(^Mannetje Grommelebrom
SPOEL OM die melkfles!
DE ONZICHTBAREN f
Grote films op de Berlinale
kwamen pas aan het eind
Vluchtelingen
J
Reprise van de slag van Bossu
bracht Hoorn een teleurstelling
Agenda voor
Haarlem
Te veel kaf onder
het koren
RADIO REPARATIE
KJ.
bondig
NAAIMACHINES
ZATERDAG 6 JULI 1957
KERKELIJK LEVEN
Brede taak
Referaten
RENAULT FREGATE
Garage „DEN HOUT"
Patiënt overleed door
vergissing van verpleger
Akkoord met België over
de Stop van Ternaayen
H. 1. MAERTENS N.V.
Prils v.a. f 2.975 -
BMW
ISETTA DEALER:
Fa. J. 3. VAN KOOTEN
Directeur van „Nieuws
gier" in Djakarta
gearresteerd
Even spoelen, even spuiten
Schoon van binnen en van buiten
BERLIJN Het streven, de deelneming
aan het internationale filmfestival te Ber
lijn, de Berlinale, zo groot mogelijk te ma
ken, heeft tot gevolg gehad, dat de ge
middelde kwaliteit van de vertoonde films
aan de bescheiden kant is gebleven. Dat
ligt voor de hand: als men, bij een aantal
van 42 deelnemende landen, speelfilms
toelaat van staten, die op cinegrafisch ge
bied geen enkele naam hebben, dan kan
het niet anders of er komen misgrepen
op het doek.
Het ware verstandiger geweest als men
wat beperking had toegepast en het aan
tal te vertonen films had verminderd door
slechts werken toe te laten, welker ar
tistieke kwaliteiten aan festivaleisen vol
doen. Nu was het voor de mensen van
ONLANGS IS in Eastbourne in Enge
land de jaarvergadering gehouden van de
afdeling voor interkerkelijke hulp en dienst
aan vluchtelingen, welke ressorteert onder
de Wereldraad van Kerken. Tijdens deze
bijeenkomst is meegedeeld, dat er tussen
april 1956 en mei 1957 veertigduizend
vluchtelingen door de Wereldraad van Ker
ken tot een nieuwe bestemming zijn ge
bracht.
DIT LIJKT een fantastisch aantal en
wij zouden er enthousiast over worden
wanneer niet de leider van het vluchte
lingenwerk, dr. Chandler, tegelijkertijd had
meegedeeld, dat er nu nog honderdvijftig
duizend vluchtelingen wachten om gehol
pen te worden. Hij zei: „Wij moeten ach
ter deze cijfers het gezin zien, dat op de
dag wacht, waarop dit het kamp verlaten
kan om in het ontvangende land de Ge
meente te ontmoeten, die voor dit gezin
een woning in orde maakt en voor de
vader werk zoekt!"
Wat de arbeid aan de Hongaarse vluch
telingen betreft, zei de Oostenrijkse ver
tegenwoordiger van het oecumenische
hulpverleningswerk, Arthur Forster, dat,
de belangstelling van de wereld, nog een
paar weken langer geduurd had, thans het
hele probleem van de Hongaarse vluchte
lingen in Oostenrijk zou zijn opgelost. Er
zijn destijds achtenzestig organisaties ge
weest, die hulp hebben verleend toen de
grootste toevloed van Hongaarse vluchte
lingen over de Oostenrijkse grens stroom
de. Al deze organisaties hebben zich lang
zamerhand teruggetrokken. Er is nog maar
één overgebleven namelijk de Wereldraad
van Kerken. Het grootste probleem is dat
van de achtendertighonderd alleenstaan
de jongeren, die „in geen geval in hun
tegenwoordige omgeving kunnen blijven".
HET IS DE taak van deze jaarvergade
ring om alle medewerkers aan de afdeling
voor interkerkelijke hulp de oecumenische
hulpprojecten aan te wijzen voor het ko
mende arbeidsjaar. Deze projecten om
vatten voor dit jaar: predikantenopleiding
en vorming van leken in Spanje, de bouw
van een kindertehuis in een iudustrie-
voorstad van Wenen, opbouw van vijf ker
ken in Griekenland, die door een aardbe
ving verwoest zijn, bouw van lagere scho
len in Hongkong en een ziekenhuis in
Saigon.
De directeur voor de afdeling van Inter
kerkelijke Hulp, dr. Cooke, heeft er ten
aanzien van deze noodzakelijke werkzaam
heden op gewezen, dat het niet de taak
van de Wereldraad is om hier eigenmach
tig te helpen. „Wij hebben tot taak de op
merkzaamheid van de kerken te richten op
de bijzondere noden en wij hebben de op
dracht om daadwerkelijke steun aan te
bevelen bij bepaalde projecten. Onze af
deling is geen ministerie van Financiën,
dat zelf uitkeringen kan doen. Maar wij
vertrouwen, dat dit programma een gele
genheid zal bieden voor oecumenische
dienst, die niet alleen zal leiden tot ver
nieuwing van de kerk, maar ook het Ge
tuigenis van het Evangelie zal versterken
door het lenigen van de menselijke nood".
Er zijn voorts op deze jaarvergadering
referaten gehouden door vertegenwoordi
gers uit alle delen van de wereld. Wan
neer wij deze redevoeringen lezen, moeten
wij wel tot de conclusie komen, dat er
hier en daar uitzonderlijke noodsituaties
bestaan. Zo heeft de vertegenwoordiger
van Jordanië (wij schreven de vorige week
in deze rubriek nog over dit land) met
klem gesproken over de millioen Arabi
sche vluchtelingen. „Zij zijn toch mensen
als wij, heeft hij uitgeroepen, mannen,
vrouwen en kinderen, geschapen naar het
beeld van God, en daarom moeten zij
meer hulp van ons ontvangen".
De predikant van de Schotse kerk in
Jeruzalem en tevens voorzitter van de
Nationale Christenraad in Israel, heeft
over de situatie van de joden-christenen
in Israel gesproken. Het blijkt, dat zij
vaak onder vreselijke omstandigheden le
ven. Vaak hebben zij te lij "en onder eco
nomische discriminatie. Zij worden door
hun familie gemeden. Zij staan buiten hun
eigen gemeenschap en vallen vaak ten
prooi aan sekten, die hen verwijderd hou
den van de gemeenschap der kerk. De
verdeeldheid onder de christenen wordt
hier pijnlijk zichtbaar. De vertegenwoor
diger van de anglicaanse kerk van India,
Pakistan, Birma en Ceylon wees er op,
dat hij namens jonge volken sp.ak, die de
vrijheid hebben gekregen. Nu hebben wij,
zei hij, een constructieve opbouw nodig,
geen strijd en de kerk van Christus
moet ons de weg wijzen. Ook de leider
van de Theologische School in Djakarta
was aanwezig. Hij verklaarde, dat de
oecumenische ontwikkeling in Indonesië
het scherpst naar voren is gekomen in de
interkerkelijke hulp. „Door de armoede
zijn de christenen nauwer naar elkaar toe
gedreven. Daarom is een vernieuwde en
diepere bezinning op het wezen der kerk
meer nodig dan ooit te voren."
De vergadering in Eastbourne werd be
sloten door onze landgenoot dr. Visser 't
Hooft, de secretaris-generaal van de We
reldraad van Kerken. Zijn woorden njoe-
ten op de aanwezigen grote indruk heb
ben gemaakt, vooral toen hij uiteenzette,
dat de interkerkelijke hulp eenvoudig een
afschaduwing moet zijn van de overgave,
waarmee Christus zich aan ons en onze
wereld heeft gegeven.
Scène uit de film „Vaders en kinderen"
met Vittorio de Sica.
filmbedrijf, pers enz. eenvoudig onmoge
lijk, alle films te gaan zien. Het schijnt
inderdaad in de bedoeling te liggen, in de
toekomst1 op z'n minst een kwantitatieve
beperking toe te passen en daarmee zal
dan al veel gewonnen zijn.
Maakt u nu alstublieft niet uit deze
aanhef op, dat er geen goede films te Ber
lijn werden vertoond, want zo tragisch
was de situatie geenszins. Met wijs beleid
heeft men ervoor gezorgd, dat er een op
gaande lijn in de programma's te consta
teren viel en vooral de laatste dagen kwa
men er tal van uitstekende films in ver
toning. De Amerikanen bijvoorbeeld ver
toonden The Wayward Bus, een film van
de Duitse regisseur Victor Vicas, van wie
op een vorig festivaleen probleemfilm
over de verhouding west-oost ging. Een
probleemfilm is The Wayward Bus niet,
al wordt er een huwelijksverhouding op
boeiende wijze in behandeld, met Joan
Collins en Rick Jason als de beide echt
genoten en met Dolores Michaels, Jayne
Mansfield eh Dan Dayley in de voornaam
ste bijrollen. Er is ook veel spanning in,
speciaal in de episode van een bus, die
een soort „dodenrit" volbrengt.
Een hoogtepunt van het festival, de
Amerikaanse film 12 Angry Men (Twaalf
boze mannen) van Sidney Lumet, kreeg de
voornaamste prijs, de Gouden Berlijnse
Beer, als beste speelfilm van het festival.
Van Groot-Brittannië en Italië zagen we
in deze laatste dagen ook enkele uitsteken
de films. Groot-Brittannië, dat blijkbaar
de sterkste van zijn drie troeven tot het
laatst had bewaard, vertoonde „Woman
in a Dressing "Gown" (Vrouw in een peig
noir) van regisseur J. Lee Thompson, een
film gebaseerd op een verhaal en draai
boek van de toneelschrijver Tedd Willis,
die ook te onzent door enkele toneelstuk
ken (bijvoorbeeld „Buster", destijds door
de Boubers gespeeld) enige naam heeft.
Een voortreffelijk verhaal, dat doet den
ken aan Brief Encounter en dat even na
tuurlijk, even menselijk en even overtui
gend is. Yvonne Mitchell, die de prijs
kreeg, voor ,de beste vrouwenrol, speelt
hierin ae rol van een slonzige maar lieve
vrouw, .jüe. haarp.ch.tgenoqt gespeeld dpor
Anthony" Qualle, m*§gt "verliezen aan
een charmant jong meisje, bij wie hij zich
meer thuis voelt dan in de bende van de
echtelijke woning. De man gaat zelfs met
het meisje weg, maar op het laatste ogen
blik keert hij op zijn schreden terug: hij
kan dat zijn vrouw niet aandoen. „Woman
in a Dressing Gown", vol verrassende de
tails, knap gespeeld en uitstekend ge
regisseerd, verwierf de prijs van de inter
nationale organisatie der filmcritici.
Italië vertoonde, behalve een prachtige
documentatie over de Zuidzee-eilanden,
„Ultimo Paradiso" (Het laatste Paradijs)
genaamd, een allercharmantste comedie,
„Padri e Figli" (Vaders en Kinderen) van
een regisseur, die zich een grote reputatie
in het luchtige genre heeft verworven:
Mario Monicelli. In een vlotlopend ver
haal, vertolkt door een keur van acteurs,
onder wie Vittorio de Sica, zijn vijf fa-
miliegeschiedenisjes met elkaar verweven,
vijf verhalen van ouders en kinderen, die
ADVERTENTIE
12 maanden volle garantie inclusief arbeids
loon. Prijzen vanaf f 7.990.Vraag eens
nadere inlichtingen bij
WAGENWEG HAARLEM
Tegen een 26-jarige verpleger van een
ziekenhuis in de hoofdstad, die een patiënt
tijdens een maagonderzoek per vergissing
een verkeerde vloeistof had toegediend,
als gevolg waarvan de man die reeds
ernstig ziek was, overleed, heeft de offi
cier van Justitie bij de rechtbank te Am
sterdam twee maanden gevangenisstraf
geëist.
Op 13 maart zou de patiënt, een bejaar
de man, een maagonderzoek ondergaan.
De avond tevoren had de verpleger alle
benodigdheden voor dit onderzoek, be
halve een fles vloeistof die koel bewaard
moest worden, klaar gezet. De volgende
morgen ging hij deze fles halen uit een
vertrek. Hij pakte uit een der kasten een
fles met vloeistof die dezelfde kleur had
als die welke hij nodig had.
Nadat de patiënt wat vloeistof was toe
gediend klaagde deze over pijn.. De ver
pleger rook toen aan de fles en ontdekte
zijn vergissing. Onmiddellijk waarschuw
de hij een dokter en er werd ingegrepen,
maar dit baatte niet. Op 15 maart over
leed de patiënt door vergiftiging.
De geneesheer-directeur van het zieken
huis verklaarde dat de patiënt nog twee
a drie maanden geleefd zou hebben. Hij
leed aan een ernstige ziekte. Indien hij
gezond zou zijn geweest, had hij van de
vergiftiging kunnen herstellen.
De officier van Justitie was van oordeel,
dat de verpleger heel slordig was geweest.
Hij had niet gecontroleerd of hij de goede
fles uit de ijskast haalde, hetgeen hij op
het etiket had kunnen zien. De officier
noemde dit grove onachtzaamheid. Daarom
meende hij dat niet met een voorwaarde
lijke straf kon worden volstaan.
De rechtbank deed terstond uitspraak
en veroordeelde de verpleger tot een voor
waardelijke gevangenisstraf van drie
maanden.
Het ministerie van Verkeer en Water
staat deelt mede:
Nadat principiële overeenstemming was
bereikt door de ministers van Buitenland
se Zaken van België en Nederland over de
opheffing van de Stop van Ternaayen,
werd op 4 juli in het ministerie van Ver-
Keer en Waterstaat in Den Haag een be
spreking gehouden tussen de Belgische mi
nister van Openbare Werken en Wederop
bouw en de Nederlandse minister van Ver
keer en Waterstaat, teneinde de technische
aspecten van het plan nader te onderzoe
ken.
Deze bespreking leidde tot een volledige
overeenstemming, zodat in het begin van
september van Belgische zijde zal kunnen
worden overgegaan tot de aanbesteding
van een grote sluis voor schepen tot
2000 ton.
ADVERTENTIE
Nassaustraat 5 - Haarlem - Tel. 15220
Nieuwe Groenmarkt 2 - Haarlem - Tel. 15228
Kinderen willen graag spelen; dat was natuurlijk ook al zo in de tijd van mannetje
Grommelebrom. Maar denk je, dat die het leuk vond, als hij; kinderen zag spelen?
Nee, hoordat was niets voor die ouwe brompot! Evengoed als hij dieren niet kon
uitstaan, hield hij ook niet van kinderen.
Zo waren er op een dag twee jochies aan 't ballen op de weg bij mannetje Grom-
melebroms huis. En ja, hoe gaat datnatuurlijk kan de bal wel eens de verkeerde
kant uit springen. De bal viel in de tuin en de jongens vroegen netjes, of ze 'm
terug mochten hebben 12-13
Dat wat het klapstuk van de Hoornse
stadsfeesten had zullen worden, heeft het
slechts tot een sisser van enig formaat
weten te brengen: radio- pers en televisie
mensen hebben elkaar bij het opspuiten
van een middelgroot vuurwcrk-met-vele-
knaleffecten eens aangekeken en zich af
gevraagd, of dit nu de getrouwe naboot
sing van de slag op de Zuiderzee moet
zijn, die in het zware jaar 1573 de goede
stad Hoorn aan de rand van de verwoes
ting bracht, maar haar tenslotte een vic
torie opleverde, een Graaf Bossu en een
plaatsje in de geschiedenisboeken aller
eeuwen.
Het begon zo goed aan het avondlijke
Hoornse Hop, waar heel de stad en half
West-Friesland waren samengestroomd op
het gerucht der piekeniers, die met kar-
ADVKRTENTIE
Comfortabel als een auto,
economisch als een motorfiets
U vindt
gemakkelijk
parkeerruimte
U komt
overal „door"
U bent
beschermd
tegen weer
en wind
nip;
Houtplein 18-20. TeleL 12000
Grote Houtstraat 140. Telef. 12S49, Haarlem
allen een gelukkige afloop hebben. Heel
kunstig zijn die geschiedenisjes met el
kander in verband gebracht. Het verhaal
is niet na te vertellen, maar het is over
tuigend en boeiend.
Nederland vertoonde in dit festival De
Morgenster, ciné-poème van Charles Hu
guenot van der Linden. De vertoning is
met veel bijval ontvangen, maar de film
verwierf niet de prijs, die sommigen ook
onder de Duitse festivalgangers, hadden
verwacht.
Overigens heeft de internationaal-
samengestelde jury met haar oordeel ze
ker de algemene instemming kunnen ver
werven. Daardoor alleen al onderscheidde
de Berlinale zich van vrijwel alle andere
festivals van de laatste jaren!
Jan Koomen
DJAKARTA (ANP) De directeur
hoofdredacteur van het in de Nederlandse
taal in Djakarta verschijnende dagblad
„De Nieuwsgier", Hafas, is donderdag door
de militaire autoriteiten gearresteerd. Hij
werd in zijn woning te Djakarta door de
militaire politie aangehouden.
De legerwoordvoerder weigerde, bijzon
derheden over deze arrestatie bekend te
maken.
ADVERTENTIE
tetsen, vuurmonden en hellebaarden naar
het Hoofd waren gesneld, toen de ijlbode
van de Westerdijk somber en beangst was
komen melden, dat een groot zeegevecht
zich ging verplaatsen van de wateren rond
Marken naar het rustige Hop.
De klokken beierden een monotoon maar
opwindend lied over de stad, zoals dat
eens moet hebben weerklonken over de
veste, die zich door een zware Staatse
vloot en de vloek van Alva bedreigd zag.
De simpele vissersvloot van de stad
maakte zich op ten strijde en de dapperen
uit de burgerij marcheerden vendelsgewijs
en in de fraaie dos der zestiende eeuw
naar de wallekant, begeleid door het rom
melen van de diepe trommen.
Vrouwen namen hartroerend afscheid
van hunne gelieven en kinders klemden
zich angstig aan de rokken der achterblijf-
sters vast.
Dat Heintje Davids op het doorfeesten-
de Baadland over de stem van de radio
reporter, die het historische verhaal van
de zeeslag navertelde heenschreeuwde,
deerde niet zozeer er waren tenslotte
méér anachronismen te bespeuren in deze
pantomine, want hellebaardiers met achte
loze sigaretten in de mondhoek zijn ook
geen beste figuranten.
Jan Haring scheepte zich met Jan Last
en Jan Dirksz. in op de HN 30, de bruine
zeilen gingen omhoog en ver over het wa
ter rolde de onheilspellende donder van
het scheepsgeschut, dat zich rokend een
weg baande tot de ruimte voor West-Fries
land.
Maar daarna kwam de deceptie, want er
gebeurde in het geheel niets en de organi
satoren van deze zeeslag stonden er zelf
wat verslagen bij: of het vuurwerk was
nat geworden, of er klopte iets anders niet
geheel.
In de snel vallende schemer is er toen
maar het beste van gemaakt. Hetgeen er
op neer kwam.'daf'de'V.Iriquisitiè", hot ad
miraalsschip van de Staatsen in volle zee
door de dapperen van Hoorn geënterd
werd en Jan Haring de vlag uit de mast
ging plukken en daarboven enige donder
bussen uit elkaar sprongen, die de on
heilen van een historische zeeslag op geen
stukken na vermochten na te bootsen.
Bossu is aan land gebracht en in triomf
naar het Rodesteen gevoerd, schout en
schepenen van Hoorn hebben hem, de
verslagene volgens 's lands eer een kanne
bier geboden, maar langs de kant der kij
kers was geen enkel enthousiasme merk
baar voor het geval, dat te zeer rammelde
en te weinig spectaculair was opgezet, om
Hoorn te doen geloven in het heldendom
der vaderen.
Maar deze teleurstelling kon tenslotte
tot vier uur worden weggespoeld in de
feestvreugde, die bij wijze van revanche
hoog oplaaide in de stad. Waar Bossu, op
gesloten in het Weeshuis als enige koud
van is gebleven
Geëlectrocuteerd. Een 24-jarige onge
huwde monteur uit Geleen is in aanraking
gekomen met de stroom van een elektri
sche installatie in de kelder van een café,
waar hij werkzaamheden verrichtte voor
het plaatsen van een nieuw buffet. Hij
overleed kort daarna.
12. Triomfantelijk keek hij mij aan.
„Wat ik daarvan zeg?", herhaalde ik lachend. „Het
zelfde als vanmorgen vroeg, gisteren en eergisteren. Wat
jij beweert, slaat in zekere zin op Mohammed en op
Boeddha en misschien ook nog wel op ettelijke andere
grondleggers van religies. Als ik je opvatting, dat de
religie het begin van alle wetenschappen is, tot zover
kan onderschrijven, denk ik bij het begrip religie niet
aan een bepaalde godsdienst maar religie zonder meer,
precieser gezegd: aan een religieuse cultus. En denk ook
eens aan de chemie. Waar is zij uit ontstaan? Uit de
alchemie natuurlijk, zul je zeggen. Juist! Maar hoeveel
geestelijk werk, hoeveel onderzoekingsarbeid werd niet
doelloos verricht, hoeveel hersens spanden zich niet in
om de Steen der Wijzen, het Levens Elixer, het kunst
matige goud te vinden? Hoe lang is de weg wel niet
geweest die van de alchemie naar de chemie voerde?
Maar toch lijkt mij die weg kort, vergeleken bij die,
welke van de religieuse cultus, der primitieven naar onze
tegenwoordige religie leidde".
Komoroff zweeg even, maar toen merkte hij op: „Je
redenering heeft wel iets aantrekkelijks, maar toch is
ze fout".
Hij greep wederom naar de gouden armband en staar
de naar het flakkerende vlammetje van de olielamp. Zo
als hij daar voorovergebogen zat, zocht hij dat
meende ik tenminste naar nieuwe argumenten, waar
mede hij mij weer zou kunnen aanvallen. Ik wilde dit
gesprek echter, tenminste voor vandaag, beëindigen, te
meer daar dit thema ook wel weer de volgende dagen
precies zoals de afgelopen een hoofdthema zou
blijken te zijn. Ik begon mijn slaapzak op te zoeken,
rolde haar uit, kroop er in en strekte mij behaaglijk uit,
nadat ik mijn browning naast mij neer had gelegd.
Komoroff mompelde tenslotte nog wat onverstaan
baars, maar zweeg toen gelukkig.
De koude nachtlucht drong door de dunne tent-wand
naar binnen, wat bepaald niet aangenaam was. De stilte
werd nu en dan verstoord door het snuiven en stampen
der paarden. Van tijd tot tijd ritselde het riet als er een
windvlaag overheen streek. De rustige, diepe ademhaling
van de Rus verraadde mij al spoedig, dat hij ingeslapen
was. Ondanks mijn vermoeidheid lag ik nog lange tijd
wakker, luisterde ik naar de vreemde geluiden, die door
de nacht mijn oor bereikten: de roep van een vogel, het
gesnater van een wilde eend, dat tegen de rand van het
(Vertaald uit het Duits. Oorspronkelijke Nederlandse
titel: IN DE BAN VAN TEMOEDSJIN)
bos teruggekaatst werd. Gedachten kwamen in mij op,
verdwenen weer en vloeiden tenslotte ineen. Ik kon ze
niet meer vasthouden en viel toen ook in een lichte slaap.
De volgende morgen bracht ons koud en onvriendelijk
weer. Sneeuwwolken bedekten de hemel. Een scherpe
wind blies door de rietvelden.
Vrij snel waren de paarden geladen en hadden wij
enkele koppen thee gedronken. Om de kou in zijn benen
kwijt te raken, gaf Komoroff zijn paard de sporen en
galoppeerde weg.
Ik liet daarentegen eerst de lastpaarden vertrekken
en onderzocht met een critisch "oog of alles goed vast
zat. Pas toen ik mij hiervan overtuigd had, gaf ook ik
mijn paard de sporen.
Even verderop stond een kudde antilopen. Bij mijn
nadering hieven zij' de kop op, keken mij nieuwsgierig
aan en dromden toen bijeen, zonder echter te vluchten.
Het paard van Komoroff ging nu stapvoets, en toen
ik hem had ingehaald, moest ik mijn paard inhouden.
De steppe was hier door marmotten volkomen onder
graven. Piepend en schreeuwend keken de dieren ons
nieuwsgierig aan. Kwamen wij naar hun zin echter te
dichtbij, dan verdwenen zij in één van de vqle holen,
om echter vér voor ons weer naar boven te kruipen.
„Een pracht weg, vind je ook niet?", riep Komoroff
mij toe.
Ik gaf hem geen antwoord, want ik had al mijn aan
dacht nodig voor mijn paard. Steeds wanneer het met
een voet in één der gaten wegzakte, moest ik het dier
helpen. Het werd een zware tocht en Komoroff en ik
waren blij, toen we eindelijk weer stevige grond onder
de paardenhoeven voelden. De dieren vielen vanzelf in
een draf en Komoroff riep opgelucht: „Gelukkig, dat is
voorbijHet zou het meest ongelukkige moment geweest
zijn om nu mijn nek te breken!"
„Het moment, waarop je je nek breekt, is dunkt mij,
altijd het meest ongelukkige uit je leven", antwoordde ik.
„Daar ben ik het niet mee eens", repliceerde Komo
roff. „Tenminste wat mijn persoon betreft. Mijn levens
boek is reeds lang geleden geschreven al heel wat jaren
weet ik, dat men alleen dat doet, wat men moet, en
niet dat, wat men wil. Ik klem mij niet zo aan het
leven vast als zo veel andere mensen en daarom vrees
J
ik de dood ook niet. De Chinezen hebben een spreek
woord dat zegt: De dood is gelijk een bliksemschicht,
die met een aureool omgeeft, wat hij verteert. De dood,
zo geloof ik tenminste, is de beste vriend van de mensen.
Niet meer zijn, uitgewist gelijk de met een griffel ge
trokken lijn op een lei, die door een natte spons wordt
weggeveegd. Alles, wat pijn deed, kwelde, martelde, en
het hart verscheurde; alles, wat de hersenen niet konden
vatten, wat het gemoed verbitterde, niet meer te hoeven
voelendat moet toch mooi zijn? Niets meer van
zichzelf weten, van anderen, dood zijn kan er iets
schoners bestaan?"
„Ja", antwoordde ik lachend. „Het leven!"
„Het leven! Ja, dat leven. Maar waarom? Om zich
zelf en anderen te pijnigen en verdriet te doen? Mij heeft
het leven slechts teleurstellingen gebracht. Éénmaal, ja,
toen leek het mij waard om te leven, en toen geloofde
ik er ook nog aan. Aan een leven van geluk. Maar het
was een bijgeloof. Het was, alsof dat leven wilde zeggen:
Kijk, al deze schone dingen, al deze gelukzaligheid heb
ik te schenken, maar jij zult daar geen deel aan
hebben
De Rus staarde, toen hij dit zei, naar het oneindige,
hield, de gewoonte getrouw, met zijn réchter hand de
gouden armband vast. Hij moest zwaar geleden hebben,
dat hij er zo'n filosofie op na hield!
„En tóch zijn er ontelbaar veel mensen, die gelukkig
en tevreden zijn, die van het leven houden en die bang
zijn voor de dood", merkte ik op. „Denk maar eens aan
de volkeren, wier religies de wedergeboorte beloven. Ik
geloof niet te veel te zeggen als ik beweer, dat nagenoeg
alle mensen wedergeboren zouden willen worden, on
danks de pijn, de smart en het leed, die nu eenmaal
met het leven nauw verbonden zijn. Is de wedergeboorte
eigenlijk niet het aloude vurige verlangen van bijna
iedereen?"
„Dat is mogelijk. In iedere mystiek gaat een stukje
waarheid schuil, die men op een andere manier niet zo
precies tot uitdrukking kan brengen en ik geef graag
toe, dat ik meerdere malen geloofd heb, dat ik voor de
poorten van het innerlijke rijk stond.,.."
Komoroff schudde het hoofd.
„Hoe dan ook, ik wil dood blijven, als ik eenmaal
gestorven ben. Dood. Geen opstanding, geen weder
geboorte wil ik".
(Wordt vervolgd).
De actie „Toverbal". Ten overstaan van
notaris E. Bennink Bolt is de trekking ge
houden van de Roode-Kruis-prijsvraag, die
verbonden was aan de actie „Toverbal".
Van de 14893 ingezonden oplossingen bleek
ongeveer 12 percent de goede slagzin Ons
Rode'Kruis te bevatten. Mevr. A. Dooren-
Pas te Deventer verwierf' de eerste prijs
een televisietoestel; een bromfiets als tweede
prijs was voor de heer W. van Dijk te Ha-
velte en de derde prijs een radiotoestel
viel ten deel aan- de heer H. J. Heikens te
Midwolda.
Buitenlands vlootbezoek. De Canadese
fregatten „Fort Erie", „Lanark" en „Lauzen"
zullen in de week van 9 tot 14 juli een niet
officieel bezoek aan de hoofdstedelijke ha
ven brengen. De Noorse fregatten „Tromsö"
en „Arendal" bezoeken Amsterdam van 26
tot 29 juli eveneens onofficieel. De Britse
torpedobootjager „Decoy" zal van 27 tot 31
juli een operationeel bezoek brengen.
A. G. van Daalen overleden. Op de
leeftijd van 72 jaar is te Antwerpen overle
den de heer A. G. van Daalen, gewoond heb
bende te Rijswijk en in leven directeur van
de n.v. Glasfabrieken Schiedam-Delft. De
heer Van Daalen was maandagmiddag bij
een aanrijding met een vrachtauto in Ant
werpen ernstig gewond. In het Stuyvenberg
ziekenhuis aldaar, waar hij ter verpleging
was opgenomen, is hij overleden zonder tot
bewustzijn te zijn gekomen.
Minder trillingen. Als een van de eerste
luchtvaartmaatschappijen ter wereld heeft
de KLM een nieuw systeem toegepast bij de
nieuwe DC-7c's, om lawaai en trillingen in
de cabine te verminderen. De rotatie van de
propellerbladen wordt zodanig geregeld, dat
de door deze bladen veroorzaakte druksto-
ten op de romp geneutraliseerd worden.
Waarborgfonds. De staatssecretaris van
Economische Zaken, dr. G. M. J_ Veldkamp,
heeft het bestuur van de stichting „Waar
borgfonds" voor het melkdetailhandelsbe-
drijf" officieel geïnstalleerd. In een toespraak
zei dr. Veldkamp dat hiermee wederom een
belangrijk onderdeel van het complex der
gegarandeerde middenstandskredietregelin-
gen tussen overheid en bedrijfsleven is tot
stand gekomen.
De brand te Delft. Omtrent de brand
die woensdagmiddag tengevolge van blik-
seminslag heeft gewoed Jn het nieuwe hoog
spanningsstation van het electriciteitsbedrijf
Zuidholland aan het Oostblok te Delft, deelt
de politie mee, dat volgens een voorlopige
schatting de schade 7 ton tot een miljoen
zal bedragen. Dit schadebedrag zal onge
veer overeenkomen met de totale waarde
van het station. Van de 40 ton olie in de
transformator is een heel groot deel ver
loren gegaan.
Ilelihaven Maastricht. De Sabena krijgt
in Maastricht de modernste helihaven van
West-Europa. Deze helikopterluchthaven
wordt niet alleen een stuk groter, maar
krijgt enkele nieuwe landingsplatforms en
brede rolbanen, aangepast aan de grotere
helikopters S 58, die thans op de lijn Brus
sel-Maastricht-Keulen-Bonn dienst doen. Te
gen 15 juli zullen de uitbreidingswerkzaam
heden klaar zijn.
ADVERTENTIE
Alle merken, dus ruime keuze
ENGEL, Gr. Houtstr. 181, Tel. 14444
ZATERDAG 6 JULI
Cinema Palace: „De graaf van Monte
Christo", 14 jaar, 7.30 uur. Studio: „Odys
see", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Lido: „Du bist
Musik", alle leeftijden, 7 en 9.15 uur.
„Storm over Malakka", 18 jr, 23.30 uur.
Rembrandt: „Eens spreekt het geweten",
18 jaar, 7 en 9.15 uur. Frans Hals: „Hun
laatste nacht", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Luxor:
„Saint Joan", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Roxy:
„X, de onbekende", 18 jaar, 7 en 9.15 uur.
Minerva: „Trapeze", alle leeftijden, 7 en
9.15 uur. Openluchttheater Bloemendaai:
Dutch Swing College Band, 8 uur.
ZONDAG 7 JULI
Cinema Palace: „De graaf van Monte
Christo", 14 jaar, 2 en 7.30 uur. Studio:
„Pijnloze bevalling", 14 jaar, 10.30, 11.30 en
12.30 uur. „Odyssee", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en
9.15 uur. Lido: „Vergeet mij niet", 14 jaar,
11 uur. „Du bist Musik", alle leeftijden. 2,
4.15, 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Naar het
rijk der Inca's", alle leeftijden, 11 uur.
„Eens spreekt het geweten", 18 jaar, 2, 4.15,
7 en 9.15 uur. Frans Hals: „Hun laatste
nacht", 18 jaar, 2, 4.30, 7 en 9.15 uur.
Luxor: „Saint Joan", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en
9.15 uur. Roxy: „X, de onbekende", 18 jaar,
2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Minerva: „Trapeze",
alle leeftijden, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Open
luchttheater Bloemendaai: Promenadecon
cert door het Noordhollands Philharmo-
nisch Orkest o.l.v. Marinus Adam, 3 uur.
MAANDAG 8 JULI
Cinema Palace: „De graaf van Monte
Christo", 14 jaar, 2 en 7.30 uur. Studio:
„Pijnloze bevalling", 14 jaar, 2, 3 en 4 uur
„Odyssee", 14 jr, 7 en 9.15 u. Lido: „Du bist
Musik", alle leeftijden, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
Rembrandt: „Eens spreekt het geweten",
18 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Frans Hals:
„Hun laatste nacht", 18 jaar, 2.30, 7 en
9.15 uur. Luxor: „Saint Joan", 14 jaar, 2, 7
en 9.15 uur. Roxy: „Luchtduivels boven de
Pacific", 14 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Miner
va: „Het balboekje", 18 jaar, 8.15 uur. Con
certgebouw: Slotuitvoering van Haarlems
Muziekinstituut o.l.v. A. de Beer en Toon
Verhey, 8 uur. Begijnhofkapel: Interkerke
lijke samenkomst, Evangelisatie- en opwelj,
kingssamenkomst o.l.v. ds. J. Kroon, 8 uur.
Zangdienst van 7.30 uur af.
