Toenkoe Abdoel Rahman: „Ik wil van
Malaya een gelukkig land maken"
FILATELIE—
Denen gaan belangen van Far
Oers met Engelsen bespreken
Kinderkopjes
Van dag tot dag
J
Na tien jaar
EEN WIJS EN AARDIG
STAATSMAN
NAAIMACHINES
^Praatótoel
^"Hoe is het ontstaan?
„Als wij de bekwaamheid en eerlijkheid van
het Britse bestuur kunnen handhaven,
zijn we al een heel eind op streek"
ZATERDAG 6 SEPTEMBER 1958
f
Radiozender Huizen
onder de hamer
Voor goede on
duurzame vloeren
EDELHOUT
vloeren
Nieuwe tin-invasie der
Russen in Londen
Morele moed
MEER TWAALFMIJLSZONES?
&p de
V.S. leverden defensieve
wapens aan Israel
Dit woord:
ZOET EL A A RSTER
Het tweede lustrum van Koningin Ju
liana's regering is, op wens van de
Koningin zelf, niet officieel gevierd. Noch
tans gaat ons volk niet achteloos voorbij
deze mijlpgal, die de jubilaresse zelf zon
der stil te staan wenst te passeren. In de
soberheid dezer herdenking, die in het ka
rakter van onze Vorstin past, zou uitbun
dige eerbetuiging een wanklank zijn. Wij
menen niet beter te kunnen doen dan op
deze dag en plaats woorden te herhalen,
die wijlen Robert Peereboom, in leven
directeur-hoofdredacteur van ons blad, op
7 september 1948 in de hoofdartikel
kolom onder meer neerschreef:
„Bij haar inhuldiging in de Nieuwe Kerk
heeft Koningin Juliana woorden gesproken,
die bij allen die luisterden in de kerk
en aan de radio ontroering moeten heb
ben gewekt. Wij hebben allen gevoeld hoe
onze Koningin ons volk en de tijd, waarin
wij leven, verstaat. Wij hebben de moed
en vastberadenheid gehoord, die wij ken
nen als het wezen en de uiting der
Oranjes".
En verder schreef Robert Peereboom:
„Wij hebben op deze zesde september op
nieuw beseft dat een geluk ons volk ten
deel is gevallen in de persoon van deze
Koningin. Wij hebben de eigen taal ver
staan van de zuivere, sterke persoonlijk
heid, die ons diep getroffen heeft door de
woorden waarin zij haar Moeder dankte
en eerde en waarin zij persoonlijke ge
voelens tot uiting bracht omtrent de zware
taak, die zij op zich heeft genomen. Het zo
te kunnen zeggen, dat gaf op wonderlijk
aangrijpende wijs het vertrouwen weer,
dat tussen het Huis van Oranje en het
volk altijd heeft bestaan.
De Koningin heeft erkenning van de
nieuwe ontwikkeling onzer tijden niet ge
schroomd uit te spreken. Zij heeft, zich
richtend tot de leden van de Staten-Gene-
raal, de dreiging van nieuwe onheilen na
de tweede wereldoorlog niet verbloemd,
maar daaraan deze veelbetekenende woor
den toegevoegd: „Nederland moet niet al
leen drijvende blijven op de wilde golven
van het wereldgebeuren, het moet zelf zijn
koers bepalen en bovendien trachten met
de andere volken samen de koers uit te
zetten van de ganse wereldvloot. Wij moe
ten er niet op zien of dat offers kost. Als
het nodig blijkt moeten wij bereid zijn
ballast uit te werpen. Alle hens aan dek.
„Eendracht en nog eens eendracht!" heeft
Koningin Wilhelmina ons op het hart ge
bonden".
„De stem van Koningin Juliana", aldus
besloot Robert Peereboom, „heeft niet tot
ons gesproken als die van een verleden,
dat historie geworden is, maar als die van
een moedige vorstin van onze tijd, die
hoopvol vooruit ziet en nieuwe ontwikke
ling erkent. Hoopvol, aanmoedigend, een
nieuwe weg wijzend aan ons volk. God
zegene haar".
Het zendercomplex Huizen, eens in ge
bruik bij Phohi, Wereldomroep en
H.D.O. zal binnenkort uit het Gooise land
schap verdwijnen. Gistermiddag zijn de
zendmasten en wat daarmee annex is ge
veild.
De twee zestig meter hoge stalen masten
met de zware draaitafel waarop zij
staan, en de vier houten masten van vijf
tig meter gingen gezamelijk voor
17.178 van de hand. Een Amsterdammer
kocht ze voor de sloop. Een stalen antenne
mast van vijftig meter werd afzonderlijk
geveild voor 455. De omheining bracht
f 1400 op en een houten gebouwtje 2300.
Advertentie
$*v-;
HAARLEM
ZIJLSTRAAT 96
TELFF.V 10340
Opnieuw heeft Sovjet-Rusland vrijdag de
Londense metaalbeurs overstroomd met
een groot aanbod van Russisch tin De
leiding van het buffervoorraadfonds der
Internationale Tinraad zag zich genood
zaakt, grote aankopen te doen teneinde te
verhinderen, dat de prijs beneden het ba
sisniveau van 730 pond sterling per ton
zou inzakken. Gisteren was de beursprijs
vóór de nieuwe Russische invasie, nog
slechts 7301-4 pond, bijna twintig pond min
der dan de prijs die maandag genoteerd
werd, nadat de regering invoerbeperkingen
op het Russische en Chinese tin had inge
steld. De prijsdalingen later in de week
zijn hoofdzakelijk veroorzaakt door aan
bod van Russisch tin, dat reeds >n Enge
land is ingevoerd.
Acht andere landen hebben het voor
nemen, de tin uit Rusland en Peking-China
eveneens aan invoerbeperkingen te bin
den, maar totnogtoe is alleen in Nederland
uitvoering aan dit voornemen gegeven. De
Nederlandse import uit het Sovjetblok zal
met veertig percent van de tininvoer in
de laatste twaalf maanden 11510 ton) be
knot worden.
KOEALA LOEMPOER „Ik heb mijn hele leven Nederlandse sigaren
gerookt. Ze zijn de beste, de fijnste ter wereld. U vraagt of Nederlandse onder
nemingen in Malaya welkom zouden zijn. Dat zijn ze zeker, ik heb veel van de
bekwaamheid en de werklust van uw landgenoten gehoord. Maar als u Neder
landse firma's wilt aanmoedigen zich in Malaya te vestigen, vergeet dan vooral
niet bij een sigarenfabriek aan te kloppen. Want transport en invoerrechten
maken mijn geliefde rokertjes nu een beetje duur." De man die dat zegt, is de
glimlachende premier van de federatie Malaya, Toenkoe Abdoel Rahman Ibni
Almarhoem Sultan Abdoel Hamid Halim Sjah, de aardigste staatsman die ik ooit
heb geïnterviewd. Zijn eerste opmerking tekende de grondlegger van Malaya's
onafhankelijkheid, de zevende zoon van de sultan van het Maleise vorstendom
Kedah, al ten voeten uit. Want de Toenkoe zal altijd en tegen iedereen onbevan
gen en fris van de lever iets vriendelijks zeggen. Zijn goedgemutste openhartig
heid doet trouwens de haren van zijn perschef op gezette tijden te berge rijzen.
En eer men in het bungalowachtige kantoor van de Toenkoe, dat in een frisse,
groene tuin van het hete Koeala Loempoer staat, wordt toegelaten, krijgt men
van die perschef een ganse gebruiksaanwijzing mee. „Wilt u astublieft niet over
Indonesië praten, de Toenkoe is zo openhartig. En als de Toenkoe er een idee
uitgooit, wilt u het in 's hemelsnaam niet zo maar in de krant zetten?". De man
had zulke rauwgeschaafde zenuwen gekregen van alle knuppels die de Toenkoe
al glimlachend in het Zuidoostaziatische hoenderhok had geworpen, dat hij bij
voorbaat vast in de afweerhouding ging zitten.
Onnodig overigens,
want hoe iemand ooit
werkelijk boos zou
kunnen worden op
deze charmante Ma
leise edelman, die ge
zond verstand boven
briljantie stelt, zacht
moedige wijsheid bo
ven scherpe intelli
gentie, wiens ambitie
eerder een beetje
betere menselijke
verstandhouding
geldt dan wereldher-
vormende stelsels, is
mij een raadsel. Slim
is de Toenkoe overi
gens wel en in de po
litiek heeft hij een
gouden hand. Zijn re
geringscoalitie, de al
liantie van Malaya's
Chinese unie en de
Verenigde Maleise
Nationale Organisatie
bezet 51 van de 52 ze
tels in het parlement.
„We zouden een wat
sterkere oppositie
moeten hebben, dat is
gezonder", zegt hij en
zijn ogen glinsteren
achter zijn brillegla-
zen, „misschien moe
ten we de tegenpartij
eens wat praktisch
advies geven".
De Toenkoe komt
nog even openhartig
terug op de kansen
voor het Nederlandse
bedrijfsleven waar
men overigens niet al
te zwaar aan moet
tillen, want voors
hands biedt Malaya's
economie nog niet
veel ruimte tot uit
bouw en zegt: „Eén ding, uw landgeno
ten zouden wel jonge Malayanen moeten
opleiden voor topfuncties. Dat is nodig
voor een jong land als dit. De Nederlanders
hebben dat elders geloof ik niet altijd ge
daan". Het is een vriendelijke, maar dui
delijke verwijzing naar Indonesië, een on
derwerp dat helaas taboe is. Taboe? Wan
neer ik de mening van de Toenkoe over de
toestand in Zuidoost-Azië vraag, neemt hij
de vingerwijzing onmiddellijk aan: „Ik
hoop dat de gelovige mohammedaanse ele
menten in Indonesië tenslotte de wassende
invloed van het communisme zullen kun
nen keren". Als een zenuwachtige voetbal
arbiter werpt de perschef, die de betrek
kelijke lage dunk van de Toenkoe over de
huidige leiders van het Indonesische broe
dervolk ként, zich in de discussie: „Heren,
er zou niét over Indonesië worden gepraat."
De eerste minister en ik kijken elkaar als
twee betrapte schooljongens schuldbewust
aan. Maar we gaan de perschef nog even
zenuwachtig maken door terug te komen
op een ander idee van de Toenkoe zijn voor
de vuist weg gelanceerde gedachte om in
Zuidoost-Azië een pact van zelfverdediging
te scheppen ter vervanging van de Zuid
oostaziatische Verdragsorganisatie. Dat pact
zou geen westelijke landen omvatten, maar
naast de Aziatische leden van de ZO AVO
wel de huidige neutrale landen van het
gebied Het plan deed allerwegen zoveel
storm opsteken, dat Malaya's persvoorlich
ters zich weken lang in het zweet werkten
om te verklaren dat de Toenkoe het niet zó
bedoeld had. Maar tot radeloze ontzetting
van zijn perschef zegt de Toenkoe nu: „Ach
ja, het leek mij wel een aardig idee". De
perschef haalt pas opgeluchter adem, als
de Toenkoe er aan toevoegt: „Maar ik had
er eigenlijk in eerste aanleg een regionale
organisatie voor economische ontwikkeling
mee op het oog".
Het gesprek keert terug tot Malaya. Wat
denkt de Toenkoe van het moeilijkste pro
bleem van zijn land, de bijna gelijke ver
deling van de bevolking in Maleiers en
Chinezen. En daar wordt de Toenkoe ern
stig. Hij zegt: „Kijk eens, ik heb twee Chi
nese kinderen geadopteerd. En er is mij als
Maleise vader op de hele wereld niets
liever dan die twee peuters. De Maleiers
zullen moeten leren met de Chinezen
samen te leven, te beseffen dat de Chine
zen een ontzaglijke bijdrage tot dit land
leveren. Maleiers en Chinezen zullen moe
ten leren Malayanen te worden. Anders
gaat het land er onderuit. Maar ik ben
daar niet somber over. Als u ziet op hoeveel
gebieden die bevolkingsgroepen al naar
elkaar toe groeien, in de sport en de poli
tiek bijvoorbeeld, dan is er helemaal geen
reden tot wanhoop. Vooral wanneer wij de
restanten van de communistische terreur
onder de knie hebben, zal dat allemaal nog
veel makkelijker gaan".
Premier Toenkoe Abdoel Rahman
loer blijven liggen, eeuwig proberen het
strategische Malaya te infiltreren. En wij
zullen eeuwig waakzaam moeten blijven".
Ik vraag de Toenkoe tenslotte, wat hij
het liefst zou doen voor het land, dat hij
onafhankelijk heeft gemaakt. En dan
wordt hij ernstig, een weinig verlegen zelfs,
als hij zegt: „Ik zou van Malaya een „happy
country, een gelukkig land", willen maken.
Hoe? Ik geloof dat als wij straks, wanneer
wij geheel en al op eigen benen moeten
staan, de standaard van de bekwaamheid
en eerlijkheid van het Britse koloniale
bestuur zouden kunnen handhaven, wij een
heel eind op streek zouden zijn".
En op dat ogenblik beseft men niet alleen
met een wijs en een aardig staatsman van
doen te hebben, maar ook met een man
van grote allure. Want waar, in deze na-
koloniale periode, ontmoet men tussen de,
misschien met reden, verbitterde leiders,
die nochtans die verbittering op de ruggen
van hun volk uitleven, die in hun furieuze
anti-koloniale neurose tot geen redelijk be
sef meer in staat lijken, de morele moed
tot zulk een erkenning? Bepaald niet in
Djakarta, waar een even zachtmoedig volk
als dat van Malaya meer dan aan wat ook
behoefte heeft aan een man van het kali
ber van de glimlachende, beminde 52-
iarige Toenkoe Abdoel Rahman in Koeala
Loempoer. Een man aan wiens ogen men
kan zien, dat hij veel gelachen heeft in
zijn leven en die nu van Malaya een ge
lukkig land wil maken.
OOSTENRIJKDr. Oswald Redlich, één
van de bekendste Oostenrijkse historici,
werd 100 jaar geleden geboren. Op 12
september zal een herdenkingszegel van
2,40 s. (roodachtig blauw) verschijnen,
die zijn portret vertoont. De zegel heeft
een oplage van 3 miljoen exemplaren.
Het ontwerp is van Robert Fuchs en de
gravure van Georg Wimmer.
HONGARIJE. Ter gelegenheid van de
dit jaar in Boedapest gehouden en nog
te houden Europese en Wereldsport-
kampioenschappen is een serie van ze
ven waarden in omloop gebracht. Het
zijn een 20 f. met een tafeltennisracket,
een 30 f. met een tafeltennisspeler in
actie, een 40 en een 60 f. met worste
laars, een 1 ft. met een waterbalspeler,
een 2,50 ft. met schoonspringster en een
3 ft. met een zwemmer.
GRIEKENLAND. Van 11 tot 19 septem
ber zal in Athene het internationale
congres over de bescherming van de
natuur worden gehouden. Voor deze
gelegenheid zal op 15 september een
serie postzegels van acht waarden wor
den uitgegeven met afbeeldingen van
bloemen en figuren uit de Griekse my
thologie. De waarden zijn: 20 l. Nar
cissus, 30 I. Daphne, 50 I. Venus, 70
Pan, l dr. crocussen, 2 dr. irissen, 3,50
dr. tulpen en 5 dr. cyclamen.
Advertentie
Alle merken, dus ruime keuze
ENGEL, Gr. Houtstr. 181, Tel. 14444
Een Maleis meisje en een Chinees
kind voor deze twee rassen
een gelukkig land
O O
Hoe lang zal de strijd tegen de commu
nistische terreur nog duren, wanneer zal de
„Emergency" (de noodtoestand) opgeheven
worden? „Nooit", zgt de Toenkoe bedaard
en zijn perschef, die al meer dan eens nei
naderend einde van de „Emergency", ook
als onderdeel van de verkiezingsbeloften
van de Toenkoe, heeft uitgeroepen, vliegt
alweer overeind alsof hij door een giftige
spin is gestoken. „Nooit", zegt de Toenkoe
nog eens en kijkt glimlachend zijn officiële
voorlichter aan, „wél zullen we binnenkort
de laatste restanten van de georganiseerde
terreur, de laatste benden in de jungle uit
roeien en zullen normaler toestanden te
rugkeren. Maar de vijand zal eeuwig op de
De grondlegger van een bekwaatn
en eerlijk bestuur: het standbeeld
van R-'ffL't in S:n"
KOPENHAGEN (UPI) De n-m.se
premier Hansen heeft in een radiorede
vrijdagavond verklaard, dat zijn regering
alle begrip heeft voor de wens der bewo
ners van de Far Oer-eilanden, de visse-
rijgrens ook uit te breiden tot 12 mijl, maar
dat de Deense regering gebonden is aan
de overeenkomst met Engeland uit het
jaar 1955, die men niet eenvoudig opzij
kan zetten. Hij zeide, dat indien de situa
tie in 1955 dezelfde ware geweest van nu,
Denemarken die overeenkomst nimmer
zou hebben gesloten. Thans kon hij de
Far-Oer eilanden slechts verzekeren, dat
men alles zal doen om hen te helpen en
dat men met Engeland besprekingen zal
trachten te openen.
(Reuter) Er gaat een Deense delega
tie van vier man naar Londen voor een
bespreking van de visserij grens der Far-
Oer-eilanden.
In berichten uit Kopenhagen is gezegd,
dat het gevaar van een dergelijke inva
sie als gevolg van het IJslandse besluit
tot uitbreiding van zijn visserijzone de
Deense regering heeft genoodzaakt onder
handelingen met Engeland te beginnen
over een mogelijke vergroting van de vis
serijzone rondom de Far-Oer.
Volgens een persbericht uit Oslo heeft
minister Lysoe gezegd dat eerste het re
sultaat van de Deens-Britse onderhande
lingen dient te worden afgewacht. Hij gaf
verder als zijn mening te kennen, dat de
kwestie van de viszones op internationaal
plan en binnen de UNO moet worden opge
lost.
Slapeloze nachten
REYKJAVIK (UPI) De IJslandse
communisten zijn vrijdag begonnen met
een campagne om nieuwe onderhandelin
gen met Engeland over de visserijgrens
te verhinderen. Op de Vestmannaeyjar-
eilanden ten zuidwesten van IJsland heeft
de onder communistische invloed staan
de unie van vrouwelijke employés in de
visindustrie aangedrongen op een boycot
van Engelse goederen en op verbreking
van de diplomatieke betrekkingen. Dit r at
ste werd eveneens geëist door twee unies
in Noord-IJsland. De bedoeling is zulk een
anti-Engelse stemming te kweken, dat de
regering niet meer zou durven ingaan op
een uitnodiging tot nieuwe onderhandelin
gen.
Inmiddels hebben twee boten van de IJs
landse kustwacht zich bij de visserij-in-
spektievaartuigen gevoegd om onrust te
scheppen onder de Engelse vissers binnen
de twaalf mijlszone. Deze taktiek van on
rust scheppen schijnt wel succes te heb
ben. Een Engelse trawler zond bijvoor
beeld een radiobericht uit, dat hij buiten
de twaalfmijlszone ging om de beman
ning de gelegenheid te geven eens een
keer te slapen.
LONDEN (Reuter) IJslandse kanon
neerboten hebben naar een mededeling
van de Britse admiraliteit opnieuw ge
tracht twee Britse trawlers nabij de IJs
landse kust te enteren. Volgens het ver
slag van het Britse fregat Eastbourne, dat
de Britse vissersvloot beschermt, hadden
twee kanonneerboten een half uur naast
twee trawlers gevaren met een groep man
schappen gereed om over te springen. De
vissers van de trawlers stonden klaar de
enterpoging te weerstaan, maar plotseling
waren de IJslanders, die de radio van de
trawlers hadden gestoord, in de mist weg
gevaren. Het voorval geschiedde buiten de
viermijlszone, maar binnen IJslands
twaalfmijlszone.
Eigen kweek
Ik heb eens een mens kunnen kopen.
Voor tweehonderd-en-vijftig Franse
franken, dus dat was te geef.
Nu was het wel een heel klein mensje,
ze zal niet veel ouder dan vier jaar zijn
geweest. Er zat geen lood vlees op het
broze skeletje, en in het hoekige gezichtje
waren de ogen groot en zwart, en dof als
gedroogde pruimen- Haar ouders wilden
haar graag verkopen aan de meestbiedende
om de eenvoudige reden, dat ze geen hapje
eten meer voor haar hadden, evenmin als
voor haar broertjes en zusjes en zichzelf.
Daarom wilden ze haar aan me overdoen
voor een hele rijksdaalder en dan kon ik
haar meenemen naar waar ik wilde. Zelf
zouden ze weer wegtrekken, de eindeloze
woestijn in op zoek naar eten en wat slecht
water om te drinken. Kleine meisjes heb
ben een negatieve waarde voor nomaden,
ze eten mee en brengen niets op.
Ik heb dat kleine mensje niet gekocht.
Natuurlijk niet, want dat doe je niet als
weldenkend mens, zelfs al weet je dat het
kind op zijn best een uitermate twijfel
achtige toekomst tegemoet ging en zeer
waarschijnlijk de hongerdood. Je geeft de
ouders wat geld en hoopt er dan maar het
beste van. En je gaat verder en vergeet dat
kind en de rijksdaalder, die de ouders het
waard achtten.
.tot je in de krant leest dat je voor
f 3000 de eigenaar kunt worden van een
gezonde, goed uit de kluiten gewassen en
hopelijk vlijtige voetballer. Laat ik meteen
vertellen dat de hele voetbalsport voor mij
een duister mysterie is, evenals „het sy
steem" dat er om hangt en er aan kleeft.
Soms lees ik wel eens een voetbalverslag
vooral omdat ik me graag verbaas over
wat er aan lyrisch kan vloeien uit de pen
nen van sportverslaggevers.
In een dergelijk artikel las ik dan iets
over de prijzen, die voetballers kunnen op
brengen, en een nieuwe wereld ging voor
me open. Wel, wel, wel, zijn wij veront
waardigd over die lelijke Arabische vor
sten, die slaven houden en opkopen? Pra
ten wij over slavernij, waaronder te ver
staan valt het in bezit krijgen voor een
bepaalde som van een bepaald persoon,
die dan verwacht wordt voor de koper te
werken, of dat nu het schoonmaken van
een tent is of het trappen tegen een bal?
Men had het over „eigen kweek" - wat
drommel, het lijken wel visjes in een aqua
rium.' - die voordeliger is dan „sterren".
Ik las, dat er een beurs bestaat waar men
zich een voetballer kan aanschaffen, en
ik zag me daar al heen tijgen om me een
jonkie aan te schaffen - dan wel niet om
voor me voetballen, maar wel om te hel
pen in de huishouding. Ofschoon.... de
prijzen zijn toch wel wat aan de zware
kant en bovendien zal zo'n jongen wel
flink eten. Ik las, dat er dure voetballers
zijn die teleurstellenomdat ze niet ge
heel „zichzelf geven", omdat ze „te zuinig
zijn met zichzelf" Die brachten hun goeie
geld niet op en daar is het tenslotte om
begonnen. Men sprak over spelers die aan
de ketting werden gelegd, gelukkig niet
letterlijk zoals ik eerst vreesde; er be
staan spelers die hele elftallen „omhoog
tillen tot een „hoog niveau", en anderen die
er zich maar lelijk van afmaken. Omdat ze
zuinig zijn op zichzelf.
Kortom, ik ging heel anders denken over
dat kindje, dat ik had kunnen kopen en
redden van een ellendig leven. Maar had
ik dat gedaan, gelooft u dan heus dat ik
straffeloos dat kind had kunnen impor
teren met de eenvoudige bewering dat het
mijn rechtmatig eigendom ivas? Kom nou!
Maar een voetballer kan ik kopen, ster of
eigen kweek! Ik ga er toch eens over den
ken. Mijn keukenvloer moet nodig ge-
schrobt worden.
Bob Tadema-Sporry
WASHINGTON (UPI) Amerika
heeft onlangs kleine voorraden verdedi
gingswapens aan Israel verkocht, zo is door
het Amerikaanse ministerie van Buiten
landse Zaken meegedeeld.
Naar aanleiding van de Egyptische be
schuldiging, dat Isarael grote hoeveelhe
den aanvalswapens in Amerika aange
kocht had, zei een woordvoerder van het
ministerie, dat Amerika nooit behoord
heeft tot de grote wapenleveranciers van
Israel.
CATANIA, (AFP) Het Amerikaan
se geleideschip Shasta is vannacht in de
haven van Catania (Sicilië) aangeko
men. Het schip is uit Beiroet vertrokken
en heeft een lading oorlogsmateriaal
aan boord, dat in Lijpanon weer ingeladen
Advertentie
Babyderm Haarwater (Haargroei-to-
nic) legf reeds in de jeugd de basis voor
een gezonde haargroei. Flacon f. 1.90.
Babyderm Kinder-Shampoo: Geen
traantjes meer, niet scherp voorde oogjes.
Flacon t. 1.25. Alleen in Apotheken en Drogisterijen.
Het beroep van de zoetelaarster en
de markententster is uitgestorven en
de woorden zijn daardoor vrijwel uit de
taal verdwenen. Marketentster gaat te
rug op het Italiaanse mercatante dat
handelaar betekent. Meestal zegt men:
mercante. De marketentster en de zoe
telaarster hadden bij verkopingen e.d.
een stalletje, waar zij allerlei verkoch
ten, meestal sterke drank. Ook volg
den zij oprukkende legers en brachten
haar koopwaar „aan de soldaat".
Met zoet heeft het woord zoetelaarster
niets te maken. Het is verwant met het
werkwoord zieden: koken. Het Duits
kent: sudeln voor: morsen, knoeien,
oorspronkelijk: op een morsige wijze
koken; het Nederlands heeft: bezoede
len. Zoetelaarster heeft dus lang niet
zo'n aardige betekenis als men wel zou
denken.
I
„J
VERENIGDE NATIES. Op 10 december
a.s. is het 10 jaar geleden dat de Uni
versele Verklaring van de Rechten van
de Mens door de Algemene Vergadering
van de Verenigde Naties werd aan
vaard en geproclameerdTer herden
king van deze historische daad geeft
de postdienst van de UNO op 10 decem
ber a.s. twee postzegels uit in de waar
den 4 c. en 8 c. Vier handen - als sym
bool van alle volkeren ter wereld - die
de wereldbol vasthouden vindt men op
de zegels afgebeeld. Het ontwerp is van
de Nieuwzeelander Leonard C. Mit
chell, die ook de uitgifte 1954 voor de
Rechten van de Mens heeft getekend.
(Van onze reisredacteur)
BELGIë. Honderd jaar geleden werd de
violist en componist Eugène Ysaye
(1858-1931) geboren. Dit feit is herdacht
met een postzegel van 30 c. (twee tin
ten blauw en roodviolet), waarop de
kunstenaar met zijn viool is te zien.
