Adenauer licht zijn
besluit nader toe
Oudste en jongste van Parijs
Pleegzuster Bloedwijn
Specialisatie
Speldeprikken
NAAIMACHINES
Hij geeft de verzekering dat er geen
wijziging in de politiek zal komen
raatótoel
3
IJslandse communisten
willen relaties met
Engeland verbreken
Linkse campagne in Italië
tegen minister Fella
Keerpunt in Rhodesia?
Welensky laat de bordjes
„blank" en zwart'' slopen
Canada stelt Quebec voor
als topconferentie-oord
Mmisters vijf tot zes
weken in Genève
Op de
i
AGRÉ-GOLA
PHILIPS-ROXAN1
Guv Mol let beducht voor
„München in vermomming"
DONDERDAG 9 APRIL 1959
De weinig vlotte gang van zaken bij de
kabinetsformatie wijst enerzijds op de
gecompliceerdheid van de politieke ver
houdingen in den lande, anderzijds op de
grondigheid waarmee de formateur deze
complicaties in het patroon van het te
vormen kabinet wil honoreren.
Het succes van prof. De Quay lijkt intus
sen zekerder geworden, nu hij begonnen is
met het polsen van eventuele kandidaten
voor de ministers- en staatssecretarissen-
posten. Daarbij dient onmiddellijk te wor
den opgemerkt dat met het aantal dezer
posten' in het algemeen te „schipperen
valt, en wel uit tweeërlei opzicht: de for
mateur kan eventuele eisen en wensen
van 'aan de formatie medewerkende par
tijen tegemoetkomen door een uitbreiding
van dit aantal, en hij kan tegelijk de han
teerbaarheid van het regeringsapparaat
bevorderen door splitsing en dus specia
lisatie van departementswerkzaamheden.
Of dit zal gebeuren, is onzeker, doch wel
gaan geruchten dat er een minister of
staatssecretaris voor Europese Zaken en
Buitenlandse Handel zou komen, wiens
werkzaamheden dus van Buitenlandse Za
ken, zouden worden afgesplitst. Deze even
tuele splitsing lijkt een gebiedende eis,
gezien de toeneming van de bemoeiingen
op dit terrein van de minister van Bui
tenlandse Zaken.
Als men een andere afsplitsing ook nog
politiek noodzakelijk zou achten, zou onge
twijfeld het departement van Verkeer en
Waterstaat daarvoor in aanmerking moe
ten komen. Een staatssecretaris voor
Verkeer zou voor ons land geen overbo
dige weelde zijn. Misschien zou een derge
lijke specialist de chaos en de anachro
nismen op verkeersgebied kunnen weg
werken, die steeds meer in het oog sprin
gen .naarmate dat verkeer tot een lande
lijk probleem uitgroeit. Coördinatie en or
dening op verkeersgebied door een specia
list-deskundige, die geen andere belangen
dan die van het verkeer in zijn portefeuil
le heeft, zijn dringende eisen.
Het is te hopen dat dit onderdeel van
het algemene belang met alle andere
—niet ten achter wordt gesteld bij het
streven om politieke aspiraties in de ka
binetsformatie te bevredigen.
Hoe consciëntieus het spel van de koude
oorlog in de „grote" politiek gespeeld
wordt, moge nog eens temeer blijken uit
de dezer dagen toegepaste spelregel van
de „beperking der bewegingsvrijheid van
diplomaten". Moskou kondigde onlangs
een reisbeperking voor de westelijke ver
tegenwoordigers in de Russische hoofd
stad af, in verband met voorjaarsma
noeuvres van het Russische leger. Prompt
werd aan Russische diplomaten in Wash
ington een beperking van bewegingsvrij
heid opgelegd, ofschoon daar van ma
noeuvres geen sprake was. Nu de leger-
oefeningen in Rusland zijn geëindigd, is
de beperking opgeheven. En nu mogen
ook de Russen in de Verenigde Staten
weer vrij reizen.
Men zou misschien nog kunnen veronder
stellen dat de Russen enige grond hebben
voor hun achterdocht ten aanzien van de
buitenlandse diplomaten en dat zij inder
daad bevreesd zijn voor te grote nieuws
gierigheid van deze heren. Doch dat lijkt
een belachelijk argument. Spionage
wordt immers niet bedreven door diplo
maten die zich in het openbaar op reis
begeven en wier gangen gemakkelijk kun
nen worden nagegaan, doch beweegt zich
langs andere, veel verborgener contact
lijnen. Men moet dus aannemen dat de
Russische maatregel niets meer dan een
plagerijtje is, zodat hij van precies het
zelfde kaliber moet worden geacht als de
Amerikaanse represaille. Onnodige we
derzijdse speldeprikken, volkomen in
strijd met vroomklinkende wensen tot
„goede verstandhouding".
In sommige details herinnert de politiek
wel eens aan jongensspelletjes, bedreven
met dezelfde mentaliteit als kattekwaad.
Dat ontneemt herhaaldelijk waarde aan
„schokkende" beweringen van politieke
allure, die nu eens uit deze, dan weer uit
die hoek op de wereld worden losgelaten
en aanvankelijk heel belangrijk lijken.
Het enige voordeel is, dat men zich om
die fanfares minder ongerust kan maken
dan men in eerste instantie geneigd zou
zijn. En het gevolg is dat ze ok met min
der grote letters in de kranten komen dan
de zegslieden ervan beogen.
Advertentie
Alle mei-ken, dus ruime keuze
ENGEL, Gr. Houtstr. 181.. Tel. 14444
REYKJAVIK (UPI) Drie van de acht
communistische afgevaardigden in het
parlement van IJsland hebben een motie
ingediend, volgens welke de regering de
diplomatieke betrekkingen met Engeland
moet verbreken.
Het staat vrijwel vast, dat de motie zal
worden verworpen, maar niettemin zijn de
andere politieke partijen in een moeilijke
situatie gemanoeuvreerd. Sinds het visse
rijgeschil is Engeland weinig populair bij
de IJslandse bevolking.
(Van onze correspondent in Bonn)
Met een voortreffelijke rede voor radio
en televisie heeft de Westduitse bondskan
selier Adenauer gisteravond willen afreke
nen met wat men hier noemt de Britse
kwaadsprekers en tegelijk duidelijk ge
maakt, dat er, als hij gekozen wordt tot
bondspresident, geen koerswijziging in de
Westduitse politiek zal optreden. „In de
houding van de bondsregering, in buiten
landse politieke kwesties zal zich ook tij
dens de volgende jaren, en niet slechts ge
durende deze conferentietijd, geen letter
veranderen", aldus Adenauer. De bonds
kanselier zei over de te volgen politiek:
„Wij zijn en wij blijven trouwe partners
van onze partners, trouwe vrienden van
onze vrienden en waakzame tegenstanders
tegenover diegenen, die tegen onze ge
rechtvaardigde eisen naar vrede en vrij
heid eri hereniging in vrede en vrijheid
zijn".
De rede van de bondskanselier, die hij
uitsprak voor hij gisteravond naar Noord-
Italië vertrok, waar hij vier weken met
vakantie zal doorbrengen, behandelde vier
grote thema's:
1. Presidentskandidatuur: Adenauer
verklaarde over zijn kandidatuur voor het
bondspresidentschap, dat zijn besluit wel
iswaar snel was genomen, maar dat het
weloverwogen en juist was. „Wij zullen",
aldus de bondskanselier, „nog lange tijd
in een periode van gevaar en onzekerheid
verkeren. Mijn besluit dient ertoe voor een
lange periode de continuïteit van onze
politiek te verzekeren". Met nadruk zei
Adenauer, dat de positie, de taak en het
werk van de Westduitse bondspresident in
de Duitse openbaarheid en daarmee ook op
het internationale plan te gering in waar
de geschat wordt, hetgeen men kan uit
leggen als het begin van een poging van
Adenauer om straks alles uit het presi
dentschap te halen wat er maar inzit aan
invloed op het dagelijkse beleid.
2. Washingtons overleg: Slechts op on
belangrijke detailpunten is het tijdens dit
overleg, aldus de bondskanselier, niet tot
volledige overeenstemming gekomen. Er
bestaat echter niet de minste aanleiding
aan te nemen, dat de overeenstemming die
in de belangrijkste kwesties bestaat voor
het begin van de aanstaande conferen
ties niet eveneens op de detailpunten zal
worden bereikt. Adenauer ontkende ten
stelligste, dat de resultaten van het Wash-
ingtónse overleg het gevolg zijn van
een verstijfde Westduitse houding.
3. Westelijke koers: Adenauer waar
schuwde tegen de Russische voorstellen
betreffende een Duitse driedeling, een
Duitse neutralisering en een Duitse schei
ding van de westelijke partners. Met het
uittreden van Duitsland uit de westelijke
pacten zou het Europese eenheidswerk
vernietigd worden. De overige Europese
landen zouden daarna snel in de Russi
sche macht geraken. Zou het de Sovjet-
Unie gelukken de hand te leggen op het
Westduitse industriële potentieel, dan zou
zij met één slag de sterkste economische
macht van de wereld worden. Zou het de
Russische leiders daarenboven gelukken
hun invloed uit te strekken tot de zes lan
den van de Europese Economische Ge
meenschap dan zou Moskou een export-
potentieel bereiken, dat groter zou zijn
dan dat van de Verenigde Staten en dan
zou Rusland de beslissende stap in de
richting van de communistische wereld
heerschappij hebben gezet.
„Wij hebben, zo ging Adenauer voort,
de zekerheid, dat onze westelijke bondge
noten vastbesloten zijn hun belangrijke po
sities in Europa, West-Duitsland en Ber
lijn met alle middelen te verdedigen. Het
vrije Westen en in het bijzonder ook wij
willen de vrede in de wereld doen terug
keren. Daarom willen wij onderhandelen,
hoezeer er ook gerechtvaardigde twijfel
bestaat, of de Sovjet-Unie werkelijk tot
ernstige gesprekken bereid is". Ten aan
zien van westelijke concessies zei de
bondskanselier, dat het noodlottig zou zijn
te geloven, dat door etappegewijze mini-
mum-concessies het streven naar macht
van de Sovjet-Unie op den duur ingedamd
zou kunnen worden. Men zou daarmee
slechts de begeerte van de tegenstander
opwekken, want de eisen van morgen zul
len nog matelozer zijn dan die van giste
ren. Echte onderhandelingen houden zijns
inziens voor beide kanten de bereidheid
tot concessies in. Geen enkele Westduitse
regering kan volgens de bondskanselier
echter akkoord gaan met een plan tot fe
deratie van Oost- en West-Duitsland, dat
niet slechts de isolering van de Bondsre
publiek inhoudt, maar ook de vernieti
ging van de op vrijheid gebaseerde bin
nenlandse orde. Adenauer sloot zich inza
ke van de militair verdunde of ontspan
ningszone in Europa bij president De
Gaulle aan, die op 25 maart zei, dat een
dergelijke zone alleen zin zou hebben,
wanneer de ontwapening in het gehele ge
bied tussen de Atlantische Oceaan en de
Oeral tot stand zou komen.
4. Verhouding tot Engeland: Adenauer
ging de felle critiek in Britse dagbladen,
speciaal op zijn persoon, niet uit de weg.
Hij noemde alles wat er aan negatiefs ge
schreven is over zijn verhouding tot de
Britse eerste minister Macmillan ij dele
fantasie. „Ik heb mij, aldus de bondskan
selier, verscheidene keren afgevraagd, of
er niet ergens lieden zijn, die er op uit
zijn de verhouding tussen het Britse en
het Duitse volk te bederven en wel uit
overwegingen, van buitenlands politieke
aard". De stemming in Groot-Brittannië
ten opzichte van West-Duitsland is zijns
inziens stelselmatig slechter gemaakt.
Hij heeft hierover openhartig gesproken
met Macmillan tijdens diens bezoek aan
Bonn en er de nadruk op gelegd, dat het
Britse en het Duitse lot onlosmakelijk met
elkaar verbonden zijn. Van Duitse kant,
zo verzekerde de bondskanselier tenslotte,
zal alles vermeden worden, wat er toe zou
kunnen bijdragen de anti-Duitse stemming
in Groot-Brittannië voedsel te geven.
ROME (AFP) De linkse pers in Italië
heeft een felle campagne ingezet tegen mi
nister van Buitenlandse Zaken Pella,
wiens aftreden wordt geëist naar aanlei
ding van een uitlating van Pella tijdens
een ontvangst te zijner ere in New York.
Hij zou toen, volgens berichten van Ame
rikaanse zijde, gezegd hebben: „Als mijn
dochter het risico zou lopen te moeten le
ven in een. wereld zonder vrijheid, in een
communistische wereld, zou ik, als vader,
voor mijn dochter het risico van de atoom
bom kiezen". Pella heeft ontkend deze
woorden gebezigd te hebben. De pers van
rechts en het. centrum protesteert tegen
de politieke campagne van de linkse bla
den.
Advertentie
CAIISLSAS. frws» &SL 2,-QAJTL O&A
PRIMEUR. 20 ct PROMINENT'22 ct PREFERENT 27 ct
v':>- t"- - v. .J'f";- 1
SALISBURY (UPI) In opdracht van
de premier van de Centraal-Afrikaanse
Federatie, Sir Roy Welensky, zjjn woens
dagmorgen op het hoofdpostkantoor van
Salisbury in Zuid-Rhodesia de borden ver
wijderd, die aparte ingangen voor blank en
zwart aangaven. Volgens een functionaris
van de P.T.T. zal dit binnenkort in geheel
Zuid-Rhodesia gebeuren.
BLANTYRE (Reuter) Wellington
Sjirwa, Afrikaan en ex-lid van het parle
ment van de Rhodesische federatie, heeft
woensdag in Blantyre verklaard dat de
negers van Nyassaland zich onafhankelijk
zullen verklaren als de Rhodesische fede
ratie het volgend jaar een onafhankelijke
staat mocht worden. Nyassaland zal in dat
geval echter wel lid van het Britse ge
menebest blijven, zo zei hij.
LONDEN (Reuter) Een protestbijeen
komst tegen de gebeurtenissen in Nyassa
land en Rhodesia, georganiseerd door de
Engelse Labourpartij. is woensdagavond in
algemene verwarring geëindigd toen be-
togérs tijdens een toespraak van de leider
van de „organisatie voor christelijke actie"
voetzoekers ontstaken en begonnen te
schreeuwen. Na een kort handgemeen kon
den zaalwachters de betogers verwijderen.
Advertentie
versterkt Uw ZENUWEN,
herstelt Uw ENERGIE
A UITSIUITEND bij apothekers én, drogisten
a
'n Haco product
OTTAWA (Reuter) De Canadese pre
mier Diefenbaker heeft in het Lagerhuis
te Ottawa meegedeeld dat Canada aan de
vier grote mogendheden officieuze uitno
digingen heeft gezonden om een eventuele
topconferentie in Quebec te houden. De
officiële uitnodigingen zouden tijdens de
ministersconferentie in Genève op 11 mei
worden uitgereikt.
GENèVE (Reuter) UNO-functionaris-
sen in Genève hebben de verwachting uit
gesproken, dat de conferentie van minis
ters vijf tot zes weken zal duren. Zij heb
ben woensdag de organisatie van de con
ferentie met gemeentelijke autoriteiten
besproken. De Zwitserse politie zal alle
veiligheidsmaatregelen voor haar rekening
nemen. Een der functionarissen zei te be
twijfelen of ook de mogelijke topconferen
tie in Genève zou worden gehouden.
Vóóroverleg
LONDEN (UPI) Vertegenwoordigers
van de westelijke grote drie en West-Duits
land zullen maandag in Londen bijeenko
men om een agenda op te stellen voor de
conferentie van de ministers van Buiten
landse Zaken van de vier westelijke mo
gendheden, die op 29 april in Parijs moet
beginnen.
Deze werkgroep moet onder meer een
omschrijving maken van de voorstellen
van premier Macmillan over inkrimping
van de troepen in Midden-Europa. Óver
drie principiële punten moet een beslis
sing worden genomen, namelijk de gren
zen van het gebied, de omvang van de
troepen en de methode van inspectie.
Toen de poorten van Parijs
nog bij zonsondergang werden
gesloten, konden late reizigers
even buiten de stadsmuren
onderdak vinden in de Hostel-
lerie de la Tour d'Argent. Nu
eten op dezelfde plaats nog
steeds de vreemdelingen en
Fransen met de goedgevulde
beurzen.
Claude Terrail, die begin
1955 zijn vader opvolgde als
directeur van dit befaamde
restaurant, wijst mij in de
vroegere eetzaal op de begane
grond, thans gastronomisch
museum, een opschrift: „Mai-
son fondée en 1582. Een eer
biedwaardige leeftijd voor een
eetgelegenheid. „La Tour d'Ar
gent is het oudste restaurant
van Parijs", verklaart hij.
„Daarom vond ik het juist zo
aardig in hetzelfde gebouw het
jongste museum op te richten".
We worden in de zaal opge
wacht door een figuur in de
werkkleding van een acht-
tiende-eeuwse kok, omgeven
door een uitgebreide ver
zameling keukenbenodigd
heden en imitatie eetbare
waren. Claude wijst op een
gravure aan de wand: „Dateert
uit 1705", zegt hij, „en zo na-
tuurgetrouw mogelijk nage
bootst". Hij gaat mij voor naar
een hoek, waar vier deftige
heren zich aan een kostelijk
aangeklede tafel met veel
kristal en zilver te goed schij
nen te doen. „Een reconstruc
tie van een diner op 7 juni
1867 in het Boulevard restau
rant" en hij wijst achtereen
volgens aan „Tsaar Alexander
II, de Tsarevitsj, Keizer Wil
helm I en Bismarck".
De heren zijn blijkbaar in
gewichtige staatszaken ver
diept, want zij keuren ons
geen blik waardig.
„En dit", vervolgt de' res-<
Aan de Quai de la Tournette in Parijs verhief zich vroeger een
toren, die zilverkleurig in het Seinewater reflecteerde. Thans is
hier een van de acht beste restaurants van de Franse hoofdstad
gevestigd en bovendien vindt men er een uniek museum.
taurateur, mij leidend naar
een andere hoek, „is een kast
met zilverwerk en verguld
zilveren borden. Napoléon III
heeft die eens aan zijn blonde
Engelse vriendin, Cora Pearl,
geschonken". Ik zie er allerlei
merkwaardigheden bij: een
fraaie beker uit de tijd van
Lodewijk XIV in de vorm van
een helm, twee borden van
Sèvres-porceleineens het
eigendom van Louis-Philippe,
de Burgerkoning, een koffie
pot, die een geschenk is ge
weest van Napoléon I aan
zijn moeder en een kopie van
een drinkglas uit de zevende
eeuw voor onze jaartelling.
Het opmerkelijkst is een zo
genaamd „verre a tromper",
vervaardigd in Venetië en on
geveer driehonderd jaar oud.
Het grapje hiervan is, dat het
bedriegelijk vol lijkt, als de
inhoud al geheel door het
keelgat is verdwenen.
In de korte tijd van het be
staan heeft het gastronomisch
museum, de jongste telg in de
familie der Parijse musea, al
heel wat bijzondere voor
werpen vergaard. Er zijn eer
ste drukken van klassieken op
het gebied van de gastrono
mie en een boek met menus
voor de banketten, die Lode
wijk XV en zijn vriendin
netjes aanrichtten in Choisy-
le-Roi. Een miniatuur cham
pagneflesje werpt een bij
zonder licht op de smaak van
Madame de Pompadour: wan
neer zij op reis ging, was zij
altijd vergezeld van een volle
kist van deze flesjes.
„En hier mag u om lachen",
zegt Claude Terrail, terwijl hij
mij een menu voorhoudt,
„maar er zit ook een tragisch
stukje geschiedenis in".
Het vergeelde stuk is geda
teerd Kerstmis 1870 „de
negentigste dag van het beleg
van Parijs door de Duitsers".
Het lijkt een lugubere grap,
dat restaurant Voison zijn
gasten toen voorzette: Tête
d'Ane Farcie, Consommé
d'Eléphant, Civet de Kangou-
rou en Chat Flanqué de Rats.
Eet smakelijk!
Mijn gids knoopt aan mijn
geheime gedachten vast door
losjes op te merken: „Als uw
eetlust u nog niet is vergaan,
moeten we nu maar de tegen
woordige zetel van het restau
rant opzoeken".
Ik geef hem de verzekering,
dat dit me bijzonder aange
naam zal zijn. De lift schiet
zes etages naar boven en ik
betreed met de nodige reve
rentie de plaats waar in de
loop van de jaren al duizen
den beroemdheden hun hon
ger hebben gestild. Ik loop
direct door naar de brede, in
een halve cirkel staande ra
men, waar zich een fantastisch
uitzicht voor mij opent. Bijna
recht beneden mij stroomt de
Seine, even verder zie ik de
gracieuze contouren van de
Notre Dame en de toren van
de Sainte Chapelle en op de
achtergrond steekt zelfs het
droomwit van de Sacré Coeur
boven de huizenzee uit.
Claude Terrail is achter
mij komen staan. „Ik kan er
zelf ook nooit genoeg van
krijgen", zegt hij zacht, „en ik
heb het toch al enige malen
gezien". Hij vertelt, dat zijn
vader. André ,in 1936 het res
taurant van de „bei-etage"
naar de zesde verdieping ver
plaatste. „Het was een waag
stuk, want „tout Paris" was
gewend aan de oude om
geving. Maar hij had het goed
gezien".
Voordat de eerste gasten
komen binnendruppelen mag
ik nog enkele historische bij
zonderheden noteren. In de
bewogen dagen van de Franse
revolutie ontkwam dit eet
huis, dat door zijn vorstelijke
cliëntèle in een kwade reuk
stond, niet aan de opge
zweepte volkswoede. Op
14 juli 1789 liep de massa, die
de Bastille had verwoest,
maar meteen door naar de
Tour d'Argent en dit gebouw
onderging eenzelfde lot. On
der Napoléon kwam de ruïne
in het bezit van Lecoq, de
chef van de keizerlijke keu
ken. Het duurde niet lang of
de leden van de nieuwe hof
houding wisten hun weg naar
de Seine-oever te vinden. Zij
aten er de fameuze Canard au
Sang en vermoedelijk werd
toen al bijgehouden hoeveel
eenden er „doorgingen". Tot
op de huidige dag is deze
nummering, waarover straks
meer, van kracht gebleven.
„En nu moet u mij even
verontschuldigen", zegt mijn
gastheer. „Ik hecht eraan
tegen dinertijd het oog te hou
den op de gang van zaken. Ik
zal het op prijs stellen wan
neer u uw keuze wilt maken
uit het menu". Het komt er
bijzonder hoffelijk uit en ik
haast mij hem duidelijk te
maken, dat ik het eveneens
op hoge prijs stel.
De keuze is overvloedig en
toch ook weer niet zo moei
lijk. Ik móet natuurlijk Cane-
ton Tour d'Argent proberen.
Een half uur later staat deze
schotel voor mij en alleen al
de geur doet me een hemelse
genieting verwachten. Mag ik
kort zijn? Het is een ver
rukking.
Ik krijg het recept mee en
voor het geval u er uw krach
ten eens op wilt beproeven,
schrijf ik het hier voor u
over. Allereerst de waarschu
wing, dat het een zeer gecom
pliceerde affaire is.
Nadat de eend gebraden is,
worden alle sappen eruit ge
perst en vermengd met fijn
gemalen rauwe eendelever,
port, madeira, champagne, een
naar druppels citroensap, pe
per en andere specerijen. Deze
saus wordt vijfentwintig mi
nuten boven een spiritusvlam
verwarmd tot ze zo dik is en
er ook uitziet als chocolade
vla. Dit mengsel wordt ver
volgens over het vlees van de
eend gegoten, waarna de
schotel wordt opgediend met
gebakken aardappelen en een
prentbriefkaart. De laatste
hoeft u niet op te eten hij
dient slechts om aan te geven
de hoeveelste eend al op die
manier door de Tour d'Argent
werd geserveerd. Zelfs in aan
merking genomen, dat de
oude heer Lecoq met deze
nummering begon, treft het
als ongelooflijk, dat men
momenteel niet ver van de
driehonderdduizend af is
J. J. F. Kemming
Filosoof
Aan de leestafel van het café heerste de
gouden stemming van gemoedelijke jon
gens-onder-mekaar, Zön vreedzaam groep
je zoet lezende of zacht koutende mannen
doet me soms denken aan een schoolklasje,
waar de meester even weg is gegaan met
de mededeling, dat iedereen vrij mag wer
ken, mits het geen janboel wordt.
De situatie veranderde echter op slag,
toen er een geheel in bisambuik gehulde
dame binnentrad, die zich zó had inge
spannen om jong te lijken, dat ze er zeker
vijf jaar ouder uitzag dan ze in werkelijk
heid, was. In haar voetspoor bewoog zich
een pikzwart miniatuur-poedeltje voort,
naar de laatste mode gekapt en voorzien
van een met kleurige stenen bezet tuigje.
De leestafel viel stil, legde de krantjes
neer en kéék. Dat gaat zo onder mannen-
Een zesde zintuig waarschuwt hen onmid
dellijk wanneer er wild in de buurt is,
maar de kwaliteit kunnen ze pas vaststel
len na een nauwkeurige inventarisatie van
alle plus- en minpunten. Het duurde in dit
geval niet lang en één voor één doken ze
weer in de lectuur, behalve een kleine don
kere man die naast me zat. Met de blik
van een Amsterdamse tramconducteur, die
een nieuw vrachtje taxeert, sloeg hij het
fenomeen nog even gade, toen draaide hij
zich naar mij toe en stelde de diagnose:
„Miss Holland op ver gevorderde leeftijd".
Enkele leestafelklanten keken op en bewo
gen het hoofd ten teken van algehele in
stemming.
„Vindt u dat nou ook zo triest", ging de
man op zachte samenzweerderstoon verder.
„Dat de mensen nooit tevreden zijn met
wat ze zijn of wat ze hebben? Neem m'n
dochter bijvoorbeeld. Ze is net vijftien,
maar naaldhakken, rooie lippen en blauwe
verf onder d'r ogen om er maar lekker oud
uit te zien."
„Vroeger werkte ik in een drukkerij,
waar we soms drukwerk moesten maken,
dat er precies uitzag als échte getypte
brieven", vervolgde hij; „tegenwoordig re
pareer ik elektrische schrijfmachines,
waarop je brieven kan tikken, die er pre
cies uitzien als écht drukwerk. Wilt u nog
meer voorbeelden? Ik heb een kennis, die
rommelt in de kosmetiek en aanverwante
artikelen. Hij verkoopt spullen voor da
mes-permanent, om krulletjes te fokken
dus, maar hij exporteert ook een middel
om gekruld haar stijl te maken, speciaal
voor negervrouwen. Een goede business,
daar niet van, maar plaatsen kan ik het
niet".
Het zivarte poedeltje van Miss Holland
snuffelde hoopvol aan de poten van het
tafeltje, maar de gewenste inspiratie bleef
achterwege en zichtbaar teleurgesteld
kroop hij weg in de beschutting van de
neerhangende bisambuik.
Verleden jaar zijn we op reis geweest",
zei de reparateur. „M'n vrouw en ik, voor
't eerst naar Zwitserland. Prachtig land
hoor, maar de mensen veranderen geen
steek, al zijn ze op reisNeem nou de lui,
die uren zwoegen en klauteren om op zo'n
Alpentop te komen. Wat doen ze, zodra
ze boven zijn?"
Ik had geen idee.
Dan betalen ze geld aan een vent, die
verrekijkers verhuurt. En waarom?" Hij
wachtte niet op antwoord- „Om in het dal
te kunnen kijken waar ze net vandaan zijn
gekomen, meneer. En om te kunnen gillen
als ze het pension zien liggen waar ze een
paar uur geleden nog vlak vóór stonden!"
Het was duidelijk, dat hij zich nog steeds
zéér verbaasde over het mensdom en zijn
vreemde voorkeuren. En dat leek me een
groot voorrecht. Want heeft Plato niet ge
zegd, dat verwondering het begin is van
alle filosofie
Arnold de Vita
Advertentie
Zomertje, zomertje
"we missen je zó A
Ach ja... Nu huivert Holland. Kou,
nattigheid, rilwind - actieve hand-
langers van verkoudheid zijn in
de aanval. Bescherm Uzelf met
Agré-Gola van Philips-Roxane!
Voorkomt verkoudheid,
aandoeningen van de
luchtwegen, hoest,
heesheid enz. Doosje met 60 ta
bletten f 0.98.
wmmm
«hhhmA
noem de naam - voor alle zeherbeidL
PARIJS (Reuter) Guy Mollet, ex-
premier van Frankrijk en leider van de
Franse socialisten, heeft op een bijeen
komst van de socialistische parlements-
fractie verklaard, dat hij zeer bezorgd is
over de internationale toestand. Mollet
vreest een nieuw „München", misschien
niet zo opzienbarend als in 1938, maar dan
toch wel een „München in vermomming".
Hij stemt volledig in met De Gaulle's
politiek tegenover Berlijn en gaat in het
algemeen akkoord met de buitenlandse en
Algerijnse politiek van De Gaulle. Hij ver
klaarde echter huiverig te staan tegen
over het groeiende neutralisme jegens de
Sovjet-Unie, die een steeds krachtiger
houding aanneemt. Mollet is het niet eens
met de sociale en economische politiek
van de Franse regering.
