(Esso)
Jean Sibelius
overleden
Haakon VII, een Deense prins,
werd koning van Noorwegen
Franse ronde-tafelconferentie
leverde nog geen resultaat
heropenen
wij
V"""
MET ESSO BENT U BETER UIT!
In Uw auto heerst een temperatuur van
EXTRA MOTOR OIL
ZATERDAG 21 SEPTEMBER 1957
3
Van dag tot dag
Vertegenwoordiger
van muzikaal
nationalisme
Voor polio-vaccinaties
5,5 miljoen gevraagd
Dp de
Perfecte smering bij alle be-
drijfstemperaturen
Ongekende slijtageweerstar
Reinigend vermogen
Wijs en bemind vorst, die tegen de raad van zijn
adviseurs, een socialist als premier aanwees
Partijleiders zijn al even weinig ontvankelijk
voor een compromis als de ministers
C^raatótoel
Aziatische griep in
Limburg afnemend
Berggids Max Julen op de
Taschhorn verongelukt
is het ontstaan?^
Dit woord:
VAARWEL
Het Centrale Overleg van Wegverkeer-
en Vervoersorganisaties heeft een interes
sante berekening opgezet, die in nauw ver
band moet worden gezien met de voorne
mens der overheid om enerzijds de tenuit
voerlegging van wegenbouw te beperken
en te vertragen en anderzijds de belastin
gen op het wegverkeer te verhogen ter
versteviging van 's rijks schatkist.
Een interessante berekening inderdaad,
die wel zeer duidelijk in het licht stelt hoe
gemakkelijk het publiek een verkeerde in
druk kan worden aangepraat, wanneer
het erom gaat bepaalde overheidsmaatre
gelen te motiveren. Want het is niet tegen
te spreken, dat de regering gaarne de op
vatting zou zien gehuldigd, dat de beper
king van de wegenbouw noodzakelijk is
om deze enigszins in balans te doen blijven
met de inkomsten, die uit het wegverkeer
worden geput.
De berekening van Centraal Overleg
leert anders. Zij toont aan, dat de inkom
sten uit het wegverkeer in geen enkele
redelijke verhouding staan tot de kosten
aan het wegennet, zodat van enige betrek
kelijkheid tussen een en ander zelfs niet
kan worden gesproken. Wel kan worden
vastgesteld, dat de belastingen op het
wegverkeer een indrukwekkend deel van
de rijksinkomsten vormen en dat het
daaruit verkregen geld slechts voor een
gering deel ten goede komt aan de bouw
en het onderhoud van wegen.
Een nieuwe wijze van wegenbouwfinan-
ciering, waarop thans zowel van de zijde
der weggebruikers als der wegenbouwers
wordt aangedrongen, kan dan ook moeilijk
als een onredelijke eis worden geken
merkt. Want de oude manier zou het ver
werpelijke systeem van willekeurige be
lastingheffing op het wegverkeer doen
voortbestaan, dat louter berust op de over
weging dat dit wegverkeer tegen alle ver
drukking in toch wel zal blijven groeien
en dat het een welkom melkkoetje is.
En nu de berekening.
Nuchtere cijfers, gebaseerd op de perio
de 19451970, met daarin verwerkt de
prognoses omtrent toeneming van het aan
tal vervoermiddelen, opbrengst der belas
tingen en invoerrechten betreffende het
wegvervoer, prognoses van de kosten van
wegenaanleg en onderhoud, alsmeds de
verwachtingen ten aanzien van het ben
zineverbruik, leren het volgende:
Het autopark wordt per 1 augustus 1970
geraamd op 885.100 stuks, dat is één op
veertien inwoners. Het wegvervoer brengt
in genoemde periode aan bizondere lasten
8.153.000.000 gulden op. De totale uitgaven
ten behoeve van het motorverkeer bedra
gen in genoemde periode 5.917.000.000 gul
den. De inkomsten zullen de uitgaven dus
met 2miljard gulden overtreffen een
bedrag dat, zo zeggen de berekenaars iro
nisch „voldoende zou zijn om het gehele
Deltaplan te bekostigen".
Wanneer men nu de wegenbouw afhan
kelijk stelt van het conjunctuurverloop,
vervalt elke garantie dat de weggebruiker
„waar voor zijn geld" krijgt. Want bij een
zuinigheidsgolf als die welke wij heden ten
dage beleven, wordt die „waar" verminderd
terwijl het „geld" vermeerderd wordt.
En dat alles, terwijl de bizondere lasten
op het wegverkeer worden opgelegd met
het argument, dat de weggebruiker voor
het bestaan en het onderhoud van de weg
moet betalen. Dat argument houdt geen
steek, integendeel, het krijgt een aspect
van drogreden, terwijl bovendien op deze
manier een belasting te algemenen nutte
wordt geheven van een deel des volks. Een
deel ook nog, dat sterk bijdraagt tot de
instandhouding der vaderlandse economie.
Omstreeks kwart over negen is vrijdag
avond op zijn landgoed „Ainola" op der
tig kilometer afstand van Helsinki de be
roemde componist Jean Sibelius overleden.
Ongeveer tezelfdertijd werd in de univer
siteitshal van de Finse hoofdstad zjjn Vijf
de Symfonie ingezet door het stedelijk or
kest. Nadat de Finse radio het bericht over
de dood van Sibelius wereldkundig had
gemaakt gingen op vele plaatsen in Hel
sinki de vlaggen halfstok. Hij was in Fin
land dé vertegenwoordiger van het muzi
kale nationalisme. Hij sprak in zijn mu
ziek namens zijn landgenoten, die hem
daarvoor hebben vereerd en geadoreerd.
Jean Sibelius werd op 6 december in
1865 in het hart van Finland geboren.
Zijn vader was in Tavastehus arts. Toen
Jean hij heette eigenlijk Janne maar
verfranste deze naam vijf jaar was, liet
zijn vader hem viool studeren, toen Jean
tien jaar was had hij zijn eerste composi
tie gemaakt, „Waterdruppels" getiteld.
Aanvankelijk heeft Sibelius in Helsinki
rechten gestudeerd, maar de muziek trok
hem meer. Zeer lang heeft hij violist wil
len worden. Zijn belangstelling voor het
componeren bleek echter groter en op een
entwintigjarige leeftijd verliet hij zijn
land om van een liefhebberij een beroep te
maken. Hij reisde naar Berlijn en ging er
muziek studeren. Later ging hij naar
Wenen waar Vegelius, Becker, Goldmark,
Fuchs en andere beroemde musici zijn
leermeesters waren. Als componist debu
teerde Sibelius met de symfonie „Kulle-
roo", geïnspireerd op de legende over een
oude Finse held. In 1892 dirigeerde hij het
werk in Helsinki. Dit debuut werd ech
ter niet gezien als een succes. Het werk
werd beschouwd als te orthodox. Maar
vier jaar na zijn terugkeer uit het buiten
land had hij de bewondering van zijn
landgenoten en werd hij als nationaal
componist erkend door de regering, het
geen onder andere tot uiting kwam in de
toekenning van een vast jaargeld. Na
zijn eerste symfonie schreef hij een aantal
andere werken, die sterk op het Finse na
tionale epos „Kalevala" waren geïnspi
reerd. De suite „Lamminkainen" is daar
van wel de bekendste.
Het legendarische verleden van Finland
boeide Sibelius niet alleen, hij bleek vooral
onder de tsaristische onderdrukking een
grote vaderlandsliefde te hebben. Het
symfonisch gedicht „Finlandia" „Aan het
vaderland" en de „Jaegermars" zijn voor
beelden van composities, waarin zijn hoop
op de bevrijding van Finland hartstochte
lijk tot uitdrukking kwam. Uit dezelfde
tijd dateren ook zijn beroemde „Valse
triste", een aantal liederen en de meeste
werken die grote populariteit hebben ge
kregen. Sibelius schreef ook muziek bij
Jedermann" van Hoffmannsthal, bij
Dood" van Jaernefelt, „Pellas en Melisan-
de" van Maeterlinck en bij „De Storm
van Shakespeare. Sibelius componeerde
zeven symfonieën. De laatste is van 1925.
Jean Sibelius was een zeer individueel
componist, wiens typisch Scandinavische
muziek in brede kring wordt beschouwd
als een voortzetting van de grote klassie
ke traditie, al wordt zij niet overal in de
zelfde mate gewaardeerd. In Scandinavië
en in de Angelsaksische landen werd hij
gezien als een van de grootste componisten
van de wereld. Er zijn zelfs mensen, die
hem na Beethoven de grootste componist
van symfonieën noemen. In Duitsland en
Oostenrijk ziet men in het bijzonder het
nationalistische van zijn muziek. De Fran-
ADVERTENTIE
N.V. MIJ. „HOLSTER"- OVERVEEN
TeL K 2500 - 15597 en 19057
Centrale verwarming
Airconditioning
Aut. oliestook
„De kinderverlamming zal worden be
streden met alle ten dienste staande mid
delen. Voor 1958 zal f5,5 miljoen worden
uitgetrokken voor de vaccinaties tegen
deze ziekte. In het algemeen is inenting
het beste wapen tegen epidemieën, ook
van andere besmettelijke ziekten als pok
ken, difterie en kinkhoest. Verslapping
van het immunisatiebeleid voert onher
roepelijk tot nieuwe, hevige epidemieën,
zoals de ongekend-felle difteriegolf tijdens
en kort na de laatste oorlog bewezen heeft.
Het streven van de overheid blijft er dan
ook op gericht", aldus minister Suurhoff
in de toelichting op zijn begroting voor
Volksgezondheid. De minister deelt tevens
mee, dat de drinkwatervoorziening in de
zogenaamde onrendabele gebieden goede
voortgang maakte: in 1956 werden ruim
80.000 woningen in de genoemde gebieden
op de waterleiding aangesloten. De beste
dingsbeperking zal ertoe leiden, dat de
verdere vermeerdering van het aantal aan
sluitingen volgend jaar - en „wellicht nog
enkele jaren daarna" - minder vlot ver
lopen zal.
Expositie Bij de kunsthandel Santee
Landweer n.v. aan de Prinsengracht 1083
in Amsterdam exposeert Rie Pluim van 28
september tot 17 oktober schilderijen, gou
aches en tekeningen.
Jean Sibelius op vijfenzeventigjarige
leeftijd.
sen en Italianen hebben er in het alge
meen niet veel belangstelling voor.
Tijdens zijn leven is Sibelius zeer ge-
eerd, niet alleen in zijn vaderland, maar
ook door mensen en instellingen in alle
delen van de wereld. Vooral in Engeland
en Amerika had Mij vele bewonderaars
De dirigent van het orkest van Philadel
phia, Eugene Ormandy, beschouwde hem
als een der zeer groten. Enkele jaren ge
leden bezocht hij Finland met zijn orkest
en werd met alle musici door Sibelius op
diens landgoed ontvangen. De Finse rege
ring decoreerde Sibelius met de hoogste
onderscheidingen. Hij ontving bovendien
een staatstoelage van honderdduizend
Finse marken per jaar voor het leven. Bij
zijn vijfenzeventigste verjaardag wilden
zijn landgenoten hem eren door een mo
nument voor hem op te richten, maar Si
belius vond dit te overdreven en stelde
voor het daarvoor beschikbaar gestelde
geld te schenken aan slachtoffers van de
Fins-Russische oorlog. Hij zei, dat men
hem niet beter kon eren dan zijn muziek
te spelen. Ter gelegenheid van zijn negen
tigste verjaardag in 1955 is in vijftig ste
den en dorpen een plein naar hem ge
noemd.
De laatste jaren leefde Sibelius zeer te
ruggetrokken op zijn landgoed „Ainola"
Hij onving er alleen goede vrienden. Maar
ondanks zijn hoge leeftijd leidde hij tot
voor kort nog een actief leven. Hij begon
elke dag met een wandeling door de bos
sen. Daarna ging hij uren achtereen zit
ten lezen en luisteren naar binnenlandse
en buitenlandse uitzendingen over muziek
Hij besloot elke dag met een glas cognac,
In 1892 trouwde Sibelius met een doch
ter van een generaal, Aino Jarnefelt. Zij
schonk hem vijf dochters. Tijdens de oor
log verbleven beiden op het landgoed
„Ainola", dat herhaaldelijk werd gebom
bardeerd, maar niet werd geraakt. Als
vrienden in het buitenland hem schreven
zijn land toch te verlaten en bij hen te
komen, antwoordde hij hen steeds, dat hi;i
bij zijn volk wenste te blijven, in goede en
1 in slechte tijden.
ADVERTENTIE
In de motor treden krachten op, waarvan de
man achter het stuur zich zelden rekenschap
geeft.
Bij een snelheid van 100 km per uur gaan de
zuigers iedere minuut 3000 k 4000 maal op en
neer. In de verbrandingskamers worden daarbij
temperaturen ontwikkeld tot 1500° C, die uiter
aard de metaaldelen ook niet koud laten.
Een miniem oliehuidje, van minder dan 6/100 mm
dikte, moet de zuigers en de zuigervoeringen
beschermen. Dat oliehuidje moet die razend
snelle beweging en een enorme hitte weerstaan,
uren lang.
Deze extra zwaar belaste punten in de motor
hebben extra bescherming nodig. Die extra
bescherming biedt u ESSO EXTRA MOTOR OIL
(in het gouden blik).
VOOR EXTRA BESCHERMING
Een complete set
van twee multi-
grade motoroliën
10W - 20 W - 30
20 W - 30 - 40
want Esso Extra Motor Oil reageert in
de nog koude motor als een dunne olie,
bij hogere motortemperaturen als een
dikkere olie.
Uitgebalanceerde „dopes" geven aan
Esso Extra Motor Oil deze bijzondere
„motorsparende" kwaliteiten.
Haakon was een Deense prins, die onge
dacht koning werd van een klein, vrijheid
lievend land, verwierf de eerbied en de
liefde van zjjn nieuwe volk gedurende de
jaren van zijn bewind en werd, in de
tweede wereid-ooriog, een nationaal sym
bool voor alle Noren, die streden voor de
nationale onafhankelijkheid.
Toen hjj op 3 augustus 1872 te Charlot-
tenlund in Denemarken geboren werd als
tweede zoon van koning Frederick VIII en
koningin Louise bestond er voor Christian
Frederick Carl Georg Waldemar Axel geen
redelijke kans, dat hjj koning zou worden.
Hij werd opgeleid als marine-officier en
werd pas tot de rang van kapitein be
vorderd, toen Noorse staatslieden hem de
kroon van Noorwegen aanboden. Noor
wegen had zich in 1905 losgemaakt van
Zweden, waarmee het sedert 1814 onder
de kroon van de Bernadotte's verenigd
was geweest.
Prins Carl trouwde met prinses Charlot
te Mary Victoria Maud, de jongste doch
ter van koning Edward VII en koningin
Alexandra van Engeland. Het huwelijk
werd in 1896 voltrokken in Buckingham
Palace. Hun zoon prins Olav werd in 1903
geboren en is nu dus 54 jaar oud. Koning
in Maud stierf in 1938, vlak voor haar
69ste verjaardag.
Toen prins Carl werd aangezocht voor
de Noorse troon verklaarde hij, dat hij de
kroon zou aanvaarden, als het Noorse volk
zich bij plebisciet voor hem zou hebben
uitgesproken. De Noren kozen hem met
een overweldigende meerderheid (260.000
tegen 70.000 stemmen).
Na het plebisciet koos het Storting (par
lement) hem met algemene stemmen tot
soeverein. Door de naam Haakon aan te
nemen, verbond hij het lot van de nieuwe
constitutionele monarchie met het roem
ruchte middeleeuwse rijk, waarvan de ko
ningen heersten over Groenland, IJsland,
de Faroër, de Shetlands, de Orkneys, de
Hebriden, het eiland Man en het konink
rijk Dublin.
Strikt constitutioneel
Na de dood van koningin Maud trok hij
zich vrijwel uit het openbare leven terug,
maar hij woonde elke zomer de zeilwed
strijden in Zuid-Noorwegen bij, waarin
zijn zoon en zijn kleinkinderen deelnamen.
De koning was een veelzijdige persoonlijk
heid, die een gedegen kennis bezat van be
stuurszaken. Hij won de eerbied van de
ministers en van net volk door zijn wijze
raad en zijn on-conventionele levensstijl.
Eenmaal kwam hij bij een politieke crisis
tussenbeide. Dat was in 1928, toen hij, te
gen het advies van de aftredende premier
en dat van de voorzitter van het Storting
maar in overeenstemming met de con
stitutionele praktijken de parlementaire
leider van de grootste partij, de Noorse
arbeiders-partij, verzocht de nieuwe rege
ring te vormen.
Toen de nazi's in april 1940 Noorwegen
binnenvielen verliet de koning zijn hoofd
stad, gevolgd door zijn regering en leden
van het Storting. Duitse vliegtuigen en
tank-patrouilles trachtten hem te onder
scheppen, maar hij wees het voorstel van
de Duitse ambassadeur, orr naar Oslo
terug te keren en te regeren met de Na-
tionaal-socialist Vidkun Quisling als pre
mier, van de hand. Gedurende de rest van
de Noorse campagne trok de vorst van
plaats tot plaats, met de Duitsers op de
hielen, totdat hij aan boord van de Britse
kruiser „Devonshire" op 7 juni 1940 van
Tromsoe uit naar Engeland ontsnapte.
In Londen trad hij op als chef van de
Noorse strijdkrachten overzee en van de
ondergrondse strijdkrachten in het bezet
te Noorwegen. Hij sprak ook voor de
B.B.C. tot zijn benarde landgenoten. Op
7 juni 1945, precies vijf jaren nadat zijn
ballingschap begon, keerde hij naar zijn
land terug, stormachtig verwelkomd door
honderdduizenden onderdanen. Na de oor
log toonde hij grote belangstelling voor de
wederopbouw. Met het koninklijke jacht
„Norge" een geschenk van het volk na
zijn terugkeer uit de ballingschap zeil
de hij langs de hele Noorse kust en bracht
hij ook een bezoek aan Denemarken en
Engeland.
In de zomer van 1954 bracht hij zijn
tweede bezoek aan ons land, nadat Prins
Bernhard en Koningin Juliana, die evenals
hij, de Koning van Denemarken en de
vorst van Nepal, kolonel van het Britse
Royal Sussex regiment is, het jaar tevoren
in Noorwegen waren geweest. Zijn eerste
bezoek aan Nederland bracht hij in 1923
aan Koningin Wilhelmina en Prins Hen
drik, toen Koningin-Moeder Emma nog
leefde. Na een bezoek van Koningin Eli
zabeth en Prins Philip in 1955, brak de
bejaarde vorst zijn rechterdijbeen, zodat
zijn regeringsjubileum rustig moest wor
den gevierd. Sindsdien liet de gezond
heidstoestand van de Koning te wensen
en werden zijn officiële plichten waarge
nomen door kroonprins Olav, die als
prins-regent optreedt. Diens zoon Harald
wordt nu kroonprins met voorbijgaan van
zijn zusters Ragnhild, die met een Noorse
reder is getrouwd en in Argentinië woont,
en Astrid.
Oud botje
Er is onlangs een hard stuk gevonden
van het beenderstelsel van een heer die
tweehonderdduizend jaar geleden geleefd
heeft. Gewoon maar een stuk gewricht,
maar dat vale, harde, droge ding heeft
mijn mijmerlust opgewekt, als altijd wan
neer er iets gevonden wordt dat bewijst
hoe oud de mensheid is en hoeveel ouder
zij nog zal worden; want over tweehon
derdduizend jaar zullen ze een gewrichtje
vinden uit het jaar 1957 en daar zal de
wetenschap dan net zo gulzig op aanval
len als de onze dat nu gedaan heeft op
dit stokoude tijdsgewricht.
Evenmin als wij nu iets anders weten
dan dat het van een tweehonderdduizend
jaar oude meneer is, zonder dat wij ook
maar een vermoeden hebben van hoe-die-
heette, evenmin zullen ze over tweehon
derdduizend jaar weten van wie dat
knookje dan is. Erger: het zal hun niets
kunnen schelen. Het zal hun 'n zorg zijn
of het van een liedjeszanger of van minis
ter Mansholt is, van een schobbejak of
van de voorzitter van de Eerste Kamer der
Staten-Generaal, van een hoogleraar of
van een notoire stommeling. De tijd maakt
alle botjes gelijk en of die man van twee
duizend eeuwen geleden nu een goed huis
vader of een losbol was, of hij Dirkse of
Willemse heette, dat zal dan geen mens
interesseren, noch wie zijn vrouw van zich
zelf was. Misschien had hij bijna evenveel
grootkruisen als de heer excellentie Luns,
misschien had hij alleen maar een Vier-
daagse-kruisje.
Het zal er allemaal niets meer toe doen,
wanneer dat stukkie bot wordt opgegraven
op de plaats waar in de grijze oudheid
een stad moet hebben gestaan, die men
,,'s Gravenhage" noemde, een stad die het
regeringscentrum moet zijn geweest van
een voorwereldlijk koninkrijk „Neder
land", een landje dat voor zijn tijd een
hoge graad van beschaving moet hebben
bezeten. Daarvan getuigen de uit die tijd
bewaard gebleven bandopnamen van de
zangstem van een troebadoer die „Sjonnie
Jordaan" zou hebben geheten en daarvan
getuigen ook de fragmenten van schitte
rend vaatwerk - borden, schotels en drink
nappen - waarop letters voorkomen die de
geleerden hebben samengevoegd tot de
woorden „Hecks lunchroom" vermoedelijk
afkomstig uit het paleis van Heek de
Eerste uit de zesde dynastie van de toen
malige Nederlandse faroos.
Die man van tweehonderdduizend jaar
her heeft nooit kunnen vermoeden dat hij,
als een dor stukje gewrichtsbeen, na twee
duizend eeuwen, zij het volstrekt anoniem,
over de tong zou gaan en geen van ons
nu. kan zich dit indenken van zichzelf over
zoveel jaar.
Ik wilde dat ik erbij kon zijn als in
201957 een stukkie gewricht van ene Van
Dam (anno nu) wordt omhoog geschept.
Hoe zou de wereld er dan uitzien?
In ieder geval is het zeker dat ze u, de
meneer van heden, dan zullen zien als een
baarlijke wildeman.
Elias
ADVERTENTIE
Maandagmiddag 25 september 1 uur
onze STOFFENZAAK
in de Grote Houtstraat,
welke verbouwd en geheel naar de
eisen van onze tijd is ingericht.
De keuze van onze Franse en
Engelse stoffen overtreft al
de voorgaande collecties
Als bijzonderheid gedurende
één week 10 reductie.
(Van onze correspondent in Parijs)
De ronde-tafelconferentie van de negen
tien leiders der Franse partijen lijkt er nog
niet in te zijn geslaagd een algemeen aan
vaarde oplossing te vinden voor het Alge
rijnse probleem, zoals dat voor parlement
en regering in eerste instantie wordt ge
steld. De regering is, niet teu onrechte,
van oordeel dat Frankrijk met het oog op
de aanstaande debatten in de UNO-Assem-
blee eindelijk te kennen moet geven hoe
het de toekomstige betrekkingen met Alge
rije in grote lijnen ziet.
Het kabinet is evenwel nog altijd ver
deeld over het ontwerp voor een kader
wet, dat maandag aan de Nationale Ver
gadering moet worden voorgelegd. Zoals te
vrezen viel, heeft diezelfde verdeeldheid
zich vermoedelijk nog krachtiger geopen
baard onder de partijleiders, die minder
verantwoordelijkheid dragen dan de mi
nisters.
Uit verklaringen, die premier Bourgès-
Maunoury laat in de avond heeft afgelegd,
zou moeten blijken dat slechts een paar
technische punten nog niet geheel zijn op
gehelderd, zodat de heren, onder wie zich
zeven leden van de regering bevinden,
vanmorgen opnieuw motsten vergaderen.
Maar algemeen wordt aangenomen, dat
aan die technische punten ook bijzonder
netelige politieke kanten zitten.
Het voornaamste geschilpunt is waar
schijnlijk nog altijd artikel 12 van het ont-
werp-statuut, dat handelt over een uit
voerend orgaan, waarin de Algerijnen zelf
ook over enige bevoegdheden zouden mo
gen beschikken. De tegenstellingen in de
partijen en de regering concentreren zich
op de vraag of dat orgaan mettertijd over
vier of meer jaren door een Algerijn, dan
wel door een Fransman zou moeten worden
gepresideerd. Een duidelijk antwoord daar
op heeft de conferentie van gisteren nog
niet vermogen te geven.
Het rechtse kamp, in de regering ver
tegenwoordigd door de minister van Oor
log, André Morice, die overigens niet aan
de huidige beraadslagingen deelneemt,
wenst de Algerijnen noch wetgevende,
noch uitvoerende macht te verlenen. De
linkse partijen, met de socialisten voorop,
beschouwen de raam-wet als een strikt
minimum. De kloof tussen de beide posi
ties is ook gisteren niet overbrugd. De
minister van Buitenlandse Zaken, Chris
tian Pineau, die onlangs een tournee
maakte langs de Noord- en Zuid-Ameri
kaanse hoofdsteden, heeft blijkbaar geen
gehoor gevonden bij de politici, toen hij
zijn waarschuwing herhaalde, dat Frank
rijk op geen enkele steun van vrienden of
bondgenoten bij de aanstaande UNO-
debatten zal mogen rekenen, indien het
niet eerst zelf een helder standpunt heeft
geformuleerd. Helder is wel het laatste
adjectief, waarmede de politieke situatie
in Parijs ten aanzien van Algerije van
daag omschreven mag worden.
Volgens de medische autoriteiten van
het ministerie van Sociale Zaken en Volks
gezondheid is de Aziatische griep thans in
het zuiden des lands aan het afnemen. In
het midden des lands wordt nu het hoogte
punt genaderd, al zijn er plaatselijk ver
schillen. In het noorden, met name in
Groningen, heeft de ziekte nog geen grote
afmetingen aangenomen.
In het ziekenhuis te Maastricht heeft
men het aantal opnemingen van niet-
dringende gevallen moeten beperken, door
dat ook verpleegsters door de griep zijn
aangetast.
hout»ti». 150 hqorlem
De beroemde berggids Max Julen is tij
dens een bestijging van de Taschhor.
(4494 m. hoog) met een Zwitserse bergbe
klimster waarschijnlijk in een ravijn ge
vallen. Gidsen uit Zermatt hebben de berg
afgezocht en de gletscherpiloot Hermann
Geiger heeft tweemaal zonder resultaat
de berghellingen afgezocht vanuit zijn
vliegtuig.
Beide lichamen zijn gevonden in een
gletscher-spleet. De gletscher-piloot Her
mann Geiger heeft het lichaam van de
vrouw per vliegtuig de berg af gehaald.
Het lichaam van Julen, dat dieper in de
spleet ligt, is nog niet geborgen.
Vaarwel is een zeer gewone term die
men bezigt bij het afscheidnemen. Ons
zeevarende volk is natuurlijk geneigd
het woord te beschouwen als een ont
lening aan het bedrijf van schipper of
zeeman. Maar het werkwoord varen
wordt hier gebezigd in de oude beteke
nis van: gaan. Men vindt die ook be
waard in woorden als: hemelvaart,
bedevaart, kruisvaart, voortvarend, iets
laten varen enz. Vroeger zeide men:
iemand ontmoetend: hoe vaart u? In de
zeventiende eeuw was de vorm: hoe
vaertet? Deze is overgegaan in: hoe
gaat het? en deze weer in: hoe gaat
