Gaudï schiep bizarre bouwkunst
Dr. Drees richt radiotoespraak
tot Nederlanders in Indonesië
DANSSCHOOL
^Praatótoel
Vijftig jaar geleden
9
6
4
3
2
Vertrouwen in veerkracht van ons
volk om dit alles te boven te komen
DRIE STERREN AAN DE WANDEL Puzzel 4
7
DINSDAG 31 DECEMBER 1957
3
s Prijsvraag nu ook op
kunstdrukpapier
T. GRIEK
Ex-burgemeester van Urk
tot IVz iaar veroordeeld
3
1
AECDEFGHI
Op de
Staatscommissie-Van Poelje
na acht jaar gereed
Ontwerp voor een geheel
nieuwe Pensioenwet
Uit Haarlems Dagblad
van 31 december 1907
Gedurende het thans eindigende jaar
hebben onze lezers op de voorpagina van
hun krant dagelijks een nadrukkelijke ver
melding onder ogen gekregen van het
aantal verkeersdoden.
Deze vermelding vormde tegelijk een op
telsom, waardoor de nog steeds gruwelij
ke afmetingen der verkeersonveiligheid op
indrukwekkende wijze dagelijks onder de
aandacht werd gebracht. De bedoeling van
deze wijze van berichtgeving was duide
lijk: door iedere dag opnieuw geconfron
teerd te worden met de heilloze gevolgen
van een verkeerssituatie, die in velerlei
opzicht onaanvaardbaar moet worden ge
acht, kunnen weggebruikers wellicht die
per doordrongen worden van het besef
hoezeer hun persoonlijke plicht tot mede
werking aan de beveiliging van straat en
weg in de omstandigheden van onze mo
derne tijd vooropstaat.
Met ingang van 1958 zullen wij de optel
ling staken. Eén jaar is voldoende ge
weest om iedereen ervan te doordringen,
dat de aantallen doden op de weg een aan
klacht vormen, waarvan de tenlasteleg
ging op rekening komt van een complex
van omstandigheden en persoonlijke ge
dragingen, die niet passen in een beschaaf
de, technisch hoogontwikkelde samenle
ving. Moge vooral het feit dat dit afgelo
pen jaar vér over de tweehonderd kinde
ren de totale bevolking van een lagere
school uit het leven werden weggerukt
en dat het cijfer van de verkeersdoden,
dat nog niet nauwkeurig bekend is, In
ieder geval de vijftienhonderd is gepas
seerd, tot nadenken inspireren.
En niet tot nadenken alleen, doch vooral
tot daden: tot daden van voorzichtigheid,
van beleefdheid en tolerantie, tot daden
van wijs beleid ook wat betreft de ver-
keersvoorzieningen, de wegenaanleg, de
voorschriften. Het is een aangelegenheid
van persoonlijk gedrag, maar ook van ca
paciteit en inzicht van de mensen op de
beleidsposten; in stad, provincie zowel als
in nationaal verband. Het ontbreekt nog
al te zeer aan persoonlijke beschaving,
maar ook aan wijsheid en begrip voor mo
derne eisen. En zo ontkomt dus eigenlijk
niemand aan de plicht tot medewerking
tot voortdurend onderzoek van eigen
opdracht in een zaak van leven en dood.
Wat wij in het komende jaar nog wél
hopen te doen, is een beeld geven van het
verloop der verkeersgebeurtenissen in de
stad Haarlem. Wij zullen op regelmatige
tijdstippen een optelcijfer geven van de
in de stadsagglomeratie plaatshebbende
ongelukken met persoonlijk letsel. Haar
lem kan als doorsnede gelden van de gro- 1
te Nederlandse stad en op die wijze krijgt
de lezer dus een nauwkeuriger begrip voor
wat er voortdurend aan groter of kleiner
leed veroorzaakt wordt in het stadsver
keer.
Moge ook dié nadrukkelijke berichtge
ving de aandacht voor het probleem der
verkeersonveiligheid levendig houden,
met heilzame gevolgen.
(Vervolg van pag. 1)
Sovjet-Unie in 1957 aanzienlijk versterkt is.
Op de NAVO-conferentie van deze
maand heeft het Westen deze conclusie
weten te trekken zonder pogingen tot zelf
bedrog. Maar helaas is het er niet in ge
slaagd, een waarlijk afdoend antwoord op
de Russische politieke, militaire en weten
schappelijke uitdaging te bedenken. Een
dracht is een mooi woord, dat op die Pa-
rijse conferentie herhaaldelijk is uitge
sproken, maar het is een woord waarmee
de onderlinge verhouding der westelijke
landen jammer genoeg niet precies wordt
omschreven. Integendeel, het heeft het
Westen zelden zozeer aan eendracht ont
broken als juist nu.
En er is dan ook niets, wat wij de wereld
uiteindelijk de héle wereld, maar in
afwachting daarvan eerst de westelijke
wereld bij deze jaarwisseling beter
kunnen toewensen dan: meer eendracht
in 1958.
Simon Koster
,^ö0c000000000000000<x>0c>30000c00000000c000000000000000cx:
Wij hebben reeds de eerste oplos- g
singen van onze kerstprijsvraag „Op-
sporing van kunstschatten in het Frans
Halsmuseum" ontvangen. Verscheidene o
5 lezers echter hebben minder scherp
g gedrukte exemplaren gekregen van de
krant, waarin de „zoekplaat" stond ge- g
reproduceerd. Daarom hebben wjj ten
gerieve van de deelnemers aan deze
aantrekkelijke wedstrijd een groot aan- g
tal afdrukken laten vervaardigen op J
glanzend papier, waarop het beeid veel
duidelijker is. Iedere deelnemer aan
g deze wedstrijd kan een exemplaar
daarvan verkrijgen bij de bureaulist g
van het museum in het Groot Heilig- g
land te Haarlem.
Wij wensen u opnieuw veel succes
bij het dankbare opsporingswerk, dat g
gemakkelijker zal vallen nu vele details g
beter zichtbaar zijn gemaakt.
De minister-president, dr. W. Drees, heeft
zich op Oudejaarsdag tot de Nederlanders
in Indonesië gericht met een toespraak, die
door Radio-Nederland Wereldomroep in
alle uitzendingen wordt uitgezonden. Het
was dr. Drees, naar hij zeide, niet om enige
zakelijke mededelingen te doen, want „de
wereldomroep getroost zich in deze dagen,
ook omdat andere mogelijkheden zoveel
beperkter zijn geworden, bijzondere moeite
om u in te lichten en houdt u geregeld op
de hoogte van wat wij in Nederland uit
Indonesië vernemen en van de maatrege
len, die van hier uit worden getroffen." Hij
zeide echter te willen getuigen van het
medeleven van de Nederlandse regering en
van het Nederlandse volk „in dit misschien
meest tragische moment in de ontwikke
ling der verhoudingen tussen Nederland en
Indonesië."
„Gij verkeert in een sfeer, waarin gij het
gevoel moet krijgen, dat in Indonesië Ne
derlanders mensen zijn geworden zonder
enig recht," aldus de minister-president,
„anderen nestelen zich in bedrijven, door
u opgericht of bestuurd of waarin gij uw
werk hebt. Onderwijsmogelijkheden wor
den sterk beperkt, het ontvangen van
Nederlandse bladen en van andere Neder
landse lectuur wordt belemmerd. Uw wo
ningen en andere bezittingen mochten een
tijdlang vrijelijk worden beklad. De steun
verlening vanwege Nederland aan wie
daaraan behoefte hadden, wordt moeilijker.
Uit de mond van vertegenwoordigers der
Indonesische regering worden de meest
tegenstrijdige uitingen vernomen omtrent
de vraag of Nederlanders in Indonesië
kunnen blijven. Daaronder zijn echter toch
telkens verklaringen, dat gij op den duur
allen heen zoudt moeten gaan. Anderzijds
wordt in sommige gevallen gesteld, dat
Nederlanders, wier werk uit een oogpunt
van Indonesisch belang noodzakelijk wordt
geacht, niet dienen te vertrekken, of zelfs
dat zij verplicht zijn door te werken, een
volstrekt ontoelaatbare dwangmethode."
Dit alles berokkent op het ogenblik, naar
dr. Drees zeide, aan het Indonesische volk
onberekenbare schade. Ook voor Neder
land zal de schade groot zijn, „maar wat
voor ons het zwaarst weegt is uw persoon
lijk lot. Regering en bedrijfsleven zijn het
er over eens, dat de menselijke kant thans
het belangrijkste is."
Geen aandrang
„Zoals u waarschijnlijk bekend zal zijn
uit de regeringsverklaring, die in de Twee
de Kamer is afgelegd, menen wij geen
advies te moeten geven over het al of niet
uit Indonesië vertrekken. Wij spannen ons
in ruime gelegenheid te scheppen voor
evacuatie, opdat niemand behoeft te blij
ven, die weg wil uit de verhoudingen waar
in men nu heeft te leven of die men meent
te kunnen voorzien. De grote medewerking,
die wij in Singapore vinden, en de bereid
willigheid, die ook Australië toont, zijn
daarbij van grote waarde," aldus dr. Drees.
Htf vestigde er de aandacht op dat het
scheppen van die ruime evacuatiegelegen
heid echter niet de bedoeling insluit om te
zeggen: „ga vooral zo spoedig mogelijk".
Niet Nederland is er op uit om alle ver
bindingen met Indonesië te verbreken en
alle Nederlanders het land de rug toe te
keren. „Als het zover komt, dat voor u
allen het leven in Indonesië onmogelijk
wordt gemaakt, dan zal de verantwoorde
lijkheid voor Indonesië zijn. De omstandig
heden in verschillende streken en ook in
de bedrijven zijn, voor zover wij hier
weten, nog zeer uiteenlopend. Bovendien
zijn ook de mensen nu eenmaal niet gelijk
van geaardheid. Aan spanningen, die de
een onmogelijk meer kan verdragen, weet
een ander nog het hoofd te bieden.
Zijn er onder u, die menen, die zij nog
nuttig werk kunnen doen, of die het om
andere redenen verantwoord achten te
blijven, dan hebben wij respect en waar
dering als men op zijn post blijft.
Als anderen, en wij weten, dat er velen
zijn, alle mogelijkheden afgesloten achten
en Indonesië zo spoedig mogelijk willen
verlaten, dan is het de vanzelfsprekende
plicht van ons om te zorgen, dat zij daartoe
de gelegenheid vinden en van de Indo
nesische regering om ze in vrijheid te laten
gaan."
Veerkracht genoeg
„Gij allen komt naar ons dichtbevolkte
ik ben geneigd te zeggen overbevolkte
land, op een ogenblik waarop nog wo
ningnood heerst en waarin een werkkring
niet zo gemakkelijk meer is te verkrijgen
als nog kortgeleden in het algemeen het
geval was. Het is ook maar epn klein, en
naar internationale machtsverhoudingen
gemeten zwak land. Toch durf ik te zeggen,
dat het getoond heeft innerlijk sterk te
zijn. Het Nederlandse volk heeft een ont
zaglijk zwaar drukkende Duitse bezetting
doorstaan zonder geestelijk gebroken te
worden. Het leed in de oorlogsjaren veel
omvangrijker oorlogsschade dan enig an
der westelijk land. Na de bevrijding kreeg
het te worstelen met het Indonesische
conflict.
Later werd het getroffen door een over
stromingsramp, die het onmiddellijk nood
zaakte tot een grote krachtsinspanning,
maar die bovendien onvermijdelijk maakte
het uitvoeren van een ontzaglijk gedurfd
plan voor de beveiliging in de toekomst.
Het heeft de veerkracht bezeten, die nodig
was om dat alles te boven te komen. En
daardoorheen zijn de vele tienduizenden,
die reeds eerder uit Indonesië zijn terug
gekeerd, ontvangen op een wijze, die hun
aanpassing hier heeft vergemakkelijkt.
Velen van hen hebben hier spoedig weer
volwaardige bestaansmogelijkheden gevon
den.
Tegenover de economische verliezen, die
het verzwakken van de verbindingen met
Indonesië reeds heeft gebracht in de jaren,
die achter ons liggen, hebben in de binnen
landse bedrijvigheid en in het verkeer met
andere landen in vele gevallen belangrijke
compensaties gestaan.
Ik wil niet de indruk wekken alsof ik de
ogen gesloten zou houden voor het feit, dat
thans velen van u, en dan geheel buiten
hun schuld, staan voor een crisis in hun
leven, ik wil u echter verzekeren, dat gij
kunt rekenen op de krachtdadige mede
werking van regering en volk om te zor
gen, dat ge u hier thuis zult gevoelen en
om zoveel mogelijk te bevorderen, dat zich
voor u nieuwe mogelijkheden openen.
Wij beseffen, dat er in deze dagen veel
in u omgaat. Moge aan diegenen onder u,
die besluiten voorlopig nog te blijven en te
volharden, de kracht worden geschonken
om de moeilijkheden te dragen, die daar
aan verbonden zijn.
En aan hen, die naar Nederland komen,
wens ik behouden vaart en roep ik toe:
„welkom thuis", aldus dr. Drees.
ADVERTENTIE
Zijlweg 47 - Tel. 14441 - Haarlem
Hiermede wensen wij al onze leerlingen, oud-leerlingen en
relaties een voorspoedig 1958.
Tijdens een extra concert van het
Noordhollands Philharmonisch Orkest,
dat maandagavond in het Haarlemse
Concertgebouw wordt gegeven, zal in
de tuinzaal van het Concertgebouw een
tentoonstelling worden gehouden van
affiches, gemaakt door Haarlemse
scholieren. Met deze affiches hoopt
men de aandacht' te vestigen op de
concerten van het Noordhollands Phil
harmonisch Orkest. De foto toont een
aantal affiches, die alle een bloem
motief als blikvanger hebben.
Nieuwjaarsreceptie. De Koningin en
Prins Bernhard zullen op donderdaag 9
januari te 12 uur in het Paleis op de Dam
te Amsterdam ter gelegenheid van het
nieuwe jaar de hoofden van de diploma
tieke missies in ons land ontvangen.
De Zwolse rechtbank heeft heden de 56-
jarige ex-burgemeester van Urk G. K.
wegens verduistering en valsheid in ge
schrifte veroordeeld tot twee jaar en zes
maanden gevangenisstraf. Er was veer
tien dagen geleden tegen hem drie jaar
gevangenisstraf geëist. In de jaren na de
oorlog eigende K. zich ruim honderddui
zend gulden aan gemeentegelden toe. Hier
voor vervalste hij betalingsmandaten,
welke hij dekte met vervalste rekeningen,
beide voorzien van valse handtekeningen.
Ook via cheques, die hij aan zichzelf be
taalbaar stelde, eigende hij zich gemeente
gelden toe.
Bij het nauwkeu
rig onderzoek van
de sterrenhemel
door ruimtevaar
ders heeft zich
onlangs een bui
tengewoon merk
waardig ver
schijnsel voorge
daan. Hoewel
men bekend was
met het feit, dat
de sterren geen
vaste plaats aan
de hemel in
nemen bleken er
toch enige sterren
te zijn, die het
met hun wande
lingetjes wat al
te bont maken.
Ziehier een ge
deelte van de
sterrenhemel in
kaart gébracht;
negen sterren
zichtbaar in dit
in vierkanten
verdeelde stuk
van de hemel en
wel in de vakjes
A 3, B 6, C 9, D 1,
E 8, F 4, G 2, H 7
en I 5. Het zal de
opmerkzame sterrenwichelaar opvallen, dat deze sterren op een merkwaardige wijze
zijn verdeeld. Er liggen geen twee sterren in eenzelfde horizontale of verticale rij
vakjes, zelfs niet op een zelfde diagonaallijn of daaraan evenwijdige lijn.
Nu bleek, dat na een paar dagen, toen een nieuwe foto van deze sterrengroep
gemaakt werd, drie sterren naar een aangrenzend (recht of diagonaalsgewijs) vakje
waren gewandeld, en wel zo, dat weer geen twee sterren op eenzelfde verticale of
horizontale rjj of diagonaallijn lagen.
Zo kan bijvoorbeeld de ster in het vakje E 8 naar E 9, E 7, D 9, D 8, D 7. F 9, F 8
of F 7 zijn gewandeld, maar dan zou deze ster op eenzelfde rechte of diagonaals
gewijs verlopende rij met een andere ster komen te liggen, behalve als die be
trokken sterren ook tot dit aandelende drietal zouden hebben behoord en uit die
rechte lijnen zouden zijn gebracht.
Welke drie sterren gingen naar welk aangrenzend vakje? In de nieuwe situatie
mogen dus ook geen twee sterren op dezelfde horizontale, verticale lijn liggen of op
eenzelfde lijn evenwijdig aan een diagonaal.
coooooooooooooooooooooo
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOQOOOOOOCX
Agent veroordeeld. Een 47-jarige
politieagent, die op 2 februari van dit
jaar zijn 42-jarige echtgenote en moeder
van zijn vier kinderen met een aantal
schoten uit zijn dienstpistool om het leven
heeft gebracht, is door de Haagse recht
bank veroordeeld tot een gevangenisstraf
van een jaar en ter beschikkingstelling van
de regering, met bevel tot plaatsing in een
krankzinnigengesticht.
Ieder schoolkind moet weten,
dat de Utrechtse Dom hon
derdtien meter hoog is. Dit
gegeventje bied ik u ter ver
gelijking: de Iglesia de la Sa-
grada Familia zou volgens de
plannen een hoofdtoren krij
gen van honderdzestig meter,
vier neventorens van hon
derdzevenentwintig meter en
twaalf spitsen, die de honderd
meter zouden passeren. Het is
er (nog) niet van gekomen.
Toen Antonio Gaudi Cornet er
in 1881 aan begon, had hij dit
allemaal in zijn hoofd en hij
beschikte ook wel over een
behoorlijk bedrag om zijn
conceptie uit te voeren, maar
hij had geen rekening gehou
den met de ook al in die tijd
voortdurend stijgende mate-
riaalprijzen.
Jarenlang bleef het werk
liggen, tot een deel van de be
woners van Barcelona het in
1909 terwille van de vooruit
gang en het menselijk geluk
dienstig achtte zestig kerken
te verbranden en een groot
aantal priesters om het leven
te brengen. Deze gebeurtenis,
bekend als de Semana Tragi-
ca, had tot gevolg, dat een
andere groep van de bevol
king bij wijze van openbare
boetedoening een geldinzame
ling organiseerde teneinde de
afbouw van de kerk mogelijk
te maken. Deze actie is maar
gedeeltelijk geslaagd en tot op
de huidige dag kijken we nog
tegen een bizar geraamte aan.
De voorgevel is voltooid en
een afgeschoten hoek van het
interieur wordt voor de ere
dienst gebruikt, maar Gaudi's
droom is nooit helemaal wer
kelijkheid geworden. Als hij
nog leefde, zou hij er althans
trots op kunnen zijn, dat de
vreemde, conische torens
vier van honderdzevenentwin-
Barcelona is met zijn ééndriekwart miljoen inwoners on
tegenzeggelijk de nijverste stad van Spanje. Toch is de bevol
king niet zo vlijtig of de bezoeker wordt er geconfronteerd met
het skelet van een reusachtige kerk, waaraan al tientallen jaren
niets gedaan wordt.
tig meter tot officieel em
bleem van de stad zijn ge
kozen.
Antonio Gaudi koesterde
meer dromen en vele ervan
staan her en der verspreid in
de Catalaanse hoofdstad, door
voorstanders bewonderd als
pronkstukken van een nieuwe
bouwstijl, door tegenstanders
verguisd en bespot. Deze zoon
van een koperslager, in 1852
geboren, dacht met zijn harts
tochtelijke temperament in
levendige, vloeiende vorlnen.
Hij verzamelde een groep
geestdriftige leerlingen om zich
heen en ging als een bezetene
aan het werk om een nieuwe
Catalaanse bouwkunst te
scheppen. Eerbeid voor hei
lige huisjes had hij niet in het
minst en die eigenschap was
naast een grote verdienste een
minstens zo ernstige fout. Wie
wel eens oog in oog heeft ge
staan met de prachtige voor
beelden van architectuur uit
de Spaanse glorietijd, zal het
een onvergeeflijke fout vinden
deze schoonheid zo blindelings
te verwerpen. Wel greep hij
terug op de gotiek en de roco
costijl, doch hij ging daarnaast
zo luidruchtig te keer met
vreemdsoortige mozaieken, ge
bogen lijnen en asymmetrische
verhoudingen, dat er van de
uitgangspunten zo goed als
niets overbleef.
Wanneer u thans al aardig
door meent te hebben, dat ik
zeker niet tot de bewonde
raars van Gaudi wens te wor
den gerekend, dan is dat toch
slechts ten dele waar. Ondanks
het soms afstotende, vaak in
congruente en altijd verbijs
terende van zijn in steen
gekristalliseerde fantasieën,
wordt men telkens weer ge
troffen door zijn durf in details
en het bijna tot schoonheid
verheven groteske in zijn wer
ken. Ga eens in de schemer
naar het Parque Guell, dat
tegen een vrij steile heuvel is
aangelegd. De effecten zijn er
sensationeel. Gaudi kreeg er
de vrije hand en het resultaat
is geweest, dat de afscheidin
gen van de terrassen golvende
muren werden vol kleurige,
abstracte mozaieken. Het be
gint al met het huisje van de
parkwachters, een wonderlijk
geval van grijze steen en
speels inlegwerk rondom de
vensters. Die grijze tint en de
contrasterende kleuren vindt
men eveneens aan de Casa
lyiila, een villa, aan een van de
grote boulevards van Barce
lona. Het is een van Gaudi's
meest bewonderde, maar ook
meest verfoeide werken. Elke
verdieping wordt begrensd
door een golvende, balkonach
tige overkapping, waardoor
het gebouw de indruk geeft
een object te zijn, waaraan de
architect gaandeweg allerlei
invallen uit zijn fantasierijk
brein toevoegde.
Dat is trouwens nog niet
eens zo'n vreemde theorie,
want het is bekend, dat Gaudi
eigenlijk nooit plannen maak
te. Hij werkte aan de hand
van kleine modellen, nauw
keurig op schaal, waarin de
druk en de spanning werden
vertegenwoordigd door ge
wichten aan katoenen draad
jes. Deze maquettes zijn jam
mer genoeg tijdens de burger
oorlog verloren gegaan, zodat
we omtrent zijn arbeids-
methode moeten afgaan op wat
zijn leerlingen vertellen.
Slechts één vage tekening is
overgebleven een schamele
erfenis van deze bijzondere
figuur.
Gaudi mag dan in bijna alles
tegen de traditie in zijn ge
gaan, hij mag zich niets heb
ben aangetrokken van ver
tekeningen in de lijn van zijn
gebouwen, zijn figuren waren
nooit vervormd. De engelen,
zee-orchideeën en inktvissen,
waarmee hij de kerk van de
Heilige Familie heeft versierd
en de beelden in het Parque
Guell zijn gaaf als de natuur.
Hetzelfde kan worden gezegd
van het soms wonderlijk
mooie smeedwerk, dat hij aan
vrijwel elk bouwwerk toe
paste. Deze oude Spaanse
kunst is door hem met grote
piëteit voortgezet.
Bouwmeester Gaudi moet
voor zijn volgelingen en mede
werkers een zeer genereus
mens zijn geweest. Zijn levens
doel was niet naam voor zich
zelf te maken, doch zijn ge-
liqfd Catalonië 'n eigen bouw
kunst te schenken, waardoor
de provincie (cultureel en
geestelijk toch al een buiten
beentje onder de Spaanse ge
westen) zich blijvend zou on
derscheiden van de rest van
Spanje. Daarom kan ook wel
met zekerheid worden aange
nomen, dat verscheidene be
langrijke onderdelen van de
kerk der Heilige Familie be
denksels zijn van zijn pupil
len. Dat geldt bijvoorbeeld
voor de befaamde gedraaide
torenspitsen, die met porce-
leinen bollen zijn geornamen
teerd. Hij had namelijk voor
ogen een gezamenlijk monu
ment te scheppen; elke vol
gende generatie moest dit
werk vervolgen.
Zo bezien en gelet op het
ontbreken van plannen en
blauwdrukken mag iedereen,
die enig gevoel heeft voor ar
chitectuur, dus zelf voort
fantaseren op de voltooiing
van deze grootse tempel. Men
kan daarbij gerust een nogal
kinderlijk plannetje van een
leerling als het zijne tot
grondslag nemen: een wolk
van glas, die, mechanisch
voortbewogen, rondom de to
rens zou zweven, 's Avonds
zouden schijnwerpers er hun
lichtbundel in alle kleuren
van het spectrum overheen
laten spelen kunt u zich
het feeëriek schouwspel hoog
tegen de donkere lucht voor
stellen?
De beeldhouwer met met
selstenen en metaal, zoals An
tonio Gaudi Cornet weieens
wordt genoemd, is in 1926 on
der tragische omstandigheden
gestorven. Hij was op zijn
oude dag een eenzelvig mens
geworden, die zich met Tol-
stoiaanse eenvoud kleedde en
verstrooid zijn weg ging. Toen
hij dan ook door een tram
werd aangereden, transpor
teerde men hem naar een zie
kenhuis: een arme oude man,
wiens identiteit eerst uren
later kon worden vastgesteld.
Hij is het ongeluk niet te bo
ven gekomen. Een einde, dat
een nare smaak nalaat. De
man, die het gezicht van Bar
celona heeft veranderd, had
een beter lot verdiend.
J. J. F. Kemming g
Slotakkoord
Nog een luttel aantal uren en het is
voorbij. Het jaar onzes Heren 1957.
Driehonderdvijfenzestig dagen hebben
we gedraafd en gezwoegd, gelachen en ge
weend, gebeden en gevloekt. En nu staan
we ineens hijgend stil bij de poort, waar
door de vermoeide oude straks zal ver
trekken en we wachten een beetje trille
rig op de jonge veelbelovende knaap, die
zijn taak zal overnemen. We hebben drie
honderdvijfenzestig nachten geslapen, ge
snurkt, gewoeld, gedroomd, pijn geleden en
angstig rechtop in bed gezeten. En nu
wachten we met wijd open ogen op het
moment, waarop de klok de laatste secon
de van dit jaar heeft weggetikt.
Moeder legt de laatste hand aan de hu
zarensalade en vader trekt gretig aan een
vers opgestoken sigaar, want hij heeft
zich voorgenomen om klokslag twaalf
voorgoed met roken op te houden. Marie,
die zich met Kerstmis verloofd heeft, zit
innig hand in hand met haar nieuwe aan
winst, en Jantje is helemaal opgewonden
omdat hij dit jaar voor het eerst öp mag
blijven.
Zo wachten wij dus, met iets van vro
lijkheid en iets van plechtigheid. Met een
beetje weemoed en een tikje angst, met
oesters en champagne of met een spervuur
van oliebollen. Straks knallen de vuur
pijlen en loeien de sirenes. Luiden de
klokken en klinkt er ketelmuziek. Zijn we
zo blij, dat het oude jaar voorbij is, of
willen wij de boze geesten verjagen, die
het nieuwe bedreigen?
Straks beginnen we allemaal met een
schone lei. Maar de resten van wat wij
daarop in voorbije jaren geschreven heb
ben krijgen we er nooit helemaal af. Hoe
we ook poetsen met een zakdoek, die mis
schien vochtig is van tranen. Tranen van
vreugde wellicht, maar ook van berouw
en van verdriet.
In deze laatste uren van het jaar hopen
we, dat Miep en Kees, die naar Canada
zijn geëmigreerd, het zullen rooien. En dat
vader niet op wachtgeld wordt gezet, nu
het steeds stiller wordt vp de fabriek. We
vertrouwen op het gezonde verstand van
de staatslieden, die met atomen en ra
ketten goochelen, en op de woorden van
de onderwijzer, die gezegd heeft dat
Fritsje het wel redden zal in de zesde. We
nemen ons voor meer geduld te hebben
met Opa. En elke maand te sparen op een
boekje. We kijken op de nieuwe kalender
om te zien op welke dag onze verjaardag
valt. Hoera! Op een zaterdag! En we voe
len ons ineens blij bij de gedachte dat er
iveer nieuwe lentedagen zullen komen, en
snipperdagen en een vakantiereisje met
honderd zalige mogelijkheden.
We weten met grote stelligheid, dat er
weer een nieuwe Miss Holland zal worden
gekozen, en een nieuwe Fruitfee. Dat er
een nieuwe mode zal komen en tenminste
één nieuw sigarettenmerk. Maar er zijn
duizend dingen die rvij niet weten, die
nog verborgen liggen in de driehonderd-
vijfenzestig dagen van 1958.
We zullen ons, straks om twaalf uur,
allemaal een beetje jarig voelen; alleen
weten we dan nog niet of we blij moeten
zijn met ons verjaarscadeau. De vorige
keren viel de inhoud wel eens lelijk tegen.
Als ikudusnu in gedachten de hand ga
drukken, lieve lezers, doe ik dat in de
hoop, dat uw wensen in vervulling zullen
gaan en dat het Nieuwe Jaar u vele ge
zonde, gelukkige en voorspoedige dagen
zal brengen.
Am. de Vita
De staatscommissie voor de Pensioen
wetgeving heeft gisteren in haar laatste
vergadering haar eindrapport aan de minis
ter van Binnenlandse Zaken aangeboden.
Tijdens de overhandiging memoreerde
de voorzitter prof. dr. G. A. van Poelje,
dat de staatscommissie na acht jaar
thans het eindresultaat van haar arbeid
kon aanbieden, een tijdsduur die niet te
lang mag worden geacht als men bedenkt
dat de staatscommissie-De Meester inder
tijd vier jaar nodig heeft gehad voor het
volbrengen van de haar verstrekte op
dracht en men tevens let op de groei der
vraagstukken in aantal en omvang gedu
rende de tijd, die verlopen is sedert 10
november 1919, de dagtekening van het
rapport der commissie-De Meester. Boven
dien maakten de laatste wetswijzigingen
van 1954, 1956 en 1957 een gehele ver
nieuwing van het formele pensioenrecht
meer dan ooit noodzakelijk. Het eindrap
port der staatscommissie houdt dan ook
een ontwerp van een geheel nieuwe pen
sioenwet in. Hierin wordt de samensmel
ting van de burgerlijke en de spoorweg
pensioenwet voorgesteld en worden voor
de unificatie van burgerlijke en militaire
pensioenen de grondslagen gelegd.
ADVERTENTIE
Wij wensen al onze klanten en
toekomstige klanten een goed 1958.
Aan uw materiële welstand kunt u zelf veel
doen door uw kosten voor autorijden zo laag
mogelijk te houden.
Vraag eens inlichtingen, waarom die voor
RENAULT zowel bij aanschaf als onderhoud
zo laag zijn.
GARAGE DEN HOUT
HAARLEM. Heden is de nieuwe
ijsbaan aan de Kleverlaan officieel in
gebruik genomen. Direct na de opening
joegen reeds eenige schaatsliefhebbers
de stijfheid uit de beenen. Het ijs was
nog wat ruw en ongelijk, maar de schaaf
en de schaatsen zullen dat wel doen
beteren. Er is ook gezorgd voor een
kinderbaan, en de zorgvolle moeders
kunnen hun kroost gadeslaan vanuit
het restaurant dan wel vanuit den van
twee flinke vensters voorzienen dames
salon. De nieuwe ijsbaan is gemakkelijk
bereikbaar met de E.N.E.T. De tram
naar Bloemendaal rijdt er langs.
Met de vlaggen, die de nieuwe baan
versieren, is het vreemd gesteld. Som-
miger rood is paarsig bruin. Andere
vlaggen hangen onderstboven. Doch dit
kan wel verholpen worden.
