Weinig hoop voor ingeslotenen
in Belgische kolenmijn
Bunno op zoek naar Luilekkerland^)
A 1
Zie Boven:
Zestig meteoren per uur
MOCCONA
Mbkir
MOCCONA
„De tweede oorbel"
Reddingsactie vordert traag
CK 'l
FEUILLETON
DONDERDAG 9 AUGUSTUS 1956
4
Communisten in de coalitieregering van Koninkrijk Laos
Dietrich en Lippert voor
Beiers gerecht gedaagd
Eisenhower liet zich niet uit
over Indonesische actie
I
I V
K.L.M. geeft aan het rijk
f 15 miljoen terug
Twee dagen stroomloos
nu ook
in busjes van
Douwe Egberts
oplosbare koffie
door Hans Martineit
Overzicht van het blussingswerk op het terrein van de Belgische mijn „Bois
du Cazier" te Marcinelle in België, waar door een brand driehonderd mensen
van de buitenwereld waren afgesloten. Op de voorgrond staan leden van de
reddingsbrigade klaaf voor de afdaling.
Een grote menigte was bij de ingang van de mijn samengestroomd. Slechts
degenen, die praktisch hulp konden bieden, werden toegelaten.
Vrouwen en collega's van de ingesloten mijnwerkers wachten voor het door
een gendarme bewaakte hek van het terrein op de laatstg berichten over de ramp
LONDEN, (Reuter) Komingsgezinden,
communisten en andere politieke groepe
ringen zullen in het Indochinese koninkrijk
Laos een coalitieregering vormen. Verte
genwoordigers van de koninklijke regering
en van de communistische gevechtsgroepen
die de noordelijke provincies bezet houden,
zijn tot een overeenkomst gekomen. Er
zullen vrije verkiezingen worden gehou
den, waarin leden van de Pathet Lao en
andere verzetsstrijders zich verkiesbaar
mogen stellen.
De noordelijke provincies Phong Saly en
Sam Neua zullen zich onder het gezag van
de centrale regering stelen. Ook de mili
taire eenheden van de Pathet Lao" zullen
dit gezag erkenen. De centrale rege
ring verplicht zich op haar beurt, niet toe
te treden tot een militair bondgenootschap
of de vestiging van buitenlandse bases op
het grondgebied van Laos toe te staan, ter
wijl zij ook de vijf beginselen voor een
vreedzaam naast elkaar bestaan onder
schrijft. Voorts worden aan de communis
ten het recht op vrije meningsuiting en het
recht van vergadering toegekend. Tenslotte
zijn beide partijen overeengekomen, voor
taan elke vijandige daad tegenover elkaar
achterwege te laten. Er zullen geen alge
mene verkiezingen, doch gedeeltelijke ver
kiezingen worden gehouden, nadat de kies
wet zal zijn gewijzigd. Daarna kan de re
gering overeenkomstig de uitslag worden
gewijzigd.
(Van onze correspondent in Brussel
De mijnramp in Marcinelle, een voorstad
van Charleroi, lukt de meest dramatische
te worden, welke België ooit heeft gekend.
Koning Boudewijn, premier Van Acker,
de gouverneur van Henegouwen en drie
ministers inspecteerden gisteravond de red
dingswerken. De Italiaanse minister van
Arbeid en een Italiaanse staatssecretaris
worden hedenochtend te Charleroi ver
wacht, evenals de Italiaanse ambassadeur
in België, die zijn vakantie heeft onder
broken. Onder de ongeveer 275 mijnwer
kers, die nog in de mijn zitten ingesloten
door de vuurzee, bevinden zich namelijk
ongeveer honderdveertig Italianen:
De oorzaak van de brand blijkt kort
sluiting te zijn, veroorzaakt door een kolen-
wagentje, dat in een 765 meter diepe ga
lerij ontspoorde en een elektrische kabel
raakte. De mijn is gebouwd in 1880 en
1899. Zij is dus zeer oud. Bovendien behoort
zij tot de zogenaamde derde categorie, dat
wil zeggen de meest gevaarlijke op het
gebied van het .mijngas. Werd de uitge
broken brand gevoed door mijngas? Zo ja,
dan zullen de reddingspogingen niet tot
resultaten leiden. Gisteravond verklaarde
de directeur-generaal van het mijnwezen,
de heer Van den Heuvel, aan koning Bou
dewijn, dat het mijngas volgens de eerste
waarnemingen geen rol speelde.
Het vuur vernield slechts een gedeelte
van de mijngalerij. Tot hedenochtend wer
den met een geïmproviseerde kabellift zes
gewonde mijnwerkers naar boven gehaald.
Ook negen doden zeven Belgen en twee
Italianen werden aan de oppervlakte ge
bracht.
MÜNCHEN (Reuter/U.P). De voor
malige commandant van Hitiers lijfwacht,
Sepp Dietrich, en een voormalige leider
van het concentratiekamp Dachau, Michael
Lippert, zijn door de procureur-generaal
van de staat Beieren beschuldigd van me
deplichtigheid aan de moord op Ernst
Röhm, de leider van de SA, en zes van
diens medewerkers in de „nacht der lange
messen" op 20 juni 1934.
Volgens het Beierse ministerie van Justi
tie is de aanklacht het resultaat van een
in 1949 begonnen onderzoek, waarbij acht
honderd getuigen zijn gehoord. Er zouden
in de zaak Röhm 115 tot 160 tegenstanders
van Hitier om het leven zijn gebracht. In
de aanklacht wordt gezegd, dat Dietrich, de
toenmalige bevelhebber van de „Leib-
standarte Adolf Hitler", indertijd zeven
mannen, die in een gevangenis te München
waren opgesloten, het door Hitier gevelde
doodvonnis heeft aangezegd en opdracht
gegeven tot de executie.
Zowel Dietrich als Lippert bevinden zich
op vrije voeten. Eerstgenoemde is op ere
woord uit een Amerikaanse gevangenis
voor oorlogsmisdadigers vrijgelaten, waar
hij een vonnis van levenslang uitzat. Lip
pert. die in Nederland wegens oorlogsmis
daden werd veroordeeld is kortgeleden op
vrije voeten gesteld.
Dietrich was bevelhebber van het zesde
SS pantzerleger gedurende het Ardennen
offensief in december 1944. Hij werd ver
oordeeld wegens moord op zestig Ameri
kaanse krijgsgevangenen te Malmedy ge
durende deze slag. Het Beierse ministerie
van Justitie stelt ook aanklachten op tegen
veldmaarschalk Ferdinand Schörner, die er
door Duitse oudstrijders van beschuldigd is
soldaten en burgers geëxecuteerd te heb
ben, die zich poogden over te geven aan
Russische of Amerikaanse strijdkrachten
in Tjechoslowakije in 1945
Men heeft nog geen enkel levensteken
opgevangen van de ingesloten mijnwer
kers, die zich op een diepte van ongeveer
1035 meter moeten bevinden. Een vage
hoop leeft dat een hondertal arbeiders erin
geslaagd is naar een veilig deel van de
mijnen te ontkomen.
De reddingsactie vordert traag en zal
waarschijnlijk nog de gehele week in be
slag nemen. Daarom is de wanhoop in Mar
cinelle, de dichtbevolkte voorstad van Char
leroi, waar twee kolenmijnen en het be
langrijke electrotechnische bedrijf Avec
gevestigd zijn, groot. Honderden vrouwen
staan voor de enorme ijzeren, gesloten, hek
ken van de kolenmijn. Hierachter ontwaart
men de gewapende gendarmen. De Itali
aanse vrouwen huilen en jammeren luid
en hartverscheurend, de Waalse vrouwen
en meisjes kijken wezenloos voor zich uit.
Nu de brand niet meer zo'n grote schade
aanricht, is de hoofdzorg van de redders
de ingeslotenen van zuurstof te voorzien.
De brand wordt niet meer, zoals gisteren,
door massa's in de schachten gestort water
geblust, maar door, in allerijl aangevoerde,
dubbelkoolzure soda. Van overal in België,
tot van het grote vliegveld van Meisbroek
toe, werden gisteren koolzuur-blusappara-
ten in allerijl naar Marcinelle gevoerd.
Italiaanse verklaring
De Italiaanse minister van Arbeid, Vi-
gorelli, die hedenochtend in Charleroi
wordt verwacht, heeft te Parijs een ver
klaring afgelegd. Hij zei dat het „Italiaanse
offer in België lang genoeg heeft geduurd".
Men vreest, dat dit betekent dat de Ita
liaanse regering thans zeker niet meer
bereid zal worden gevonden om de werving
van Italiaanse arbeiders voor de Belgische
kolenmijnen goed te keuren. Sedert drie
maanden hebben de Italiaanse autoriteiten
deze werving geschorst. Maar te Luxem
burg werden in het kader van de Kolen-
en Staalgemeenschap onderhandelingen
gevoerd om opnieuw tot een emigratie van
Italiaanse arbeiders naar België te komen.
De catastrofe van Marcinelle zal ander
zijds de kandidaat-mijnwerkers, die thans
in Spanje worden geworven, wellicht af
schrikken. Men hecht aan de werving van
de Spaanse arbeiders het grootste belang,
daar de reeds te werkgestelde Spanjaarden
uiterst bevredigend werken.
WASHINGTON (A.F.P./U.P.) Op een
vraag tijdens zijn wekelijkse persconferen
tie heeft president Eisenhower gezegd dat
hij de inlichtingen waarover hij beschikt
aangaande het niet-erkennen van de schul
den van Indonesië aan Nederland, hem niet
in staat stellen een mening te geven. De
president kon alleen verklaren dat hij ge
looft in de onschendbaarheid van interna
tionale verdragen.
De Indonesische ambassade in Washing
ton heeft ontkend, dat de Indonesische
actie verhaast zou zijn door de naasting
van de Suezkanaalmaatschappij. In een
verklaring wordt gezegd dat er naar aan
leiding van onware veronderstellingen in
de pers op gewezen moet worden, dat aan
het besluit van de regering een voorbe
reiding van vier maanden door de advi
serende commissie is voorafgegaan en er
daarom geen verband bestaat met de jong
ste internationale politieke ontwikkelingen.
(Men zou er op kunnen wijzen, dat het
advies van die commissie anders luidde
dan het besluit, dat de regering van In
donesië heeft genomen.)
„Ik heet Bunno", zei Bunno. „Bent u juffrouw Pintemala?'"
„Jawel, dat ben ik", zei het vrouwtje.
Even later zat Bunno op een stoeltje tegenover juffrouw Pintemala en hij vertelde,
waarom baas Malba hem hierheen had gestuurd.
„Dus jij wilt de weg weten naar Luilekkerland?", zei ze. „Nou, ik kan je wel ver
tellen, hoe je daar komtmaar dan moet je daar eerst iets voor doen!"
„O", zei Bunno. „En wat is dat, juffrouw Pintemala?"
„Je zou eerst een week lang voor mij moeten werken", zei het vrouwtje. „Als je dat
gedaan hebt, kan ik je de weg verder wijzen".
We treffen het dit jaar
met de avondhemel in
de eerste weken van
augustus: de maan laat
verstek gaan en de he
mel fungeert dus als
een mooie, diep-donkere
achtergrond voor het
schouwspel dat elk jaar
om deze tijd terugkeert:
de vallende sterren van
de zgn. Perseïden-
zwerm.
Er worden er dit jaar
zestig per uur verwacht
in de nacht van 12 op
13 augustus. Maar we
hoeven niet tot die nacht
te wachten; ook op de
avonden ervoor zullen
we waarschijnlijk al
verscheidene kansen
hebben, zo'n meteoor
langs de hemel te zien
flitsen.
De beste camera voor
het registreren van me
teoren is nog altijd ons
oog: het bestrijkt een
groot veld, het is blik
semsnel draaibaar en
stelt automatisch in. Het
levert alleen geen foto
op en daarom neemt
men daarvoar dan toch
maar gewone toestellen,
voorzien van een spe
ciaal snufje.
Het resultaat van dat
snufje ziet u op bijgaan
de foto, waarop het
lichtspoor van een langs
de hemel schietende me
teoor in stukjes schijnt
te zijn gesneden. Dat ef
fect is bereikt door vlak
voor de lens een kleine
propeller te laten draai
en, die bij elke omwen
teling de lens even af
dekte en zo de donkere
onderbrekingen in het
lichtspoor veroorzaakte.
Men kan uit visuele
waarnemingen.de plaats,
de hoogte en de tijds
duur van het verschenen
lichtspoor bij benadering
bepalen; met behulp van
een foto als deze is dan
naderhand ook de snel
heid van de meteoor
nauwkeurig te bereke
nen. Kent men namelijk
het aantal omwentelinr
gen dat de propeller per
seconde heeft gemaakt,
dan is op de foto een
voudig na te meten hoe
snel de meteoor rijn
baan heeft doorlopen.
Overigens is het maken
van fotos als deze geen
eenvoudig karwei: men
weet immers van tevo
ren niet öf er in de he
melstreek in kwestie een
meteoor zal verschijnen
en zo ja op welk tijd
stip terwijl verder maar
moet worden afgewacht
óf het lichtspoor, dat
misschien voor het blote
oog goed zichtbaar is,
lichtsterk genoeg is om
een spoor na te laten op
de gevoelige plaat.
Met het oog op al die
onberekenbare factoren
gaan de meteorenfoto-
grafen dan ook als volgt
te werk: zij zetten hun
lens eenvoudig een tijd
lang open, terwijl de
camera gericht is op de
hemelstreek waar mete
oren worden verwacht.
Als er geen storend
stadslicht in de buurt is,
kan dat wel een half uur
duren zonder gevaar voor
sluiering van de plaat.
Zij moeten deze methode
wel volgen omdat een
andere onmogelijk is.
Meteoren schieten met
grote snelheid langs het
firmament (de Perseïden
bijvoorbeeld leggen per
seconde 61 kilometer af)
en zijn dus anders niet
te betrappen.
G. v. W.
Het Tweede Kamerlid mr. Burger
(PvdA) heeft onlangs aan de minister van
Verkeer en Waterstaat vragen gesteld over
de vermindering van de financiële deel
neming van de staat in de KLM.
De minister heeft thans geantwoord dat
reeds bij de behandeling van het ontwerp,
dat geleid heeft tot de wet van 21 augus
tus 1950 waarbij de ministers van Verkeer
en Waterstaat en van Financiën machti
ging ontvingen tot een bepaald maximum
in het kapitaal van de KLM deel te nemen,
de regering zich bereid heeft verklaard te
zijner tijd de deelneming van particuliere
zijde in het kapitaal van de KLM te be
vorderen, mede door de overdracht van
een deel van de aandelen welke thans in
het bezit van het rijk zijn.
De KLM zal thans aan het rijk tegen
afgifte van aandelen de 15 miljoen terug
geven die de KLM in 1950 had ontvangen
ten einde deel te nemen in het kapitaal
van de Geruda Indonesian Airways, welke
deelneming later is vervallen.
Een statutenwijziging als de onderhavige
neemt lange tijd van voorbereiding. De
besprekingen daarover hebben zich, ook
in het kabinet, over een langdurige periode
uitgestrekt. Het is slechts het gevolg van
toevallige omstandigheden geweest, dat de
eindbeslissing op het voorstel der betrok
ken ministers door het kabinet is genomen
enkele dagen nadat dit demissionair was
geworden. Ingevolge genoemde wet moeten
statutenwijzigingen onverwijld aan de Sta-
ten-Generaal worden medegedeeld. Zodra
de onderhavige statutenwijziging dezer da
gen haar beslag zal hebben gekregen, zal
zulks uiteraard geschieden.
De gemeente Zegveld in de provincie
Utrecht is een paar dagen verstoken ge
weest van elektrische stroom. Maandag
avond raakte door blikseminslag op een
bovengrondse hoogspanningsleiding een
kabel defect die gedeeltelijk door een
kanaal loopt. In deze waterrijke streek
moest een nieuwe kabel per boot worden
aangevoerd. Toen men deze door het ka
naal had gelegd en aangesloten, bleek er
nog geen stroom in Zegveld te zijn. Er
moest toen per boot nogmaals een kabel
worden gehaald en na urenlang hard wer
ken wisten de monteurs ervoor te zorgen
dat Zegveld woensdagmiddag om vier uur
weer stroom had.
De 1500 inwoners van Zegveld zijn ern
stig gehandicapt geweest door de storing.
De huisvrouwen konden niet stofzuigen en
strijken, de 70 boeren die dagelijks hun
koeien felektrisch melken moesten weer
overgaan op handmelken. De plaatselijke
kaasmakerij kon niet produceren, de bak
kers moesten het deeg met de handen
kneden en automobilisten konden in Zeg
veld geen benzine krijgen, omdat de enige
pomp aangewezen is op elektriciteit.
De kinderen in Zegveld moesten hun
ADVERTENTIE
M 65 R
ijsje missen want de machines van een
ijsbereider waren buiten werking.
s Avonds zat-men in de huizen bij een
oliepitje of een kaarsje. Op straat was het
aardedonker.
29)
Dan kunnen we zien, of het inderdaad zo
ernstig is en of er, zo nodig, nog wat aan te
doen valt.Hij keek nu naar de inspec
teur op en vervolgde kalmer: „U heeft
juffrouw Van Galen niet gekend. Anders
zou u weten, dat ze zich alles bovenmatig
aantrok en begrijpen wat het me voor
moeite moet hebben gekost om haar tegen
te houden. Radeloos vertelde ze me dat ze
die avond voor mijnheer Loman poeders
had klaargemaakt
Van Akkeren voelde de vraag in de blik
van de inspecteur. Hij knikte en ging
verder:
„Ja, het was dezelfde Loman, Dick Lo
man, met wie ik laatst.op die zaterdag
avond.
„Dat weet ik," zei inspecteur Beels.
„Vertelt u verder."
„Door mij kende juffrouw Van Galen
de familie Loman. Daarom wist ze precies
voor wie die poeders bestemd waren. Lo-
mans vrouw lag zwaar ziek, de arts had
haar al opgegeven. Hoe ik het heb klaarge
speeld, zal ik nooit vatten, maar ik kreeg
Nel zover, dat ze beloofde te wachten, tot
dat ik van de Lomans terug zou zijn. Er
was niets vreemds aan, dat ik zo vroeg in
de ochtend bij hen kwam oplopen. Ik was
er immers kind aan huis. En vooral toen
was het niet vreemd, daar ik wist, dat het
zijn vrouw slechter ging. Even informeren
kon dus niet opvallen.
En weer schenen Adriaan van Akkeren
de herinneringen te machtig te worden. Hij
wreef met beverige hand over zijn voor
hoofd, bedekte een ogenblik zijn ogen en
vervolgde dan:
„Ik rende de deur uit, riep Nel nog toe,
dat ze, ingeval de baas mocht komen, hem
maar moest vertellen, dat ik had opge
beld, van de kiespijn verging en daarom
wat later zou zijn. Onverschillig wat kon
ze hem zeggen.Een paar minuten daar
na belde ik bij de Lomans aan. Bij het zien
van het gezicht van de nachtzuster wist ik
al, dat het afgelopen was. Ik vond mijn
vriend Dick wanhopig in de woonkamer
zitten. Hij was door zijn groot verdriet
volkomen overweldigd. Troostende woor
den liet ik achterwege, ik drukte alleen
zijn hand. Na een poos fluisterde ik, dat ik
de overledene nog eens wilde zien en ging
naar de sterfkamer. Mijn blik zocht het
gevaarlijke doosje. Ik vond het onmiddel
lijk tussen een heleboel andere medicijnen
staan. Nadat ik me van de datum had ver
gewist, liet ik het in mijn zak glijden. Het
risico, dat de nachtzuster het zou missen,
was heel gering. Hoe ook, er zat niets
anders op. Ik moest het wel nemen. Dade
lijk hierna verliet ik het vertrek. Zover
was er weliswaar niets opvallends aan mijn
gedrag geweest, maar ik wilde het niet te
lang maken. U kunt het geloven of niet,
de dode had me met het doosje gezien. Ze
tuurde me naU merkt wel, inspecteur,
hoe ik overstuur moet zijn geweest. Maar
een apotheker of zijn assistent kan ook niet
erger overkQmen, dan een dergelijke ver
gissing. Je bent voor je leven genekt....
Zo gauw ik gevoeglijk weg kon, nam ik
afscheid van mijn gebroken vriend. Hij
begreep, dat ik naar mijn werk moest. Ik
holde terug. Gelukkig was de baas er nog
niet. Nel liep als gekooid op en neer. Ik
wist, dat nu pas het moeilijkste kwam. Ik
moest er haar van overtuigen, dat die on
gelukkige poeders geen invloed op het ver
loop konden hebben gehad. Jane Loman
zou toch zijn gestorven. Haar toestand was
immers al twee dagen volmaakt hopeloos.
In hoge graad leukaemie, een niet te
stuiten proces. Ik kon op dat ogenblik niet
méér bereiken, dan dat ze zou wachten,
totdat de doodsoorzaak door de behande
lende geneesheer was vastgesteld. Wan
neer er vermoedens zouden rijzen, wilde
ze zich terstond aangeven. Het klinkt ach
teraf allemaal heel eenvoudig," onderbrak
Van Akkeren zichzelf, „maar dat was het
allesbehalve toentertijd.
In de ingetreden stilte zei inspecteur
Beels:
„En u had er zich natuurlijk onderweg
reeds van overtuigd, of er een of meer van
de bewuste poeders waren gebruikt?"
Van Akkeren keek hem verbaasd aan,
alsof hij van een andere planeet kwam
vallen. Met afwezige stem antwoordde hij:
„Ja. Eén ontbrak er in het doosje."
Beels schoof dit voorlopig ter zijde.
„Kwam al dadelijk de gedachte bij u op
van andermans vreselijke, maar menselijke
vergissing een pressiemiddel te maken?"
Zijn stem trilde van onderdrukte veront
waardiging.
„Nee. Ik zweer het!" Adriaan van Ak
keren liet het hoofd zinken. „Dat is pas
later in me opgekomen. Mijn eerste, eer
lijke gedachte was, Nel te helpen en tegen
de gevolgen van haar abuis te bescher
men."
„Dus achteraf veranderde die goede, of
eigenlijk normale reactie in chantage,"
vertolkte inspecteur Beels zijn gedachten
hardop. „Zodra u wist, dat ze u afwees.
„Maar niet om geld," kwam het zwakke
verweer.
„Maar om liefde! Ik weet niet wat erger
is," liet de inspecteur zich ontvallen. „En,
mijnheer Van Akkeren, verzette juffrouw
Van Galen zich nooit tegen uw opdringe
righeden? Heeft ze er nooit een eind aan
willen maken, doordat ze zelf aan de zaak
ruchtbaarheid gaf?"
„Ze had het tot nog toe niet gedaan, of
schoon ze vaak genoeg tegen me heeft ge
zegd, dat ze liever de schande wilde dra
gen, dan verder naar mijn liefdesverkla
ringen te moeten luisteren. Alleen de angst
haar verloofde te verliezen, heeft haar
uiteindelijk van deze stap weerhouden. In
haar hart was ze er namelijk van over
tuigd, dat hij zich bij een openlijk schan
daal zou terugtrekken."
Adrie van Akkeren probeerde te peilen
wat voor indruk zijn verhaal op de inspec
teur had gemaakt. Een niet al te beste, dat
lag er dik op. Bij nader inzien was zijn
houding ook door en door misselijk ge
weest, maar over deze kant van de zaak
had hij zo min mogelijk nagedacht. Hij was
door zijn liefde voor Nel bezeten geweest
en nog razender had hem haar afwijzing
gemaakt. Die had hij niet kunnen ver
kroppen, hoe voorzichtig ze hem ook had
bijgebracht, dat ze zijn gevoelens niet kon
beantwoorden.
Opnieuw schoot hem haar laatste brief
te binnen. Duidelijk zag hij de zinnen weer
een voor een voor zich. Ze had hem voor
de zoveelste keer gesmeekt haar eindelijk
met rust te laten. Al die tijd had ze onder
de dood van die arme Jane Loman ge
leden, hoewel te harer laste niets was
komen vast te staan. Hij moest toch be
grijpen, had ze geschreven, dat haar ge
weten er desondanks niet gerust op was.
En dat ze hieraan al genoeg had te
torsen
Van Akkeren voelde, dat hem het koude
zweet uitbrak. Verstolen veegde hij met
de hand langs het voorhoofd. Ja, klam tot
de haarwortels toe. Hij moest die brief
onmiddellijk vernietigen. Dadelijk, nadat
de inspecteur weg was.
„Heeft u iemand van dit gezamenlijk ge
heim deelgenoot gemaakt?"
Beels' gedachten werden door deze on
verwachte onthullingen alle mogelijke
kanten uitgestuurd.
„Nee, niemand." Van Akkerens stem
klonk vast en oprecht. „Dan zou ik
dan had ik.Hij stokte. Hij voelde zelf
de laagheid van zijn conclusie.
dan zou u uw wapen uit de hand
hebben gegeven, niet waar?" voltooide de
inspecteur de zin.
„Ja. En dat was natuurlijk niet mijn be
doeling."
„Ook tegenover uw vriend Loman heeft
u gezwegen?"
„Tegen hem in de eerste plaats uiteraard.
Hij zou het aan de grote klok hebben ge
hangen. Wat begrijpelijk zou zijn geweest.
Wie weet, of hij niet opgraving zou heb
ben aangevraagd! En dat kon ik in geen
geval gebruiken."
Inspecteur Beels zag de redelijkheid van
deze verklaring in. Van Akkeren zou bij
het prijsgeven van zijn wetenschap niets
hebben kunnen winnen. Maar kon er niet
ergens toch een lek zijn geweest? En juist
met deze vriend Loman had Van Akkeren
die bewuste zaterdagavond doorgebracht.
Rechercheur Molenaar had bij Loman zelf
de bevestiging van het alibi gekregen.
(Wordt vervolgd).
