Nederland bereikte op het nippertje
(onverdiende) 2-2 score tegen België
Taktisch plan van de Rode
Duivels wierp vruchten af
Somber perspectief
Scheidsrechter Guigue
stuurde invaller
Bollen veld uit
LEEDVERMAAK
9
Fout afgestraft
Eén deelnemer met 15
punten in KNVB-toto
Toch een goal
Tegen de paal
In het stof
Jonassend „hakje"
De gelijk maker
Rotterdams elftal iets
minder slecht dan
Antwerpen: 7-4
MAANDAG 2 0 APRIL 1959
(Van onze sportredacteur)
Waar was gistermiddag in het zonovergoten Olym
pisch Stadion in Amsterdam het Nederlandse legioen
bij de interlandwedstrijd tussen Nederlanders en Bel
gen? Wij bedoelen: waar was de orkaan van aanmoedi
gingen die al zo dikwijls een Nederlands voetbalelftal
tot veel grotere daden heeft aangegezet? Oh, het legioen
van zestigduidend zat en stond wel op en rond de ellips
van de wielerbaan, maar het roerde zich niet. Het was
teleurgesteld over het elftal oranjehemden, dat ver onder
de verwachtingen bleef. Goed, het werd na een 20
achterstand op het nippertje en na veel rumoer nog
22, maar verdienen deden de Nederlanders die score
zeker niet. Want de Rode Duivels toch hadden veel
geïnspireerder en vooral enthousiaster voethal laten
zien. Slechts aan het zelfvertrouwen ontbrak iets. En
juist daardoor werden de Belgen nerveus toen Lenstra
de achterstand tot 21 verkleinde en was de stemming
zelfs hypernerveus toen Van der Linden acht minuten
voor het einde een gelijke score bewerkstelligde. En
Storme de rustige afbreker in de Belgische verdedi
ging noch de geroutineerde Rik Coppens de grote
motor en uitblinker hij de Rode Duivels konden de
rust terug brengen.
Het heeft zelfs nog maar weinig gescheeld of Neder
land had met een overwinning het veld kunnen verlaten.
Dries zichzelf niet meer van de zenuwen maakte
vlak voor het einde duidelijk hands in het strafschop
gebied, scheidsrechter Guigue floot, doch gaf de Bel
gen een vrije schop in plaats van Nederland een
penalty omdat Lenstra buitenspel bleek te staan....
En eigenlijk was dat maar goed ook, want anders zou
beslist de slechtste gewonnen hebben en zou men mis
schien zelfs door die zege vergeten dat het Nederlandse
team in alle linies gekraakt heeft.
Het legioen, dat anders de spelers zo kan opzwepen,
hield zich rustig en spaarde de adem voor de incidentjes
tijdens het rommelige einde van de match, maar liet het
elftal aan zichzelf over. Het legioen was ontevreden
en niet ten onrechte.
sloegen. In de zeventiende minuut name
lijk passeerde de geheel naar links afge
zwenkte rechtsbuiten Goeyvaerts met een
handige schijnbeweging zijn tegenstander,
Wiersma, liep enkele passen door en knalde
de bal vervolgens laag en via de paal ach
ter de verbouwereerde De Munck (0-2).
De Belgen putten weer moed uit deze
voorsprong en Wiersma kon slechts met
een uiterste krachtsinspanning Jurion tot
twee keer toe het scoren van dichtbij
beletten. Het Nederlands elftal was nergens
en niemand geloofde nog in een redelijk
resultaat.
Tot in de 27ste minuut Nederland toe kon
slaan door een fout van keeper Vander-
stappen. Van der Kuil zette de bal voor, de
Belgische doelman zou de bal uit de lucht
plukken, maar hij verkeek zich op de
kracht van de wind die de richting van de
bal plotseling sterk veranderde. Vander-
stappen moest de bal loslaten, waardoor
Lenstra kon inkoppen. Via de paal kwam
A dvertovtie
(Van onze sportredacteur
Ternauwernood is het Nederlands voet
balelftal zondagmiddag in het Olympisch
stadion in Amsterdam ontsnapt aan een
nederlaag tegen de Belgische voetballers
als vanouds Rode Duivels genoemd. Het
zou de eerste nederlaag tegen de Belgen
hebben betekend sinds de invoering van
het betaalde spel in Nederland. Werd het
dan geen nederlaag, het was beslist de
slechtste interlandwedstrijd die Neder
land sinds tijden speelde. De oorzaak van
het slechte spel van de Nederlanders moet,
geloven wij, gezocht worden in een onder
schatting van de haast al bij voorbaat
kansloos geachte Belgische voetballers,
een niet geheel juiste voorbereiding (het
elftal werd veel te laat samengesteld,
waardoor de spelers zich onvoldoende
konden concentreren op de komende wed
strijd) en een duidelijk gebrek aan condi
tie. Veel perspectieven met het oog op de
komende trip van het Nederlandse elftal
naar Bulgarije en Turkije zijn er dan ook
bepaald niet. Alleen sombere.
Wellicht wordt die trip een goede gele
genheid om eens een keer wat jongeren
een kans te geven jongei'en die tot voor
kort in de schaduw stonden van al die
oudere cracks die terecht voor het natio
nale elftal werden gekozen. Wij zijn steeds
een stei-k voorstander geweest van het op
stellen van het sterkste elftal van het
ogenblik en het verkiezen van ouderen bo
ven zogenaamde veelbelovende jongeren,
als die ouderen tenminste meer waarde
hebben bij het vormen van een winnend
team. Maar nu bij voorbeeld Lenstra een
grote rem blijkt te gaan worden voor het
aanvalsspel van het Nederlands elftal zal
men wel om móeten zien naar een jeug
diger kracht. Met spelers als Wiersma en
Kuys is dat in mindere mate het geval,
maar hun vorm is wij schreven dat ook
na de oefenwedstrijd tegen de Londe-
naren in sterk dalende lijn.
Er wordt veel gedaan om een bredere
basis te verkrijgen voor wat het spelers
materiaal betreft, Elek Schwartz heeft
veel pech door het voorlopig afvallen van
Van Wissen, Canjels en Kruiver, maar
wij kunnen ons toch niet aan de mening
onttrekken dat de aanvankelijk opgaande
lijn van het voetbalpeil in Nederland reeds
te lang gebroken is. Wij hebben Neder
land verleden jaar de sterkste onder de
zwakken genoemd en ook na de wedstrijd
van gisteren is er hoegenaamd geen re
den daar een woord van terug te nemen.
In de KNVB-voetbalpnol hebben 221.130
deelnemers 311.365 ingelegd deze week.
Voor de eerste prijs van 76.285 en de
tweede prjjs van 32.600 hebben zich tot
nu toe respectievelijk 1 deelnemer met 15
punten en 15 deelnemers met 14 punten
gemeld.
Na een halve misgreep van keeper
Vanderstappen kopt. Abe Lenstra in,
maar tot zijn grote teleurstelling ketst
de bal tegen de paal. Even later kan-
hij evenwel toch de armen juichend-
omhoog steken, want de terugsprin
gende bal kan hij toch nog bemach
tigen en inknallen. Links ziet men
Rijvers, rechts Hanon.
De Belgen vóór de rust met wind mee spelend hebben een taktisch zeer
slimme wedstrijd gespeeld. Men wist het van de verspieders, die bij de wedstrijd van
het voorlopig Nederlands elftal tegen de London Combination waren geweest: De
Nederlandse achterhoede is niet meer wat zij geweest is en kan uit verband gebracht
worden met gevarieerd aanvalsspel en de voorhoede „drijft" op de kwieke Rijvers.
Als tegenwapenen stelde nien de „bouwer" Rik Coppens op met de afwerker Wegria
als naar voren geschoven binnenspeler en verdedigend legde men een strak cordon
rondom Kees Rijvers, die men volkomen belette zijn eigen, zo gevaarlijke, spel te
spelen.
En de slag kwam wel dermate hard aan. dat, terwijl de Nederlandse achterhoede
steeds meer wankelde en Kees Rijvers inderdaad steeds meer buiten het spel bleef,
de Rode Duivels moed en doorzettingsvermogen konden putten uit het feit dat de
Nederlanders steeds maar lomer en ongeïnspireerder gingen spelen toen niet alles
van een leien dakje bleek te gaan. De Belgische ploeg werd vrij algemeen kansloos
geacht en kon na de laatste nederlagen (5-2, 7-4, 3-2) tegen Nederland eigenlijk toch
al niets goed meer doen. maar greep de kans die zij evenwel door gebrek aan zelf
vertrouwen weer gedeeltelijk moest laten schieten. Als er evenwel één ploeg de zege
had verdiend, dan was dat wel die van de Rode Duivels.
We noemden hierboven de naam Cop
pens: om hem draaide de Belgische aanval.
Linksbinnen Wegria was de naar voren ge
schoven speler, Coppens de bouwer, ter-
wel de teruggetrokken Huysmans een
halfspelcr van professie voor de aanvoer
zorgde en tegelijk als een van de bewakers
van Rijvers fungeerde. En al heel ras bleek
deze tactiek uitstekend te voldoen.
Vooral Coppens was actief en dirigeerde
in wezen de gehele voorlinie van de Rode
Duivels. En terwijl de Nederlandse ver
dedigers hun „draai" maar niet konden
vinden, bouwde Rik maar rustig door en
maakte Wegria in de meeste gevallen de
attaques af.
Al na vijf minuten gingen de armen van
de Belgen omhoog toen linksbuiten Jurion
na zo'n verrassende aanval het net van de
goede zijde trof, maar scheidsrechter Gui
gue kende geen genade: midvoor Wegria
had buitenspel gelegen, ook al nam deze
dan niet direct aan het spel deel.
Dit had een waarschuwing voor de
Nederlanders kunnen zijn, maar was het
niet. Wiersma, Kuys en Van der Hart ble
ven slecht dekken ook al omdat zij hun
tegenstrevers maar niet. te pakken konden
krijgen terwijl de halfs Klaassens en
Notermans hardnekkig volhielden de bal
slecht te plaatsen. En kwam het leer in de
Nederlandse voorhoede, dan was Rijvers
wel de bouwer, maar de afwerker liet op
zich wachten. Soms leek het of men niet
durfde schieten.
Bjj de Belgen durfde vooral Wegria dat
wèl. In de negentiende minuut trok hij er
met een pijlsnelle rush tussenuit en liet
alle aanwezige Nederlanders de hielen
zien. Zijn schot was wel hard. maar net niet
zuiver genoeg. Met een doffe klap vloog de
bal van de paal zeker tien meter terug in
het veld.
Ook Coppens, Huysmans en Jurion pro
beerden het daarna, maar succes was ook
hun niet beschoren. Aan de andere kant
stuitten de Nederlanders steeds maar weer
op een hechte linie en eigenlijk alleen Van
der Linden kreeg een prima schietkans uit
een pass van Rijvers, maar de DOS-speler
knalde de bal hoog naast.
Vanderslappen buigt zich diep in het
stof en ontneemt Lenstra daarmede
een scoringskans.
Even later zag de zwaar bewaakte Rijvers
eindelijk zijn kans schoon toen drie Rode
Duivels in grote ijver tegelijk naar de bal
kopten, maar deze niet raakten. De kwieke
Feijenoorder trok er toen tussenuit en
schoot de bal uiteindelijk in zeer moeilijke
positie naar het doel, maar Storme redde
nog net voor de lijn.
Even bleek toen het ogenschijnlijk grote
zelfvertrouwen van de Belgen aangetast
en namen hun uiterst gevaarlijke aanvallen
in aantal en kracht af. maar toen schoten
van Van der Kuil en Van der Linden een
verre van juiste richting bleken te hebben
en het tempo van de aanvallen steeds ver
der afzakte, namen de Belgen weer bezit
van het beste van het spel en boekten vier
minuten voor de rust zowaar succes. Cop
pens, ver doorgedrongen, gaf in het straf
schopgebied vlak voor de achterlijn een
volkomen verrassend „bakje" en Wegria
was er als de kippen bij om de bal vol
komen ongehinderd met een zoevend
hard schot achter De Munck te jagen.
Na de rust leek het even of Nederland
het lesje van Bondscoach Schwartz uit de
rust netjes en doeltreffend ten uitvoer ging
brengen, maar nog niet waren er enkele
acties op een Belgische verdediger gestuit,
of weg was het elan, weg het gevoel voor
maat en weg het verantwoorde positie
kiezen.
Als bij toverslag bleven Notermans en
Klaassens ver achter hun voorhoede han
gen en plaatsten vrijwel allen weer even
onnauwkeurig als in de eerste helft. En
weg ook was het tempo. Coppens kon weer
naar hartelust bouwen met de uit passes
van Huysmans aangevoerde ballen. Ver
geten was het al weer dat Thellin de bal
na een snelle rush van Rijvers op het nip
pertje van de doellijn kon wegtrappen dat.
Lenstra Vanderstappen bijna had gepas
seerd. En weg gingen dus al die spelers, die
assistentie in de verdediging hadden ver
leend.
Weer kregen de Belgische aanvallers alle
mogelijke ruimte om hun aanvallen op te
bouwen en het verwonderde dan ook nie
mand dat de Rode Duivels andermaal toe-
de bal evenwel by Abe terug en toen was
er geen houden meer aan.
Dat betekende de totale ommekeer. De
Belgen herinnerden zich plotseling al die
grote nederlagen tegen Nederland en lieten
de zenuwen rustig hun werk doen. Weg
waren de gevaarlijke attaques en weg was
het voortreffelijke teamspel. De verdedi
ging werd versterkt en het duwen nam in
hevigheid toe. De ene na de andere inge
wikkelde scrimmage volgde voor het Bel
gische doel, waar velen elkaar in de weg
liepen.
In fraaie blikverpakking van 10 stuks f 1.40 I4«
(Ook verkrijgbaar in blikken van 50 stuks
Moulijn werd ruw gevloerd, maar de
vrije trap leverde niets op. Doch in do
37ste minuut was het wèl raak. Bij een niet
zo bar gevaarlijke aanval waagde Rijvers
een schot, maar de bal vloog via een van
de vele Belgische benen in het strafschop
gebied terug naar Van der Linden, die zijn
linkerbeen rustig kon uithalen om de bal
daarna met raketsnelheid in het net te
jagen (2-2).
Behalve Van der Linden konden de
Nederlanders hun ogen niet geloven. Nie
mand juichte dan ook. Pas toen de Neder
landse midvoor op eigen speelhelft was
teruggekeerd, kwamen er wat schuchtere
felicitaties.
Het Nederlandse offensief hield daarna
aan. De nerveuze stemming groeide met
de minuut. En toen Rijvers bij het hin
deren van Vanderstappen zeer onvriende
lijk door Thellin werd gevloerd en de Bel
gische linkshalf Bollen in de eerste helft
al ingevallen vpor Lippens een opmer
king maakte tegen scheidsrechter Guige.
verwees deze laatste hem resoluut van het
veld; onder hoongejuich van de menigte
op de tribunes, die eindelijk een reden had
de kelen te roeren.
België trok daarna vrijwel alle spelers
voor het doel samen, zodat Nederland in
het offensief kon blijVen. Veel redelijks
werd er evenwel niet meer te zien gegeven.
Bij een van de aanvallen maakte de hyper
nerveuze Dries evenwel zeer duidelijk
hands in het strafschopgebied en het fluitje
van Guigue snerpte door het stadion. Straf
schop. klonk het uit duizenden kelen. Maar
Guigue dacht er anders over. Hij wees naai
de plek waar Lenstra buitenspel zou heb
ben gestaan en gaf dus de Belgen een vrije
schop in plaats van de Nederlanders een
penalty.
Het was het laatste wapenfeit uit de
teleurstellende interland, want na veel ge
harrewar om een scheidsrechtersbal kon
Guigue waarschijnlijk met een lange
zucht het pidpcrïko^dieen.
Op het Sparta-tcrrein heeft het Rotter
dams elftal de ontmoeting tegen Antwcr-
pei met 74 gewonnen. Bij de rust leid
den de gastheren reeds met 31. Van een
sluitend geheel was aan weerszijden wei
nig sprake en deze rommelige strijd be
reikte geen moment het niveau van een
gemiddelde eredivisieontmoeting. De vele
doelpunten waren het gevolg van zwakke
momenten in de verdedigingen.
De zeer krachtige wind stelde vele spe
lers vaak voor onoverkomelijke moeilijk
heden. Ondanks het nadeel van deze wind
waren de Rotterdammers voor de rust
reeds beter en vooral produktiever dan
hun tegenstanders. -Na achttien minuten
opende W. van der Gijp (Sparta) de score
(10), maar het duurde tot de 40ste mi
nuut voor de doelpuntenmachinc op volle
toeren kwam. Eerst werd het door Meyers
van Feijenoord 2—0, drie minuten later
door Op den Becq (Berchem Sport) 21 en
nog voor de rust 31 door Daniëls van
Sparta.
In de tweede helft was het scoreverloop
als volgt: 11 minuten, Verfaill: (Berchem
Sport) 32, 14 minuten. Van der Gijp 42,
IJ minuten, Van der Tuyn (HDVS) 52,
27 minuten, De Borger (Beerschot) 53,
37 minuten Van der Tuyn 63. 41 minuten
Meerman (Feijenoord) 73, 44 minuten,
Verfailli 74.
De gelijkmaker. Van der Linden heeft
de bal zo hard ingeschoten dat Van
derstappen pas reageert als de bal al
in het doel is verdwenen. Hanon,
Thellin. Storme en Dries zien daarbij
met oem en ode nevoelens toe.
De meeste mensen gaan, geloof ik, geens
zins naar een interlandwedstrijd om erbij
geweest te zijn, maar veeleer om er niet
niet bij geweest te zijn. Per slot van reke
ning betaalt men een hoge prijs voor een
toegangskaart zonder de waarde daarvan
te kennen. Als men eenmaal in die kolos
sale schuit zit-, die Olympisch Stadion heet,
moet men meedobberen op de golven van
enthousiasme of meesidderen in de draai
kolken van afgrijzen. Is het spel niet meer
om aan te zien, men moet blijven kijken.
Men voelt zich onbehoorlijk afgezet. Ra-
diobezitters, denkt men dan, hebben het
beter. Die kunnen zelf de jammerboel af
zetten. Een handomdraai aan de knop is
al genoeg om zelfs Leo Pagano tot bedaren
te brengen. Zo kunt u zich althans enigs
zins mijn ellende voorstellen, toen ik gis
teren op de Marathontribune naast een als
mens zonder enig persoonsbewijs ver
momde luistervink zat, die met een ont
vangtoestel op schoot het naargeestige
commentaar de lucht weer instuurde. Mis
schien was hij de enige, die zich op
schuimbekkende wijze liet voorzeggen,
wat hij van de vertoning denken moest.
De andere 63.999 aanwezigen fungeerden a
capella als koor van souffleurs. Jan en
alleman slaakten als uit één grote bek
keer op keer zoevende zuchten van ont
zetting. Al het. voorzeggen hielp geen
zier. De jongens op het toneel van de
strijd kenden hun rol niet. Ze waren stuk
voor stuk hun lesjes vergeten. Achteraf
ben ik van mening, dat het mij belendende
heerschap zijn toestel luider had moeten
laten spreken. Dan zou men precies heb
ben geweten, wat eraan mankeerde.
Dat wüs nogal wat. Het rammelde voor
al in de oranje voorhoede geen wonder
met twee vleugelspelers, die er geen moer
van terecht brachten. Onze midvoor pro
beerde verwilderd iedereen te begrijpen,
maar kwam daarbij zelfs aan zijn eigen
beweegredenen niet toe. De bezetting van
de middenlinie liep op een kerkgang de
zondagsrust te respecteren. Blijkbaar
achtte men dat een gepaste houding tegen
over een elftal rode duivels, die er echter
wel iian terug hadden. Keer op keer moes
ten de toeschouwers redding brengen door
met satanisch gelach de belzebubs uit te
drijven. De beide verdedigers pasten een
bijzonder originele tactiek toe. Zij om
speelden keer op keer twee, drie, vier
tegenstanders, of vijf als dat mooier uit
kwam, om dan van het middenveld uit de
bal op de zwarte panter in zijn kooi terug
te spelen. Deze manoeuvres waren overi
gens niet- geheel zinloos, want zo ontstond
er tenminste enige spanning.
Het verkeer tussen beide partijen, die
gelijk op en neer gingen, maar vooral neer,
werd geregeld door een Franse agent van
politie. In zijn dienstvoorschriften kwam-
de voorrangswëgbepaling blijkbaar niet
voor. Hij onderscheidde zich in het bij
zonder door zo vaak te fluiten, dat er ein
delijk de gewenste botsingen en opstop
pingen ontstonden. Zijn optreden was nog
al kinderachtig en van de weeromstuit be
gonnen vele pingelaars in hun korte broe
ken en-jongenskieltjes elkaar een beetje te
plagen. Een Belgische invaller werd zelfs
heel erg stout. Die gaf de ambtenaar in
functie een harde duw in zijn rug. Foei
toch. Voor straf werd hij buiten de krijt
lijnen gestuurd. Zo erg was dat niet, want
er viel toch niets te leren. Volgens Leo
Pagano had- hij met een invoer op ?nn
voorhoofd getikt. Gek eigenlijk, dat de
arbiter zich bedreigd waande. Men zou
toch menen, dat zo'n opperrechter on
kwetsbaar en onschendbaar is.
En dan te bedenken, dat des morgens
om half elf de trein uit Haarlem al be
stormd werd door liefhebbers, die een
kaartje ivilden kopen.... Als ik het tegen
inkoopsprijs had afgestaan, zou ik twee
liter wijn hebben kunnen kopen om het
verdriet over de morele nederlaag weg te
spoelen.
Ko Bn/gbier
Een typisch moment uit de wedstrijd
van gisteren. Rik Coppens (rechts)
heeft de Nederlandse verdediging ont
wricht en gaat alleen op het Neder
landse doel af. Klaassens, geheel links,
gaat de Belg aanvallen, terwijl Wiers
ma (over Notermans heenspringend)
zijn positie gaat herzien. Van der Hart
heeft dat besluit nog niet kunnen
nemen (foto links)
