LOF VAN ITAUAANS HANDWERK
Het dierenpension
1
VAKANTIE
Groenten uit eigen tuin
BRITSE VROUW
LINGERIE
TASJES
SCHOENTJES
HOEDJES
WAAK
met maten
tegen bederf
ZATERDAG 10 AUGUSTUS 1957
E*bi|
P A G I NA
Nieuwe haarlijn
Stel de niet voor de hand liggende situatie, dat u erop uit bent een „kitsch"erig
souvenir te zoeken. In een stad als Florence zal u dat bepaald moeite kosten, want
deze historische plaats, terecht befaamd om haar handwerk, levert alle produkten,
hoe gevarieerd ook, even fraai en esthetisch verantwoord.
Op een rondgang door de stad moet men wel in vervoering raken over wat bou
tiques en kleine, artistieke winkeltjes, op onnavolgbare wijze geëtaleerd, hebben te
bieden. Humoristische tafereeltjes als Amerikaanse toeristen met smalle strohoedjes
op - zeker niet in Florence gekocht - die onder het slaken van verrukte kreten
ragfijne, handgeborduurde blousjes voorhouden en complimenteuze Italiaanse ver
kopers, die onder het uitroepen van allerlei vleierijen en charmante aardigheidjes de
aandacht van de prijzen weten af te leiden, krijgt u dan op de koop toe.
PRODUKTEN VAN HET ARTISTIEK
VERNUFT der Florentijnen, zoals sierlijke
voorwerpen van edele steensoorten (o.a.
het vaag doorzichtige lapis medicea), kun
stig verwerkte marmermozaïek (ingelegde
tafeelbladen, vazen, kistjes, enz.), de koste
lijke kant- en borduurwerken, sieraden
van edele en half-edele metalen en het
prachtige leerwerk wedijveren met elkaar
in schoonheid. De Ponte Vecchio met zijn
aaneenschakeling van vitrines met sieraden
en de schilderachtige stromarkt, de Par-
cellino in het hartje van de stad, men moet
er wel blijven toeven.
Tijdens ons verblijf in deze stad geduren
de het Italiaanse Mode Festival, werd in
het Grand Hotel een speciale tentoonstel
ling gewijd aan de accessoires en boutique-
collecties. Alles wat we daar bijeenvonden
Eenvoudige batisten blouse, slechts
gegarneerd met drie geborduurde
slippen.
was handwerk. Met Amerikaanse en Duitse
inkopers werd die dagen druk zaken ge
daan, want vooral in die landen is de be
langstelling voor het elegante en met een
onbegrensde fantasie gecreëerde produkt
van het handwerk groot.
We hebben er met innig plezier rondge
lopen, toen we nog eens extra waren terug
gekeerd op een stillere ochtend dan ge
durende de officiële rondleiding (met cock
tail-party, waarbij het een echt Latijns
gedrang was) en we willen er u graag wat
van doorvertellen, want we zijn van de
ene verrukking in de andere gevallen.
De fraai geborduurde batisten blouses,
die men overal in de Florentijnse vitrines
ziet, waren ook hier vertegenwoordigd. Het
had ons reeds lang geïntrigeerd hoe men
deze zo goedkoop kon brengen: we zagen
al eenvoudige voorbeelden voor 1500 en
2000 lire - negen tot twaalf gulden. Toen
de ontwerpster van een blousecollectie ons
echter vertelde, dat het loon voor het bor
duurwerk circa 500 lire (drie gulden) be
draagt, werd ons veel duidelijk. Veel Flo
rentijnse huisvrouwen hanteren tussen de
bedrijven door de borduurnaald en met
De andijvie die u al eerder gezaaid hebt
zal nu wel zo groot zijn, dat ze gepoot kan
worden. Hebt u verzuimd om zelf te
zaaien het is er nu te laat voor dan
kunt u op de markt of bij de tuinders
nog wel jonge planten kopen. Misschien
zijn de bladeren wat ijl uitgegroeid, hal
veer ze dan; ze verdampen veel minder
water en zullen sneller doorgroeien. An
dijvie houdt wel van een goed vochtop-
gevende grondsoort en verlangt ook ruim
bemest te worden. U weet het wel: oude
stalmest is wel nuttig, maar als de grond
voldoende voedsel bevat of voldoende hu
mus, kan men ook best gebruik maken
van de bekende rose tuin- en gazonkorrel-
mest.
Boerenkool kan ook nog gepoot worden.
Probeer flinke planten machtig te wor
den. Reken er echter niet op dat dit nog
extra zware planten zullen worden, maar
voor de nawinter zijn ze uitstekend te ge
bruiken. Evenals alle koolsoorten verlangt
de boerenkool ook verse grond; zet ze dus
liefst niet daar waar zojuist de bloemkool
geoogst is. P.S.: Er zijn klachten over
klimmende aardbeien. Ze zijn tegenge
vallen. U moet er rekening mee houden
dat ze zich eerst als gewone aardbeien
gedragen en dat ze later, na de oogst, pas
lange ranken gaan vormen waarop zich
jonge scheutjes ontwikkelen. Ze raken in
bloei en geven opnieuw later in de zomer
vruchten.
G. Kromdijk
(Van onze correspondent in Londen)
Eindelijk weet de Britse mode-industrie
de „gemiddelde maten" van de Britse
vrouw. Ze zijn aan het licht gekomen
door een overheidsonderzoek, dat uniek
in zijn soort is. Van 5000 vrouwen werden
de lichaamsmaten genomen. Van elke
vrouw niet minder dan 37 maten, die door
een wiskundig expert gedurende een jaar
zijn uitgewerkt, en met een overvloed
aan schema's en statistieken, in boekvorm
gepubliceerd door de Britse Landsdruk
kerij.
Doel van het onderzoek: de fabrikanten
van confectiekleding te helpen bij de ver
vaardiging van beter passende vrouwen
kleding. Tot op heden kon slechts één op
de vijf vrouwen confectie kopen, die haar
paste. Het is gebleken, dat de Britse vrouw
een gemiddelde lengte heeft van 1,60 m,
een gewicht van 61,65 kg, een borstom-
vang van 94 cm, een middel van 70 cm
en een heupbreedte van 99 cm. Boven
dien heeft men kunnen vaststellen, dat
vrouwen in intellectuele beroepen groter
zijn dan haar seksegenoten, die lichame
lijke arbeid verrichten, dat Londense
vrouwen groter zijn dan vrouwen in de
provincie, dat getrouwde vrouwen met
kinderen iets korter en zwaarder zijn dan
ongetrouwde vrouwen, dat Britse vrou
wen beneden 37 jaar gemiddeld 1,35 kg
zwaarder zijn dan Amerikaanse vrouwen
van dezelfde leeftijd, doch dat Ameri
kaanse vrouwen boven 37 jaar 1,35 tot
2 kg zwaarder zijn dan de Britse.
hard werken hebben zij in een dag een
eenvoudige en in twee dagen een ingewik
kelder ontwerp geborduurd. De ontwerp
ster geeft dessin en kleur aan. Om alle
bewerkingen vlot te laten verlopen, trekt
één werkster de draadjes uit en verricht
een ander uitsluitend het borduurwerk.
Open naadjes, vaak in heel ingewikkelde
motieven en versiering van smalle bandjes
in een afstekende kleur met de hand op
gezet, gelden als de meest en vogue zijnde
toepassing.
BIJZONDER CHARMANT is de Italiaan
se lingerie van natuurzijde of batist met
heel fijne borduursels en kantgarneringen.
Er zijn ondeugende korte hesjes met opzij
geborduurde splitten over kleine pofbroek-
jes gedragen en peignoirs met wijde, thea
trale rokken van ragfijne weefsels, gebor
duurd met kleine bloemboeketjes. Snoezige
en ook wel ietwat pikante foundations,
speciaal voor zeer gedecolleteerde jurkjes,
vonden we elders en ook hier fraai bor
duurwerk, nogal eens in gouddraad of een
garnering van wit kanten strookjes met
lieve rose doorgehaalde lintjes.
Frattegiani was vertegenwoordigd met
suède handwerkschoentjes met hoge hak
jes, die geheel bezet waren met mozaïek
steentjes of verlucht waren met strasz.
Heel koket stonden de kleine suède strik
jes, gebonden om Watteau-hakjes. Van
voren zijn de schoentjes diep uitgesneden
en vaak van een wreef band je voorzien.
AVONDTASJES zagen we van zwart
satijn met een grote satijnen strik vanuit
een band in het midden en mooie lederen
modellen in een brede, vrij platte lijn. Het
meest weet de Italiaan echter zijn fantasie
uit te leven in de tassen van stro en riet
in de vorm van mandjes en korfjes. Nieuw
is een combinatie van riet met leer en een
eveneens charmant nieuwtje: een goud-
beschilderd rieten mandje, waarbij gouden
sandaaltjes of van gouddraad gehaakte
ballerina's. Nieuw zijn ook gevlochten
hoorntjes van overvloed van riet en als
variatie hierop een gebogen cylinder van
rotan, gevoerd met effen linnen in een
sprankelende kleur. Een ander voorbeeld
van pitrietverwerking is een wiegje, dat
plat op de grond staat. Het is allerliefst
bekleed met pastelkleurig linnen.
Zijden rok uit de collectie van Bertoli,
in ruitvorm gegarneerd met fluweel
band en gouddraad.
Ook met stro weet men te toveren: men
maakt er grappige schortjes van, maar ook
jasjes met forse zakken en stikselgarnerin
gen, dan wel een geschulpte overrok over
een rose katoenen rok met blauwe noppen
en daarbij hoort dan een blauwe tas met
dezelfde genopte voering.
Mantels geheel van zwart stro in een
bloemenpatroon gehaakt doen het prach
tig. Veel van stro gehaakte of gevlochten
rokken met het effect van een gouden
glinsterdraad erin waren hier te vinden.
Een nieuwe toepassing van stro is een
rok van gekleurde stukjes, als een lappen
dekentje in elkaar gezet.
7 K ft 06. t 1
DE ITALIAANSE SIERADEN hebben
allure en de vrouwen uit dat land weten
ze te dragen. De mannequins van Simo-
netta hadden we reeds gezien met bijzon
der lange oorbellen van schitterende ste
nen, die bij iedere stap ritselend over de
blote schouders vielen. Dergelijke sie
raden zagen we ook op deze expositie, be
nevens kettingen en armbanden van grote
zilveren of goudkleurige schakels. Een
ander genre vormen de klemarmbanden,
die kostbare sieraden lijken door borduur
sels van glinstersteentjes en pailletten. Ze
hebben een satijnen voering aan de bin
nenkant. Vooral mooi van kleur zijn de
snoeren kralen van half-edelstenen.
De van raffia gehaakte pothoeden van
fel paars met een wit lint of in wit met
een oranje band en een bijpassende tas
trokken veel belangstelling. Ze stonden
meer op de hoofden van bezoeksters dan
op de grappige standaardjes.
Och, we vrezen, dat we van al dit moois
teveel een opsomming zullen maken als
we nog verder gaan. Laten we volstaan
Het Syndicat Haute Coiffure Frangaise
heeft de nieuwe haarmodelijn onthuld
voor winter en najaar 1957-1958. Deze
nieuwe lijn, kort haar, is aangepast aan
de nieuwe lijnen van de Haute Couture.
Met de hand geborduurde blouses zijn
typerend voor Florence.
met het vermelden van de truitjes van
angorawol, kunstig met kraaltjes, pail
letten en bloemboeketjes gegarneerd en
het brengen van een complimentje aan
het Italiaanse vernuft.
Tineke Raat
In de zomer vraagt het bewaren van le
vensmiddelen speciale aandacht. Niet alleen
omdat de bacteriën, die van nature in het
voedsel voorkomen of er uit de omringende
lucht in geraken, zich bij warmte sneller
ontwikkelen, maar ook omdat op een ver
keerde manier bewaarde levensmiddelen
broedplaatsen van vliegen en ander ge
dierte kunnen worden.
Hoe is dat te voorkomen? In de eerste
plaats kan men zorgen niet teveel in huis
te hebben van voedsel dat in kwaliteit ach
teruit kan gaan tenzij men er een be
slist veilige bewaarplaats voor heeft
Moet men voor enkele dagen groente in
voorraad nemen, dan kieze men de harde,
stevige soorten: boontjes, zomerkooi, wor
teltjes, komkommer. Van overgebleven
boontjes, worteltjes e.d. kan een smakelijke
sla worden gemaakt; vermeng ze daartoe,
zodra ze zijn afgekoeld, met azijn en olie.
Wat vlees en vis betreft: zure en gerookte
artikelen zoals zult, plockworst, rookvlees,
zure haring en gerookte bokking zullen zich
beter houden dan b.v. zachte kookworst,
de zeer aan bederf onderhevige leverworst
en gestoomde viswaren. Verder lenen lapjes
en grote stukken vlees, die men door en
door gaar eet, zoals rollade, zich beter voor
bewaren na de bereiding dan biefstuk, rib
stuk of gehakt. Het spreekt vanzelf dat
vlees en vis in de warmte niet rauw kunnen
worden bewaard. Braad,kook of bak ze zo
dra u ze in 'huis 'nebt!
Dat geldt ook voor losse melk, die na het
koken bovendien snel moet worden afge
koeld.-Het afkoelen-kan gebeuren onVMge
koele (tochtigg), plaats of in een bak niét
koud water ct&t geregeld ververst worUt.
Ook wanneer men b.v. een fles melk koel
wil houden door er een natte doek om te
slaan, moet die doek een paar maal per
dag door koud water worden gehaald, an
ders bereikt men het omgekeerde effect.
Melk van de vorige dag moet men, even
min als vleessoep, over laten staan zonder
haar nog eens op te koken.
Vers brood kan men beter niet in de trom
mel bergen voor het helemaal is afgekoeld.
Wilt u een rest voedsel opbergen, doe dit
dan niet in een goedgesloten pan, maar leg
er luchtig een deksel of een doekje op tegen
stof en vliegen.
Tegen al te felle zonnewarmte helpt het
behangen van voorraadplanken en vliegen-
kastjes met een witte doek of papier.
Belangrijk is het, om ervoor te zorgen
dat afval en vuil water niet open en bloot
staan; daarom moet men er wel op letten,
dat schillen- en vuilnisemmers telkens goed
gesloten worden en na het legen worden
schoongespoeld, gedroogd en met kranten
bekleed. Ook lege blikjes e.d., die om het
huis blijven slingeren, lokken ongedierte
aan.
Goed schoonhouden van het vaatwerk en
van droog- en vaatdoeken is in de warmte
nog meer nodig dan gewoonlijk. Een randje
ingedroogde melk in de melkkoker, een
restje in de botervloot, een laagje oud vet
in het Keulse potje: de hele nieuwe, verse
inhoud kan erdoor bederven.
Tenslotte: twijfelt u of een gerecht of
voedingsmiddel verzuurd of verrot is, ge
bruik het dan liever niet. Daarmee voor
komt u misschien wel heel wat narigheden!
Tomatencocktail: Meng het sap van twee
verse tomaten met dat van een citroen
en drie druppels Worcestersaus.
Sinaasappelcocktail: Meng drie delen si
naasappelsap met één deel citroensap,
voeg suiker bij naar smaak en wat ge
stampt ijs.
Irenadinecocktail: Meng een derde gre
nadine met twee derden spuitwater, het
sap van een sinaasappel en leg er een
stukje ananas in.
Frambozencocktail: Meng een derde fram-
bozensiroop met een derde bessensap en
een derde sinaasappelsap en voeg wat
gestampt ijs bij.
Citronnade voor de kleintjes: Smelt 200 gr
suiker in een weinig water, voeg daarbij
het sap van zes sinaasappels en drie
citroenen, giet er één liter water bij en
laat afkoelen, liefst in de ijskast.
„Toettoetdeed het zwarte
autootje voor de deur van het dieren
pension. „Daar komt er weer één",
blafte Hector, die het hele jaar door
waakhond was en daarom ook in het
dierenpension vlak bij de deur op
wacht zat. De poezen deden slaperig
één oog open en wachtten wat er ge
beuren zou. De honden zetten hun oor
tjes op en de kleine schoothondjes van
mevrouw Sluik, die naar Zwitserland
was, begonnen vast zenuwachtig te
keffen. „Stel je voor dat het een groot
beest is", kefte Mimi. „Ik kruip weg,
hoor", jankte Loulou.
In de gang hoorden ze stappen. De
deur ging open en ja hoor, daar was
de nieuwe gast. Wat het was kon je
nog niet zien, want hij zat in een rie
ten mandje met een hengsel. „Een
poes, het moet een poes zijn", riep
Jeroen, de grote rode kater, die een
hele hoek voor zich alleen had in het
dierenpension.
„Nee maar...." mauwde Madeleine,
de Siamese poes en haar blauwe ogen
werden zwart van verontwaardiging,
kijk eens wat daar aankomt!"
„Foei", mauwde Blanche, de sneeuw
witte kat van de burgemeester, „wat
een schande!" Jeroen en Pom, Kardoes,
Bommel en Pirandello, allemaal dikke
katers uit deftige huizen, zetten hoge
ruggen op en gromden, gromden als
een onweer.
„Wat een ellende, wat een ellende!"
zuchtte het lapjeskatje, dat net uit het
mandje gekropen was. „Nou, ik kan
wel aan jullie zien dat je het ook niet
leuk vindt. Wat kijken jullie lelijk!"
Krummel, het magere lapjeskatie,
begreep helemaal niet dat al die lelijke
gezichten voor haar waren bedoeld. Ze
keek met grote ogen naar al die deftige
poezen en katers en naar de glanzende
en gekrulde ruggen van de honden.
Bommel, de kater liep op hoge poten
naar Blanche en zei: „Ik ken haar.
Weet je wie ze is? Ze woont in dat
kleine huisje achter onze villa!"
„Weet je het zeker?" vroeg Blanche
verschrikt. „Is het dat mormeltje dat
's nachts het dak opgaat en van wie ze
vertellen dat ze wel eens muizen eet?"
„O, maar dan ken ik haar ook",
mauwde Madeleine zachtjes. „Ze hoort
bij al die lawaaimakers. Weet je wel,
die troep kinderen op klompjes!"
„Schande, schande!" riepen de katers
en poezen nu in koor. „En zoiets dur
ven ze bij ons in een deftig dieren
pension te brengen!"
Krummel, het kleine lapjeskatje dat
alles gehoord had, keek verlegen naar
het boze groepje.
„Wat heben jullie?" vroeg ze. „Ik
kan het toch ook niet helpen. Mijn
baas en vrouwtje zijn met alle kinde
ren kamperen. En ik kon niet mee. Ze
..Mwrep, bang .dat. jlp in een .boom ?.ou
klimmen en zoek raken in het bos.
Nóu, 'tóen hébben ze- me hiér. g'cbraéht.
Zo zal het toch met jullie ook wel ge
gaan zijn, denk ik".
„Kamperen.Poeh.Madeleine
trok haar neusje op. „Mijn vrouw is
met een vliegtuig naar de iMddellandse
Zee".
„Mijn baas is in de bergen om gezond
heid op te doen", pochte Blanche en
ook de katers noemden de moeilijkste
namen en woorden om maar dik te
doen over de reis van hun vrouwen en
bazen.
„Ik begrijp niet waarom jullie zo op
scheppen", zei Krummel eigenwijs. „Als
jullie nou in de bergen of in een vlieg
tuig zaten, maar je zit net als ik, zon
der vrouw en zonder baas, in een die
renpension".
De deftige katers en poezen sloegen
hun ogen neer, want ze moesten toe
geven dat Krummel gelijk had. „Ik be
grijp eigenlijk niet waarom jullie het
nemen", piepte Krummel. „Als je zo
voornaam en deftig bent als jullie
hóef je niets te nemen. Ik neem het
niet. Ik heb het hier wel bekeken. Ik
loop eruit!"
„Hè.zeiden de anderen verbaasd
en ze vergaten opeens, dat Krummel
maar een mager lapjeskatje was. „Er
uit lopen? Waarom?"
„Ik ben een dier, een vrij dier!" riep
Krummel. „Een afstammeling van de
roofdieren! Ik laat me niet opsluiten.
Nog door geen honderd mensen. Ik ga
op roof uit!"
De schelle stem van Krummel maak
te opeens iets wakker in de harten van
die deftige slaperige poezen. „Roof!"
fluisterde Jeroen. „Wat een heerlijk
woord!"
„Vrijheid!" mauwde Madeleine. „Vrij
heid Blanche, voel je daar iets voor?
Het klinkt verrukkelijk!"
„Op naar de vrijheid!" brulde Krum
mel en ze kreeg opeens iets van een
dappere tijgerin, die uit haar kooi
breekt.
„De mensen wel vrijheid in de bos
sen en op de witte bergen en aan de
blauwe zee? En wij in een dieren
pension?" gilde Madeleine, die opeens
weer een echt roofdier werd. „Kom
broeders, op naar de vrijheid!"
Krummel zat al in de vensterbank
en morrelde aan het ijzerdraadje,
waarmee het raam op een kier werd
gehouden. In een paar tellen was het
open en verdween Krummel met een
reusachtige sprong uit het raam.
„Dat is pas leven!" ioelde Blanche
en: hup, weg was ze. Ze kreeg de schrik
van haar leven, want in jaren had ze
niet meer zo'n grote sprong gemaakt.
Boem, Madeleine viel boven op haar.
Kardoes, Bommel, Pom en Pirandello
en als laatste Jeroen vielen met zware
ploffen naast haar neer. Hijgend en
bevend keken ze om zich heen, nog
niet eens bekomen van de schrik. Maar
Krummel was met opgestoken staart
al weer op pad. Het ging langs een
smalle modderige dakgoot, waar de
fluwelen pootjes van Madeleine en
Blanche groën en zwart werden. Maar
niemand zei daar iets van. Ze zongen
en gilden maar wat over vrijheid en
roofdier zijn. Door een gebroken ruit
ging Krummel voor in een oud stoffig
pakhuis.
Op de zolder van het pakhuis klonk
geritsel en gerommel. „Muizen!" fluis
terde Krummel. „Kom mee, de jacht
begint!"
Met hun dikke hangbuiken van het
vele eten volgden ze het vlugge Krum-
meltje de trap op. „Ga je gang", zei ze
bovenaan, wijzend met een poot over
de halfdonkere zolder, waar je overal
muizen hoorde piepen van angst.
„Ik blief niet", zei Madeleine ver
legen, want ze wist al lang dat zij nooit
zo'n vlugge muis te pakken zou krij
gen. „Ik ook niet", mauwde Blanche,
die nu al buiten adem was. En zelfs
de grote katers zeiden dat ze geen trek
hadden, alleen maar omdat ze niet eens
meer wisten hoe je een muis vangt.
Op dat ogenblik klonken er voet
stappen en hondengeblaf op de trap en
daar was de mevrouw van het dieren
pension, die door Hector gewaarschuwd
was en zich nu door hem naar het pak
huis liet brengen. Alle poezen en ka
ters, klein en groot, lieten zich in een
mand stoppen en Krummel ging voor
de gezelligheid ook maar mee.
Nu zitten ze hun vakanties uit in het
pension onder het oppassende oog van
de hond. Ze praten heel veel over vrij
heid en roof en ze hebben zonder één
tegenstem Krummeltje tot hun aan
voerster gekozen. Ze hebben afgespro
ken dat ze-na de vakantie een club
zullen oprichten van echte roofdieren.
Iedereen gelooft er vast in, maar als
je het mij vraagt en als je denkt aan
de zachte mandjes en de heerlijke
schoteltjes, die thuis op hun staan te
wachten, dan ben ik er nog niet zo
zeker van of die club er ooit komt. En
hoe denken jullie daar over?
Gek, zegt het haantje op de kerk,
het maakt me bijna bang.
Ik hoor de kinderen haast niet,
ja, nu al dagenlang.'
Het haantje vraagt het aan de duifjes:
die zitten twee aan twee
en schudden langzaam met hun kuifjes:
wij weten het niet, nee
Maar Flip, de valk, die alles ziet
met scherpe valkenogen,
die zegt: maar weet je dat dan niet?
De kindren zijn gevlogen!
Gevlogen Flip? Maar waar naar toe?
Maar Flip, hoe kan dat nou?
Wat zegt de meester daar dan van?
Wat zegt de schooljuffrouw?
De meester en dé schooljuffrouw?
Die liggen op hun rug
Maar Flip? En al die kindren dan?
Komen ze nooit meer terug?
Ze liggen languit in de hei,
ze dansen door het bos,
ze spartlen in de grote zee
en spelen er op los.
Maar dan, zegt Flip, nog eventjes,
jij domme gouden haan,
dan zie je ze, mooi bruinverbrand
weer voor de schooldeur staan.
Mies Bouhuys
Trek met rood potlood de lijn over van de zwarte stip af, die je links boven
ziet. Tenslotte kom je weer bij dezelfde stip uit. Doe dat ook van de rechter stip
af maar gebruik daarvoor een blauw potlood. Welke dieren zie je dan?
