Churchill's ster schitterde
ruim een halve eeuw
GOED
Eden - geboren diplomaat met
een onverzettelijk karakter
HORLOGES
VAN NIEL
Politicus die een gegronde
afschuw van oorlog heeft
Tweemaal premier en houder
van acht portefeuilles
Moskou slaat alarm over een
Westelijke nota aan Wenen
Grote Drie wijzen op hun belangen bij
eventueel Oostenrijks staatsverdrag
WOENSDAG 6 APRIL 1955
Lokkend avontuur
Jeugdig minister
Politieke kringloop
Romantische inslag
Churchill ligt er uit
Economisch Russisch blad
geeft zijn fouten toe
Billy Graham spreekt
in Feijenoord-stadion
Begin
Aspirientje
Door pakijs
geruchten ook klonken. Ondanks touwtrekken in de conservatieve partij-burcht
van Labour om de Grijze Eminentie uit zijn tent te lokken komt dit
en
(Van onze correspondent in Londen)
Winston Leonard Spencer Churchill is afgetreden. De bekendmaking van
Buckingham Palace is voor velen toch nog als een schok gekomen, hoe stellig de
ik klonken. Ondanks touwtrek!
pogingen
voor ae ganse wereld belangrijke besluit als een verrassing. Aan een groeiende
onzekerheid, aan een beklemmend wachten niet in het minst gestadig gevoed
door Sir Winston zélf is een einde gekomen: koningin Elizabeth II van Groot-
Brittannië heeft de ontslagaanvrage van de 80-jarige premier aanvaard. Sir
Anthony Eden, in hart en ziel een man van buitenlandse zaken, zal het ver
maarde Downing Street 10 betrekken. Sir Winston gaat na Pasen naar Sicilië om
te schilderen, doch niet om te treuren over wat voorbij is. Hij is er de man niet
naar om te mijmeren, wel om zijn herinneringen in krachtige, beeldende taal te
boek te stellen.
Ruim een halve eeuw heeft de reeds bij
zijn leven tot historie geworden nazaat van
John Churchill, eerste hertog van Marl
borough, zijn geboorteland, het Westen èn
het Oosten, in meerdere of mindere mate
in verbazing gebracht en steeds weer doen
beseffen dat zijn woord wüs en zijn visie
breed was en van durf en initiatief ge
tuigde. Ais militair, oorlogscorrespondent,
(mislukt) romancier, politicus, minister,
auteur, geschiedschrijver en bovenal mi
nister-president gedurende de tweede we
reldbrand en de koude oorlog tussen het
Westen en Oosten, heeft Churchill getoond
een man te zijn, die groot genoemd kan
worden.
Ruim een halve eeuw heeft zijn ster aan
het firmament geschitterd. Ruim een halve
eeuw is hij actief geweest in de partij
politiek, ruim een halve eeuw heeft hij in
een buitengemeen arbeidzame levens
periode de sterke schokken der tijden
doorstaan, ruim een halve eeuw tenslotte
heeft hij eerst Groot-Brittannië's geschie
denis helpen vormen en kneden en daarna
de'wereldhistorie. Met hem is een man uit
de Britse regering getreden, die een on
geëvenaarde carrière heeft gemaakt en een
ongekend gezag heeft bereikt.
Een politieke loopbaan van ruim vijftig
jaar is afgesloten, doch niet onherroepe
lijk. Sir Winston verlaat niet het Lager
huis, waaraan hij zijn hart verpand heeft.
Zonder het Lagerhuis zou hij niet gewor
den zijn wat hij thans is: een man van ge
zag, zoals het mensdom slechts weinige
voortbrengt. Een man ook, die groot is
geweest in zijn fouten, fouten die groot
waren omdat hij zélf groot was, omdat hij
in grote lijnen dacht en handelde. De
Britse regering, het Britse volk, het Wes
ten, kan naar hem blijven luisteren, men
kan zijn opinies en raadgevingen blijven
horen. Hij zal niet, zoals Herbert Hoover
en later Harry Truman in de Verenigde
Staten een „ambteloos burger" worden.
Ten eerste niet omdat Sir Winston het niet
zou kunnen verkroppen een einde te ma
ken aan zijn leven als politicus, raadgever
en inspirator. En ten tweede niet omdat
Sir Winston geen„gewoon burger" kan
worden omdat hij dit nimmer is geweest!
Hij blijft midden in het leven staan. Hij is
meegegroeid met de tijd en verglijdt niet
in vergetelheid zoals de eenmaal onge
kroonde keizer van Japan, generaal Dou
glas Mac Arthur.
Na enkele ongelukkige jaren op lagere
scholen hij was allerminst een uit
blinker ging hij eerst naar Harrow en
later naar Sandhurst, de beroemde mili
taire academie. In 1894 20 jaar oud
verliet hij de Britse K.M.A. Met kunst en
vliegwerk slaagde Churchill er in vier
strijdtonelen te vinden, waar hij zich kon
uitleven. Hij maakte naam als oorlogs
correspondent en auteur van aggressieve
boeken, waarin hij critiek leverde op zijn
meerderen, op Lord Kitchener zélf!
Hij schreef correspondenties op Cuba,
waar guerilla's in opstand waren gekomen
tegen het Spaanse gezag, in Noord-West
India, waar onlusten de Britse strijdkrach
ten tot handelen brachten, in de Soedan,
waar hij de beroemde slag van Omdoer-
man meemaakte, en tenslotte in Zuid-
Afrika waar hij in de Boerenoorlog zijn
grootste triomfen vierde en naam maakte.
Toen hij in 1900 huiswaarts keerde en als
een held werd ingehaald, was hij pas 26!
In 1899 na zijn strijden in India en
vóór zijn escapades in Zuid-Afrika
trachtte Churchill als conservatief candi-
daat voor Oldham een zetel te veroveren
in het Lagerhuis. Hij werd verslagen 4door
Runciman, doch in 1900 stuurde hetzelfde
district hem wèl naar Westminster. In 1906
nam Campbell-Bannerman Churchill, die
inmiddels de liberale gedachte tot de zijne
had gemaakt, als onder-minister van Ko
loniën in zijn kabinet op. Hij was toen 31.
Twee jaar later, toen de ziek geworden
Campbell-Bannerman door Herbert As-
quith was opgevolgd, werd hij minister
van Handel. In 1910 gaf Asquith hem de
portefeuille van Binnenlandse Zaken, welke
hij het daaropvolgende jaar verwisselde
met die van Marine. Einde 1915, na Galli-
poli en het Dardanellen avontuur, trad hij
af. Hij ging toen na een korte tijd
kanselier van de Duchy of Lancaster te
zijn geweest (een lagere ministers-func
tie) in militaire dienst. In 1917 kwam
hij in de regering Asquith terug als minis
ter van Munitie. Van 1918 tot 1921 trad
hij op als minister van Oorlog en Lucht
macht, van 1921 tot 1922 als minister van
Koloniën en van 1924 tot 1929 als minister
van Financiën. Daarna duurde het tot 1939
voordat hij weer in de regeringsbanken
kon plaatsnemen. Hij werd toen in Cham
berlain's oorlogs-kabinet opgenomen als
minister van Marine. In 1940 werd Chur
chill's carrière tenslotte bekroond met het
minister-presidentschap, welke hoogste re
geringsfunctie hij iri 1951 .na van 1945
af in de oppositie te zijn geweest weer
toegewezen kreeg.
Churchill heeft zo in de loop van ruim
een halve eeuw de volgende ministeries
geleid: Handel, Binnenlandse Zaken, Ma
rine, Munitie, Oorlog, Luchtmacht, Kolo
niën en Financiën. Tweemaal trad hij als
regeringsleider op.
Was Churchill in 1899 zijn politieke leven
begonnen als conservatief, in 1906 was hij
liberaal en in 1922 trachtte hij een centrum
partij op te richten. Deze poging mislukte
echter, zodat hij in datzelfde jaar weer als
liberaal voor zijn kiezers trad. Hij werd
toen verslagen. In 1924 was hij onafhanke
lijk, korte tijd later (nog in datzelfde jaar
constitutionalist), om tenslotte in 1929 weer
conservatief te worden en dit te blijven.
De politieke kringloop was toen geslo
ten, doch Churchill was bij zijn zwerftocht
langs de partijen niet immer als een blad
aan een boom omgedraaid. Zijn politieke
denken had zich - met nu en dan enkele
„uitschieters" - gestadig ontwikkeld en hij
had de partijen achtereenvolgens de rug
toegedraaid op de momenten dat hij meen
de dat die partijen een onjuiste koers gin
gen varen of te hardnekkig vasthielden
aan overleefde tradities. Churchill, als con
servatief de politieke arena binnengetre
den, is eigenlijk steeds liberaal geweest en
toen hij in 1929 de overtuiging kreeg dat
de conservatieve partij een liberale basis
had gekregen, is hij tot haar teruggekeerd.
Op 24 April 1953 heeft koningin Eliza
beth II Churchill geridderd en hem de
versierselen van de Orde van de Kouse
band uitgereikt. De koningin verhief Chur
chill slechts tot Sir en niet tot Lord. In het
laatste geval had de Grand Old Man geen
zitting meer kunnen hebben in het Lager
huis en zou hij verbannen zijn naar het
Hogerhuis. Dit was Churchill als premier,
niet mogelijk en. als parlementariër in hart
en nieren in strijd met zijn politieke inner
lijk en zijn rusteloze activiteit, een activi
teit, sterk beheerst door het romantische.
In zijn geschiedbeschouwing, in zijn oor
deel over de worsteling onzer dagen, is hij
toch een romanticus gebleven, zoekende,
tastende, doch voortbouwende op bepaalde
principes, aangepast aan wat de tijden
vergden.
Toen hij in 1951 - 77 jaar oud - ten
tweede male de leiding van de Britse re
gering op zich nam, zeide hij:
„Zo ik in dit tijdsgewricht in het open
bare leven blijf, is het omdat ik, terecht
of ten onrechte, maar in ieder geval eer
lijk, geloof dat ik een belangrijke bijdrage
zal kunen leveren tot het voorkomen van
een derde wereldoorlog en zal kunnen hel
pen om een duurzame vredesovereenkomst
nader te brengen, waarnaar de volken van
alle rassen en in elk land vurig verlangen".
De moraal, welke hij zijn uit zes forse
delen bestaande geschiedschrijving
over de tweede wereldoorlog meegaf,
is steeds zijn politieke leidraad ge
weest: in oorlog - vastberadenheid, in
nederlaag - uitdaging, in overwinning
- grootmoedigheid,, in vrede - goodwill.
oixoocooc*>»rx*yY)oooooooocoooooooooooo^
„Churchill ligt er uit - woorden ont-
breken ons nu we ze juist het meest
nodig hebben. We hebben er allemaal g
vurig naar verlangd dat dit zou gebeu- -
ren, met een vurigheid, die niet onder
woorden was te brengen. Cijfers - o ja, 8
er zijn cijfers, maar wie heeft vandaag
nog belangstelling voor cijfers? Winston
Churchill ligt er uit, er uit, er uit!"
- Neen, deze woorden stonden niet in een
strijdbaar Labour-orgaan, noch in de
„Daily Worker", de „Pravda" of de „Is-
i vestia", doch inde conservatieve
„Daily Telegraph". Niet vandaag ech-
p ter, doch in 1908, toen Churchill bij de
5 verkiezingen in het district Manchester
was verslagen
LONDEN - De Verenigde Staten, Groot-
Brittannië en Frankrijk zeggen in een ge
meenschappelijke verklaring aan de Oos
tenrijkse kanselier, Julius Raab, dat de
kwestie van het Oostenrijkse staatsverdrag
evenzeer de drie Westelijke mogendheden
aangaat als de Sovjet-Unie en Oostenrijk.
Zij stellen voor, dat de Oostenrijkse re
gering en de vier ambassadeurs in Wenen
elk veelbelovend voorstel, dat het bezoek
van Raab aan Moskou zou opleveren, zul
len bespreken. Raab vertrekt Maandag
naar Moskou voor besprekingen over het
Oostenrijkse vredesverdrag met de Sovjet
minister van Buitenlandse Zaken Molotov.
De Westelijke verklaring herhaalt, dat
het Westen ernstig er naar verlangt het
staatsverdrag zo spoedig mogelijk te slui
ten in overeenstemming met beginselen,
welke Oostenrijks volledige vrijheid en on
afhankelijkheid zullen verzekeren.
De verklaring der drie Westelijke mo
gendheden wil, aldus diplomatieke krin
gen te Londen, er aan herinneren dat een
rechtstreekse overeenkomst tussen de Sov
jet-Unie en Oostenrijk op zichzelf geen
regeling van de kwestie van het staats
verdrag kan betekenen. De verwijzing in
de verklaring naar „beginselen, die Oos
tenrijk volledige vrijheid en onafhanke
lijkheid zullen verzekeren" duidt volgens
genoemde kringen op Westelijke oppositie
tegen elk plan voor neutraliteit, welke in
het verdrag aan Oostenrijk zou worden
opgelegd. De Westelijke mogendheden
hebben er geen bezwaar tegen, dat Oos
tenrijk besluit in de koude oorlog neutraal
te blijven, maar geloven, dat het de vrij
heid moet hebben zijn eigen buitenlandse
politiek te bepalen. Anders zou de belofte
van vrijheid en souvereiniteit voor Oosten
rijk, zoals gedaan in de Moskouse verkla
ring tijdens de oorlog, niet gehouden zijn.
Men gelooft te Londen, dat de Sovjet-
Unie wellicht als een der voorwaarden
voor de ondertekening van een verdrag
en terugtrekking van haar troepen op
neming van de eis van Oostenrijkse neu
traliteit in het verdrag wenst. Molotov zal
naar verwachting tevens aandringen op
verzekeringen legen een „Anschluss" met
Duitsland, maar men gelooft, dat op dit
punt geen onoverkomelijke moeilijkheden
zullen ontstaan.
De Sovjet-Unie heeft de Westelijke grote
drie er van beschuldigd kanselier Raab
aan de vooravond van zijn besprekingen
met Molotov, onder druk te hebben gezet.
In een bericht van het Russische nieuws
agentschap Tass wordt gezegd, dat de
Westelijke verklaring erop gericht is, „con
structieve resultaten" in de komende Rus-
sisch-Oostenrijkse onderhandelingen te
voorkomen.
Volgens Tass is de verklaring erop ge
richt het bezoek van kanselier Raab agn
Moskou te beperken tot het verkrijgen van
een ..verduidelijking van de houding van
de l'jssische regering".
„Inplaats van het Russische voorstel
voor een viermogendheden-conferentie
over de Oostenrijkse kwestie te steunen,
stellen de opstellers van de verklaring voor
alleen de problemen die met het Oosten
rijkse vredesverdrag in verband staan te
bespreken op een conferentie van de am
bassadeurs van de vier mogendheden in
Wenen, na de terugkeer van de delegatie
van de Oostenrijkse regering uit Moskou",
aldus Tass.
S
Winston Churchill en Anthony Eden.
MOSKOU (Reuter) De hoofdredactie
van het voormalige economische blad van
de Sovjet-Unie, „Economische Kwesties",
heeft een volledige „bekentenis" gepubli
ceerd, waarin betreurd wordt, dat het blad
ruimte beschikbaar heeft gesteld aan eco
nomen die trachtten de voorrang van de
zware inóustrie te betwisten door de na
druk te leggen op het belang van ver-
bruiksgoederen.
Op 30 Juni aanstaande
De Amerikaanse evangelist Billy Gra
ham zal op 30 Juni s avonds een grote lan
delijke evangelisatiebijeenkomst leiden in
het Feyenoord-stadion in Rotterdam.
Toegangskaarten zijn gratis verkrijgbaar
bij het werkcomité Heemraadsingel 231 te
Rotterdam.
ADVERTENTIE
fVan onze correspondent in Londen)
Sir Winston Churchill's levensloop is tot in alle details bekend, maar van zijn opvol
ger, de bijna 58-jarige Sir Robert Anthony Eden, kent het grote publiek eigenlijk
alleen de buitenkant. Churchill is een van de laatste grote individualisten, die de
negentiende eeuw heeft voortgebracht. Ook Eden is een unieke figuur, doch zijn tem
perament is tegengesteld aan dat van Churchill, wiens kunstenaarsnatuur onder geen
enkele noemer is te vangen.
Eden is naar uiterlijk de Engelse edelman, typisch product van de éliteschool Eton.
Hij kwam reeds op zijn 26ste jaar in het Lagerhuis. In de Verenigde Staten werd hij
uitgeroepen als „de knapste man van de wereld". Hij was de best geklede staats
man, de perfecte diplomaat, met de onafscheidelijke Homburg en de glimlach vol
charme. Eden op een foto is echter anders dan in werkelijkheid. Hij mag er onberis
pelijk uitzien, wie hem in actie heeft gezien, hetzij in het parlement, in politieke
vergaderingen en in conferenties, weet dat hij allerminst een gepolijste modepop is.
Maandagavond heeft Winston Churchill in zijn ambtswoning een diner aangericht,
waaraan Koningin Elizabeth en de hertog van Edinburgh, Sir Anthony Eden en
zijn echtgenote aanzaten. De foto werd gemaakt bij de aankomst van Koningin
Elizabeth. Links Churchill, rechts op de achtergrond mevrouw Churchill.
Zeker, de stijl van zijn redevoeringen
is vaak vlak en vol gemeenplaatsen. Hij
beschikt niet over Churchills beeldende
kracht. Maar in Eden brandt het inner
lijk vuur van de man, die ondanks alle
teleurstellingen in de wereldpolitiek zijn
idealisme niet heeft verloren. Het zijn
meestal niet zijn woorden, die zijn gehoor
onder de indruk brengen, maar het is de
gloed van zijn geestdrift en van zijn op
rechtheid, welke er doorheen straalt. Bo
vendien. als minister van Buitenlandse Za
ken moet hij zich, of hij wil of niet, vaak
diplomatiek uitdrukken. Churchill daar
entegen kon ook als hij over bviitenlandse
politiek sprak, zich meer laten gaan dan
Eden, die de verantwoordelijkheid droeg.
Degenen die denken dat Eden een toon
beeld van meegaandheid is hebben het mis.
Als geboren onderhandelaar beschikt hij
over de nodige soepelheid, maar waar het
op principes aankomt, stuiten zijn tegen
standers op een granieten onverzettelijk
heid. Vandaar dat Eden in botsing kwam
met Chamberlains toegeeflijkheid ten op
zichte van de aggressiepolitiek van Hitier
en Mussolini in de dertiger jaren. Eden
was met Churchill van mening dat een
consequente Volkenbondspolitiek van col
lectieve veiligheid de dictators de voet
dwars had kunnen zetten. Daarom heeft
Churchill de tweede wereldoorlog later
de „onnodige" oorlog genoemd.
Eden verafschuwt de oorlog, die hij als
zeventienjarige luitenant aan de lijve leer
de kennen. Hij vocht in de hel van Ieperen
en de Somme. Daar lag hij in een loop
graafsector tegenover korporaal Hitier,
zoals later bij een ontmoeting tussen bei
den bleek. Op de achterkant van een menu
vochten zij de veldslag nog eens over. Met
levensgevaar redde de jonge Eden een ge
wonde kameraad uit het niemandsland en
hij ontving later een hoge militaire onder
scheiding.
Eden behoort tot een oud aristocratisch
geslacht, dat vele dienaren van de ge
meenschap heeft opgeleverd. In de acht
tiende eeuw zat er al een Eden in het
Britse parlement, wiens twee broeders am
bassadeur wairen, terwijl een vierde gou
verneur van Maryland was. Eden is de zoon
van de excentrieke Sir William Eden, die in
vele opzichten een onverdraagzaam mens
was, waardoor de jonge Anthony uit reac
tie beminnelijke eigenschappen ontwik
kelde vriendelijkheid, beleefdheid en
gevoel voor het compromis.
Reeds op'school toonde hij grote belang
stelling voor politiek. Na de eerste wereld
oorlog ging Eden in Oxford Oosterse talen
studeren, hetgeen hem later ten goede zou
komen.
Van de universiteit kwam hij meteen
in de politiek terecht. Zijn eerste verkie
zingsstrijd eindigde in 1922 in een neder
laag tegen Labour, maar een jaar later
werd hij tot Lagerhuislid-afgevaardigde
gekozen door hetzelfde district dat hem
nog steeds afvaardigt: Warwick en Lea
mington.
Zijn ster rees snel. In 1926 werd hij
parlementair secretaris van Austin Cham
berlain, de minister van Buitenlandse Za
ken. In 1931 werd hij diens onderminister.
In 1935 werd Eden minister voor Volken
bondszaken en aan het einde van hetzelfde
jaar volgde hij Samuel Hoare, cue moest
aftreden wegens zijn gekonkel met Laval
over de verdeling van Ethiopië, op als mi
nister van Buitenlandse Zaken. Hij was
toen 38 jaar en was de jongste man, die in
bijna een eeuw deze post had bekleed.
Toen Eden klaagde over het te lang
zame tempo der Neville bewapening voeg
de Chamberlain hem toe: „Ga naar huis en
neem een asporientje". De atmosfeer in
Europa werd steeds dreigender. Eden
voelde dat het op een wereldoorlog zou
uitdraaien. Dezer dagen daarentegen
heeft hij verklaard dat hij dit gevoel thans
niet heeft.
Einde Februari 1938 kwam voor Eden
de crisis. Hii kon Chamberlain's halfslach
tig en voor hem zo pijnlijk optreden niet
langer aanzien. Roosevelt had voorgesteld
een conferentie van de grote mogendheden
in Washington bijeen te roepen om de
spanning te verminderen. Chamberlain
wees het voorstel van de hand, zonder
Eden te raadplegen. Dit was voor Eden
de druppel, die de emmer deed overlopen.
Hij nam ontslag.
Toen de oorlog uitbrak, keerde Eden in
de regering terug als minister voor de
Dominions. Toen Churchill op 10 Mei
1940 premier werd, maakte hij Eden mi
nister van Oorlog en spoedig daarna mi
nister van Buitenlandse Zaken. Van 1942
tot 1945 was Eden bovendien leider van
het Lagerhuis. Deze ministeriële functie
houdt in de regeling der parlementaire
werkzaamheden.
In 1941 ging Eden met een torpedoboot
door het pakijs van de Noordelijke IJszee
naar de Sovjet-Unie, waar hij hartelijk
ontvangen werd. Hij legde in Moskou de
grondslag voor het twintigste non-aggres-
sie-pact met de Russen, dat in 1942 tot
stand kwam. Eden geloofde, evenals de
andere Britse politieke leiders, oprecht in
een vriendschappelijke na-oorlogse samen
werking met het Kremlin. Reeds in 1935
had hij als lord grootzegelbewaarder een
reis naar Moskou gemaakt tijdens een vre
desmissie langs de Europese hoofdsteden.
Eden wordt wel eens de „specialist in
hopeloze situaties" genoemd. Hij vond een
uitweg voor de crisis inzake de Europese
verdedigingsgemeenschap door zijn aanbod
om tot het einde van deze eeuw een Britse
troepenmacht van een kwart millioen man
op het vasteland te legeren en zijn nieuwe
conceptie van de West-Europese Unie.
Ook tijdens de crisis over Indochina was
Eden de man, die een constructieve oplos
sing bereikte. Toen daarop de Formosa-
crisis volgde, was er niemand die achter
de schermen harder werkte om een ont
spanning tot stand te brengen dan Eden.
Ook oefent hij een kalmerende invloed
uit op Washington, als men daar te hard
van stapel dreigt te lopen.
Churchill met zijn vooruitziende blik
bestemde Eden, toen hij nog een jonge
man was, als leider voor. Voor Churchill
in 1942 voor de tweede maal naar Wash
ington vloog nam hij een ongewone stap
door een brief te schrijven aan wijlen Ko
ning George VI, waarin hij Eden als zijn
opvólger aanbeval in geval hij op de reis
om het leven mocht komen. In de zomer
van vorig jaar herhaalde hij nog eens in
Washington dat Eden zijn opvolger zou
worden, zulks om niemand in twijfel te
laten over de politieke lijn, die Groot-
Brittannië volgt.
Eden hertrouwde in 1952 met Chur
chill's 32-jarige nicht Clarissa. Een onbe
tekenend kerkblaadje poogde tegen Eden's
komende premierschap te ageren omdat
hij als gescheiden man een tweede huwe
lijk was aangegaan. Eden was in 1950 na
een huwelijk van zevenentwintig jaar door
zijn eerste vrouw verlaten, omdat, zoals
zij zeide, politiek te veel voor haar was.
Eden is volkomen hersteld van de lever
kwaal waaraan hij jaren heeft geleden.
Een operatie in de Verenigde Staten genas
hem daarvan. Hij leeft uitsluitend voor de
politiek, maar toch is hij een verwoed
verzamelaar van schilderijen Als ont
spanning speelt hij tennis en tuiniert hij in
het park van zijn buitenhuis in Sussex.
Evenals Churchill erkent Eden de harde
werkelijkheid, maar niettemin geloven zij
in een toekomst, waarin het gezonde ver
stand zal zegevieren. Eden verklaarde
eens, dat het onze bestemming in deze
tijd is in een noodtoestand te leven,
daarvan niemand het einde kan zien. „Als
wij in deze periode, waarin wij op de proef
worden gesteld, ons geloof behouden en
als wij bereid zijn het te verdedigen, dan
zullen \Vij ons erfdeel van de vrijheid kun
nen overdragen aan komende genera
ties
ADVERTENTIE
Naast onze bekende topmerken
OMEGA - TISSOT - BUREN
brengen wij een grote sortering Zwitserse
Anker-horloges vanaf 40
GROTE HOUTSTRAAT 86, HAARLEM
SPECIAALZAAK SINDS 1883
