Luitenant-kolonel Serraj, een
indrukwekkende jongeman
ZWITSAL
cherven brengen stel uk
Iets anders?
liH'DMirïl
r
Van dag tot
Ontmoeting met Syrische leiders
Beheerst en competent speelt hij zijn
stille spel achter de schermen
kinder HONING siroop
^Praatótoel
dagj
Geen stemming over Syrisch-
Turkse kwestie in de UNO
Debat zon vandaag als een
nachtkaars uitgaan
Brandende schaamte
V ernieuwingsdrang
Ontstellende slotsom
Kerkelijk Nieuws
«Hik
^Illlll
0p de
Ernstige aanrijding in
Santpoort
,/Jitdet.) dun and<' t.)
n.JDAG 1 NOVEMBER 195 7
Zonder ons te verdiepen in de voorge
schiedenis van de oorlog in Algerije
waarvan de ontwikkelingen echter even
min aanleiding geven tot hooggestemde
lofprijzingen aan Frans adres kunnen
wij het protest van een groot aantal Pa-
rijse advocaten zonder voorbehoud een
zeer bedenkelijk symptoom van de hui
dige situatie in Algerije noemen.
Dit protest, gisteren in ons blad gepu
bliceerd, richt zulke ernstige beschuldi
gingen aan de Franse regering, dat er
moeilijk aan kan worden voorbijgegaan
door de direct en indirect betrokkenen.
De direct betrokkenen zijn de Fransen, de
indirect betrokkenen zeer zeker de Euro
pese landen die met Frankrijk „Klein
Europa" vormen en bovendien alle landen,
die zitting hebben in de UNO, welk insti
tuut in de bres dient te staan voor alle
slachtoffers van onrecht, waar ook ter we
reld.
De Europese landen dienen te beseffen,
dat de steeds sterker wordende verwijten
over het Franse gedrag in Algerije in ze
ker opzicht henzelf treft, aangezien het
hier een Europees beleid ten opzichte van
een niet-Europees gebied heet. De Fransen
laten zich gaarne op dit Europese karak
ter van hun politiek voorstaan en hun
pogingen om de rust in Algerije te herstel
len worden ondernomen onder de leuze,
Algerije voor Europa te behouden.
Wanneer echter dat behoud zou moeten
worden bewerkstelligd met methoden,
die te enen male indruisen tegen de Euro
pese rechtsbegrippen en de principes der
UNO, moet zowel uit Europees als uit gro
ter internationaal verband het initiatief tot
herstel van aanvaardbare rechtstoestan
den in Algerije worden genomen, hoezeer
Frankrijk een dergelijk initiatief ook zou
misprijzen.
De toekomst van Europa hangt niet al
leen af van het behoud van bepaalde po
litieke en economische verbindingen buiten
zijn grondgebied, doch veel meer, dunkt
ons, van zijn prestige als bakermat ener
geijkte beschaving. Zijn prestige in dit op
zicht heeft door zijn historische misvattin
gen reeds veel schade geleden. Als het ook
in de moderne tijd zou voortgaan met zijn
eigen rechtsopvattingen te schenden tegen
over andere volken, zou het een nog ern
stiger schade in de toekomst lijden.
NEW YORK, (Reuter) De Syrische
UNO-afgevaardigde dr. Zeineddine heeft
een correspondent van Reuter medege
deeld, dat Syrië en de westelijke in
dieners van een resolutie inzake Syrië
onderling zijn overeengekomen, vrijdag
niet te zullen aandringen op een stem
ming in de UNO-Assemblee over de twee
resoluties met betrekking tot deze kwes
tie. De resoluties zjjn een Syrische, waarin
wordt verzocht om de vorming van een
commissie van onderzoek naar de Syri
sche beschuldiging, dat Turkije de veilig
heid van Syrië en de internationale vrede
in gevaar brengt, en een tegenresolutie van
zeven westelijke landen, die een verzoek
aan secretaris-generaal Hammarskjoeld
inhoudt, zich ter beschikking van beide
partijen te stellen en indien nodig naar het
betrokken gebied te gaan.
Volgens Zeineddine zullen woordvoer
ders van beide partijen mededelen, niet op
een stemming te willen aandringen. Het
debat over de Syrische klacht zou dan be
ëindigd kunnen worden „en wij zullen het
daarbij laten", zo voegde de Syrische afge
vaardigde eraan toe. Naar men meent te
weten, is deze regeling tot stand gekomen
op een bijeenkomst van Syrische, Egypti
sche, Japanse en Noorse afgevaardigden.
CAIRO, (Reuter) De raad van de
Arabische Liga heeft Hammerskjoeld te
legrafisch medegedeeld dat zij de klacht
van Syrië, dat Turkije zijn veiligheid be
dreigt, volledig onderschrijft. De Liga nam
haar besluit, nadat de vertegenwoordigers
van Egypte en Syrië een beroep op haar
gedaan hadden in deze een gezamenlijk
standpunt in te nemen.
BEIROET, (Reuter) President Sjoekri
el Koewatli van Syrië zal vandaag de week
van de versterkingen openen door te Ha-
rasta, tien kilometer ten noorden van
Damascus, de eerste spade in de grond te
steken voor een loopgraaf. Tezelfdertijd
zullen vrijwilligers op verscheidene plaat
sen rondom Damascus beginnen met de
aanleg van veldversterkingen. Volgens
waarnemers te Beiroet beginnen deze
voorbereidingen hun belang te verliezen,
maar dat de opgewekte geestdrift niet van
vandaag of morgen kan worden afgekoeld
en dat het een tijdje zal duren voordat
de Syriërs weer tot hun gewone doen
zullen zijn teruggekeerd.
Grens gespeel
Syrische en Turkse plaatselijke auto
riteiten zijn in de Turkse zuidoostelijke
grensplaats Nassibin bijeengekomen om te
spreken over veediefstallen en ontvoe
ringen, die de laatste tijd als grensinci
denten zijn aangemerkt. De bijeenkomst
heeft woensdag plaatsgehad, aldus meldt
het Arabische persbureau op grond van
inlichtingen van het Syrische ministerie
van Binnenlandse Zaken.
DAMASCUS, (AFP) De Syrische mi
nisterraad heeft zijn goedkeuring gehecht
aan de Syrisch-Russische overeenkomst
voor economische en technische samen
werking. De overeenkomst is aan het par
lement voorgelegd.
Nasser naar Moskou
CAIRO, (Reuter) President Nasser
van Egypte zal in het komende voorjaar
een bezoek brengen aan de Sovjet-Unie,
zo heeft president Vorosjilov van de
Sovjet-Unie in een vraaggesprek met een
Egyptisch blad medegedeeld.
(Van onze reisredacteur)
DAMASCUS De soldaat bij de deur sprong stram in de houding, toen de
man achter het ordelijke bureau opstond en op mij toekwam. Een jonge man in
modieus sportjasje, bruine intelligente ogen, donkerblond haar, een flinke kin,
een snelle glimlach, toen hij zijn hand uitstak en zei: „Ik ben de luitenant-kolonel
Serraj". Zo, dit was dus Syrië's grote man achter de schermen, wiens ster in
anderhalf jaar als een komeet rees, de leider van de Syrische inlichtingendienst,
van wie men beweert dat hij communistische sympathieën heeft en dat hij de
ganse Syrische politiek bepaalt, de man die tijdens het Suez-conflict de door
Syrië lopende pijpleidingen van de Iraq Petroleum Company liet opblazen en die
deze wurggreep op West-Europa zo nodig weer kan toepassen. De man, die zijn
vrienden op de hoogste posten brengt, waar zij zich kunnen koesteren in de volle
glorie van de publiciteit, maar die zelf tevreden is met zijn rang van luitenant
kolonel en zich, met zijn dossiers waarmee hij iedere Syriër kan maken of breken,
bedaard op de achtergrond houdt. Zó ver dat ik sinds een jaar de eerste Weste
lijke journalist was, die hem de hand drukte.
Welnu, het werd een fascinerend ander
half uur. Niet dat het gesprek, dat ik reeds
in het kort doorseinde, zoveel nieuws op
leverde. De kolonel Serraj (spreek uit:
Serrazje) is een meester in het voorzichtig
ontwijkend antwoord en blijft nauwkeurig
in zijn rol van „een gewoon officier van
het Syrische leger". Nee, het fascinerende
lag in de persoon van mijn gesprekspart
ner. Ik heb dozijnen Arabische leiders ont
moet, ook de grootstcn, Nasser, Habib
Bourguiba en Noury Es Said. Welnu, al
heeft hij niet Nassers persoonlijk magne
tisme, de grimmige kracht van de oude
Pasja Noury, de bezieling van Bourguiba,
zelden heeft de persoonlijkheid van een
Arabische leider zoveel indruk op mij ge
maakt als die van deze 32-jarige luitenant
kolonel Abdel Hamid Serraj. Van deze
jonge officier straalt een uiterst on-Ara-
bische bedaarde competentie uit, die hem
in het Westen vermoedelijk snel aan de top
van een groot bedrijf zou brengen. Hij kan
drie dingen tegelijk denken, maakt een
notitie, geeft een order kalm door de
telefoon, verliest tegelijkertijd de draad
van het gesprek geen ogenblik. Hij heeft
zijn emoties kan het nog on-Arabischer?
volkomen in de hand. Zelfs een paar
door mij proefsgewijze gelanceerde ste
kende opmerkingen over het pak slaag,
dat Nassers troepen van het Israëlische
leger kregen, incasseerde hij met onbe
wogen gezicht. In het antwoord verhief hij
geen seconde zijn stem.
Op dat ogenblik dacht ik aan een ge
sprek, dat ik haast twee jaar geleden met
een andere jonge Syrische kolonel in Da
mascus had. Mogelijk herinnert de lezer
zich het artikel, waarin ik toen voorspelde
dat de „jonge kolonels" met hun onge
richte vernieuwingsdrang en hun Arabisch
nationalisme aan de macht zouden komen
en de deur zouden openen voor Sovjet-in
filtratie. Die officier zei tegen mij: „Serraj
en zijn vrienden, waartoe ook ik mij reken,
leven nog maar voor één ding. Het feit dat
wij in Palestina met 44 miljoen Arabieren
tegen een half miljoen Israëliërs onze ster
ke zaak niet konden verdedigen, heeft ons
getoond, dat er iets rots en zieks is in de
Arabische samenleving en ons met bran
dende schaamte vervuld. Niet voordat wij
die schande hebben uitgewist, kunnen wij
ons zelf weer in de ogen kijken. Wij zijn
bereid daartoe desnoods de duivel in de
arm te nemen. Ons hart trekt naar het
Westen, wij zijn geen communisten, maar
als het zo uitkomt, gaan wij mc' de Sovjet-
Unie in zee".
Ik dacht aan die woorden, toen ik naar
de kolonel Serraj keek en toen zagen wij
beiden naar een klein verguld borstbeeld
op zijn schrijftafel. Nee, nee, niet van
Lenin, maar van een andere jonge kolonel:
Gamal Abdel Nasser. En in dat ogenblik
lag het hele dilemma van het Westen be
sloten. Zolang de Arabieren niet inzien, dat
de wraakgedachte op Israel (hoeveel ge
gronde redenen hebben zij haar te koeste
ren, want er is de Palestijnse Arabieren
veel onrecht gedaan!) het paard achter de
wagen spannen is, omdat hun werkelijk
probleem niet de vernietiging van Israel
is, maar de vernieuwing van hun eigen
gestagneerde maatschappij, zolang hoeft
het Westen niet te hopen op overeenstem
ming in het Nabije Oosten, zolang zal het
Nassers het Serrajs, jonge kolonels en in
tellectuelen op zijn weg vinden.
Het ziet er niet naar uit, dat dit besef
in de Arabische landen daagt. Ja, ver
nieuwingsdrang is er, even ongericht,
emotioneel en tastend als in de andere
Arabische landen, in Syrië ook. Hier is zij
belichaamd in de socialistische partij
Baath (spreek uit: Baaz), in grootte slechts
de derde, in feite de machtigste partij van
het land. Haar werkelijke leider is Akram
Hounary, juist verkozen tot parlements
voorzitter. Zoals Serraj in het. militaire
apparaat zijn zetbaas heef, de stafchef
generaal-majoor Afif Hizri een vreem
de tegenhanger van Serraj, want de gene
raal is een opvliegend man, die zijn wilde
emoties slecht in bedwang heeft zo is
zijn medewerker in het civiel Akram
Hourany. Hem ontmoette ik ook: hij bezit
persoonlijke aantrekkingskracht, weet ver
rassend weinig, denkt des te meer en
droomt voor zich de zoete droom van een
Syrische Tito. Hij noemt zich „man van
het volk", is dat ook, en zijn sleutelwoord
is Joegoslavië. Hij houdt van het Joego
slavische socialisme en heeft Nehroe's po
sitieve neutralisme ingeruild voor .dat van
de Belgradose maarschalk. Misschien vond
hij Nehroe wel neutraal maar niet' positief
genoeg. Zijn grote kans komt, als de zie
kelijke, schipperende president van de re
publiek Sjoekri el Koewatly uit het pa
leisje op de heuvel Qassiun zal vertrekken.
Hij heeft overigens een concurrent voor
die functie, de huidige minister van De
fensie, Khaled el Azm, door sommigen „de
rode miljonair" genoemd. Nu, miljonair
is hij. Verder lijkt hij slechts leider en
enig lid van een „Partij tot bevordering
van de belangen van El Sayed Khalem el
Azm". Maar de macht van deze slimme
vos, die eens overwoog Syrië in het Bag-
dad-pact te brengen, is tanende. Hij is bij
Serraj aan boord gesprongen om zijn poli
tieke huid te redden. Hij was de man die
verder ging dan Serraj en de Baath, toen
hij in augustus op een toertje langs Mos
kous wapenwinkels de kans §choon zag
beloftes voor grootscheepse economische
hulp los te branden. Dat léék een slimme
streek, hij heeft er Syrië's andere leiders
mee voor het hoofd gestoten. Het buiten
lands beleid van Syrië wordt namelijk niet
bepaald door Khaled el Azm, maar door
een andere vriend van Serraj, dr. Tarazi,
tot voor kort secretaris-generaal van Bui
tenlandse Zaken, nu benoemd tot ambas
sadeur in Moskou, een nerveuze, mdar bij
zonder ontwikkelde man.
Wie zijn er verder? Men zou bijna „Sy
rië's enige communist" vergeten, kameraad
Khaled Bagdash, een vrolijke, beminne
lijke snuiter, die de eerste is om te zeggen
dat Syrië geen communistisch land is en
het nooit zal worden ook. Dat zegt hij op
last van Moskou, evenals hij zich op Mos-
kou's bevel op de achtergrond houdt.
Want Moskou speelt in het Nabije Oosten
een sterker kaart dan de wereldrevolutie,
namelijk die van het Arabisch nationa
lisme, vreemde opeenhoping van heimwee
naar het groots Arabisch verleden, haat
jegens het superieure vaderlijk-arrogante
Westen, brandende zucht naar wat zelf-
ADVERTENTIE
respect, krampachtige convulsies om zich
te bevrijden van het vreemde epiderm,
dat op het Arabische lichaam werd geënt,
Israel. Het speelt op de ambities van de
jonge kolonels, ook van de intelligente, in
de pijp brandende, Abdel Hamid Serraj.
En nu is het maar de vraag op welk
moment Serraj tot de ontstellende slotsom
zal komen, dat er ook in het Kremlin in
telligente, stille mannen zitten, die boven
dien meer achter zich hebben dan drie en
half miljoen twistende en hunkerende Sy
riërs, namelijk een wereldmacht. Die ont
dekking zou zelfs door de uiterst briljante
Abdel Hamid Serraj te laat kunnen wor
den gedaan. Want misschien overschat hjj
zichzelf.
ADVERTENTIE
I ponds» ver pakking I. 1.20
IUMSTINI HOUANO N.V. UIOKCUCHT tmrUDAM
Ned. Herv. Kerk
Aangenomen naar Akkrum D. H. Schol
ten te Heerewaarden, die bedankte voor
Twisk (toez.) en voor Tzummarum (toez.)
Beroepen te Ridderkerk C. Graafland te
Ameide; te Wijk bij Heusden J. Noltes te
Ernst.
Geref. Gemeente
Bedankt voor Middelharnis W. Hage te
Nunspeet.
ADVERTENTIE
Mooi is het niet bepaald.
Men zou het hoogstens merk
waardig kunnen noemen en
daarom dan ook bevond ik mij
op die zonnige najaarszondag
in het huisje van Raymond
Isidore in Chartres. Het
schervenhuisje, dat in het
hoogseizoen door zeker hon
derd nieuwsgierigen per week
einde wordt bezocht.
Raymond en zijn vrouw heb
ben in de loop van de jaren
voldoende routine opgedaan
om belangstellenden te laten
"oelen, dat zij behoorlijk aan
hun trek komen. Een dag in
Chartres kan aldus nuttig wor
den besteed: men pikt een
stukje cultuur mee door de be
roemde kathedraal te bezich
tigen, waarna men zich naar
de volkskunst buigt in de drie
kamerwoning van de heer Isi
dore, straatveger en doodgra
ver.
Ik word door de gastheer
zelf ontheven van het stellen
van de vraag, waaruit de diep
gaande interesse van de jour
nalist altijd zo treffend blijkt:
„Hoe bent u ertoe gekomen?"
Nee, Raymond heeft zijn ver
haal al bij voorbaat in een
zekere volgorde klaar en wie
het van hem wil horen, moet
zich schikken naar zijn ma
nier van vertellen.
Zijn hoofdberoep, het schoon
houden der straten van de ge
meente Chartres, heeft hem
volop gelegenheid gegeven zich
het materiaal voor zijn hobby
spelenderwijze te verschaffen.
„Vroeger, dat wil zeggen acht
entwintig jaar geleden, toen ik
MENSEN MET vreemde beroepen of liefhebberijen zijn meer
malen onze hoofdpersoon geweest. Wij hebben er in de Franse
stad Chartres weer een voor u gevonden: een zesenvijftigjarige
straatveger, die zijn huisje van binnen en buiten met scherven
heeft versierd.
mijn huis met gevonden scher
ven begon te decoreren, was
geen brokje porcelein, glas of
aardewerk voor mij veilig",
zegt hij glimlachend, alsof het
een vergeeflijke jeugdzonde
betreft. „Ik haalde ze overal
vandaan uit de vuilnisem
mers, van de straat, van de
vaalt zelfs. Langzamerhand
ben ik wat kieskeuriger ge
worden. Dat moet ook wel,
want ik werk volgens een sy
steem. Ik begin met een be
paald idee in mijn hoofd te
krijgen en om dat uit te voe
ren moet ik dan de juiste soort
scherven zien op te schar
relen."
Een man, die ongeveer de
helft van zijn leven heeft be
steed aan het vervaardigen
van de meest vreemdsoortige
mozaieken „wat zit er een
leven in", verzucht een Ameri
kaanse toeriste bewonderend
kan gevoegelijk voor expert
op zijn bijzonder terrein wor
den uitgekreten. Hij kan het
zich ook veroorloven met een
superieur lachje een kleurig
deeltje van een wandbord in
de goot te laten liggen.
Madame Isidore maakt zich
nooit ongerust, wanneer haar
man haar eens laat wachten
met het eten. Ze zal er hem
zeker niet van verdenken zijn
tijd met vrienden te hebben
verdaan in een café. „Ik wacht
altijd maar rustig af", zegt ze,
„dat heb ik wel geleerd. Vroeg
of laat verschijnt hij wel weer
met zijn zak vol scherven".
Deze unieke manier van
vrijetijdsbesteding heeft de
doodgraver/straatveger tot nu
toe meer dan drieëntwintig
duizend uur gekost. Het is een
getal, dat men gemakkelijk
neerschrijft, doch het gaat pas
leven als men beseft, dat het
nagenoeg duizend etmalen ver
tegenwoordigt. In die bijna
drie jaar heeft Isidore naar
eigen schatting zo'n vier mil
joen scherven verzameld.
Thuis volgt dan het zorgvuldig
sorteren naar kleur en mate
riaal en daarna vormt hij de
primitieve figuren en voorstel
lingen: een oneindig geduld-
werk, want elk stukje wordt
met een soort cement op zijn
plaats geplakt.
De fantastische expositie be
gint al bij het openen van het
tuinhekje. Over een mozaiek-
pad bereikt men het huisje en
het eerste wat daar opvalt is
een reusachtig tableau, waar
mee een van de muren is be
dekt. Het stelt voor de kathe
draal van Chartres, die hoog
troont boven een weids pano
rama van de stad. Hijzelf is
geneigd dit als zijn meester
werk te beschouwen.
„Ik heb wel twee jaar met
het idee rondgelopen, tot het
steeds vastere vorm begon aan
te nemen. Toen heb ik naar
scherven uitgekeken, die ik er
voor zou kunnen gebruiken.
Over het vervaardigen heb ik
daarna nog een jaar gedaan",
verklaart hij en hij kijkt me
vanonder zijn baret trots aan.
Binnen in huis doen de ogen
pijn van al 't geschitter en het
bonte kleurenspel van de mo-
zaiektaferelen. De tafel, waar
aan het echtpaar zich gewoon
lijk neerzet, is geheel met
scherfjes beplakt, poten in
clusief. Hij staat voor een
wand met een kinderlijke con
ceptie van het bekende kloos
ter Mont Saint Michel in Bre-
tagne.
„Het heeft een tijdje ge
duurd, voordat ik ertoe over
ging ook het meubilair en
sommige gebruiksvoorwerpen
te versieren", zegt hij een
beetje verlegen, terwijl hij op
een bloempot wijst. Ik til zijn
gevoel van eigenwaarde een
eindje op door schaamteloos te
beweren, dat ik het prachtig
vind. Dat lucht hem merkbaar
op en hij aarzelt nu niet lan
ger meer met andere monstro-
siteiten te tonen: de naai
machine bijvoorbeeld. Ik mag
dan een van de stoelen pro
beren en constateer, dat ze er
bepaald niet gemakkelijker op
zijn geworden. Ze doen ook
een tikje koud aan en ik hui
ver al, wanneer ik aan de M
winter denk.
„Hoelang denkt u nog zo jj
door te kunnen gaan?" vraag g
ik hem. B
Aan de uitdrukking op zijn B
gezicht is af te leiden, dat hij §g
met bange vrees het einde van j|
zijn hobby ziet naderen. fi
„Hoogstens twee jaar", meent B
hij zorgelijk. „Dan zal er zo- g
wel binnen als buiten geen fi
vierkante centimeter meer §j
vrij zijn." Hij zwijgt even. §f
„Maar", vervolgt hij hoopvol, fi
„ik wil proberen er een tweede B
huis bij te krijgen. Ik heb nog g
ideeën genoeg!"
Aan zijn rijke fantasie twij- H
fel ik beslist niet. En materiaal g
zal er wel altijd beschikbaar g
blijven. Het is, zoals madame g
Isidore grappig opmerkt: „Hij g
helpt me nogal eens met af- g
wassen en ik verdenk hem er g
sterk van af en toe met opzet fi
een bord te breken".
De sfeer is geleidelijk ver- fi
trouwelijk genoeg geworden g
om ook de slaapkamer te mo- g
gen bekijken. Daar staat g
het zal geen verrassing voor u jj
zijn het door duizenden g
scherfjes verlucht echtelijk g
bed. Raymond Isidore mag dan B
de kathedraal in de tuin als fi
het toppunt van zijn kunnen jj
beschouwen, dit is zijn pronk- g
stuk. g
„Er zit een half jaar werk g
in", zegt hij losjes. „Het is zo g
zwaar, dat je het met geen g
vier man kunt verplaatsen!"
J. J. F. Kemming
Het ding
Wie is die bleke man met zwarte ringen
om zijn ogen, een starende blik, wazige
trekken, moede gang en duizelige benen?
Ik ben het. We hebben een televisietoestel
in de woning.
Gehuurd, gelukkig. We hebben het ding
nu drie dagen, maar we hebben weinig
energie meer over. De maaltijden worden
gebruikt in het duister, terwijl het Ding
wanstaltige programma's spuit. Ik kan
mijn mond nauwelijks vinden om het eten
in te stoppen, maar het hindert niet, ik
proef het niet, merk nauwelijks dat materie
mijn lichaam binnendringt, zo is de geest
beneveld door het Ding. Afschuwelijke
lichte programma's, voorhistorische films,
nummer elf van een serie (en voor ik ver
der ga moet ik er aan toevoegen dat ik
woon in een land waar geen der Neder
landse programma's doordringt - in een
buitenland waar de buitenlandse televisie-
dienst in mijn behoeften voorziet. Waar
was ik?).
Ja, waar was ik? Opgehangen in een
luchtledig, als de Russische maanbal, ge
slingerd tussen smakeloosheid en luid-
rucht, met eindeloze jazz-programma's,
zangers, zingers, spelers op trompet en bas,
operabrullers, toneelspelers, een nimmer
eindigende brei van twee programma's, en
als je van het ene duizelig ben, schakel je
om naar het andere en word nog duizeliger.
De ramp is, dat er tussen het kafka nog
korenka schuilt. Plotseling een prachtige
prestatie van een goed acteur, een liefelijk
zingen van een heerlijk zangeresje, een
verrukkelijk danseresje, en dus kun je
nooit, nooit, nooit het Ding kapot trappen,
het glas vermorzelen of het teruggeven
aan de winkel,
We zitten en kijken. Opera, concert, bal
let, toneel, goochelen, reclames, witter dan
wit, avondkopje, slaapcacao, winterben-
zine, bakmeel, soeppakje, moeiteloze
citroenpuddingbewaar ons, help ons,
bescherm ons!
In een dorp in dit land gaan op he,t
ogenblik alle inwoners 's avonds om acht
uur naar bed. Waarom? Er is een storing
in het elektriciteitsnet en hun televisie
toestellen werken niet. Gelukkige dorpe
lingen. Bij ons is geen storing, om half
twaalf 's nachts turen we nog naar een
wereldse film uit 1036. Hoe jong ivas Lau
rence Olivier toen, hoe jeugdig Merle
Oberon. Hoe fris was ik zelf nog, drie
darten geleden.
Vanmiddag hebben we ons verzet. We
hebben geweigerd langer dan twintig
minuten te kijken naar een zangfilm over
het Wenen van 1865, gemaakt in Londen
in 1938. we hebben ook getreigerd te kijken
naar Madame Butterfly. Maar nu moeten
toe kijken naar de eerste van een weke
lijkse serie van vier kijkspelen over een
familie in de vorige eeuw - vier! - en we
moeten kijken naar Juliette Greco uit
Parijs (Frankrijk) die komt zingen in onze
huiskamer.
Mijn ooen prikken, ik heb ze gespoeld
met. koud, water maar ze branden nog,
mijn hoofd bonst, mijn oren gonzen. Maar
ik kan niet verder tikken. Het Ding begint
weer en ik schuif mijn praatstoel voor het
scherm en drink aan het DingEn daarom
kan ik nu niet verder voor u schrijven
rvantssstsstttssttttsssssttttstst-
stsssstttt!
H. B. Fortuin
Donderdag is tijdens de regen een ern
stige aanrijding gebeurd op de Hagelinger-
weg te Santpoort. Een uit de richting
Haarlem komende bestelauto gaf op de
kruising met de Antillenstraat de dertig
jarige vertegenwoordiger T. A. van B., die
in een personenauto naderde, geen voor
rang met het gevolg, dat beide wagens met
een hevige klap op elkaar vlogen. De ver
tegenwoordiger was er ernstig aan toe: per
ziekenauto moest hij met een hersenschud
ding, een hoofdwonde, een dijbeen- en kuit
beenfractuur plus een shock naar het
ziekenhuis worden vervoerd; zijn wagen
werd zwaar beschadigd.'
De bestelauto werd eveneens deerlijk
gehavend, maar de bestuurder hiervan
kwam met de schrik vrij.
Er zijn bovendien nog enige minder
ernstige aanrijdingen voorgevallen in
Santpoort: op de hoek van de Willem de
Zwijgerlaan en de Duinweg botste een
bromfietser tegen een auto, doordat hij de
automobilist geen voorrang verleende,
waarbij de bromfietser vleeswonden op
liep en op de hoek van de Willem de
Zwijgerlaan en de Brederoodseweg botsten
in de avonduren twee auto's op elkaar ten
gevolge van het niet verlenen van voor
rang.
Tenslotte slipte op de Trawlerkade in
IJmuiden een bromfietser, toen hij af
remde voor een uit een uitrit komende
vrachtauto. De echtgenote van de brom
fietser, die achterop zat, liep bij de val
wonden aan armen en benen op, de brom
fiets werd zwaar beschadigd.
ADVERTENTIE
Neem den in café, restaurant of thuis
RIVELLA. Dat heeft een smaak die U
nooit*eerder geproefd heeft en die
U "nóg een RIVELLA" doet zeggen.
Een frisse verkwikking, een nieuw
genot Nomfilling: geeft geen "vol"
gevoel. Bevordert de spijsvertering.
RIVELLA is een natuur
product uit melk.
Sprankelend
goudgeel I
Verkrijgbaar bij Uw wijnhandelaar
en de horecabedrijven-
