C IN LEER
BOERENJASMIJN VOL GEUR
Pochophiten
Pochophosen
TUIN- EN KAMERPLANTEN
Met de draad
van Arachne
ZATERDAG 2 NOVEMBER 1957
Erbij
EN...
Maak de*hokjes waar een stip in staat zwart.
(Van onze correspondente in Parijs)
Eind september is er in Parys een veld
slag geleverd tussen de pochophilen en de
pochophoben. Wat dat wel voor vreemde
dieren zijn? Wq zullen het u meteen ver
tellen. Poche is het Franse woord voor
zak. En wellicht begint het u nu al te
schemeren. Pochophilen zijn mannen die
veel zakken in hun broeken en jasjes wen
sen en de pochophoben vormen een klei
ne minderheid van zeer vooruitstrevende
heren, die om aesthetische redenen het nu
eens zonder zakken willen proberen.
Het spreekt wel bijna van zelf dat in
dit conservatieve land de pochophilen de
strijd glansrijk hebben gewonnen. Sterker
nog. De meeste mannen menen zelfs dat
zij aan de vijf zakken in hun jasje en de
vier stuks in hun vest, plus de drie in
hun pantalon en nog eens de vijf in hun
overjas nog maar nauwelijks aan hun
trekken komen.
Dit voor de mannen zo belangrijke
vraagstuk is nu plotseling in het brand
punt van de belangstelling geplaatst door
dat sommige Franse tailleurs voor het ko
mend winterseizoen enkele zakloze heren
kostuums dorsten te lanceren. Om de gro
te hoeveelheid voorwerpen zoals porte
feuille, sigaretten, lucifers, aansteker,
sleutels, kranten, boeken, enzovoorts, en
zovoorts, die onze heren-echtgenoten, al
of niet noodzakelijk, met zich meevoeren
te bergen, hadden de grote couturiers de
heren-handtas ontworpen. Een vrij grote,
platte tas, met een lang hengsel eraan,
zodat hij ook nog over de schouder ge
dragen kan worden. Natuurlijk waren die
tassen bijzonder chic en van schitterende
kwaliteit, maar toch vonden de meeste
heren dat ze met zo'n tas over de schouder
een beetje al te veel op een postbode zou
den lijken. De Groten van de herenmode,
die zich niet zo gemakkelijk uit het veld
laten slaan, hebben eind september overi
gens nog eens een vergadering belegd om
de opinie van de Franse mannen over het
al of niet invoeren van de tassenmode en
het afschaffen van de zakken in de kos
tuums, nog eens nader te onderzoeken.
Meneer Vauclair, de president van de
nationale, en trouwens ook van de inter
nationale federatie van kleermakers, nam
bij deze gelegenheid eerst het woord. Hij
wees op het individuele element in de
vrouwenmode in tegenstelling met de
mannenmode die altijd zo'n collectief ka
rakter heeft gedragen. Kon dat nu niet
eens veranderen, zo vroeg hij zijn colle
ga's. We moeten dus voorlopig vrezen
of hopen van niet.
Om de mannenmode vast te stellen en te
creëren, komen de grote tailleurs allemaal
samen. Er zijn nu intussen twee commis
sies samengesteld waarvan één de lijn en
de ander de kleuren voor een komend
seizoen zal bepalen. Het doel waarvoor
de grote tailleurs jaarlijks samenkomen
beperkt zich tot de kleine variaties in de
herenmode, waartoe Adam's zonen zich
desnoods dan nog wel willen laten ver
leiden. De officiële tekenaar van de fede
ratie maakt eerst een schets van de heren
modelijn 1958. En we kunrien u nü al vast
verklappen dat de mannen Haute Cou
ture heeft besloten de broekspijpen nog
nauwer te maken. De kleuren zullen aan
de vrolijke kant zijn, en dé kleur van 1958
wordt blauw-groen.
De heren-handtas is een tè vermetele
propositie gebleken. Men durft er niet
aan. Ook een heer die op het congres met
een verveeld gezicht als tassen-mannequin
fungeerde, heeft zijn fraaie creaties niet
aan de man kunnen brengen. Alleen een
tas vah Monsieur Dior vond nog enige
gratie. Maar ook dat robuuste en toch ele
gante gebruiksvoorwerp heeft de strijd
tegen de vest-, jas- en broek- en andere
zakken voorlopig? toch nog als reddeloos
op moeten geven.
Suède beursjes in het ouderwetse model
zijn weer in de mode.
kiezen. En wil hij diep in de beurs tasten,
dan kan hij aarzelen tussen struis-, kroko
dil- en hagedissoorten. Kan hij niet zo
veel besteden dan blijft altijd de plastic
tas; de betere soorten lijken bedrieglijk op
leer. Overigens is het prijsverschil tussen
de goedkopere leersoorten en de geperfec
tioneerde plastictypen niet meer zo bar
groot.
Staat er een boodschappen- oftewel
stadstas op uw verlanglijstje, dan zou het
een betrekkelijk klein model van beige
Als de jasmijn bloeit
zijn we al heel wat
verder, maar wilt u
volgend voorjaar of
tegen de voorzomer
ook profiteren van
die heerlijk geurende
jasmijnbloemen dan
moet u nu de strui
ken bestellen en ze na
ontvangst onmiddel
lijk poten. Bestel bij
de boomkweker: Phi-
ladelphus coronarius;
dat is de echte boe-
renjasmijn. Ze ver
spreidt een wolk van
geur. Wie het nog
mooier wil hebben
kan ook de gevuld-
bloemige Philadel-
phus bestelleft: de
Virginal; de struik
wordt niet zo breed
en niet zo hoog en dat
is echt iets voor men
sen die wel een
jasmiji willen heb
ben, doch er niet zo
veel ruimte voor af
willen staan. Ik moet
toch ook nog iets ver
tellen over onze win-
terbloeiende jasmijn
Jasminum nudiflo-
rum moet u bestellen
die groeit evenals
een klimplant en
staat nu al in volle
bloei; de fel gele
bloempjes trekken al
van ver de aandacht.
Als de winter niet al
te vroeg invalt, kun-
nen we er nog heel lang plezier van heb- de struik zo spoedig mogelijk en poot ze
ben. Van zo'n paar graden vorst trekt die tegen de gevel op het zuiden, doch be-
winterbloeier zich niets aan. Bij strenge vestig eerst een hekje van latwerk tegen
vorst zullen de open bloempjes wel be- de muur; de groene takken kunnen er dan
vriezen, doch de gesloten bloemknopjes langs geleid worden.
komen na de bloei heus wel open. Bestel Eromaijk
OUDERWETSE BEURSJES, gemaakt
van goud- of zilverleer, zijn het laatste
nieuws in avondtasjes. Ook echte beursjes,
voor het opbergen van uw zilvergeld, wor
den in dit model aangeboden. Nu eens zijn
ze van gouden of zilveren schakeltjes ver
vaardigd bijna net als vroeger dan
weer van suède in sprankelende kleuren als
blauw, paars of groen. Er is voorts een
mutsmodelletje in gekleurde pandjes met
een ronde bodem, waarin zich een spiegel
bevindt.
Sinds korte tijd zijn de bijouteriedoosjes
in ere hersteld. Men brengt ze in allerlei
formaten, ook heel klein voor op reis. Voor
het eerst kan men nu de sieraden geduren
de de reis meenemen in een oprolbaar
leren foudraal met door ritsen afgesloten
vakjes voor kettingen en armbanden, be
nevens ruimte voor ringen op een rol,
waar men ze omheen kan schuiven.
Hebt u genoeg van de zogenaamde beau
ty case, waar nu vrijwel iedereen mee
loopt? Dan is er een geheel nieuw model,
dat meer op een tas met handvatten lijkt.
Hij is gemaakt van afwasbaar leer en
binnenin zitten een heleboel vakjes. Slechts
het praktische deksel met spiegel ont
breekt. En zoekt u een cadeautje voor een
vriendin, kijk dan eens naar de combinatie
kousenbergplaats en reparatie-étui. Of u
kunt kiezen uit een menigte schrijfmappen
of opvouwbare klerenhangers in foudraal
(ca 10 cm lang).
We hebben een massa aardige geschen
ken voor mgnheer ontdekt. Rqdt hij auto,
dan zal hq graag zqn papieren in zo'n han
dig leren étui bergen. Kunt u royaal' zqn,
fuif hem dan op een prachtige Joegosla-
visch varkensleren diplomatentas vol vak
ken. Tussen twee haakjes, er bestaan
eveneens aktemappen met ronde hoeken
en een overslagsluiting, waar een zaken
vrouw zó mee kan weglopen.
Nog even terug naar de autorijder: geef
hem een hamer, die in zijn binnenste ge
reedschap als een boor, priem, vijl en
schroevendraaier bevat. Reist hij veel? Op
vouwbare pantoffels of een necessaire, een
pokerbeker met dobbelstenen om de tijd te
doden of een picnicmes plus blik- en fles-
opener, kurketrekker, schroevedraaier,
alles ineen, zijn de aangewezen geschen
ken.
Wanneer hij een verwoed postzegelver
zamelaar is: een vergrootglas in étui. Al
vast voor de vakantie: grote reisbekers in
verschillende kleuren, in elkaar geschoven
in klein étui of zo'n houdertje met kurke
trekker, schenkkurk en miniatuurbeker
tjes. Wij vonden ook kleine étuis, waarin
borstel, schoenlepel, nagel- en naaigarni-
tuur gecombineerd zijn.
En weet u het dan nog niet, dan zijn er
altijd nog de sigarenpunter, de dassen-
hanger, een sleutelétui, waaruit de sleutels
te voorschijn springen als je erin knijpt
of voor de man, die alles al heeft een mi
niatuur zitbankje in varkensleer, waarvan
de zitting een royale bergruimte voor si
garetten bevat.
Tineke Raat
De Parijse kapper Guillaume heeft zijn
nieuwe modellen gelanceerd. Een
viertal van zijn kapsels onder de titel
„La femme fleur 1958" zijn op de
bovenstaande foto vereeuwigd.
Op veel verlanglijstjes voor Sinterklaas
zal dit jaar weer de wens „Een nieuwe
tas" prijken. Trouwens, ook andere ge
schenken in leer of plastic komen elk
jaar in groten getale uit de milde handen
van de Sinterklazen.
Waaruit de goede gever zoal kan kie
zen, hebben we dezer dagen kunnen
zien. op een tentoonstelling, georgani
seerd door de Stichting Lederwaren-
mode te Amsterdam. Hoe groot de animo
voor verrassingen in leer is, bleek ons uit
wat een winkelier ons vertelde: in de
Sinterklaastijd wordt hieraan gemiddeld
20.— per klant besteed. Daarin zit dus
de variatie van het kleinste voorwerp tot
de meest luxueuse tas. „De laatste dag
voor het festijn komen de heren, die bij
voorbeeld zeggen: „Ik zoek een zwart
leren tas voor mijn vrouw". Het zijn
mijn vlotste klanten, want ze beslissen
snel en ze voegen er nog wel eens aan
toe: „Geeft u maar een bonze ruilt 'm
toch."
leer kunnen zijn, niet zo enorm in prijs
verschillend met de welbekende linnen
tassen van voorheen. Evenmin prijzig zijn
de modellen, die qua vorm doen denken
aan de tuigleren tassen. Zij hebben als
aardige bijzonderheid een beige teddy
nylon buitenkant, een synthetisch bont
huidje dus, dat er plezierig uitziet en heel
goed afwasbaar is. Handvat en garnering
zijn van leer. Nieuw zijn ook tassen van
Arachne, een uit Lydië afkomstige spin
ster, was ook een buitengewoon begaafde
borduurster. Zij waagde het Pallas Athene,
beschermvrouwe van deze kunsten, uit te
dagen tot een tweestrijd. De godin, ver
toornd over zulk 'n aanmatiging, verander
de Arachne in een spin en doemde zo haar
en haar nakomelingen om voor eeuwig
verder te spinnen.
Mevrouw Cecile Dreesman heeft op dit
historische thema voortgeborduurd en zij
noemde haar boek, waarin honderd bor
duursteken worden beschreven: Met de
draad van Arachne. De schrijfster houdt
zich al twintig jaar bezig met de studie
van de geschiedenis van het borduursel.
Haar eigen systeem van lesgeven werkte
zij uit in dit eerste boekje met de borduur
steken, waarbij systprnatisch aangegeven
wordt, hoe de ene., stpek uit de andere is
ontstaan. In het tweede deeltje, dat dit
jaar nog verschijnt, worden combinaties
van deze steken gegeven en in een derde
deeltje zullen de toepassingsmogelijkhe
den in de vorm van werkstukken aan de
beurt komen.
Het boekje werd uitgegeven bij De To
rentrans in Utrecht.
MOGEN WIJ OP HET GEBIED van de
cadeau mogelijkheden weer eens als uw
gids optreden? Dat het modesilhouet recht
streeks van invloed is op de vorm van de
accessoires wordt dubbel en dwars bewe
zen door het feit, dat de hoge tasmodellen
van verleden jaar nu niet meer gaan. Bij
de huidige mode van kortere rokken past
namelijk niet meer' zo'n extravagant
hoog model. Thans worden vierkante en
rechthoekige tassen de laatste wat bre
der dan hoog door de fabrikanten uitge
bracht. Deze tassen hebben een flinke
bergruimte, mede doordat de bodem in
veel gevallen breder is geworden en er
veelal royaal met binnenvakken is ge
werkt. De lijn is strak en een stijf hengsel
is modern. De zogenaamde onderarmtas
verschijint ook weer op het toneel, vaak
in een beugelmodel. De enveloptas in een
brede vorm en voorzien van een handvat
voorspelt men een grote toekomst.
Er is dus volop keuze en variatie voor
de Sint. Geverfd rund- en kalfsleer, box
calf of hunting suède kan hij als materiaal
Een onderarmtas met beugel
cotelé, textiel dus in ribbels van twee af
stekende kleuren, zoals zwart met bruin,
grijs of beige. Men maakt hiervan even
eens koffers en in beide gevallen is de
garnering (een bies of handvat) van leer.
Dit materiaal wordt voorts gecombineerd
met hunting suède of met een gobelin
weefsel uitgebracht.
Last-minute bags er bestaat geen
Nederlands woord voor brengt men in
vele variaties van tweed, cord of leer.
Ze zijn flink hoog en ruim en worden spe
ciaal door automobilisten gewaardeerd.
Trek een lijn van 1 naar 2 en zo verder
tot 60.
De wind is zo bol, de wind is zo groot,
wij zijn maar veertjes van niets.
Mijn fiets lijkt een bootje, een boot in
[de storm.
Ik zit aan het roer van mijn fiets.
De wind is een reus, zo breed als de
[straat,
je kunt er haast niet meer door.
Hij duwt je terug, hij duwt je opzij.
Ik kom er, maar 'k vecht er ook voor.
De wind is een vogel: kijk hem maar
[eens,
hij valt met een plof op het dak,
hij schiet de maan en de wolken voorbij
en rust wat uit op een tak.
Ik denk: nu wacht hij me op bij de
[hoek,
de hoek die ik om moet slaan.
Maar raad nou eens wat: hij is net
de andere kant opgegaan.
Mies Bouhuys
ER WAS EENS een koning die altijd
maar schreeuwde, schreeuwde
schreeuwde. Om elkaar te kunnen ver
staan moesten ook zijn lakeien wel
schreeuwen en omdat dat geschreeuw
door de muren naar buiten kwam
moesten ook de mensen op straat wel
schreeuwen. En omdat de straat
schreeuwde, schreeuwde de hele stad
en omdat de stad schreeuwde,
schreeuwde het hele land, zó hard dat
niemand het ruisen van de zee, het
fluiten van vogels of het geluid van mu
ziek meer kon horen. Alle muzikanten
waren weggetrokken uit dat land want
er was niets voor ze te verdienen.
„Is het niet om te huilen?" zei de
prinses, die helemaal geen harde stem
had en nooit schreeuwde, iedere mor
gen als ze wakker werd van het lawaai
in het paleis, op straat en in het land.
„Ik weet zeker dat er nog andere ge
luiden bestaan dan die schelle stem
men. Maar hoe zal ik ze ooit horen?"
Nee, ze kreeg ze niet te horen. Toen
er een heel aardige prins kwam, die
graag met haar wilde trouwen, kreeg
hij niet de kans om tegen de koning te
praten, want die schreeuwde, schreeuw
de aan één stuk door. De prinses snik
te, maar niemand hoorde haar, de prins
kreeg hoofdpijn van het lawaai en de
prinses kon hem niet vertellen dat ze
hem ook aardig vond, haar stem kwam
nooit boven die van de schreeuwende
koning en lakeien uit. De prins ver
dween.
Nu zei de prinses niet meer: is het
niet om te huilen, nee, ze huilde écht,
iedere morgen als ze wakker werd. Ze
kon die prins maar niet vergeten.
Op een morgen toen ze net als anders
was wakker geschrokken van de harde
stemmen en de eerste twee tranen al
over haar wangen rolden, hield ze op
eens op met huilen. Tussen het lawaai
van al die andere stemmen door hoor
de ze een geluid dat ze niet kende. Het
kwam van onder haar raam. Ze holde
er heen en boog zich voorover om te
zien wat het kon zijn. Hé, kijk nou toch
eens, daar stond een man met een grote
koperen trompet. Hij blies en blies,
zodat het leek of zijn wangen bijna
barsten zouden. „Wat wil hij toch?"
dacht de prinses, „niemand zal naar
hem luisteren en niemand zal hem iets
geven".
Dat zeiden ook de koning en al zijn
lakeien die het geluid ook gehoord had
den. Net als de prinses bogen ze zich
uit de ramen. „Wat wil je?" riep de
koning, maar de trompetter deed net
of hij niets hoorde. „Watwil
jeschreeuwde de koning weer,
maar de trompetter keek niet eens om
hoog, alleen blies hij zijn wangen nog
boller, zodat hijn hoempa boven de
stem van de koning uitkwam.
„Allemaal tegelijk!" brulde de koning
tegen zijn lakeien.één, twee, drie.
Wat wil je? Wat wil je? De trompetter
blies door, nóg harder!
De koning en zijn hele stoet lakeien
renden de trappen af naar buiten tot
vlak bij de trompetter. Ze trokken hem
aan zijn mouw. „Wat wil je?" schreeuw
den ze. De trompetter hield heel even
op met blazen, keek de koning aan en
zei rustig: „nog meer lawaai maken
dan u, majesteit!"
Toen blies hij weer door en en al leek
het haast niet mogelijk, nóg veel har
der. De koning werd eerst rood, toen
paars en toen helemaal wit van kwaad
heid. Wat een brutaliteit, hij kon er
geen woorden voor vinden! En omdat
hij er geen woorden voor vond viel zijn
mond dicht, voor het eerst na dertigen-
eenhalf jaar regeren. Tja, en als de
koning niets zegt, zeggen de lakeien ook
niets en als de lakeien niets zeggen,
wordt de straat stil, de stad stil en het
hele land stil. Het was ongelooflijk
Voor het eerst van hun leven hoorden
de mensen de zee ruisen, de vogels
zingen en de trompet spelen. Zo gauw
de koning zijn mond had gehouden was
de trompetter veel zachter gaan spelen.
Een heel lief vrolijk wijsje was het,
waar je onmiddellijk op moest dansen.
Omdat zijn wangen niet zo bol meer
stonden herkenden de mensen hem nu
ook. Het was de prins die een paar
weken tevoren gevlucht was voor het
lawaai. En terwijl iedereen genoot van
de muziek, de vogels en de zee, danste
de prinses de trap van het paleis af,
recht op de trompetter aan. Die legde
zijn trompet dadelijk neer, hand in hand
liep hij met haar op de koning af, die
midden in een dansje met zijn lakeien
was blijven steken. Even later hoorden
de mensen een nieuw geluid: de klok
ken beierden! Voor wie dat was hoef
ik je niet te vertellen. Dat kun je wel
raden!
