In nieuwe oorlog zou heldenmoed nauwelijks kunnen bestaan Weerbericht aar sprookje Haarlems Dagblad Sir Anthony gewonnen voor de idee van een topgesprek Koningin Juliana tijdens herdenking in Wageningen Generaal Foulkes: Op 23 April wilden de Duitse legers reeds onderhandelen Het woord is aan Amerikaanse, Britse, Franse en Duitse deskundigen achten het onvermijdelijk NW bereid tot gesprek Defensie-taken verdeeld in Zuid-Oost-Azië il 69e JAARGANG No 252 Directeur Hoofdredacteur: Robert Peereboom VRIJDAG 6 MEI 1955 EDITIE VOOR VELSEN-IJMUIDF.N EN BEVERWIJK EN OMGEVING, VAN 299e JAARGANG No 99 Directie: P. W. Peereboom en A. D. Huijsman Salk-vaccin voor alle Amerikaanse kinderen Violist en componist Enesco overleden Tien jaar Stichting van de Arbeid Westelijke Grote Drie weigeren NAVO-patroon te volgen Weerrapport - Kennemerlaan 186, IJmuiden. Tel. Adm.5437, na 5 uur voor klachten bezorging 6450. Telef. Redactie 5389, na 5 uur: 5080 (K 2550), Meervlietstraat 80 (alleen redactie). Haarlem: Grote Houtstraat 93 alle afdelingen 15295 Advertentietarieven op aanvr. bij de Admin. iJmuider Courant OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT Uitgave Grafische Bedrijven Damiate N.V., Grote Houtstraat 93, Haarlem. Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feestdagen. Abonnement p. week 50 ct., p. kwartaal 6,50, franco p. post 7,—. Losse nrs. 12 ct. Giro rekening 273107 ten name v. Haarl. Dagblad IN ALLE LANDEN worden de Schone Letteren slecht betaald. Zij betalen schra ler naarmate het taalgebied kleiner is. Dit vergt geen nadere toelichting. Auteurs die „ervan leven kunnen" zonder een ander beroep te beoefenen, zijn uitzonderingen, zelfs in Frankrijk en Engeland. Wel heeft zich soms een enkele onder hen voor gedaan, die twee soorten romans wist te produceren: het lagere gehalte schiep hij om den brode. Ik denk aan Arnold Ben nett, die zijn critici tegemoet kwam door dit ronduit te erkennen. Maar weinigen zijn tot zulks in staat, misschien ook om dat hun de moed ontbreekt, de critiek er bij het hoofd te bieden. Nu heeft pas G. H. M. van Huet, die belezen is als wei nigen en van zijn verering voor de Schone Letteren veelvuldig in de NRC getuigt, zijn aandacht aan het karige loon der bel lettristen gewijd en scherp licht doen val len op Spanje. Wie in Spanje groot auteur is, zo maakt hij duidelijk, moet zijn pen voering op ander gebied tot abnormaal grote productie opvoeren als hij een rede lijk bestaan wil leiden. Hij noemt ook de toneelschrijver Jacinto Benevente, die bij na honderdtachtig toneelstukken heeft ge wrocht en kort voor zijn dood, als immer- voortzwoegend 88-jarige, nog zijn laatste première heeft bijgewoond. Hij voegt er aan toe dat in Spanje grote schrijvers wel meermalen aan luisterrijke banketten ge- eerd zijn. maar, wederkerend van zulke feestmalen, onveranderlijk in hun benarde levensomstandigheden terugvielen. Dit schijnt een vreemde ironie des levens, die hoogstens een enkele maal te waarderen valt. Ook dan zal de lach niet zonder bit terheid zijn. Maar toch is eens het sprookje werkelijkheid geworden: de bejaarde auteur Azorin kreeg plotseling een klein fortuin 500.000 peseta's ten ge schenke. Het bleek dat vijf bankiers, han delend tezamen en in vereniging, de schenkers waren. Zij noemden hun daad: betaling van een ereschuld. Ik wou dat zoiets eens in Nederland ge beurde. Van Huet heeft nu Spanje ver wijten gemaakt, maar het zal te allen tijde prat kunnen gaan op die vijf bankiers. Waar vinden wij de vijf, die zoiets zouden doen? Al waren het er maar drie, en geen bankiers, wier credietwaardigheid mis schien te zeer geschokt zou worden door zulk huldebetoon aan bellettrie, aan fan- taisie. Waar zijn zij, de mannen die het durven bestaan een dergelijke schok door Nederland te doen varen? Voorwaar, het zou een schok zijn. Kunst en letteren, dat is geen product, geen artikel, geen waar. Men levert het niet in vat, kist of krat. Wel zijn hulsel, maar niet zijn inhoud. Wat is zijn inhoud? Hoe lang blijft die be waard en houdt zijn prijs? Niemand weet het. Als die Spanjaarden van Van Huet in levertraan of koffiemelk waren gaan doen, in scheerzeep of in hout, als zij ijskasten waren gaan bouwen of bromfietsen, had den zij daar met noeste ijver geld in kun nen verdienen. Veel geld. Is het eens an ders schuld dat zij zo dwaas zijn geweest, zich in de bellettrie te storten? Wie zijn die vijf bankiers die plotseling besloten, er een in welstand te doen leven en dat nog voldoening van een ereschuld noem den ook? Het is zeker dat dit gezegd zal worden. Van Huet heeft de vijf namen niet ge noemd. Maar zouden er, sinds zijn mede deling, niet reeds brieven naar Spanje zijn gegaan met een korte vraag om in formatie aan een deugdelijk en degelijk adres: „Wie zijn dat? Was het na een feestje? Waren zij soms dronken?" Er is, lijkt mij, een betere verklaring. Men leeft niet onbeïnvloed in het land van Sinterklaas. Men moet het zich waardig tonen en zelf eens tot een daad weten te besluiten. Ook komen er ogenblikken waar op men beseft, dat het niet des Heiligen is de vermaarde eregast aan een kostelijk feestmaal naar de stulpe der armoede te deen weerkeren, zij het dan per Hispano- suiza. Zo klimt dan de rijkaard op het wrakke dak en laat het peseta's door de schoorsteen regenen, honderdduizenden peseta's, als pepernoten: En wellicht roept hij in het Spaans: „Gelooft gij niet in Sin terklaas? Ha, ziet hoezeer hij leeft!" Het is deze gedachte, die mij hoop geeft dat het ook bij ons nog eens gebeuren zal: een ton (vrij van schenkingsrecht) zo maar geschonken aan een arme oude dichter, of berooide oude schilderv of wrakke oude componist. Men zal hem wel alleen het vruchtgebruik gunnen want je weet het nooit met dat soort mensen, het geld glijdt door hun vingers maar alia. Wij hebben enige verplichting aan Sinterklaas, wij moeten eens wat terug doen. Hij komt dan toch maar ieder jaar uit Spanje, en hebben wij er niet allemaal op onze tijd in geloofd, zijn wij niet .begonnen met fantaisie en zelfs met sprookjes en hebben nou toch niet die Spaanse bankiers Toch even eerst informeren hoe hun aan delen genoteerd staan. R. P. WASHINGTON (Un. Press) President Eisenhower heeft aangekondigd dat met spoed vaccin tegen kinderverlamming in de Verenigde Staten zal worden gedistri bueerd en dat geen enkel Amerikaans kind deze bescherming onthouden zal blijven op grond van betalingsonmacht. Eisenhower vertelde de verslaggevers op zijn persconferentie van Woensdag dat de regering het inentings-program met kracht ter hand neemt, waarbij de veilig heid niet uit het oog zal worden verloren. Naar zijn mening is een vrijwillig ver spreidingssysteem het beste middel om het vaccin zo snel mogelijk bij de kinderen te krijgen. Later maakte het Witte Huis bekend dat de president in overweging zou nemen de gehele beschikbare voorraad vaccin voor vrijwillige distributie aan te kopen, indien zou blijken dat kinderen ervan verstoken bleven omdat het benodigde geld ontbrak. Na een langdurige ziekte is de violist en componist George Enesco te Parijs overleden. Hij had een grote vermaardheid als violist, pianist, componist en dirigent op het Euro pese vasteland. De herdenking van 10 jaar bevrijding is tot in de verste uithoeken van ons land en in alle delen der wereld, waar Nederlanders zijn, een indrukwekkende ma nifestatie geworden, die meer was dan uitsluitend het ontroerend overwegen van de zware offers die gebracht werden en meer dan een feestelijke herbeleving van de bevrijdingsjubel: de mijlpaal, die de 10 jaren aangaven, is gemarkeerd geworden door elk der jaren, welke die bevrijding volgden; bij alle plechtig heden hebben sprekers en spreeksters zich bezonnen op wat nu bereikt is, wat uit de bevrijding is voortgekomen. De grondgedachte, die steeds weer werd uitgesproken, kan als vólgt geformuleerd worden: het machtig economisch her stel van Nederland mag ons niet de indruk geven, dat daardoor de ereschuld jegens de gevallenen is ingelost; zij moeten de geestelijke waarde van hun offer in ons eigen leven verwezenlijken, ieder afzonderlijk in zijn eigen staat en stand, allen tezamen als volk. Prins Bernhard zei tijdens de herdenkingsbijeenkomst in de Ridderzaal: „Eerst als wij weerbaar zijn op economisch èn sociaal en cul tureel gebied, zal er iets zijn ingelost van de schuld jegens de gevallenen"; dr. G. J. van Heuven Goedhart te Rhenen: „Wees liever een goede bakker, winke lier, slager, onderwijzer, dan een slechte wereldhervormer: steun anderen"; en mr. A. d'Ailly te Amsterdam: „Op deze 4e Mei bekennen wij allen zonder onderscheid van geloof, geweten, ras, rang of stand onze zwakheden en ons pogen tot gerechtigheid. Dit is de diepere waarde van dit uur voor ons allen". Koningin Juliana wees aan het slot van haar redevoering tijdens de plechtigheid te Wageningen op het grote gevaar van een nieuwe oorlog, waarin zelfs heldenmoed nauwelijks zou kunnen bestaan. „Zij, die wij vandaag eren, verplich ten de gehele mensheid het leven op aarde te verkiezen boven de dood van het menselijk geslacht". Bij hotel „De wereld" te Wageningen, waar op 5 Mei 1945 de capitulatie van de Duitse troepen in Nederland werd bekrachtigd, is Donderdag een parade gehouden, welke werd afgenomen door Koningin Juliana, Prins Bernhard en generaal Charles Foul kes. Vrijwel alle geallieerde landen, die in de tweede oorlog tegen de Duitschers stre den, waren bij de parade vertegenwoor digd. Een overzichtsfoto gemaakt op het ogenblik, dat de Amerikaanse eenheden voorbij trekken. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWINTIG PAGINA'S Epictetus: Verschans u in tevredenheid, want dat is een onneembare vesting. De herdenking in de Ridderzaal te 's-Gravenhage en die te Wageningen vorm den de kern van de bijeenkomsten, die overal in het land zijn gehouden. In de Ridderzaal sprak Prins Bernhard (zie voor diens redevoering dit blad van Woensdag 4 Mei); te Wageningen voerden Koningin Juliana en generaal Foulkes het woord. Nationale herdenking Reeds in de vroege morgen begonnen te Wageningen de trottoirs tussen de kleurige en fleurige „tulpenpalen" zich te vullen. Om half elf kwamen Koningin Juliana en Prins Bernhard uit de richting Ede per auto aan de Sportparkweg aan. Zij werden daar verwelkomd door generaal Foulkes, minister Staf, de commissaris der Koningin in de provincie Gelderland, jhr. mr. dr. C. G. C. Quarles van Ufford en de burgemees ter van Wageningen, mr. M. de Niet Gzn. Na een kort oponthoud begaven de Ko ningin en de Prins, gezeten in een crème calèche, die was bespannen met zes paar den en twee voorrijders, zich op weg voor de inspectie van de paradetroepen, die twintig minuten duurde. Hierna begon de intocht in Wageningen. Om elf uur kwam de stoet bij „De Wereld" aan, waar 10 jaar geleden de capitulatie een feit werd. Het vorstelijk paar werd onder meer begroet door de minister-president dr. W. Drees en echtgenote, professor dr. L. J. M. Beel, minister van Binnenlandse Zaken en echt genote, mr. J. M. A. H. Luns, minister zon der portefeuille en echtgenote, de ambas sadeurs van de zes landen, waarvan troe pendetachementen aanwezig waren en mr. P. S. Gerbrandy, minister van Staat en oud-minister-president en echtgenote en generaal B. R. P. F. Hasselman, chef van de generale staf. Tien minuten later kwa men de vier prinsesjes per auto uit Rhenen aan. De koninklijke familie nam met het gevolg plaats op het platform, de vlaggen van de zeven geallieerde landen werden ge hesen en het bevrijdingsvuur, gehaald door mottorrijders uit Nijmegen, werd ontsto ken. Generaal Foulkes sprak vervolgens een rede uit, waarin hij de situatie schetste, zoals die vóór 5 Mei bestond in Nederland. Op 23 April hadden de Duitsers al laten weten, dat zij tot onderhandelen bereid waren. Een bijeenkomst op 30 April met Seyss Inquart en generaal Blaskowitz had onder andere tot resultaat, dat springladin gen uit de Zuiderzeedijken werden ver wijderd. Op 5 Mei werd de capitulatie ge tekend, waarbij de Duitsers niet. als krijgs gevangenen werden geaccepteerd, omdat de geallieerden dan 120.000 man hadden moeten voeden. Zij werden beschouwd als een leger dat had gecapituleerd, zonder verdere consequenties. Generaal Foulkes prees het Nederlandse volk, de raad en bij stand van Prins Bernhard en sprak de hoop uit, dat de vriendschapsband tussen Canada en Nederland een belangrijk ele ment zal zijn in NAVO-verband. Koningin Juliana Vervolgêns sprak Koningin Juliana, die allereerst in de Engelse taal êen woord van welkom sprak tot generaal Foulkes, des tijds commandant van het eerste Canadese legercorps, en zich daarna richtte tot het Nederlandse volk: Het is vandaag een dag van vreugde. Wij herdenken het moment van het wegvallen der ellende. Nooit is de mens zo gelukkig als op dat ogenblik, nooit leeft men zo in tens en zo bewust behalve in de ellende zelf. Wij willen onze dankbaarheid dan ook in het bijzonder richten op hen, die God in de nood als redders gezonden heeft. Op hen, die onverzettelijk waren tegen de machten van het kwaad. Op hen, die hun leven veil hadden voor de goede zaak. Op hen, die wakers waren over ons geestelijk goed en met deze talenten juist onder de druk hebben weten te woekeren. Op hen. die onze bevrijding hoe dan ook hebben bewerkstelligd en tot werkelijkheid ge bracht. Wij herdenken heden de nood en het verzet in ons land en in Indonesië en de strijd hier en ginds, en waar ook ter wereld, door ons en door onze bondge noten gestreden. Bij dit alles kan de een een grote activiteit hebben onplooid, de ander drager zijn geweest van een naam loos leed. De een streed met de hand en de ander met het vernuft, de een door de daad, de ander door zijn uithoudingsver mogen". Sprekend over de inspanning van allen, die bijdroegen tot de overwinning, zei de Koningin: „Het zaad, door hun vaak naamloos werk in de akker van de geest van ons volk ge zaaid, zal in de levens van de komende geslachten vrucht dragen, evenals het dit doet in onze levens nu. Geen uiterlijk teken is in staat hier uitdrukking aan te geven, en hoger onderscheiding is er niet dan deze, dat iemand zelf die uitzonderlijke offer vaardigheid heeft betoond, tot die van het eigen leven toe. Deze is van een draagwijd te, die niet is te noemen noch te meten. In het nu zien wij haar als de weemoedige stimulans, die hun onvergetelijk voorbeeld geweest is in tijden van grote vaderlandse nood. In de toekomst zal zij er zijn als de levende herinnering, dat helden het vader land hebben behoed voor ontaarding en verderf. Het heeft zich daardoor in korte spanne tijds opnieuw opgericht op een wij ze, die de vergelijking met vroeger met ere kan doorstaan, dank zij de offers van hun leven en hun heilige wil." Atoomoorlog Sprekend over 10 jaar bevrijding zei de Koningin: „Kijkt vandaag niet alleen naar uw verloren illusies. Het is nog geen zelf overschatting, als men op een dag als deze met dankbaarheid terugziet op wat er in deze tien jaren in ons land is bewaard, ont staan en verworven. Onze geallieerde vrienden, hier aanwezig, zullen, voor zover zij het voor tien jaren gezien hebben, Ne derland dan ook op vele plaatsen onher kenbaar veranderd vinden. Richt uw blik op wat ge van de toekomst verwacht en op die dingen, die in geleidelijke groei tot leven kunnen worden gewekt." Aan het slot van haar redevoering zei de koningin: „Uiterlijke verschijnselen kunnen niet los bestaan van de innerlijke drijfkracht, die ze voortbrengt, zodat schijnbaar on dragelijk leed door Gods genade kan wor den veranderd in nieuw leven. Als wij dit alles herdenken en weer voor ogen hebben, dan zien wij, dat zelfs in deze totale oorlog iemand nog een hel dendood kon sterven, waarbij hij het beste kon geven wat in hem was. Wanneer men vandaag of morgen een oorlog tot explosie zou brengen, zou daartoe de kans nauwe lijks meer gegeven worden daar het nu allicht grote delen van de mensheid of de mensheid in haar geheel zouden zijn, die voor de mogelijkheid van de dood zouden komen te staan, in plaats van vroeger de enkeling. „Zij, die wij vandaag eren, of zij nog bij ons zijn of niet meer, hebben geleden en gestreden om hen, die na hen zouden leven een toekomst te geven, een schone toe komst, een waardevol bestaan. Zij verplich ten de gehele mensheid het leven op aarde te verkiezen boven de dood van het men selijk geslacht. Moge hun boodschap wijd en zijd in het wereldrond worden begrepen en zijn volle weerklank vinden in onze en in aller har ten". Na de rede der Koningin werd een pa rade gehouden. De marinierskapel opende de parade met tambours en pijpers, direct gevolgd door het detachement adelborsten (150 man) en een detachement cadetten (160 man). Achter de Nederlandse spits kwamen het Belgische detachement (200 man) onder commando van majoor Boey- kens, het Canadese detachement (200 man) onder commando van majoor H. Friel, het Franse detachement (160 man) met als commandant kolonel Gaufreteau, het Luxemburgse detachement (65 man) met luitenant Majerus als commandant. Na de Luxemburgers trokken voorbij het Neder landse detachement fuseliers (200 man) met aan het hoofd de koninklijke militaire kapel en het tamboerkorps van de grena diers; na deze Nederlanders het Britse detachement (200 man) met aan het hoofd captain J. F. Davies, het detachement van de Verenigde Staten (250 man) onder be vel van majoor C. E. Kuhn, de kapel van de Koninklijke Luchtmacht met tamboer korps, het detachement marinierscorps met matrozen (200 man), het detachement stoottroepen (300 man) en het detache ment grondtroepen van de Luchtmacht, alle met vaandel. Onmiddellijk na de pa rade op de begone grond begon de lucht- parade. (Van onze correspondent in Londen) De Britse regering dringt thans met klem aan op een conferentie tussen de premiers Sir Anthony Eden, Edgar Faure, maarschalk Boelganin en president Eisen hower. De Labouroppositie verdenkt Sir Anthony er nu van dat hij de Labourpoli- tiek volgt, omdat zij zich in haar verkie zingsmanifest heeft uitgesproken voor een conferentie op het hoogste niveau, vooral met het oog op de II-bom. Tot dusver toonde Sir Anthony inderdaad weinig geestdrift voor Churchill's voorstel tot een topgesprek, waaraan Sir Winston bleef vasthouden, ook toen de Verenigde Staten zich er tegen verzetten. Volgens sommigen heeft Churchill zelfs het veld moeten ruimen omdat hij teveel verwarring stichtte door zijn vaak onbe rekenbaar gedrag en daardoor de kracht van het Westen verzwakte. Dat Churchill vrijwel alleen stond, bleek toen hij op 29 Maart nog getuigde van zijn geloof in een topgesprek. hoewel Sir Anthony op 28 Maart duidelijk had gemaakt dat hij er niets voor voelde, alles op één kaart te zetten. Het plan paste niet in Sir Antho ny's werkwijze. Hij wilde liever van on der op beginnen. In beginsel was Sir An thony niet tegen een topgesprek gekant, maar hij achtte een overhaast topgesprek te riskant omdat een falen de weg naar overeenstemming voor goed of voor lange tijd zou kunnen blokkeren. Wat is er inmiddels gebeurd? De regeringsdeskundigen van Groot- Brittannië, Frankrijk, de Verenigde Staten en West-Duitsland die in Londen de mo gelijkheden van een conferentie met de Russen hebben onderzocht zijn blijkbaar tot de slotsom gekomen dat een topgesprek onvermijdelijk is, hetzij als beginpunt voor verdere besprekingen, hetzij als eindpunt. Vandaar dat de Britse regering zonder ri sico kan verkondigen een meevaller in verkiezingstijd dat haar onmiddellijk doel een top-conferentie is. Een bijeen komst van de premiers zou gemakkelijker beslissingen kunnen nemen over de H- bom, de ontwapening, de toekomst van Duitsland en de Europese veiligheid, dan een conferentie op lager niveau. Zowel een topgesprek als een conferentie van de mi nisters van Buitenlandse Zaken is nood zakelijk en het is bijzaak welke conferen tie eerst gehouden wordt. Dit officiële Britse standpunt betekent niet dat een topgesprek eensklaps veel dichterbij gekomen is. Washington zal hiervoor waarschijnlijk pas te vinden zijn als een conferentie op lager niveau over tuigend heeft aangetoond dat er met de Russen inderdaad zaken valt te doen. Het Westen lijkt evenwel niet van zins in ruil voor vrije verkiezingen in geheel Duitsland de West-Duitse bewapening op te geven, of andere concessies te doen die de Westelijke positie in gevaar kunnen brengen. Om tegemoet de komen aan de Russische vrees voor een nieuw Duits gevaar wil men, volgens de heersende Britse opvatting, aansturen op een ver enigd Duitsland dat, verankerd in een vredelievend Westen, militair onschadelijk zal zijn. Een non-aggressiepact tussen Oost en West zou de bekroning moeten vormen van een Europees veiligheidsstelsel. Om half een vertrok het koninklijk gezin in de richting vanwaar de paradetroepen waren gekomen, namelijk in de richting Arnhem om bij de Diedenweg Noordelijk af te slaan en Wageningen in de richting Ede weer te verlaten. De nationale her denking te Wageningen was hiermede ge ëindigd. B tarn Koningin Juliana en Prins Bernnard woonden 's avonds de dodenherdenking op het stationsplein te Baarn bij het monu ment voor de gevallenen bij. De Koningin en de Prins arriveerden om vier minuten voor acht. Zij legden eerst een krans van aronskelken, waaraan linten in de Neder landse kleuren, bij het monument. Daarna begaven zij zich in gezelschap van de bur gemeester van Baarn, de heer S. J. van Beeck Calkoen en de heer P. Moritz, de leider van het verzet tijdens de oorlogs jaren in Baarn, naar de grote kastanje boom op het plein en namen hier de twee minuten stilte in acht. Ongeveer tweedui zend personen namen deel aan de plechtige herdenking. Te Utrecht is Woensdag het tienjarig bestaan van de Stichting van de Arbeid herdacht. De herdenkingsbijeenkomst werd onder meer bijgewoond door de minister president dr. W. Drees, en de ministers J. van der Kieft, J. Q. Suurhoff, A. C. de Bruijn en de staatssecretarissen dr. G. J. M. Veldkamp en mr. dr. A. A. van Rhijn. Nadat de voorzitter der stichting, mr. F. H. A. de Graaff, zijn openingsrede had uitgesproken, werd het woord gevoerd door de Nederlandse ambassadeur in Engeland, mr. D- U. Stikker, die een inleiding hield over het ontstaan van de Stichting van de Arbeid. Minister A. C. de Bruijn sprak ver volgens over de Stichting van de Arbeid als orgaan van samenwerking. De bijeen komst werd besloten met een inleiding van próf. mr. W. F. de Gaay Fortman, die de Stichting van de Arbeid in de Nederland se maatschappelijke verhoudingen schetste. De andere voorzitter van de Stichting van de Arbeid de heer N. Oosterhuis sprak tenslotte een sluitingswoord, waarin hij verklaarde de breuk in de Raad van Vak centrale te betreuren. „Er zullen wegen en middelen moeten worden gevonden", aldus de heer Oosterhuis, „om die breuk te her stellen". De voorzitter van het Christelijk Natio naal Vakverbond, de heer M. Ruppert, ver klaarde desgevraagd, dat hij deze mede deling van de heer Oosterhuis in dankbaar heid heeft ontvangen. De heer J. Middel huis, voorzitter van de Katholieke Arbei ders Beweging, deelde mede, dat de KAB verheugd is over deze op een officiële bij eenkomst gedane mededeling van de heer Oosterhuis. „Wij zijn", aldus de heer Mid delhuis, „op ieder ogenblik bereid voor een gesprek". De heer Oosterhuis deelde hierna nog mede, dat de mededeling, dat elk middel moet worden aangewend om de breuk te herstellen, gemeend was. Gevraagd of een invitatie van de confessionele bonden voor een gesprek door het NW geaccepteerd zou worden, zei de heer Oosterhuis, dat dit ge sprek geen zin zou hebben voordat aan de door het NW reeds eerder gestelde voor waarden zou zijn voldaan. MANILLA (Reuter) Een tiendaagse conferentie van ZOAVO-deskundigen te Baguio op de Philippijnen, over gemeen schappelijke afweermaatregelen tegen eventuele communistische aggressie, is geëindigd. In een rapport is een „gemeen schappelijk plan van actie" neergelegd, dat werd aanvaard „ondanks duidelijke me ningsverschillen over organisatievraag stukken, hulpbronnen en de geografische ligging van een gemeenschappelijke vij and" van de Zuid Oost-Aziatische Ver- drags Organisatie. Van conferentiezijde wordt vernomen, dat de Philippijnen Pakistan en Thailand in hoofdzaak voor een leger zullen zorgen. De Verenigde Staten, Frankrijk en Groot- Brittanië zullen vloot en luchtmacht voor hun rekening nemen en wapens verschaf fen. In het algemeen zal de nadruk vallen op vloot- en luchtmacht. Pogingen van Thailand om te komen tot een permanent militair hoofdkwartier, naar voorbeeld van de NAVO, zouden zijn mislukt. De Philippijnen, Pakistan en Thailand zouden zich hebben uitgesproken voor het overnemen van bepaalde organi satievormen van de NAVO, doch de wes telijke mogendheden zouden zich voor standers hebben getoond van een voor zichtiger methode. (van hedenmorgen 7 uur) weers- toestand o S Cl' l1 fl1 r r" •- 5 «- S c« Z£ Stockholm regen WZW 2 8 14 Oslo nevel ZO 2 10 0,7 Kopenhagen regenbui ZW 9 14 0,1 Amsterdam zwaar bew. WZW 7 15 0 Londen geheel bew. ZZW 6 16 0 Parijs nevel Z 3 21 0 Bordeaux zwaar bew. ZZO 4 - - Grenoble half bew. windstil 24 0 Nice geheel bew. ONO 3 20 0 Genève licht bew. windstil 22 0 Zürich half bew. ZO 1 22 0 Locarno zwaar bew. windstil 23 0 Berlijn zwaar bew. WZW 6 16 2 Frankfort licht bew. windstil 16 0,2 München regenbui windstil 20 0,4 Wenen zwaar bew. W 3 21 3 Innsbruck half bew. windstil - - Rome zwaar bew. windstil 23 0 Ajaccio 20 Mallorca half bew. N 4 - - Neerslag laatste 24 uur. XXXCI ««YYVïYï-rrïTOS TIJDELIJK REGEN Verwachting, medegedeeld door het K.N.M.I. in De Bilt, geldig van Vrij dagavond tot Zaterdagavond, opge maakt om 10 uur: Aanvankelijk zwaar bewolkt, later weer opklaringen. Tijdelijk regen met kans op onweer. Morgen overdag koeler. Aanvankelijk matige wind uit Zuide lijke richtingen, later krachtige wind uit Westelijke richtingen. 7 Mei Zon op 5.03 uur. onder 20.15 uur. Maan op 21.22 uur, onder 4.51 uur. Maanstanden 15 Mei 2.42 uur: Laatste kwartier 21 Mei 21.58 uur: Nieuwe maan 28 Mei 15.01 uur: Eerste kwartier Hoog en laag water in IJmuiden Vrüdag 6 Mei Hoog water: 3.26 en 15.45 uur. Laag water: 11.22 en 23.42 uur. Zaterdag 7 Mei Hoog water: 4.— en 11.59 uur. Laag water: 16.20 en uur.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

IJmuider Courant | 1955 | | pagina 1