Van oud naar nieuw in Velsens Antoniusziekenhuis
Eigen carillon moet Beverwijk
sfeer en klank verlenen
2 Januari
2000
enkele paren
sla Uw slag
M
0
THALIA
J
I Jmond-agenda
gcjaHGANAM
Tingelen en brommen in de St. Agathatoren
EEN OUDEJAARS-REPORTAGE
Ruzie in café tijdens
bezoek van Limburgers
Ordeverstoring in
Heemskerk
„Zwarte Zee" nam Engels
schip op sleeptouw
Wijkverpleging voor Velsen
tijdens de jaarwisseling
schoenen, laarzen en
pantoffels
SCHOENHANDEL
Toneelavond van r.-k. Jong
Velsen-Noord
Herv. Toneelgroep met
„Stuurloos"
DINSDAG 31 DECEMBER 1957
Zuster Raymunda bakt de bollen - de keuken geurt
naar olie en sukade.
DE HUIZEN SLUITEN ZICH straks op in zichzelf, als
het licht van de laatste dag stilaan voor de vallende avond
wijkt, en de kerstboom gaat nog éénmaal ontstoken worden.
Moeder trekt de gordijnen dicht. Moeder Henrica, van het
Antoniusziekenhuis ontsteekt bij haar honderdtachtig kinde
ren in de hoge bedden, die deze laatste avond van het jaar
rondom haar zijn, ook de laatste witte kaarsen van 1957 en
de pols in het ziekenhuis gaat deze laatste uren van het
aflopende jaar rustiger dan op gewone dagen. Af en toe stijgt
er een klein verdriet op uit één van die bedden, dat zich
ontlaadt in een korte snik of een huilbuitje. bezorgdheid
over thuis, heimwee naar het eigen gezin, twijfel aan een
spoedig herstel. Op de kraamafdeling, waar drie miniatuur
mensjes in de warme couveuse liggen te bewijzen, dat zelfs
een zevenmaandswichtje al voorzien is van alle gebruikelijk
heden van het mensdom en waar zuster Neelissen samen met
zuster Edelburgia al ettelijke jaren voorzichtig de scepter
zwaait, is de weemoed van deze oudejaarsavond niet zo
duidelijk voelbaar. Want de moeders weten hier, dat zij met
Pasen zéker thuis zullen zijn, misschien de volgende week al.
Op de ziekenzalen is dat minder zeker. Daar "wordt het een
gok op het leven: „Wellicht met Pasen thuisVolgend
jaar om deze tijd ben ik er vast wel uit, want dokter heeft
gisteren nog gezegd, dat er nu mooi schot in gaat zitten
DEZE GEDACHTEN, deze zorgjes en dit verdriet, samen met
de vreugde en de goede verwachting voor een nieuw jaar
dwalen vandaag duidelijker door het ziekenhuis dan op andere
dagen want ook al gaat morgen de zon weer gewoon op en ook
al verandert er met de klok van twaalven niets wezenlijks
oudejaarsavond is een moment van overpeinzing en dat geldt
sterker nog voor een ziekenhuis dan in de huiselijke kring.
Moeder Henrica weet het.
Zij weet, dat de patiënten het vanavond allemaal een tikje
moeilijker hebben dan andere avonden en dat er tien of mis
schien honderd tranen meer geschreid zullen worden dan ge
woonlijk. Daarom heeft zij dan ook instemmend geknikt, toen
zuster Raymunda, de keukenzuster haar voorrekende, dat zij
voor haar klantjes laat es kijken zeshonderd oliebollen en
dan nog de appelbeignets een tien kilo meel en sucade en
rozijnen en krenten nodig heeft.
Dat voorrekenen is al weer een paar dagen geleden gebeurd;
vanmorgen heeft zuster Raymunda met haar helpsters in de
grote ziekenhuiskeuken het beslag klaargemaakt in de grote
kom, die straks naast de frituurbak iri de hoek gezet zal worden
en waar de grote lepel de oliebollen dan nog kleverig uit zal
tillen, die sissend in de olie dompelen om bruin aan te zetten
onder het keurend oog van de zusters.
SINT ANTONIUS zat vanmiddag misschien wel bij het for
nuis, wie zal het zeggen al lijkt het voor deze heilige asceet
van Padua wat moeilijk, te verwijlen daar waar het goede der
aarde door de handen van zijn dienaressen in het wit habijt
gaat.
Want Sint Antonius was een boetprediker, die zijn woorden
geselend deed neerkomen op degenen, die de leefregelen der
Franciscaners probeerden te verzachten en hoe zou hij het dan
eens kunnen zijn, zelfs met een gering oliebollenfestijn in het
ziekenhuis, dat zijn naam draagt?
Toch zal hij er zijn zegen aan geven, want zuster Raymunda
doet dit niet te eigen bate en slechts voor haar honderdtachtig
kinderen rondom, die het op deze avond moeilijk hebben.
Met enig welgevallen zal hij ook zuster Clarissa bezien, de
zuster-portier die waakt over de poort van het huis en die
waakt over de telefoon en die hopelijk niet hoeft te horen, dat
In onze reeks Oudejaarsreportages, die een traditie hebben gemaakt van het weergeven
van de stemming op deze laatste dag in bedrijven of instellingen, waar de „dienst doorgaat is
deze keer een stemmingsbeeld ingelast van het Antonius Ziekenhuis, dat op avonden als deze
een speciale atmosfeer ademt. Dank zij de volhartige medewerking van Moeder Overste Henrica
en haar personeel was één onzer in staat een stukje van de oliebol, die het ziekenhuis op een
avond als deze te proeven krijgt, mee te proeven. Hij vertelt in bijgaand verhaal van zijn erva
ringen, maar vooral van de ervaringen van al degenen, die tesamen „het ziekenhuis uitmaken.
En hij wenst hen bovenal een goed en gelukkig 1958!
tegen dan de vrouwen, lijkt het wel, al zullen ze voornamelijk
alleen maar doen alsof. De mannen kaarten vanavond. Niet
allemaal, maar er kaarten toch velen en als moeder Henrica
even tijd heeft schuift ze misschien bij, want vroeger thuis
werd er door moeder Henrica ook graag een klaverjasje of
pandoertje gelegd en het kan er gezellig zijn op zaal, waar
de mannen de boer en het aas grinnikend van plezier tegen
de zuster uitspelen en haar graag een slag voor zijn. Als het
kan twee of drie.
ZUSTER CLARISSA zit er een beetje alleen bij, vanavond.
Zij heeft de deurwacht en past op de telefoon. Zij weet wel zo
ongeveer, of de ooievaar boven het ziekenhuis cirkelt of dat
er een blindedarmpje op komst is. Zoals twee jaar terug, toen
er op Oudejaarsavond een Engelse varensgast naar het IJmui-
dense ziekenhuis werd overgebracht, die van zijn appendix
afgeholpen moest worden en die met een brede glimlach naar
de operatiekamer werd gereden.
Want die Engelsman had er zelf een macht jolly old pleasure
in, dat hij net op oudejaarsavond aan de wal kon wippen om
een blindedarm armer te worden bij de zustertjes, die hem
lichtelijk vertroeteld hebben, omdat het zo'n vrolijke jongen
was.
OUDEJ A ARSKTNDJES zijn er veel minder dan kerst
kindjes. Zuster Neelissen herinnert zich althans geen oude-
er een ernstig gewonde in aantocht is of een ernstige zieke.
Moeder Henrica vertrouwt er een weinig op. dat de Heilige
Antonius het ziekenhuis speciaal op deze avond onder zijn
hoede wil nemen, zoals hij altoos met uitnemende zorg de
religieuzen en hun huis omgeeft.
Zij weet, hoeveel de mensen moeten missen op deze laatste
dag van het jaar en zij probeert er samen met haar personeel
wat voor terug te geven, al is het maar een extra-kerstkransje
bij de thee en een wat feestelijker menu voor de warme maal
tijd. Zij heeft hiervoor in zuster Raymunda een zeer voortref
felijke handlangster, die zich vanmiddag en vanavond in de
keuken tot het uiterste in zal spannen, om met de materie de
geest te verzetten. Vandaar, dat Sint Antonius tóch best bij het
fornuis kan zitten.
„MOEDER, IK WOU GRAAG wat langer blijven om een
spelletje mee te kaarten". Het is een verzoek, dat van de zuster
van de mannenzaal komt. De mannen kunnen er wat beter
jaarskindjes op haar kraamafdeling. Wel kerstkindjes. Moeder
Henrica weet er ook wel enigen op te noemen. Verscheidenen
kregen „Maria" in hun naam en de moeders waren nog trotser
dan anders, want een kerstkindje is iets bijzonders.
Om half vijf heeft dokter zijn laatste ronde over de kraam
afdeling beëindigd en dan heeft de specialist dokter Bouwdijk
zijn laatste kleine, vriendelijke grapjes uitgedeeld, die altijd
weer een glimlach uitlokken. Hij kan hier makkelijk grapjes
maken, want volgend jaar om deze tijd zullen die jonge moe
ders zeker weer thuis zijn, want het is meestal een kwestie
van tien dagen als er niets tussen komt.
Hij heeft even stilgestaan bij de couveuse en de zuster ge
vraagd of alles in orde is met de drie miniatuurtjes, die daar
in het levenbrengende kastje liggen.
En dan wordt het ziekenhuis aan zichzelf overgelaten. Zuster
Neelissen en zuster Clarissa en moeder overste en zuster Ray
munda hebben hun eigen bezigheden en de avond lijkt daar
door op alle andere avonden. Toch is hij verschillend.
Naarmate de klok de avond verder stuk tikt gaat er bij die
witte bedden op de zalen en in de kamers een gebogen, grijs
mannetje rond, die gen zak vol herinneringen op de rug draagt
en wat droef-glimlachend gaat uitdelen: hier een stukje, daar
een brok. Hier een zorg, daar een verwachting. Hier een vrien
delijk woord, dat tijdens het bezoekuur des middags nog ge
vallen is en dat de hele avond goed maakt, daar de moeilijk
te verteren gedachte aan „thuis", waar vader alleen met de
kinderen achterbleef en met de gedachten aan de hereniging
van het gezin.
HET MANNETJE KOMT ook in het zusterhuis, waar het
lawaai van de straat gedempt doordringt. Het stapt bij de
lekezustertjes binnen en fluistert een paar zoete woorden tij
dens het kopje koffie. Twaalf zusters zijn er in het huis van
nacht zes in de wacht en zes in het zusterhuis. Daar wordt
een spelletje gedaan met iets lekkers erbij. Af en toe dwalen
de ogen naar de klok. Het jaar telt nog dertig minuten, die
langzaam van de grote wijzer druppen. Op straat wordt het
drukker er klinkt een voorbarige knal.
EN DAN IS HET TWAALF UUR in het ziekenhuis, waar
de klok het echt niet hoeft te vertellen. Want zoals aan de
havenkant de sleepboten hun sirenes wijd openzetten en aan
de Zeeweg de eerste vuurpijlen en rotjes de boze geesten ver
jagen, zo is er in elk ziekenhuis ter wereld een teken van pa
raatheid: „de steek". Want omstreeks twaalf uur wordt er om
„de steek" gevraagd. Iedereen wil de steek hebben. Iedereen
laat daardoor weten, dat hij nog wakker is, in de schemerige
doezeling heeft liggen wachten op het laatste moment van het
oude jaar, om zijn medepatiënten en de zusters het nieuwe
jaar af te winnen.
De sentimenten breken even door aan de bedden, in het
zusterhuis, in dat hele wereldje van het ziekenhuis, waar de
nachtverlichting brandt als alle nachten, maar waar deze avond
nog een ander licht is bijgekomen: dat van de hoop op een
spoedig herstel. Een licht, dat niet alleen op de zalen blinkt,
maar evenzeer bij moeder overste, bij de religieuzen en bij de
lekezusters.
Voor iédereen, of zij „Zalig Nieuwjaar" wensen of „Gelukkig
Nieuwjaar". Want het Antoniusziekenhuis kent er geen ver
schil tussen. Sint Antonius ook niet vermoedelijk.
Op zaterdagavond 15 juni is het onrus
tig geweest in Heemskerk. Er hadden zich
velen bij een plaatselijk café verzameld,
waar een ruzie was ontstaan tussen Lim
burgers en Heemskerkers. De politie moest
er aan te pas komen, maar op verzoek
van twee politiemannen verwijderde de
groep, die aangegroeid was tot vijftig a
zestig personen, zich niet.
Maandag moesten zeven jongemannen
van twintig en negentien jaar voor de
politierechter te Haarlem terecht staan.
Allen was tenlastegelegd, dat zij zich bij
een samenscholing niet op bevel van een
politieman verwijderd hadden; één van
hen had zich ook te verantwoorden wegens
belediging van een agent en een ander
wegens belediging en mishandeling van
een agent.
De politierechter noemde het optreden
van de jonge mensen kinderachtig; er was
toch niets bijzonders aan de bezoekers, be
halve dat zij een dialect spraken?
Een der verdachten: „De gasten hadden
gezegd, dat zij Duitsers waren en daar
door ontstond het misverstand."
Het ergste vond de politierechter het
optreden van de jongen die de agent had
mishandeld, waardoor deze een neusbloe
ding had opgelopen.
Verdachte: „Ik was geslagen met een
gummistok en bovendien was ik over mijn
zenuwen geraakt".
Politierechter: „Als je een Limburger
ziet dan behoef je niet over je zenuwen
te raken".
De wachtmeester van Heemskerk deed
mededelingen over de rumoerige avond
van de 15e juni. Een inwoner van Heems
kerk, die uit Limburg komt, had Lim
burgse gasten en allen waren naar een
café gegaan. Over het algemeen is het vrij
druk op zaterdag en zondag in het café
en de politie had bericht ontvangen, dat
een ruzie was ontstaan tussen Heemsker
kers en de Limburgers. Het was tegen
sluitingstijd en er waren ruim vijftig per
sonen op de been. De politie verzocht de
menigte uiteen te gaan, maar aan het ver
zoek werd niet voldaan. Tenslotte is het
gelukt de Limburgers te laten wegtrek
ken. Intussen had een der Heemskerkers
een agent uitgescholden en een ander had
gescholden en geslagen. De laatste tijd
hebben zich behalve het geval van 15 juni
weinig moeilijkheden bij café's voorge
daan, aldus de getuige. Vroeger moet het
erg zijn geweest.
De officier van justitie mr. dr. W. R. II.
Pitlo sprak in zijn requisitoir van een be
krompen dorpsmentaliteit, om te gaan
ruzie maken ais men landgenoten ontmoet
die een ander dialect spreken. Hij eiste
tegen de vijf verdachten die zich te ver
antwoorden hadden wegens het verstoren
van de openbare orde een boete van hon
derd gulden subsidiair dertig dagen, tegen
de verdachte, die bovendien gescholden had
een gevangenisstraf van een week en
tegen de Heemskerker die ook belediging
en mishandeling tenlaste was gelegd een
gevangenisstraf van zes weken
De politierechter herinnerde er aan dat
een Heemskerker enkele weken geleden
eeds veroordeeld was wegens ordeversto-
-ing en belediging tot een boete Vijf ver
dachten werden wegens ordeverstoring
eroordeeld tot een boete van vijfenzeven-
:g gulden, subsidiair dertig dagen hechte
nis, de verdachte, die zich te verantwoor
den had wegens ordeverstoring en beledi
ging tot een boete van honderd gulden,
subsidiair dertig dagen en de laatste ver
dachte tot een gevangenisstraf van drie
weken.
De zeesleepboot „Zwarte Zee" van L.
Smit en Co's Internationale Sleepdienst
heeft op de Atlantische Oceaan, ongeveer
1100 mijl noordoost van San Juan (Porto
Rico) het 5388 b.r.t. metende Britse m.s.
„Trelevan" met machineschade aangetrof
fen en op sleeptouw genomen. Het schip,
dat op weg was van Calcutta naar Hava
na, wordt door de „Zwarte Zee" naar San
Juan gebracht.
De wijkverpleging voor Velsen wordt
tijdens de jaarwisseling waargenomen door
zuster Spiers, Geelvinckstraat 27, telefoon
K 25103936; zuster Man, Kanaaldijk 240,
tel. 4383 en zuster Lammerts. Zuster Spiers
behandelt de gevallen in Velsen-noord en
IJmuiden-oost; zuster Man in IJmuiden en
IJmuiden-oost, en zuster Lammerts in
Santpoort en Driehuis.
ADVERTENTIE
begint de verkoop van
waaronder
Kennemerlaan 65 IJmuiden
De Instuif r.k. Jong Velsen-Noord geett
zondag 5 januari in het Kennemer Theater
te Beverwijk een toneeluitvoering van
„Wie zonder zonden is". Er is bal na met
medewerking van het IJmond-kwintet.
De Hervormde Toneelgroep te IJmui-
den-Oost heeft al enige tijd het toneel
stuk „Stuurloos" in studie. Dit spel van de
zee zal worden opgevoerd op 11 januari en
13 januari.
ONVERMOEIBAAR DANSEN de folkloristen door Beverwijk. Zwierig en
gracieus begeleid door tokkelende gitaren, zingende harpen en speelse violen.
Een fleurige mengeling van bonte zij en kant, flonkerende juwelen, lieflijke
muziek en opgewekt geroezemoes, streelt de ogen en oren van de opeengepakte
toeschouwers. De middeleeuwse geest zweeft door het Beverwijkse, broederlijk
verweven met de hedendaagse sfeer van tunnels en fabrieken. Beverwijk in
feesttooi, onder een uitbundig zonnetje, dat zijn stralen uitgiet over de bloemen
pracht in Scheybeeck en dat de pracht en praal van de folkloristische costuums
van de dansers en de charmante danseressen, tezaam gestroomd uit alle delen
van de wereld, extra luister verleent. Maar boven alles uit is het beurtelings ijl
getingel en zoemend gebrom te horen van het carillon in de toren van de Sint
Agathakerk, die hoog boven de krioelende en feestende burgerij uitsteekt. Het
carillon galmt zijn vreugde uit over de kleur en schittering op en om het pas
voltooide Meerplein en de tonen zweven mee op de wind over de daken van de
stad, van zuid naar noord, van west naar oost, om maar heel geleidelijk aan te
versterven. Luchtige en gracieuze klanken, even luchtig en gracieus als de dansen
ver beneden op het plein. Vrolijk en opgewekt als de bevolking zelve. Zwoel en
warm van toon als de geurende augustusavond.
„Toekomstmuziek, letterlijk toekomst
muziek", zegt ge. Inderdaad toekomstmu
ziek. Maar tevens een te verwezenlijken
muziek, mits de Beverwijkse burgerij haar
medewerking verleent. Het folkloristisch
festival zal naar alle waarschijnlijkheid
begin augustus van het (nabije) volgende
jaar doorgang vinden. Tevens zal wellicht
het Meerplein tegen die tijd voltooid zijn.
Maar van de burgerij hangt het groten
deels af, of het carillon inderdaad in de
toren van de St. Agathakerk zal komen.
En dat is tevens een hartewens van het
College van Regenten van de Beverwijkse
stichting „Vrienden van de Beiaard", wel
ke stichting onlangs werd opgericht. Hun
primaire doel is namelijk (zo staat het in
de statuten): „Het doen plaatsen en ter
plaatse houden van een openbaar klokken
spel in de klokkenkoepel van de St. Aga
thakerk aan de Breestraat in Beverwijk
en vervolgens het beheer en het onderhoud
daarvan te verzorgen".
Arm aan cultuurmonumenten
Beverwijk is namelijk arm aan cultuur
monumenten en dat nu binnenkort Bever
wijk zijn zevenhonderdste verjaardag als
stad zal gaan vieren. Het carillon zal er
zeer veel toe bijdragen om de stad meer
allure te geven en het zal ook het saam
horigheidsgevoel van de burgerij bevor
deren. Op feestdagen zal het zijn muzikale
klanken over de stad uitstrooien en als
een echtpaar zijn gouden trouw viert, zal
het met een bepaald wijsje de feeststem
ming kunnen verhogen. Maar ook zal het
kunnen meewerken om acties te onder
strepen, zoals e~n winkelweek bijvoor
beeld.
Stem van de stad
Het zal öp den duur onverbreekbaar ver
bonden zijn met de stad en zijn inwoners.
Het zal de stem van de satd moeten wor
den. Maar dat kost veel geld. Er moet door
de burgerij veel worden geofferd voordat
men uiteindelijk kan zeggen: „laat de klok
nu maar luiden".
Het ligt in de bedoeling var het College
van Regenten om in de klokkenkoepel van
de St. Agathakerk een vier-octaafs caril
lon, bestaande uit zevenenveertig klokken
aan te brengen, hetgeen ongeveer vijftig
duizend gulden zal vergen. Het r.-k. kerk
en schoolbestuur van de parochie van de
Heilige Agatha heeft bovendien toegezegd,
dat de drie nieuwe luidklokken als onder
deel van het klokkenspel mogen worden
gebruikt. Deze luidklokken blijven echter
het volledige en onbezwaarde eigendom
van het kerkbestuur.
Volautomatisch
Het carillon zal volautomatisch en elek
trisch bespeelbaar zijn. Het is echter ook
mogelijk het klokkenspel door middel van
een beiaardklavier met de hand te bespe
len. De koepel leent zich uitstekend voor
een carillon, temeer daar de opgang ten
gevolge van het aanbrengen van de luid
klokken danig is verbeterd.
Kortademige beiaardiers zullen ook hun
zevenenveertig speelkameraden van nabij
kunnen aanschouwen, hoewel zij daarvoor
eerst om en nabij de honderdtachtig treden
moeten overwinnen. Daar staat echter
tegenover, dat zij in het geval van ver
moeidheid of kortademigheid even een
wijle op een van de vele bordesjes, die tus
sen de trappen gelegen zijn, kunnen uit
blazen.
Comité van aanbeveling
Het streven van de „beiaardvrienden"
wordt nog onderstreept door een comité
van aanbeveling, een comité, dat bestaat
uit een groot aantal vooraanstaande figu
ren uit alle lagen van de bevolking. Te
vens waren de burgemeester, de heer J. G
S. Bruinsma en de president-directeur van
de Koninklijke Nederlandse Hoogovens en
Staalfabrieken in IJmuiden, ir. A. H. In-
gen Housz, bereid om als beschermheren
op te treden. En dat zegt meer, dan zulks
ep het eerste gezicht lijkt, want beide nota
belen zijn verwoede liefhebbers van klok
ken in het algemeen en van klokkenspelen
in het bijzonder.
De burgemeester bijvoorbeeld is onder
meer bestuurslid van de beiaardschool in
Amersfoort en weet zodoende wel waar de
klepel hangt. Bovendien heeft hij wel eens
meer klokken horen luiden.
De stichting denkt de benodigde gelden
bijeen te krijgen door middel van acties,
alsmede giften en schenkingen van parti
culieren, bedrijven en/of overheidsinstan
ties. En eventueel later nog uit subsidies,
contributies en dergelijke.
Het initiatief zal echter grotendeels van
particulieren uit moeten gaan en dat is
ook reeds gedeeltelijk het geval. Een tien
tal bedrijven heeft reeds een bedrag van
tienduizend gulden toegezegd, waarvan nu
al een deel is ontvangen. Meerdere bedrij
ven moeten echter volgen. Dit zal men
trachten te stimuleren door elk bedrijf, dat
een van de 47 klokken wenst te „kopen"
toe te staan in haar eigen klok de naam
van het bedrijf alsmede een passende
spreuk te vereeuwigen.
In de „Oude Klink"
In de „Oude Klink", het schemerige en
intieme zaaltje, overblijfsel uit een roem
rucht verleden, heeft ir. L. Stoelinga, de
gewaardeerde voorzitter van het College
van Regenten van de „Vrienden van de
Beiaard" verteld, hoeveel medewerking hij
reeds van alle zijden ondervindt. Vol lof
is hij over de medewerking, die de stich
ting heeft ondervonden van het kerkbe
stuur van de St. Agathakerk: namelijk
gastvrijheid voor het klokkenspel in de
koepel van de toren. De toestemming werd
echter verleend onder voorwaarde, dat het
carillon geen afbreuk zal doen aan de kerk
diensten. „En dat zal ook niet het geval
zijn", verzekerde de voorzitter ons.
Zo blijkt het initiatief van de „beiaard-
vrienden" gerede kans tot slagen te hebben,
mits de burgerij - het zij nogmaals gezegd
- een flinke duit in het zakje zal doen. Zij
zullen hierdoor niet bedrogen uitkomen
roant een secundair doel van de stichting
is om het klokkenspel uiteindelijk aan de
gemeente Beverwijk over te dragen. En
dan zal het in goede handen komen. Daar
zal de burgemeester, de heer Bruinsma,
wel voorzorgen.
Stadsbeiaardier
„Als het carillon er eenmaal is dan zul
len wij ongetwijfeld overgaan tot het aan
stellen van een stadsbeiaardier en zullen
er luisterspelen op het program komen te
staan. Het carillon zal sfeer verlenen aan
alle stedelijke en nationale gebeurtenissen.
Het zal een onderdeel van de „couleur
locale" worden", verzekerde de burgemees
ter plechtig. En aan het enthousiasme,
waarmee hij deze voor de „beiaardvrien
den" zo gedenkwaardige en misschien wel
historische woorden uitsprak, was wel te
zien. dat hij het klokkenspel oprecht en
goed gezind is. „Als we een nieuw stadhuis
krijgen zal ik er bovendien voor ijveren,
dat daarin eveneens een klokkenspel wordt
aangebracht", voegde hij hier aan toe. „We
moeten de totstandkoming van een carillon
zien als een zaak, die de gehele gemeen
schap aangaat", zei hij tot slot, een uit
spraak, waar de regenten uiteraard vol
komen mee instemden.
Zo ziet het er voor de klokkenminnende
Beverwijkers rooskleurig uit. En als een
maal de beiaardier zijn klavier zal be-
k'i' rr i om het eerste wi.ise aan de klok
ken te ontlokken, dan zal dit de Bever
wijkers ongetwijfeld als klassieke muziek
in de oren klinken. Dan zal ook het beeld,
waarvan wij in de aanhef gewaagden, niet
zo irreëel zijn als het vluchtig beschouwd
leek en dan zal ook deze toekomstmuziek
geen toekomstmuziek meer zijn.
ven
ADVERTENTIE
het theater met de beste films
vertoont WOENSDAG (Nieuwjaars
dag) aanvang 7 en 9.15 uur
de beste en vrolijkste musical sinds
jaren
VIVA LAS VEGAS
in cinemascope en prachtige kleuren
met Dan Daily, Cyd Charisse, Frankie
Laine op naar Las Vegas, het centrum
van vermaak in Amerika
Een amusementsfilm vol vaart, humor,
zang en muziek
WOENSDAGMIDDAG (Nieuwjaars
dag) 3 uur
STAN LAUREL - OLIVER HARDY in
VAN DE REGEN IN DE DRUP
Daverende vrolijkheid v. jong en oud 1
DONDERDAG a.s„ 8 uur
speciale voorstelling
IN DE GREEP DER ZONDE
met Franco Fabrizi en Margot Hilscher
Het dramatisch conflict tussen moeder
liefde en gekochte liefde.
Harde werkelijkheid aan de zelfkant
van de samenleving 18 jaar.
De vertoning van de oorspronkelijk
aangekondigde film Terwille van ons
Huwelijk is wegens prolongatie elders
uitgesteld.
MARKTBERICHT BEVERWIJK
BEVERWIJK, 30 dec. - Andijvie 0,45—
f 0,78; waspeen 0,120,33; spruiten 0,34
f 1,witlof 0,641,prei 0,10
ƒ0,28; boerenkool ƒ0,12ƒ0,19; groene-
kool ƒ0,06—ƒ0,15; rodekool 0,05—0,10;
Bloemendaalse gele 0,06—0,19; knollen
ƒ0,11—ƒ0,25; sla ƒ0,04—ƒ0,08; uien ƒ0,06
-ƒ 0,16.
VELSEN
DINSDAG 31 DECEMBER
Thalia: Geen voorstelling.
Rex: Geen opgave ontvangen.
WOENSDAG 1 JANUARI
Thalia: „Van de regen in de drup", 15
uur; „Viva Las Vegas", 19 en 21.15 uur.
Rex: Geen opgave ontvangen.
DONDERDAG 2 JANUARI
Thalia: „In de greep der zonde", 20 uur
(speciale voorstelling).
Rex: Geen opgave ontvangen.
Openbare leeszaal en bibliotheek: Ge
opend van 10 tot 12.30 uur; filiaal open
van 10 tot 12 uur.
Alcoholics Anonymous: Spreekuur in
zaal Abelenstraat, 20 uur.
Raadhuis: Spreekuur van wethouder R.
Verbeek, Openbare Werken, Volkshuis
vesting, Behartiging van Zaken betref
fende het grondbedrijf, 9.30 tot 12 uur.
BEVERWIJK
DINSDAG 31 DECEMBER
Géén bioscopen.
Openbare leeszaal, Prinsessenlaan 17,
geopend van 15—17 uur; lees- en studie-
hoeken geopend van 1517 en 18.30—
20.30 uur.
R.K. leeszaal, uitleenbibliotheek geopend
van 15—18 en 19—21 uur; lees- en stu
diezaal geopend van 1013, 1518 en
1921.30 uur; jeugdleeszaal geopend van
16—17.30 uur.
Wijk aan Zee, filiaal r.-k. leeszaal, St.
Odulfstraat 12, geopend van 10—11 en
1718 uur.
WOENSDAG 1 JANUARI
Kennemer Theater, 14.30 uur: „Het leven
is geen lolletje"; 16.30, 19 en 21.15 uur:
„De dochter van de Ambassadeur".
Luxor Theater, 14.30 uur: „Zet 'm op
George"; 16.30, 19 en 21.15 uur: „De
woesteling".
