Weense charme in sieraden
Werk gebaseerd op oude folklore
Het wereldrecord vacantie
De Kalanchoe, een
aardig vetplantje
Franse kindertjes bijna kampioen
Gewijzigde kapitaalspositie
van Nederland
Duitse bergers
hebben succes
Onze tuin- en kamerplanten
BRIEVEN VAN EEN FARIJSE HUISVROUW
DIT MAKEN WE ZELF
Eiergerechten voor hen,
die ziek zijn
Effecten- en
Geldmarkt
Nederlandse bus had
aanrijding in Oostenrijk
De „Waterman" vertrokken
Dat leuke vlotte kapsel
MOLENDIJK voor U
Circus Althoff heeft zijn
Nederlandse tournée
afgebroken
Dolle koe in dierentuin
veroorzaakte paniek
Delen van Engelse kruiser
uit de Noordzee opgehaald
ZATERDAG 6 AUGUSTUS 1955
oor
rouw
WENEN IS EEN CHARMANTE STAD, die de gave heeft
op een geheel eigen wijze de kleine modefrivolileiten te pre
senteren. De vitrines in de hoofdstraat, de Kartnerstrasze,
getuigen hiervan. Daar vindt men onder anderen de sieraden
van paarlen, kralen en glinstergoed, die zo typerend zijn
voor de Oostenrijkse hoofdstad.
Een van de bekendste ontwerpsters van al deze vreugde
voor de vrouw is Grafin Adrlenne Ezdorf. Op een stralende
Zondagmiddag, nu enkele weken geleden, was ik haar gast
in haar gezellige Weense flat en die middag heb ik mij op
recht verbaasd over haar onuitputtelijke fantasie en haar
veelzijdigheid.
In 1946 begon zij, samen met haar
jeugdvriendin Maria Doczy, met wie
ik tij'dens dit bezoek ook kennis maak
te, dit type bijoux te vervaardigen. De
blonde Adrienne en de donkerharige
Maria waren met recht pioniersters.
Toen hun streven een succes bleek te
zijn, volgden later meerderen hun voor
beeld.
„In het begin was het allemaal erg
moeilijk", vertelt Adrienne. „We kwa
men van de kunstnijverheidsschool
(Hochschule Angewandte Kunst) en
aanvankelijk schilderde ik. Kijk, daar
hangt nog wat oud werk van me. Maar
ik voelde erg veel voor bijoux. We be
gonnen met het materiaal, dat we toen
krijgen konden: pailletten en later
paarlen."
Het oud'e werk, dat ze aanwees, was
een gevoelig kinderkopje. Bepaald bril
liant vond ik haar caricaturen van
vrouwenkoppen, die hier en daar de
wand sierden. En die koppen dragen
oorbellen, echte „valse bijoux" die af
en toe een beetje schommelen, als de
wind door de wijde ramen blaast.
„IK HEB MIJN WERK gebaseerd op
onze oude folklore. Dit soort sieraden
is kenmerkend voor Oostenrijk. Een
boerenvrouw draagt bijvoorbeeld bij
haar huwelijk de traditionele kleder
dracht en een bruidskroon van parel
tjes", vervolgt Adrienne. „Na het aar
zelende begin lukte het hoe langer hoe
beter en nu komen er zelfs bestellin
gen uit Canada."
Toen de adel bij de kroning van ko
ningin Elizabeth van Engeland een
tiara moest dragen, heeft men heel wat
glinsterende en bijna echt kroontjes
van de Weense Adrienne betrokken.
Haar vier thuiswerkstertjes voerden de
ontwerpen, die eerst door grafin Ez
dorf op papier waren gezet, uit en zo
gaat het nu met bijna alle orders.
„Welke bijzondere dingen hebt u zo
al in de loop van de tijd gemaakt?"
vraag ik en dan krijg ik aanschouwe
lijk onderwijs en dat is het moment,
waarop ik denk: ze is werkelijk onuit
puttelijk. Want i'k krijg kroonjuwelen
van kralen te zien in zorgvuldig bij
eengezochte tinten en speelse vormen.
Parels, gevat in „zettingen" van pail-
letjes, grote en kleine kraaltjes op en
neer geregen met kleine goudkraaltjes
afgewisseld. Armbanden met klemveer
en op dezelfde wijze bewerkt. Maar ook
ondeugende feestmaskertjes met strasz
versiering of in de vorm van een zwa
luw vol glinstersteentjes of origineel
als een schilderspalet van wit vilt met
ronde nopjes.
Grafin Ezdorf zet ze een voor een op
en is beurtelings een snob, een geraf
fineerde of zo maar een guitige jonge
vrouw.
„Maar dat zijn ad oude dingen," zegt
ze en legt me een droom van een zwart
ribszijden poederdoosje voor, bezet met
een flonkerend spel van pareltjes,
goudkraaltjes en strasz. Aan een zwart
fluwelen koordje kan dit aan je cein
tuur bengelen en en passant kun je ter
sluiks even je neus poederen.
Zo is er een hele set: een paars vil
ten tasje, handschoenen, poederdoos
Kalanchoe's zijn rijk aan bloeiende vet-
plantjes; donker groene blaadjes en mooie
rode bloempjes; u kent ze beslist wel. De
eigenlijke bloeitijd van dit plantje valt
pas in Januari-Februari doch de bloemist
heeft er een handig kunstje op gevonden
deze bloei veel eerder te doen ingaan. Niet
door hoge temperaturen doch door de dag
te verkorten. De Kalanchoe is namelijk
een zogenaamde kortedag-plant en dat wil
zeggen: ze hoort thuis in streken waar de
dagen korter zijn dan bij ons en dus gaat
ze eerder rusten en maakt dan bloem
knopjes. De bloemist verkort de dag in
Augustus en bereikt dus de zelfde resul
taten. Hebt u nu zelf zo'n overgehouden
plantje dan kunt u dat kunstje ook wel
eens toepassen: 's avonds precies vijf uur
wordt het plantje tot de volgende morgen
acht uur in het donker gezet en gaat dan
ook rusten. Niet zo maar een eindje ach
teruit in de kamer zetten, doch werkelijk
in het donker plaatsen. Hebt u er dat niet
voor over dan zult u wat langer op de
aardige bloemen moeten wachten. Het
plantje kan na de bloei heel goed over
gehouden worden en heeft 's winters niet
veel warmte nodig; een matig verwarmd
vertrek is al wel voldoende. Kalanchoe's
kunt u ook voortkweken door middel van
stekken doch dan is het voorjaar dus
na de bloei daarvoor de aangewezen
tijd. G. KROMDIJK
en beursje, allies met een feilloze fee
ling met kraaltjes versierd. En vilten
kraagjes, bezet met trosjes pareltjes.
„Een paar jaar geleden hebben we
de monturen van zonnebrillen met stro
band en kraaltjes versierd," vertelt
Adrienne. „We hebben er massa's van
gemaakt. In Mexico, Zuid-Amerika en
Brillen met versierde monturen vondei
gretig ontvangst in Amerika.
New York waren ze er gek op en er is
toen heel wat van geëxporteerd."
VAN HET EEN kom je op het ander.
Op die manier ging ze toen ook de bo
venkant van kammetjes om in een
chignon te steken decoreren en spiegel
lijsten verfraaien met witte kraaltjes,
gouddraad en gouden sterretjes.
Veel van het materiaal komt uit Pa
rijs, waar men te kust en te keur lieve
sterretjes, kraaltjes, pailletjes en alle
mogelijke soorten glinstergoed in een
grote verscheidenheid van vormen
voorradig heeft. Geregeld gaan de twee
vriendinnen daar inkopen.
„Goed materiaal inspireert", zegt
Adrienne, „en Parijs inspireert natuur
lijk ook. Nieuw is daar bijvoorbeeld
een klem band om het haar, die men
vóór of achter op het hoofd kan dragen.
Hij is bezet met steentjes en bestemd
voor avondkleding. Zoiets maken wij
nu ook. En ik ben verder bezig met
veren."
Ik krijg ze te zien: bijeengestoken in
de vorm van een hoedje met aan de
basis van de veren een kralenboeket.
Maar ook toont Adrienne me het raffi
nement van één veer op één oor. En
ze heeft van dit materiaal warempel
ook al colliers gemaakt lila veren
met aan de voorkant een médaillon
van lila kralen en pareltjes. Of een
veer, die zich langs de arm nestelt en
aan de pols in een armband overgaat.
Zij maken echter ook het eenvoudige
genre. Maria Doczy is het best op dreef
met stroband en houten kraaltjes, die-
ze verwerkt tot kettingen, armbanden
en oorhangers. Dit meer sportieve gen
re ging erg goed, vooral op Capri. Maar
daar hebben ze nu Maria de kunst af
gekeken. Deze artikelen zijn gemakke
lijk te copiëren en toen liepen de be
stellingen van het Italiaanse eiland te
rug.
En het geheim van het werk, dat
deze vrouwen op de modemarkt bren
gen? „Het voornaamste is de bodem,
de basis, waarop later alles komt vast
te zitten. Die constructie is meestal een
stukje vilt", zegt Adrienne.
Haar hartewens? Werken voor Hol
lywood. „Daar zijn onbeperkte moge
lijkheden, daar kun je je fantasie uit
leven in gedurfde ontwerpen, zonder
steeds te hoeven denken: kan ik dat
wel verkopen?" TINEKE RAAT
De vroegere minister-president van
Frankrijk ,de heer. Paul Reynaud een
man die al een heel eind in de zeventig
moet zijn, maar. er van z'n jonge vrouw
een jaar of zeven geleden nog eens een
zoontje heeft bij gekregen, is begaan
met het lot van de kindertjes die nu
naar de „grote school" worden gestuurd.
Hij vindt het al erg genoeg dat dis
spruitjes dagelijks in lokalen worden
opgesloten terwijl buiten de wind waait
cf de zon schijnt. Maar niet minder dan
afzichtelijk heeft hij het genoemd dat
die kroostjes na zo'n hele dag op de
harde banken dan 's avonds óók nog
eens met huiswerk worden lastiggeval
len. Zodat er van spelen dan helemaal
niets meer kan komen. De heer Reynaud
heeft dit alles in een brief geschreven
die hij naar de minister van Onderwijs
gezonden heeft en waarin hij hem ook
nog het advies gaf alle scholen 's mid
dags te sluiten en het huiswerk eenvou
dig maar af te schaffen.
De minister heeft op die brief nog
niet geantwoord, maar misschien is hij
er toch wel wat van geschrokken. Want
een paar dagen dagen later werd door
hem bekend gemaakt dat de grote va-
canties nu met twee weken zullen wor
den verlengd, waardoor ze op de kop
af drie volle maanden zullen duren.
Van 1 Juli tot 1 October. De excellentie
die intussen het veld heeft moeten rui
men, heeft bij Frankriiks jeugd in ieder
geval een prettige indruk achtergelaten.
Hij is bij de opkomende jeugdactie een
populaire figuur geworden, deze mon
sieur Berthoin. Maar uit de ingezonden
stukken in de kranten is ook gebleken,
dat het oudere deel van de bevolking
zich iets minder uitgelaten over zijn
initiatief heeft betoond.
Men heeft uitgerekend dat de Franse
kinderen, op de Italiaantjes na die half
Juni al vrijaf gaan, de lansste vacanties
van de wereld hebben. Een paar over
gelukkige Zoeloekinderties die helemaal
nog niet met de wetensehao worden ge
plaagd buiten beschouwing gelaten.
Wanneer we alle talrijke kerkelijke en
nationale feesten, plus de vrije Zon- en
Donderdagen, plus tenslotte de verschil
lende vacanties hier tezamen tellen, dan
komen we tot het opgewekte resultaat
dat de scholen in Frankrijk gemiddeld
per week nog geen drie dagen worden
bezocht. We leven in de eeuw van het
kind en we moeten er daarom begrip
voor tonen dat de voluit-zorgeloze jeugd
eigenlijk op de eerste schooldag van het
zesde jaar al wel wordt afgesloten. Dan
begint voor die kindertjes het leven met
al zijn plichten en verantwoordelijk
heden waardoor wij mensen tot de dood
vervolgd worden. Een trieste gedachte,
zodat je eigenlijk alleen maar sympa
thie kan voelen voor iedereen die deze
kinderzorgen wat verlichten wil. En
oppervlakkig gezien lijkt dat edel stre
ven door nog wat meer vacantie ook
wel bevorderd te kunnen worden.
Maar wanneer ik alle protesten lees,
dan ontdek ik toch ook dat deze me
daille eveneens haar praktische keerzij
heeft, die er, als altijd, wat minder
vreugdi^ uitziet.
Eerstens zijn er de ouders die zeggen
dat ze nu al niet meer weten hoe hun
lieve kleintjes op al die vrije dagen
bezig te houden. In Frankrijk is het
bijna gewoonte dat ook de moeders hun
werk hebben buitenshuis. Het komt hun
werk noch hun gemoedsrust ten goede,
zo merken ze op, wanneer ze door de
gédachte worden bekropen dat thuis
hun lieverdjes onbewaakt het boeltje
zouden kunnen afbreken. En niet ieder
een beschikt helaas over de middelen
er 's zomers drie maanden tussenuit
naar, buiten te trekken. De profs en de
schoolmeesters zijn ook al niet zo ge-
ukkiig als men eerst verwachten kon.
We hebben zo al genoeg critiek te ver
duren, zeggen zij, over dat luie leventje
dat we nu zouden leiden. Aan tweeën-
eenhalve maand vacantie hadden we
genoeg, en de kinderen eveneens. Een
kind vergeet bovendien ontstellend
gauw wat het door ons werd bijge
bracht. Een brug van drie maanden
vrijaf is beslist te lang. We hebben dan
een nieuw trimester nodig om de stof
van het vorige jaar eerst weer wat op
te rakelen.
Daarentegen zijn er ook wel weer
stemmen die het standpunt van de mi
nister ondersteunen. De bevolkingen
van de wijnstreken bijvoorbeeld. Op 1
October hebben we de druiven pas bin
nen, zo wordt in deze kringen betoogd,
en de weken daarvoor kunnen we de
hulp van de kinderen onmogelijk mis
sen. Bravo dus voor deze minister uit
een kabinet dat voor de belangen van
de wijnboeren nu juist nooit zo héél
veel begrip had getoond. En de dokters
juichen mee. Kinderen behoren de hele
zomer buiten te kunnen ravotten. Van
de studenten lijden twintig procent aan
tuberculose. De ministeriële beslissing
kan de volksgezondheid alleen maar ten
goede komen. Dat menen deze medici,
die echter wat gemakkelijk heenglijden
over de vraag hoe een verblijf op het
land van al die millioenen stadskinde
ren dan precies georganiseerd zou moe
ten worden.
Het is natuurlijk niet zo eenvoudig
iedereen tevreden te stellen. Zelfs de
knapste minister zal daarin tekort moe
ten schieten. Hij kan alleen bepalen
welke argumenten het redelijkste zijn,
om die dan ook het zwaarste te laten
wegen. Hoe intelligent die Franse kin
deren over het algemeen ook mogen
zijn, toch zullen ook hun hoofden met
een bepaalde dosis kennis moeten wor
den gevuld.
Uit ervaring gesproken, zie ik nog niet
zo goed hoe dat bereikt zou kunnen
worden indien er weer twee weken
schooltijd aan vacantie wordt opgeof
ferd. Misschien is het zoontje van mon
sieur Reynaud, evenals zijn vader, met
heel bijzondere gaven en een uitzon
derlijke intelligentie uitgerust. Maar
dan moest hij toch óók nog eens denken
aan die andere kinderen die nu hun
handen al vol hebben om hun hoofdjes
iets gevulder te krijgen. En daarna zou
hij misschien nog even zijn gedachte
kunnen wijden aan de moeilijkheden
waarmee negen van de tien ouders da
gelijks hebben te worstelen. Ouders in
kleine woningen die echt niet zo ver
rukt zijn met het denkbeeld hun kin
deren nog weer twee weken langer over
de vloer te zullen hebben. Waarmee ik
maar wil zeggen dat, met alle sympathie
voor de humanistische ideeën van de
minister en van monsieur Paul Reynaud
je het vraagstuk van de vacanties en
de vrije tijd toch beslist niet uitsluitend
vanuit de kinderhoek bekijken moet.
Goed, met die twee weken extra vrijaf
zullen we dan ook wel weer vrede heb
ben. Maar ik zou de nieuwe minister
van Onderwijs dan toch wel heel dank
baar zijn wanneer hij publiekelijk be
loofde dat hij het wereldrecord-vacan-
ties der Italiaanse schoolkindertjes
nooit zal willen betwisten. Die fran-
soosjes komen er zo héél best mee uit.
En hun ouders vonden het zelfs vroeger
met die vacanties al wel ruim voldoen
de. Nogmaals: ik spreek uit ondervin
ding.... i ève.
De stola is nog steeds in de mode en
eigenlijk voor ons Hollanders een heer
lijk bezit voor de vele kille zomeravon
den. Gaat u met vacantie naar een hotel
en wilt u ook 's avonds van de buiten
lucht genieten, dan vleit u zich natuurlijk
in een gemakkelijke stoel op het terrasje.
Meestal moet er na een half uurtje een
jasje gehaald worden en het jammere is,
dat onder dat jasje uw, voor de vacantie
aangeschafte, aparte zomerjurk helemaal
schuil gaat. Op dat moment mist u een
stola! Dus hierbij een ideetje voor dit
nuttige voorwerp.
U kunt een vierkante of een langwer
pige stola kiezen. Voor de vierkante
neemt u de stof zolang als ze breed is.
Een langwerpige stola is meestal 160 cm.
lang en de breedte kunt u naar verkie
zing nemen van 40 tot 60 cm. De vier
kante kunt u ook over de diagonaal door
knippen zodat uw dochter naar de andere
helft kan solliciteren.
Als materiaal is een soepele wollen stof
het mooist en de kleur kiest u natuurlijk
zo, dat zij op zoveel mogelijk jurken past.
De zijkanten worden met zomen afge
werkt, de kanten waar de franje moet
komen met een zoom van 2 cm., de an
dere kanten met een smalle zoom. De
dikte van de wol voor deze franje neemt
u in overeenstemming met het materiaal
van de stola en de kleur kan hetzelfde
zijn als de stof, doch een afstekende kleur
kan ook, dat hangt af van de jurken
waarop u haar gaat dragen. Om de franje
te maken neemt u een reep carton, die zo
breed als de franje worden moet; bij een
lange stola b.v. 20 en bij een vierkante
15 cm. Daar windt u de wol om en knipt
deze aan één kant door. Nu neemt u een
bosje wol dubbel, haalt de einden door
de lus. Natuurlijk kunt u het hierbij la
ten, maar het is ook wel aardig om. uit
gaande van de franje een versiering aan
te brengen. Wij namen hiervoor een soe
pel koord (u kunt ook een koordje ha
ken, maar dat is natuurlijk dof), haalden
dit onder de lussen van de franje door
en zetten het met onzichtbare steken vast
op de bovenkant na, waar drie ketting
steken geborduurd werden. Onder dit
lusje borduren we een pailletje vast, dit
maakt de stola natuurlijk direct wat ge
kleder, als dat niet erg gewenst is kan op
die plaats ook een moesje geborduurd
worden.
O, ja en als zij nu klaar is, stopt u haar
dan niet direct in de koffer, maar gaat u
eens voor de spiegel experimenteren wat
u er al zo mee doen kunt; ook naar de
achterkant kijken. U zult zien, dat u
er dan in de vacantie een goedkeurende
blik van uw critische gezinsleden mee
verdient! L.C.L.
Het is natuurlijk 't allerprettigst als we
't woord „ziek" niet hoeven te gebruiken
maar als er sprake is van ziek zijn dan
hangt hier meestal ook direct een andere
voeding mee samen. Dit hoeft dan heus
nog geen dieet te zijn maar een zieke
heeft meestal niet veel eetlust zodat we
hem een beetje moeten verwennen met
kleine en lekkere beetjes. En in die klei
ne hapjes moeten dan zoveel mogelijk
noodzakelijke voedingsstoffen verwerkt
zijn.
Een van de belangrijkste voedingsstof
fen die speciaal bij koortspatiënten op
peil gehouden dienen te worden is het
eiwit. Maar niet iedereen houdt er van
iedere dag een gekookt of gebakken ei op
te eten.
Gelukkig laten eieren zich heel goed
onzichtbaar en onmerkbaar in allerlei ge
rechten en dranken verwerken. Ook niet-
zieken die een beetje aan moeten sterken
of die door extra arbeid ook extra ge
voed moeten worden zijn met deze eige-
rechten gebaat.
We zullen u een paar recepten geven
voor 1 persoon. Wilt u ze voor meerdere
personen maken dan levert dit geen
moeilijkheden op.
Vruchtensap met eiwit. Knip een eiwit
los met een gewone schaar zodat het wa
terdun wordt of klop het voorzichtig
waarna het beetje ontstane schuim eerst
moet wegtrekken. Doe dit eiwit in een
glas en voeg al roerende het vruchten
sap toe. Het sap van velerlei vruchten
kan hiervoor dienst doen.
Ook vruchtensap uit blik is heel ge
schikt. Roer er dan nog wat basterdsui
ker naar smaak door. Men kan zelfs 2 of
meer eiwitten per glas sap nemen als een
patiënt zeer Veel eiwit voorgeschreven
krijgt.
Vruchtenmoes met eiwit. Behandel het
eiwit als in het vorige recept beschreven
is en voeg er dan vruchtenmoes aan toe,
b.v. appelmoes, rabarbermoes, aardbeien
moes, farmbozenmoes, enz. Roer er daar
na ook suiker naar smaak door. Voeg zo
nodig ook wat citroensap toe: dit ver
hoogt de smaak.
Warme dranken met ei. Maak op de ge
wone wijze een kop koffie of een beker
chocolademelk. Klop een heel ei of dooier
los en doe hier wat van de warme drank
bij. Wordt een heel ei gebruikt dan moet
men zorgen dat de hagelsnoeren verwij
derd zijn en dat het wit zo goed mogelijk
geklopt is dat er geen drillige delen meer
in voorkomen. Voeg tot slot de rest van
de warme drank toe.
Zijn er zieken die wel van ei houden
dan kunt u voor hen misschien eens een
ei kloppen met vrij veel suiker en daar
ongeveer een dl. warme melk bij doen.
Gepocheerd ei. Op het brood is het een
afwisseling om eens een gepocheerd ei te
eten. Hiervoor moet men wel een heel
vers ei hebben, waarvan het wit nog taai
is. Men brengt een klein pannetje water
aan de kook waarna men het gas laag
draait zodat het water niet meer beweegt.
Dan breekt men het ei zo laag mogelijk
boven het water en zo nodig houdt men
het wit bij elkaar met twee lepels. De
„kooktijd" van een gepocheerd ei is iets
korter dan van een gewoon gekookt ei
daar er nu geen schaal is. Het ei ziet er
als het klaar is uit als een soort gevulde
koek. Het wit moet stijf zijn en de dooier
zacht.
De thans voor ons land aangekondigde
tweede guldenlening van de Wereldbank
(Internationale Bank voor Herstel en Ont
wikkeling) werpt wel een scherp licht op
de fundamentele wijzigingen, welke zich
gedurende de laatste jaren ten aanzien van
de kapitaalpositie in Nederland hebben
voltrokken. Want het is nog niet zo lang
geleden (1947) dat niet wij aan de Wereld
bank geld leenden, maar dat omgekeerd
door Nederland een lening bij de Wereld
bank werd opgenomen. Deze lening, groot
195 millioen dollar, was de grootste welke
Nederland na de oorlog heeft ontvangen en
ze werd verleend op een critiek moment,
toen aan de wederopbouw moest worden
begonnen en de Marshallhulp nog niet
functioneerde. De lening van de Wereld
bank stelde ons land in staat over te gaan
tot de aanschaffing van schepen, machine
rieën en grondstoffen, welke voor de we
deropbouw nodig waren en ook ten aan
zien van ons land heeft de Wereldbank
derhalve aan haar doel beantwoord. Dit
doel was en is voornamelijk hulp te ver
lenen bij de wederopbouw en de economi
sche ontwikkeling van de aangesloten lan
den door de belegging van kapitaal voor
productieve doeleinden te vergemakkelij
ken en daardoor de ontwikkeling van de
internationale handel en de verhoging van
de levensstandaard te bevorderen. En dat
thans voor de tweede maal een gulden
lening van de Wereldbank in ons land kan
worden geplaatst want hieraan behoeft
niet te worden getwijfeld bewijst wel
dat de destijds door de Wereldbank aan ons
land geleende gelden tot het krachtig eco
nomisch en financieel herstel van ons land
hebben bijgedragen.
De eerste guldenlening van de Wereld
bank dateert van Juli 1954, toen ook 40
millioen 3pet. obligaties in ons land
werden geplaatst met een looptijd van 15
jaar en waaraan reeds een tweetal dollar
leningen was voorafgegaan. Het feit dat
deze lening gemakkelijk werd geplaatst en
thans c.a. 2 pet. boven pari noteert, bewijst
wel dat er in ons land weer geld te beleg
gen was en dit is thans in nog ruimere
mate het geval, zodat ook de langere loop
tijd (20 jaar) voor de beleggers ongetwijfeld
geen bezwaar zal zijn om op de lening in
te schrijven. De sterkere positie van Neder
land, ook met betrekking tot de dollar
sfeer, heeft de regering er trouwens reeds
toe genoopt sinds het midden van 1954 op
de bij de Wereldbank gesloten dollarlening
een belangrijk bedrag vervroegd af te los
sen. waardoor thans van deze lening, oor
spronkelijk 195 millioen dollar groot, nog
slechts c.a. 79 millioen dollar uitstaat.
Nu-is het hier, gelijk wij vroeger al eens
hebben opgemerkt, niet alles goud wat er
blinkt. Want de verruiming van de Neder
landse dollarpositie is niet in de eerste
plaats te danken aan een verbetering van
de handelsbalans tussen ons en de V.S.,
maar aan de liquidatie van Amerikaanse
aandelen, waaraan we in ons land nu al
een paar jaar bezig zijn. De aanmerkelijke
koerswinsten, welke bij verkoop van Ame
rikaanse shares konden worden behaald,
hebben tot een langdurige uitverkoop ge
leid en er is trouwens nog altijd geen ein
de aan gekomen.
En dat de arbitragehuizen in Amsterdam
reeds geruime tijd geleden zijn begonnen
met in ons land vroeger onbekende Ame
rikaanse shares te introduceren en hiermee
ook thans nog voortgaan, kan slechts wor
den toegejuicht als men er zich rekenschap
van geeft dat de New Yorkse beurs tot
dusver haar koesstijging heeft voortgezet,
zodat althans voor de verkochte shares enig
tegenwicht aanwezig is.
Want uit een oogpunt van financieel be
leid is het wel begrijpelijk dat de regering
dollarschulden aflost uit de opbrengst van
aandelenverkopen, maar enthousiast zijn
wij daarover nimmer geweest, omdat de
inkomsten en de waardevermeerdering van
de verkochte Amerikaanse effecten ruim
schoots opwogen tegen de rente, welke van
de dollarlening moest worden betaald. Het
hebben van schulden is lang niet altijd een
nadeel. Het is maar de vraag wat er met de
geleende gelden valt te verdienen en vooral
Chauffeur werd ter plaatse
veroordeeld
Een autobus uit Amsterdam, die een ge
zelschap naar de Oostenrijks-Italiaanse
grens bracht, heeft Donderdag op de Bun-
desstrasse bij .Jenbach, in de buurt van
Innsbruck, een vrachtauto aangereden.
Volgens een mededeling van de chauffeur,
E. J. uit Hilversum, is één der inzittenden
gewond geraakt en in een ziekenhuis op
genomen.
De vrachtauto, die aan de rand van de
weg geparkeerd stond, werd door de bus
aangereden, waarbij een deur van de bus
werd afgerukt. Korte tijd later werd ter
plaatse een rechtszitting gehouden. De
Nederlandse chauffeur werd tot twee
maanden voorwaardelijk met een proeftijd
van drie jaar veroordeeld.
De passagiers zijn met een Italiaanse
bus naar hun bestemming doorgereisd. De
Nederlandse bus wordt door de chauffeur
naar Nederland teruggebracht.
Ruim 800 emigranten via
de West naar Australië
en Nieuw-Zeeland
Vrijdagmiddag vertrok het emigranten
schip „Waterman", eigendom van de Ne
derlandse regering en in beheer bij de Ko
ninklijke Rotterdamse Lloyd, met 825 emi
granten uit Rotterdam naar Nieuw-Zee-
land en Australië. De reis gaat via Cura
sao en het Panamakanaal eerst naar Wel
lington en Nieuw-Zeeland, waar 198 pas
sagiers van boord gaan en daarna naar de
Australische havens Melbourne en Fre-
mantle. Bij de emigranten zijn 334 jonge
vrijgezellen.
Voor de geestelijke verzorging van de
emigranten reizen mee pater C. J. Agasi,
die met hetzelfde schip terugkeert, en ds.
D. C. Bouma, gereformeerd predikant te
Utrecht, die een beroep aannam van de
„Reformed Church" in Blacktown in Aus
tralië.
Als voorlichtingsambtenaren maken de
heren K. H. Mulder van het Gewestelijke
Arbeidsbureau in Den Haag, en C. C. M.
Raben, directeur van de Katholieke Cen
trale Emigratie Stichting in het bisdom
Utrecht, de reis mee namens de Neder
landse regering. Zij zullen ongeveer vijf
weken in Australië blijven en met de „Si-
bajak" terugkeren.
De „Waterman" komt terug via Indo
nesië.
in een tijd van inflatie zit men met schul
den dikwijls aan de goede kant.
Zo gezien is er dan ook geen reden om
er zich al te zeer over te verheugen dat in
ons land thans obligatieleningen van Noor
wegen, Zuid-Afrika, Rhodesia, de Wereld
bank e.d. kunnen worden geplaatst, want
al is dan de rentevoet wat hoger dan die
van binnenlandse obligaties, als de vlotte
plaatsing van buitenlandse leningen ge
paard gaat met het afstoten van prima
Amerikaanse en de beste Nederlandse aan
delen, gaan wij er per saldo in rendement
niet op vooruit. Het feit dat de Nederlandse
kapitaalbesparingen voor een groot deei
over de diverse beleggingsinstituten lopen
en deze nog altijd voornamelijk in obliga
ties beleggen, waarborgt uiteraard het suc
ces van de buitenlandse obligatie-uitgiften.
En dat ook hierdoor het internationaal
handelsverkeer 'wordt bevorderd, behoeft
niet te worden betwijfeld. Maar er moet
zich toch geen renteniersmentaliteit van
ons meester maken, die ons met een vaste
rente van 4 en nu reeds van 3% pet. voor
buitenlandse leningen doet tevreden zijn.
Want er is met het Nederlandse spaar
kapitaal in de wereld meer te verdienen.
In de eerste plaats in eigen land, waar vele
bedrijven nog grote kapitaalbehoeften heb
ben en waarmee ze thans gelukkig meer en
meer voor de dag komen. De vele nieuwe
aandelenemissies van Nederlandse onder
nemingen kan men, gezien de grote kapi
taalruimte, dan ook slechts toejuichen, te
meer omdat in de meeste gevallen een re
delijk rendement van het nieuwe kapitaal
kan worden verwacht. Men kan hier ook
denken aan allerlei openbare werken ter
bevordering van de economische weerbaar
heid en slagvaardigheid, terwijl ook in het
buitenland voor het Nederlands kapitaal
een lonend emplooi kan worden gevonden.
Dat tal van cultuur- en handelsonderne
mingen, welke zich vroeger uitsluitend op
Indonesië oriënteerden, thans bijv. in Afri
ka belangen verwerven, is een uiting van
de aloude, gezonde ondernemingsgeest,
waardoor ons land groot is geworden.
Wie niet waagt, wie niet wint.
ADVERTENTIE
maakt
Santpoorterplein 1 - Haarlem - Tel. 19706
Buslijnen 3 en 4.
De circuscombinatie Franz Althoff-Strass-
burger, die in het begin van dit jaar werd
gevormd voor een Nederlandse tournée, is
opgeheven. De tournée, die nog lang niet
was afgewerkt, en waarin nog tal van Ne
derlandse steden waren opgenomen, is be
ëindigd door de heer Franz Althoff naar
aanleiding van recente moeilijkheden die
de directie van dit Duitse circus met de
directie van het circus Strassburger heeft
ondervonden. Het gevolg van deze moei
lijkheden is geweest, dat de heer Althoff,
nadat het circus in Venlo was opgetreden,
de grens is overgestoken en thans in Dtis-
seldorf optreedt. Het in dienst zijnde Ne
derlandse personeel, waaronder het volle
dig circusorkest, alsmede reclame-, tech
nisch- en stalpersoneel, dat een aanzien
lijk deel van de totale circusbezetting uit
maakt, is door de heer Althoff overgeno
men. Het circus Althoff zal dit jaar niet
meer in Nederland terugkomen.
Een dol geworden koe heeft Donderdag
op de markt in Emmen en daarna in het
wildpark van het dierenpark aldaar zo'n
kabaal gemaakt dat zij met drie schoten
uit een politiekarabijn tenslotte afgemaakt
moest worden.
Op de markt sprong het dol geworden
beest door een kraam waardoor vijf kinde
ren en een oude vrouw omver werden ge
worpen. De vrouw moest in een ziekenhuis
worden opgenomen. VervoLgens rende het
dier in de richting van de dierentuin waar
het zich door de afrastering van gaas
boorde. Daar deed de koe verwoede aan
vallen op ieder die haar naderde. Een man
kon nog juist ontkomen door op een hek
te klimmen. De runderen, herten, antilo
pen en struisvogels geraakten in opwin
ding en een wapiti-bok verwondde zich in
zijn angst aan de afrastering. De te hulp
geroepen politie verscheen met karabij
nen en schoot de koe dood.
De bemanning van het Duitse bergings
vaartuig „Glück Auf" is erin geslaagd
twee stukken van het achterschip van een
Engelse kruiser op te halen uit de Noord
zee voor Scheveningen, waar in de oorlog
19141918 enige Britse oorlogsschepen
door Duitse onderzeeboten zijn getorpe
deerd. Enkele dagen geleden waren door
middel van springstoffen gedeelten van
het achterschip afgerukt, maar de stroming
was te sterk om de stukken boven water
te kunnen brengen. Thans is het gelukt
twee stukken, samen ongeveer 25.000 kg
wegend, op het dek van de „Glück Auf" te
hijsen. De laadbomen van de „Gliick Auf"
hebben een hefvermogen van maximaal
15.000 kg.
Indien de weersomstandigheden het toe
laten, zal het bergen van de andere delen
van het achterschip in snel tempo worden
voortgezet.
De bergingswerkzaamheden, welke zul
len moeten worden stilgelegd, zodra de
herfst invalt, zullen in het volgend voor
jaar op grotere schaal worden voortgezet.
De Duitse bergingsmaatschappij „Eisen
und Metall", welke een vloot van 20 ber
gingsvaartuigen bezit, overweegt volgend
jaar meer schepen naar de plaats van de
berging te zenden. Deze bergingsvaartui
gen zullen niet alleen groter, maar ook
beter uitgerust zijn dan de „Glük Auf".
Het is niet uitgesloten, dat ook de mede
werking van Nederlandse bergingsbedrij
ven zal worden ingeroepen.
