Fa. B. ENGELENBERG
Nederland liet beste kans om tot goede
resultaten te komen voorbijgaan
HAP
4^
Van dag tot dag
De Nederlands-Duitse besprekingen
rees
^Praatótoel
DONDERDAG 29 AUGUSTUS 1957
OFFICIËLE VERKOOP SIKKENS LAKKEN
J ALLE SOORTEN MENIEVERVEN
Vijfjarenplan der FOM
Nederland gaat kern-
fusie bestuderen
Kosten voor dit jaar:
3 miljoen
Bij ontsnappingspoging
bewaker neergeslagen
Geen terugkeer naar de
„zomertijd"
Schipper in nood op de
„platen" van Flakkee
Hij moest zijn jas verbran
den om de aandacht te
trekken
Britten willen starten met
klein UNO-leger
Moeilijkste punt: wie zal
zo'n strijdmacht beheren
Ook de Tuchtunie vraagt
om „speelstraten"
Selwyn Lloyd woensdag in
Belgrado verwacht
Ook president Vorosjilov
zou Tito bezoeken
Londen ontkent gebruik van
napalm tegen Jemenieten
i v
(Op de
Levenslang voor moord op
dove medegevangene
/""Hoe is het ontstaan?^
Dit woord:
SIKKEPIT
Het Wereldfederalistencongres in Den
Haag wordt bijgewoond door talrijke bui
tenlanders, die door de Nederlandse rege
ring zeer hoffelijk zijn ontvangen en aan
wie een verheugende mate van gastvrij
heid is verleend, ofschoon hun ideaal en
de doelstellingen van hun congres niet
overeenstemmen met datgene, wat natio
nale regeringen nastreven. Het feit dat de
Wereldfederalisten voor hun openingszit
ting de beschikking over de Ridderzaal
kregen en dat zij ontvangsten en concerten
van officiële zijde te beleven krijgen, wijst
op een welwillendheid en sympathie van
deze officiële zijde die in het recente ver
leden vaak duidelijk ontbraken.
Is er dus enerzijds een bemoedigende
vooruitgang in de betrekkingen, anderzijds
heeft de Nederlandse regering deze vrien
delijkheid slechts bewezen in formeel-
zakelijke zin, en in ruil voor het feit dat
alle buitenlandse wereldfederalisten
ondanks hun wereldfederalistische over
tuiging in het bezit waren van een vol
komen legaal toegangs- en verblijfsbewijs,
ook wel paspoort geheten.
De enige man ter wereld die zijn wereld-
federalistisch ideaal zo consequent en zo
principieel tot levensbeschouwing aannam
dat hij alle paspoorten afzwoer Garry
Davis is niet in Nederland toegelaten
en heeft het congres dus niet kunnen bij
wonen. De enige feitelijke wereldfederalist
ter wereld is bij de grens te Oldenzaal
aangehouden, in bewaring gesteld en te
ruggeleid over de Duitse grens, omdat hij
geen paspoort had.
Natuurlijk is dat formeel volkomen in
orde. Geen enkele ambtenaar kan verwe
ten worden dat hij daarmee iets heeft ge
daan wat formele afkeuring verdient. En
toch ware het verantwoord geweest, Garry
Davis in Nederland toe te laten en een
uitzondering op de formaliteiten te maken
voor deze man aan wiens oprechtheid en
goede bedoelingen niemand kan twijfelen
en wiens dwaaltocht door de wereld één
grote en voortdurende manifestatie is van
een eerlijk ideaal.
Een informele verblijfsvergunning voor
Garry Davis gedurende de dagen van het
Haagse congres zou niemand schade heb
ben gedaan, zou de Nederlandse regering
gesierd hebben met een stempel van men
selijkheid en brede visie en zou Garry
Davis een kleine bemoediging hebben ge
schonken in de reeks van teleurstellingen,
die de aan formaliteiten verknochte we
reld hem dagelijks bereidt.
Doch neen wet is wet, regel is regel,
voorschrift is voorschrift, bevel is bevel,
orde moet er zijn en wat de Letter beschikt
zal de mens niet ontwijken.
Geen stoel in de Ridderzaal zal ooit
worden bezeten door een buitenlander, die
geen paspoort in de zak heeft.
Of misschien toch wel.... ooit?
ADVERTENTIE
V'-O ,i A .vv - .,1
Poolstraat S9 - Haarlem - Tel. 1J2S2
Evenals het Reactor Centrum Nederland
heeft thans ook de FOM (de „stichting
voor fundamenteel onderzoek der mate
rie") tezamen met het IKO een vijfjaren
plan opgesteld. Het plan is in het tijdvak
19571962 op een aantal nieuwe gebieden
onderzoekingen te gaan verrichten en be
staande vorsingsarbeid te stimuleren.
Deze nieuwe gebieden zijn:
1. dat vrn de thermo-nucleaire reacties
(kernfusie); 2. dat van de vaste stof; 3. dat
van de omzetting van stralingsenergie in
chemische of elektrische energie.
Wat het eerste gebied betreft is beslo
ten, een werkgemeenschap in te stellen,
die zich speciaal zal bezighouden met
thermo-nucleaire reacties: het terrein van
de kernfusie, waarbij in tegenstelling tot
de kernsplitsing niet of nagenoeg geen on
controleerbare uitstralingen en geen ge
vaar voor besmetting met radio-actieve
afval ontstaan. Ook voor het onderzoek
van de vaste stof is een werkgemeenschap
ingesteld.
De FOM merkt verder op, dat de kos
ten van het moderne fysische onderzoek
zich in stijgende lijn bewegen. Toch is het
dringend nodig, dat de outillage wordt
verbeterd en uitgebreid. In enkele geval
len is de apparatuur echter reeds zo kost
baar geworden, dat dit onderzoek door
kleinere landen slechts in onderlinge sa
menwerking kan worden verricht.
Bij de opstelling van haar plannen heeft
FOM telkens weer te maken met het feit,
dat de subsidiëring van het fysisch zuiver
wetenschappelijk onderzoek aan de uni
versiteiten achtergebleven is bij de snelle
groei van dit onderzoek. In Nederland
zullen tijdig maatregelen getroffen moe
ten worden om deze groei van het fysisch
onderzoek te kunnen bijhouden. Bij voort
during zal het zuiver wetenschappelijk
onderzoek krachtig moeten worden ge
steund en gestimuleerd.
De jaarlijkse kosten, aan de uitvoering
van het vijfjarenplan 19571962 verbon
den, worden voorlopig geschat op onge
veer f 3, miljoen in 1957, opklimmend tot
ruim f 6 miljoen in 1961.
(Van onze parlementaire redacteur).
MET DE BESPREKINGEN tussen Nederland, in deze bovenal vertegenwoordigd
door de oud-minister van Buitenlandse Zaken mr. Beyen, en Duitsland, waarvoor tot
nu toe als gespreksdeelnemer prof. Erich Kaufmann optrad, wil het nog niet vlotten.
Meer en meer is het wel duidelijk geworden dat onze regering de beste gelegenheid
heeft laten voorbij gaan. Er was immers een tijd waarin Adenauer gaarne had gezien,
dat hij tegenover het kiezerscorps zou kunnen zeggen, dat hij er dan toch maar in
geslaagd was, de na 1945 door Nederland ingepalmde gebiedjes terug te krijgen. Zou
dit tijdig vóór de verkiezingsveldtocht voor elkaar hebben kunnen komen, dan zou
men van Duitse zijde ongetwijfeld bereid geweest zijn aan verschillende Nederlandse
verlangens tegemoet te komen. Maar de Nederlandse regering heeft zo lang getalmd,
dat toen mr. Beyen voor de te voeren onderhandelingen eindelijk tot regerings
commissaris was aangesteld, eigenlijk de kans al verkeken was, om nog iets tot stand
te brengen, dat nog dienst zou kunnen doen als verkiezingsreclame voor Adenauer.
Nu is veeleer de stembusgang, die in de Westduitse Bondsrepubliek op 15 september
moet plaats vinden, een reden voor prof. Kaufmann om een afwachtende houding
aan te nemen. En er is tot dusverre dus niets van enige betekenis bereikt.
Intussen kan het toch wel zin hebben
gehad, dat mr. Beyen begin van deze week
eens is gaan praten met Von Brentano, de
Duitse minister van Buitenlandse Zaken.
Er bestaat immers een goede kans, dat
Adenauer en dus ook Von Brentano straks
opnieuw aan het bewind zullen komen en
dan zou toch kort daarop van de zijde van
de heren in Bonn kenbaar moeten worden
gemaakt, of er zaken met hen te doen
vallen of niet. Daar is dan allereerst de
wens om tesamen nu eens eindelijk een
gezonde regeling te treffen ten opzichte
van het vraagstuk van de Eems. De beide
buurlanden zouden verstandig doen door te
besluiten een gemeenschappelijk water
staatkundig regime over de Eems in het
leven te roepen. Bij de uitvoering van wer
ken zou men het eerst in een te vormen
gemeenschappelijke commissie moeten
trachten eens te worden, en zo dat niet
gelukt zouden de beide regeringen naar het
treffen van een akkoord hebben te streven.
In laatste instantie zou, indien ook langs
die weg geen oplossing tot stand zou
komen, een scheidsrechterlijke commissie te
beslissen hebben. Bij zulk een regeling zou
men over en weer voldoende waarborgen
bezitten tegen aantasting van rechten of
belangen. Het zou logisch zijn, want ook
geheel en al passend in hetgeen volken
rechtelijk gewoon is, indien de grens, die
sinds onheugelijke tijden een twistpunt is,
zou komen te liggen in het midden van de
voornaamste vaargeul. Een dergelijke opzet
moest voor West-Duitsland toch volkomen
aanvaardbaar zijn. Helaas schijnt het land
Neder-Saksen er zo niet over te denken en
bijvoorbeeld te menen, dat een dusdanige
vaststelling van de grens het afstaan van
een te groot stuk souvereiniteit zou be
tekenen.
Behalve de hier besproken aangelegen
heid, komen er nog enige andere kwesties
aan de orde Ik noem de regeling van de
aan Nederland te betalen vergoeding voor
de zogenaamde Auslandsbonds; hier dunkt
me, zal men in Den Haag goed doen om,
indien overigens van Duitse zijde getoond
wordt dat men voor de Nederlandse wen
sen begrip heeft, een som te vragen, die
Daders te Zwolle veroordeeld
De rechtbank te Zwolle heeft de 25-jarige
stoker-machinist L. G. en de 30-jarige fa
brieksarbeider Ch. J. van E. veroordeeld
tot twee jaar gevangenisstraf met aftrek.
Deze mannen, die verpleegd werden in het
rijksasiel voor psychopaten te Balkbrug
(gemeente Evereest) hadden bij een ont
vluchtingspoging een bewaker mishandeld.
Van E stelde voor de bewaker neer te
slaan met een zware stoelpoot en voerde
dit plan uit. De bewaker, die enige slagen
op het hoofd kreeg, bracht er op het nip
pertje het leven van af.
De officier van Justitie had tegen de
mannen ieder twee jaar gevangenisstraf
met aftrek van voorarrest, te ondergaan in
de strafgevangenis te Groningen gerequi-
reerd.
ook van een Duits standpunt uit bezien,
binnen de grenzen van het redelijke blijft.
De vraag kan zelfs rijzen of het niet mo
gelijk zou zijn de som arbitrair te doen
vaststellen.
Inzake de door Bonn te betalen vergoe
ding aan Nederlandse slachtoffers van het
Nazi-bewind kan men slechts hopen, dat
Adenauer zal weten te bereiken dat ande
ren evenals hij in zijn land zullen besef
fen, dat er in dit opzicht op West-Duits
land een zedelijke plicht rust en dat het
dus juist zou handelen met de tot dusverre
gevolgde gedragslijn, die daarvan niet be
paald getuigde, om te buigen.
Op het vraagstuk van de grensover
schrijdende beken, te weten beken, die
bijkans alle van Duitsland naar Nederland
stromen en waar de methoden van afwa
tering door Duitsland aan Nederland heel
wat nadeel berokkenen, zou ook het stel
sel van gemeenschappelijke commissies
zeer toepasselijk zijn. Indien Bonn inder
daad van goede wil is, en dus tot het slui
ten van een alomvattende overeenkomst
met Nederland wil komen, dan mag men
aannemen, dat het op dit punt geen moei
lijkheden zal opwerpen.
Aan de andere kant zal het dan op de
weg van Nederland liggen om medewer
king te verlenen aan een oplossing inzake
Elten en Tudderen, die onze Oostelijke
buren zal kunnen bevredigen.
De regering meent dat de Midden-
Europese tijd als wettelijke tijd gehand
haafd moet blijven. Zij ziet bezwaren te
gen wederinvoering van de middelbare
zonnetijd van Amsterdam en de aparte zo
mertijd, zoals ons land die voor de oor
log kende.
In 1946 is besloten dat de Midden-
Europese tijd, in de oorlog door de Duit
sers ingevoerd, voorlopig zou blijven gel
den. Nu deze tijdelijke regeling door een
definitief voorschrift moet worden ver
vangen, is bij de Tweede Kamer een wets
ontwerp ingediend, om de Midden-Euro-
pese tijd in de toekomst tot „wettelijke"
tijd te verheffen.
Deze tijd geldt thans in alle Westeuro-
pese landen, met uitzondering van Enge
land en Portugal, zodat een afwijkende
tijdregeling in Nederland grote nadelen
zou opleveren, onder andere voor de Ne
derlandse spoorwegen bij aanpassing van
de binnenlandse dienstregeling aan de in
ternationale treinen.
Ook voor de bedrijfsuitvoering van de
K.L.M. zou het weer invoeren van de mid
delbare zonnetijd van Amsterdam moei
lijkheden scheppen.
Voorts is ook met het oog op het overige
reizigers- en goederenvervoer en op het
telegraaf- en telefoonverkeer met het
buitenland handhaving van de huidige
tijdregeling in Nederland zeer wenselijk.
Voor de landbouw betekent bestendiging
van deze tijd, waaraan men thans ge
wend is, handhaving van een aanvaard
baar compromis.
Schipper C. de Keijzer van het motor-
mosselvaartuig BRU 19 uit Bruinisse heeft
in de nacht van dinsdag op woensdag een
collega uit Heiningen gered, die met een
lekgeslagen en stuurloos geworden motor-
vlet op een der „platen" van de Zuidvleije
in nood verkeerde. Deze laatste schipper,
J. Teeuwkens geheten, had gepoogd door
schreeuwen de aandacht te trekken. Hij
was daarin ook geslaagd, maar op de Bra
bantse wal dacht men dat iemand op
Goeree-Overflakkee om hulp riep en op
Overflakke meende men, dat er iemand in
nood verkeerde in Noord-Brabant. Toen
de onfortuinlijke schipper zijn jas en ten
slotte ook nog zijn pet in brand stak, kreeg
men tenslotte in de gaten, dat het slacht
offer op de platen zat. Zowel de politie te
water uit Dordrecht als het reddingswezen
werden ingeschakeld om te proberen de in
nood verkerende schipper te redden. De
redding werd tenslotte gebracht door
schipper De Keijzer, die met zijn schuit op
weg was naar de Waddenzee. Op Overflak-
kee werd de dodelijk vermoeide heer
Teeuwkens aan land gezet, waar de politie
zich over hem ontfermde.
Wereldfederalistencongres
Op de werkvergadering van de World
Association of World Federalists betoogde
de voorzitter, het Britse Lagerhuislid C.
L. Mallalieu, dat zowel in de V.S. als in
Engeland de idee van een UNO-politie-
macht snel veld wint. Hij herinnerde er
aan dat een Engelse commissie de details
heeft uitgewerkt van een dergelijke poli
tiemacht. Begonnen zou worden met een
licht bewapend leger van 20.000 man,
waarvan de militairen gerecruteerd zou
den worden in de landen die lid van de
UNO zijn. Deze strijdmacht zou volgens de
commissie, het vertrouwen der volken
kunnen versterken en later kunnen leiden
tot de oprichting van een volledig uitge
rust wereldleger dat de afschaffing van
iedere nationale bewapening mogelijk zou
maken. Dit Engelse plan heeft in beide
huizen van het parlement ondersteuning
gekregen en ook de regering heeft hier
aan openlijk haar goedkeuring gehecht,
aldus de voorzitter van het congres.
De Canadees David Heaps, voorzitter
van de World Veterans Federation waar
schuwde dat een dergelijk politieleger,
zou beschouwd moeten worden als een
middel om tot een doel te komen en niet
als een doel op zichzelf. Het politieleger
zou ook als pacificatiestrijdmacht kunnen
worden gebruikt als er reeds vijandelijk
heden zouden zijn uitgebroken.
Het zou ook tot taak krijgen, controle
uit te oefenen op de ontwapeningssche
ma's, de patrouillering in betwiste gebie
den te verzekeren, politiedienst op inter
nationale vaarwegen en kanalen te ver
richten en toezicht te houden bij verkie
zingen. Het beheer over dit politieleger
vormt een delicaat probleem, aldus spre
ker, daar de controle ervan verdeeld zou
moeten worden tussen de secretaris-gene
raal, de UNO-Assemblée en de Veilig
heidsraad.
Het bestuur van de Tuchtunie heeft er,
in opdracht van deze federatie, bij de mi
nister van Verkeer en Waterstaat op aan
gedrongen het verzoek van de ANWB, om
het wegenverkeersreglement zodanig te
wijzigen, dat de gemeentebesturen „speel
straten" kunnen instellen, in overweging
te nemen.
De Tuchtunie heeft ten doel „tuchte
loosheid onder het Nederlandse volk te
bestrijden, teneinde zijn zedelijke, geeste
lijke en lichamelijke kracht te verhogen
en het openbare leven te vermooien"
BELGRADO (AFP) Selwyn Lloyd, de
Britse minister van Buitenlandse Zaken,
wordt woensdag te Belgrado verwacht,
waar hij de gast zal zijn van de Joego
slavische regering, aldus meldt het perS'
bureau Tan joeg. Lloyd zal vier dagen in
Joegoslavië blijven.
Van niet-officiële Joegoslavische zijde
wordt vernomen dat ook een officieel be
zoek van de Russische president, maar
schalk Vorosjilov, wordt verwacht. Vo
rosjilov zou dit bezoek reeds in de afge
lopen herfst, bij wijze van beantwoording
van Tito's bezoek aan Moskou in juni 1956,
hebben gebracht. Het werd echter met het
Selwyn Lloyd
oog op de Hongaarse verwikkelingen, af
gelast.
Te Belgrado verluidt dat de Poolse pre
mier Cyrankiewicz en partij-secretaris
Gomoelka, aan het hoofd van afvaardi
gingen van de regering en de communis
tische partij van Polen, in de tweede week
van september een bezoek aan president
Tito zullen brengen. Het gezelschap zal
waarschijnijlk 10 september in Belgrado
aankomen, waar het ongeveer 5 dagen zou
blijven. Officiële bevestiging hiervan kon
te Belgrado niet worden verkregen.
BERLIJN (DPA) Een Russisch ambte
naar in Oost-Berlijn heeft in een gesprek
een conferentie van de leiders van de
Sovjet-Unie, China, Joegoslavië en Polen,
respectievelijk Kroesjtsjev, Mao Tse
Toeng, Tito en Gomoelka, „mogelijk en
nuttig" genoemd. Of er reeds voorberei
dingen voor een dergelijke conferentie
werden getroffen, kon hij niet met zeker
heid zeggen. De ambtenaar zei een en an
der naar aanleiding van persberichten, dat
een bijeenkomst in Moskou van de vier
communistische leiders voor november op
het program zou staan.
(UP) - President Tito zal eind december
bezoeken brengen aan Indonesië, Birma en
Noord-Vietnam, zo verluidt in Belgrado.
Men verwacht dat hij Egypte en India zal
aandoen voor besprekingen met president
Nasser en premier Nehroe.
Voor het einde van het jaar zeu het
Joegoslavische staatshoofd zich niet meer
buitenslands begeven met het oog op het
partijcongres dat in november in Belgrado
zal worden gehouden.
LONDEN (Reuter/AFP) Het Britse
ministerie van Buitenlandse Zaken heeft
verklaard, dat de RAF brisantbommen van
minder dan tien kilogram heeft gebruikt
tegen de stellingen van de Jemenieten op
het grondgebied van de kolonie Aden aan
de Rode Zee, doch geen napalmbommen.
Een woordvoerder van het ministerie zei,
dat de Britse luchtmacht het soort bom
men waarover in een Jemenitische ver
klaring is gesproken bij geen enkele ope
ratie gebruikt.
(UP) Volgens de ambassade van Je
men in Londen waren bij een bombarde
ment brandbommen gebruikt met een
vloeistof die dodelijke rook afscheidde. De
mensen die deze rook inademden gaven
bloed op en stierven dan, aldus de ver
klaring.
Een der duidelijkste herin
neringen uit mijn kinderjaren
wordt gedomineerd door het
afschrikwekkende uiterlijk
van een enorme bulldog, huis
genoot van een familie waar
ik bij tijd en wijle voor een
visite werd heengevoerd.
De bulldog heette Hap, wel
ke benaming niet weinig bij
droeg tot zijn indrukwekken
de en angstaanjagende ver
schijning. Hap had de onaange
name gewoonte, op zijn ko
lossale poten viervoets de
gang in te rennen, zodra zich
iemand aan de voordeur ver
voegde. Vriend of vijand, dat
maakte geen verschil. Als de
deur openging, opende Hap
zijn grondeloze muil en stootte
een afschuwelijk gebas uit, dat
in mijn kinderoren de indruk
wekte alsof het de uitbars
ting van een krater aankon
digde. Men kreeg door deze
onprettige ontvangst al dade
lijk spijt van het vervoegen,
doch ingewijden waren lang
zamerhand vertrouwd geraakt
met het idee dat het donde
rende geweld van Hap niet de
inleiding vormde tot een ver
slonden worden, doch meer
verstaan moest worden als een
enigszins ruwe begroeting.
Deze Hap met zijn platte
aangezicht en zijn flapperende
wangen is niettemin een soort
van spookverschijning in mijn
jeugdherinneringen gebleven,
ofschoon hij reeds jaren onder
de groene zoden moet rusten
en hij mij ook op die groene
zoden nooit enig kwaad heeft
berokkend.
„Hij doet niets", zei de eige
naar altijd. „Maar bedelaars
en ander onguur volk blijven
van mijn deur weg en daar is
het om begonnen".
Ofschoon deze redenering
aanvaardbaar was, heb ik toch
altijd getwijfeld aan de ware
bedoelingen van Hap. Het kan
zijn dat hij niets deed, maar
het lijkt mij niet onmogelijk
"X hii iedere keer, wanneer
hij mij in mijn nietigheid op
de drempel zag staan, speelde
met het interessante idee dat
hij mij met één hap in zijn
muil zou kunnen doen ver
dwijnen, als hij daar plotse
ling aardigheid in zou hebben.
Van de doden niets dan
goed echter. Hij heeft zijn
eventuele neigingen uitstekend
weten te beheersen en is ge
storven met een reputatie van
goedaardigheid als een lau
werkrans om zijn rimpelige
slapen.
En nu moet ik telkens weer
aan Hap denken. Zijn persoon
lijkheid schijnt voort te le,ven
in een gestalte, die oppervlak
kig beschouwd moeilijk met
een hond te vereenzelvigen is,
doch bij nader inzien een soort
Hap in gereïncarneerde vorm
zou kunnen heten.
Er zijn namelijk grote mo
gendheden, beschikkend over
een enorme vloot van bulldog-
achtige vechtschepen, die er
een gewoonte van maken hun
eskaders internationale wate
ren in te sturen aan welker
kusten politieke verwikkelin
gen opgestapeld liggen. Men
bedoelt daar niets mee, men
wil geen ernstige dingen doen,
doch men laat die vloot wat
kruisen en oefenen in de buurt
van het gebied, waar het „on
gure volk" mogelijk iets on
guurs van zins is. „Hij doet
niets", zeggen de eigenaren
van de vloot, maar intussen
staren de belangstellenden in
de open muilen van de eska
ders en horen zij het bulde
rend geblaf van de kanonnen,
die schijngevechten in onder
ling verband kracht bijzetten.
Nog een andere vergelijking
met Hap dringt zich op.
De vloot van Aland komt
op bezoek in de havens van
het bevriende Beland. Zodra
de machtige gasten op de ree
verschijnen, richten zij hun
lopen op de in vriendelijke
gastvrijheid afwachtende be
volking en spuwen zij hun
donderende geweld uit over
de hoofden van de gastheren.
„Saluutschoten", noemt men
dat. Het is een groet van de
arriverende logé's, die even
aankomen om beleefdheden en
vriendschap uit te wisselen.
Ik begrijp niet goed, waar
om men de gewoonte heeft el
kander op een zo bijzonder
onaangename manier te
groeten. Het zou immers met
een vrindelijk gekleurd vlag
getje in de top van de mast
óók kunnen? Waarom moet
men op deze bulldogse manier
zo onbehouwen elkanders oren
verscheuren? Kanons zijn om
te schieten op vijanden. Kwa
de honden zijn om te bijten in
vijandelijke kuiten. Is het no
dig, dat het geweldmiddel van
de oorlogsuitrusting zijn la
waaierig getier doet horen uit
louter beleefdheid?
Het zou mij liever zijn ge
weest, wanneer de eigenaar
van Hap indertijd dit ondier
een gewillig pootje had laten
geven als ik op bezoek kwam.
De hete ademstoten van het
oorverscheurend geblaf bete
kenden voor mij geen groet,
doch een brute waarschuwing:
„Ik doe je nou wel niets, maar
dat is ook maar toevallig. Hou
daar rekening mee".
In het diplomatieke verkeer
wordt de beleefdheid overi
gens toch zo pijnlijk nauwkeu
rig onderhouden men wis
selt handdrukken op recepties,
ook al zou men elkander gaar
ne wurgen. Men toast en glim
lacht naar elkander, ook al zou
men elkander met genoegen de
gifbeker reiken. Men schrijft
elkander in sierlijke bewoor
dingen gecamoufleerde nota's,
overvloeiend van hoofdse fra
sen. Maar zodra men met de
vloot gaat werken, is het flu
welen gedoe van de baan en
schiet men elkanders trom
melvliezen aan flarden uit lou
ter genegenheid.
Ik kan daar niet bij.
Het komt mij overigens
voor, dat dit vlootvertoon van
enigszins verouderde stempel
is. Het maakt de indruk van
het dreigen met een helle
baard, die men zuinig in een
museum heeft bewaard. Er
zijn dan ook mogendheden, die
bij gebrek aan een vloot en
bij een overvloed van moderne
ideeën voortaan een Hap ge
bruiken in de vorm van een
geleid projectiel, dat de halve
aarde kan omspannen. Dat
heeft enige zin, aangezien zulk
een Hap inderdaad moderne
gebruikswaarde heeft in een
afdoende mate. Men behoeft
met deze Hap niet te manoeu
vreren boven de hoofden der
betrokkenen, men behoeft
slechts in eenvoudige bewoor
dingen mede te delen, dat men
zulk een Hap heeft.
Het „ongure volk" weet dan,
hoe laat het is.
Toch kan men dagelijks nog
lezen, hoe vlooteenheden in
structies krijgen die gericht
zijn op itimidatie van bepaal
de lieden in bepaalde delen
van de wereld. Het varen met
schepen heeft in de enigszins
verouderde gedachten van
sommige staatslieden altijd
nog de betekenis van een in
drukwekkende waarschuwing,
mwijl het in het licht van
-lie moderne Haps die hier en
daar in grote hoeveelheden
worden opgefokt die be
tekenis reeds lang verloren
heeft.
Het lijkt mij dat de „Hap-
ter-zee" in de gedachten van
de moderne wereld ineenge
schrompeld is tot een onoog-
'ik klein keffend hondje, dat
niemand meer werkelijk ont
zag inboezemt en met veel
vertoon op open deuren af
stormt zonder enig effect.
Als de Hap uit mijn kinder
jaren een pinchertje was ge
weest, zou ik hem een koste
lijke grappenmaker hebben
gevonden.
Wat vreemd dat honden en
mensen zoveel gemeenschap
pelijke problemen hebben.
J. L.
Mijn eigen prijsvraag
Op mijn vorige „thans uw sjans-prijs-
vraag" zijn 326.000 antwoorden binnenge
komen, alle vergezeld van het vereiste be
drag van f 10,Er was niet één goede
oplossing bij. Van de 3.260.000 gaat
f 62,af aan administratiekosten, alsmede
f 713.488 voor directie en commissarissen,
in totaal f 713.550. Derhalve is het aardige
bedrag van f 2.546.450 in de pot gebleven.
De kans is dus groot dat tezamen met de
nieuwe inzendingen, ditmaal een bedrag
van ruim vijf miljoen guldens minus de
normale onkosten voor mijn nieuwe prijs
vraag ter beschikking zal staan. Derhalve
geldt de kreet „Thans uw sjans" meer dan
ooit.
En hier volgen dus de nieuwe vragen:
1. Ik zou best een kopje met u wil
len gaan drinken, zeide de heer tot de
mooie dame (thee of koffie).
2. De toren van Pisa staat vertelde
tante Lies, toen zij van haar vakantie
terukeerde (schuin of scheef).
3. De moppen die oom Jan altijd ver
telt, vind ik helemaal niet aardig, zij zijn
mij te merkte nichtje Jetje bits op
(schuin of flauw).
4. Je kunt zeggen wat je wilt, maar
Jehudi Menuhin speelt beter viool dan
zei de muziekcriticus tegen zijn slager
(minister Hofstra of Toon Hermans).
5. Ten slotte zal Willem Kloos' naam
altijd voortleven als een van de grote
mannen van de riep de spreker uit
(Beweging van Tachtig of Nieuwe Gids).
6. Wat mij van minister Staf altijd zo
opvalt is de snit van zijnzij de be
zoeker van de publieke tribune van de
Tweede Kamer (pakken of kleren).
7. Een prijsvraag als deze berust geheel
op (toeval of gokken).
8. In Zwitserland zijn meer dan in
Nederland (Zwitsers of Alpen).
9. Je moet je mond dicht houden als je
zeide de verbolgen vader tegen
zijn zoon (pap spreekt of pap eet).
10. Als de Gouden Koets door de straten
van Den Haag rijdt is het (Prinsjes
dag of de derde dinsdag in september).
Oplossingen vergezeld van f 10,(in
contanten) aan „Thans uw sjans", postbus
3516 Den Haag. In de linker bovenhoek
van de envelop: „Intelligentiespel".
En nu allen aan het werk!
Elias
ADVERTENTIE
Radicale vernietiging van
Het modernste en voordeligste
insecten bestrijdingsmiddel
REDWOOD CITY (AFP) De achttien
jarige Dan Lee Howard en de negentien
jarige Joseph Veitenheimer, die in de ge
vangenis van Redwood City in de Ameri
kaanse staat Californië, een medegevan
gene om het leven brachten, omdat hij hun
vragen niet beantwoordde de ongeluk
kige was doof en de politie had hem zijn
gehoorapparaat afgenomen zijn tot
levenslange gevangenisstraf veroordeeld.
„Het doodvonnis zou een te zachte straf
voor jullie zijn", aldus de rechter.
De veroordeelden hadden alvorens hun
medegevangene te wurgen, een soort „te
rechtzitting" onder voorzitterschap van
een derde gevangene gehouden, waarop de
vermoorde ter dood was veroordeeld Toen
het „vonnis" voltrokken werd, werd door
medegevangenen, op verzoek van de moor
denaars, luid gezongen, opdat de bewakers
de kreten van het slachtoffer niet zouden
horen.
Het woord sikkepit wordt altijd in
ontkennende zin gebruikt. Men zegt:
het interesseert me geen sikkepit voor:
het interesseert me geen zier, helemaal
niets. Eigenlijk is een sikkepit niets an
ders dan een geitekeutel, dus iets van
uitermate weinig betekenis. In Noord
holland zegt men in gelijke zin: geen
schapepitje. In het Middelnederlands
drukte men zich wat grover uit. Daar
luidde de term: niet enen stront.
Het woord zier in: geen zier is de
naam van een mijt; snars in: geen
snars betekent: teug, slok; kriezel in:
geen kriezel is: gruis en spaan in: geen
spaan is natuurlijk: spaander, houtkrul.
Al deze woorden hebben het begrip:
^waardeloos, onbelangrijk gemeen.
