Retour Schoorl
Bij AREND REYM
Kleine voeten op groene velden
tftt.Gêbrlf Unieer
Moederklacht
en zondagsrust
Ons openbaar leesplankje
Havenberichten
slaagt u
ZATERDAG 27 JULI 1957
Spanning
Weinig formaat
A lier aardigst
Interpol
Kleurrijke entourage
Lachen
Stoer
Romeins
Orgelconcert met
IJmuidense soliste
Examens
Voetballawaai
Steek toch uit!
Lachende week
In Thalia draait van vrjjdag tot en met
zondag „Bloed in de zon" met Richard
Widmark, Trevor Howard en Jane Greer
in de hoofdrollen. Een gedesillusioneerd
schrijver trekt zich terug in een klein,
schilderachtig Mexicaans havenstadje om
er te vissen, whiskey te drinken en om er
op de duur verliefd te worden. Hij ont
moet in het stadje een journaliste van een
populair sensatie-weekblad in New York,
die haar identiteit uiteraard niet onthult.
Samen besluiten zij op een dag naar New
York te vliegen. Zij zijn echter genood
zaakt met hun vliegtuigje een noodlanding
Richard Widmark en Jane Greer in
„Bloed in de zon" vrijdag tot en met
zondag in Thalia).
te maken. En dat midden in de jungle,
honderden mijlen van de beschaafde we
reld. Dan worden zij opgenomen in een
kleine nederzetting van indianen, die ge
leid wordt door een Engelsman, die een
nazi blijkt te zijn. De schrijver ontdekt dit
en moet de vlucht nemen. Onder een
bloedhete zon kappen de jonge mensen
zich een weg door de wildernis, belaagd
door gevaren en achtervolgd door de niets
en niemand ontziende nazi's. Peter van
Eyck van oorsprong Duitser, maar fel
antinazi speelt voor de zoveelste maal
in zijn leven.... de niets-ontziende nazi.
Donderdag draait Thalia de onover
troffen showfilm „High Society".
De drie musketiers (Thalia, tot en met
woensdag) Het zomerseizoen brengt
doorgaans in de bioscopen weinig films
van formaat. Het is de luchtige kost, de
film voor alle leeftijden, die opgeld doet.
Men onderschatte dat laatste niet. Velen
van de lezers zullen in hun jonge jaren
spijtig hebben gekeken, wanneer ze te
horen kregen dat de film, die zij op een
vakantiedag met een bezoek mochten ver
eren, net niet voor hun leeftijd geschikt
was. Wij herinneren ons tenminste wel de
teleurstellende ontdekking van zo'n bios
coopprogramma, dat voor ons te zwaar of
zo zijn de films te licht was bevonden.
In de vakantietij d betekent film vooral
ontspanning. Menig bioscooptheater richt
zich daarnaar. Het aantal kinderen in de
theaters is dezer dagen legio.
Of de jeugd haar hart zal ophalen aan
een film als „De drie musketiers" naar de
beroemde avonturenroman van Dumas
betwijfelen wij. Er komt maar één figuur
in voor die de volle sympathie van het
jeugdige volkje heeft en dat is d'Ar-
tagnan's knecht Planchet. Maar voor het
overige is de intrige te ingewikkeld om
de heldendaden van de musketiers zo tot
de verbeelding te laten spreken als het
boek het doet. Veel ervan draait ook om
de liefde. Het gebeurt allemaal comme-il-
faut, er is niets wat voor jeugdige ogen
nu bepaald ongeschikt moet heten, maar
een echte film voor de jeugd vinden wij
het niet. En wij volwassenen? Zelfs voor
ons is het genoegen matig. Er gebeurt zo
veel, dat het niet allemaal in beelden is
onder te brengen. Derhalve vangt een ver
halende stem dat bezwaar op. Maar daar
mee wordt het verhaal verbrokkeld. En
verder gebeurt er niets wat tv van bij
zondere filmkunstige allure is. Gevochten
wordt er met verve, geminnekoosd met
gloed, paard gereden met overtuiging,
maar de karakters van de helden blijven
vaag. Men volstaat met ze aan te duiden,
niet met ze uit te werken. Wie het boek
van Dumas heeft verslonden, voelt zich
niet tevreden gesteld. Het is er, zoals wij
dat plegen te noemen, tegen aan.
Emiel en zijn detectives (Thalia, zondag
middag) Het is eigenlijk geen wonder,
dat de Duitse filmer R. Stemmle bekoord
werd door het gegeven, dat Erich Kastners
vertelling „Emiel en zijn detectives", hem
voor het maken van een spannende en
vooral de jeugd intrigerende film bood.
Kastners fantasie is mild en hartelijk. De
avonturen, die hij een kordaat, vriendelijk
jochie laat beleven in de grote stad Berlijn,
zijn helemaal geïnspireerd op de fantasie
in het spel van de jeugd zelf, in dit geval
de imitatie van de wereld der grote men
sen, welke doorgaans in twee helften uit
eenvalt: schurken en helden. Aan helden is
in „Emiel en zijn detectives" geen gebrek.
Emiel wordt er zelf een, bijgestaan door de
hele schare Berlijnse kinderen, die hem
meehelpen het geld terug te veroveren, dat
een echte boosdoener hem heeft ontstolen.
Dat gaat .nogal omslachtig en uitvoerig
in zijn werk, soms zelfs ten koste van de
waarschijnlijkheid. Geen nood echter! We
zijn zo begaan met de onschuldige Emiel
en vinden het zo dapper wat hij doet, dat
we de overdrijving naar het niet meer
logisch aannemelijke allang niet meer erg
vinden. „Het zou heus wel eens gebeurd
kunnen zijn", denken wij om op deze ma
nier de woorden zelf in de mond te nemen,
die ieder kind ons zou toewerpen, wanneer
wij het waagden de bestaanbaarheid van
Emiel en zijn detectives in twijfel te trek
ken. Want het is toch ook gebéurd! In het
boek om te beginnen, dat zovelen tot aan
gename lectuur strekte, in de film ver
volgens, die ons groten hoogstens even de
superieure glimlach onzer betweterigheid
om de lippen brengt, maar de kinderen
zal meeslepen, omdat ze er allemaal heilig
in geloven?!
Het is een alleraardigste film, die in
Thalia draait. Moeten wij nog de inhoud
vertellen? Heel in het kort, opdat gij
ouders vast zijt ingelicht. In een klein
plaatsje op vele uren sporens van Berlijn
woont het jongetje Emiel. Zijn moeder
zendt hem voor zijn vakantie naar Berlijn.
Ze geeft hem geld mee voor zijn groot
moeder, dat hij met een veiligheidsspeld
secuur vastprikt in de binnenzak van zijn
colbertjasje. In de trein valt hij in slaap.
Eenmaal gearriveerd bemerkt hij dat zijn
geld kwijt is. Dat kan niemand anders
hebben gestolen dan de man met de bol
hoed, die tegenover hem zat! Emiel volgt
de man en krijgt assistentie van de Ber
lijnse jeugd. Het wordt een complete ach
tervolging, kinderen op de fiets, kinderen
op de autoped, kinderen hollend achter de
man aan. De ontknoping volgt op het poli
tiebureau. De man met de bolhoed blijkt
een berucht inbreker te zijn. Zijn arresta
tie brengt de politie op het spoor van een
complete bende. De duizend mark belo
ning, daaraan verbonden, zijn voor Emiel!
Gelukkig met zijn moeder herenigd kan
hij de grandioze afloop van zijn uitzonder
lijk avontuur gaan vieren!
Voorwaar een gegeven dat heel wat actie
omsluit. Die actie is er van meet af aan.
Ze bereikt haar hoogtepunt in de vlucht
van de schurk voor de honderden kinderen,
die hem schaduwen, eerst in gewone pas,
dan op een holletje, dan in galop. Geestig
laat Stemmle de man aanvankelijk op zijn
schreden terugkeren als hij merkt, dat hij
wordt gevolgd. Hij draait zich om, de kin
deren draaien om. Hij keert weer in de
richting, waarin hij eerst ging, de kin
deren ook in die richting. Steeds meer
raakt de man in paniek, steeds dreigender
dringen de kinderen op. En dan zet de
stoet zich pas goed in beweging en breekt
de storm los. Heel die climax in zichtbare
actie in snelle beelden, ritmisch wel ge
ordend en gemonteerd, opgevangen, echt
een kolfje naar de hand van een goed fil
mer.
Op het slot na, dat net is als een gees'
telijke, die het eind van zijn preek niet kan
vinden, geeft de film aardige staaltjes van
humor en sfeer ten beste. De kennismaking
met de man met de bolhoed is zo klassiek
als men maar kan wensen. Daar heb je 'm!
is aller reactie. De belevenissen in het
hötel, waar de man zijn intrek neemt, zijn
vol opgeschroefde spanning, maar wat zul
len ze aanslaan als Emiel onder het bed
van de schurk ligt en niet meer weg kan
komen omdat zijn hand in het kussen raakt
bekneld. Fijntjes zijn de Berlijnse jongens
getypeerd met in het bijzonder het ventje
dat de wacht houdt bij de telefoon. Emiel
zelf speelt prijzenswaardig ongekunsteld,
de schurk, in de vertolking van Kurt Mei-
sel is een fraai gekarakteriseerde ver
schijning, echt een man, die zo'n klein
jongetje besteelt
ADVERTENTIE
(K e n n e m e r T h e a t er, tot en met
maandag). „Strijd tegen verdovende mid
delen" is een spannende film over het werk
van de internationaal samenwerkende po
litie, de Interpol. Zonder dat deze samen
werking nadrukkelijk naar voren wordt
gehaald, krijgt men door deze uitstekende
film een goed beeld ervan. Het verhaal be
helst de jacht op de leider van een inter
nationale bende smokkelaars. Deze man
Mc Nally, gespeeld door Trevor Howard,
vliegt van het ene land naar het andere
en blijft de politie steeds één stap voor.
Een Amerikaans politieman (Victor Mature
speelt deze rol bijzonder suggestief), wiens
zuster door Mc Nally is vermoord, komt bij
zijn achtervolging in uiterst kritieke situa
ties, waaruit hij tenslotte de handlangster
(Anita Ekberg) van de smokkelaar als be
langrijke getuige kan meesleuren. Dan
wordt het net steeds verder dichtgetrokken
tot Mc Nally geen uitweg meer heeft. De
film is cinemascope en munt uit door een
gestaag opgevoerde spanning. Prachtig ca
merawerk draagt hiertoe sterk bij.
Dinsdag en woensdag draait in dit thea
ter de film „Levensmelodie", een wat zoe
telijke romance naar het békende sdhablone
van een leven, dat tóch weer in het rechte
spoor komt dank zij veel muziek en veel
opoffering.
(Luxor Theater, mat.) De film „De
vrouw van de sultan" bezit misschien min
der spanning dan de bioscoopbezoeker nog
al eens gewend is, maar wat hij dan meent
tekort tekomen wordt hem vergoed door de
kleurrijke entourage, die een streling mag
heten voor het oog. De vrouw van de sul
tan is een Venetiaans meisje, dat, naar
Turkije ontvoerd, de heerser der Turken
tot gade werd. Al spoedig ziet zij zich voor
een moeilijk probleem gesteld, wanneer
Turkije met Venetië in oorlog komt en men
een poging doet haar naar haar geboorte
grond terug te brengen. Die poging mis
lukt. Wanneer de sultan het tijdelijke voor
het eeuwige heeft verwisseld en een terug
keer naar Venetië heel goed mogelijk is
weigert zij zelf van deze gelegenheid ge
bruik te maken door het huwelijksaan
zoek af te wijzen van de Venetiaan, die
haar al eerder zijn diensten aanbood en
wiens genegenheid haar zeker niet onver
schillig is. Zij zal zich alleen nog bezig
houden met de opvoeding van haar zoon.
Een nobel einde van een Oosters kleuren-
sprookje.
Niets dan pech (Luxor theater, vrijdag
tot en met maandag). Stan en Ollie komen
de vakantiejeugd vermaken met een kol-
derverhaal over een familie van koks en
kamerheren, van wie het klassieke duo de
laatste zonen zijn. Zij komen als zodanig in
nauw contact met een verbannen koning en
zetten daarmee enige zeer zotte avonturen
op touw, die op het nippertje goed aflopen
en de jeugd speciaal lachbui op lachbui zul
len bezorgen, omdat deze Stan Laurel en
Oliver Hardy ondanks alles toch iets zo
veroverends hebben, dat men onmogelijk
ernstig kan blijven - alleen al bij hun ge
zicht niet.
Bloedig conflict (WB, vrijdag en zater
dag). Er is weer iets geschied in Texas, dat
hoognodig uit de wereld geholpen moet
worden en met behulp van stoere manne
tjes en lieve vrouwtjes lukt dit wonderwel.
Ann Baxter en Charlton Heston zijn de lie
den, die het opknappen en het allemaal niet
zo zachtzinnig doen. Wie van rake tikken
voor al uw rijbewijzen
MOTOR of SCOOTER
LUXE- of VRACHTAUTO
Gediplomeerde
K.N.A.C.-, A.N.W.B.-, K.N.M.V.-
F.N.O.P.-auto- en motorrijschool
Hagelingerweg 134 Santpoort
Telefoon K 2560 - 8930
en martiale gezichten houdt, kan in de Pe
perstraat terecht.
De bruid der wrake (WB, zondag en
maandag) is evenzeer een lang niet zacht
zinnige rolprent, waarin men verplaatst
wordt naar Rome anno vijftienhonderd zo
veel - een stad, die onder de druk van de
beruchte pausenfamilie de Borgia's leeft.
Paulette Goddard speelt de zuster van de
Paus en doet dat heel elegant en het ver
haal is nogal onstuimig.
In de oude dorpskerk te Wijk aan Zee
zal de organist G. J. Moed dinsdagavond
30 juli een concert geven met solistische
medewerking van de IJmuidense violiste
Lies Dekker. Zij voert werken uit van
Valentini, Vivaldi en Albert de Klerk; als
orgelsoli zullen worden uitgevoerd werken
van Bach, Walther en Cor Kee.
Donderdag kwamen te IJmuiden aan:
Spaarnestroom van Huil, Vechtstroom van
Londen, Neerlandia van Swansea, Herman
Buisman van Par, Toni van Swansea, Da
niël van Goole, IJstroom van Lyth, Green
finch van Londen, Spitzendorff van Ros
tock, Tonijn van Balster, Calvijn van
Sundsvall, Marianne van Zeebrugge, Foun-
tein Abbey van Goole, Kaap Falga van
Tomsö, Wulp van Rotterdam, Maas van
Rotterdam, Allodrogia van Port Gentil,
Africain Sky van Cyprus, Aragon van Pto.
Ordaz, Weistergreif van Rotterdam.
Vrijdagmorgen kwamen aan de Thomsö
van Christiansand, Ahrendahl van Chris-
tiansand, Heimdahl van Oxelosund, Aar
den-burg van Stockholm.
Donderdag vertrokken naar zee: Ariadne
naar Rotterdam, Osirus naar Manokwari,
Lies naar Antwerpen, Pirkko Nurminer,
naar Helsinki, Oceanclipper naar Rastan-
meira, Mylady naar Iijxpila, Clara Blu-
menfeld naar Rotterdam, Alie S naar Go
thenburg, Rita naar Egaraa, Lauwersborg
naar Belfast, Rien Teeuman naar Otter-
pecuen, Draco naar Bordeaux, Da je Böh-
mer naar Rotterdam, Bloemgracht naar
Rotterdam, Leonard T naar Sharpsborg,
Helder naar San Juan, Vis naar Rotter
dam, Tony naar Mantyluoto, Ruiter naar
Antwerpen, Eemstroom naar Londen, Tra-
gestein naar Aruba, Texelstroom naar
Manchester, Midas naar Hamburg, Conrad
naar Oslo, Barcilea naar Montevideo, Rid
derkerk naar Marseille, SWnbëll naar Wa-
bana, Viona naar Gothenburg.
ADVERTENTIE
Marktplein 30 Telefoon 4273
Haarlem. Bij de hoofdakte-examens te
Haarlem zijn geslaagd voor de gehele akte
de dames B. Morsink te Haarlem en M.
van Dam te Westzaan; de heren B. W. v.
Aalderen te Amsterdam en A. IJ. de Jong
te Haarlem, C. M. Sep te Amsterdam, A.
Verbeek, W. Meijer, J. B. Uelissen te Ben-
nebroek, A. J. van Oord te Barsingerhorn,
H. F. Tesselaar te Alkmaar, F. J. Mahieu
te Den Helder. Voor de afdeling A: mej.
Miedema te Amsterdam en de heren G.
Hopman en E. G. Kerst te Santpoort. Voor
afdeling B: de heren: H. J. Vervoort te
Castricum, M. A. J. van Westen te Cas-
tricum.J. Wijnker te Heerhugowaard, H. F.
Oudheusden te Zandvoort aan Zee, J. C.
M. Pannekeet te Haarlem, J. H. Mulder te
Heemstede, R. Töning te Haarlem, A. J.
Kipshagen te Sijbekarspel.
Utrecht. Voor het examen m.o. (A) Frans
is geslaagd E. L. Paleari te Haarlem.
Delft. Geslaagd voor het kandidaatsexa
men bouwkundig ingenieur J. Cannegieter
te Haarlem.
Haarlem. Voor de handenarbeidexamens
te Haarlem zijn geslaagd voor de nieuwe
akte de dames E. M. van Eick te Amster
dam, O. I. Th. Duiser te Bussum, de heren
J. J. G. Brueys te Amsterdam, P. Doves te
Zaandam, A. M. J. Bookelman te Amster
dam, C. van den Bosch te Uitgeest, de da
mes E. A. M. de Wolf te Amsterdam, H. J.
de Vries te Amsterdam, E. W. Tempelaars
te Amsterdam, B. J. M. Jansen op de Hoar
te Amsterdam, H. T. J. M. Klünnen te
Zeist, W. C. G. v. d. Geer te Amersfoort,
J. M. P. Kessel-Krook te Beverwijk, J. M.
A. Kok te Amsterdam, E. M. Mokkenstorm
te Oegstgeest, M. de Vlieger te Katwijk
aan Zee.
Haarlem. Voor het middenstandsexamen
1957 zijn geslaagd: G. Kops, C. van Nieu-
wenhuijzen, C. Noort, E. J. Norde-
Schnück, M. J. Oldenburg, F. Onderweegs,
H. W. Otte, J. J. H. Otte, C. J. H. Paarde-
kooper, E. M. Pannekeet, F. B. v. d. Peet,
W. G. J. Pennings, H. Peters, H. Y. Piek,
HET VRAAGSTUK van de vrijheid binnen-de-perken-en-
plantsoenen-van-een-stad, waarover uw dienaar zich de laat
ste maanden nogal heeft opgewonden, blijkt toch meer bij u
en mij en ons allemaal te leven dan ik had durven hopen.
Het zit ons een beetje hoog zelfs blijkens de reacties, alleen
weten we niet, hoe we er uit moeten komen. Ge kent mijn
standpunt: geef de grote groenstroken, waarover deze stad
als schaarse longen voor heur mensen beschikt, wat meer vrij
en laat er eens een moeder met een ligstoel en een spelende
kleuter op plaatsnemen als de zon over de wereld blikt. Geef
de gemeenschappelijke achtertuinen een wat sterkere functie
en laat de bewoners van de flats, die de hele dag tussen de
muren hokken, de kans zich vol te zuigen met de frisse lucht,
die af en toe tussen de visgeur en de Hoogovensmook weet
door te dringen.
Maar aan de andere kant
weet ik ook wel, dat we er
nog niet allemaal aan toe
zijn, zoals een dienaar van
Velsens Plantsoendienst mij
dezer dagen aan het beperkte
verstand heeft pogen te pra
ten. Want stel, dat een iege
lijk op het Velsense groen
wordt losgelaten, hetwelk de
stedebouwers in te geringe
mate tussen hun stenen ku
bussen legden, dan was dat
groen in luttele dagen grijs
en stoffig en dan regende het
brieven aan de overheid,
waarin snikkende belasting
betalers verklaarden naar de
Sahara te gaan emrigreren.
Daar is iets voor te zeggen.
Niettemin geloof ik nog
steeds, dat er een gulden
middenweg is te vinden - dat
de plantsoenen en groenstro
ken, de gemeenschappelijke
tuinen en de andere velden
bést wat meer te algemenen
nutte gebruikt kunnen wor
den, zonder dat daar onmid
dellijk onvruchtbare woestij
nen van gaan komen. Kijk
maar eens naar de grote Lon-
dense long „Hyde Park",
waar ook wel eens wat ver
nield wordt, maar waar de
plantsoendienst dan maar
weer een extra graszoodje in
vlijt en kijk maar eens naar
het „Luxembourg" in Parijs,
waar kinderen op het gras
dollen en met bootjes in vij
vers en fonteinen spelevaren,
zonder dat de gemeentelijke
begroting onmiddellijk een
tekort laat zien. Ik geloof
zelfs, dat het tekort minder
wordt, want de post „bal
dadigheid der jeugd" loopt
terug. Vast.
Maar goed: in Velsen kan
dat nu eenmaal (nog) niet en
in Velsen heeft men een jaar
of twaalf geleden maar hele
maal geen rekening gehouden
met de ontspanningsdriften
der Velsenaren van nu.
Als het nieuwe Zeewijk
met zijn torenflats in het
duin wordt gebouwd, komt er
meer kans - gelukkig.
Dan mag er véél meer.
Gelukkig. Gelukkig vooral
ook voor de geplaagde plant
soendienst, die nu wel graag
beter wil, maar de aan zijn
zorgen toevertrouwde gras
sprieten ook liever niet ziet
vertreden door astrante be
oefenaren van verschillende
balspelen.
In dit opzicht zijn wij echte
Hollanders: wij zweren bij
een net tuintje. Dat is ons
heiliger dan geestelijke net
heid en een begonia is meer
waard dan een gelukkig kind,
dat met een schepje weg
droomt in burchten en kaste
len uit eigen atelier. Dat kind
zou, indien het plaatsnam
voor het raam van 100 Vel
sense flatbewoners, vermoe
delijk van tachtig een tik op
de ruit en daarna om de oren
krijgen wegens aantasting
van de netheid en het uit
zicht. Ook vast.
We zullen het dus in deze
omstandigheden moeten doen
met aparte speelveldjes, zoals
achter de De Noostraat - ver
harde plekjes van moeder
aarde, waar wat gedaan kan
worden, dat op het gras niet
mag. En met triabasvelden
in de groenstrook aan het
Gijzenvelt- en Moerberg-
plantsoen, met straks een rol-
schaatsbaan daar en met an
dere kleine oplossingen van
een groot vraagstuk. Het zijn
natuurlijk lapmiddelen, daar
tal iedereen het mee eens zijn.
En het zal allemaal nog
niet veel uithalen, indien er
zich rond die velden geen
kleine groepen buurtbewo
ners groeperen, die zo'n beetje
het beheer voeren over het
gemeenschappelijk speelbezit.
Ik stel mij voor, dat er elke
avond, die de zomer geeft,
een competitie-badminton is
te spelen op het triabas aan
het Moerbergplantsoen bij de
Kennemerlaan. Maar dan zal
er eerst iets op poten gezet
moeten worden door een paar
enthousiastelingen, naar het
model van de Lijsterlaan,
waar men spontaan-weg een
serie geslaagde puzzelritjes
organiseerde.
We hebben tenslotte een
Velser Sportstichting en ik
geloof, dat de mannen daar
best te porren zijn voor een
plan om de bestaande veldjes
en velden een doel te geven
en dat er wat uitrusting ook
klaarstaat. Maar in die tus
sentijd blijf ik volhouden,
dat de grassprieten meer
kleine voeten kunnen verdra
gen, dan ze nu voelen. On
danks de schade, die daar
dan wellicht uit zou voort
vloeien, want deze schade
valt weg tegen de belangen
van een nieuw geslacht, dat
op deze manier het spelen in
ruilt tegen het ergerlijke
kattekwaad. Nog iemand iets
op te merken? Graag!
Twee brieven, twee opmer
kingen. Brieven van ouders
uit de Lorenz- en de De Noo
straat, wier spruiten gebukt
gaan het elders in dees' re
gelen omschreven en al zo
vaak bepijpt probleem der
„ademnood". Zij (de ouders)
kijken echter met lede en
verwonderde ogen elke dag
uit op de Elyses velden in
hun directe nabijheid, zijnde
het sportveld van de Rijks
HBS en het gazon van de
Huishoudschool en zij vragen
zeer nederig of ik niet eens
een duwtje zou kunnen geven
aan het vrijgeven van enkele
grassprieten dezer percelen
gronds, opdat hun spruiten
van deze sprieten zouden
kunnen genieten.
Welaan, gaarne, maar of
het helpt? Het HBS-terrein
schijnt te zijn omgeven met
een geheimzinnig waas van
grote heiligheid, want slechts
zeer bedaagde schapen en een
enkele keer per jaar enige
voorzichtige HBS'ers mogen
het schoorvoetend betreden
en be- dat-doen-wat-eeri- e
schaap-meer-doet-dan-eten.
Voor de rest der tijden ligt
het open en verlaten in een
wereld, die gilt om ruimte
en vlakbij een Technische
School, wier leerlingen niet
meer hebben dan wat domme
tegels.
Het gazon van de Huis
houdschool is gemeentebezit
en ik stel mij voor, dat een
liefhebbende wethouder daar
wel eens het oog over zal
laten gaan om er een om
heind zandbakje en misschien
een lief speelveldje in te
vlijen.
Voor het overige: zandbak
ken zijn ook ggen zegen achter
huis, hoorde ik aan de De
Noostraat, waar men enige
kuipen achter de flats heeft
gegraven tot kraaiend plezier
van de krummels maar tot
woede van vele wassende
mama's, die bij enige wind
onmiddellijk hun propere
textiel ondergestoven zien.
Alsmaar problemen.
En alsmaar botsende be
langen.
Zelfs van krummels tegen
moeders.
XX)CXDOOOOOOOOOOOOCOCOOOOOOOOOOOOOOOOOO(
Het uitsteken van de
hand bij het nemen van
een bocht schijnt bij fiet- I
sers en brommers weer
meer en meer in onbruik
te geraken, zodat andere
weggebruikers met klop- I
pend hart moeten gissen
I wat deze liên nu weer van
plan zijn. En dan is het
treffend te moeten op-
merken, dat de jeugd
dankzij de verkeersopvoe-
i ding vaak wel heel netjes I
en duidelijk het handje j
licht, maar dat de oude-
ren er - onnet en gevaar- j
lijk - telkens weer de
hand méé lichten.
Besef wel, dat het droe- j
vige lijstje op onze voor-
pagina, dat dagelijks ver-
telt van de stijgende el-
j lende des verkeers, ook S
ettelijke tientallen bevat,
die er in kwamen door een
i onooglijk foutje als het S
i niet tijdig richting aan-
geven.
oooooooooooooooooooooooocoooooooooooa
De stille klacht van de
Velserbekers, ontsproten aan
het zondagse lawaai, dat uit
het Velsense stadion Schoo-
nenberg overwaait tot in hun
rustige haardsteden, wanneer
op en rond dat veld gevoet-
bald wordt, een klacht die
by tijd en wijle opmerkingen
tot zelfs in dë raadzaal doet
doordringen en voor de rest
in verbetenheid wordt geuit
in de binnenkameren, zal
misschien toch vervangen
kunnen worden door dank
baarheid jegens 't gemeente
bestuur.
Dat namelijk volgende
maand proefjes gaat nemen
met een nieuw soort luid
sprekers, welke het hinder
lijke geroep binnen de Schoo.
nenbergse perken moeten
houden en die als „circofoon"
te boek staan bij de mannen,
die in Eindhoven alsmaar
verder schrijden op het tech
nische pad.
Niet dat het direct muisstil
gaat worden in Schoonenberg,
want daar zou men de sup
portert j es ook nog zogenaam
de geluiddempertjes of
schreeuwklemmetjes voor
moeten uitreiken, en boven
dien is de circofoon een zeer
kostbaar ding, dat dus voor
lopig alleen nog maar op
proef wordt opgesteld, maar
het is tóch prettig, dat de
Vandaag komen de veertien m
Veluwegangers van meneer m
Van der Schoor en meneer
Heerkes weer op honk terug: g
de knapen van het Vormings- H
instituut voor de werkende |j
jeugd, die naar Ermelo zijn g
geweest, om in het kamp j§
„Horloo" een'pracht van een
week te beleven.
Het was dan maar een jj
week, maar er is voldoende m
afgelachen voor een heel jaar J
in het royale kippehok, dat f§
met stro op de vloer tot jj
slaapplaats diende, in het
zwembad en rond de acht §j
kampvuren, die op een goede |j
avond opvlamden teneinde er g
stokbroden boven te bakken, g
Men rolle daartoe deeg met B
rozijnen om een stok en hou- g
de deze boven het vuur, zo- j|
dat er een knapperig en sma- S
kelijk geheel ontstaat. Voor g
een vrouw een stokomdraai, m
maar als veertien mannen
dat gaan proberen, loopt er g
wel eens een donkerzwart H
baksel tussendoor, waarvan M
met het mes de korsten moe- g
ten worden afgeschrapt, aleer g
het produkt enigermate te g
nuttigen is.
Maar je kunt ér wel bij jj
brullen van de lach, dat is jj
zeker. g
Donderdag zijn de knapen g
wezen puzzelen op de fiets g
- over de Veluwe en de lei- H
ders hadden een snoepje van
een traject uitgezet, waarbij g
onder meer een flesje water g
uit het Uddelermeer moest g
worden geput.
Tja - en vandaag zijn ze g
alweer op huis aan gestoken g
en is de koek weer op.
In september zien de 5
meesten elkaar weer op B
„school" aan de Kanaalstraat, B
de gemeenschap,waar de vor- g
ming van de jonge mens jj
wordt aangevat in de tijd jj
van de baas naar gij weet - B
en ik denk, dat er nog wel g
eens een steil woord gedaan g
zal worden over de avontu- g
ren in Ermelo.
overheden naast de sport ook
de rust willen dienen.
Die circofoonluidsprekers
komen namelijk niet ver.
Althans niet ver buiten de
cirkel, waarin zij hun lawijt
spreiden en dat is een sym
pathieke karaktertrek, die
sommige mensen ook zouden
moeten meedragen. Om toch
alle bezoekers van het sport
park op de hoogte te houden
van wat er in de radiocabine
door de microfoon wordt ge
zegd, moeten er dus vele cir
cofoonluidsprekers vlak bij
sikaar komen en dat wordt
een dure zaak, vrinden een
zaak echter, die het geld wel
waard is, want zoals het des
zondags nu vaak ging, was
het verre van gezellig voor
hen, die na zes dagen werken
de zevende dag in een luie
stoel doorbrachten en daar
hun middag hoorden beslui
pen door de mechanische
schreeuwen van een belen
dend stadion.
Dat het ook weer niet ge
heel liefde tot de evennaaste
is aan de kant der gemeente,
blijkt uit de Zondagswet - u
weet wel, die wet waarin
staat, dat hinderlijke gelui
den tot 200 meter beperkt
dienen te blijven.
Nog even en dan zegt de
zondagse passant op de Ver
Loren van Themaatlaan:
„Heden, is er vandaag niets
te doen op Schoonenberg -
het is er zo stil.
Lampeniet g
Het is de tijd van de reisjes
en de uitstapjes, de vrolijke
gezichten en de serpentine's
uit de busraampjes. Twee
honderd kinderen uit oud-
IJmuiden weten daar sinds
woensdag over mee te bab
belen, want zij zijn met DSS
een dagje uitgeweest - naar
Schoorl met de boot..
Om half acht scheepte het
koor zich in op de „Nelly",
een van de salonboten, waar
van Nederland het privilege
heeft, want ik heb ze nog
nooit ergens anders gezien,
maar ze zijn voor tweehon
derd kinderen een hemeltje
op het water. Met de veertien
leidsters en leiders onder top-
toezicht van meneer H. van
Slooten is het een dagje van
een dag geworden: langs
Nauerna, Krommenie, over
het Alkmaardermeer en door
het Noordhollands Kanaal
naar Schoorl en daar was een
speeltuin „De Zandduinen"
een zeer gastvrije plaats om
eens lekker te buffelen en
heerlijk te schommelen. Moe-
gedraaid en volgegeten zijn
de kleine mensen daarna
weer op huis aangevaren en
ze hebben voor de gulden, die
het kostte plus de gelden, die
DSS er tegenaan zette uit de
opbrengst der fancy-fair en
de kas een feestelijke herin
nering mee naar huis geno
men. Zo van „hiep hoy voor
DSS".
De maand juli is ook al weer
niet in ledigheid verstreken voor
de Velsense openbare leeszaal en
bibliotheek aan de Heidestraat.
De volgende nieuwe boeken
kwamen er bij:
Romans: Baardman, Het kwade
gerucht; van Eemlandt, De vijf
de trede; Haasse, Scharlaken
stad; van Nijnatten-Doffegnies,
De aarde is mijn vaderland;
Pauwels, Een hond huilt in de
nacht; Johnson, Catherine Car
ter; Kirst, Tokio-Sorge antwoordt
niet; Krieger, Jokoenda, het
zwarte licht; Soderholm, Kerst
mis op Hellesta; Yerby, De fami
lie Fox; Musil, Der Mann ohne
Eigenschaften; Trenker, Schick-
sal am Matterhorn; Bottome, El
dorado Jane; Compton-Burnett,
Darkness and day; Dickens, The
fancy; Farmer, Death of a book
seller; Gallico, Jennie; Morgan,
Challenge to Venus; O'Brian, The
golden ocean; Queen, Inspector
Queen's own case; Rolin, Le
souffle.
Algemene werken: van der Mey,
Om de goede naam van uw be
drijf.
Wijsbegeerte, godsdienst: A
Adler e.a., Het moeilijke kind;
Heijboer-Barbas, Een nieuwe vi
sie op de jeugd uit vroeger
eeuwen; Mayhew, Oost en West
zoeken God; Banning, Maat
schappij, kerk en evangelie.
Sociale wetenschappen: Wo
ningnood; Tas, De koude vrede;
Mantz, Harmonische bedrijfsvoe
ring; Oesch, Mensenkennis en
omgang met mensen; Muller en
van Gelderen, Steno-leerboek ter
beoefening van de stenografie
„Groote".
Natuurwetenschappen: Esseling,
Natuurkunde, behandeld voor
scheepswerktuigkundigen, delen
I, II en III; Meeuwis, Technische
warmteleer; Roderkerk, De Ken-
nemer duinen; Durrel, Dierbare
buit; Vink Vogels, delen I, II, III.
Land- en tuinbouw: Meyer, Der
Gartenplan; Pannekoek en Schip
per, Ontwerpen, aanleggen en
beplanten van tuinen, din. I en II.
Techniek: Clarke, Expedities
naar de planeten; Hagenaar en
Roorda Jr., Amateurs zenders;
Heil, Keuze en warmtebehande
ling van gereedschapstaai; Jaar-
sma, Het schoone boek; van der
Schrier, Bouwen in gewapend
beton.
Kunst: Lohse, Gruber en Geifes,
Schnappschuss; van Duyn jr.,
Fotografische chemicaliën; Helf-
ferich, De eenvoudige donkere
kamer voordelig en goed inrich
ten; van Dijk, Ontwikkelen, af
drukken en vergroten; Stokvis,
Retoucheren; Geissier, Tips voor
Agfacolor; Moerkerk, Camera in
kinderland; Sterling, Bruidsparen
voor de lens; Nolthenius, Beetho
ven vanuit zijn muziek; Wain,
Der Schmalfilmamateur.
Taal- en letterkunde: Mooy,
Frans in het dagelijks leven;
Zonderland, De kok van Mariën-
bad.
Geschiedenis: Hachiya, Hiroshi
ma dagboek; Dozy. Roemenië,
Joegoslavië, Bulgarije.
Land- en volkenkunde: Dan-
mark; Entlang dem Rhein: Aaf-
jes, Capriccio Italiano; Cooper,
Your holiday in Norway; Gids
voor Portugal; Oltmans, Zweden.
^!l!H
in nniiimmffiminiiinininnininiinnnnnininnniniiiniiiniimiimiiiinnnnnnnnniniinnininiiiiiiiiiiiinninimiiiiniii!!!
W. Piller-Kuykens, W. A. v. d. Plas, H.
H. Ploeg, J. J. J. Post, A. Redeker, A. M.
R. Reinders, N. G. A. M. Rhee, M. J. in der
Rieden, H. van Riessen, T. L. A. Rohling,
W. M. Rood-Stoelers, M. J. van Rooden,
R. Rosbach, G. P. Rutte, W. J. Rutte, W.
de Rooy, H. Ruygvoorn, J. J. M. Rijnja,
R. B. V. Schelvis, J. Schermerhorn, M. A.
Schoorl, I. Schultheis, J. A. Seijsener, T.
Silvis, M. J. Sintenie, F. C. Slot, J. P. van
Smaalen-Opstal, J. B. Smit, C. A. J. Spit
hoven, H. J. H. Sprayt, C. v. d. Stad, J. H.
v. d. Stadt, J. A. Stassen, R. Stellingwerf,
G. N. Stephanus, H. H. Stokman, J. E. H.
Stokman, I. H. N. Stork, A. P. Straver, H.
J. Stuurman, H. J. H. Suidgeest, L. L. Sii-
ter, J. P. A. v. Tatenhove, W. H. A. Teeu-
wen, P. J. M. Tel, T. Telder-Bruin, J. C.
Thoolen, M. G. J. van Trigt, H. J. Tromp,
J. J. Uitendaal, P. A. Vader. Afgewezen 16
kandidaten.
