Tien jaren- en Brokopondoplan
moeten Suriname doen ontwaken
Groen Co
MERL1JN EN DE REUZEN
Bijtsen?... Prachtbijts
„De Spieghel"
ST. NICOLAAS
htsmet
van Kimmenaede
Terugblik op de West
Stimulering van het particulier
initiatief is een eerste vereiste
Basis voor economische
ontwikkeling
fa.J.H.Schous
mon
en
fkeel/
ÊULL///
Tegen Ambonees 15 jaar
geëist wegens moord
VRIJDAG 25 NOVEMBER 1955
7
r
Berisping gevraagd voor
kapitein van „Paramount"
Automobilist hielp
fietsendief ontsnappen
Kerkelijk Nieuws
Lutherfilm verboden in
Indonesië
Productschap voor vis
en visproducten
Kostenvermindering
emigratie naar
Nieuw Zeeland
Tankschip overgedragen
Advocaat vraagt nieuw
psychiatrisch onderzoek
FEUILLETON
Een detective-roman
door
I. M. C. Bijleveld-Gelinck
f
Van onze reisredacteur
EEN TROPISCH LAND, viermaal zo groot als Nederland met minder inwoners
dan de stad Utrecht, bedekt met ondoordringbare bossen, gesplitst door ge
weldige rivieren, een land dat zo lang in een koloniaal vergeetboek raakte dat
zijn bevolking verzakte in de traagheid van „lanti-sa-pay" (de overheid zal het
wel betalen), waar natuurlijke rijkdommen aan delfstoffen, hout en algemene
vruchtbaarheid afgeschermd worden door evenveel natuurlijke barrières, ziedaar
het reusachtig socio-economisch probleem dat Suriname heet. Nog steeds doezelt
deze kolos voort, maar in tegenstelling tot Gulliver in zijn reuzenrol, proberen
de kleine mannetjes die men om het machtig corpus ontwaart, niet het aan de
grond te binden, maar integendeel het tot nieuw leven te prikkelen. Die kleine
mannetjes hier zijn technici, economen, financiers, sociologen. Zij zijn de plan
nenmakers. Zij zijn al sinds de oorlog bezig met organiseren en reorganiseren,
coördineren en activeren.
Het Welvaartfonds is gekomen en gegaan. Maar tenslotte heeft die bedrijvig
heid zich gekristalliseerd in twee grote plannen, die Suriname definitief op cle
been moeten brengen: het tienjarenplan en het Brokopondo-plan.
zijn rekening heeft staan: landbouw, bos
bouw, mijnbouw, industrie, luchtkartering,
verkeer, openbare nutsbedrijven, onder
wijs, volksgezondheid, maatschappelijk
werk, volkswoningbouw, volkscredietbank,
technische bijstand, modernisering van
overheids-apparaat, werkverschaffing, jus
titie en administratie.
Het doel van het tienjarenplan is Suri
name de middelen te verschaffen om groter
economische onafhankelijkheid te verkrij
gen en de basis te leggen voor verdere so
ciale cn economische ontwikkeling op
eigen kracht na afloop van de planperiode,
intussen de huidige levensstandaard te
handhaven en waar mogelijk te verbeteren,
en in ieder geval de levensstandaard van
de allerarmsten te verhogen. De kosten zijn
256 millioen Nederlandse guldens waarvan
Suriname een derde zal fourneren. Neder
land zal een derde schenken en een derde
lenen. De financieringsregeling is nu bijna
in kannen en kruiken, slechts de Neder
landse Eerste Kamer moet er nog haar
goedkeuring aan hechten. Het plan en
dit moet worden onderstreept is een Su
rinaams plan, het zal door Surinaamse de
partementen onder auspiciën van het Suri
naams planbureau worden uitgevoerd. Een
Nederlandse missie heeft, naast een zeker
toezicht op de besteding der gelden, slechts
een adviserende functie.
Hoewel de Nederlandse bijdrage nog niet
officieel is goedgekeurd, is men reeds met
Surinaams geld aan een aantal projecten
begonnen. De lijst daarvan omvat onder
meer een huishoudschool in Paramaribo,
lagere scholen in de districten, volks
woningbouw, verbetering van het wegen
net, bouw van een electrische centrale,
aanleg van air-strips en aankoop van vlieg
tuigen, aanleg van polders en cacao-proef-
velden, credieten aan landbouwers, bos-
inventarisatie, herbebossing en waterborin
gen, alles geheel of gedeeltelijk met plan-
gelden gefinancierd. Uiteraard is men nog
pas in de aanloopperiode, die ook in 1956
nog wel voort zal duren. De lijst geeft wèl
een indruk van de veel-omvattendheid
van het plan, dat de volgende posten op
ADVERTENTIE
Het feest bij uitstek
met nuttige
geschenken voor
moeder en kind
boxtrapeze 2.55
babybox
27.95
plastic kubus2.90
3.40, 2.95,
2.10
22.10
1.75
4.50
11.35
8.80
37.80
7.70
26.75
22.95
30.25
f 58.45
f 22.50
19.75
dejeuner
tafelstoel
drinkbeker m. poesje
warmwaterbord
speeltafeltjes v.a.
speelstoeltjes v.a.
speelbank
kinderkapstokjes v.a.
Herlag fietsjes
Herlag hobbelpaard,
autoped op luchtban
den
v. Delft poppenwagen
poppenwandelwagen.
autostoeltje
wagennetten v.a. 2.55
rammelaars v.a0.80
wollen plaids v.a. 14.50
v. Delft reiswieg37.25
Teddy reiszak20.70
Steiff complete dierentuin
Ook onze textiel-afdeling
biedt voor deze tijd
bijzondere mogelijkheden
Oude Groenmarkt 16-14
Haarlem-Tel.11266(K25oo)
e3t.
Sociale verbeteringen
zijn noodzakelijk
Men zou zich kunnen afvragen waarom
er 50 a 60 millioen gulden wordt besteed
aan sociale projecten, terwijl er zovele pro
ductieve of indirect-productieve projecten
nog om investering verlegen zitten. Leden
van de Eerste Kamer hebben bijvoorbeeld
in het Voorlopig Verslag gevraagd of de
sanering van Paramaribo voorrang moest
hebben boven stimulering van de land
bouw. Wanneer deze leden de woningtoe
standen op de erven achter Paramaribo's
huizen gezien zouden hebben, zouden zij de
vraag vermoedelijk niet gesteld hebben.
Een minimum aan sociale voorzieningen is
voor iedere productieverhoging noodzake
lijk. Dat minimum is in Suriname in vele
gevallen niet bereikt.
Het tienjarenplan is een plan-i.n-de-
breed te, sterk gespreid met een duidelijke
socio-economische inslag. Het Brokopondo
plan is een individueel, zuiver zakelijk, zij
het door zijn enorme omvang bijzonder
spectaculair project. Men kent vermoede
lijk de opzet: het bouwen van een stuwdam
met electrische centrale in de Suriname-
rivier om in de eerste plaats een op te rich
ten aluminium-reductiebedrijf van stroom
te voorzien. Als bijkomende voordelen zou
den gelden gemakkelijker exploitatie van
hout- en delfstoffenrijkdom aan de oevers
van het stuwmeer (1350 vierkante kilo
meter). De dam als openbaar nutsbedrijf
te financieren en exploiteren zou de Su
rinaamse regering 170 millioen gulden
kosten. Hij zal uiteraard alleen gebouwd
worden wanneer voor 90 percent van de te
produceren één milliard kilowatt-uur per
jaar een gegarandeerde afzet kan worden
gevonden. Met andere Woorden, er moet
een particuliere maatschappij of combinatie
bereid gevonden worden om nog eens 170
millioen neer te tellen voor een aluminum-
smelter. Degenen die dat aandurft, krijgt
een concessie voor de zeer zuivere bauxiet-
deposito's in het Oranje-Nassau-gebergte,
die via het stuwmeer bereikbaar zullen
worden. Men zou jaarlijks 40.000 tot alu
minium kunnen vervaardigen.
De 160.000 ton bauxiet die daarvoor no
dig zijn, steken nog maar magertjes af bij
Suriname's huidige jaarlijkse export: drie
en een. half millioen ton.
Mogelijkheden van hef
Brokopondoplan
Gedurende lange tijd heeft het Broko
pondoplan slechts een pessimistisch afwij
zen ontmoet. Maar de laatste tijd is ernsti
ger belangstelling ontloken. Zowel uit Ne
derland als uit Amerika zijn reflectanten
komen opdagen, bereid om de mogelijk
heden ernstig te onderzoeken. Daar hel
plan technisch van alle kanten is bekeken
en uitvoerbaar is bevonden, moet men
aannemen dat het nu om de commerciële
zijde gaat, om de concessie voorwaarden
voor de bauxiet en bovenal om de prijs
van de electriciteit. Deze laatste is voor een
Nederlandse maatschappij al eens aanlei
ding geweest tot afwijzing van het plan.
Inmiddels is echter de aluminum-prijs sterk
gestegen. Mochten Nederlandse belangen
hier een vinger in de pap krijgen, dan zou
de ganse Benelux-industrie hier uit eigen
bron ruimschoots van aluminium kunnen
worden voorzien. Voor optimisten, die
menen dat het Brokopondoproject te klein
zou kunnen blijken, zij vermeld dat er een
uitbreiding mogelijk is door het water van
de Tapanahony via een afdamming en twee
stuwtrappen naar het Brokopondomeer te
leiden en daarmee de energie-capaciteit te
verdrievoudigen.
Hoewel het Brokopondoplan de verdien
ste van spectaculariteit bezit, die het tien
jarenplan wel eens mist, zal het toch op
zuiver zakelijke merites bezien worden. De
gegadigden zullen beslist niet over één
nacht ijs gaan. Daardoor krijgen de Suri
naamse plannenmakers nog eens bedenk
tijd voor de keerzijde van de médaille, voor
een aantal moeilijke vragen. Het Broko
pondoplan zou in zes jaar door ongeveer
1800 arbeiders verwerkelijkt kunnen wor
den. Kan de Surinaamse arbeidsmarkt, al
zijn er in Paramaribo alleen al 3500 werk
lozen, de uitvoering van twee enorme plan
nen aan? Zal een geldinjectie van 500 mil
lioen gulden op een bevolking van 240.000
zielen geen inflatoire invloed hebben? Hoe
wel de Surinaamse overheid vele goede ar
gumenten op tafel kan leggen om deze be
duchtheden te ontzenuwen, ontkomen som
migen niet aan de indruk dat er nog wel
obstakels liggen, obstakels die ook in het
algemeen de activiteit van buitenlandse in
vesteerders zouden kunnen bemoeilijken.
Het Surinaamse tempo is niet hoog, het
scholingspeil van de bevolking evenmin.
Vele Surinamers willen niet geloven dat
hun land onderbevolkt en hun werkloos
heid structureel is. Beduchtheid om zich de
kaas van het brood te laten eten leidt bij
ondernemers en arbeiders wel eens tot
overmatige geneigdheid zich te bescher
men tegen buitenlandse concurrentie, maar
daarmee ook tegen immigratie en investe
ring, tegen vakmensen en kapitaal. In een
land dat zich bij herhaling door het buiten
land bedrogen acht is enige achterdocht
verklaarbaar. Er zijn echter gevallen ge
weest (de blaam treft hier zeker niet de
huidige regering) waarin buitenlandse in
vesteerders zo niet voor het hoofd gesto
ten, dan toch zeker niet aangemoedigd
zijn. En het zijn juist die eerste bedrijven
de Nederlandse ervaringen met het aan
trekken van Amerikaanse industrieën wij
zen in die richting die de bal aan het
rollen moeten brengen. Alle plannenmake
rij kan op z'n best het land bodemrijp ma
ken voor particulier initiatief.
Dit zijn in kort bestek enkele van de
mogelijkheden en moeilijkheden, die de
Surinaamse economie kenmerken. Een nog
niet geheel gestabiliseerde politieke situa
tie, vertroebeld door raciale beduchtheden
behoort daar ook toe. Hiermee wil zeker
niet gezegd zijn, dat de moeilijkheden de
overhand zullen krijgen. Men zal hen ech
ter ontmoeten, ook de Nederlandse missie
die niet alleen technische wijsheid in haar
mars zal moeten hebben.
ADVERTENTIE
CENTRALE VERWARMING
OLIESTOOK-INSTALLATIES
BLOEMENDAAL - TEL. 22143 - Sinds 1934
ADVERTENTIE
FABLO - KERKO SHIRTS
dubbel front
v.a. ƒ10.95 - ƒ25.50
ZELFBINDERS
v.a. 2.95 - ƒ14.50
JERSEY VESTEN MET MOUW
v.a. 29.75 - 45.—
zonder mouw ƒ23.50 - 34.
Shawls - Nappa's
Manchetknopen
Uw K leding-adviseur
Gen. Cronjéstraat 86, Tel. 14401
Spaarnwouderstraat 47-80, Tel. 21392
Van 26 November t. en m. 3 December
tot 10 uur 's avonds geopend
Raad voor de Scheepvaart
Een berisping was de straf die de inspec
teur-generaal voor de Scheepvaart, de heer
J. Metz, aan de Raad voor de Scheepvaart
te Amsterdam vroeg uit te spreken tegen
de grijze kapitein van de kustvaarder „Pa
ramount", de 61-jarige J. J. uit Groningen,
die volgens de inspecteur mede schuldig
moet worden bevonden aan de stranding
van zijn schip op 4 October in de Stockhol-
mer Scheren. De heer Metz voegde er di
rect aan toe, dat hij een veel hogere straf
zou hebben gevraagd, indien de gezagvoer
der niet zulk een lange diensttijd achter de
rug had. Hij vaart sinds 1916 als kapitein
en is nog nimmer met de raad in aanraking
geweest.
Het schip was in October met een lading
hout op weg van een Finse haven naar Rot
terdam. Ondanks het ruwe weer heeft de
kapitein niet de op de kaarten aangegeven
route, doch een kortere en moeilijkere weg
gevolgd. Daarbij heeft hij een lichtboei ge
peild en niet gelet op het kustlicht, dat een
gevaarlijke zone aangaf. De kapitein gaf als
reden op, dat hij op dat tijdstip niet geheel
gezond was. Het schip strandde en maakte
water. Met behulp van een bergingsvaar
tuig en met motor- en stoompompen is het
vaartuig naar Stockholm gebracht, waar
een noodreparatie is verricht. De kapitein
had de kostbare deklading hout prijs moe
ten geven om het schip te behouden, aldus
de inspecteur-generaal.
De raad zal later schriftelijk uitspraak
doen.
Voor het gerechtshof te Amsterdam heeft
terecht gestaan dé 48-jarige Amsterdamse
koopman A. A. K., die in beroep was ge
komen van een vonnis van de politierech
ter in Amsterdam, waarbij hij was veroor
deeld tot een maand gevangenisstraf, om
dat hij een fietsendief, die achtervolgd
werd, had helpen ontsnappen. De procu
reur-generaal vroeg bevestiging van dat
vonnis van de politierechter.
Op 23 September 's avonds 10 uur reed K.
in zijn auto door de Albert Cuypstraat.
Naast hem zat een meisje, dat hem erop
attent maakte dat een bejaarde man, die
een fiets neergooide, door twee anderen
werd achternagezeten. Het meisje draaide
het portierraam open en riep de achtervol
gers toe: „Laat die man toch gaan. Je hebt
je fiets terug. Misschien doet hij het wel
voor z'n brood".
De president vond dat K. uit die woorden
had moeten opmaken dat hij met een dief
te doen had die achtervolgd werd en dat
hij zich dus buiten deze zaak had te hou
den. „Ik had medelijden met die oude man"
zei de verdachte. „Medelijden? Dat kunt u
wel aan de rechter overlaten", antwoordde
de president.
Twee getuigen verklaarden dat zij de
oude man op diefstal van een fiets hadden
betrapt. Toen hij zich uit de voeten wilde
maken, waren ze hem achterna gerend.
Toen ze hem bijna te pakken hadden kwam
K. tussen beide en liet de oude man in
stappen.
Op 8 December zal het gerechtshof arrest
wijzen.
Geref. Kerken
Beroepen te Den Bommel J. G. H. Schout,
cand. te Serooskerke.
Bedankt voor Hemelum J. A. Kemp,
cand. te Rotterdam.
Chr. Geref. Kerken
Beroepen te Alphen a. d. Rijn G. Blom,
te Meerkerk; te Smithsville (Canada) H. C.
v. d. Ent te Werkendam.
ADVERTENTIE
DJAKARTA (United Press) Het par
lementslid S. Saraumpeat heeft in het In
donesische parlement de regering officieel
de vraag ter beantwoording voorgelegd of
het aan de film „Maarten Luther" door de
censuur opgelegde vertoningsverbod geen
inbreuk betekent op de vrijheid van me
ningsuiting. Het verbod kwam vorige
maand af daar de filmcensor van mening
was dat de vertoning de Rooms-Katholie-
ken onwelgevallig zou zijn.
Piekuur. Bij het Provinciaal Electri-
citeitsbedrijf van Groningen is in de avond
van 15 November het verbruik van het ver
zorgingsgebied (de provincie Groningen en
een groot deel van Drente) tot een tot nog
toe ongekende hoogte, namelijk 101.000
kiloWatt gestegen. Men meent echter dat de
hoogste belasting voor 1955 daarmee nog
niet is bereikt.
ADVERTENTIE
Maar de koning wist wel, wie hem bevrijd had. Toen de kwade reuzen goed waren
opgeborgen en de koning weer rustig in zijn kasteel was teruggekeerd, liet hij de
doktersbediende bij zich ontbieden.
De koning zei, hoe flink en dapper hij Merlijn's plan vond en hoe dankbaar hij
hem was, dat de reuzen nu geen kwaad meer konden doen. Toen beloonde hij Mer-
lijn, door hem tot ridder te slaan; en hij gebood, dat herauten het land door zouden
gaan en overal Merlijn's moedige daad zouden bekend maken.
Toen wist iedereen, wie de koning had bevrijd, en Merlijn werd door iedereen
geprezen. Maar Merlijn wilde daar niets van horenHij ging weer gewoon zijn
werk doen en mengde poeders en drankjes in de apotheek van dokter Appolonius
53-54
Jongens en meisjes,
Morgen begint in onze krant een spannend en aardig verhaal van Jan Klaassen, die
jullie allemaal wel kennen uit de Poppenkast. Hij beleeft spannende avonturen in
gezelschap van zijn vrouw Katrijn, nadat ze samen uit de Poppenkast zijn gevlucht.
Zorg dat je geen krant m.ist.
Bij de Tweede Kamer is ingediend een
wetsontwerp tot instelling van een product
schap voor vis cn visproducten.
In de memorie van toelichting zeggen de
ministers De Bruyn, Mansholt en Zijlstra
dat de regering met betrekking tot dit wets
ontwerp nauwe aansluiting heeft gezocht
aan het advies, dat de Sociaal-Economische
Raad eigener beweging en in overeenstem
ming" met een naar zijn oordeel voldoende
representatieve organisatorische vertegen
woordiging van ondernemers en van werk
nemers in de betrekken sectoren heeft uit
gebracht.
De tekst van het voorontwerp, dat de
S.E.R. bij zijn advies had gevoegd, is zo
veel mogelijk ongewijzigd in het wetsont
werp overgenomen. Slechts op een beperkt
aantal punten is van het voorontwerp afge
weken.
Nieuw-Zeeland is onlangs toegetreden
tot het Intergouvernementele Comité voor
Europese Migratie (ICEM). Dit heeft voor
de Nederlandse emigrant naar Nieuw-Zee
land het gevolg, dat diens eigen bijdrage in
de kosten van overtocht wordt verminderd.
Tot voor de toetreding van Nieuw-Zee
land tot het ICEM moesten emigrerende
eenheden onder de overeenkomst, 200 per
cent bijdragen van hun aanslag in de loon-
en inkomstenbelasting. Nu behalve door
Nederland en Nieuw-Zeeland ook door de
ICEM wordt bijgedragen, wordt de bijdrage
dezer eenheden op 150 percent gesteld.
Het enkelschroeftankschip „Kara", het
laatste van een serie van vier door de Ko
ninklijke Shell Groep bij de Rotterdamsche
Droogdok Maatschappij N.V. bestelde tank
schepen, is officieel overgedragen. Het
nieuwe schip is bestemd voor de N.V. Pe
troleum Maatschappij „La Corona" te
's-Gravenhage.
ADVERTENTIE
De advocaat-generaal bij het gerechtshof
te 's-Hertogenbosch heeft een gevangenis
straf van vijftien .jaar met aftrek en ter be
schikkingstelling geëist tegen de 30-jarige
Ambonees B. S. wegens moord op de 33-
jarige tuindersvrouw L.J. uit Wellerlooi
(Limburg), moeder van zes kinderen. De
rechtbank van Roermond had S. wegens
doodslag veroordeeld tot een gevangenis
straf van acht jaar met aftrek en terbe
schikkingstelling. Zowel de officier van
Justitie, die moord bewezen achtte en le
venslang had geëist en de verdachte, die de
door de rechtbank opgelegde gevangenis
straf te hoog vond, waren tegen het vonnis
in beroep gekomen.
De verdachte, vader van drie kinderen,
woonde in het woonoord „De Oude Molen"
in Well. Hij heeft destijds als vrijwilliger
bij het voormalige Koninklijk Nederlands-
Indisch Leger aan de gevechten in Indone
sië deelgenomen. Vanuit Well raakte ver
dachte bekend met het tuindersgezin L.
waar hij enige tijd heeft gewerkt.
Bij enkele leveranciers kreeg hij schulden.
De Ambonees werd gemaand en werd
klaarblijkelijk in het nauw gedreven doof
de gedachte zijn „gezicht" te zullen verlie
zen, wanneer een schuld op de afgesproken
datum niet door hem zou worden vereffend.
Hij is in de avond van 6 September van het
vorig jaar daags vóór de bewuste datum
naar het huis van de tuinders familie in
Wellerlooi gegaan. Na een gesprek over al
lerlei onderwerpen heeft de man de vrouw
aangegrepen en haar met verschillende
messteken om het leven gebracht. Hij heeft
vervolgens een tweetal portemonnaies uit
de kast gehaald en meegenomen.
In een uitvoerig requisitoir, waarin de
advocaat-generaal het psychiatrisch rap
port betrok, achtte deze de primair ten
laste gelegde moord bewezen. De raads
man daarentegen achtte de opzet niet be
wezen en concludeerde tot doodslag. Wat
de strafmaat betrof, refereerde hij zich aan
het oordeel van het hof. Hij zou deze zaak
echter nog terug verwezen willen zien naar
de instructie voor een nieuw onderzoek
naar de geestesgesteldheid van verdachte.
De uitspraak yolgt over veertien dagen.
44)
„Bedreigd? Mais non. Ik bedreig nooit
iemand. Hij was beneden gekomen om Zijn
schrijfmachine te halen, die hij bij het
eerste alarm in de benedengang had laten
staan. Hij wilde juist weer naar boven
gaan met het ding onder zijn arm toen hij
mij uit de kamer van mijn tante zag ko
men. Le pauvre gargon! Hij werd zo wit als
een tafellaken!"
„En wat hebt u tegen hem gezegd?"
„Rien de désagréable! Ik heb hem alleen
herinnerd aan iets, dat wij gehoord hadden
toen wij vannacht voor de eerste maal in
de eetkamer verzameld waren. Een theorie
van die bi'illante vrouw, door wie u uw ar
restaties laat verrichten. Een zeer scherp
zinnige theorie. Hebt u ooit van de fatale
keten gehoord?"
„Nonsens natuurlijk."
„Volstrekt geen nonsens. Het is de keten,
die ontstaat als er een moord gepleegd
wordt. Als er een moord gepleegd wordt
heeft iemand dat gezien. Die iemand wordt
ook weer vermoord, en degeen, die die
tweede moord gezien heeft is daarna aan
de beurt. Etcetera. Etcetera. Dat is de fa
tale keten. Ik had daar ook nog nooit van
gehoord, maar mademoiselle Kaljoen heeft
het ons zeer duidelijk uitgelegd. Zij leest
detective-verhalen. Monsieur Tilman ge
looft aan die keten, dat had ik dadelijk ge
zien. En aan die keten heb ik hem toen
vriendelijk herinnerd."
„En wat deed hij toen?"
„Toen vloog hij voor mij uit de trappen
op, naar zijn kamer. Hij struikelde over zijn
eigen benen. En toen ik hem later weer te
rug zag bij het tweede alarm bemerkte ik
dat de theorie van mademoiselle Kaljoen
uitstekend gewerkt had. Ik ben er haar
dankbaar voor. Une femme supérieure!"
„Zo. Daarmee is het raadsel Pieter Til
man dan ook opgelost. Vertelt u dan nu
maar weer verder. Toen ging u dus ook
naar boven."
„Ik had, om op alle voorkomende gebeur
tenissen voorbereid te zijn, van te voren
een schuilplaats voor mijn juwelen gereed
gemaakt. Ik wist, dat er nu spoedig een
grote herrie zou volgen en dat een alibi
daarbij een eerste vereiste is. Ik had ook
die mogelijkheid reeds onder de ogen ge
zien en daartoe een afspraak gemaakt met
een charmant jong meisje, dat stellig niet
op de klok zou kijken op het ogenblik dat
ik binnenkwam.
Terug op mijn kamer kwam ik vrijwel
ogenblikkelijk weer naar buiten om mijn
tocht te vervolgen, maar zag ineens me
vrouw Van Elden naar boven komen en
trok mijn hoofd weer terug. Ik vreesde
zelfs, dat ook zij mij beneden gehoord of
gezien had, maar dat is toch niet het geval
geweest. Toen ik haar voetstappen niet
meer hoorde, ging ik ook naar boven: eerst
naar de badkamer, waar ik van tevoren de
schroefjes van het luchtrooster had losge
werkt, zodat ik dus in een ogenblik de ju
welen kon laten verdwijnen. Ik betreurde
toen al het verlies van het parelsnoer, maar
ik durfde niet meer terug te gaan om het
te zoeken. Daarna, er waren zeker nog geen
vijf minuten verlopen, stapte ik binnen bij
maciemoiselle Vlasakker, die mij een char
mante ontvangst bereidde."
,U had dus uw garen handschoenen toen
nog in uw zak!"
„Oók al gevonden? Mais mon cher, in
specteur! Ja, ik had mijn garen handschoe
nen nog in mijn zak, maar mademoiselle
Vlasakker heeft ze niet gezien. Mijn be
zoek daar waskorter dan ik gehoopt
had. Ook dat viel tegen, want ik was liever
bij een algemeen alarm samen met haar te
voorschijngekomen. Een klein schandaal
tje, mét een alibi, heeft een dubbel effect!
Maar mademoiselle Vlasakkersoit! Ik
kwam dan weer op mijn kamer terug en
toen duurde het nog even voordat het
tweede alarm werd geblazen cn wij weer
beneden moesten komen. Ik zorgde ervoor
de laatste te zijn.
Ik ging de kamer binnen van Camphuy-
sen en zag daar dadelijk zijn portefeuille
uit de binnenzak van zijn jasje steken. Zo
maar voor het grijpen! II est trés naïf, mon
cousin! Ik haalde zijn eigen papieren en
paspoort er uit en stopte er mijn laatste
souvenirs van David Corbeyn voor in de
plaats. Ik trok mijn handschoenen uit en
borg ze onder het tapijt."
„Een allergemeenste streek!"
„Volstrekt niet. Het was alleen maar de
noodzakelijkheid om een brouille te ver
oorzaken, om de politie op een dwaalspoor
te brengen en de zaak één dag te vertra
gen. Die éne dag, dat ik moest wachten op
de boot. Het was stellig niet mijn bedoe
ling om mijn neef een ernstig ongerief te
bezorgen. Ik had tè veel fiducie in uw ca
paciteiten om er niet op te vertrouwen dat
u de zaak spoedig tot klaarheid zoudt
brengen!"
„Verduiveld! Dan heb ik nog één dag ge
wonnen!"
„Inderdaad. Moet ik nog verder vertel
len? U kent ook de complicaties. Ik werd
verdacht en juffrouw Vlasakker was zo
vriendelijk zich voor mij op te offeren en
voor mijn alibi te zorgen. Ik had een af
spraak gemaakt om met haar te gaan lun
chen vandaag, om deze laatste dag in Hol
land nog zo genoegelijk mogelijk door te
brengen. Zij was verhinderd, maar het
blondje meldde zich aan. De vrouwen
„zien" wat in mij, inspecteur!"
„Dal blijkt!"
„Et elle était ravissante, la petite!"
,,'t Zal voorlopig wel de laatste maal zijn
dat u met een ravissante petite blonde gaat
lunchen, Corbeyn!"
„On ne sait jamais! Een zeer onaangena
me compicatie was die arrestatie van Mar
tin. Hij was me weer gevolgd, omdat hij
natuurlijk wel vermoeden kon dat ik er
tussenuit zou knijpen. Op het laatste ogen
blik sprak zijn goede hart. De rechercheur,
die mij moest volgen, heeft hem herkend.
Mijn zwarte baard was een betere camou
flage. Maar ik begon het warm te krijgen."
„Het is u niet meegelopen!"
„Ik besloot meteen weg te gaan en deze
éne nacht nog in een hotel door te brengen.
Mijn passagebiljet en mijn nieuwe papie
ren heb ik in een safe; ik wilde ze meteen
gaan ophalen. Ik kwam de badkamer in en
zag dat de juwelen ook gevonden waren.
Het was als de dag van het fiasco van de
Banque de Chicago: alle kaartenhuizen
vielen in elkaar. Ik kon alleen mezelf nog
redden. Ik vergat het halve medaljon in de
bloembak en ging met mijn valiesje de
straat op.
Toen hield dat geëxalteerde mens mij
staande op de brug. La carogne! Ik dacht
dat ze gek was! Ze verweet mij, dat ik
mijn baard verfde! Ik kan mij waarachtig
niet voorstellen hoe zij dat kon weten. Het
werd een oploop; ik kon niet meer wegko
men. En toen ik eindelijk de ruimte kreeg
was er uw rechercheur, die mij op mijn
schouder tikte. II était trés prudent, eet
homme! Un vrai Hollandais!"
„Ja ja, die Bloem is een geschikte ka-acht.
Hij heeft feeling!"
„Ik dacht nóg dat u mij niets kon bewij
zen. Maar de rest van de kaartenhuizen
vielen ook in elkaar. En nu hebt u zelfs
mijn bekentenis. Dat is iets heel bijzonders,
inspecteur. Er is nog geen enkele inspec
teur de police die een bekentenis van mij
heeft. Ik denk, dat ik oud word."
„Ik ben u zeer dankbaar. Alleen wilde
ik u nog één ding vragen: waar hebt u de
papieren van dr. Camphuysen gelaten? Wij
hebben uw kamer óók nauwkeurig door
zocht."
„Die papieren? Maar inspecteur! Na
tuurlijk niet op mijn kamer! Kijkt u eens
onder de traploper, onderste tree van de
tweede.trap. Als dr. Camphuysen de moei
te neemt om even te bukken, zal hij zich
volledig kunnen rehabiliteren!"
„Zo. Ik moet zeggen dat er een gooche
laar aan u is verloren gegaan! Misschien
was u dan een groter succes geweest dan
als directeur van de Banque de Chicago!"
„Volstrekt niet, inspecteur. Bankdirecteur
of goochelaar: het is allebei precies het
zelfde!"
Er viel nu een stilte waarin zij beiden
zaten te roken. David Corbeyn nog altijd
onverstoorbaar, inspecteur Renkevoort diep
in gedachten. Dit was dus de oplossing van
deze zaak, een zaak waarin hijzelf bijna
een grote blunder gemaakt had. Maar de
schijn was dan ook op een meesterlijke
wijze op Daniël Camphuysen geschoven.
(Wordt vervolgd)
