Voorbeschouwing op diplomatieke
hoogtijdagen in Parijs
Raket-kwestie werpt
op fundamenten van
nieuw licht
de NAVO
Sartono was doordrongen van
het belang der democratie
Stationering van atomische raketten is
het kernvraagstuk voor Europa
Tij aan 't verlopen?
Bakens tijdig verzetten!
Bonn tornt op tegen groeiend verzet om
in Duitsland kernwapens toe te laten
ZATERDAG 14 DECEMBER 1957
GARAGE DEN HOUT
ONTMOETING IN 1954
0/3 de
<~Praatótoel
Twee KLM-diensten naar
Singapore doorgetrokken
Zwitserse expeditie naar
hoge Himalaya-top
DA VONTUREN DEZER DAGEN
„Le Monde" publiceert het
rapport over Algerije
Wreedheden zijn bedreven
en schuldigen gestraft
(Van onze correspondent in Parijs)
Parijs fungeert deze dagen opnieuw als actiecentrum der westeiüke wereld. Ge
durende een week komen ongeveer alle staatkundige, militaire en economische
kopstukken uit het Westen naar de Franse hoofdstad waar van vrüdag af de mi
nisters van de Raad van Europa vergaderen, gevolgd door het ministerieel comité
der Westeuropese Unie waarvan de zeven leden overigens ook in de Raad van
Europa zitting hebben waarop maandag, als hoofdschotel, de Atlantische raad
bpeenkomt in aanwezigheid van veertien regeringsleiders, onder wie ook president
Eisenhower en bondskanselier Adenauer waarna de reeks donderdag afgesloten
wordt met een beraad van de ministerraad der Organisatie voor Europese Econo
mische Samenwerking, dat twee dagen zal duren. Van die ontmoetingen op de
„hoogste niveau's", die alle een belangrük karakter dragen, wordt de Atlantische
conferentie met de meeste spanning tegemoet gezien, èn vanwege de kwaliteit der
deelnemers, èn wegens de agenda: Er moet een programma worden afgehandeld of
tenminste besproken, dat zo ingrijpend is dat een probleem als de Brits-Amerikaanse
wapenzendingen naar Tunesië, dat de laatste weken de diplomatieke hemel zo ver
duisterde, dat Frankrijk zijn aanwezigheid op de NAVO-conferentie zelfs van de
regeling van dit vraagstuk afhankelijk meende te moeten stellen, naar het vergeet
boek lijkt te zijn verwezen, ofschoon deze kwestie allerminst naar Franse wens is
opgelost. Niettemin zal er op de NAVO-bü'eenkomst over die wapenleveranties zeker
worden gesproken, zo goed als, op Nederlands initiatief, over het conflict over Nieuw
Guinea met Indonesië. In het algemeen mag worden aangenomen, dat de meeste
spykers ook dit keer vermoedelijk achter de schermen zullen worden geslagen.
Naar in kringen van de Nederlandse
delegatie verluidt, zal er ook van onze
kant op worden aangedrongen het begrip
„onderlinge afhankelijkheid", waarmee de
plannen voor een politieke reorganisatie
van de Atlantische gemeenschap ten
nauwste verbonden zijn, nauwkeuriger te
omschrijven. Men kan moeilijk beweren
dat de praktische uitwerking van dit be
ginsel, laatstelijk met betrekking tot het
conflict tussen Indonesië en Nederland,
schitterende resultaten heeft opgeleverd.
Nederland toont voorts een levendige be
langstelling voor de voorstellen tot op
richting van een „hersen-pool", waarmee
nauwere samenwerking op militair-we
tenschappelijk (kernenergie en elektro-
nica)-gebied wordt beoogd. Deze plannen
hebben een brandende actualiteit verkre
gen tengevolge van de kennelijke voor
sprong, die de Russen, getuige de spoet
niks, op dit punt op het Westen hebben
verworven.
Amerika in de frontlinie
Diezelfde spoetniks zijn, althans zijde
lings, eveneens de oorzaak dat de over
gang van klassieke op kernwapens, waar
toe in beginsel al vroeger was besloten,
de Westeuropese landen voor een even
acuut als dramatisch probleem heeft ge
steld. De opzienbarende ontwikkeling der
techniek die door de spoetniks geïllus
treerd wordt, heeft de wereld weer kleiner
gemaakt en Amerika, bij wijze van spre
ken, in de frontlinie van een eventueel
toekomstig conflict gebracht. Het Ameri
kaanse opperbevel is tot de slotsom ge
komen, dat de voorste linies, die in West-
Europa zijn gelegen, ook ter wille van de
Amerikaanse veiligheid, reeds nu in on
middellijke staat van verdediging met
kernwapens moeten worden gebracht.
Daarom zal van Amerikaanse zijde deze
kant van het probleem der Atlantische
samenwerking met grote kracht naar vo
ren worden gebracht.
Europese reserves
De aanvankelijke voorstellen van Wash
ington aan de Europese landen komen er
op neer, dat over het toekomstig gebruik
van deze raketten met kernlading voor de
middelbare afstand door de Amerikanen
wordt beslist, doch dat de betrokken re
geringen het recht van veto zou worden
toegekend. Enkele Europese landen, met
name Groot-Brittannië, dat echter mede
zou mogen beslissen, en Turkije, zouden
zich al akkoord hebben verklaard met deze
voorstellen. Doch van andere zijde en
vooral door Denemarken, wordt krachtig
weerstand uitgeoefend. Frankrijk in het
bijzonder voelt er niets voor zich door de
V.S. en Groot-Brittannië, die als enige
westelijke landen over de waterstofbom
beschikken, als mogendheid van het twee
de plan te laten behandelen. Het is veel
zeggend dat er wordt gefluisterd dat van
Franse kant de definitieve voltooiing van
een eigen atoombom zou worden aange
kondigd. Voor de Fransen spreekt in deze
controverse ongetwijfeld de diepe teleur
stelling mee, dat zij ook op militair gebied
als grote natie niet goed mee kunnen ko
men. Zij merken ook op, dat de Europese
landen er verkeerd aan kunnen doen door
de Amerikaanse verlangens al te vlot in
te willigen, aangezien voor het eerst een
gunstiger diplomatieke positie tegenover
Washington is ontstaan. Nu staat immers
ook de Amerikaanse veiligheid direct op
het spel, en de Amerikaanse politiek van
de laatste jaren heeft de rest der weste
lijke wereld zeker niet steeds dat absolute
vertrouwen weten in te boezemen, waar
door Europa zich thans zou kunnen ver
oorloven de sleutel van zijn toekomst voor
een overwegend deel in handen van Wash
ington te geven.
In dit opzicht zijn zeker dan ook niet
alle diplomatieke waarnemers bereid de
jongste boodschap van Boelganin zonder
meer als propaganda-manoeuvre en grof
pressiemiddel ter zijde te schuiven. Het is
stellig niet overbodig alle risico's van de
opstelling van kernraketten in Europa uit
voerig en zeer ernstig te overwegen. Het
behoeft geen betoog, dat die installaties
een allereerste object zullen vormen voor
het Rode leger bij het uitbreken van een
conflict, zodat ons oude vasteland dan het
gevaar zou lopen te worden weggevaagd.
Op een ander, niet minder tastbaar ge
vaar is onlangs in een reeks belangwek
kende radiolezingen voor de B.B.C. door
de bekende Amerikaanse deskundige
George F. Kennan gewezen, die indertijd
een der voornaamste diplomatieke raad
gevers van president Truman was. Volgens
Kennan staat de Atlantische wereld voor
een tweeledig gewetensconflict. Enerzijds
wordt van de soevereine Europese landen
verlangd, dat ze in naam van de onder
linge afhankelijkheid Amerika het hoog
ste recht zullen verlenen te beslissen over
het eventuele gebruik van kernwapens,
die op hun grondgebied staan opgesteld
en waardoor hun volken in de voorste
gevarenzone worden opgenomen. Aan de
andere kant zal de kans op onvoorzichtig
heid tijdens dagen van politieke hoogspan
ning, waardoor een oorlog met kernwapens
zou kunnen worden ontketend, worden
verhoogd naarmate het beheer over de
kernwapens aan meer dan een instantie
wordt toevertrouwd.
Dit zijn, zo lijkt ons, de beangstigend-
gewichtige problemen, die de achtergrond
vormen van het beraad op het hoogste
plan, dat in Parijs begint. Op de schou
ders onzer staatslieden rust een verant
woordelijkheid, die nauwelijks kan wor
den overschat. De definitieve stap, waar
toe Washington de Europese landen wil
brengen en die hoogstwaarschijnlijk
ook zal worden gedaan zou, zo moet
worden gevreesd, de kans op een overeen
komst met de Russen, waardoor de wereld
misschien nog een oorlog met kernwapens
kan worden bespaard, in zeer aanzienlijke
mate moeten verminderen.
Demonstraties verboden
(Reuter) Het Franse ministerie van
binnenlandse zaken heeft een verbod afge
kondigd voor samenscholingen en beto
gingen op straat in het gebied groot-Parijs
tijdens de NAVO-conferentie. Communis
tische en uiterst rechtse organisaties
hebben opgeroepen tot betogingen tegen
het bezoek van Eisenhower en de top
conferentie. Het Franse ministerie heef.t
ook bekendgemaakt, dat geen delegaties
of petities op het NAVO-hoofdkwartier in
Parijs ontvangen zullen worden tijdens
de conferentie. Het onder communistische
leiding staande Franse algemene vakver
bond had plannen om de NAVO-delegaties
in het Palais de Chaillot petities aan te
bieden.
ADVERTENTIE
Uw auto brengt nog vele overbodige kosten
mee Vraagt eens geheel vrijblijvend inlich
tingen over de RENAULT Fregate. Dauphine
of R4. In alle opzichten kostenbesparend en
daarbij veilig, comfortabel en sierlijk.
1958 10 duurder.
Deze beide lachende heren zijn Erich
Ollenhauer (links) voorzitter van de
Westduitse sociaal-democratische partij
en leider van de oppositie in de West
duitse volksvertegenwoordiging, en
Aneurin Bevan, die in het schaduw
kabinet van de Britse socialistische
partij de functie vervult van minister
van Buitenlandse Zaken. Hij heeft een
tweedaags bezoek aan West-Duitsland
gebracht om overleg te plegen met
verscheidene Westduitse leiders, onder
wie bondskanselier Adenauer en de
minister van Buitenlandse Zaken, von
Brentano. Bevan klinkt hier met
Ollenhauer tijdens een welkomstrecep
tie in Bonn.
(Van onze parlementaire redacteur)
Sartono, voorzitter van het Indonesische
parlement, zal, indien Sukarno inderdaad
voorshands tijdelijk zijn functie van pre
sident niet zal uitoefenen, als waarnemend
president van Indonesië optreden.
Mr. Sartono zal niet geneigd zijn het
waarnemend presidentschap op min of
meer dictatoriale wijze te vervullen. Men
mag hem waarschijnlijk beschouwen als
iemand, die doordrongen is van de grote
waarden, eigen aan een democratisch
(Van onze reisredacteur)
BONN Er is in Bonn geen staatsman of politicus, die werkelijk gelooft, dat
de NAVO-conferentie van regeringsleiders, die maandag in Parijs begint, het
antwoord zal kunnen geven op de Russische spoetnik-uitdaging, dat er een wer
kelijke, soliede eenheid en een nieuw stoutmoedig Atlantisch beleid tot stand
zullen komen. Ook als het niet waar zou zijn, zoals men in Bonn fluistert, dat
men reeds is begonnen aan het opstellen van het slotcommuniqué, dan overheerst
in de Westduitse hoofdstad toch het gevoel dat dit slotcommuniqué een voor
namelijk papieren fafade van NAVO-solidariteit zal zijn, waarachter vele funda
mentele problemen zich zullen blijven verbergen. De Westduitse minister van
Buitenlandse Zaken' Von Brentano heeft daarvan al een voorproefje gekregen
toen hij in Washington met zijn voorstel kwam tot vèrreikende politieke raad
pleging, mogelijk zelfs consultatie-dwang, tussen de NAVO-leden. De Ameri
kanen hebben hem duidelijk te verstaan gegeven, en zulks niet voor de eerste
keer, dat het niet mogelijk is hun politieke beslissingen aan het oordeel van zeg
Luxemburg of Portugal te toetsen.
De Westduitse afvaardiging heeft nog
twee andere voorstellen in petto: de vor
ming van een wetenschappelijke NAVO-
gemeenschap en vérgaande, zo mogelijk
totale, samensmelting der luchtverdediging.
Wat het eerste punt betreft kunnen de
Westduitsers nauwelijks op hun eigen
geleerden rekenen, want hun raket-des
kundigen zitten al in de Verenigde Staten
of de Sovjet-Unie, en de atoom-geleerden
van Göttingen, de wieg van de kernsplit
sing, zijn doende onder leiding van de pro
fessoren Von Weisacker en Heisenberg een
front van wetenschapsmensen tegen kern
wapens te smeden. En de vereniging der
luchtverdediging zou bij de huidige ont
wikkeling der raketwapens vermoedelijk
verouderd zijn tegen de tijd dat zij tot
stand is gekomen.
Met de kwestie der atomische raket
wapens, vooral met het Amerikaanse
voorstel tot stationering daarvan op West
europees gebied, raakt men aan het in
West-Duitsland hevig omstreden NAVO-
beleid. De bondsregering doet bij monde
van haar woordvoerders het uiterste om
deze kwestie te bagatelliseren. Zij zeggen,
dat Amerikaanse raketten pas over twee
jaar leverbaar zullen zijn en dat pas dan
de tijd gekomen zal zijn te beslissen, of,
en zo ja, waar en onder wiens beheer de
afschietplaatsen dezer raketten van mid
delgrote reikwijdte, die nochtans het wes
telijk deel van de Sovjet-Unie onder vuur
zouden kunnen nemen, in West-Europa ge
vestigd zouden moeten worden. Zij ver
zuchten dat zij niet begrijpen, waarom de
Westduitse kranten zo'n herrie om deze
kwestie maken. Zij verhelen nochtans niet,
dat zij weinig gecharmeerd zijn door de
gedachte, dat zulke afschietplaatsen ver
leidelijke doelen voor de Sovjets zouden
zijn. Zij zeggen, dat men, militair gespro
ken, zijn zware artillerie nooit in de front
lijn moet opstellen en bewijzen vervolgens,
met linealen en inktpotten jonglerend, dat
verrassend opduikende onderzeeboten, die
raketten kunnen afschieten, veel doelmati
ger zijn. Maar tenslotte zeggen zij schou
derophalend, dat wanneer de NAVO erop
staat, West-Duitsland het min of meer on
welkome raket-cadeau wel zal aanvaarden.
Onlogisch
Naar de juiste interpretatie van dit
merkwaardige, en hier en daar onlogische,
officiële standpunt kan men lang gissen.
Het is onlogisch, omdat West-Duitsland
met zün Amerikaanse bases in ieder geval
doelwit van Russische aanvallen met kern
wapens zou zgn. In het openhouden van
de kwestie ligt ook een stuk diplomatieke
tactiek. De Westduitse regering koestert
sterke argwaan tegen Brits-Amerikaanse
machinaties. Wanneer raketten in West-
Duitsland het riskante bedryf van het be
stoken der Russische afschietplaatsen, die
de Angelsaksische landen bedreigen, moe
ten volvoeren, dan zullen de Westduitsers
daar zeker een prys voor willen vragen.
Tenslotte drijven ook binnenlands-poli
tieke redenen de Westduitse regering tot
haar gereserveerde houding inzake de
raketten. Niet alleen in socialistische krin
gen bestaat verzet tegen kernwapens voor
de Bundeswehr. Het veelal door de be
duchtheid voor eigen veiligheid ingegeven
verzet is verder gevoed door de voorstel
len van George F. Kennan, gewezen Ame
rikaanse ambassadeur in Moskou, die mili
taire neutralisering van Duitsland als be-
ginvoorwaarde heeft genoemd voor de
hereniging van Duitsland en de vrijwor
ding van de Oosteuropese satellietstaten
Kennan's beschouwingen hebben, en we
derom ook buiten socialistische kringen,
ernstige aandacht" gekregen van de West
duitse pers en de Westduitse bevolking.
Zijn deskundigheid en zijn onpartijdigheid
in de Westduitse binnenlandse politiek
hebben zijn woorden aanzienlijke luister
bijgezet. Het is te begrijpen, dat de bonds
regering, zelfs al zou zij in haar hart de
raketbewapening wensen, uiterst behoed
zaam te werk moet gaan.
Onontkoombaar
Zo er dus al opportunistische motieven
te over zjjn aan te halen voor het huidige
officiële standpunt, ontkomt men dus
geenszins aan de indruk, dat de Westduitse
aarzeling mede door onontkoombare wer
kelijkheden wordt ingegeven. Men kan
het stationeren van atomische raketwapens
in West-Europa zeer wel als een logische
consequentie van de NAVO-strategie zien:
een zo efficiënt mogelijke bewapening met
alle beschikbare middelen. Maar de psy
chologische schok van een mogelqke oor
log met kernwapens op eigen erf heeft de
NAVO-strategie met al haar implicaties
voor de Westduitsers in een nieuw en hard
licht geplaatst.
Kunnen de concepties van het Atlantisch
bondgenootschap dat licht verdragen, het
gaat te ver te zeggen dat de Westduitsers
deze concepties, die zo nauw samenhangen
met de grondslagen der Westduitse poli
tiek, vooral op het gebied der Duitse her
eniging, onverhoeds verwerpen, nu zij alle
consequenties ervan onder ogen moeten
zien. Maar er zijn feiten, die velen van hen
tot enige twijfel dwingen Een Westduitse
woordvoerder, die tegenover mij de ra-
kettenkwestie wilde afdoen door te zeggen,
dat de volgende oorlog toch een binnen zes
uur besliste drukknopkrijg zou zijn, veegde
daarmee, zij het vermoedelijk onbewust,
alle argumenten voor de Westduitse ortho
doxe herbewapening van tafel.
Het zou zeer wel kunnen zijn, dat wan
neer straks in Parijs onderhandeld wordt
over de rakettenkwestie, die ogenschijnlijk
slechts een verdere stap in de Atlantische
bewapening is, de politieke en strategische
fundamenten van de NAVO in het geding
zullen komen. Reeds de huidige aarzelin
gen duiden erop, dat West-Duitsland en
misschien enige andere Westeuropese lan
den in een wezenlijke uitzonderingspositie
zouden verkeren. Een eventueel besluit om
er geen kernwapens te stationeren, zou die
uitzonderingspositie een feit doen worden,
zou, zij het in passieve zin, een eerste stap
zijn op de weg, die George Kennan aan
beveelt.
parlementair bestel, afgaande op de in
druk die ik van hem kreeg, toen ik in 1954
tijdens zijn verblijf in Den Haag met hem
sprak tijdens een te zijner ere door jour
nalisten gegeven afscheidsdiner. Vrijwel
terstond bleek in het gesprek, dat wij niet
alleen letterlijk eenzelfde taal spraken,
maar ook dat wat onze gedachtenwereld
aangaat, waarin wij vertoefden. Daartoe
behoren zeker niet in de laatste plaats de
door Sartono gekoesterde staatsrechtelij
ke opvattingen en het hele vraagstuk van
de relaties tussen Indonesië en Neder
land, de noodzaak over en weer begrip
voor eikaars eigen positie aan de dag te
leggen. Verder de mogelijkheid van goe
de samenwerking tussen een werkelijk
volkomen onafhankelijk Indonesië en Ne
derland zonder dat daarvan nog nodig zou
zijn een speciale figuur als die van een in
feite al te kunstmatige Unie: al te kunst
matig, niet alleen in de ogen van een mr.
Sartono maar ook van schrijver de
zes. Verder, en niet in de laatste plaats,
stip ik nog aan hoe mr. Sartono de opvat
ting tot uiting bracht, dat het parlemen
taire stelsel met een onschendbaar, zélf
zich buiten de politiek houdend staats
hoofd en met ministers die de parlemen
taire verantwoordelijkheid hebben te dra
gen, van de grootste betekenis is. De
voorzitter van het Indonesische parlement
was in het bijzonder onder de indruk van
hetgeen hij in dit opzicht onder meer ge
durende zijn bezoek aan Engeland had
waargenomen, waarbij hij tevens met gro
te bewondering sprak over de werking van
het Nederlandse stelsel. „Het is helemaal
niet wonderbaarlijk, dat wij dezelfde taal
spreken", merkte hij op een gegeven
ogenblik op. „Ik kom immers van dezelf
de school als u, want ook ik ben een voed
sterzoon van de Leidse Alma Mater en
een discipel Van professor Krabbe, die in
mijn jaren nog aan de Leidse Universiteit
ons het Staatsrecht bijbracht". In het ge
sprek kwam meer dan eens nog eens dui
delijk naar voren hoe zeer volgens mr. San-
tono zelf de door hem in ons land genoten
opleiding een stempel op heel zijn denken
en denkwijze heeft gedrukt. Trouwens,
het terugzien van Nederland deed hem
ook bijzonder goed. Sartono, aldus mijn
indruk, is enerzijds ongetwijfeld een over
tuigd en vurig nationalist, maar tegelij
kertijd mag men in hem zien een oprecht
aanhanger van de rechtsovertuiging dat
de parlementaire democratische staats
vorm het beste te achten valt.
Naar het ANP verneemt zal de K.L.M.-
Constellation, die vrijdagmiddag van
Schiphol is vertrokken met als normale
eindbestemming Bangkok, doorvliegen
naar Singapore. Datzelfde zal geschieden
met de machine, welke zaterdagavond
half zes van de Amsterdamse luchthaven
vertrekt en volgens de dienstregeling
eveneens Bangkok als eindpunt heeft. Dit
doortrekken van de beide Bangkok-toestel-
len naar Singapore vindt zijn oorzaak in
het feit, dat op het ogenblik het vervoers
aanbod in Singapore voor passage naar
Europa in het bijzonder naar Nederland
zeer groot is.
Een Zwitserse berg-expeditie heeft de
toestemming gekregen een poging te doen
voor de beklimming van de hoogste, nog
niet overwonnen berg in het Himalaya-ge-
bied van Midden-Nepal: de meer dan 8000
m. hoge „Dhaoelagiri-top". Een woord
voerder van het ministerie van Buiten
landse Zaken van Nepal heeft meegedeeld,
dat de expeditie de poging de volgende
lente zou wagen.
Feest
Persoonlijk vind ik dit de aantrekkelijk
ste tijd van het jaar. In sommige opzichten
tenminste. Natuurlijk verlang ik net zo
naar een warme zon als u en het zomer-
pak, dat ik in het begin van de afgelopen
zomer in goed vertrouwen opeens heb ge
kocht en daarna vrijwel nooit meer gedra
gen, staart me met een postgirale blik (be
grijpt u?) aan, iedere keer dat ik de kle
renkast opendoe. Op ons balkon is het nu
bijna altijd nat en waarschijnlijk ook wel
koud, maar dat proberen we niet eens
meer.
Er zijn echter belangrijke compensaties.
Zoals eten. Ik heb u al eerder verteld, dat
er voor sommige mensen in deze wereld
weinig dingen zo aantrekkelijk zijn als
eten - en dat ik mij bepaald tot deze groep
aangetrokken voel. Ik zou, als zij mij zou
den willen, hun leider kunnen zijn; nooit
zou ik hen in de steek laten - tot ook ik,
door fysieke bezwaren gehandicapt, de
vork aan de wilgen moet hangen.
Maar december is dus duidelijk een
ideale tijd voor degenen, die denken als
een waarachtig liefhebber van de keuken.
Sinterklaas moge nog niet ideaal zijn in
opzet (teveel zoetigheid), maar het is toch
een voldoende feestelijke aangelegenheid
om van de oorspronkelijke ideeën af te
wijken en de vijfde december gewoon te
gebruiken als een aanleiding om er weer
eens voortreffelijk van te eten. Zal ik u
vertellen wat wij gegeten hebben? Neen,
ik zal het niet doen. Voor hen, die niet om,
de gourmaanse geneugten geven, zou de
menu-opsomming een paarl voor zwijnen
zijn, voor mijn medestanders zou het
slechts een kwelling betekenen; misschien
staan er op dit ogenblik soep-uit-een-
zakje, gehakt, kruimige aardappelen met
vette jus en (het verschrikkelijkst van al
les) spruitjes op hen te wachten. Dan willen
zij niet lezen over een schatneen, ik
ga niet verder. Ho.
Sinterklaas is nu weer met een schip
vol stoute kinderen terug naar Spanje -
een daad, waarvan we de religieuze com
plicaties nu maar even buiten beschouwing
zullen laten. En steeds naderbij komt
Kerstmis. En dat is een feest voor eters.
De sauce béarnaise loopt me in de mond
als ik er aan denk. Herten, hazen en kal
koenen krimpen ineen als ze mijn naam
horen. Slakken gaan sneller kruipen en
steuren melden zich voor steeds verder
gaande zwemdiploma's. De Federation des
Cultivateurs du Vin (als er zoiets bestaat,
misschien noemen ze zich ook wel Vinicul-
teurs of Vinicolistes) wrijven zich grijn
zend in de handen. Kerstmis nadert.
En daarna, want nóg is het daarmee niet
afgelopen, komt oudejaarsavond. Nu houd
ik. niet van oliebollen, maar een enkele
losse appelbeignet wil er altijd wel in. Het
Deltaplan is de voltooiing nog niet nabij
en in Ierseke wordt nog gewerkt, als u
begrijpt wat ik bedoel. En denk eens aan
die arme bedrijfstak van Nederland, die
mij voortdurend helpt door te verklaren
dat ik mijn vrijheid wel degelijk waard
ben.
Als dat voorbij is, lijkt het voorlopig
een beetje afgelopen met het eten. Het gaat
waarschijnlijk wel twintig graden vriezen,
heeft iemand gezegd. Maar de dagen len
gen, goede lezer. De dagen lengen en on
vermijdelijk wordt het op den duur weer
iets warmer. Tot alle narigheid voorbij is.
Intussen kunnen we nog een paar keer
echt eten en denken aan de verrukking
van de warme zon. En ijs. En vakantie.
En zomerpakken. En alle vrouwen in ver
helderende jurkjes, in plaats van grauwe
wol met hoge halzen.
Al die dingen komen terug. Echt waar.
Is dat geen heerlijk idee? En dan eerst nog
Kerstmis en Oudejaarsavond. Wat een
leven, hè?
E. Romayn
oooocooooccoooooooooooooooooooooocoooooooooooooooocóooco
Verzoek aan onze
WEEK-ABONNEES
H
Gezien de korte innings-periode ge-
durende de Kerstweek, verzoeken wij
onze week-abonnees in de week van
16 december t/m 21 december ook te
betalen voor de week van 23 december
t/m 28 december.
DE ADMINISTRATIE
XOOOXMODOOÖCOOOOOOOOOOOCOCOOOOOOOOOOOOOOtMOOOOOOOOÓ
ADVERTENTIE
De warmtecirculatie hoort bij
a. ouderwetse lucht
b. vooruitstrevende Davo
hetelucht.
De zuinigheid hoort bij:
a, bestedingsbeperking
b. beperkte besteding
(Davo)
De bewondering hoort bij:
a. verblufte kennissen
b. trotse Davo eigenaar.
De DAVO BRANDARIS en TARAKAN
haarden geven
de grootste warmte- én hete lucht circulatie
de laagste brandstof rekening
het gezelligste vuur achter geheel glazen
deur
Vraag Uw leverancier alle inlich
tingen over
DAVO-BRANDARIS kolen
DAVO-TARAKAN ofie
Davo Haarden - Deventer
Gesmeed
voor warme vriendschap
PARIJS (AFP) De Franse strgdkrach-
ten hebben in Algerije gewelddaden ge
pleegd tegen gevangengenomen Algerijnse
opstandelingen, aldus het rapport van de
commissie, die in april door de Franse re
gering werd ingesteld, om klachten over
het optreden van de Fransen in Algerije
te onderzoeken. Het rapport is gepubli
ceerd in het onafhankelijke dagblad „Le
Monde", dat verklaart dat de regering
geen gehoor heeft gegeven aan herhaalde
verzoeken om publikatie. In het rapport
wordt melding gemaakt van drie gevallen
waarin in totaal 87 Algergnse gevange
nen, die in wijnkelders waren opgesloten,
om het leven zijn gekomen. In deze ge
vallen zijn disciplinaire maatregelen tegen
de verantwoordelijke personen genomen.
Ook zijn misbruiken geconstateerd bij
het verhoor van Algerijnse gevangénen.
Het rapport spreekt i: het bijzonder over
de zaak van de „Vooruitstrevende chris-
terffcn" te Algiers, die ervan werden be
schuldigd de communistenleidster Ray-
monde Peschard verborgen te hebben ge
houden.
De commissie heeft bij een bezoek aan
gevangenenkampen, strafinrichtingen en
ziekenhuizen vastgesteld, dat de terdood-
veroordeelden op een onmenselijke wijze
worden behandeld in de gevangenis van
Algiers en die van Constantine. In de
ziekenhuizen daarentegen worden Fran
sen en Algerijnen met dezelfde zorg om
ringd.
Verdwgningen
Over de verdwijning van personen
wordt in het rapport gezegd, dat men een
geval tot oplossing heeft gebracht, name
lijk dat van de schrijver Moeloed Mameri,
die in Marokko bleek te zijn. Inzake de
verdwijning van professor Audin van de
natuurkundige faculteit te Algiers heeft
de commissie geen licht kunnen brengen.
Prof. Audin werd op 11 juni in hechtenis
genomen, verdacht van het herbergen van
communisten, die wegens aanslagen wer
den gezocht. Hij zou op 21 juni bij een
nachtelijk vervoer van El-Biar naar Al
giers zijn gevlucht. Sedertdien heeft men
niets meer van hem vernomen. Volgens
iemand die door de commissie werd ge
hoord, zijn er op het ogenblik van prof.
Audins veronderstelde ontsnapping scho
ten gehoord, aldus het rapport, zoals het
in „Le Monde" is gepubliceerd.
