Australië kampt met een
„millioenenleger in bontjassen
Tegen vermenigvuldigingswoede
is geen afdoend kruid gewassen
Ballonvaarster Boesman beleefde
angstig avontuur in Suriname
Zweeds echtpaar leerde zijn
kinderen met geld omgaan
Nobele adviezen om
duurzame vrede te winnen
Spitsmuizen in Meyendel krijgen
radio-actieve ringetjes
Russische voorbereidingen tot
interplanetair verkeer
BACTERIOLOGISCHE OORLOG
Maar bosnegers schieten niet op vrouwen....
Gas was te zwaar
Hoger zakgeld was aanleiding om
te gaan sparen voor dure dingen
ZATERDAG 31 DECEMBER 1955
13
Koningin Juliana keek zeer verbaasd
Zoölogen kunnen dan bovengronds de
gedragingen van de diertjes nagaan
Dr. G. E. Meuleman
hoogleraar in Frankrijk
Agenda voor Haarlem
Mensen blootgesteld aan
versnellingsproef
99
(Van onze correspondent in Australië)
Myxomatosis de konijnenziekte die uit Zuid-Amerika vijf jaar geleden werd inge
voerd in Australië om de konijnen uit te roeien, heeft grote gevolgen gehad. Sinds
1950 zijn niet minder dan 700 millioen konijnen in Australië om het leven gebracht.
Deskundigen beweren dat de verdelging van de langoren op zo'n grote schaal de
schapenteelt ten goede is gekomen. Zij heeft de Australische wolindustnie 450 millioen
gulden meer opgeleverd. Acht tot tien konijnen eten evenveel gras als een schaap
en sinds „Myxo" de familie Mummelmans sterk heeft gereduceerd, is de schapen
teelt gegroeid van 120 tot 130 millioen stuks.
De schapenhouders wrijven zich in de
handen, want dank zij de officiële moord
op langoor is de gemiddelde wolopbrengst
van een schaap ook al met twee(Eng.) pond
gestegen. De totale wolproductie is gestegen
van 1000 millioen in 1951 tot 1300 millioen
(Eng.) ponden in 1954.
De exporteurs van konijnenvellen en de
fabrikanten van hoeden klagen echter. In-
plaats van 30 tot 40 pennies per pond moe
ten zij tegenwoordig, wegens de sterk ver
minderde aanvoer van vellen, vijf keer zo
veel betalen. De wol van het wereldbe
roemde marino—schaap brengt tegenwoor
dig 100 pennies per pond op, maar een
konijnvelletje, dat hier vroeger met ver
achting werd bekeken, moet vandaag de
dag twee keer zo veel opbrengen.
Vellen worden schaars
Voordat de besmetting met „myxo" de
afkorting van myxomatosis als bestrij
dingsmiddel tegen de konijnen werd toege
past, exporteerde de vallei van de Murray
twee millioen konijnenhuiden per jaar tot
een waarde van 1.750.000 gulden. Tegen
woordig zijn het er slechts 600.000. De Mur-
ray-vallei heeft altijd al bekendheid geno
ten als de streek, waar de konijnenplaag
het grootste was. In een gebied met een
straal van 250 kilometer plachten konijnen-
jagers die van dit beroep leefden een
goed belegde boterham te verdienen. Het
aantal jagers is thans sterk verminderd.
In geheel Nieuw Zuid-Wales, dat zo groot
Is als Frankrijk, werden voor 1950 jaarlijks
drie millioen kilogram konijnenvellen ver
kocht. In 1952 was dit gedaald tot een mil
lioen kilogram en tegenwoordig is het niet
meer dan 700.000. In een half jaar tijds
leverde het serum-laboratorium 250.000
eenheden „myxo" af.
Immuun?
Het myxo-virus, dat via Frankrijk de
konijnenstapel van West-Europa heeft be
dreigd, is een ander soort virus dan wat in
Australië wordt gebruikt. Prof. F. N. Fen-
ner van de Australische nationale univer
siteit in Canberra beweert, dat het Austra
lische myxo een langere besmettingsperio
de heeft.
Dezer dagen heeft de minister van Land
bouw een ernstige waarschuwing gegeven,
dat men niet op het myxo kan blijven ver
trouwen. Er is namelijk reeds gebleken, dat
tweede en derde generaties van besmette
konijnen immuun zijn tegen de ziekte. De
wetenschappelijke staf is koortsachtig be-
DE WONINGEN DIE WJ BOUWDEN
Oaarujks gebouwde woningen)
70
s s
w
|Bol
iwsfo
p|
a.
40
30
20
10
n
X
1000
947 '48 '49 '50 '51 '52 '53 '54 19551
zig om middelen te vinden, die het konijn
werkelijk volledig kunnen uitroeien. Myxo
heeft zijn waarde weliswaar bewezen, maar
met de toepassing van dit virus alleen komt
men niet van de konijnenplaag af.
Wat het konijn de Australische boer in
het verleden al heeft gekost, is nauwelijks
te schatten. Van officiële zijde vernamen
wij echter dat de uitroeiing van 700 mil
lioen konijnen in de afgelopen vijf jaar
door myxo een besparing heeft opgeleverd,
die op meer dan twee milliard gulden
wordt geraamd.
Maar zoals het dikwijls gaat: „de een
zijn dood is de ander zijn brood". Het
konijn, zo gevreesd door de boeren, leverde
vroeger 125 millioen velletjes per jaar op.
Daarvan gingen er tien millioen naar de
hoeden-industrie, de rest werd geëxpor
teerd. Amerika kocht jaarlijks voor min
stens tien millioen gulden aan konijnen
vellen.
Tegenwoordig, nu het konijnenvel schaars
is geworden, richten de Amerikanen al hun
oog op Europa.
De Australische hoedenfabrikanten zien
met lede ogen aan hoe hun industrie dreigt
te verlopen. Het tekort aan velletjes heeft
er reeds toe geleid, dat in Melbourne, waar
400 mensen in de hoedenindustrie werken,
honderd man zijn ontslagen. In Nieuw
ZuidWales werken duizend mensen in deze
industrie. Hier is nog niemand ontslagen,
maar de fabrikanten hebben al besprekin
gen gevoerd om te komen tot een geleide
fokkerij van konijnen op bepaalde eilanden
langs de kust, teneinde de aanvoer van
konijnenvellen voor hun industrie op peil
te houden.
Men zou hieruit op kunnen maken, dat
het er voor langoor bepaald slecht uitziet,
wat hun leventje betreft op het vasteland,
maar zij hebben het myxo—offensief tame
lijk wel doorstaan. Ondanks de 700 millioen
konijnen, die als slachtoffer zijn gevallen,
huppelen er nog minstens 500 millioen rond
en aangezien een gezond konijnenpaar in
vier jaar tijds anderhalf millioen nakome
lingen kan hebben, ziet het er met de
konijnentoekomst, wat het aantal betreft,
niet eens zo slecht uit.
Vrouw
De konijnen bezitten trouwens een uit
stekend afweer-wapen, dat is de eenzaam
heid, niet wat de konijnen betreft, maar
mensen. Honderdtallen millioenen konijnen
leiden een heerlijk leventje in schaars be
volkte en helemaal onbewoonde gebieden.
In de gecultiveerde gebieden moet de boer
een scherp oog bezitten, indien hij het laat
ste konijn het leven onmogelijk wil maken.
Op landerijen, die ogenschijnlijk geen lang
oor huisvesten, huppelen ze na een jaar
dikwijls even lustig als troepen uitgelaten
schoolkinderen in een lunapark.
Ondanks de millioenenslachting onder de
langoren is Australië nog lang niet bevrijd
van deze plaag. Of het ooit zover zal komen
hangt voor een groot deel af van de weten
schapsmensen, die naarstig blijven zoeken
naar een ultra-verdelgingsmiddel. Onder
hen speelt een vrouw de grootste rol. Zij is
de 56-jarige dr. McNamara, die reeds in
1932 de mogelijkheid van myxo als ver
delgingsmiddel onder de aandacht der
autoriteiten bracht. Het duurde echter tot
1950 aleer zij er de overheid toe kon bren
gen de eerste practische proef te nemen.
Toen de proef buiten verwachting slaagde,
bracht de overheid het leger van Mummel
mans in de daarop volgende jaren gevoe
lige slagen toe.
xxx»3occcocccccccoococoooooc«cooococcccooocccccocccoocca
WEEKABONNEMENTEN
dienen uiterlijk op Woensdag te worden
betaald, daar de bezorgers op Donder
dag moeten afrekenen.
DE ADMINISTRATIE
Takki Takki is de taal der bosnegers in Suriname. In het Takki Takki's betekent
„Horatee" ongeveer „Grijp de kabel". Nini Boesman voor demonstraties met
haar ballon naar Suriname gegaan tijdens het bezoek van Koningin Juliana
heeft, toen zij eenzaam in haar ballon boven de uitgestrektheid van het Suri
naamse oerwoud dreef, dat woord veelvuldig geroepen. liet hielp niet veel
want de vrouwen en kinderen, die uit hun hutjes kwamen gerend meenden een
geestverschijning boven zich te zien en verdwenen schielijk weer in hun stulpen.
Toen even later de landing met grote moeite een feit werd, slopen uit het bos
dreigend een paar negers met krom-messen en pijlen en bogen te voorschijn.
De toestand was heel precair. Maar toen een van de negers zag dat in de ballon-
mand een vrouw was en dat naar zijn makkers riep, werden de wapens opge
borgen. De bosnegers achten het beneden hun stand op vrouwen te schieten
Op uitnodiging van een warenhuis in
Paramaribo was het echtpaar tezamen met
de Rotterdamse ballonvaarder C. de Vos
naar Suriname gereisd, om daar ten tijde
van het koninklijk bezoek voor een ballon
première te zorgen. „Het vullen van de
ballon op een terrein bij de Surinaamse
hoofdstad was zo simpel nog niet. Het gas
van de plaatselijke fabriek kwam maar
heel langzaam beschikbaar en het heeft
een hele nacht en de daaropvolgende dag
geduurd voordat de ballon die bolronde
vorm begon te vertonen, die de ballonvaar
der zo gaarne ziet", aldus vertelt mevrouw
Boesman, die onlangs terugkeerde uit de
West.
Gedurende vier avonden hebben „De
Boesmannen" zich onledig gehouden met
kabelopstijgingen ten behoeve van een uit
vele rassen bestaand en uit alle richtingen
(Van onze correspondent te Stockholm)
De Zweden zijn niet bang voor een expe
riment. Niets is hun aantrekkelijker dan
een volslagen verandering. Dat ziet men
niet alleen in de architectuur en in alle
takken van de kunst, maar ook in het eco
nomisch beleid en de opvoeding van de
jeugd. Daarom mag het ons niet verwon
deren wanneer wij in „Gezond Verstand",
het orgaan van de vereniging van belas
tingbetalers, een pleidooi vinden kinderen
zoveel geld te geven als zij nodig hebben
om zelf hun kleren te kopen, bijvoorbeeld
een bedrag van veertig gulden in de maand
voor ieder kind. Het experiment is een uit
vloeisel van het gebedel om een zakcentje.
Weten kinderen wel, hoe vlug het geld
door de vingers gaat? Waarschijnlijk niet.
Anders zou het gemiddelde zakcentje van
de Zweedse jeugd, een gulden of vier per
week, beter worden besteed.
Het gezin dat een nieuwe weg insloeg,
telde drie kinderen, een dochter van der
tien en twee jongens van tien en negen
jaar. Men kwam overeen dat voor het be
drag van veertig gulden ieder zijn eigen
kleren, toilet-artikelen, boeken en schrif
ten zou betalen. Wat over bleef mocht wor
den uitgegeven voor plezier. De kinderen
ontvingenTet hele bedrag niet in één keer,
maar zij kregen een soort rekening bij hun
ouders. Pas als zij hadden afgerekend,
kregen zij een aanvulling. Het meisje bleek
al heel aardig met geld te kunnen omgaan.
Toen ze echter een nieuwe winterjas wilde
kepen moest ze toch bij vader crediet op
nemen. Zij had dus ook al haar afbetalings-
zorgen.
Zuinigheid
Heel anders was het met de jongens. Die
dachten minder aan kleren maar zetten
hun zinnen op een fiets, ski's, schaatsen,
ijshockey, bioscoop, polshorloge, sporteve
nementen, uitstapjes, snoep en wat dies
hieer zij. Toen zij eenmaal het eerste grote
bedrag in handen hadden volgden zij en
dat is juist het aardige niet het voor
beeld van de vriendjes met een veel kleiner
zakcentje, die het geld vlug aan kleinig
heden besteedden een ijsje, een worstje,
kinderkrantjes, enzovoorts. Zij begonnen
te sparen. Zij kochten liever geen kleren,
geen tandpasta en geen kam. Daar moesten
de ouders op letten. De jongens kregen der
gelijke nuttige dingen met Kerst of met een
verjaardag. Het merkwaardige is echter,
dat de jongste herhaaldelijk zijn moeder
vroeg, of hij nu niet eindelijk die oude
broek van zijn broer kon overnemen, of
kan die trui niet gemaakt worden? Vroe
ger vond hij het verschrikkelijk iets te
moeten afdragen. Zij gingen ook voorzich
tiger met de kleren en schoenen om. Zo
was uiteindelijk het resultaat hetzelfde
Wat de kas van pa betreft tenminste.
Het grote voordeel echter is, zo meent
men, dat deze kinderen de waarde van het
geld hebben ingezien. Zij kopen niet, als
zovele anderen, gebakjes, als hun de
schoolmaaltijd die gratis wordt verstrekt
niet bevalt. Zij sparen voor grotere voeren van de ballon en nu wel eens graag
dingen. een vergoeding zouden ontvangen
toestromend publiek. Zo zeer raakten de
Creolen vertrouwd met de aanblik van de
op en neer gaande ballon, dat velen hunner
ondanks de aankondiging in de kranten
in paniek geraakten toen zij op de dag
van de opstijging, 4 November, de ballon
ineens zagen „los schieten". Het was de
bedoeling dat het voltallige trio de vaart
boven Suriname zou meemaken, maar het
gas van Paramaribo bleek zo zwaar dat
de beide heren de mand aan Nini Boesman
moesten laten. „Het was wel wat vervelend
zo alleen, want even buiten Paramaribo
begint eigenlijk het oerwoud", zegt Nini
Boesman.
Weliswaar was haar verzekerd dat even
buiten de stad een veilig vliegveldje lag,
maar „daar moet je zo'n ballon maar pre
cies naar beneden zien te krijgen". Welnu,
dat lukte dan ook niet,, want de „Jules
Verne" was veel te hoog en het gas ont
snapte veel te traag om een landing moge
lijk te maken. Even verder, toen de ballon
lager voer, wierp mevrouw Boesman de
lange sleepkabel uit. „Horatee", riep zij
naar een paar dodelijk verschrikte vrouw
tjes, maar „die hadden niet terug van die
ronde geestverschijning boven hun hoofd";
zij verdwenen liever ten spoedigste. Bij een
plantage trof Nini Boesman het beter en
de ballon landde veilig. Het was daar dat
enkele te voorschijn gekomen boogschut
ters de verzekering gaven niet op de dame
te zullen schieten. Zelfs bleken de negers
bereid gezamenlijk de ballon en de mand
met mevrouw Boesman naar een riviertje,
en een wat meer bewoonde wereld, te dra
gen. Vervolgens heeft een van de mannen
per korjaal de sleepkabel van de ballon
naar de andere oever gevaren. Daar stond,
juichend en armzwaaiend, een groep pad
vinders uit Paramaribo, die kans had ge
zien de ballon tot zover te volgen. Met zijn
allen hebben zij de ballon over de rivier ge
trokken, maar toen een der negers beslist
aan het mandje wilde gaan bengelen en de
ballon veel te zwaar werd, kwamen me
vrouw Boesman en haar „passagier" in het
modderige water. De neger liet van schrik
los en de „Jules Verne" kon zonder moei
lijkheden worden „ingepalmd" en naar de,
een uur verderop gelegen, grote weg wor
den gevoerd.
Kort daarna passeerde daar de wagen
van koningin Juliana die net terugkeerde
van haar bezoek aan Moengo. Hare
Majesteit keek uiterst verbaasd naar de
onverwachte verschijning. Terwijl Nini
Boesman de instrumenten bleef bewaken,
heeft de heer De Vos zich naar Hare
Majesteit begeven om haar te begroeten
en uitleg van de modder te geven.
Spoedig daarop is Nini Boesman in Para
maribo teruggekeerd, waar zij vernamen
dat er op het terrein van de opstijging nog
steeds grote groepen negers stonden, wach
tend op het ogenblik dat de ballon daar
weer zou landen
De volgende dag moest zij voor het hotel
groepen kleine jongetjes te woord staan,
die allemaal hadden geholpen met het ver-
HA7 WJ PRESTEERDEN
alg. productie van onze inoustrie en de
productie per werknemer
50 (exciSiwwnijvei?eld)
JarvW
Productie per
werkhemer
1950 '51 '52 '53 '54 1955
NEW YORK (Un. Press) Het Ameri
kaanse weekblad Colliers heeft aan zeven
Nobelprijswinnaars gevraagd op welke
wijze naar hun mening de vrede het beste
bevorderd kan worden.
Generaal George C. Marshall verklaarde:
„In ons streven naar duurzame vrede ligt
een fundamenteel principe bij het onder
wijs. Onze scholen, en ik bedoel niet alleen
onze hogere scholen, maar in het bijzonder
de middelbare scholen, dienen leergangen
te hebben waar de jonge mensen geleerd
wordt welke reeks van opeenvolgende ge
beurtenissen het uitbreken van oorlogen
heeft veroorzaakt."
Dr. Albert Schweitzer zeide: „Slechts
door de heerschappij van een nieuwe gees
teshouding kan een staat binnenlandse
vrede tot stand brengen. Slechts door een
nieuwe geesteshouding tussen de verschil
lende staten onderling kunnen deze staten
elkaar gaan begrijpen en kunnen zij op
houden vernietiging over elkaar te bren
gen. Slechts door de wereld overzee te be
handelen in een geest verschillend van die
Nu sinds enige tijd het water, dat bij Bergambacht uit de Lek wordt gepompt,
in de duinen van de Haagse duinwaterleiding stroomt, hebben zich daar reeds enkele
grote meren gevormd, die het aspect van het vrij droge duinlandschap geheel ver
anderen.
De vogels bijvoorbeeld brengen reeds een vrij massaal bezoek aan dit nieuwe element
in het terrein. De spitsmuizen daarentegen zijn gevlucht, toen hun holen plotseling
werden geïnundeerd. Allerlei andere diersoorten zullen ieder op hun eigen wijze
reageren op de verandering in het landschap en men verwacht dat ook de flora er
de invloed van zal ondervinden. Voor biologen is dit een buitengewoon interessant
studie-object en de deelnemers aan het „MeyendeF'onderzoek zijn hier dan ook reeds
geruime tijd op bedacht.
in de verschillende levensgemeenschappen.
Doordat de waterstand in het gebied wordt
verhoogd, zullen er andere planten een
kans krijgen, er zullen andere dieren ko
men aan de oevers van de gevormde meer
tjes, hetgeen aan de vogels en de insecten
zal zijn te merken. De biologen zullen
trachten, deze gehele ontwikkeling op de
voet te volgen. De veranderingen zullen
zich slechts langzaam voltrekken. Pas over
twintig of dertig jaar zal hiervan voor het
publiek iets zijn te constateren.
Dit „Meyendel"-onderzoek is in 1922 be
gonnen door de bioloog dr. A. Schierbeek,
die met enkele medewerkers een begin
heeft gemaakt met de inventarisatie van
de flora en fauna der Haagse waterleiding
duinen, namelijk het gebied van „Meyen
del". Tot 1940 werd dit werk geregeld
voortgezet. In de oorlog moest men er mee
ophouden, maar direct na de bevrijding
werd het onderzoek weer ter hand geno
men.
De werkzaamheden zijn sinds die tijd
aanmerkelijk uitgebreid, want behalve de
inventarisatie, waarmede men nog bij lan
ge na niet gereed is, gaat men nu ook na
hoe de verspreiding van de verschillende
dieren- en plantensoorten over het terrein
is, waarmede de dieren zich voeden en hoe
ze precies leven. Daarbij heeft men reeds
verscheidene aardige resultaten bereikt, zo
vertelde prof. dr. D. J. Kuenen uit Leiden,
die de leiding heeft over het faunistische
onderzoek. Van een bepaalde groep van ke
vers, de loopkevers, waren in 1946 slechts
15 a 16 soorten bekend die in de duinen
voorkwamen. Nu men het onderzoek gron
diger heeft aangepakt, heeft men in één
jaar tijds reeds 63 soorten gevonden.
Een ander dier waar de zoölogen veel
belangstelling voor hebben is de spitsmuis.
Over deze diertjes, die zich voeden met
insecten, is nog vrij weinig bekend. Men
heeft reeds verscheidene exemplaren ge
ringd, in de hoop zo iets meer omtrent hun
doen en laten te weten te komen. Dit heeft
wel enkele resultaten opgeleverd, maar
men was daarmede nog niet tevreden.
Reeds geruime tijd geleden is men daar
om op het idee gekomen, de diertjes te
voorzien van een radio-actief ringetje,
waarna men dan met behulp van Geiger
tellers hun bewegingen onder de grond zou
kunnen volgen. Dit denkbeeld zal nu bin
nenkort worden uitgevoerd. Ongeveer 200
ringen met zilver er in zijn naar het atoom-
centrum te Kjeller in Noorwegen gezon
den, waar zij radio-actief worden gemaakt.
Over enkel weken hoopt prof. Kuenen ze
terug te ontvangen.
Men zal dan één of twee muizen van een
dergelijk ringetje voorzien. Met speciale
Geigertellers, die aan het uiteinde van een
stok zijn bevestigd, zullen enkele onder
zoekers, door de duinen lopend, kunnen
nagaan waar de dieren zich onder de grond
bevinden en waarheen zij zich bewegen.
Dank zij de stok zullen zij ongeveer twee
meter achter de muis kunnen blijven. Prof.
Kuenen verwacht dan ook. dat de spits
muizen zich hierdoor niet in hun normale
doen en laten zullen laten storen.
Dierenbeschermers kunnen gerust zijn,
zo zei de hoogleraar, want de muizen zul
len geen nadeel ondervinden van de radio
activiteit. Hun levensduur bedraagt ten
hoogste anderhalf jaar, zodat ze „van
ouderdom" zullen sterven voordat de ra
dio-activiteit enige invloed heeft kunnen
uitoefenen.
Studiemateriaal voor 40 a 50 jaar
De eerste veertig a vijftig jaar heeft men
nog studiemateriaal genoeg in de duinen,
zei prof. Kuenen, ook zonder de infiltratie
met Lekwater. Met dit laatste wordt ech
ter een geheel nieuw aspect aan het onder
zoek toegevoegd, namelijk de bestudering
van de veranderingen die zullen optreden
Dr. G. E. Meuleman, predikant bij de Ge
reformeerde Kerk te Vijfhuizen, zal in de
loop van 1956 definitief naar Frankrijk
gaan om daar werkzaam te zijn als hoog
leraar in de theologie aan de universiteit
te Aix en Provence.
Deze theologische faculteit gaat uit van
de Eglise Reformée Evangélique de France.
Zoals bekend is, heeft dr. Meuleman reeds
aan deze universiteit gedoceerd in het stu
dieseizoen 19541955. De keuze is in het
bijzonder op hem gevallen wegens zijn
kennis van de dogmatiek en van het kerke
lijk leven in Frankrijk. Op 29 Augustus
1954 nam hij tijdelijk afscheid van zijn ker
kelijke gemeente te Vijfhuizen en hij keer
de in Juli van dit jaar weer naar de Haar
lemmermeer terug. Thans is aan dr. Meu-
lemen het hoogleraarschap aan de univer
siteit van Aix-en-Provence blijvend aan
geboden. In November heeft hij reeds korte
tijd in Frankrijk gedoceerd, hetgeen in
April weer het geval zal zijn. In de zomer
van 1956 zal hij met zijn gezin naar Frank
rijk vertrekken, hetgeen zijn afscheid van
de Gereformeerde Kerk van Vijfhuizen
betekent.
Dr. Meuleman, die afkomstig is uit Steen-
wijk, werd op 4 November 1951 in het ambt
te Vijfhuizen bevestigd door prof. d-r. G. C.
Berkouwer, hoogleraar aan de Vrije Uni
versiteit te Amsterdam.
van het verleden en van die van vandaag
kunnen de moderne staten ophouden zich
zelf in dit opzicht met schuld te beladen."
Sir Norman Angell antwoordde: „De
grootste bijdrage die wij als volken of als
individuen kunnen leveren aan de ver
wezenlijking van de vrede zou een correc
tie zijn door de middelen die wij reeds
bezitten, doch grotendeels ongebruikt laten
van die anti-sociale krachten van de
menselijke geest die in de gehele wereld
tot explosie komen, in het Oosten zowel als
in het Westen, in nationalisme, communis
me of andere fanatismen."
Dr. Ralph J. Bunche meende: „Wij die
nen een eenvoudig geloof te hebben in de
mogelijkheid voor mensen en volken om de
wijsheid en de kracht te vinden, teneinde,
met Gods hulp, de atoomoorlog uit te ban
nen. Opdat vrede lang moge heersen op
aarde en goede wil moge zegevieren onder
alle mensen."
„Eén probleem roept, meer dan enig an
der, om een snelle oplossing," zo betoogde
Carlos Saavedra Lamas. „Dat is het pro
bleem van het kolonialisme."
Emily Green Balch verklaarde: „In een
situatie waarin alle dingen met elkander
verweven zijn, is het moeilijk om enige
„grootste" bijdrage tot de vrede te noemen,
tenzij men kiest het onvolprezen ingrediënt
van de goede wil, waarvoor president
Eisenhower zoveel heeft gedaan om het
werkzaam te doen zijn. Men zou dit wel
het meest fundamentele kunnen noemen."
Lord Boyd-Orr tenslotte antwoordde:
„De grootste bijdrage die de volken zouden
kunnen geven tot de practische verwezen
lijking van de vrede zou zijn: bereidheid
om de defensiebegrotingen met, laten wij
zeggen 10 percent om te beginnen, te ver
lagen. De helft der besparing zou gebruikt
kunnen worden om de ondraaglijke last
der belastingen te verminderen. De andere
helft ongeveer zes milliard dollar zou
gestort kunnen worden in een fonds tot
ontwikkeling van de wereld."
Eerste „Hunter". De eerste Hawker
„Hunter" straaljager van de door Fokker in
samenwerking met „Aviolanda" te leveren
serie voor de Koninklijke Luchtmacht is
aan de luchtmacht overgedragen. De „Hun-
ter" is een een-persoons jachtvliegtuig met
pijlvleugels en e e n straalmotor. Het vlieg
tuig kan in duikvlucht sneller dan de ge
luidssnelheid vliegen.
ZATERDAG 31 DECEMBER
Luxor: ..De prairie verdwijnt", alle leeft.,
7 uur. Cinema Palace: „The tall men", 14
jaar, 6.45 uur. Roxy: „Typhoon" alle leeft,
7 uur. Rembrandt: „Oh, Rosalinda", 14 jaar,
7 uur. Studio: „Penny Whistle Blues", alle
leeft., 7 uur. Lido; „Brokkenpiloten", alle
leeft., 7 uur. Frans Hals: „De pas des doods",
14 jaar, 7 uur. Grote Kerk: 20 uur, Oude-
jaarsavonddienst. Ds. Joh. Bronsgeest, org.
H. Lasschuit, sopraan Tine van Raalte.
ZONDAG 1 JANUARI
Luxor: „De prairie verdwijnt", alle leeft.,
2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Cinema Palace: „De
koninklijke reis", 10.30 en 12 uur en „The
tall men", 14 jaar, 1.45, 4.15, 6.45 en 9.15
uur. Roxy: „Typhoon", alle leeftijden, 2.30,
7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Oh, Rosalinda",
14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Minerva:
„There is no business like show business",
alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Studio: „On
der het Zuiderkruis", alle leeft., 11 uur en
„Penny Whistle Blues", alle leeft., 2, 4.15, 7
en 9.15 uur. Lido: „Ontmoeting der werel
den", alle leeft., 11 uur en „Brokkenpiloten",
alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Frans Hals:
„De pas des doods", 14 jaar, 2, 4.30, 7 en
9.15 uur. Stadsschouwburg: 20 uur: „Het
nieuwe Comedia voert op „Humpie heeft
een bok geschoten" van Brooke en Ban-
nerman.
MAANDAG 2 JANUARI
Luxor: „De prairie verdwijnt", alle leeft.,
2. 7 en 9.15 uur. Cinema Palace: „De konink
lijke reis", 10 en 11.30 uur en „The tall men",
14 jaar. 1.45, 4.15, 6.45 en 9.15 uur. Roxy:
„Typhoon", alle leeft., 2.30, 7 en 9.15 uur.
Rembrandt: „Oh, Rosalinda", 14 jaar, 2, 4.15,
7 en 9.15 uur. Minerva: „De koninklijke reis",
alle leeft., 2.30 uur. Studio: „Penny Whistle
Blues", alle leeft., 2.15, 7 en 9.15 uur. Lido:
„Brokkenpiloten", alle leeft., 2, 4.15, 7 en
9.15 uur. Frans Hals: „De pas des doods", 14
jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Begijnhofkapel: 20
u-r, Interkerkelijk Evang. Comité.
LONDEN (United Press). Volgens ra
dio-Moskou hebben proefnemingen met
mensen in de Sovjet-Unie de mogelijkheid
van interplanetaire vluchten voor mensen
bevestigd. Naar aanleiding van een be
spreking van een boek over „interplane
taire reizen" werd gezegd, dat de omstan
digheden waren nagebootst waaraan de
mens bij de geweldige versnelling van een
interplanetaire raket bloot gesteld zou
zijn. Op een speciale draaitafel met een
blad van een middellijn van vijf meter
HET VERKEERSPROBLEEM DE BROMFIETS
S03.421
v.pelt s5465
werd een man rondgedraaid met een snel
heid van veertien meter per seconde ge
durende zes minuten. De spanning op het
lichaam van de man was bij benadering
even groot als die, welke iemand tijdens
de versnelling van de raket zou ondervin
den. De experimenten hadden geen nade
lige invloed op zijn lichaam. Tal van an
dere proeven hebben de mogelijkheid van
interplanetaire reizen bevestigd, aldus ra
dio-Moskou. (Dezelfde proef is beschreven
in het boek van de Zwitser Robat Jungk
over de Verenigde Staten: De toekomst is
reeds begonnen).
Een andere belangwekkende proef, die
uit het boek geciteerd werd, werd genomen
met een stukje geconserveerde menselijke
huid. Het stukje huid werd in een raket
op grote hoogte blootgesteld aan de in
werking van kosmische stralen. Later werd
hef overgeplant op een persoon Het bleek
geen van zijn eigenschappen verloren te
hebben De auteur van het boek. Sternfeld,
bewees dat dit het eerste experiment in
zijn soort was geweest en dat hieruit nog
geen gevolgtrekkingen mogen worden ge
maakt.
Enige maanden geleden noemde radio-
Moskou A. Sternfeld „een vooraanstaand
Sovjet-geleerde, die zich specialiseert in
interplanetaire onderwerpen". A. Sternfeld
heeft in 1952 een bezoek aan Londen ge
bracht.
Gelukwens. Dr. Drees heeft de Ameri
kaanse generaal George Marshall een tele
gram met gelukwensen gezonden ter gele
genheid van diens 75ste verjaardag. Dr.
Drees zegt: „Voor ons zijt gij het symbool
van die edelmoedige gedachte waaraan uw
naam werd gegeven. Het plan-Marshall is
van het grootste belang voor het herstel van
ons land geweest. Het is ook een stimulans
van onschatbare waarde geweest voor de
Europese samenwerking. De regering en het
volk van Nederland gedenken met dank
baarheid en bewondering uw initiatief".
Vice-admiraal. Schout bij nacht J. Cal-
lenfels is bevorderd tot vice-admiraal en
ontheven van zijn functie van Directeur-
generaal van het Loodswezen. Hij wordt
opgevolgd door schout bij nacht H. Tichel
man.
