Isolement der eilanden
wordt steeds groter
DE ONZICHTBAREN
C Ouwe Job vertelt zijn avonturen J
Jan („Eén wrak per dag") Lolkus
Agenda voor
Haarlem
Renault Frégate
Kort en bond
DINSDAG 27 AUGUSTUS 1957
4
VERKENNINGEN IN DE DELTA
Auto's moeten vaak uren wachten
bij pont over Haringvliet
Dringendste vraag is:
wanneer komt de brug?
GARAGE „DEN HOUT"
Korporaal gedood door
helikopter
Bank voor landbouw en
visserij in Indonesië
Draadomroep-abonnement
wordt niet duurder
Aalsmeer geïllumineerd
Berger van internationale reputatie
Nederland gebruikt na
België - het meeste zeep
r
v
ST
QvtZhk&ib
(Van een onzer redacteuren)
Over twintig a vijfentwintig jaar zal het Deltaplan verwezenlijkt zijn het plan,
dat zuidwestelijk Nederland veiligheid, zoet water en betere verbindingen xnoet
brengen. Het voltooide Deltaplan is dus voor de volgende generatie. Maar over
een jaar of tien reeds kan volgens minister Algera een belangrijk deel van
het project zijn uitgevoerd: een van de drie grote afsluitingen (Haringvliet), de
dammen door het Volkerak en de Grevelingen, de dijkverzwaring langs Wester-
schelde en Nieuwe Waterweg, de bedijking van de Biesbosch en de kanalisatie
van de Rijn. Doch ook 1968, streefjaar voor de voltooiing van deze werken, ligt
in een ver verschiet. De mannen op de eilanden willen sneller resultaten zien,
zo al niet op het gebied van de veiligheid en de zoetwatervoorziening (die pas
na voltooiing van het gehele plan verzekerd kunnen zijn), dan toch voor wat
betreft de verbindingen, de verlossing uit hun isolement.
Het is inderdaad moeilijk om geduld te
hebben voor de boeren op een eiland als
bijvoorbeeld Goeree-Overflakkee. Want
terwijl men in deze moderne tijd steeds
betere en snellere verbindingen mag ver
wachten, wordt hun isolement juist groter.
Dit laat zich verklaren door het sterk toe
genomen en nog steeds toenemende ver
voer per as: het verdringen van het bin
nenschip door de vrachtauto. In lange rijen
verzamelen zich elke dag de trucks bij de
pontveren, waar zij en dus ook de per
sonenauto's vaak uren moeten wachten
alvorens te kunnen worden overgezet.
„En als er dan nog eens een boot defect
is, hetgeen af en toe wel voorkomt, loopt
de zaak helemaal in het honderd", ver
zuchtte burgemeester P. W. Hordijk van
Middelharnis, met wie wij dit probleem
bespraken. De burgemeester vertelde, dat
vrachtwagens met de produkten van Flak-
kee's vette klei 's ochtends vaak van kwart
voor zes tot kwart voor tien moeten wach
ten voor zij aan de beurt komen op het
pontveer Middelharnis-Hellevoetsluis, dat
een uurdienst vaart. Uit eigen ervaring
kon hij er trouwens ook van meespreken.
Toen deze burgervader onlangs in Den
Haag moest zijn en om half zes uit huis
ging, wees de klok kwart over elf bij zijn
aankomst in de residentie. Vijf uur en drie
kwartier per auto over een afstand
van hemelsbreed nog geenvijftig kilo
meter! Geen wonder dan ook, dat al enige
jaren geleden onder de bevolking van het
zuidelijkste der Zuidhollandse eilanden het
plan rijpte om met eigen middelen een
brug over het Haringvliet te slaan. In de
cember 1953 werd een n.v. opgericht met
als doelstelling de bouw van een brug van
Flakkee via het midden in het Haringvliet
gelegen eilandje Tiengemeten naar de
Hoekse Waard. Men zou zelf voor de finan
ciering zorgen, al werd natuurlijk wel ge
rekend op rijks- en provinciale bijdragen.
Verschil van zeven jaar
Die n.v. bestaat nog steeds, maar haar
plannen zijn achterhaald door het in het
kader van de Deltawerken ontworpen
rijkswegenplan. Dit voorziet namelijk in
zo'n brug als schakel in een nieuwe, snelle
verbinding tussen Rotterdam en Antwer
pen, via de Volkerakdam en Bergen op
Zoom (de z.g. Zoomseweg). Volgens de
laatste plannen zal deze brug niet meer
over Tiengemeten lopen, maar ten oosten
van dit eiland en Goeree-Overflakkee be
reiken bij Ooltgensplaat, vlak bij het punt
waar de Volkerakdam voor de vaste ver
binding met Brabant zal zorgen. Voor de
kust van Flakkee, op een zandbank in het
Haringvliet, is een verkeersplein geprojec
teerd voor een afsplitsing via de Greve-
lingendam naar Zierikzee op Schouwen-
Duiveland.
Het plan is, deze brug in 1961 gereed te
hebben. De grote dam aan het andere ein
de van het Haringvliet zal pas in 1968 zijn
voltooid. Dat maakt dus een verschil van
zeven jaar. Minister Algera heeft ver
klaard dat het brugproject zijn volle sym
pathie heeft. Als de beste plaats reeds kan
worden vastgesteld en het project kan
worden uitgewerkt, zal de minister „met
de provincie Zuid-Holland in overleg tre
den over een samenwerking tot vervroegde
uitvoering van brug en toegangswegen"
zo staat te lezen in de Memorie van
Antwoord aan de Tweede Kamer over de
Deltawet.
Dit klinkt hoopvol, maar het is weinig
concreet. In Middelharnis hoopt men ech
ter vurig, dat Den Haag zich zal houden
aan de afspraak van 1961, en dat de be
stedingsbeperking geen uitstel zal brengen
voor deze brug. Want al is de afdamming
van het Haringvliet nu begonnen met het
opspuiten van een ringdijk (die in oktober
rond komt), voor een bouwput (begin vol
gend jaar droog) en voor de sluizen (zes
jaar werk), waarna een verbindingsdam
(nog eens vier jaar) de eerste grote af
sluiting voltooit het wordt alles bij
elkaar toch een jaar of elf voor die dijk
er zal zijn. En in vier jaar kan de brug
er liggen voor het transport van aard
appelen, het vlas, het stro en de werkers
van Flakkee.
Die werkers: elke dag trekken er een
vijf- a zeshonderd mannen naar Rotter
dam. Dat is niet gering op een totale be
volking van 34.000 zielen. Zij gaan 's och
tends voor zessen van huis en komen niet
voor zevenen 's avonds terug. Het pont-
veer vervangen door een brug betekent
dat deze pendelaars twee uren per dag
minder onderweg, en meer in het gezin
kunnen doorbrengen.
Forensen zien alleen
's zondags hun kinderen
Vroeger bood de landbouw op Goeree-
Overflakkee deze mannen volop werk,
maar de boeren op het eiland burge
meester Hordijk vertelt het met trots
zijn met hun tijd meegegaan, zij hebben
hun bedrijven spoedig gemechaniseerd en
zijn hun collega's van het „vastteland" in
dit opzicht eerder voor dan achter. En de
Rotterdamse werven hebben deze zoons
van landbouwers graag, want zij weten
van werken! Het nadeel van deze trek
naar de grote slokop is echter, dat het
gezinsleven er onder lijdt. De „Rotter
dammers" zien hun jonge kinderen, be
halve zondags, praktisch niet meer, en hun
vrouwen staan alleen voor de opvoeding
van de kleintjes.
Nieuwe werkgelegenheid ter plaatse zou
een oplossing kunnen zijn voor dit niet ge-
^5°0000°OOOCOOOCO(X>OOOOOOOOOOOCOOOOOC)OOOOOCOCOOOC)C)OCOCOC
8
o HOEWEL het grote Deltaplan nog
door ons parlement moet worden goed
gekeurd - minister Algera zei onlangs I
te hopen, dat de Tweede Kamer eind
oktober de wet kan gaan bespreken,
maar dat lijkt nog optimistisch gezien -
zijn de eerste werken reeds aan de gang. f
Bouwputten voor sluizen worden ge
bouwd in Haringvliet en Zandkreek,
terwijl twee werkhavens zijn voltooid
en een derde binnenkort wordt aanbe-
steedHet eerste begin is gemaakt met
de beveiliging tegen stormvloeden, een
betere zoetwatervoorziening en de ver- j
lossing der eilanden uit hun isolement.
Dat dit laatste aspect het meest spreekt
tot de bewoners van het Deltagebied,
die hunkeren naar betere verbindingen
met het centrum van ons land, is niet
zo verwonderlijk. Een onzer redacteu
ren, die van het noorden naar het zuiden
door het Deltagebied trok, zal u uiteen
zetten waarom. Dit is het eerste van een
drietal artikelen, waarin hij zijn indruk- l
ken en gesprekken beschrijft.
CXXJOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOÖ
ringe maatschappelijke probleem. Onlangs
is d» N.V. Electro Smit uit Slikkerveer
op Goeree-Overflakkee begonnen met een
fabriek van elektrische apparaten in Som-
melsdijk. Wellicht zijn er meer mogelijk
heden. Maar voor industrialisatie op grote
schaal voelt men op dit eiland niets. Bur
gemeester Hordijk vindt de denkbeelden
der planologen, die in deze richting gaan,
zelfs een gevaar. Goeree-Overflakkee is
bijzonder geschikt voor de land- en tuin
bouw. En het vergt slechts één brug in
1961! opdat het steeds benauwender
isolement niet langer duurt dan strikt
noodzakelijk is.
ADVERTENTIE
PRACHTIGE WEGLIGGING - ELEGANT
Verbruik: 13 liter op 150 km
Prijs vanaf 7.990.
Maandagmiddag is in Rijswijk onder de
Gelderse gemeente Maurik de 28-jarige
beroeps-korporaal le klasse L. L. Breuer,
Amsterdam, in aanraking gekomen met de
draaiende staartrotor van een helikopter.
Tijdens het vervoer naar het ziekenhuis
is het slachtoffer aan zijn verwondingen
bezweken.
Het ongeluk gebeurde tijdens de tien
daagse oefening van de genieschool uit
Soesterberg. Bij deze oefening worden
twee helikopters gebruikt voor luchtver-
kenning. Het was de bedoeling dat korpo
raal Breuer, die chauffeur was, ook met
een helikopter de lucht in zou gaan, zodat
hij zich een indruk kon vormen van de
camouflage van zijn auto. Toen hij zich
naar het toestel begaf, is hij met het hoofd
tegen de staartrotor van een van de toe
stellen gelopen. Onmiddellijk werd hij met
het tweede toestel naar het militair hospi
taal „Oog in al" te Utrecht vervoerd, maar
toen de machine daar in de tuin aan de
grond was gezet, bleek het slachtoffer
reeds te zijn overleden.
Het Indonesische kabinet heeft een ont-
werp-noodwet goedgekeurd inzake de op
richting van een tani- en visserijbank. De
regering acht het nodig dat deze bank
spoedig wordt opgericht in het belang van
de opbouw op het gebied van de land
bouw, veeteelt en visserij. Het doel is de
produktie van landbouw-, visserij- en
veeteeltbedrijven te verhogen en de be
werking der produkten voor de verkoop
te bevorderen. Voorts gaat het erom aan
vullende werkgelegenheid te verschaffen
aan landbouwers en vissers buiten hun
arbeidsterrein; de tani's en vissers te ver
lossen van de greep der woekeraars en
hun de gelegenheid te bieden hun bedrij
ven tot bloei te brengen, alsmede de aan
koop te regelen van belangrijke grond
stoffen en materialen voor de bedrijven
der landbouwers en vissers.
Het aandeel van de regering in deze
bank zal 130 miljoen rupiah bedragen. De
aandelen kunnen verdeeld worden onder
de centrale regering en de autonome ge
bieden, die deze aandelen kunnen over
dragen aan tani- en vissers-coöperaties,
alsmede aan andere rechtspersonen die
hetzelfde doel nastreven.
Midden in het kilometers brede
Haringvliet wordt gewerkt aan de eer
ste grote afsluitingsdam, die tussen
Hellevoetsluis en Stellendam de zee
van het Rijn- en Maaswater zal schei
den. In deze dam komen grote spui-
sluizen om het water (en het ijs) van
de rivieren te kunnen lozen, wanneer
dit nodig is. Eerst worden deze sluizen
Velsen nodig
gebouwd en men is reeds begonnen
met de aanleg van een bouwfiit, die
1450 meter lang en 600 meter breed zal
worden. In oktober komt de ringdijk
om die bouwput klaar en begin volgend
jaar zal de put droog zijn. Voor de
sluizen zal men dan nog zes jaar nodig
hebben. Daar wordt meer beton in
verwerkt dan voor de twee tunnels in
is geweest.
De centrale directie van PTT deelt mede,
dat het, in tegenstelling tot andersluidende
geruchten, niet in het voornemen ligt over
te gaan tot een verhoging van de abonne
mentsprijs van de draadomroep. Mocht,
geheel los hiervan, besloten worden tot een
verhoging van de luisterbijdrage, dan zal
deze zowel gelden voor toestelbezitters als
voor draadomroepabonné's.
Deze week heeft Aalsmeer de feestver
lichting ontstoken, een feestverlichting,
die werd aangelegd langs een route van
dertig kilometer door het dorp van bloe
men en water. Het maakt een feeërieke
indruk. De illuminatie is door de bevol
king zelf aangelegd, waarbij men de bloe
men en de tuinen heeft geaccentueerd, die
voor de huizen en de gigantische broei
kassen liggen uitgestrekt. Over al deze
bloemen en tuinen schijnen de meest
vreemdsoortige lichtbronnen; lampen
weggewerkt in bloempotten en soms zelfs
in oude emmers, maar het resultaat is
verbluffend en doet iedereen genieten van
zoveel schoonheid.
t-■ -
„Nou, we zaten er lelijk in", vertelde Ouwe Job verder, terwijl Kees en Ankie met
grote ogen luisterden. „We konden niets doen; Govert roeide urenlang, en soms nam
ik de riemen van hem over, om hem af te lossen. Maar toen de avond viel, hadden
we niets anders gezien dan water rondom".
Moe en terneergeslagen legden we ons in de boot te slapen. Ergens op de zee moest
nu de Annemarie varen met volle zeilen, zonder Govert en mij. Zou men ons gemist
hebben? Maar hoe konden zij weten, waar wij waren? 40-41
Na een ernstige ziekte is maandag in
Maassluis op 51-jarige leeftijd overleden
de heer J. Lolkus, algemeen procuratie
houder en hoofduitvoerder van de n.v. W.
A. van den Tak's bergingsbedrijf in Rot
terdam. Sinds 1930, toen hij bij dit bedrijf
in dienst trad, heeft Jan Lolkus vele spec
taculaire bergingen op zijn naam ge
bracht. Het opruimen van de wrakken in
het Suezkanaal is zijn laatste en grootste
werk geweest.
De heer Lolkus was, voor hij bij de ber
ging kwam, koopvaardij officier. Hij stu
deerde aan de Rotterdamse zeevaartschool
en voer enkele jaren als stuurman bij de
Rotterdamsche Lloyd. In 1930 kwam hij
bij Van den Tak als assistent-uitvoerder.
Hij had daar goede leermeesters in het
bergingswerk. Maar gaf bovendien blijk,
veel „feeling" voor dit moeilijke werk te
hebben, dat niet alleen ervaring maar ook
goed inzicht en vooral improvisatiever
mogen eist.
Al spoedig kon hij als uitvoerder van
bergingen zelfstandig optreden. Groot
werk heeft hij vlak na de bevrijding ge
leverd bij de opruiming van tientallen
wrakken uit de Hollandse binnenwateren,
vooral in de omgeving van Dordrecht. In
1947 werd hij benoemd tot algemeen pro
curatiehouder en hoofduitvoerder.
Zijn werkzaamheden brachten hem dik
wijls in het buitenland; onder andere in
1948 naar Recife, waar het Belgische schip
Flandre op de rotsen was gestrand en ver
loren scheen. Lolkus trok met een ber-
gingsploeg per vliegtuig naar Zuid-
Amerika en zag kans het schip te bergen.
Zijn faam was daarmee gevestigd. Ook in
Indonesië heeft hij met veel succes ge
werkt. Naam maakte hij voorts met het
vlotbrengen van het s.s. Carthage dat
hoog op het strand in Scheveningen was
geworpen. Eén bijzondere berging was
ook die van het Duitse m.s. Vesta, dat en
kele jaren geleden na een aanvaring in de
Westgeul zonk. Een zeer groot aandeel
heeft Jan Lolkus gehad bij het weer be-
Een beeld van het moeilijke werk
waarmee de nu overleden berger Lol
kus naam maakteIn het Suezkanaal
licht een Nederlandse drijvende bok
het wrak van een Egyptisch tanklan-
dingsschip dat bij Ismailia tot zinken
werd gebracht.
vaarbaar maken van het Suezkanaal in
de loop van dit jaar. In de haven van Port
Said werd onder zijn leiding een reeks van
wrakken boven water gebracht in het
tempo van tenminste één per etmaal. Dat
bezorgde hem bij de Engelsen de bijnaam
„Wreck-a-day-John". De wrakken van de
grote baggerzuiger Louis Perrier en de
sleepboot Edgar Bonnet werden eveneens
onder zijn leiding en toezicht boven water
gebracht.
Jan Lolkus was een bescheiden en be
minnelijk mens. Men werkte graag onder
hem, omdat hij begrip had voor ieders
moeilijkheden en omdat men hem kende
als een uitzonderlijk knap vakman.
Donderdag zal zijn stoffelijk overschot
in Maassluis begraven worden.
Het Westduitse verbond der chemische
industrie heeft op grond van gegevens van
de O.E.E.S., van het Amerikaanse Verbond
van Zeepfabrieken en van het Verbond
van Duitse zeepfabrieken berekend, dat in
1956 per hoofd van de bevolking het ver
bruik van zeep en wasmiddelen in België
het grootste is geweest met 14.5 kg., ge
volgd door Nederland met 13.7 kg., Zwit
serland met 13.4 kg., Australië en de Ver
enigde Staten met elk 12.5 kg., gevolgd
door Frankrijk, Engeland, Denemarken,
Canada, Argentinië, Nieuw-.Zeeland, Noor
wegen en West-Duitsland.
56. Het was of zich vóór hem de oneindige steppen
uitstrekten, waarover hij zojuist gelezen had, alsof
schaduwen en schimmen, zwarter dan de nacht, rond
slopen. Een afschuw wilde hem besluipen, maar hij
schudde snel alles van zich af, wat Georg Bühlers ge
schrift op hem af wilde doen stormen.
Toen zijn blikken op het klokje vielen, dat op zijn
schrijftafel stond, vroeg hij zich af hoe het mogelijk
kon zijn, dat het al zó laat was. De restaurants waren
al gesloten, zodat hij zijn honger dus maar met een
paar biscuits moest stillen. Vogel voelde zich uitgeput
en doodmoe, maar hij was geagiteerd door wat hij ge
lezen had. Hij zette zich wederom achter zijn bureau
en bladerde nog eens in de map. Tenslotte legde hij de
bundel papieren in een lade en ging naar bed. Lange
tijd echter woelde hij nog, zonder dat de slaap hem
wilde overvallen.
Professor Kettner had de volgende ochtend voor de
tweede keer een onrustige assistent, die nerveus en haas
tig door de ziekenzalen liep.
Toen de enkele ernstige gevallen besproken waren,
zei de arts plotseling:
„Ik heb gisteren met een oude studievriend, Georg
Bühler, gesproken, professor. De man is lichamelijk
bijna een wrak en geestelijk nagenoeg geheel gebroken.
Hij heeft mij zijn aantekeningen over zijn laatste reis
meegegeven om door te lezen. Ik moet toegeven, pro
fessor, dat ik diep geschokt ben door wat hij heeft
geschreven".
„Zo", zei de professor, „heeft Bühler zoveel mee
gemaakt?"
„De lichamelijke ontberingen hebben niet bovenmatig
veel invloed op hem gehad, maar het komt mij voor, dat
wat hij geestelijk beleefd heeft, hem geheel en al uit
zijn evenwicht heeft geslagen".
„Dat is interessant", antwoordde de professor. „Ver
telt u mij er eens iets meer van".
De beide mannen gingen zitten en de arts vertelde
de professor in grote lijnen het wezenlijke van de ge
schiedenis. Toen hij daarmede klaar was, voegde hij er
echter nog aan toe:
„Ik ben bang, dat het niet gemakkelijk zal zijn om
Bühler van zijn waandenkbeelden te bevrijden. Het
mysticisme van de Mongoolse geestelijkheid schijnt hem
volkomen in haar ban getrokken te hebben en hem zó
te hebben verward, dat hij rotsvast aan de uitwerkingen
van die vervloeking gelooft...."
(Vertaald uit het Duits. Oorspronkelijke Nederlandse
titel: IN DE BAN VAN TEMOEDSJIN
„Het is merkwaardig, dat een geestelijk hoogstaande
Europeaan uit onze tijd op zulk een patologische wijze
kan bezwijken voor de verleidingen, die ongetwijfeld
uitgaan van de Aziatische relegies. Praat u nu eens
rustig en verstandig met uw vriend en houdt mij van
de resultaten op de hoogte".
Een half uur later zat Vogel in Bühlers studeerver
trek. De huishoudster had Turkse koffie geserveerd en
Georg Bühler had voor zijn vriend het kleine rooktafel
tje binnen zijn bereik geschoven.
Dokter Vogel keek ontroerd naar zijn vriend. De
zenuwinstorting van zijn vriend had hem méér van zijn
stuk gebracht, dan hij tegenover zichzelf wilde toegeven.
De stiften, die het leven tekenen, hadden diepe groeven
in Bühlers gezicht getrokken. Een onpeilbaar groot leed
sprak uit zijn trekken en tegelijkertijd lag er in het
wezen van deze beklagenswaardige mens een onrust
verscholen, een opgewondenheid, die ziekelijk werkte.
„Heb je mijn aantekeningen gelezen, Vogel?", begon
Bühler.
„Ja, met de grootste belangstelling".
„Kun je mij helpen? Bén ik nog wel te helpen? Zou
ik die vervloeking ooit kunnen kwijt raken? En
Maria.
De arts poogde hem te kalmeren.
„Je moet dat, wat je beleefd hebt, niet al te zwaar
nemen. Het ergste ligt nu achter de rug. Je moet blij
zijn, dat je gezond bent terug gekomen. De naweeën
van je ziekte zullen gauw voorbij zijn en je zult dan
weer tot rust komen. Spoedig zul je weer de oude zijn!"
„Hoe kan ik ooit tot rust komen, als ik dat afschuwe
lijke niet van mij af kan schudden, dat mijn leven ver
nietigd en bijna tastbaar met mij meeloopt?"
De knokkels van zijn handen waren bleek, zo stevig
omklemde Bühler de leuning van zijn stoel.
Vogel begreep, dat in Bühler een bezetenheid school,
die zijn gedachten en gevoelens steeds maar in een
kring liet ronddraaien.
„Je moet het me maar niet kwalijk nemen, Bühler,
maar wat je zegt is klinkklare onzin. Je hebt je zenu
wen niet meer in bedwang, dat is alles. Ik geloof dat het
het beste zou zijn, als je je voor enkele weken in een
sanatorium zou terugtrekken".
Het scheen alsof Georg Bühler de woorden van zijn
vriend in het geheel niet gehoord had.
„Wie kent de geheime kracht van een vervloeking?",
mompelde hij. „Wat kan het verstand daar tegenin
brengen? Het gevoel, denk ik, dat kan mij eerder
helpen".
„Luister nu eens, Bühler! Een vervloeking kan toch
oalleen maar op primitieve mensen uitwerking hebben!
Jouw wetenschappelijke opleiding
Hij maakte een ontkennend gebaar.
„Je zenwstelsel is geschokt, je zenuwen kunnen niets
meer verdragen. De ziekte, die je daar hebt opgelopen,
en de ontberingen hebben je lichamelijk aangegrepen.
Met veel rust ben je weer gauw helemaal de oude!".
„Ach, Vogel, ik wilde dat je gelijk kon hebben!", zei
Bühler zuchtend.
Zijn gezicht had de gespannen uitdrukking gekregen
van een tobber, die met zijn gedachten afgedaald was
tot de diepste afgronden van zijn sombere ziel en die
door namenloos leed gepijnigd wordt.
De arts veegde omstandig zijn bril schoon.
„Nietzsche heeft eens gezegd: „Wie een „waarom"
om voor te leven heeft, verdraagt bijkans ieder „hoe".
Ik ben bang, dat het jou aan het „waarom" ontbreekt".
Bühler begreep direct de diepere betekenis van het
stille verwijt, dat de woorden van zijn vriend inhielden.
Met een ongeduldig gebaar streek hij een haarlok, die
over zijn voorhoofd hing, weg.
„Het waarom?" herhaalde hij nadenkend. „Meen je
soms dat ik geen doel, geen levenstaak heb?"
De arts knikte lachend.
„Ja, dat bedoelde ik nu precies. Wie een vast doel
voor ogen heeft, kan zich ook onder de meest ongun
stige omstandigheden staande houden".
Nadenkend schudde Bühler het hoofd.
„Wat voor nut heeft het, een doel uit te stippelen?
Men kan het toch nimmer bereiken. Wat men ook be
reikt, het is slechts één stap verder in het eeuwig
durende zoeken, streven en pogen".
„Ja", antwoordde Vogel. „Het leven stelt ons steeds
weer voor nieuwe opgaven. Wij moeten niet uit het leven
vluchten, maar in het leven".
„Als je dat tenminste kunt! Ik geloof vaak het leven
niet meer aan te kunnen".
(Wordt vervolgd)
c
D
Spoorprofessor. Als opvolger van prof.
K. H. C. W. van der Veen aan de Techni
sche Hogeschool te Delft is benoemd tot
buitengewoon hoogleraar om onderwijs te
geven in het vak „spoorwegen" ir. J. L. A.
Cuperus, directeur der n.v. Het Spoorweg
bouwbedrijf te Utrecht. De benoeming
gaat in per 1 februari 1958.
Sociale Jeugdzorg. Ds. F. J. Bun, Her
vormd predikant in Hummelo, is benoemd
tot protestants-christelijk geestelijk ver
zorger van de rijkskampen en -internaten
voor sociale jeugdzorg.
Vacatures Gereformeerde Bond. In de
Ned. Herv. kerk zijn op het ogenblik 62
predikantsplaatsen vacant, die behoren tot
de modaliteit van de Gereformeerde Bond.
Zeventien daarvan moeten niet vervulbaar
worden geacht, zodat er reëel 45 vacatures
zijn, welk aantal zich de laatste jaren
slechts zeer langzaam beweegt in dalende
lijn.
Victoria Regia. Voor de laatste maal
dit jaar zal in de Hortus Botanicus aan de
Plantage Middenlaan te Amsterdam de
bloeiende Victoria Regia te zien zijn, na
melijk op donderdagavond 29 augustus van
2022 uur.
Verkeersomlegging. Zondag 1 septem
ber zal in verband met het bloemencorso
te Zundert en het daardoor te verwachten
verkeer, de rijksweg Breda-Antwerpen
worden afgesloten. Alle doorgaand verkeer
tussen Breda en Antwerpen zal via Roo
sendaal en de grenspost Essen moeten rij
den. De ANWB raadt het rechtstreekse
verkeer naar en van Brussel aan, de ooste
lijke route via de grenspost Strijbeek te
kiezen.
Veergeld. De minister van Verkeer en
Waterstaat kan geen verlaging van de ta
rieven voor het vervoer van auto's met het
veer Middelharnis-Hellevoetsluis bevorde
ren. Hij heeft dit medegedeeld in ant
woord op vragen, die hem schriftelijk wa
ren gesteld door het Tweede Kamerlid
Van Dis. Hij meent dat de tarieven, gezien
de grote exploitatiekosten van het veer,
niet te hoog zijn.
Mr. J. van Doorn f Dezer dagen is na
langdurige ziekte op de leeftijd van 47 jaar
overleden mr. J. van Doorn, directeur van
de afdeling sociale bijstand en complemen
taire arbeidsvoorzieningen aan het ministe
rie van Sociale Zaken en Volksgezondheid.
Op verzoek van de familie is zijn stoffelijk
overschot in alle stilte te Utrecht ter aarde
besteld. Mr. Van Doorn had zitting in tal
van besturende en raadgevende colleges.
Hij was officier in de orde van Oranje-
Nassau.
ADVERTENTIE
EXCLUSIEVE
ROODKAPJE
i voor BABY en KLEUTER
Grote Houtstraat 116 - Tel. 13339
DINSDAG 27 AUGUSTUS
Minerva: „Anna Karenina", 18 jaar, 20.15
uur. Roxy: „Dwars door de vuurlinies", 14
jaar, 19 en 21.15 uur. Frans Hals: „De ben
de van Walter Black", 14 jaar, 20 uur.
Luxor: „Liefde langs de weg", 18 jaar, 19
en 21.15 uur: Lido: „Het licht aan de over
kant", 18 jaar, 19 en 21.15 uur. Cinema
Palace: „Een theehuis voor Tobiki", alle
leeftijden, 19 en 21.15 uur. Rembrandt:
„Der Bettelstudént", alle leeftijden, 19 en
21.15 uur. Studio: „De man met de wassen
beelden", 18 jaar, 19 en 21.15 uur. Lin-
naeushof: Zomertuin, dagelijks geopend.
Groote Kerk: Albert de Klerk bespeelt het
orgel, 20 uur: Terrein Wagenweg: Circus
Jos Mullens, gala-première, 20 uur.
WOENSDAG 28 AUGUSTUS
Minerva: „High society", alle leeft., 14.30
en 20.15 uur. Roxy: „Dwars door de vuur
linies", 14 jaar, 14.30, 19 en 21.15 uur.
Frans Hals: „De bende van Walter Black",
14 jaar, 14.30, 19 en 21.15 uur. Luxor:
„Liefde langs de weg", 18 jaar, 14, 19 en
21.15 uur. Lido: „Het licht aan de over
kant", 18 jaar, 14, 16.15, 19 en 21.15 uur.
Cinema Palace: „Een theehuis voor To
biki", alle leeftijden, 14, 16.15, 19 en 21.15
uur. Rembrandt: „Der Bettelstudent", alle
leeftijden 14, 16.15, 19 en 21.15 uur. Studio:
Vakantieprogramma voor kinderen van
alle leeftijden, 10.30 uur; „Bij de kanniba
len van Nieuw-Guinea", alle leeftijden,
14.15 uur; „De man met de wassen beel
den", 18 jaar, 19 en 21.15 uur: Linnaeus-
liof: Zomertuin, dagelijks geopend. Terrein
Wagenweg: Circus Jos Mullens, 15 en 20 u.
