MET EEN KIND ALS INZET
DE ONZICHTBAREN te
VOORGESCHIEDENIS
VAN EEN INTERNATIONAAL GESCHIL
Ouwe Job vertelt zyn avonturen
Agenda voor
Haarlem
Moskee in
Duitsland
Kor! en bondig
J
KERKELIJK LEVEN
AS
(vTr
i ry D
Zó boeiend is nu PANORAMA
5 VERVOLGVERHAAL
ALFRED KOSTIM E
IEV speelt vanavond in
Haarlem
ZATERDAG 17 AUGUSTUS 1957
IN HAMBURG, dicht by het beroemde
dierenpark van Hagenbeek, werd onlangs
de eerste moskee in de Bondsrepubliek ge
opend. Deze werd gebouwd door een isla
mitische sekte. Het platte dak heeft twee
koepels, minarets zyn er nog niet aange
bracht. By de inwijdings-plechtigheid
sprak een vertegenwoordiger van het hoofd
dezer mohammedaanse sekte, die mee
deelde, dat het in de bedoeling lag ook
moskeeën op te richten in Neurenberg,
Hannover en in het Rijnland.
In de laatste jaren verrezen moskeeën
in Engeland, Frankrijk, Nederland (Den
Haag), nu ook in Duitsland en Scandinavië.
Een mohemmedaanse zendeling heeft zich
in Göteberg gevestigd en werkt vandaar
uit in alle noordelijke landen. Men heeft
niet willen geloven, dat er in het oude,
christelijk-noorden veel arbeid voor een
dergelijke islamitische zendeling te doen
viel, maar thans bericht het Noorse Chris
telijke Persbureau, dat jonge gymnasias
ten in Noorwegen tot de Islam zijn over
gegaan. Geheel vrijwillig hebben zij zich
onderworpen aan de zelfdiscipline, die de
profeet uit de verre Arabische woestijn
zichzelf en zijn gelovigen heeft opgelegd:
bidden, vasten en aalmoezen geven. Er zijn
talloze tekenen, die erop wijzen, dat de
islam bezig is zijn macht en invloed te
consolideren, zowel in het oosten als in
het westen.
Tentoonstellingen
Op de enorme wereldtentoonstelling
1958, die in Brussel zal worden gehouden,
zal de rooms-katholieke kerk vertegen
woordigd zijn met een grote afdeling, ge
naamd „Civitas Dei". Ook de protestantse
kerken zullen deelnemen. Zo komt in de
afdeling Kongo een belangrijke stand van
de zending, met een zaal voor filmver
toningen en lezingen en een bureau met
leeszaal. In de afdeling grafische kunsten
verzorgt het Belgische Bijbelgenootschap
een stand met verschillende bijbeluitgaven.
Een paar weken geleden is de eerste
steen gelegd voor de bouw van het pro
testantse paviljoen. De gezamenlijke pro
testantse kerken van België zijn, geholpen
door vele zusterkerken in het buitenland,
bezig de benodigde gelden bijeen te bren
gen voor de moderne kerk en tentoonstel
lingshal. Het is de bedoeling dat er tijdens
de tentoonstelling dagelijks kerkdiensten
in verschilleden talen gehouden zullen
worden. Er zullen ook koren zingen en er
zullen orgelconcerten worden gegeven en
lezingen worden gehouden.
Het evangelie in Siberië
Uit de verbanningsgebieden in Noord-
Rusland, Siberië en Midden-Azië hebben
verscheidene christenen van Duitse her
komst aan hun familie in West-Duitsland
dankbetuigingen verzonden voor het stu
ren van bijbels, en dringend om verdere
christelijke lectuur gevraagd. Uit deze
brieven blijkt, dat duizenden gezinnen, die
vroeger aan de Wolga, aan de Zwarte Zee,
in de Kaukasus of in andere gebieden
woonden, ook onder de moeilijkste om
standigheden en na hun deportatie, vast
hielden aan hun geloof.
Sedert de amnestie-wet van het Krem
lin hen in september 1955 de burgerrechten
en geloofsvrijheid teruggaf, kan zich de
„catacombenkerk" van deze christenen
weer breder ontplooien en kunnen zij hun
gemeenten weer inrichten en kapellen
stichten. Op één enkele Russisch-Duitse
predikant na in Akmolinsk, houden in deze
gemeenten lekepredikanten bijbelcursussen
en godsdienstoefeningen.
Situatie in Oostenrijk
Tengevolge van de presidentsverkiezin
gen in dit voorjaar heeft de Oostenrijkse
regering onder voorzitterschap van Bonds
kanselier Raab een comité van ministers
gevormd, dat onderhandelingen zal voeren
met de rooms-katholieke kerk over een
concordaat. Dit comité heeft tevens tot
opdracht om besprekingen te voeren met
de evangelische kerk over een nieuwe
„protestantenwet".
De evangelische kerk is vanzelfsprekend
zeer geïnteresseerd bij de vraag naar een
concordaat. Zij verwacht, dat de Oosten
rijkse staat, indien het deze ernst is met
de gelijkstelling der kerken, de evange
lische kerk niet anders zal behandelen dan
de rooms-katholieke. Sinds 1945 is de r.-k.
kerk bezig om de erkenning te verkrijgen
van het in 1933 gesloten concordaat. Tot
nu toe mislukte dit, omdat de socialistische
partij zich hiertegen verzette. Deze be
strijdt de rechtsgeldigheid van dit con
cordaat, omdat het door een rompparle-
ment tot stand werd gebracht, waaruit de
sociaal-democraten al w; ren geweerd. Ook
de evangelische kerk heeft tegen de er
kenning van het concordaat van 1933 grote
bezwaren. Met name de huwelijkswet
geving, die van de r.-k. principes uitgaat,
maar waaraan ook niet-i ooms-katholieken
zich moeten onderwerpen, heeft grote
tegenstand gewekt bij de protestanten
Hetzelfde geldt voor de maatregelen, die
ten aanzien van het onderwijs in het con
cordaat werden opgenomen, omdat daar
door de protestantse ouders gedwongen
werden hun kinderen r.-k. onderwijs te
doen volgen.
In al deze vragen schijnen zich thans
mogelijkheden voor te doen voor een com
promis, waarin ook de evangelische kerk
kan toestemmer. Dit bestaat enerzijds in
de invoering van facultatieve kerkelijke
huwelijksinzegening, anderzijds in de er
kenning van protestantse scholen. De r.-k.
kerk staat echter nog op het standpunt,
dat zij alleen officieel erkend dient ,te
worden, maar de vice-kanselier, die pro
testant is, dr. Pittermann, heeft uitdrukke
lijk verklaard, dat hij alleen geporteerd is
voor een regeling, die uitgaat van de ge
lijkberechtiging der beide kerken.
Mijn kind is onder valse voorwendsels uit mijn huis gelokt. Mijn
schoonouders beraamden iets heel gemeens tegen mij en mijn dochtertje
heb ik sindsdien niet meer alleen ontmoet. Ze voeden haar op in haat
tegen mij, haar vader". Dat werd in Haarlem verklaard. De man, die mij
dit verbijsterende relaas deed, was Hans Boll, die hier toen logeerde
dat was voorjaar 1956. Zijn woonplaats is Norrköping in Zweden en
daar speelde het treurspel zich af, dat nu tot een internationaal geschil
is geworden: Nederland versus Zweden in de zaak Elisabeth Boll, de
voogdijkwestie, onlangs door Nederland bij het Internationale Gerechts
hof aanhangig gemaakt.
FORMEEL: een interpretatiegeschil tus
sen twee Westeuropese staten over de
uitleg van een tractaat uit 1902, dat de
voogdij van minderjarige kinderen in het
buitenland regelt. Menselijk: een familie
vete met een nu twaalfjarig meisje als in
zet. Elisabeth, de enige dochter van Hans
Boll, wordt opgevoed door haar Zweedse
grootouders, die haar in huis namen, kort
nadat haar moeder eind 1953 was over
leden Dat gebeurde op een zonderlinge
manier: de vader wist er niets van. Hij
was op een zakenreis naar ons land. Toen
hij in april 1954 te Norrköping terugkeer
de, vertelde zijn huishoudster hem dat
Elisabeth weg was. Later bleek, dat de
plaatselijke kinderbeschermingscommissie
(Barnavardsnamnden) deze gang van za
ken steunde. De adviseuse van deze dienst,
mevrouw dr. Brita Mannerheim, had een
rapport opgesteld over het meisje alles
geheel buiten de vader om waarop de
Barnavardsnamnden deze ingreep nodig
achtte.
IN HET RAPPORT, dat dr. Manner
heim had geschreven na enkel en alleen
het toen achtjarige kind te hebben gehoord
en verder niemand, werd de vader be
schuldigd van ontucht met zijn eigen kind.
Prompt daarop nam de kinderbescherming
(die in Zweden grote bevoegdheden heeft)
het besluit, dat Elisabeth voortaan zou
worden opgevoed bij de familie Lindwall,
de ouders van de (als Zweedse geboren)
moeder van het kind. Vader Boll hij is
nu vierenvijftig was in 1944 met Gerd
Lindwall getrouwd. Hij was in 1940 met
zijn schip (hij is kapitein-reder) in het
neutrale Zweden gebleven en had in 1943
zijn aanstaande vrouw leren kennen. „Een
goede partij", had papa Karl-Emil Lind
wall gezegd. „Hij is een vermogend man".
Mei 1945 kwam hun eerste en enige kind,
Elisabeth, die op achtjarige leeftijd haar
moeder verloor. „Laat onze Ingrid haar
opvoeden", zeiden de Lindwalls: zij had
den namelijk een og ongetrouwde dochter
thuis, een zuster dus van de overleden
mevrouw Boll.
Maar Hans Boll had weinig sympathie
voor dat plan: hij voelde waar het om be
gonnen was. Dat staat duidelijk in een
brief die zijn schoonvader hem in die tijd
schreef al een vreemde manier van
doen. want de familie Lindwall woont in
de Sundeliusgatan en dat is maar vijf
minuten lopen van de Jakob Ekbohms-
gatan, waar Bolls eigen huis stond en nog
steeds staat. In de brief stond: „Het zou
toch onverantwoordelijk van ons zijn als
wij Ingrid een verpleegsterscursus hadden
laten afbreken die haar na drie jaar een
maandinkomen van zeshonderd tot acht
honderd kronen zou hebben opgeleverd en
een verzekerde toekomst...."
Bolls weigering kwam hem te staan op
de ontvoering van zijn kind. Tegen de
macht van de Zweedse kinderbescherming
konden noch de politie, noch de advocaten,
noch zelfs de Nederlandse legatie in
Stockholm op, welke instantie door de
heer Boll onmiddellijk te hulp werden ge
roepen. Het enige advies dat men hem kon
geven was: uit Zweden weggaan. Als de
kinderbescherming op basis van het rap
port van dr. Mannerheim een klacht tegen
hem mocht indienen, zou hij gearresteerd
worden. Op het vergrijp, waarvan men
hem beschuldigde, stond jarenlange
dwangarbeid.
„Laat ze maar", zei de heer Boll. „Laat
het maar tot een proces komen! Ik ben
toch onschuldig?"
„Ja maar", zeiden zijn raadgevers, „op
die manier krijg je nooit je kind uit Zwe
den. Ga nu weg, sta in Holland vrijwillig
je voogdij af en laat een andere voogd
benoemen. Die kan iets bereiken".
DE ZEEMAN ZWICHTTE voor de ju
risten en ging. Maar toen de zaak, nadat
hij zeven maanden werkloos in Holland
had doorgebracht, niets was gevorderd,
reisde hij terug. „Blijf weg, je wordt ge
pakt", seinde zijn advocaat uit Norrkö
ping. „In vredesnaam dan maar. Ik kom
toch!", antwoordde Boll.
Prompt volgde zijn arrestatie. Negen
dagen voorarrest en twee maanden mel
dingsplicht, want het vooronderzoek verg
de veel tijd. Maar naarmate het vorderde
raakte de officier van Justitie mr. Torsten
Rindstedt steeds heviger aan het twijfe
len aangaande de juistheid van de be
schuldiging. Hij gelastte een psychiatrisch
onderzoek van.... Elisabeth. Dat gebeur
de in Stockholm door het hoofd van Psy-
kotekniska Institutet, dr. Valdemar ""el-
lenius, waarbij merkwaardige dingen aan
het licht kwamen.
Niet alleen bleek uit de op een band
recorder opgenomen gesprekken tussen dr.
Fellenius. en Elisabeth (het meisje logeer
de er een week lang) dat Elisabeth niets
meer staande hield van haar eerder tegen
over dr. Mannerheim gedane beweringen,
maar ook vertelde zij in alle argeloosheid
welke rol deze dokter had gespeeld bij de
ontvoering.
Dr. Mannerheim blijkt namelijk voor
onderduikadressen te hebben gezorgd in
de tijd die verliep tussen de weglokking
van het kind uit haar vaders huis en het
moment waarop de kinderbescherming,
ongeveer veertien dagen later, deze ont
voering door haar besluit inzake de voog
dij der familie Lindwall „wettigde". Tante
Ingrid blijkt in die periode met Elisabeth
links en rechts door Zweden te hebben ge
zworven en dr. Mannerheim dirigeerde het
stel telkens naar een nieuw adres men
was bang dat vader Boll haar eenvoudig
zou terughalen (waartoe hij op dat mo
ment het recht nog had gehad).
Het slot van het vooronderzoek tegen
de heer Boll was, dat hij ontslagen werd
van alle rechtsvervolging. Onmiddellijk
begon hij een actie om zijn kind terug te
krijgen en een hogere rechtbank gaf hem
gelijk: de voogdijbeslissing werd geannu
leerd. Doch de kinderbescherming teken
de cassatie aan op het hoogste niveau: bij
het regeringsgerecht te Stockholm, een
college waarvan de zittingen niet open
baar zijn en waar ook niet wordt gepleit:
het oordeelt op stukken. En daar viel, in
februari 1956, een voor de heer Boll onbe
grijpelijke beslissing: Regeringsratten
dekte de kinderbescherming te Norrkö
ping. Elisabeth bleef dus waar zij was,
bij de Lindwalls. En die beslissing was
onherroepelijk.
Elk verzoek van de heer Boll, zijn kind
te mogen ontmoeten werd öf botweg door
Barnavardsnamnden geweigerd ofwel zo
behandeld, dat hij Elisabeth alleen kon
zien bij de Lindwalls thuis of bij de voor
zitter van de kinderbescherming, de heer
Sven Löfgren, die hoofd is van een school
in het bestuur waarvan de heer Lindwall
zitting had maar nooit op neutraal ter
rein. In feite heeft Hans Boll in al die
jaren zijn koppige dochtertje (dat zegt
niets van hem te willen veten) maar vier
keer ontmoet.
Terwijl de rechtbank te Norrköping hem
enige maanden geleden tienduizend kronen
schadevergoeding toekende wegen? zijn
arrestatie in 1954 bleef de kinderbescher
ming weigeren terug te komen op haar
beslissing.
DE ENIGE die nu nog iets voor de heer
Boll kan doen was zijn regering. Er is
namelijk, naar Nederlands oordeel, aan
Zweedse kant één fout gemaakt in deze
hele geschiedenis en die fout was. dat
Elisabeth (die de nationaliteit van haar
vader heeft, dus Nederlandse is!) door
1
2.4- //T\A^ r^J
Daar schoten Kees en Ankie over in de lach. Die Jobze zagen het voor zich,
hoe hij die kapitein zomaar de volle laag uit die emmer in zijn gezicht gooide!
„Ja", zei Ouive Job. „Maar ik lachte toen niet hoor, heus niet! Een standje van de
kapitein was lang niet mals!"
Maar zelf lachte hij nu ook mee.
„Maar dat waren nu nog allemaal maar kleine voorvalletjes", vertelde Ouwe Job
verder. „De grote avonturen kwamen later!" 24-25
Hans Boll, die al drie jaar vecht om
zijn kind.
Zweedse autoriteiten onder voog lij is ge
steld zonder dat daar Nederlandse auto
riteiten in zijn gekend. Ei een internatio
naal voogdijtractaat van 1902, dat door
beide betrokken landen is ondertekend,
zegt dat de voogdij over minderjarige
kinderen in het buitenland behoort te wor
den geregeld door het land waarvan zo'n
kind onderdaan is.
Inderdaad heeft de Nederlandse rege
ring dus besloten, op grond hiervan Zwe
den in gebreke te stellen wegens niet-na-
Ieving van dit tractaat en deze klacht is
het dan. die minister Luns onlangs bij het
Internationale gerechtshof deponeerde
de eerste keer dat een Kind aanleiding
geeft tot een geschil dat de vijftien hoog
ste rechters ter wereld zullen moeten be
slechten.
G.v.W.
Wielerronde in Heemskerk
Voor zondag 1 september organiseert de
rennersclub „Kennemerland" wederom de
ronde van Heemskerk. Deze ronde vormt
een onderdeel van de jaarlijkse volksfees
ten in het dorp.
ADVERTENTIE
él?
SSB
De voetbalvereniging „Onze Gezellen"
te Haarlem houdt vanavond een toernooi
op haar terrein, waaraan behalve de or
ganiserende vereniging wordt deelgenomen
door de Haarlemse clubs EHS, NAS en het
eerste elftal van IEV.
Als de wedstrijden ondanks de regen
van de laatste dagen doorgang kunnen
hebben ontmoeten elkaar IEVOnze Ge
zellen en NAS—EHS. Direct hierna wordt
de eindstrijd gespeeld.
Herv. gemeente beroept predikant
Ter voorziening in de vakature ontstaan
door het vertrek van ds. J. O. Norel heeft
de Ned. Hervormde gemeente te Beverwijk
een beroep uitgebracht op ds. J. W. IJzer
man van Bolsward.
48. „Wedergeboren. Ja, dat worden wij allemaal. Maar
vergeet u niet, dat het zichtbare leven om ons heen
duizendvoudig is, doch het onzichtbare leven duizenden
malen veelvuldiger! Want niet alleen de mens, het dier
en de plant leven, nee, ook de steen, het metaal en vele
andere dingen, waarvoor wij geen naam hebben, ver
bergen leven in zich. Al mogen wij het misschien niet
onderkennen, het is aanwezig. Hoe oneindig groot moet
niet het aantal van alle levende wezens zijn! Maar wie
zegt, dat wij weer als mens wedergeboren worden?
Ook uw volk zal vele sagen kennen, waarin door tal
van generaties wensen en verlangens werden verwor
ven. En steeds en overal is het bijgeloof dieper gewor
teld in de harten der mensen, dan in het geloof zélf!
Meestal gaan geloof en bijgeloof zelfs hand in hand.
Uw overleden vriend en u hebben één van de geheime
verlangens van mijn volk nagejaagd. U vervolgde ech
ter een schaduw. Daaraan is uw vriend ten onder ge
gaan en qpk uw weg liep vlak langs het eeuwige duister.
Ja, zo is net! Ach, de mensen! Ze vechten vaak om een
klinkende scherf, maar letten niet op het goud, dat daar
naast ligt, omdat de glans er van door het stof dof is
geworden. Het zou voor alle mensen beter zijn, als ze
zich niet zo zeer bekommeren om het spektakel in de
wereld, maar wat meer om zichzelf. Wat om u heen
gebeurt, is slechts schijn, in uw binnenste draagt u de
wereld met u mee".
De vreemde glimlach speelde nog steeds om de mond
van de Gusul, toen hij tenslotte opstond.
„U kunt de tempel binnengaan, zo vaak als u maar
wenst en er in rondzoeken hoe lang u wilt. Dat echter,
wat u zoekt, zult u niet vinden. Hier niet en elders ook
niet. Uw hart is vermoeid. Moe van het vele zwerven,
van het lange zoeken. Maar ook uw hart zal weer tot
rust komen. U bent nog jong. Het zal in schone har
monie met een ander hart kloppen, dat precies zoals
het uwe zoekt. Voor velen is de weg, die de mensen naar
zichzelf leidt, moeilijk
De geestelijke vertrok.'
In gedachten verzonken bleef ik nog lange tijd op
mijn legerstede liggen. Ik kon maar niet begrijpen, dat
de koorts mij al die beelden, die zo levendig in mijn
herinnering stonden, voorgetoverd zou hebben. Ik voelde
een gapende leegte in mijn binnenste, ik voelde mij uit
gebrand. Het leven scheen mij zelfs zin- en doelloos toe.
De zomerzon had de onafzienbare steppe, die zich voor
(Vertaald uit het Duit» Oorspronkelijke Nederlandse
titel: IN DE BAN VAN TEMOEDSJINl
het klooster golvend tot de einder uitstrekte, geelbruin
verbrand. Slechts aan beide oevers van de rivier, die
niet ver van het klooster liep, strekten zich nog groene,
malse grasstroken uit.
Ik kon natuurlijk niet in het binnenste van de Gusul
kijken. Zou hij de waarheid gesproken hebben? Nog
steeds twijfelde ik er aan, hoewel ik de tempel al meer
dere malen grondig had onderzocht. Zwaar drukte deze
onzekerheid op mijn zielerust en ik werd er dagelijks
door geplaagd.
Ik lag in het gras, het hoofd in beide handen gestut,
en keek naar de grond. Een rode mier spande zich tot
het uiterste in om een larve met zich mee te slepen.
Was ik eigenlijk ook niet een mier, die zichzelf kwelde
met een last, drie keer groter en drie keer zwaarder
dan hij zelf? Was de opgave, die ik mij gesteld had,
te zwaar en zou ik ik er soms nimmer in kunnen sla
gen haar op te lossen?
Een kleine, geel-groen gespikkelde kever kroop langs
een grashalm omhoog. Toen hij niet verder kon, keerde
hij terug en liep vervolgens doelloos door de hoge gras
sprieten rond. Hij kon zo leek het mij tenminste toe
zijn weg in de wirwar van halmen niet vinden. Was het
met mij eigenlijk niet precies hetzelfde? Kon ik in het
duistere, ondoordringbare woud van het leven wel de
weg vinden, verslagen en onmachtig als ik was? Ja,
ik was blind en krachteloos! Blind? Nee, dat toch niet!
De beelden uit het verleden stonden immers nog steeds
duidelijk in mijn herinnering. Ik bespeurde de gloed
weer, die mijn hart als het ware wilde verzengen.
Toen, ja, toen! Hoe lang was dat nu al wel niet geleden!
Wat vroeger eenmaal was, werd nu zonder mededogen
vernietigd, wat kiemen en bloeien wilde, vertrapt. Ver
knoeid en vergiftigd was het leven, was mijn leven!
Ik deed slechts mechanisch wat het uur van de dag
gebood te doen. Ik was een soort raderwerk geworden,
dat mij zelf steeds verder voortdreeefIets in mij
scheen echter defect te zijn en niet meer te repareren.
Wederom gingen weken voorbij en eindelijk meende
ik krachtig genoeg te zijn om de tocht naar Oeljasoetai
te vervolgen. De zomer was reeds voorbij en de herfst
neigde al naar de winter. Al het leven, dat de lente
verwekt had, wilde zich nu weer moe ter aarde leggen.
PEN-jubilea. Op maandag 19 augus
tus zal de heer L. E. Wortel, te Velsen-
Noord, technisch opzichter-B bij het PEN
te Bloemendaal de dag herdenken, waarop
hij vijfentwintig jaar geleden in over
heidsdienst trad.
Op dinsdag 20 augustus zal de heer T.
Rechtuyt te Oterleek, technisch opzichter-
B bij het PEN de dag herdenken waarop
hij veertig jaar geleden bij dit bedrijf in
dienst trad.
Door de stroom gedood. De 24-jarige
ongehuwde schilder H. Schepers uit Ulft,
werkzaam aan een transformator bij de
Koninklijke DRU, is in aanraking gekomen
met een hoogspanningskabel, waarop een
spanning van tienduizend volt stond. Hij
was onmiddellijk dood.
Prinses Beatrix. Het ligt in het voor
nemen van Prinses Beatrix op vrijdag 20
september het nieuwe gebouw van de
Stichting Centrale Amersfoortse Werk
plaats voor Aangepaste Arbeid officieel te
openen.
Heuvel-op, heuvel-af reed ik, dwars door de steeds
meer vergelende steppe, die, verbrand door de zon, zich
voor mij uitstrekte in al haar oneindigheid.
Ik had geluk. Vóór ik Oeljasoetai bereikte, trof ik een
karavaan, die op weg was naar Kiakhta. Ik voegde mij
in haar gelederen en bereikte in een kleine drie weken
het stadje.
Toen de eerste huizen aan de gezichteinder opdoem
den, kwam er na vele maanden eindelijk weer eens een
gevoel van geluk over mij en ik hoopte, dat ik mijn
geestelijk evenwicht spoedig zou weten terug te vinden.
Door mijn oude bekenden —erd ik allerhartelijkst be
groet. Er wederom moesten mijn gastheer en ik iedere
avond ergens op bezoek gaan en steeds weer moest ik
over mijn avonturen vertellen. De dood van Komoroff
werd door iedereen, die hem gekend had, diep betreurd,
terwijl ik daarentegen gelukwensen in ontvangst mocht
nemen voor mijn behouden terugkeer. Ook met McKing
had ik al vrij spoedig een gesprek en een afspraak ge
maakt om elkele dagen later Komoroffs eigendommen
aan hem te overhandigen.
Zo zat ik dan op een goede namiddag tegenover hem
en vertelde hem nog eens uitvoerig hoe Komoroff aan
zijn einde was gekomen.
McKing, een man in de beste jaren van zijn leven, had
het ene been over het andere geslagen en luisterde aan
dachtig toe. De rimpel tussen zijn ogen werd daarbij
steeds duidelijker. Zonder ook maar één woord te zeg-
gein, luisterde hij totdat ik was uitgesproken. Toen pas
vroeg hij:
„Heeft Komoroff u nooit verteld, dat hij een Engels
man was?"
Verrast keek ik op.
„Ja, dat dacht ik wel. Het overvalt u kennelijk. Komo
roff sprak er niet graag over. Hij voelde zich volkomen
een Rus, alhoewel zijn vader en ook hij in Engeland
werden geboren en opgevoed. De Komoroffs hadden in
Petersburg een grote export-firma. In de tachtiger jaren
van de vorige eeuw stichten zij in Londen een filiaal,
dat gedreven werd door twee broers, die zich later lie
ten naturaliseren. Eén van die broers was Komoroffs
grootvader. Zijn ouders zijn al gestorven. Alleen zijn
grootmoeder, die een Tartaarse moet zijn, leeft nog".
(Wordt vervolgdk
ADVERTENTIE
a v:y
het vertrouwde merk
maand tampons
géén gordel géén verband
onmerkbare onzichtbare bescherming
volkomen veilige, hygiënische methode.
In het bekende blauw/witte doosje.
Het past in het kleinste handtasje.
Uw apotheker ol drogist heelt het.
Interna
10 tampons i 1.20
Interna z.lc.
(zonder
inbrengsysteem)
10 tampons 11.-
ZATERDAG 17 AUGUSTUS
Minerva: „Als de kat van huis is.
alle leeft., 19 en 21.15 uur. Cinema Palace:
„The kid", alle leeft., 19 en 21.30 u. Roxy:
„De zoon van Sinbad", 14 jaar, 19 en 21.15
uur. Frans Hals: „Zet je zorgen op zij",
alle leeft., 19 en 21.15 uur. Luxor: „Liefde
langs de weg", 18 jaar, 19 en 21.15 ^uur.
Rembrandt: „De babysitters van de mari
ne", alle leeft., 19 en 21.15 uur. Studio:
„Daar is de dokter", alle leeft., 19 en 21.15
uur. Lido: „Als de Alpenrozen bloeien",
alle leeft., 19 en 21.15 uur. „Verboden
vrucht", 18 jaar, 23.30 uur. Frans Hals
museum: Avondopenstelling met floodlight,
bloemen, kaarsen en oude muziek, 20.30
22.30 uur Noordersportpark: Groot vuur
feest van de stichting „Haarlem-Noord",
19.30 uur.
ZONDAG 18 AUGUSTUS
Minerva: „Als de kat van huis is....",
alle leeft., 14, 16.15, 19 en 21.15 uur. Cine
ma Palace: Jeugdprogramma voor alle
leeftijden, 10.30 uur. „Te kid", alle leeft.,
14, 16.15, 19 en 21.15 uur. Roxy: „De zoon
van Sinbad", 14 jaar, 14, 16.15, 19 en 21.15
uur. Rembrandt: „Naar het rijk der In
ca's", alle leeft., 11 uur. „De babysitters
van de marine", alle leeft., 14, 16.15, 19 en
21.15 uur. Luxor: „Liefde langs de weg".
18 jaar, 14, 16.15, 19 en 21.15 uur. Lido:
„Lassie's grote avontuur", alle leeft., 11
uur. „Als de Alpenrozen bloeien", alle
leeft., 14, 16.15, 19 en 21.15 uur. Studio:
Vakantieprogramma voor alle leeftijden,
10.30 uur. „Sport staalt spieren", alle leeft.,
14 en 16.15 uur. „Daar is de dokter", alle
leeft., 19 en 21.15 uur. Frans Hals: „Zet je
zorgen opzij", alle leeft., 14, 16.30, 19 en
21.15 uur. Linnaeushof. Zomertuin, dage
lijks geopend. Openluchttheater Bloemen
daal: Sangerknaben vom Wienerwald, 20.30
uur. Zuiderkapel: J. Schultz, 10 en 17 uur.
Jeugddienst onder leiding van H. Spoor,
20 uur. Immanuëlkerk: Opwekkingssa
menkomst, voorganger is evangelist B. J.
Robert uit Indonesië, 19.30 uur. Grote
Kerk: Bijzondere kerkdienst o.l.v. ds. Kalf,
19 uur.
MAANDAG 19 AUGUSTUS
Minerva: „Als de kat van huis is
alle leeft., 14.30 uur. „Het balboekje", 18
jaar, 20.15 uur. Roxy: „De klokkenluider
van de Notre Dame", 14 jaar, 14.30, 19 en
21.15 uur. Cinema Palace: Vakantiejeugd
programma, alle leeft., 10.30 uur. „The
kid", alle leeft., 14, 16.15, 19 en 21.30 uur.
Frans Hals: „Zet je zorgen op zij", alle
leeft., 14.30, 19 en 21.15 uur. Luxor: „De
woestijn leeft" en „Stormy", alle leeft.,
10.30 uur: „Liefde langs de weg", 18 jaar,
4, 19 en 21.15 uur. Rembrandt: „Montag-
ne's jeugd-variété", alle leeft., 10.30 uur.
„De babysitters van de marine", alle
leeft., 14, 16.15, 19 en 21.15 uur. Studio:
kinderprogramma, alle leeft., 10.30 uur.
„De knock en rolfilm", alle leeft., 14.15
uur. „Daar is de dokter", alle leeft., 19 en
21.15 uur. Lido: „Als de Alpenrozen
bloeien", alle leeft., 14, 16.15, 19 en 21.15 u.
Begijnhofkapel: Interkerkelijk Evangeli
satie comité, onderwerp: „Bij God is alles
mogelijk", 20 uur, zangdienst van 19.30 uur
af. Linnaeushof: Zomertuin, dagelijks ge
opend.
