Bouw- en plantverboden rond
vliegvelden verzwaard
smaken:
MERLIJN EN DE REUZEN
ALPHENAARMuziekinstrumenten
„De Spieghel"
Ja
Twee scheepsknechten in
gekapseisd schip verdronken
Nell Herbert
Nieuwe Luchtvaartwet ingediend
Herziening der verhouding tussen
militaire- en burgerluchtvaart
Shagretta
smaakt beter
dan shagl
O
Mr. H. de Bie overleden
Ernstig scheepsongeluk op de IJsel
foto-atelier
b
Virginia
American
Half zwaar
Zwaar
Viertal jongetjes verdacht
van viertal inbraken
Kerkelijk Nieuws
TOASTED FOR FLAVOR 20 STUKS 75 CENT
EEN GOED PORTRET
Statutenwijziging
Van Gelder Zonen
Agenda voor Haarlem
FEUILLETON
Een detective-roman
door
I. M. C. Bijleveld-Gelinck
VRIJDAG 18 NOVEMBER 1955
In de nieuwe Luchtvaartwet, waarvoor
het ontwerp thans bij de Tweede Kamer
is ingediend wordt in de eerste plaats de
verhouding tussen burgerlijke en militaire
luchtvaart herzien, waarbij vooropgesteld
wordt dat de zorg voor de algemene ver
keersveiligheid in de lucht geheel bij de
minister van Verkeer en Waterstaat dient
te berusten.
Het ontwerp voorziet meer dan de be
staande wet in de mogelijkheid, dat be
paalde bevoegdheden niet alleen „door"
maar ook „vanwege" de minister kunnen
worden uitgeoefend.
Thans zal b.v. ook de toestemming voor
het houden van een luchtvaartvertoning
of luchtvaartwedstrijd „vanwege de minis-
ADVERTENTIE
Geen wonderShagretta is zo
rijp - dank zij de natuurgefer-
nienteerde tabak, die bij bet
Clark Procédé EQ 7 wordt
verwerkt. Koop en rook een
pakje Shagretta en vergelijk
het met shag
Smaakt ook
beter in de pijp
ter" worden verleend. Ten aanzien van in
grijpender beslissingen, zoals aanwijzing
van luchtvaartterreinen, is geen delegatie
bevoegdheid opgenomen.
Voorts is aansluiting gezocht bij het in
December 1944 te Chicago gesloten verdrag
inzake de internationale burgerlijke lucht
vaart. Er is b.v. rekening gehouden met de
in dit verdrag gegeven soepeler internatio
nale regeling inzake de wederzijdse er
kenning van bewijzen van luchtwaardig
heid en van vliegbrevetten.
In het vervolg zal het landen op en op
stijgen van een terrein niet zijnde een
luchtvaartterrein in het algemeen verboden
en strafbaar zijn.
Waar het niet altijd duidelijk zal zijn, of
iemand al dan niet als bedrijf of neven-
bedrijf personen of goederen vervoert, is
thans al dergelijk luchtvervoer, dat tegen
vergoeding geschiedt, van een vergunning
afhankelijk gesteld.
Het aanwijzen van noodlandingsterreinen
wordt thans niet meer nodig geoordeeld.
Bouw- en plantverboden
Behalve grotere kruissnelheden hebben
de huidige en de te verwachten nieuwe
vliegtuigtypen ook grotere landingssnel
heden, waardoor de hoek, waaronder wordt
opgestegen en gedaald, ook belangrijk
scherper is dan bij de oudere vliegtuigen.
Dit stelt zwaardere eisen aan de omgeving
van luchtvaartterreinen en maakt derhalve
verzwaring van de bouwverboden nood
zakelijk.
In het ontwerp is hieromtrent bepaald:
De minister kan op terreinen, gelegen
binnen een afstand van 500 meter van de
grens van een luchtvaartterrein een verbod
leggen ten aanzien van het hebben van
roerende zaken, het oprichten of het heb
ben van bouwwerken of andere opstallen
dan wel het planten of het hebben van ge
wassen op die terreinen of op die terreinen
boven een door hem te bepalen hoogte.
De minimum hoogte van bouwwerken
e.d. is voor terreinen gelegen op 500 meter
afstand van de grens van het vliegveld
5 meter, op 1000 meter afstand 10, op 2125
meter afstand 25 en van 21255000 meter
eveneens 25 meter.
De thans voorgestelde regeling betekent
voor sommige betrokkenen een verzwaring
ten opzichte van de vroegere regeling.. Hier
staat tegenover, dat het in de toekomst niet
meer nodig zal zijn rondom het gehele
luchtvaartterrein een bouwverbod te leg
gen. nu de meeste vliegvelden met start
in het algemeen een bouwverbod uitslui-
banen zijn of zullen worden uitgerust, zal
tend ten aanzien van de aan- en uitvlieg-
sectoren voldoende zijn.
Voorts wordt een overgangstermijn van
drie jaar voorgesteld voor beschikkingen
tot aanwijzing van luchtvaartterreinen en
bouw- en plantverboden, ingevolge de be
staande Luchtvaartwet uitgevaardigd.
Het militair gezag in een in staat van
beleg verklaard gebied zal luchtvaartuigen
kunnen vorderen en luchtvaartterreinen
kunnen gebruiken zonder dat daarover
overeenstemming met de minister van Ver
keer en Waterstaat behoeft te zijn bereikt.
Er is door de Velsense politie een serie
inbraakjes opgehelderd, waarbjj bleek dat
een groep van vier IJmuidense jongens
tussen 10 en 13 jaar zich van tjjd tot tyd
op pad begaf, om in consumptietenten of
winkels bezoeken af te steken.
Dat zij daarbij een zekere vakkennis aan
de dag legden, blijkt uit het feit, dat een
inbraak in de consumptietent op het Water-
loo-terrein met behulpv an enige werktui
gen werd gepleegd. Voorts verschaften zij
zich ook toegang tot de consumptietent op
„Schoonenberg" en werd er op de 11e No
vember door dit viertal ingebroken in een
kruidenierswinkel aan de Zeeweg te IJmui-
den. Een vierde inbraak is nog in onder
zoek.
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Wijk bij Heusden (loez.) J.
v. Malestein te Oud-Beijerland'; te Kam
pen (vac. L. Blok) J. Wieman te Oude
water.
Geref. gemeenten in Nederltnd
Beroepen te Dordrecht M. v. d. Ketterij
te Alblasserdam.
ADVERTENTIE
't Kost U een sigaret, maar dan bent U ook over
tuigd. Scheur een Discovery in de lengte open.
Bekijk en keur de tabak. U ziet en ruikt Virginia
en Burley, de speciaal voor Discovery mild
In de ouderdom van 76 jaar is te Rotter
dam overleden mr. H. de Bie, oud-presi
dent van de rechtbank aldaar.
Mr. De Bie was aanvankelijk advocaat
en procureur te Zwolle. Van 1905 tot 1915
was hij directeur van de spoorwegmaat
schappij Zwolle-Blokzijl. In 1908 werd hij
substituut-griffier bij de rechtbank te
Zwolle. In 1914 werd hij benoemd tot rech
ter in de rechtbank te Winschoten en in
1917 volgde zijn benoeming tot rechter in
de rechtbank te Rotterdam.
Toen de kinderrechtspraak hier te lande
werd ingevoerd was mr. De Bie, die zich
voor de invoering daarvan in 'bijzondere
mate had beijverd, de eerste kinderrechter
in Rotterdam. Hij bekleedde deze functie
van 1922 tot 1932. In laatstgenoemd jaar
werd hij vice-president van de rechtbank
en in 1945, kort na de bevrijding, volgde
zijn benoeming tot president. In 1949 werd
hem eervol ontslag verleend.
Van 1907 tot 1914 had hij voor de Chris
telijk Historische Unie zitting in de Provin
ciale Staten van Overijsel. Voorts was hij
bestuurslid van de stichting Hoenderloo
van de Nederlandse Bond tot Kinderbe
scherming, lid van de raad van toezicht
van het Leger des Heils, voorzitter van de
Nationale Commissie tegen het Alcoholis
me, bestuurslid van de Centrale Bond voor
Christelijk Philantropische Inrichtingen
en Inwendige Zending
Het 146 ton metende zandschip „Stad
Zwolle" van de rederij Leenman te Zwolle
is ter hoogte van de scheepswerf Kampen
door tot nog toe onbekende oorzaak plot
seling in de IJsel gekapseisd. Het schip
ADVERTENTIE
maken, heeft TDD nodig
5 Dec. komt reeds in zicht
Lange Veerstraat 13 Tel. 11178
Merlijn hoefde niet lang te wachten. Eerst zaten de reuzen nog luidruchtig met
elkaar te schreeuwen en te praten aan de tafel. Maar dat veranderde al gauw
De ogen werden lodderig, de stemmen werden minder luidruchtig de ene reus
na de andere liet het hoofd tegen de stoel leunen of op de armen zakken. En na
korte tijd zaten al die grote kerels daar in allerlei houdingen te slapen en te snurken,
dat de ramen er van dreundenDe slaapdrank had z'n werk gedaan!
Toen ging het deksel van de kist omhoog; Merlijn stapte er uit en keek met 'n triom
fantelijk lachje in 't rond.
Slaapt lekker, jongens; grinnikte hij spottend. 41-42
ADVERTENTIE
KRUISWEG 49 - HAARLEM - TEL. 11532
kwam met de bodem omhoog te liggen. Het
ongeval kostte twee mannen het leven. Tij
dens het kapseizen kon de 23-.jarige Tjako
Keizer uit Blauwverlaat in Friesland, die
voor zijn plezier de reis meemaakte, zich
redden door in een roeiboot te springen. De
kapitein, Douwe van der Kooi uit Zwolle,
kon op het nippertje nog uit de kajuit ko
men en sprong van het schip in het water.
Hier kreeg hij een slag van de nog draaien
de schroef en werd bewusteloos uit het
water gehaald. Met een zware hoofdwonde
werd hij naar een ziekenhuis overge
bracht. De slachtoffers zijn de 36-jarige R.
de Vries en de 31-jarige J. H. Ilenneman.
beiden uit Zwolle en gehuwd. Elk hunner
had vier kinderen.
Direct na het ongeluk werd getracht een
gat in de bodem te hakken, waarbij ook
gebruik werd gejnaakt.van snijbranders.
Geregeld hoorde men klopsignalen.
De oorzaak van het omslaan van het
schip is nog niet bekend. Het manoeuvre
ren met zo'n gevaarte, waarvan het drijf-
vermogen zich onder de lading bevindt, is
echter zeer moeilijk en omstanders hebben
het vaartuig naar stuurboord zien zwenken
toen de schipper naar bakboord wilde. Het
schip kwam toen even schuin te liggen, wat
mogelijk een verschuiving in de lading nat
zand heeft veroorzaakt.
De 27-jarige Kampenaar Ed. Huystee
bekend als waterpolospeler is vijf maal
aaneen touw door een gat in de machine
kamer gedoken met groot gevaar voor eigen
leven; toen moest hij zijn pogingen wegens
verstijving door het koude water opgeven.
Tragisch was het ogenblik dat een dei-
redders, die met een snijbrander een gat
in de scheepshuid had gebrand, contact
kreeg met een der twee opgesloten scheeps
knechten; op dat ogenblik ontsnapte name
lijk lucht van onder de kiel naar buiten,
waardoor het vaartuig nog dieper zonk. De
scheepsknecht riep nog: „Help me jon
gens".
Bij de reddingspogingen werd de snijder
J. T. Roth aan het gezicht gewond, toen
zijn brander een onder de scheepshuis zijn
de cylinder met butagas deed ontploffen,
die bij het kapseizen van het schip lek ge
raakt zou zijn.
De reddingspogingen werden opgegeven
toen bleek dat het water nog maar 45 cm
van de rand van de kiel was. Er was geen
hoop meer om de ingesloten mannen te
redden.
Vandaag zal de zuiger worden gelicht.
Dodelyk verkeersongeval. De 22-jarige
motorrijder G. S. is te Nieuwleusen bij een
een verkeersongeluk om 't leven gekomen. In
het westeinde te Neuwleusen is hij door nog
niet opgehelderde oorzaak in een bocht ge
vallen. In enrstag gewonde toestand is hij een
woning binnengebracht, waar hij weldra
overleed.
In de op 28 November te houden buiten
gewone algemene vergadering van aandeel
houders der N.V. Van Gelder Zonen te
Amsterdam zal een statutenwijziging aan
de orde worden gesteld. Onder meer zal de
naam gewijzigd worden in Koninklijke
Papierfabrieken Van Gelder Zonen N.V.
(Het praedicaat „Koninklijke" moest in
1942 op bevel van de bezetter uit de naam
verdwijnen. Het wordt thans weer opge
nomen). Ook het doel van de vennootschap
wordt uitgebreid en wel met het fabri
ceren van van papier vervaardigde artike
len.
Het maatschappelijk kapitaal wordt voorts
verhoogd tot f 100 millioen, verdeeld in
100.000 aandelen van f 1.000. Van deze aan
delen zijn alle 6.750 4 percent preferente,
29.959 gewone aandelen en alle 30 priori
teitsaandelen geplaatst en volgestort. Ten
einde de mogelijkheid te scheppen tot ver
dere kapitaalsuitbreiding over te gaan
wordt het maatschappelijk kapitaal ver
groot. Ook acht de directie het billijk in
de nieuwe statuten te bepalen dat de com
missaris-belasting ten laste van de ven
nootschap komt.
De winstverdeling ondergaat een kleine"
wijziging, maar het winstaandeel van aan
deelhouders blijft ongewijzigd. Voorts
wordt nog uitdrukkelijk vastgelegd, dat bij
liquidatie een nog aanwezig agio alleen
toekomt aan aandeelhouders en niet aan de
overige winstgerechtigden.
VRIJDAG 18 NOVEMBER
Minerva: „A star is bom". 14 jaar, 8.15
uur. Cinema Palace: ..De mooiste vrouw ter
wereld", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Rembrandt:
„Ciske de Rat", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Studio:
„Warenhuis op stelten", alle leeft., 2.15 uur
en „De Pickwickclub", alle leeft., 7 en 9.15
uur. Lido: „Meisjes voor Tanger". 18 jaar,
7 en 9.15 uur. Frans Hals: ..Detective Cal-
langhan grijpt in", 18 jaar, 7 en 9.15 uur.
Roxy: „Tijdbom". 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
Luxor: „French Can Can", 18 jaar, 7 en 9.15
uur. Frans Halsmuseum: 20 uur. Volks
universiteit. Muziekcursus door Paul Chr.
van Westering. Waalse Kerk, Begijnhof: 20
uur, Concert door het fanfarecorps „Wilhel-
mina" uit Santpoort, o. 1. v. Jan Groot. H.
Lasschuit, orgel. Vleeshal, Grote Markt: 20
uur, Opening bazar ten bate van het Har
monie-orkest „Haarlem". Stadsschouwburg:
20 uur, „Theater" voert op „Een wilde vo
gel" van Jean Anoui'lh.
ZATERDAG 1.9 NOVEMBER
Minerva: „A star is born", 14 jaar, 2.30,
7 en 9.30 uur. Cinema Palace: „De mooiste
vrouw ter wereld", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15
uur. Rembrandt: „Ciske de Rat", 14 jaar, 2,
4.15, 7 en 9.15 uur. Studio: „Warenhuis op
stelten", alle leeft., 2.15 uur en „De Pick
wickclub", alle leeft., 7 en 9.15 uur. Lido:
„Meisjes voor Tanger", 18 jaar, 2, 4.15, 7 en
9.15 uur. Frans Hals: „Defectieve Calling-
han grijpt in", 18 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur.
Roxy: „Tijdbom", 14 jaar, 2.30, 7 en 9.15
uur. Luxor: „French Can Can", 18 jaar, 2,
4.15, 7 en 9.15 uur. Vleeshal, Grote Markt:
Bazar ten bate van het Harmonie-orkest
„Haarlem". Stadsschouwburg: 20 uur, „De
Toneelvereniging" speelt de „De Kroonge
tuige" van Agatha Christie. Zuiderkapel,
19.30 uur, Israel-avond.
38)
Natuurlijk liet ik nooit iets merken van
mijn gevoelens voor hem en wist evenmin
iets van de zijne. Trouwens, we hadden
ook niet veel gelegenheid om samen te spre
ken, want als de pauze in onze muziek iets
langer duurde dan gewoonlijk, schoof mijn
moeder meteen de suite-deuren open om te
kijken wat wij deden. Maar eens, bij een
quatre-mains, raakten onze vingers toe
vallig elkaar en greep hij mijn hand. En
toen wij elkaar daarna aanzagen, één ogen
blik maar, toen wisten wij beiden meteen
wat de een voor de ander had willen ver
zwijgen.
Toen wreekte zich mijn te strenge op
voeding en alles, wat ik te kort gekomen
was. Ik maakte meteen een afspraak. Ik
beloog en bedroog mijn ouders op een
wijze, die mij zelf versteld deed staan en
was onuitputtelijk in het bedenken van ver
zinsels. Ik ontmoette hem overal, waar en
wanneer ik kon. Het was een wondermooie
zomer dat jaar, de enige echte zomer van
mijn leven en ik dronk van het geluk als
iemand, die van dorst versmacht is. Ik be
kommerde mij om geen enkele moraal, om
geen enkeie conventie. Er was maar één
ding dat ik wilde: leven en Daniël Meer-
tens liefhebben.
Toen ging hij naar mijn ouders en vroeg
mij tot vrouw. Ze weigerden en verboden
hem ooit weer een voet binnen de deur te
zetten. En ik ompantserde mij weer, zoals
ik het altijd gedaan had, huichelde onver
schilligheid en bleef hem ontmoeten. En
toen hij begreep dat ik een kind verwachtte,
ging hij weer naar mijn ouders.
Ze weigerden voor de tweede maal. Het
was beter dat hun dochter in het geheim
een ongehuwde moeder zou worden dan in
het openbaar de wouw van een pianoleraar,
een zwerver, een artist, die nooit een vrouw
zou kunnen onderhouden. Dat was hun
standpunt. Ik zelf werd in deze beslissing
niet gekend en, ziek en ellendig, als ik me
voelde, was ik niet in staat om mij te ver
zetten. Daniël Meertens moest op zijn ere
woord beloven om meteen uit Amsterdam
te vertrekken en nooit een woord over het
gebeurde te reppen. Hij deed dat, in de
mening dat ook ik hem verloochende. En
met mijn hoofd uit het raam, op een tries
tige herfstdag, zag ik hem vei'trekken, zo
als ik hem in het voorjaar had zien komen.
Hij liep met gebogen hoofd over de brug
en ik heb hem nooit meer gezien.
Mijn ouders deden mij geen verwijten,
in het stellige idee, dat ik het slachtoffer
was van een schurk. Mijn vader regelde de
affaire. Wij gingen een grote reis maken
naar het Zuiden, en moeder en ik zaten
enige maanden tegenover elkaar in een
pension in Brussel. Wij zwegen. En toen de
tijd daar was, ging ik naar een kliniek en
daar werd jij geboren, Daan. Ik wist, dat
je mij afgenomen zou worden, maar die
éne nacht, de nacht van je geboorte, mocht
je bij mij blijven. Ik vroeg de zuster je in
mijn arm te leggen en ik bleef wakker om
naar je te kijken. Die éne nacht. Ik mocht
niet weten, wie de pleegouders waren, die
mijn kind zouden aannemen; ik geloof dat
de directrice dat regelde. Maar ik wilde je
toch iets meegeven, iets dat mij het dier
baarste was van alles wat ik bezat. En ik
nam de ene helft van een medaljon, dat
Daniël Meertens mij gegeven had en waar
op hij de spreuk van onze gevelsteen had
laten graveren. Rondom een spiegeltje, en
met zijn naam: Daniël, onder aan. En dat
halve medaljon stopte ik tussen je kleertjes:
de andere helft.heb ik zelf bewaard."
„O", zei Daan Camphuysen met wijde
ogen, maar dat. dat halve medaljon heb
ik. Dat heb ik!"
Hij haalde zijn grote leren portefeuille
tevoorschijn en opende het binnenste vakje
Zorgvuldig in vloeipapier gewikkeld, kwam
het kleinood voor de dag. Inderdaad, de
linkerhelft van een ouderwets, zwaar gou
den medaljon, met een heel klein spiegeltje
aan de binnenzijde. Onderaan dat spiegeltje
de naam Daniël, en aan de bovenkant kuns
tig gegraveerd in twee sierlijke boogjes de
gevelspreuk van het oude huis:
„De Spieghel ist, die ons de Liefde
schouwen doet.
Want Liefde spiegelt zich int
menschelijk Gemoedt."
„Ik vond dat halve medaljon", vertelde
Daan Camphuysen, „in 't schrijfibureau
van mijn vader, na zijn dood. Ik was acht
tien jaar toen mijn ouders, die al tamelijk
oud waren, om kwamen bij een spoorweg
ongeluk. Ik ruimde met hulp van een vriend
van vader, een notaris, hun papieren op.
Toen vond ik in een la van vaders schrijf
tafel een verzegelde enveloppe, waar op
stond: „Voor Daan", in vaders eigen hand
schrift. Ik maakte het open en vond dit
halve medaljon met mijn naam er in ge
graveerd. Het was een mysterie voor me.
Maar omdat ik begreep dat mijn vader dit
medaljon toch zeker niet zonder een spe
ciale bedoeling in die verzegelde enveloppe
had bewaard, stak ik het bij mij en borg
het in het binnenste vakje van mijn beurs.
Zo draag ik het nu al negen jaar in mijn
zak. Ik vermoed nu dat mijn vader mij op
mijn een-en-twintigste jaar, als ik meer
derjarig was geworden, had willen zeggen
dat ik niet hun eigen kind was. Nu heeft hij
dat niet kunnen doen en heb ik dus nooit
anders geweten dan dat ik Daniël Camp
huysen ben en dat mijn ouders begraven
zijn in Pretoria."
„En zijn ze goed voor je geweest, Daan?"
„Zo goed als voor een eigen kind. Ik heb
immers nooit geweten dat ik hun kind niet
was? Ik had een gelukkige, onbezorgde
jeugd."
„En dus kwam je hier.... door dat
versje?"
„Door dat versje. Ik zocht een kamer
hier in Amsterdam, omdat ik hier een poos
wilde blijven. En toen ik hier heel toe
vallig voorbij kwam, zag ik de gevel
spreuk. Ik legde nog niet dadelijk een ver
band tussen die gevelspreuk en het versje
in het medaljon, maar ik werd er toch dade
lijk door getroffen. Ik vond het aardig. En
zo kwam ik hier dan als pensiongast. Een
wonderlijke beschikking."
„Een beschikking dat ik jou heb terug
gekregen."
„Ja. Maar u.... moeder.... hoe hebt
u het verder gehad? Toen ik van u was
afgenomen?"
„Verder? Dat is met een paar woorden
gezegd. Ik werd beter en kwam uit de
kliniek. We reisden naar de Rivièra en
kwamen enige tijd later in Amsterdam
terug. En ik bleef verder thuis en werd
juffrouw Sarah Corbeyn, die je ook kent.
Dat is alles."
„Dat is alles," herhaalde Daan Camp
huysen.
Er viel een langdurige stilte. Juffrouw
Corbeyn, met heel wijde ogen onder het
witte verband, staarde in gedachten voor
zich uit. Haar zoon eveneens. Op tafel lag
het halve medaljon met de gevelspreuk.
Ook de politieman, een bescheiden toe
hoorder, was wonderlijk geroerd door dit
verhaal, het tragische geheim van de oude
vrouw. Ook hij bleef onbeweeglijk zitten.
Toen besloot juffrouw Corbeyn:
„Ik heb je niet herkend, deze week, al
deden je ogen mij aan die van Daniël
Meertens denken. Maar ik wilde niet meer
aan vroeger herinnerd worden en dus
duwde ik iedere gedachte in die richting
weg. Maar toen ik vanavond uit mijn be
wusteloosheid ontwaakte en jij je over mij
heenboog, toen was het mij of Daniël Meer
tens dat was. mijn.mijn liefde. En
ik greep je vast, omdat ik je niet meer los
wou laten.
Zodra ik weer geheel bij bewustzijn was,
begreep ik dat je dr. Camphuysen was en
dat ik me had vergist. Ik werd stugger dan
ooit na mijn vergissing, waarmee ik vrees
de dat ik me zelf verraden had. Maar later
in de nacht, toen dat meisje bij mij waakte
en ik koorts had, begon ik weer te ver
langen, naar jou, naar je hand. Ik voelde,
ik wist dat je van mij was, dat je bij mij
hoorde. Ik wist al bijna dat je mijn zoon
was, maar ik wilde het me zelf nog niet
bekenneh. Toen kwam je in gevaar, toen
hoorde ik dat je gearresteerd was en ge
boeid en dat je gevochten had. En toen
wist ik ook dat je mijn kind was."
„Wonderlijk", zei Daan Camphuysen.
„Uw kind."
De oude vrouw had nu zijn hand ge
grepen en ze zaten zwijgend. De politieman
stond ongemerkt op om beide anderen
samen te laten. Er was nog veel werk te
doen: de zaak was nu immers nog niet op
gelost en hij moest nu verdere maatrege
len nemen.
(Wordt vervolgd)
