J
Kerken van Oost-Duitsland gaan
voor in het geestelijk verzet
r
EEN KONINGIN SCHRIJFT IN MARGRIET
Franse verwachting vanNAVO-
overleg niet hooggespannen
a
Van dag tot dag
Arbeider wordt niet als mens gewaardeerd
^Praatótoel
3
V.
H. J. Rogge overleden
Examens
Parijs wenst een gemeenschappelijke buitenlandse
politiek met het oog op de Algerijnse kwestie
de
SOFTY WAVE
SOFTY WAVE
Indonesische ambassadeur
had moeilijk t.v.-gesprek
VRIJDAG 13 DECEMBER 1957
Het nieuws uit Indonesië begon donderdag
na de afsluiting onzer edities als een aarze
lend bergstroompje, dat zich een nieuwe
weg zoekt over oneffenheden: geruchten die
circuleerden op de effectenbeurs, vage tele
grammen uit Djakarta. Sukarno was het
onderwerp, leek zelfs het lijdend voor
werp. Want uit de spaarzame feiten, die
tussen de. vaagheden konden worden on
derscheiden, drong zich de constatering
naar voren dat in de Indonesische staats-
kring bordjes werden verhangen: de acti
viteit van het leger, de mededelingen van
premier Djuanda over een „geestelijke en
lichamelijke ongesteldheid van de presi
dent", de aankondiging dat Sukarno zich
wellicht naar een „bevriende mogendheid"
zou begeven, de koortsachtige bedrijvig
heid op het hoofdkwartier van generaal
Nasution in Djakarta dat alles wekte
de indruk van een grote wijziging in de
binnenkamers van het Indonesische re
giem, of althans van een ontwikkeling naar
andere machtsverhoudingen daar.
Intussen hebben talloze geruchten die in
druk versterkt. Dat Sukarno in ieder ge
val tijdelijk is uitgeschakeld, staat nu wel
vast. Of hij het land zal verlaten en voor
hoelang, ligt nog in het ongewisse. Bij ge
ruchte is bekend geworden, dat zijn even
tueel vertrek pas over een maand zou
plaats hebben, doch deze bijzonderheid is
van weinig belang. Dergelijke mededelin
gen zo zij al gedaan zijn kunnen van
de ene dag op de andere worden herroepen.
Wat ook de werkelijke, verborgen feiten
zijn, het ligt voor de hand dat de Indone
sische situatie door degenen die thans
trachten haar te beheersen, zo zacht moge
lijk op een nieuwe basis moet worden
neergelaten, wil men explosieve schokken
vermijden.
Dat de mogelijkheid van explosies niet
gering te achten valt, is reeds maanden
lang door de duidelijk gebleken tegenstel
lingen in het Indonesische politieke leven
voorspeld. Dat deze tegenstellingen zich
hebben toegespitst en vermenigvuldigd,
heeft de ontwikkeling der laatste dagen
nog duidelijker aangetoond. Dat er een
zich naar voren dringende communistische
arm zich uitstrekt naar de macht, is ge
demonstreerd gedurende de actie tegen de
Nederlanders en Nederlandse bedrijven.
Dat daartegen het leger zich heeft ver
weerd, eveneens. Dat Sukarno in de ter
reur der straatgroepen en annexisten een
rol gespeeld heeft van agitator en in de
crisis niets heeft gedaan om de uitslaande
vlammen te doven, is duidelijk genoeg ook
door Indonesische topmannen te kennen
gegeven.
Met deze feiten voor ogen en met de
thans bekend zijnde actualiteiten in de
hand zou men, zonder lichtvaardig te zijn,
kunnen concluderen dat Sukarno's voet
stuk van bordpapieren demagogie een duw
gekregen heeft en dat men bezig is hem
voorkomend de hand te reiken om eraf te
stappen, voorgoed of voor een bepaalde
periode.
Bij dit voorkomend helpen past uiter
aard, dat de president de gelegenheid
wordt gegeven om zelf zijn uitleg te be
denken en ten beste te geven. Hij heeft
dat heden reeds gedaan, door als definitie
van de „geruchten uit Amsterdam" aan
perscorrespondenten spottend te sugge
reren, dat „de wens de vader van de ge
dachte" is geweest. Bovendien zal hij
heden nog een persconferentie houden om
zijn ziekteverlof toe te lichten.
Sukarno heeft wijselijk gezwegen over
het feit, dat de „geruchten uit Amster
dam" volgden op de „feiten uit Djakarta"
en dat er bovendien veel indrukwekkender
geruchten uit Djakarta zijn gekomen dan
uit Amsterdam. Doch laten wij de geruch
ten terzijde de feiten, hoe schaars ook,
zijn voorshands ons enige houvast en deze
feiten wijzen zo onmiskenbaar op een ten
minste tijdelijke uitschakeling van Su
karno's invloed, dat de komende ontwikke
lingen ongetwijfeld door deze omstandig
heid zullen worden bepaald en geken
merkt.
Deze ontwikkelingen zullen veel ver
duidelijken. Zij zullen in ieder geval aan
tonen, of er in Djakarta een werkzame
reactie is ontstaan op de chaotiserende in
vloed van personen en groeperingen, en
of deze personen en groeperingen in een
betere orde zijn of kunnen worden ge
dwongen.
ADVERTENTIE
Het aangrijpende relaas dat deze week in „Margriet" een aanvang neemt,
is de ware geschiedenis van niemand minder dan ALEXANDRA,
Koningin van Joegoslavië.
Het is het eigenhandig geschreven verhaal van een vorstin, beroofd
van haar vaderland, haar kroon en haar troonde strijd van een vrouw
om haar laatste bezit: de liefde van haar Koning, de vader van haar kind!
De tragiek en de opofferende liefde van dit vrouwenleven, maken
dit verhaal tot een triomfaal getuigenis, dat raakt tot diep in het hart
van iedere vrouw en moeder. U zult deze serie lezen en hèrlezen, en
haar nooit meer vergeten!
„Margriet" rekent het zich tot een eer een Koningin onder haar mede
werkers te wetenzij prijst zich gelukkig U deze serie te mogen
aanbieden verlucht met een schat van foto's vol leven en vol kleur.
Te Velp is op de dag, dat hij 59 jaar
werd. overleden de heer H. J. Rogge, een
zeer bekende figuur in grafische kringen.
Hij is vele jaren voorzitter geweest van
de afdeling Amsterdam van de toenmalige
Ned. Litho-, Foto- en Chemigrafenvereni-
ging en lid van het hoofdbestuur.
Toen deze in 1946 fuseerde met de
ANTB, werd hij voorzitter van de afdeling
Amsterdam van de nieuwe.Algemene Ne
derlandse Grafische Bond en hoofdbe
stuurslid.
In 1947 trad hij als voorzitter af. Sinds
drie jaar had hij een clichéfabriek in Velp.
De crematie geschiedt morgen om kwart
voor een in het crematorium te Dieren.
Rotterdam. Stichting klinisch hoger onderwijs.
Semi-artsexamen: mevrouw M. ten Bruggencate-
Bruvnen, Rotterdam; J. D. Burger, Reeuwijk; C
L. de Vrije, Rotterdam; P. C. de Jong, Rotterdam;
A. Groenendijk, Rotterdam. Artsexamen: me
vrouw K. Y. E. Oei-Oei, Rotterdam; mevrouw K.
van den Blink-Pomes, Rotterdam; mej. A. Wie-
ringa, Dordrecht; H. R. de Vries. Rotterdam; G
Slagboom. Dordrecht: J. A. Ensing, Rotterdam;
J. S. Matlin, Miami (U.S.A.).
In méér dan een half mil
joen gezinnen zal straks de
geschiedenis van Koningin
Alexandra in „Margriet'*
worden gelezen. Als U
„Margriet" nog niet regel
matig leest, stuur dan nog
vandaag een briefkaart aan
MARGRIET, Huidekoper-
straat 20, Amsterdam.
WANT DEZE SERIE
MOET U LEZEN!
PARIJS Maandag komen in het Palais
de Chaillot te Parijs, na weken van inten
sief diplomatiek overleg, regeringsleiders
der vijftien NAVO-landen bijeen om zich
te beraden over de maatregelen die geno
men moeten worden ter versterking van
de Atlantische samenwerking als antwoord
op de recente technische prestaties der
Russen. Uitgangspunt voor het houden
van deze conferentie, tijdens welke ieder
regeringshoofd met uitzondering van de
Portugese premier, die afwezig zal zijn,
wordt bijgestaan door drie ministers, is de
verklaring die president Eisenhower en
premier MacMillan op 25 oktober hebben
afgelegd over de „onderlinge afhankelijk
heid" der vijftien landen en volgens welke
een werkelijke samenwerking slechts mo
gelijk is door het tezamenbrengen van alle
krachten en bronnen, door het vermijden
van tegenstellingen en rivaliteiten tussen
de leden-landen, door het plegen van on
derling overleg niet alleen over militaire
doch ook politieke vraagstukken en ten
slotte door een nauwe samenwerking op
wetenschappelijk gebied, waardoor wordt
voorkomen dat de geleerden in de NAVO-
landen naast elkaar hetzelfde onderzoek in
een bepaalde materie verrichten.
In Franse kringen is men van oordeel
dat deze topconferentie geen opzienbaren
de resultaten zal opleveren. „De regerings
hoofden zullen de niet gemakkelijke taak
hebben zich te ontdoen van het minder
waardigheidscomplex dat door het lanceren
van de Russische spoetniks en de daarop
volgende mislukking van haar Amerikaan
se rivaal is ontstaan", zo schreef het ge
zaghebbende Franse blad „Le Monde"
dezer dagen openhartig. Niettemin is men
het er in Parijs wel over eens dat de con
ferentie dringend noodzakelijk is om het
opflakkerende neutralisme, dat met name
in Griekenland valt waar te nemen, de
kop in te drukken.
De Quai d'Orsay heeft zich uitgesproken
voor een gemeenschappelijke buitenlandse
politiek der Atlantische landen, waarbij het
duidelijk is dat zij hierin een garantie ziet
voor de Franse politiek in Algerije. Slechts
op deze voorwaarden zou premier Gaillard
bereid gevonden worden tijdens de confe
rentie over het conflict heen te stappen
dat ontstaan is door de Brits-Amerikaanse
wapenleveranties aan Tunesië.
Men ontveinst zich aan Franse zijde
geenszins dat het een moeilijke taak zal
zijn een gemeenschappelijke politiek voor
de NAVO-landen vast te stellen ten aan
zien van bijvoorbeeld Noord-Afrika en
Cyprus, doch men staat op het standpunt
dat indien de NAVO zich blijft beperken
tot zuiver militaire problemen, zij ten dode
is opgeschreven.
Politiek bureau
Gezien het politieke offensief van Rus
land in de minder ontwikkelde gebieden
zouden de Fransen in het bijzonder de
instelling van een politiek bureau van de
(Van onze bijzondere medewerker)
In materieel opzicht is het in West-Duitsland beter dan in Oost-Duitsland. Maar
dat is niet het belangrijkste. Tenslotte kunnen de machthebbers daar besluiten meer
aandacht te besteden aan het produceren van gebruiksgoederen, waardoor het wel
vaartspeil aanmerkelijk kan worden verhoogd. Dit gebied heeft veel landbouw en
de industrie, die er gevestigd is, telt bedrijven die tot de beste van Europa behoren.
Zou dit gebeuren, dan zou de aanhang van het systeem ongetwijfeld groter worden,
want zowel in Duitsland als elders in de wereld zijn er mensen, die zich alleen
afvragen wat hun wordt geboden, zonder te vragen welke prijs ze er op ander terrein
voor moeten betalen. Een systeem, dat de arbeider alleen maar ziet als producent
en hem opoffert aan het belang van partij en staat, kan op den duur echter niet
rekenen op steun van een geheel volk. Het is voor de communistische regering een
veeg teken dat, niettegenstaande het optreden van activisten en het uiten van fraai
klinkende leuzen, de arbeidsprestatie steeds geringer wordt en dc kwaliteit van dc
produkten in vele gevallen te wensen laat.
De machthebbers in Oost-Duitsland we
ten heel goed dat hun ideologieën bij het
grootste deel van het volk geen ingang
vinden. Ze proberen met beloften, leuzen
en desnoods leugens de mensen te paaien.
Maar omdat het publiek daarvoor niet al
te vatbaar is, moeten ze de veiligheid van
hun staat verzekeren door machtsappa
raten, waartegen geen verzet mogelijk is.
Het geselecteerde leger, de arbeiders
militie, waarin vele niet-partijleden zijn
opgenomen, de Volkspolizei (Vopo) en de
Voikspolizeihelfer zijn echter niet zo vol
komen toegewijd als men had gehoopt.
Het is wel typerend, dat in deze arbei
ders- en boerenrepubliek 150.000 man po
litie en meer dan 100.000 spionnen nodig
worden geacht om de mensen in toom te
houden. De Deutsche Demokratische Re-
publik is een politiestaat en een uitbuiters-
staat, waar de arbeider niet als mens
wordt gewaardeerd, maar alleen geschat
wordt als leverancier van arbeid ter ver
sterking van de machtspositie van partij
en slaat.
Oost-Duitsland is een satellietstaat,
waarvan de economie volkomen onderge
schikt wordt gemaakt aan de belangen van
de U.S.S.R. en waar ondanks intensieve
propaganda in onderwijs, radio en pers de
aanhang maar niet wil groeien.
Jugendwcihe
Er blijft een openlijk of verborgen ver-
zet bestaan tegen de idelogieën van de
communisten waarin de kerk vooraan gaat.
De communistische leiders hebben ge
tracht de jeugd in massa te laten deel
nemen aan de z.g. Jugendweihe, de af
sluiting van de schooltijd en opneming in
de maatschappij. Het was vrijwillig, al
waren dan de onderwijzers, de bestuurders
van vakverenigingen, de leden van de par
tij opgeroepen om de mensen te bewerken
met „zachte" drang.
Het werd echter een fiasco, ook toen
men de jongelui toestond eerst hun Kon-
firmation te doen in de evangelische of
hun Communie in de rooms-katholieke
kerk. De Evangelische bisschop Dibclius
en de Rooms-katholieke bisschop Wes-
katnm waarschuwden, dat er een keuze
moest worden gedaan en dat men niet
God kon dienen en tegelijk gehoor geven
aan deze oproep van de partij.
Uit de reacties in de officiële pers
organen en in de vele brochures, waarin
felle aanvallen gedaan werden op „ver
politiekte geestelijken", bleek dat, al werd
de trouw nu op de proef gesteld, velen niet
bezweken voor verleiding of dwang, maar
hun christenplicht wilden doen tot het
uiterste.
Tegenover dit dwangsysteem, staat de
westerse democratie, waar de materiële
omstandigheden zoveel beter zijn. Maar
het is niet zo, dat grotere welvaart van de
mensen ook betere verdedigers van de
vruheid maakt.
In gesprekken met mensen uit de Oost
zone kwam telkens de vraag naar voren:
Wij vrezen, dat het economische „Duitse
wonder" de mensen egoïstisch maakt, niet
meer geneigd tot een offer, dat ze alleen
nog maar denken aan 't verkrijgen van
meer dan ze al hebben, zonder zich te
realiseren dat ze al zo ontzaglijk veel heb
ben in het feit dat ze vrij zijn. De men
taliteit, die we ook bij onze Westduitse
landgenoten aantreffen is soms beklem
mend.
Er zijn vluchtelingen uit de Oostzone,
die gedesillusioneerd teruggaan omdat ze
overtuigd zijn dat een West-Europa, dat
alleen maar meer belangstelling kan op
brengen voor nog betere materiële om
standigheden en niet of alleen met tegen
zin, offers wil brengen om die vrijheid te
verzekeren, een zekere prooi van het com
munisme zal worden en dat zij in hun
verzet van het westen niets meer hebben
te hopen.
Daarom is de manier waarop wij onze
vrijheid beleven zo belangrijk voor deze
mensen, die alleen hulp en steun van ons
kunnen verwachten voor hun uiteindelijke
bevrijding, als ze weten, dat wij voor de
onze alles zouden willen offeren.
NAVO voor deze gebieden wensen. Hiertoe
acht men het noodzakelijk dat naast de
„standinggroup" van de NAVO in New
York die zich voornamelijk met de mili
taire problemen bezighoudt, een groep
ambassadeurs wordt belast met de politieke
NAVO-vraagstukken.
Vele Franse politici zijn tevens van oor
deel dat de NAVO met stoutmoedige plan
nen ten aanzien van de ontwapening dient
te komen. Zij wijzen op de suggestie van
de Franse afgevaardigde in de ontwape
ningscommissie van de UNO om neutrale
troepen te legeren in een strook dwars
door Europa.
(Reuter-AFP) De minister van Defen
sie, Chaban-Delmas, heeft in de Franse
Senaat de verzekering gegeven, dat Frank
rijk nog geen onderhandelingen over de
bouw van lanceerplaatsen voor raketten op
Frans gebied is begonnen. Het Franse
kabinet zal zijn standpunt pas na de
NAVO-conferentie bepalen. De Senaat
heeft met 274 tegen veertien stemmen een
resolutie aangenomen, waarin de regering
wordt verzocht geen verplichting op zich
te nemen om militaire installaties op Frans
grondgebied te vestigen zonder goedkeu
ring van het parlement.
Senator Debré (ex-Gaullist) verklaarde,
dat Frankrijk er ondanks al zijn opofferin
gen nooit in geslaagd is de bondgenoten
zover te krijgen, dat zij rekening houden
met de Franse levensbelangen in het Verre
Oosten, het Nabije Oosten of Noord-Afrika.
Volgens Debré wordt de NAVO steeds meer
eeen „instrument voor de Amerikaanse
veiligheid in handen van een Brits-Ameri
kaans directoraat".
(ANP) De topconferentie zal zich
bezighouden met het aanleggen van bases
voor de raketten Jupiter of Thor in West-
Europa, die een reikwijdte van 2400 kilo
meter hebben. De grote lijnen der Ameri
kaanse voorstellen zijn reeds door de Ame
rikaanse gedelegeeerde in de permanente
NAVO-raad uiteengezet. Zij omvatten
naast de bouw van raketbases; het opslaan
van Amerikaanse kernwapens in Europa,
uitwisseling van wetenschappelijke gege
vens, een betere taakverdeling bij de
wapenproduktie en bevordering van poli
tiek overleg binnen de NAVO. Amerika
blijkt evenwel niet voornemens te zijn de
NAVO een soort vetorecht te geven ten
aanzien van politieke vraagstukken die
buiten de engere sfeer der NAVO vallen.
Een andere vraag die aan de orde komt
is, wie zal beslissen over het gebruik van
de kernladingen voor raketten die Amerika
in Europa wil opslaan. Naar Amerikaanse
opvatting moet de president der Verenigde
Staten hierover beschikken. In Franse en
Britse kringen voelt men er meer voor
deze beslissing in handen van de NAVO te
geven. Verder stellen de Amerikanen voor
een „braintrust" in het leven te roepen
bestaande uit een wetenschappelijke advi
seur van de secretaris-generaal van de
NAVO en leden uit de vijftien landen.
Gemeenschappelijk beleid
Van Westduitse zijde zal de klemtoon
voornamelijk worden gelegd op de nood
zaak van een gemeenschappelijke politieke
lijn. Secretaris-generaal Spaak zal, zo
meent men, het recht tot initiatief moeten
krijgen zich rechtstreeks met de onder
scheidene regeringen te verstaan. Tevens
wensen de Duitsers dat de NAVO zich zal
toeleggen op beperking der bewapening,
een standpunt waarbij zij van Franse zijde
worden gesteund. De samenwerking op
wetenschappelijk gebied zal zich niet moe
ten beperken tot de kernenergie, doch zal
zich moeten uitstrekken over het gehele
domein van wetenschappen, zo meent men.
Het geschil tussen Bonn en Londen over
de bijdrage in het onderhoud der in West-
Duitsland vertoevende Britse troepen is
na het bezoek van Von Brentano aan Lon
den bijgelegd en zal geen schaduw werpen
op de besprekingen.
Nederlandse voorstellen
Nederland zou een nauwere militaire in
tegratie voorstellen, vooral van luchtver
dediging en luchtstrijdkrachten, een betere
logistiek teneinde verspilling van man
kracht en materiaal te voorkomen en de
instelling van een militair orgaan ter be
vordering van een nauwere wetenschappe
lijke en technische samenwerking op het
gebied van de defensie.
Van Britse zijde zal worden aangedron
gen op een versterking van het „schild" in
Europa en een verdeling van het risico dat
Groot-Brittannië loopt als basis vanwaar
raketten kunnen worden gelanceerd. Bij
gevolg zou het de installatie van lanceer
plaatsen en het opslaan van kernprojec
tielen op het vasteland verlangen. Verder
wenst Groot-Brittannië dat het samen met
Amerika de spits blijft van de NAVO en
dat de strategische luchtvloot gehandhaafd
wordt.
(AFP) - Te Parijs verluidt dat er woens
dag moeilijkheden in de vergadering van
de militaire NAVO-commissie zijn ge
rezen. Generaal Norstad, de opperbevel
hebber van de NAVO-strijdkrachten in
Europa, zou er op staan ook in vredestijd
daadwerkelijk het opperbevel te voeren
over de strijdkrachten die onder hem val
len, waaronder de Amerikaanse strategi
sche luchtmacht, die totnogtoe uitsluitend
onder Amerikaans bevel bleef. Op dit punt
verschilden verscheidene regeringen met
hem van mening.
ADVERTENTIE
Oorzaken
„Waaraan hebt ge uw succes te dan
ken?", heeft men onlangs aan achttienhon
derd Fransen gevraagd. Ik heb alleen de
vraag gelezen doch de antwoorden niet. Ik
twijfel er echter niet aan dat die even
banaal (en met elkander in strijd) zijn als
de antwoorden die, steeds maar weer, ge
geven worden op de infantiele vraag aan
eeuw-oude grijsaards en grijsaardinnen
gesteld: „Waaraan schrijft u het toe dat
u de honderd hebt gehaald?" Dan krijgt
ge tot bescheid: door veel roken, door op
tijd m'n neutje, door geen sterke drank,
door niet-roken, door veul vlees, door
nooit vlees, door sport, door geen sport.
U kent dat wel. Iedereen weet dat het
nonsens is en iedereen leest het telkens
weer aandachtig van a tot z.
Het is altijd oer-gemakkelijk om, een
hoge positie bereikt hebbende, mooie en
de-bescheiden-aard-sierende redenen te
vinden. Niemand antwoordt ooit dat hij
het zo deksels ver heeft gebracht door het
vleien van de directeur, door karakterloos
met alle winden meedraaien, door kuipe
rijen en slimme zetjes. Altijd wordt stra
lend mooi weer gespeeld. Precies zoals in
9!) percent van alle biografieën van alle
grote mannen. Groemans altijd een nobel,
verstandig, bescheiden, menslievend, ijve
rig, nooit-uitspattend baasje geweest. Alle
maal semi-heüigen. Sint Hypocritus hebbe
hun ziel.
Ik?
Waarom i k zo'n groot man geworden
ben?
Laat ik het - in alle bescheidenheid, dat
begrijpt u wel - u kent mij - zeggen: ik
ben zó groot geworden doordat ik aan een
uitgesproken talent voor mijn vak een
serie karaktereigenschappen paar, die niet
voor de poes zijn: vlijt, systematiek, keu
rig optreden, kennis der vaderlandse taal,
sublieme wijsgerige inslag, hoffelijkheid,
rhenslievendheid Mijn algemeen-erken
de bescheidenheid dringt mij er toe, mijn
heer de interviewer, dit lijstje niet voort
te zetten. Men zou mij er zowaar, met
schijn van goed recht, van kunnen betich
ten dat ik niet bescheiden ben.
En hoe ik 85 jaar geworden ben? Door
nooit iets te doen dat niet magDoor
nooit iets te eten of te drinken dat ik
lekker vind. Plus: ochtendgymnastiek en
dropkuren. Wèl eens een spelletje sjoel
bak of halma op z'n tijd. Maar alles met
mate. Alles met mate, zoals de maatkleer-
maker zei tegen zijn maat. Kortom: door
517-duizend goede eigenschappen.
Eli as
Teneinde jongens en meisjes vroeg
tijdig kennis te laten maken met het
leger, organiseren de Oostduitse leger-
autoriteiten geregeld legertentoonstel-
geschut uitlegt.
lingen. Deze foto, gemaakt in Leipzig,
laat zien hoe een sergeant van het
Oostduitse leger aan een groep jongens
de werking van een stuk luchtafweer-
de nieuwste permanent
wave. welke uw haar een
NATUURLIJK aanzien
geeft.
geeft u na één streek
met de borstel een
gedistingeerde soepele
coiffure.
Institut de Beauté
Haute Coiffure
BONN (ANP) De Indonesische am
bassadeur in West-Duitsland, de heer
Zain, zal vrijdag in Hamburg spreken voor
de Hamburgse Kamer van Koophandel.
Zijn reis naar de grootste Duitse haven
stad, waar de meeste overzeese Duitse
handelsondernemingen zijn gevestigd,
wordt uiteraard in verband gebracht met
de in Djakarta aangekondigde voornemens
om de Indonesische exporthandel naar
West-Europa in de toekomst over de
Bondsrepubliek te leiden. De heer Zain
heeft donderdagavond over deze plannen
gesproken in een televisieprogram van
de Westduitse omroep.
Toen de leider van het televisiepro
gramma hem vroeg of in Djakarta offi
cieel was bekend gemaakt, dat men zou
trachten de handel op Duitsland over te
schakelen, antwoordde de heer Zain: „Dit
is niet door een ministe gezegd, doch
slechts door de Indonesische kamer van
koophandel". Het televisiepraatje, waar
aan ook werd deelgenomen door de Ne
derlandse perscorrespondent in Bonn, de
heer J. Wintraecken, was voorafgegaan
door een film over de Nieuw-Guinea-de-
monstraties in Indonesië en door de me
dedeling, dat zojuist berichten waren ont
vangen over een mogelijke afzetting van
Sukarno.
De heer Zain begon zijn opmerkingen
met zich er over te beklagen, dat de door
de programmaleider gegeven uiteen
zetting eenzijdig gekleurd was. Dat was
volgens de Indonesische ambassadeur een
gevolg van het feit, dat nog altijd geen
Duitse perscorrespondent in Djakarta was
gevestigd en dat men was afgegaan op
de „eenzijdige berichtgeving uit Den
Haag". Men moest volgens de heer Zain
proberen ook de Indonesische achtergron
den van de zaak te zien. Tenslotte had
Indonesië in de UNO niets anders gedaan
dan onderhandelingen te vragen over de
toekomst van Nieuw-Guinea.
Hier onderbrak de programmaleider het
betoog van de heer Zain met de woorden:
„Het is inderdaad jammer, dat door de
in Indonesië bestaande censuur de berich
ten niet zeer volledig zijn". De heer Zain
werd in het interview ook gesteld voor de
vraag, of de zaken de Indonesische rege
ring niet uit de hand waren gelopen en de
communisten niet de overhand hadden
genomen bij de gevoerde acties. In dit
verband citeerde de Nederlandse journalist
ook Indonesische persstemmen. De am
bassadeur zei hierop: „Dit zijn allemaal
uw eigen conclusies. Ik geloof, dat de
laatste berichten duidelijk maken, dat tot
dusver geen enkele Hollander is gemoles
teerd. Er is geen sprake van nationali
satie of confiscatie van Nederlandse be
drijven. Het was in de bestaande situatie
nu eenmaal beter dat deze bedrijven on
der beheer van het leger werden geplaatst.
We moeten de zaak niet eenzijdig zien,
doch beide standpunten naast elkaar stel
len". De programmaleider brak daarop
het interview ietwat abrupt af met de op
merking, dat dat ook de bedoeling was
geweest, toen hij besloot de ambassadeur
en een Nederlandse persvertegenwoordi
ger tezamen voor de T.V.-lens te brengen.
NEW YORK (UP.) Volgens zegslie
den van het Indonesische consulaat in
New York is dit consulaat donderdag
negen keer opgebeld door mensen, die zich
leden van de „Nederlandse ondergrondse"
noemden, aankondigden dat zij het con
sulaatsgebouw in de lucht zouden laten
vliegen en de Indonesiërs waarschuwden
de handen af te houden van de Nederlan
ders in Indonesië. Ook het bureau van het
Indonesische persagentschar Antara werd
op soortgelijke wijze bedreigd. De em
ployees van het consulaat kregen de in
druk, dat het tenminste twee personen ge
weest zijn, die opgebeld hebben, de ene
twee keer, de ander zeven keer. Zaterdag
ontving de Indonesische ambassade ir
Canada een soortgelijke waarschuwing.
