n.im
Schrijver Thomas Mann overleden
jjfON
Internationaal spelevaren op
het Noor der Buiten Spaarne
met melk meer mans
Niveauverschil
Brand in acht woningen
in Den Haag
Logé's van Jan Gijzen aan de riemen
Offenbachs Barcarolle klinkt ook
goed in het riet voor de Slokop
ZATERDAG 13 AUGUSTUS 1955
3
Huid
uitslag
In ballingschap
Heringa Wuthrich
Vuur ontstaan door verfbranders
Zijn laatste werken
Baby's huidje altijd gaaf met
BABYDERM POEDER
Hoge waterstanden
in de Biesbosch
Kamerlid vraagt opschor
ting verhoging der
N.S.-tarieven
Inbraak in Castricums
station
Beneluxgezantschappen
worden ambassades
„Fedela" mag Egyptische
havens aanlopen
Franse tour de force
Italiaanse zang
Engels grapje
Chinese nies
Nadat ia een vorige beschouwing samen
vattend gewezen werd1 op een aantal on
middellijk mogelijke maatregelen ter be
veiliging van het verkeer, moge thans
enigszins uitvoeriger op de afzonderlijke
voorzieningen worden ingegaan.
Vooropgesteld dient te worden, dat het
voortdurende debat tussen de verschillen
de categorieën weggebruikers over de
schuldvraag der onveiligheid door zijn on
vruchtbaarheid geleid heeft tot de conclu
sie, dat er een buiten hun macht liggende
factor meespeelt, die slechts door algemene
reorganisatie van het verkeer kan worden
uitgeschakeld. Wanneer men deze factor
nader beschouwt, blijkt hij te bestaan uit
diverse geledingen: de toestand van we
gen en straten, de intensiteit van het ver
keer, de graad van achteloosheid en onver
antwoordelijkheid der verkeersparticipan-
ten en de technisch verleidelijke mogelijk
heden van de vervoermiddelen.
Enige tijd geleden heeft de directeur der
Duitse Volkswagenfabriek, professor Nord-
hoff, verklaard dat de gezamenlijke auto
industrie de aanleg van een modern we
gennet zou moeten financieren, nu de
overheid in gebreke blijft en de Duitse
autowegen primitief en ouderwets laat.
„Die wegen passen nog in de Middel
eeuwen", zei Nordhoff en men mag die
bewering overdreven vinden, een feit is
het dat de wegenaanleg in het algemeen
geen gelijke tred heeft gehouden met de
voortgang der automobielproductie. De mo
gelijkheden van een moderne auto passen
niet meer op het soort weg, dat wij ken
nen. De bereikbare snelheden, de afmetin
gen en de bouw van een moderne auto ver
eisen een revolutie in de wegenbouw,
waarbij de reeds eerder aangestipte nood
zakelijkheid tot scheiding van snel en
langzaam verkeer en het op ongelijk niveau
brengen van kruisingen en oversteekplaat
sen dadelijk in het oog springt.
Hiermee in verband zij opgemerkt, dat
men in de toekomst onvermijdelijk zal moe
ten streven naar groter niveauverschil tussen
rijweg en voetpaden, tussen straatoppervlak
en trottoir. In de steden zal men moeten
overgaan tot het maken van een niveau
verschil tussen rijbaan en voetgangerspad
van tenminste een halve meter, waardoor
het willekeurig oversteken zal worden
bemoeilijkt en tegelijk het bij botsingen op
de stoep verzeilen van onbestuurbaar ge
worden auto's wordt voorkomen.
Deze verzakking van de straat is tech
nisch niet moeilijk, doch het gevolg zal zijn
dat chauffeurs, die langs deze hoge stoepen
parkeren, hun portieren aan de trottoirzijde
niet meer kunnen openen. Deze moeilijk
heid zou kunnen worden ondervangen door
parkeerhavens in de trottoirs uit te sparen
inhammen dus, die ruimte voor het
openen der portieren geven.
De voetganger zal op zijn hogere trottoir
verplicht zijn de beveiligde en met enkele
treden naar de straat afdalende oversteek
plaatsen op te zoeken, als hij naar de an
dere kant wil. De grotere veiligheid, die
hierdoor wordt verkregen, wordt bei-eikt
met opoffering van het comfort dat men
overal en bij ingeving de straat over kan,
doch dit laatste is juist de oorzaak van
talloze ongelukken.
Verzonken straten geven bovendien de
mogelijkheid, om oversteekgelegenheden
in de vorm van bruggen te construeren
waardoor de scheiding tussen voetganger
en snelverkeer volledig zou zijn en het
snelverkeer bovendien niet belemmerd be
hoeft te worden door oversteekstoplichten.
Dit is een toekomstbeeld, doch allerminst
een utopie. Aangezien de wegen- en stra
tenaanleg in tientallen jaren geen noemens
waardige verandering heeft ondergaan en
dus hopeloos verouderd moet worden ge
noemd, zijn grote en soms verrassende wij
zigingen in de techniek ervan niet alleen
noodzakelijk, maar ook onvermijdelijk. Het
probleem, dat conservatisme op dit gebied
heeft veroorzaakt, kan slechts door naar
verhouding even sterke progressiviteit wor
den opgelost.
Dat de overheid nog steeds een weifel
achtig en tweeslachtig beleid in de ver-
keerskwestie voert, moge blijken uit het
feit dat zij enerzijds verklaart geen oplos
sing voor het overstelpende vraagstuk der
toenemende aantallen bromfietsen te kun
nen vinden, doch anderzijds de wegenbe
lasting voor dit voertuig afschaft, daarmee
het onoplosbare en dodelijke probleem nog
verergerend.
Regeren is vooruitzien en hoe moeilijk
blijkt het vaak voor regeerders, zich een
ogenblik uit traditie en sleur los te worste
len om metterdaad toekomstige problemen
krachtig te bestrijden. J. L.
ADVERTENTIE
Krabben en peuteren maakt de
kwaal steeds erger. De helder
vloeibare D.D.D. dringt diep in
de poriün door, doodt de ziek
tekiemen e.\ geneest de huid.
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
VLOEISTOP
BALSEM
ZEEP
De wereldberoemde schrijver Thomas
Mann is Vrijdagavond op tachtigjarige
leeftijd in Zürich overleden in het kan
tonale ziekenhuis, waarin hij op 23 Juli
was opgenomen. Hij leed aan thrombose.
Men zal zich herinneren, dat hij verleden
maand wegens een peesontsteking zijn va-
cantie in Noordwijk aan Zee moest afbre
ken en zich op doktersadvies per vliegtuig
naar Zwitserland liet vervoeren. Veertien
dagen geleden had men een verbetering in
zijn toestand geconstateerd en mocht hij
korte tijd het bed verlaten. Vrijdag trad
plotseling een verslechtering in. Zijn echt
genote, zijn dochter Erika en één van zijn
zoons waren aan zijn sterfbed aanwezig.
Het stoffelijk overschot zal ter aarde wor
den besteld op de begraafplaats van het
stadje Kilchberg aan de oever van het Meer
van Zürich, waar hy sinds April woonde.
Op negentienjarige leeftijd had Mann
zijn schoolopleiding volbracht en ging hij
werken bij een verzekeringsmaatschappij.
Hij deed dit echter zoals men in zijn
autobiografie kan lezen met het woord
„tijdelijk" in zijn hart. Kort nadien begon
nen zijn eerste korte verhalen in Duitse
tijdschriften te verschijnen. Mann voelde
zich door het succes hiervan voldoende ge
sterkt om zijn betrekking op te zeggen. Hij
ging naar Rome, waar hij een jaar lang
ronddoolde zonder te schrijven. Daarna be
gon hij aan zijn eerste roman: „Budden-
brooks" van 1901, de geschiedenis van een
rijke familie in Lübeck, de stad waar hij
zijn jeugd doorbracht. De eerste editie van
duizend exemplaren wekte geen sensatie,
maar werd in de loop van het jaar toch
uitverkocht. Daarna verscheen er een goed
kopere uitgave van deze eersteling, waar
voor de belangstelling snel groeide. Alleen
in Duitsland werden er meer dan een mil-
lioen exemplaren van gekocht. Het is een
van de meest gelezen romans van deze
eeuw geworden en gebleven. In geheel
Europa en Amerika was zijn naam op slag
gevestigd.
In 1905 trad hij in het huwelijk met Ka-
tja Pringsheim, de dochter van een profes
sor, die aan de universiteit van München
doceerde. In militaire dienst is hij slechts
enkele maanden geweest. Hij werd onge
schikt verklaard. Het idee voor „Der Zau-
berberg" deed hij op in een sanatorium,
waar hij in 1912 verscheidene weken met
zijn vrouw doorbracht. Het boek verscheen
in 1924. Het is, evenals enkele andere pro
zateksten van Thomas Mann, door onze
medewerker C. J. E. Dinaux in het Neder
lands vertaald. In 1936 begon hij, die men
wel „de laatste grote Europeaan" en „de
erfgenaam van Goethe" heeft genoemd, een
serie boeken over de Oud-Testamentische
figuur Jozef te publiceren. Uit zijn Duitse
periode dateren verder ondermeer de ro
man „Koninklijke Hoogheid" (onlangs ver
filmd) en de novellen „Tristan" en „De
dood in Venetië" (dezer dagen in nieuwe
vertaling van Alfred Kossman in de Sala
manderreeks van Em. Querido versche
nen).
In 1929 werd Thomas Mann met de No
belprijs voor letterkunde onderscheiden.
Maar als een schaduw over zijn roem hing
het gevaar van het opkomende nationaal-
socialisme, waartegen hij zich keerde in
vele redevoeringen en artikelen. Hij waar
schuwde de Duitse jeugd voor de bedrie-
gelijke voorspiegelingen van Adolf Hitler
en voor de dreigende massabegoocheling.
Kort nadat Hitier aan de macht was geko
men, in 1933, bracht hij een korte vacan-
tie in Zwitserland door. Zijn vrienden ga
ven hem telefonisch de raad in het buiten
land te blijven en daarmede begon zijn
ballingschap, die tot na de tweede wereld
oorlog zou duren. In 1936, nadat hij buiten
de grenzen was begonnen te appelleren aan
het wereldgeweten, werd hem bij decreet
van de toenmalige minister van Binnen
landse Zaken, dr. Wilhelm Frick, zijn
staatsburgerschap ontnomen, daar hij „de
belangen van Duitsland geschaad" zou heb
ben. Zijn huis nabij München en zijn be
zittingen werden verbeurd verklaard. In
1938 ging hij naar de Verenigde Staten,
waar de universiteit van Princetown hem
een leerstoel aanbood. In 1939 werd hij
ADVERTENTIE
Haarlem
CENTRALE VERWARMING
JOHNSON OLIEBRANDERS
In een blok van acht woningen aan de
Winterweg in Den Haag brak Vrijdag
avond om zes uur een brand uit, die ont
staan is door verfbranders welke schilders
in de loop van dag dag gebruikt hadden.
Reeds vroeg in de middag ontstond daar
door een klein vuurtje, dat met enige em
mers water geblust werd.
De brand ontstond om 6 uur in een van
de huizen. Het vuur sloeg langs de daken
over naar de andere huizen. De brandweer,
die met groot materiaal uitrukte, beklom
de daken en sneed de asfaltbedekking weg.
De platte daken van alle acht woningen,
gemeentelijke contrölewoningen, verbrand
den echter alle. Door het neergutsende
bluswater ontstond in de woningen grote
waterschade. Om kwart over zeven was
de brandweer het vuur meester.
De huizen werden alle bewoond door
grote gezinnen, die in woningen in de om
geving onderdak gevonden hebben. Het
uit de huizen gesleepte en op straat gewor
pen huisraad is in een naburige school
opgeslagen.
Thomas Mann
Amerikaans staatsburger en kort nadien
vestigde hij zich nabij Los Angeles in Ca-
lifornië.
In Amerika, waar hij gedurende de oor
log vele keren via de radio tot het Duitse
volk heeft gesproken, zijn „Dr. Faustus"
en „Der Erwahlte" verschenen, benevens
„Lotte in Weimar" (het boek over Goethe,
dat hij al in zijn jeugd had willen schrij
ven). In 1942 trad hij in dienst van de bi
bliotheek van het Amerikaanse Congres
als adviseur voor Duitse litteratuur.
Thomas Mann had de gave zich voortreffe
lijk te kunnen concentreren, in welke om
geving dan ook. Hij schreef echter zeer
langzaam, doorgaans niet meer dan enkele
pagina's per dag en altijd in schoolschrif
ten.
In 1949 betrad hij voor het eerst weer
de Duitse bodem om de Goetheprijs van
Frankfurt en het ereburgerschap van Wei-
mar (in Oost-Duitsland) in ontvangst te
nemen. Hij koos zich een woning in Erlen-
bach in Zwitserland, waar hij op 6 Juni
zijn tachtigste verjaardag heeft gevierd.
Uit alle delen van de wereld bereikten hem
talloze gelukwensen. In het laatste Holland
Festival heeft hij twee lezingen over
Schiller gehouden. Drie jaar geleden kwa
men „Die Betrogene" en „Die Bekennt-
nisse des Hochstaplers Felix Krull" van de
pers als zijn laatste grote werken. Hij mag
zichzelf dan als een „kroniekschrijver en
analyticus der decadentie" hebben be
schouwd, men zal hem vooral blijven
waarderen als de grote verdediger van de
menselijke waardigheid. Deze kwaliteit is
door talrijke onderscheidingen bevestigd,
behalve de reeds genoemde nog het ridder-
ADVERTENTIE
Kamerlid vraagt maatregelen
Het lid van de Tweede Kamer de heer
Van Meel heeft aan de minister van Ver
keer en Waterstaat vragen gesteld over
het feit dat ten gevolge van de hoge water
stand in de nacht van 8 op 9 Augustus
opnieuw dijken van polders in de Brabant
se Biesbosch zijn doorgebroken, waardoor
enkele honderden hectaren landbouwgrond
onder water zijn gelopen.
De heer Van Meel vraagt onder meer of
deze herhaaldelijk voorkomende hoge wa
terstanden in de Biesbosch niet het gevolg
zijn van de drastische inperking van het
boezemgebied van de Biesbosch door de in
poldering van de Zuid-Hollandse Biesbosch
en de Hamse Polders. Hij vreest nog veel
ernstiger gevolgen van onverhoopte na
jaarsstormen met nog aanzienlijk hogere
waterstanden. Tenslotte vraagt de heer
Van Meel wat er, indien de polders in de
Biesbosch meer dan normale risico's gedu
rende het komende storm- en hoogwater
seizoen te vrezen hebben, dient te geschie
den om verdere verdrinking van deze pol
ders met het daarmee gepaard gaande ge
heel of gedeeltelijk verlies van uitstekende
landbouwgrond en aanzienlijke verliezen
voor de agrarische productie in dat gebied
te vooi-komen.
Het Tweede Kamerlid de heer Haken
(C.P.N.) heeft de minister van Verkeer
en Waterstaat en van Economische Zaken
vragen gesteld over de op 1 September
ingaande verhoging der tarieven van het
reizigersvervoer door de Nederlandsche
Spoorwegen.
De heer Haken vraagt hoe deze maat
regel in overeenstemming te brengen is
met de door de minister van Economische
Zaken in het parlement gedane mededeling
dat het streven van de regering, in het bij
zonder van de minister van Economische
Zaken, er op gericht is de prijzen te sta
biliseren en nieuwe prijsverhogingen tegen
te gaan.
Daar volgens de vragensteller prijsver
hoging voor personenvervoer bij de Ne
derlandsche Spoorwegen vérstrekkende
gevolgen kan hebben voor de gehele loon-
en prijspolitiek, verzoekt hij de aangekon
digde prijsverhoging te doen opschorten
totdat de Tweede Kamer zich over deze
maatregel en zijn gevolgen voor het loon-
en prijsbeleid heeft kunnen beraden.
ADVERTENTIE
kruis van het Legioen van Eer en eredocto
raten van Duitse, Amerikaanse en Engel
se universiteiten. Koningin Juliana be
noemde hem anderhalve maand geleden tot
Commandeur in de Orde van Oranje
Nassau.
Thomas Mann sloot zich in 1949 aan bij
een groep Amerikaanse persoonlijkheden,
die het verbod van de atoombom eiste. In
de aula van de Amsterdamse universiteit
verklaarde hij op 1 Juli van dit jaar: „Woe
de, angst, bijgeloof, haat en panische ver
schrikkingen beheersen vandaag een mens
heid, die zich verstout in de kosmische
ruimte strategische bases te willen aanleg
gen en die zo vermetel is de kracht van de
zon te willen gebruiken voor vernietigende
wapens. Wij moeten aan Schillers woorden
gehoorzamen en een betere wereld bou
wen, betere begrippen scheppen en zuivere
principes volgen als wij de ondergang wil
len ontgaan".
Bij de uitreiking van de Goetheprijs, de
hoogste Duitse letterkundige onderschei
ding, in 1949 zei Thomas Mann onder
meer: „De mensheid maakt thans een die
pe crisis door, doch ik geloof, dat uit de
pijnen en de smart van deze overgangspe
riode een nieuw humanisme en een nieuw
solidariteitsgevoel geboren zullen worden.
In de gehele wereld zoekt men op verschil
lende manieren tot een nieuw maatschap
pelijk besef te komen. Doch in weerwil
van de verschillen in methodes moet men
overal erkennen dat zekere waarden,
waarvoor de mensheid hard heeft gestre
den, zoals de vrijheid, de rechten en de
waardigheid van de enkeling, niet mogen
verdwijnen".
Brandkast geforceerd,
fiets verdwenen
In de nacht van Vrijdag op Zaterdag
tussen 1 en 4 uur ongeveer is ingebroken
in het Castricumse station. Het geval werd
's morgens vroeg ontdekt door een employé
van de N.S., die de brandkast niet open kon
krijgen. Later bleek de politie, dat onbe
kenden geprobeerd hebben het slot te for
ceren.
Een onderzoek, waarbij een speurhond
werd ingeschakeld, heeft tot nu toe niets
opgeleverd. Er wordt een fiets, die klaar
stond voor verzending, vermist, maar van
morgen kon men nog niet nagaan, of er uit
de brandkast ook wat wordt vermist: het
wachten was op een deskundige, die de
deur open zou kunnen krijgen.
De onbekende dader heeft zich toegang
verschaft door een deur open te breken,
werd bak I uit Den Haag. Tweede in deze
wedstrijd was Arnhem, derde IJmuiden en
vierde Gouda.
De nauwe betrekkingen die Luxemburg,
België en Nederland verbinden, hebben de
regeringen dezer landen doen besluiten de
gezantschappen van België en Nederland
te Luxemburg en de gezantschappen van
Luxemburg te Brussel en 's-Gravenhage
tot ambassades te verheffen.
Een woordvoerder van de Egyptische
regering heeft verklaard dat het Neder
landse schip „Fedala" in de toekomst
Egyptische havens mag aanlopen, maar
dat het daar geen levensmiddelen of an
dere voorraden aan boord zal mogen ne
men.
Deze verklaring werd afgelegd naar aan
leiding van een Israëlisch protest tegen
de aanhouding van dit Nederlandse schip
op 8 Juli, toen de „Fedala" op weg was
van Eritrea naar Haifa.
De havenautoriteiten van Port Said
hebben bij die gelegenheid een auto, welke
aan boord was, in beslag genomen als
contrabande. Het schip mocht daarna zijn
reis naar Israel, waarheen het een lading
vlees bracht, voortzetten.
ADVERTENTIE
WaARNE SAhoekDamdr.
HAARLEM TEl.15758
„IK KAN HEUS NIET MEE.." verzucht vader De Blé-
court, die glimmend van bedrijvigheid zijn gasten zit in
te schrijven achter het loket van de jeugdherberg Jan Gij
zen, „rijdt u maar vast met hen mee naar Spaarndam.
Verzeihung Sie bleiben nur diese Nacht? (tot een koppel
Duitse trekkers, dat hijgend als cavaleriepaarden voor hem
staat) .ja bij dat jongetje met z'n vinger in de dijk,
.ein Augenblick. daar verhuren ze bootjes. Laat die
lui met die fietsen vast vooruitgaan, dan kunnen die. no,
no, at your right hand (tot een Schot, die niet weet waar hij
met zijn bagage heen moet) .dan varen die jullie vast
tegemoet.Woher, sagst du? Danke schön.nee men
sen, ik kan echt niet mee, ik heb het veel te druk Alsof wij
dat nog niet hadden gezien. Wij wringen ons los uit de drom
pas aangekomen trekkers en de avondlucht prikkelt ons tot
een beslissing: een stel Engelsen, Italianen, Duitsers en Bel
gen gaat ons voor naar Spaarndam. Zij zijn op fietsen en
mans genoeg om daar te vragen waar de jongen met zijn
vinger in de dijk is, een evenement, dat zij met grote belang
stelling tegemoet zien. De Fransen uit Tunis naderen te voet
en worden door de eerstgenoemden halverwege de Spaarn-
dammerdijk met de roeiboten tegemoetgevaren. Bon. Daar
gaan we dan maar. Inmiddels heeft Simone Guez, die haar
mooie ogen door middel van een zonnebril aan het publiek
onttrekt, mijn fiets bestegen om ons een eindweegs vooruit
te rijden, maar na enige ogenblikken van grote spanning en
luid hulpgeroep komt zij op een grasperk tot stilstand: zij
heeft de terugtraprem op dit rijwiel niet tijdig opgemerkt.
NEEM PER MAN
DRIEKWART KAN
Publicatie Nederlands Zulvelbureau, 's Grovenhoge
26
„DE KINDEREN spelen, hier gewoon
door als het regent", rapporteert Simone
vervolgens, „toen we hier kwamen óók.
Daar zijn zij zeker aan gewend". En dan
kan men natuurlijk tegenwerpen, dat wij
dit jaar juist zo'n mooie zomer hebben,
dat wist de regen van gisteren niet uit
toen zij hier aankwamen. Maar omdat er
toch iet£ lelijks iit in het zwartmaken van
eigen weersomstandigheden tegenover de
vreemdeling vooral onder stralende he
mel heb ik er aan toegevoegd, dat de
kinderen en ook veel volwassenen hier
voor de afwisseling wel plezier hebben in
wat regen. Dit vertedert de Fransen .in
hoge mate. Hun groepsleider, de eerwaar
de heer Graff, president van de synode
der Eglise Reformé in Tunis, veronderstelt,
dat wij voor onze landbouw en onze sier
teelt op gezette tijden ook wel enige regen
nodig zullen hebben. Voorzover er iets van
zijn waardigheid mocht worden weggeno
men door zijn korte broek, wordt dat weer
hersteld door de lange jas, die hij over
het geheel draagt.
Bij het vooral voor buitenlanders
enerverende oversteken van de Rijksstraat
weg onderbreekt hij het gesprek over de
wisselbouw in Tunesië en op de Spaarn-
dammerweg hebben wij het al over Bour-
guiba en de nationalisten van de Neo Des
tour.
De hengelaars tussen het riet kijken een
beetje wantrouwig op bij het passeren van
onze luidruchtige groep, het schijnt hier
nogal gehorig te zijn voor de vissen.
EEN CHAOTISCH manoeuinerend smal
deel van roeibootjes is ons inmiddels tege
moetgevaren en steekt nodigend de boegen
in het riet. De Fransen kunnen embarke
ren. Zij kijken een beetje bekommerd naar
het kleine blikken busje, dat op de bodem
heen en weer rolt, en waarvan medege
deeld wordt, dat het dient tot het verivij-
deren van binnenkomend water. Pasteur
Graff komt in een bootje terecht waarin
een jongeman met „Texas" op zijn broek,
maar een duidelijk Vlaamse spraak de rie
men hanteert. De geestelijke gaat zóver
naar rechts zitten, dat de Belg zijn linker
spaan nauwelijks meer in het water kan
krijgen en constateert vervolgens, dat wij
van de koers afwijken. Wij houden aan op
de silhouet van de molen „De Slokop" aan
de overkant maar ons huikje begint ach
ter te raken op het convooi. De predikant
biedt zijn persoonlijke inspanningen aan
om de achterstand in te lopen. Maar deze
inspanningen kunnen er slechts toe leiden,
dat wij even later met de boeg in tegen
overgestelde richting liggen, hetgeen hij
niet zonder trots een „tour de force"
noemt.
Dan neemt Hubert Moulin de riemen
over zodat hij het gesprek over de Mo
hammedaanse traditie in Tunis kan her
vatten. Ik zou daar nog heel wat van op
gestoken hebben als ik niet even later bij
|g|| rp- mggaaa'ym'v.—v-r;'
De embarkatie te Spaarndam. Tioee zojuist te water gelaten Italianen, Paolo en Odino
onderzoeken de mogelijkheid van het aan weerszijden gelijktijdig in het water steken
der spanen. De op het water staande autoband baarde veel opzien maar blijkt bij
nader inzien stevig aan een meerpaal te zijn vastgehecht. De weerspiegeling van
deze autoband in het water werd door velen surrealistisch genoemd.
zig is „Mister Echo" van de B.B.C. Home-
Service te imiteren. Ondertussen slaat hij
af en toe met een roeispaan in het water,
zodat wij nog vorderen ook.
Bij de Slokop willen zij allemaal aan
wal, vooral de Italianen Odino en Paolo en
de Engelse meisjes, die de molen van bin
nen wensen te zien. Maar zij geven spon
taan hun wens op na de kalme mededeling
van de molenaar, dat er kindertjes in de
molen slapen. Terwijl de bootjes dicht op
een tussen het riet wiegelen worden wij al
lemaal een beetje sentimenteel, wij zitten
met grote ogen verschillende richtingen uit
te staren, de één naar de contouren van
Haarlem, de ander naar de molen, weer
een ander naar de koeien, die een beetje
vervagen achter de rondwarende nevel
slierten van de polder en verscheidenen
naar het rode lichtje van een voorbijtok-
kerend motorbootje. En dan moet het na
tuurlijk juist Odino zijn, die met de Bar
carolle van Offenbach op de proppen komt.
Hij heeft meteen een internationaal ac
compagnement van „pling-pling"-zangers.
Deze min of meer serene ogenblikken
worden ineens afgebroken door een over
val van de Fransen, die uit verscheidene
boten een roeispaan wegkapen en onder
vreemde kreten verdwijnen achter het hen
een Mohammedaan in de boot had geze
ten, die er de voorkeur aan gaf over de
koeien en de kaas te spreken.
HET WAS MOHAMED Samuri Alif, een
student uit Malakka, die evenals zijn met
gezel van Chinese afkomst, Lau Hut Yee,
bijzonder veel zorg besteedt aan zijn blau
we Engelse blazer. Ik ben uitgewisseld
voor een jonge Gentenaar, die zijn metge
zel in de boot van pasteur Graff ontdekte
en graag wilde overstappen. Recht tegen
over Samuri en mij rijst de hoge gestalte
van Michael J. Saxby op, chemisch student
te Londen, die onder toejuichingen van
zijn meisje Barbara op de achterbank be-
nagehoosde water. Velen moeten nu roeien
met de armen, die zij hebben, maar Mi
chael heeft zijn beide spanen nog en zet
de achtervolging in onder escorte van twee
andere bootjes met Duitsers en Belgen.
M. Ie pasteur Graff vuurt vergeefs zijn pi
raten aan: spoedig zijn zij door Michael en
de anderen overmeesterd en zij worden ge
dwongen, de spanen terug te brengen naar
de ontredderd rondspatterende rest van
het smaldeel.
OP DE TERUGWEG naar het haventje
zegt Barbara (uit Blackpool) die als een
achterstevoren geplaatst boegbeeldje te
genover ons zit, peinzend: „Vich vay to
the vindmill?" Dan houdt ze zich geschrok
ken in en Michael geneert zich een beetje
omdat dit de manier schijnt te zijn waarop
de Engelsen zich vermaken met de Hol
landse uitspraak van de Engelse „w". En
Barbara bekent dat haar vader haar vóór
haar vertrek naar Nederland heeft gezegd:
dan moet je aan de eerste de beste Hol
lander vragen: „Vich vay to the vindmill?"
Michael heeft de volgende manier om een
gesprek tussen Hollanders weer te geven:
„odelodelodelodelodelodel", hetgeen toch
wel een zeer oppervlakkige weergave van
het Nederlands genoemd moet worden. Hij
beseft dat zelf ook wel en gaat daarom
wat losse, vriendelijke opmerkingen maken
over het Hollandse polderlandschap, ten
einde de zaak weer in balans te krijgen.
En Barbara geeft een voortreffelijke imi
tatie van het Amerikaans om aan te to
nen, dat men zich met alle talen wel kan
vermaken.
Hatssssjiü! zegt plotseling Lau Hut Yee,
die tot nu toe lachend heeft gezwegen. Het
is een geweldige ervaring, Chinezen te ho
ren niezen: de boot schudt er een beetje
van. „Dit betekent voor Nederlanders drie
dagen mooi weer", zeg ik om hem gerust te
stellen. „En het betekent in het Engels dat
er iemand aan je zit te denken", voegt Bar
bara er minzaam lachend aan toe. „Wat
moet ik er nu van geloven", vraagt Lau
Hut Yee een beetje ontredderd, „want voor
ons, Chinezen, betekent het dat er achter
onze rug over ons gepraat wordt
VAN DE TERUGTOCHT naar de Jeugd
herberg Jan Gij zen moet nog vermeld
worden, dat Michael met de Italiaan Paolo
achtex-op op een groep Duitsers is inge
reden, die hij per se rechts in de bei-m van
de Spaarndammerweg wilde passeren. Hij
moet nog wat aan het rechtse verkeer in
ons land wennen.
Morgen zijn vele van deze trekkers al
weer op weg naar Duitsland, Denemarken
of Zwitserland. Zij zullen nog een hele
boel van Europa zien, deze Italianen, Ma-
leiers, Britten, Canadezen, Tunesiërs, Duit
sers en Belgen. Zij zullen ook weer een he
leboel vergeten omdat tenslotte je hoofd
nog minder ruimte biedt dan je rugzak.
Maar dit spelevaren in de schemering op
het witglinsterende water van het Spaarne,
met de Bavo in de verte en de Slokop vlak
bij, dit waarschijnlijk niet.
