Agenda voor
Haarlem
Verband tussen aankomsttijden en
weersomstandigheden in studie
Vijftig jaar geleden
Johan de
oude
Meester lost een
ereschuld in
Frans-Duitse atoomindustrie
is een reële mogelijkheid
Geweldige rol van Ko van Dijk
F. Damiaans&Zn
^.Hoe is het ontstaan?^
De trekvogels keerden weer
West-Duitsland mag en Frankrijk wil
geen atoombommen voortbrengen
DINSDAG 3 MEI 1955
3
Goudendarm" van Crommelynck
Gaat U verhuizen
Westen stelt gesprek voor
over Oost-Duitse weéentol
Dit woordPARDOES
Eigenmachtig optreden van
West-Duitse liberaal
Mevrouw mr. J. A. Prin-
sen-de Jong opende
tentoonstelling
Marshall weigert millioen
voor mémoires
Venezuela bedankt voor 1
I.L.O.-lidmaatschap
ONTVELLINGEN
Kerkelijk Nieuws
Uit Haarlems Dagblad
van 3 Mei 1905
Op Koninginnedag 1955 heeft de Neder
landse Comedie in de Stadsschouwburg te
Amsterdam de eerste voorstelling gegeven
•van „Goudendarm" door de in Frankrijk
geboren en al sinds tientallen jaren wonen
de Belgische auteur Fernand Crommelynck,
die dit stuk onder de titel Tripes d'Or"
reeds in 1925 schreef en onder zijn eiigen
regie in Parijs liet opvoeren. Destijds was
het allesbehalve een succes: op de tweede
avond zaten er drie mensen in de zaal, op
de derde kwam er niemand. In Brussel zijn
pogingen tot een reprise ondernomen met
een te zwakke bezetting en dientengevolge
zonder het gewenste resultaat. En hoe was
het nu, bij wat de schrijver zelf als een
wereldpremière beschouwde? Veel applaus
na de eerste acte, matige bijval bij het in
gaan van de pauze, een ware ovatie aan
het slot voor Ko van Dijk.
Misschien heeft u bij het lezen van het
affiche gedacht: wat een gekke titel. Wel
licht wekte de naam Crommelynck een
vage associatie met een vermaardheid, die
men slechts kent van horen zeggen. Van
zijn ongeveer tien stukken is in ons land
immers alleen (door hetzelfde gezelschap,
met Mary Dresselhuys) zijn weliswaar poë
tische, maar toch het minst kenmerkende
blijspel „Een vrouw met een klein hart"
voor het voetlicht gebracht. Zijn meester
werk „Le cocu magnifique" heeft men to-t
dusver helaas altijd veel te gewaagd ge
acht, te schokkend voor de Nederlandse
opvattingen van fatsoen. In Moskou is dit
stuk echter al meer dan tweeduizend keer
opgevoerd, niet alleen omdat men daar
zedelijk meer vrijgevochten zou zijn, maar
vermoedelijk in hoofdzaak omdat hiermede
in Rusland de eerste revolutionnaire to
neeldaad werd gesteld: de constructivisti
sche decorbouw van Meyerhold, sindsdien
ontelbare keren (maar nooit zo verbluf
fend) nagevolgd.
Er bestond in dit geval geen enkele
reden tot morele protesten, al neemt de
schrijver nu niet bepaald een blad voor de
mond en heeft de Vlaamse letterkundige
Karei Jonckheere in zijn schitterende ver
taling de malse, men zou haast zeggen:
wellustige beeldspraak, het zintulgelijk
realisme onversneden weten te bewaren.
Trouwens: bij de „Cocu magnifique" schuilt
het pikante vooral in de situaties en dde zijn
in „Goudendarm" wel onthullend voor
menselijke zwakheden, maar nauwelijks op
het gevaarlijke gebied van de erotiek. Door
Ko van Dijk en Fons Rademakers in „Gou
dendarm" van Fernand Crommelynck.
de begerige intriges der erfenisjagers wordt
men af en toe aan Balzac en Zola herin
nerd, doch veeleer dringt zich een verge
lijking met „Volpone" van Ben Jonson op,
geenszins alleen door de overeenkomst van
namen tussen de parasitaire bedienden, al
vindt men veel van de „Venetiaanse" Mosca
uit het Engelse blijspel in de „Vlaamse"
Muscar van deze Franse klucht terug. Nee,
de verwantschap blijkt veeleer uit de bij
tende spot, waarmee de verderfelijke uit
werking van het geld is geschilderd.
Met één der talrijke citaten, die men zou
willen doen uit de tot kostelijke aforismen
toegespitste vondsten aan populaire levens
wijsheid, waar de tekst van wemelt, kan
zoals ook in het programma gebeurt
de inhoud worden samengevat. Een oude
zondaar heeft al zijn geld vermaakt aan
zijn jonge neef Pieter Augustus Hormidas,
in de vaste overtuiging zoals zijn boos
aardig testament vermeldt „dat deze
milde, kuise, eerlijke, moedige aanminnige,
ADVERTENTIE
Natuurlijk neemt U een goede
verhuizer.
Vraagt ons eens offerte.
ZIJLVEST 41 - HAARLEM
Tel. 12456 - 14155 - 22279
DINSDAG 3 MEI
Stadsschouwburg: „Engelen zonder vleu
gels". De Verenigde Spelers, 8 uur. Concert
gebouw: Noordh. Philh. Orkest met Eduardo
del Pueyo, piano, 8 uur. Minerva: „De rode
schoentjes", alle leeft., 8.50 uur. Studio:
„Bastogne", 14 jaar, 6.45 en 9.15 uur. Roxy:
„Door liefde onteerd", 18 jaar, 8 uur. Luxor:
„Happy ever after", alle leeft., 7 en 9.15 uur.
Rembrandt: „The true and the brave", 14
jaar, 7 en 9.15 uur. Frans Hals: „Gevaarlijke
liefde", 18 jaar, 8 uur. Palace: „De prins stu
dent", alle leeft., 7 en 9.15 uur. Lido: „Het
bed", 18 jaar. 7 en 9.15 uur.
WOENSDAG 4 MEI
Studio: „Bastogne", 14 jaar, 2 en 9.15
uur. Roxy: „Op glad ijs", alle leeft., 2.30 uur.
„Door liefde onteerd", 18 jaar, 9.15 uur.
Luxor: „Happy ever after", alle leeft., 2 uur.
Rembrandt: „The true and the brave", 14
jaar. 2, 4.15 en 9.15 uur. Frans Hals: „Ge
vaarlijke liefde", 18 jaar, 2.30 uur. Palace:
„De prins student", alle leeft.. 2. 4.15 en 9.15
uur. Lido: „Het bed", 18 j., 2, 4.15 en 9.15 uur.
spaarzame man door het verkeer met het
geld weldra laf zal worden, leugenachtig,
vraatzuchtig, afgunstig, losbandig en ty-
ranniek". Want: „als het zeker is, dat de
deugd geen rijkdom baart, dan is het goed
dat de rijkdom de deugd besrtrijde". Deze
curieuze wilsbeschikking gaat in vervulling.
De drang tot behoud van zijn bezit verdrijft
de liefde uit het hart van de held van
deze geschiedenis. En zijn machtsgevoel
groeit als hij ziet, hoe de honger naar krui
mels van zijn schat kruiperige slaven van
zijn omgeving maakt. Hij verbrijzelt zelfs
de ramen om te zien of iemand hem ar
resteert. Dat gebeurt niet, maar het is het
begin van zijn ondergang: hij heeft zijn
eigen ruiten ingegooid, het kwaad stroomt
naar binnen.
Geen rustig moment is hem beschoren:
hij eet niet meer, hij slaapt niet meer, hij
ligt als een waakhond op de loer, blaffend
als hij onraad bespeurt. Tenslotte stikt hij
in zijn geld, als hij zijn honger naar goud
met de zware muntstukken heeft gestild,
zijn maag tot een veilige brandkast bestem
mend. Johan de Meester noemt dit spel een
tragische klucht en dat is zo gek niet als
het lijkt. Niet alleen omdat het tragische
en het komische zo dicht als keerszijden
van een médaille tegen elkaar liggen,waar
bij hier dus de lachwekkende kant wordt
getoond van wat om te huilen zo treurig
zou kunnen zijn. Maar vooral omdat deze
Pieter Augustus in het begin inzicht in zijn
noodlottige situatie heeft: hij weet dat de
inhoud van zijn beurs „gevaarlijker is dan
zwavel of salpeterzuur".
Komische grandeur
„Goudendarm" is inderdaad een bijzon
der stuk, waarbij de zucht naar originele
vormgeving van een bekend thema Crom
melynck vaak tot excentrieke overdrijving
heeft verleid. Er heerst een onmiskenbare
komische grandeur, als men deze term mag
bezigen, maar deze steunt voornamelijk op
twee situaties: de geboorte en de dood van
de kapitalist. Daartussen mag het Vlaamse
temperament in alle hevigheid oplaaien,
het folkloristische taalgebruik tot robuus
te lyriek zijn verdicht, in wezen hangt het
tumult van de vaak sprankelende dialogen
als vuurwerk in de lucht: het verbaast, het
amuseert, het geeft geen warmte of ont
roering. Het is eigenlijk een reusachtige
monoloog van de hoofdpersoon en de zwak
te van die dramatische constructie blijkt
als de anderen niets te zeggen hebben: zij
hangen rond als marionetten, totdat de
spullebaas ze weer nodig heeft. Niettemin:
zulke levendige, krachtige taal hoort men
niet vaak in onze theaters en zoveel na
tuurlijkheid in het groteske beleeft men
nog zeldener.
Daarbij is de hoofdrol werkelijk onver
getelijk, zeker zoals deze dooi- Ko van Dijk
wordt gespeeld, SDeciaal in het gedeelte
voor de pauze. Deze Pieter Augustus is
even formidabel als de thans in uitzicht
gestelde „Cocu" magnifiek! Afgezien van
een enkele larmoyante uithaal heeft men
hier met meer dan levensgrote interpreta
tiekunst te doen de bewogen maar door
gaans beheerste ontwikkeling van een ka
rakter in rake trekken, doch tevens vol
subtiele nuances. Zie hem in het begin als
de naïeve boer, overlopend van geluk en
vriendschap, bereid om alles met iedereen
te delen, tot hij opeens ontdekt dat hij
werkelijk het fortuin heeft verworven dat
zijn ondergang inhoudt. Of neem die prach
tige scène, waarin hij de dienstvrouw Ster-
regonde (heel goed van Lous Hensen tus
sen twee haakjes) voor zijn echtgenote
aanziet in zijn koortsachtige fantasie
De enige, die zich in zijn schaduw kon
handhaven, was Henk Rigters als Mu9car.
die met reden tot driemaal toe „Present1."
mocht roepen, want hij was er ook, ten
voeten uit als de snoevende hansworst en
profiteur. Terecht werd zijn „acte van zelf
beschuldiging" met een open doekje be
loond. De wonderdoende dokter stel ik mij
anders voor d'an hij door Fons Rademakers
werd weergegeven. Meer genoegen be
leefde ik aan de bescheiden bijdragen van
Sophie Kohier, Paul Huf, Louis van Gas
teren, Dick Scheffer en de uitstekend ge
leide figuratie. Als Johan de Meester zich
hiermede heeft willen rehabiliteren voor
enkele minder geslaagde enscènerineen van
de laatste tijd, dan is hem dat in mijn ogen
volledig gelukt, al liep de boel hem in het
derde bedrijf een beetje uit handen.
In het programma zegt hij dat zijn ge
zelschap met de keuze van dit stuk van
Crommelynck „iets heeft willen afdoen van
een oude ereschuld tegenover een chef
d'école van het Belgische en Franse toneel".
Maar hij heeft meer gedaan, namelijk een
belofte ingelost, die hij jaren geleden deed
met zijn aanvoering van het Vlaamse
Volkstoneel, waarover Marnix Gijsen, ove
rigens zijn critiek niet sparend, schreef:
„De bonte warreling en de trepidante actie
van dit luidruchtig toneel hebben geruime
tijd zeer veel aandacht gewekt. Als reactie
tegen de huisbakken schildering van het
burgerlijk leven en de romantische drake
righeid van het oude repertorium was de
werking van het Vlaamse Volkstoneel on
getwijfeld heilzaam. Zij heeft de toneel
speelkunst in hoge mate gediend, doordat
zij de ietwat tamme speeltraditie heeft op
gevoerd tot een uiterst vinnig en hartstoch
telijk rhythme".
Al was het alleen reeds om het wederom
ontketenen van deze vitaliteit ben ik hem
dankbaar. Of deze oppervlakkige farce suc
ces zal hebben in een land waar men wat
schichtig is voor kolder en frivool ru
moer? Fernand Crommelynck citeerde bij
zijn aankomst in Amsterdam een uitspraak
van Marcel Achard, te mooi om er deze
recensie niet mee te besluiten: „Als een
stuk valt, ligt dat nooit aan de acteurs,
maar altijd aan de schrijver tenzij het
publiek geen talent heeft!"
DAVID KONING.
Berliin, (Reuter/AFP) De Westelijke
Hoge Commissarissen in Duitsland hebben
hun Sovjet-Russische ambtgenoot, Poesi-
kin, voorgesteld Zaterdag in Berlijn de
„buitensporige verhoging" van de Oost-
Duitse tolrechten voor het verkeer tussen
Berlijn en West-Duitsland te bespreken.
Het voorstel werd gedaan in antwoord
op een brief, waarin Poesjkin verklaarde
bereid te ziin over de kwestie te spreken.
Als Poesjkin de uitnodiging aanvaardt,
zal het de eerste bijeenkomst van de hoog
ste vertegenwoordigers van de vier be
zettende machten in Duitsland zijn sinds
1948 toen maa—Sokolovski uit de
geallieerde bestuursraad liep om er niet
meer in terug te keren.
ADVERTENTIE
Vroeger was pardoes taalkundig een
„tussenwerpsel", evenals woorden als:
hoera, lio enzovoorts. Men zei dus:
Pardoes, daar lag hij. Ook als vloek
kwam het woord voor en dialectisch
vindt men het nog. De vloek is een
verbastering van het Franse par Dieu,
pardi, maar het zou onjuist zijn daarop
het woord pardoes in de huidige bete
kenis: onverwacht, ineens, zo maar, re
gelrecht, terug te voeren. Dit pardoes
is een bijwoord geworden en men zegt
nu: Hij siprong pardoes in het water.
Wij hebben met een klanknabootsend
woord te maken, hetgeen ook wel aan
getoond wordt door het grote aantal
nevenvormen in allerlei talen: pardaf,
pardoef, Duits pardanz. Deens bardus,
Zweeds burdus, enzovoorts.
BERLIJN (AFP) Een afgevaardigde
van de vrije democratische partij in de
West-Duitse bondsdag Schwann, heeft in
Oost-Berlijn met de Russische Hoge Com
missaris in Oost-Duitsland, Poesjkin, be
sprekingen gevoerd over de vrijlating van
alle Duitse krijgsgevangenen en over
de kwestie van Duitslands hereniging.
(DPA) De leiding van de vrije demo
cratische partij heeft zich gedistancieerd
van het bezoek van Schwann aan Poesjkin.
Het bestuur van de partij laakt diens ini
tiatief en zegt, dat het daartoe geen mach
tiging heeft verleend. De fractie van de
partij zal zich deze week met de zaak
bezig houden.
De echtgenote van de Commissaris der
Koningin in de provincie Noordholland,
mevrouw mr. J. A. PrinsenDe Jong,
heeft Maandagmiddag in Broek op Lan-
gendijk de tentoonstelling „Uw huis zoals
het worden kan" geopend. Deze expositie,
die tot 12 Mei geopend is, is georganiseerd
door de gezamenlijke plattelandsvrouwen
organisaties en beoogt deskundige voor
lichting te geven bij het inrichten van wo
ningen. Twee jaar geleden werd voor het
eerst een dergelijke tentoonstelling gehou
den in de rampgebieden.
De lente is dan toch weer gekomen, al
heeft Maart zijn traditionele negen zomer
se dagen niet gebracht. Toch waren de
eerste voorjaarsboden onder de vogels
reeds terug, zoals de leeuwerik, de roek, de
blauwe reiger, kievit en enkele andere
vroege broed vogels.
De tjiftjaf is van de echte zomerzanger-
tjes de eerste, die bij ons terugkeert. Eind
Maart hoorden we zijn monotone liedje
weer voor het eerst op zijn oude plekje in
het bos aan de binnenduinrand. De tjiftjaf
heeft de winter in het Middellandse Zee
gebied doorgebracht. Zijn neefje, de fitis,
komt wat later terug; meestal ziet men
hem niet vóór begin April. De fitis heeft
dan ook een veel langere reis achter de
rug. Zijn wintergebied ligt in Centraal- en
Zuid-Afrika. Evenals andere zomerzanger-
tjes, die we ook in de loop van April kun
nen verwachten, zoeken deze fitisjes de
blaadjes, knoppen en twijgjes van bomen
en heesters af naar insecten. In verband
met deze levenswijze zijn ze genoodzaakt
voor de winter naar Afrika uit te wijken.
Eenzelfde drang, die de vogel in de herfst
naar zijn winterkwartier deed vertrekken,
brengt hem thans even onfeilbaar weer
naar zijn broedgebied terug. Zij verschijnen
elk voorjaar weer prompt op hetzelfde
(Van onze correspondent in Parijs)
De mededeling van premier Faure dat
Frankrijk, in weerwil van de verwachtin
gen welke hij met vorige verklaringen had
gewekt, er van afziet zijn kennis en ener
gie op het gebied van het atoomonderzoek
in dienst van oorlogsdoeleinden te stellen,
is in binnen- en buitenland zeer verschil
lend ontvangen. De reacties bewegen zich
tussen de polen: voldoening en ontstelte
nis. Voldoening over het feit dat Frankrijk
als eerste grote mogendheid het daadwer
kelijke voorbeeld geeft van zijn verant
woordelijkheid met het oog op de onvoor
stelbare gevaren die de mensheid door een
atoomoorlog bedreigen. Ontsteltenis
vooral in Franse nationalistische kringen
doordat Frankrijk vrijwillig afstand zou
hebben gedaan van zijn plaats onder de
vier grote mogendheden. Erkend moet
worden dat Faure die bittere al of niet
geveinsde teleurstelling zelf wel enigs
zins had uitgelokt Op een vorige perscon
ferentie had Faure uitgesproken dat „de
bom" in de toekomst de grenslijn zal aan
geven tussen de landen die wel en die niet
meer in de wereld zullen meetellen.
Men mag wel aannemen dat de keuze
van de Franse regering niet geheel vrij
willig is geweest. Met een oorlogsindustrie
op atoomgrondslag zijn tegennwoordig
sommen gemoeid waarover Frankrijk niet
meer beschikt of die op andere gebieden
men denke aan Noord-Afrika doel
matiger kunnen worden aangewend. Boven
dien is het geen geheim dat Frankrijk een
achterstand van jaren op de Verenigde
Staten, de Sovjet-Unie, Groot-Brittannië
en zelfs Canada had in te lopen. Frank
rijk kon in de atoomwedloop de kopploeg
vermoedelijk niet meer inhalen. Van de
honderd milliard francs één milliard
gulden die jaarlijks voor de defensie
worden uitgetrokken zullen nu tien tot
vijftien milliard aan de atoomindustrie
worden besteed, een investering die waar
schijnlijk zonder effect blijven moet voor
het militaire prestige, doch die voor vre
desdoeleinden haar rente wel zal opleve
ren.
Niettemin is dit besluit, dat in overleg
met de Gaullistische minister voor atoom-
aangelegenheden, Gaston Palewski, is ge
nomen, ook om politieke overwegingen
niet van betekenis ontbloot. Met de (ver
zwegen) bekentenis dat Frankrijk met de
grootste mogendheden niet meer kan wed
ijveren, verwijst de regering het land auto
matisch naar een bescheidener plaats die
stellig meer in overeenstemming met de
werkelijke feiten zal blijken.
Op het Europese vasteland is Frankrijk
de enige mogendheid die een atoom
industrie van enig belang bezit. Daardoor
verkeert Parijs in een voordelige positie
om de leiding van een Europese samen
werking te nemen. Van die samenwer
king is al enige tijd sprake geweest en de
projecten in deze geest waarvoor Jean
Monnet, de scheidende voorzitter van de
Europese Kolen- en Staal Gemeenschap,
levendig belang stelt, kunnen nu spoedig
in definitieve vorm worden gegoten. Hier
ligt een object waarvan men het belang
voor de activering der Europese integratie
zeker niet moet onderschatten.
Een ander aspect waarop in Parijse po
litieke kringen de aandacht wordt geves
tigd, betreft West-Duitsland. De federale
republiek heeft, volgens de Parijse accoor-
den, niet het recht een atoom-oorlogs
industrie op te bouwen. Voor vredesdoel
einden bestaan voor Bonn echter geen be
perkingen. Door zelf van militaire doel
stellingen af te zien, zou Frankrijk de sa
menwerking met Bonn op het gebied van
het atoom-onderzoek kunnen vergemakke
lijken.
De beslissing van de regering-Faure
kan het voorteken blijken van een ver
nieuwd besef van Europese solidariteit
in Frankrijk. Bovendien heeft zich ten
minste een deelnemer bij de wedstrijd
om „de bom" afgemeld. Twee feiten
waarover men zimh in beginsel mag ver
heugen.
plekje, waar ze het vorig jaar gebroed
hebben of opgegroeid zijn. Zo waren dan
op de eerste Woensdagmorgen in April
plotseling overal op geschikte plaatsen de
fitissen weer te horen. Het duin was op
eens vervuld van hun vloeiend liedje, dat
ons niu verder gedurende het voorjaar en
de voorzomer op onze duinwandelingen uit
de bosjes tegemoet zal klinken. Het was al
een paar dagen zachter weer geweest en
in het begin van April is hun front blijk
baar tot in ons land opgeschoven.
De fitis is een zeer algemeen zomer-
vogeltje, wiens broedgebied zich in Europa
uitstrekt tot in Noord-Scandinavië. Er zul
len dan ook nog een groot aantal door
trekkers passeren. Deze insecten-etende
zangertjes trekken 's nachts en als men
dan nog weet, dat zij alléén vliegen (niet
in troepen), moet men toch wel even vol
ontzag stilstaan bij een dergelijke presta
tie. Wat een bewonderenswaardige navi
gatie.
Elke vogelsoort heeft zijn vaste tijd,
waarop hij naar zijn broedgebied terug
keert. De opkomende trekdrift speelt hier
bij de hoofdrol, de weersomstandigheden
zijn slechts van secundaire invloed. Deze
laatste kunnen oorzaak zijn, dat de aan
komsttijden van jaar tot jaar iets verschil
len. De phaenologische afdeling van het
K.N.M.I. in De Bilt onderzoekt nu al sinds
een aantal jaren welk verband er bestaat
tussen de aankomsttijden van de trekvogels
en de weersomstandigheden. Hiertoe heeft
zij de medewerking ingeroepen van ama
teurvogel waarnemers. Een vijftal vogel
soorten zijn ervoor uitgekozen en wel de
kievit als vertegenwoordiger van de vroege
trekkers, de tjiftjaf en de fitis voor de
latere en de gierzwaluw voor de laat te
rugkerende vogels.
De kievit staat al dadelijk als de vorst
wijkt klaar om n«ar zijn broeddomein te-
Alles of niets
NEW YORK. (United Press). Gene
raal George C. Marshall, de vroegere chef
van de Amerikaanse generale staf en ex-
minister van Buitenlandse Zaken, heeft in
een interview in het weekblad Look ver
klaard dat hij geweigerd heeft biedingen
tot een millioen dollar voor het schrijven
van zijn mémoires aan te nemen.
„Ik schrijf geen mémoires. Tenzij men
de gehele waarheid vertelt, zijn mémoires
historisch van geen waarde", aldus Mars
hall. Ik weiger een boek te schrijven over
de interne gang van zaken omdat er nog
te veel mensen in leven zijn wier belan
gen geschaad kunnen worden".
Marshall ctie met zijn vrouw Katherine
te Pinehurst in de staat Noord Carolina
woont, zei „God is goed voor mij geweest.
Hij heeft het mij mogelijk gemaakt mij
volkomen te ontspannen".
CARACAS (Reuter-AFP) De confe
rentie van de petroleumcommissie van de
Internationale Arbeidersorganisatie (ILO)
die op 26 April te Caracas (Venezuela)
was begonnen, is uitgesteld. Zij zal worden
hervat op een nader in Genève te bepalen
datum en plaats. Sir Evans, de voorzitter
van de conferentie, verklaarde, dat on
danks de besprekingen die hij op Curagao
met de heer Ad Vermeulen heeft gevoerd,
er geen bevredigende oplossing is gevonden
voor het geschil over de uitwijzing van de
heer Vermeulen uit Venezuela.
De directeur-generaal van de ILO, David
Morse, heeft de president van Venezuela
gevraagd het besluit tot uitzetting van Ad
Vermeulen te herzien. Venezuela heeft ech
ter bedankt als lid van de ILO omdat de
conferentie van de petroleumcommissie is
uitgesteld.
De heer Ad Vermeulen, lid van de raad
van beheer van het Internationaal Arbeids
bureau. die na zijn uitwijzing uit Venzuela
op 25 April ongeveer een week op Curacao
vertoefd heeft, is Maandagavond uit Wil
lemstad vertrokken.
Hij zal vermoedelijk Woensdagochtend
op Schiphol aankomen. Woensdagavond
zal hij doorreizen naar Genève, waar het
hoofdkantoor van de Internationale Ar
beidsorganisatie gevestigd is.
ADVERTENTIE
rug te keren. Het overkomt hem dan wel,
dat hij door opnieuw invallende koude
weer het veld moet ruimen. Enkele boeren
zwaluwen zijn eind Maart al gesignaleerd
boven de filters van het Amsterdamse
Waterleidingbedrijf aan de Leidisevaart.
Dit is een uitermate geschikt voedselgebied
voor hen en men kan daar elk jaar zo
vroeg de eerste doortrekkers waarnemen.
Pas in de loop van April verschijnen zij
algemeen op de broedplaatsen. De gier
zwaluwen, die men veel boven de steden
kan aantreffen, verschijnen hier meestal
niet vóór begin Mei, terwijl ze ons in
Augustus al weer verlaten. F. B.
Kievit gaat op de eieren zitten.
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Ede A. Vroegindewey te
Veenendaal; te Bunschoten (vac. C. Tim
mer) J. Arendsen te Blauwkapel; te Tho-
len J. Wieman te Oudewater.
Bedankt voor Kolderveen E. J. N. Kro
nenburg, vic. te Luttelgeest.
Beroepbaarstelling: De heer F. Don, vic.
te Veere, stelt zich beroepbaar.
Geref. Kerken art. 31 K.O.
Tweetal te Scheveningen: W. Scheele te
Arnhem en G. Zomer te Vrouwenpolder.
Beroepen te Bunschoten-Spakenburg D.
Nieuwenhuis te Vlaardingen.
LONDEN. Er is hier eenige op
schudding verwekt door een artikel van
een deskundige in de „Daily Graphic"
waarin wordt gezegd dat de nieuwe ka
nonnen van het slagschip „Majestic"
reeds na 40 schoten volkomen onbruik
baar zijn. Dit zou betekenen dat 15 van
de modernste Engelse slagschepen na een
strijd van één m-r reeds buiten gevecht
zouden zipx
