen hij jongleert. Een
smoezelig hondje, wiens moeder iets met
een poedel gehad moet hebben, gaat straks
op zijn hoofd zitten en wuift met zijn
pootjes. Achter het raampje van de woon
wagen een kinderkopje een bruin kindje,
als een donker juweel gevat in de lijst van
dat raampje.
Hij is een stukje van het blijspel van de
markt. De blonde jongen vormt er een
tragische tegenhanger van: de afgezakte
circusartiest, wiens handigheden hem een
schamele cent opbrengen op een versleten
vloerkleed.
Hij zal nooit naar IJmuiden komen
hij is Amsterdammer.
Maar IJmuiden heeft morgen wél een
markt en de standwerkers trekken naar de
openingsdag met hun spraakrivieren,
hun scheerzeep, hoestbrokken en kramerij.
De Donderdag daarop zullen zij er niet
allemaal zijn dan is de weekmarkt een
gewone markt zonder concours en zonder
deftigheid, maar wellicht al een beetje een
deel van de stad, die zich een markt aan
schafte, maar er nog braaf aan wennen
moet. J. F.
rooocooooooooco
Bij de opening van de eerste IJmuidense weekmarkt morgenochtend om
negen uur door het voltallig college van burgemeester en wethouders mét
een standwerkers-concours en een receptiemet prijzen voor de beste
praters en een modeshow van een tiental middenstanders past wat extra
aandacht voor het verschijnsel markt. Op deze pagina hebben wij enige
verschijningsvormen van de markt belicht.
OOOOOOOOOOCOOD
ooooooooooooroo
ADVERTENTIE
Wie?
Wat?
Waar?
Wanneer m.i.v. MORGEN
en Hoe? zoals altijd
De Coöperatieve Boerenleenbank (Raf-
feisenbank) te Heemskerk heeft Dinsdag
avond in zaal Nijman haar 32e jaarver
gadering gehouden.
In het openingswoord gaf de voorzitter
de heer Ch. v. d. Outenaar een overzicht
van de economische toestand van ons land,
die hij zeer gunstig noemde. De deviezen
reserve stijgt nog steeds en er is volop
werkgelegenheid. Doordat veel kapitaal
beschikbaar is, ontstaat er voor de banken
echter het nadeel dat het spaargeld van de
leden moeilijk op winstgevende wijze kan
worden belegd.
Het jaar 1954 is voor de bank overigens
gunstig verlopen en door het vertrouwen
van de leden vond een grote stijging van
het aantal handelingen plaats.
Het ledental gaat nog steeds omhoog, al
dus de voorzitter en dit bedraagt nu onge
veer 160.
Aan spaargelden is in het vorige jaar een
bedrag ingelegd van 592.245,19. De ont
vangsten en uitgaven beliepen een bedrag
van 2.899.669,69.
Uit het rapport over 1954 van de com
missie tot wering van het schoolverzuim te
Heemskerk blijkt, dat het aantal verzuimen
het vorig jaar tweemaal zo hoog is geweest
als in 1953. Dit verschijnsel komt geheel op
rekening van de R.K. Mariaschool, die met
124 verzuimen, tegen 35 het jaar daarvoor,
aan de spits staat.
Deze verdubbeling van het aantal is vol
gens deze commissie echter in het geheel
niet verontrustend daar 20 verzuimen op
een duizendtal kinderen nog niet veel ge
noemd hoeft te worden. Van onwil of on
verschilligheid van de betrokken ouders is
evenmin sprake.
Aardbeien
De verzuimen vielen bijna alle in de
aardbeientijd, waardoor de commissie ge
neigd is te concluderen, dat de meisjes bij
de aardbeientelers favoriet zijn, temeer
waar er van de jongens in deze tijd geen
enkel ongeoorloofd verzuim werd geno
teerd. Tal van kwekers werden inmiddels
al om deze redenen beboet of kregen een
voorwaardelijke straf van de Haarlemse
kantonrechter, hetgeen "voor de overige
ouders ongetwijfeld een ernstige waar
schuwing zal inhouden.
Aan de openbare school werd geen enkel
ONDER markt verstaat men de plaats, waar koper en verkoper samenkomen,
terwijl men in het midden laat, of de belanghebbenden zelf, dan wel de over
heid maatregelen treft, die van belang zijn voor het samenkomen der beide
partijen en het verhandelen der goederen".
Dat is kloek gezegd van onze encyclo
paedia en het. is onaantastbaar juist ook, al
blijft de omschrijving, die Bets Haringkop
van de Amsterdamse Nieuwmarkt eens
moet hebben gegeven, ons liever.
Mart is mazzel óf mis-mazzel" zei zij.
En dit geluk des koopmams, wel eens
omgekeerd evenredig aan dat des ko
pers, is een oeroude wezenstrek van de
„markt", waarmee dan even niet bedoeld
wordt de ietwat duistere verschuiving van
economie, die op Wallstreet of aan het
Damrak geschiedt, maar dat wèl op de
tentjes slaat de tentjes op de Purme-
render veemarkt, de tentjes op het Leeuw
arder Zaailand en de tentjes van de Grote
Markt van Groningen of Middelburg.
Want dan krijgt het woord „markt" plots
de ondertoon der menselijke gemoedelijk
heid een blinkende trossel ballonnen
aan .een stok, een zelfbinder voor het le
ven en bloemen uit Aalsmeer, overgoten
met het „mazzel of mis-mazzel" onzer
Miebet uit de Bethaniëndwarsstraat.
DIT ALLES Is zo oud als de mensheid
zelve. De Parthen en de Carthagen hebben
hun markt gekend al moet het dan
binnenshuis zijn gebeurd en in de eerste
dagen onzer jaartelling was de markt bij
de tempel de plaats waar een eenvou
dige Xazarener de wisselaars wegjoeg met
het onvergetelijke gebaar van een wereld
bestormer.
HET AMSUWELD - levend hart van de stad
De bemoeienis van de overheden met de
markt is eveneens haast zo oud als wat wij
als de beschaving denken te mogen aan
dienen. Want al in de Romeinse steden
vorderde de plaatselijke overheid haar
markttol als ruil voor de zorg, die zij aan
de veiligheid en een zuivere munt be
steedde langzamerhand werd deze tol
het uitsluitend recht des konings en dat
had tot gevolg, dat de markten gecentra
liseerd werden tot die plaatsen waar de
koning de grootgrondbezitters of stede
lijke bestuurderen zijn marktrecht over
droeg. Naarmate in de oude Hollanden de
steden hun taak in het maatschappelijk
verkeer gingen opeisen en de bevolking
groeide, steeg het getal der markten
ook al omdat de buitenpoorter steeds meer
de natuurlijk zorg voor de voeding der
stedeling overnamen.
Wekelijkse markten we vinden ze ln
de 11e-en de 12e eeuw naast de markten,
die de drie kerkelijke hoogfeesten bege
leidden: Kerstmis, Pasen en Pinksteren
de tria fora.
Interlocale handel ontwikkele zich nog
later via de jaarmarkten, waaraan
meestentijds de stichtingsdag van een be
paalde kerk verbonden was: de Deventer
Lebuinisimarkt is daar een schoon voor-
I beeld van, vallende op de dag der inwij
ding van de St. Lebuinus. En de benaming
„mis" voor jaarmarkt stempelt dit insti
tuut met zijn kerkelijke oorsprong. De
leiding over zulk een „mis" ge kunt
er fraaie exempelen van terugvinden in
de historie van Troyes, Beucaire, Lagny,
berustte bij de mismeester de costos
nundinavum, een autoriteit, die door de
kooplieden werd gekozen.
En er was „mis-mazzel" ook al ligt
het verband enigszins verwarrend. Zulk
een onfortuinij Ikheid kon zich openbaren
in een gestaag-oplopende schuldenlast
voor koper of verkoper. Wanneer dit al te
grote omvang aannam, liep de insolvente
de kans, in de „imisban" te worden gedaan,
hetgeen hem meestal dwong de achter
stallige vorderingen .te voldoen, liever dan
de profijtelijkeden van de volgende jaar
markt te moeten ontberen.
De jaarmarkt heeft haar betekenis voor
de détailhandel verloren toen de Neder
landers eenmaal de zeeweg naar Indië
hadden gevonden: de handel wijzigde haar
karakter ten enenmale en nogmaals kreeg
de markt een klap, toen de beschermende
handelspolitiek der 16e, 17e en 18e eeuw
de invoer van vreemde producten ging be
lemmeren.
De mis bleef evenwel voor de handel in
het groot behouden. Nederland heeft zich
eeuwen lang georiënteerd op de jaarmis
van Frankrijk a/d. Main, die de grootste
der Amsterdamse handelshuizen onder
haar standhouders telde: de binnenlandse
markten echter verwaterden merendeels
tot „plaatsen des gemenen vermaaks"
kermissen dus.
Wat echte» bleef en blijven sa) «se
weekmarkt; zij specialiseerde zich echter.
Hier ontstond er de beurs uit. ginds de
periodieke tentoonstelling en in dit ver
band is er een duidelijke samenhang
met de oude weekmarkt en de moderne
wereldtentoonstelling aan te wijzen de
jaarbeurzen zijn loten van eenzelfde stam.
ongeoorloofd verzuim geconstateerd.
In 82 gevallen van de verzuimen bleken
de redenen veldarbeid te zijn, vijf maal
werden kinderen thuisgehouden, om huis
houdelijke arbeid te verrichten, terwijl van
120 gevallen de redenen onbekend zijn ge
bleven.
De commissie is als volgt samengesteld:
de heer P. van Tuinen, voorzitter; de heer
J. A. Kos, secretaris; mejuffrouw F. Oos
trum en de heren S. v. d. Kolk, H. Heester
beek, H. Kerklaan en C. Timmerman.
Nu vooral Westelijk Nederland tijdens
de Paas- en Pinksterdagen veel belang-
stelling van toeristen uit West-Duits-
land, België, Luxemburg en Frankrijk
g verwacht, is de kans nog groter dan
vorige jaren, dat de hotel- en pension-
accommodatie in steden als Den Haag,
Amsterdam en Haarlem te klein zal
zijn. De VVV Zuid-Kennemerland op
het Stationsplein te Haarlem heeft thans
al contact opgenomen met de VVV
IJmuidens Bloei", om de pensions te
IJmuiden meestal de pensions, die
over een telefoon beschikken als uit-
wijkmogelijkheid te benutten. Op haar
- verzoek heeft de Amsterdamse VW
van „IJmuidens Bloei" ook de beschik-
king, gekregen over een lijst met adres-
sen van IJmuidense pensions. IJmuiden
:is dus gereed om de jaarlijkse stroom
buitenlanders te helpen ontvangen.
Zoals vorige week Zaterdag gemeld, be-
schikt IJmuiden in totaal over 220 bed-
den bij particulieren, waarvan 116 een-
persoons en 52 tweepersoons bedden.
ueze zijn verspreid over zestig adressen.
oocxxxxocxxooocxxwcaoDoooocoooccoMcocococcooocooooooooo
Een weekmarkt in IJmuiden is geen nieuwtje. Een goede vijfentwintig a dertig jaren
geleden was de Zaterdagmarkt op het Willemsplein in Oud-IJmuiden dè gebeur
tenis van de week. En menige man, nu eerbiedwaardig huisvader, herinnert zich nog
de schone tijd dat hij als prille knaap, opgepoetst en afgestoft bij de Zaterdagse
beurt, des avonds met zijn kornuiten tikje-loop speelde tussen de schaars verlichte
kramen met vis en zuur, met couponnetjes stof en snuisterijen en dan plotseling het
spel vergat om te zien naar dat wondere werk dat de sigarenmakers in hun 6tand
zo handig bedreven.
Ook de middenstanders rond het plein
ligt deze markt nog in de herinnering. Zo
om een uur of vier in de middag werden
de kramen opgezet en begonnen de stand
houders hun waren uit te stallen en de ver
koop van de luide aangeprezen waren
duurde tot lang nadat de winkels gesloten
waren. En die winkeliers deden pas om*
tien uur in de avond de knip op de deur!
Soms maakte „de muziek" in de duisternis
een rondwandeling door IJmuiden en daar
bij werd het Willemsplein, het centrum
van het openbare leven op Zaterdag, niet
overgeslagen.
Het verhoogde de feestelijke stemming
en volmaakte in de jongensogen het
sprookje van flitsende flambouwen, zacht
schommelende olielampjes en ruisende
gasverlichting.
Wanneer die markt precies voor de eer
ste maal werd gehouden is zo maar niet
zonder meer te zeggen en wanneer hU op
hield te bestaan ook niet. Maar zij, die het
weten kunnen, zeggen, dat in de jaren vlak
voor de oorlog de aardigheid er langzaam
aan af ging en dat die markt toen al op
sterven lag. Hoe dat kwam? Niemand weet
de oorzaak.
Ook Oud-Velsen heeft zijn markten ge
had en ook deze zijn na korte of lange tijd
van het dorpstoneel verdwenen.
De veemarkt heeft nog het langst be
staan.
Eerst op de oude Rijksweg, later in de
Noorderdorpstraat daar op het pleintje bij
slager Van Brummelen. Ook dat was een
telkens terugkerend feest. Hoe lang die
veemarkt er is geweest? Ijverig snuffelen
in oude folianten heeft ons duidelijk ge
maakt dat by raadsbesluit van 27 Decem
ber 1895 besloten werd tot heffing van
marktgelden. Waarschijnlijk is toen de
markt verplaatst van de Rijksweg omdat
de stoomtram daar ging rijden en dus het
verkeer door vee en publiek zou worden
gehinderd.
Later is er alleen nog maar voorjaars-
markt gehouden op de Zaterdag, vooraf
gaande aan de derde Maandag in April en
vóór de eerste Maandag in Mei. De na-
jaarsmarkt viel op de derde Zaterdag na
de eerste Maandag in November en in 1927
op de Zaterdag voorafgaande aan de laat
ste Dinsdag in October. Er werd echter
steeds minder vee aangevoerd en dat was
reden voor de vroede vaderen om bij raads
besluit van 18 Juni 1929 de markt op te
heffen.
Da laatst# marktdag woxd gehouden op
26 October 1929. Er waren toen nog maar
40 koeien aangebracht en in het verslag
over deze laatste markt staat te lezen: Op
de Kerkweg stond alleen een kraampje
met koek en brokken. Vee en handelaren
ontbraken. Handel was er bijna niet. Een
groot gedeelte van het vee werd onverhan-
deld teruggevoerd. Tegen twaalf uur maak
te een regenbui een einde aan de markt en
de lieden van de gemeentereinigingsdienst
hadden maar korte tijd nodig om alle over
gebleven sporen te verwijderen.
Zelfs een groentemarkt
Nog een andere markt heeft Velsen ge
kend. In 1904 werd de eerste groentemarkt
geopend fn het dorp Velsen. Kopers kwa
men van alle kanten, uit Beverwijk, Haar
lem en zelfs van Amsterdam. Er werden,
zo staat er geschreven, goede prijzen ge
maakt. Aardbeien haalden vijftien cent
per mandje. Wat de Velsenaren echter hoog
zat was dat er van officiële zijde geen ope
ningswoord werd gesproken. En dat, ter
wijl men van deze markt zulke goede ver
wachtingen had. Een markt die driemaal
per week werd gehouden en gezien werd
als een zware concurrent van „de Wijk"
had toch zeker reden van bestaan, zo zei
men. Helaas, ook deze markt is na een kort
tijdsbestek als een nachtkaars gedoofd.
En nu de nieuwe markt op het nieuwe
plein in het nieuwe IJmuiden.
Op een dezer dagen te Breda gehouden
vergadering van de Katholieke Midden
standsvereniging aldaar is een motie aan
genomen waarin wordt voorgesteld een
middenstandsdemonstratie te houden in
Den Haag. De bedoeling van deze mani
festatie is om op 5 April door een massale
„wandeling" langs het Binnenhof te pro
testeren tegen de recente „handelsmarge-
beschikking 1955". Het Bredase initiatief
veronderstelt de medewerking van de
Christelijke en de Koninklijke Nederlandse
Middenstandbond.
Het hoofdbestuur van de Katholieke
Middenstandbond kon nog geen commen
taar op de Bredase voorstellen geven, om
dat deze in Den Haag nog niet zijn ont
vangen. De hoofdbesturen van de Christe
lijke en de Koninklijke Middenstandbon
den deelden bij navraag mee, dat hun bon
den aan een dergelijke manifestatie geen
medewerking zouden verlenen.
