Man van het slachtoffer houdt
vol dat hij onschuldig is
Aiphënaar
Improvisatie wedstrijd volgend
jaar wellicht in Alkmaar
NAAIMACHINES
raatótoel
DUBBELE
BODEM
3
Indonesië wil in Hamburg
ook een markt vestigen
Gemeente-ambtenaren in
Geleen zaterdags vrij
He£ca ri
Brits-A merikaanse film
het leven van Grivas
Export snijbloemen naar
Engeland gedupeerd
GRAMMOFOONPLATEN
Gevangenisstraffen voor
twee broers en hun tante
DE AXELSE MOORDZAAK
0p de
INTERNATIONAAL ORGELCONCOURS
„Dvscolos" in première
W. J. de Rapper benoemd
tot administrateur van
telefoondistrict Haarlem
DONDERDAG 23 APRIL
1959
(Van onze correspondent in Bonn)
Het zou In de bedoeling van de Indone
sische regering liggen om, behalve tabak,
ook oliezaden, thee en koffie in de toe
komst via West-Duitsland op de wereld
markt te brengen. De uitspraak in het kort
geding over de tabakskwestie te Bremen
zou bij deze beslissing een belangrijke rol
spelen. Precies als in Bremen wil men
ook in Hamburg een Deutsch-Indonesische
Handelsgesellschaft oprichten, die de In
donesische grondstoffen zou moeten dis
tribueren.
Ter andere zijde kon men tot voor twee
weken te Hamburg vernemen, dat zaken
doen met Indonesië voor West-Duitsland
nog altijd een moeilijke aangelegenheid
is. Tijdens een bezoek van de Indonesische
ambassadeur te Bonn, Zain, aan Hamburg
bleek namelijk, dat de leveringsmogelijk
heden naar Indonesië een onvermijde
lijk complement van de Indonesische leve
ringen aan West-Duitsland bepaald niet
eenvoudig zijn. Men zou te Hamburg niet
hebben verheeld, dat een algemene con
centratie van de Indonesische overzeese
handel op Hamburg en Bremen toch ze
ker te ver zou gaan, in verband met de
Duitse verhouding tot Nederland. Vele
Hamburgse en Bremer zakenlieden, die
bij de handel in tabak, thee en koffie be
trokken zijn, hebben zakenrelaties met Ne
derland, die zij niet willen laten vallen.
De Indonesische import van Duitse goe
deren nam van 1957 tot 1958 in waarde
af van 300.2 miljoen mark tot 179,5 mil
joen mark. De export van Indonesië naar
Duitsland nam af van 334,7 miljoen mark
tot 210,1 miljoen mark. Deze teruggang
van het totale handelsvolume hangt niet
slechts samen met de economische moei
lijkheden in Indonesië, maar ook, zo zegt
men te Hamburg,' met de dikwijls slechte
kwaliteit van de goederen, zoals die na de
nationalisatie ,v.an vroegere Nederlandse
ondernemingen thans op de markt komen.
De gemeenteambtenaren van Geleen,
de ruim 30.000 zielen tellende Limburgse
gemeente, zullen een vijfdaagse werk
week krijgen. 'Dit'heeft'de'gemeenteraad
besloten. Op zaterdag zal er niet meer ge
werkt worden. De helft van de zaterdagse
uren zal worden ingehaald op vrijdag
avond tussen zeven en kwart over negen.
De overige dagen zullen de ambtenaren
ongeveer een kwartier langer moeten
werken. B. en- W. waren van oordeel,
dat aan het invoeren van de vijfdaagse
werkweek voor het gemeentepersoneel ve
le voordelen' zijn verbonden. Eén ervan
is, dat het gemeentehuis één dag van de
week ook buiten de normale werktijden
is geopend waardoor het opnemen van
extra verlof voor bezoeken aan het ge
meentehuis niet meer nodig zal zijn.
Ook enkele andere kleinere gemeenten
zijn ertoe overgegaan de secretarieën des
zaterdags te sluiten en daartegenover de
ze kantoren een avond in de week open te
stellen. Het doel hiervan is tweeledig: een
werkweek van 5 dagen te bereiken, zon
der het aantal werkuren te verminderen.
Het publiek, dat overdag bezet is, krijgt
gelegenheid, des avonds naar de secreta
rie te gaan.-
Advertentie.
Met zorg berefd!
ifscAFP
normaal coffeïnevrij - espress^^l
LONDEN (UPI) Een Brit zal finan
ciële steun verlenen bij het tot stand ko
men van een film over het leven van lui
tenant-generaal George Grivas, de leider
van de Griekse verzetsbeweging EOKA op
Cyprus voor het tot stand komen van een
vergelijk. Volgens de Londense News
Chronicle hebben William Donaldson, een
24-jarige telg uit een Schotse scheepsbou
wersfamilie, en de Amerikaanse produ
cer Al Rosen zich financieel voor het pro
ject geïnteresseerd. Donaldson gelooft dat
het een film kan worden van een Ro
bin Hood-achtige avontuurlijkheid. Hij
maakt zich vooralsnog geen zorg over
Britse tegenkanting. De man is in elk ge
val een held in de ogen van zijn landge
noten, zegt Donaldson. Zelfs al denken
sommige aan iets anti-Brits, ik wil er wat
om verwedden dat de Britse reactie hem
enige hoofdbrekens kost. Volgens hem
was Edward G. Robinson bereid de rol
van Gr-ivas te spelen, totdat hij hoorde dat
hem dit populariteit in Groot-Brittannië
zou kunnen kosten. Wat moet ik nu doen,
vraagt Rosen zich af, een Griekse acteur
in de hoofdrol wordt een financieel débac-
le. We moeten een gevestigde naam aan
trekken.
Grivas zelf is, volgens Rosen, volledig
bereid tot samenwerking. Als extra's wil
hij een paar EOKA-strijders meebrengen.
Advertentie
Alle merken, dus ruime keuze
ENGEL, Gr. Houtstr. 181,. Tel. 14444
Op vragen van het Tweede-Kamerlid de
heer Van Dijk heeft de minister van Land
bouw, Visserij en Voedselvoorziening a.i.
meegedeeld dat de verhoging van de En
gelse invoerrechten op snijbloemen een
ernstige belemmering betekent voor de
handel tussen Nederland en Engeland.
Vooral de uitvoer van rozen en anjers
wordt hierdoor getroffen.
Verwacht wordt dat de Engelse maat
regel een vermindering van de uitvoer tot
gevolg zal hebben. De Nederlandse rege
ring heeft reeds haar ernstige bezwaren
tegen de Britse handelwijze tot uitdruk
king gebracht.
„Het is hier beter as buiten", zei een
dame tot haar vriendin, terwijl ze tegen
over me in de bus neerplofte. „Met jullie
alles goed? Met ons gaat het best alleen
maak ik me wat zorgen over Pietje",
voegde ze er enigszins bekommerd aan toe.
„Nee, niet dat-ie ziek is, hoor, hij zit op
school, maar hij slaapt zo slecht en dat
■door een kind van zeven jaar. Als ik hem
om half acht op bed leg, komt hij er steeds
weer uit: Moe, ik wil wat drinken; Moe,
ik mót zo nodig; Moe, ik wil tillevisie
kijken Iedere keer denk ik: wat heb
ik nou weer an me fiets hangen?! Je ben
d'r klaar mee en het is evengoed akelig
voor zo'n kind. Van mij heb-tie het niet,
as ik met mijn ene been in bed stap, slaapt
mijn andere al. En van mijn man heb-tie
het evenmin; as die zijn kussen ruikt, maft
ie óók!
Hè, ik word er toch zó zenuwachtig van.
Me man zegt: „Mens, nou mot je toch op
houwen", want me man ken dat niet heb
ben, hè, dat toesjoer deruit. Hij zegt: „Ik
doe éven een spelletje met je, Piet" en dan
zwaait ie hem een paar keer boven zijn
hoofd zo wild weeduwel en dan zegt
ie: „En nóu derin en as je deruit komt,
dan breek ik je benen". Maar het helpt
allemaal niks.
As Piet er dan weer in ligt, zit ik me
eige óp te vreten, dan denk ik: zou dat
schaap nou al slapen en dan roep ik onder
an de trap: „Piet, slaap-ie al?"
„Nee Moe", roept-ie dan terug „geef
me es wat water en een toffee!!"
„Ik wil niet hebben, dat je wéér naar
boven gaat", zegt me man, „je doet het
niet, wie is de baas in huis?"
„Dat schaap ken niet in slaap komme",
zeg ik woest en zo krijg je woorden met je
man om een kind. Góeie man, maar ken
nis van een kinderziel is er niet bij.
„Blijf toch zitten mens, je ziet niks van
de tillevisie", zegt me man, as ik terug
kom, maar na een kwartiertje mót ik het
weten en dan gaan ik weer, hoor naar
de trap: „Piet, slaap-ie-al?"
„Néé", roept ie weer „mag ik nou
effe komme kijke??"
„Ben je betoeterd", schreeuw ik dan
weer boos, „en nou gauw slapen voor
uit nare jongen, je krijgt een pak voor je
broek hoor!" Ik ben héus streng genoeg!
En me man zó'n gezicht! Affijn, as het
wurrum tóch niet slaapt, ken-ie beter effe
komme kijke, dat leidt wat af, hou ik vol.
Om kort te gaan, elke avond pas om een
uur of half twaalf dommelt het jong in
en weetjewattetis? Overdag benne ze niks
waard hè, kribbig en lastig en iedere dag
denk ik: je gaat er vanavond vroeg in,
vader, maar toesjoer, hetzelfde liedje én
maar woelen en ik maar vragen: Piet,
slaap-ie al, en hij maar zeuren van 'k wil
kijken. Een normaal mens zou er kierewier
van worden.
Het is een zenuwekind óf het wordt een
avondmens, nét as mijn vader dat ken
wel erfelijk wezen! Wie zal het zeggen,
zoiets slaat soms een geslacht over ik
weet wat er te koop is in de xoereld!
Affijn, ik zal z'n bed es verzetten, het
kenne wel aardstralen wezen óók!"
Marianne van Raait
Advertentie
KRUISWEG 47-49 HAARLEM
Haarlemse rechtbank
Piet, slaap-ie al?
De moeder van de vermoorde, mevrouw
Schitse uit Gent, was wel door de pers
berichten opgeschrikt. De in het signale
ment opgegeven leeftijd aanvankelijk 17,
later 25 a 30 jaar klopte echter bij lange
na niet met die van haar dochter. Toen
melding werd gemaakt van het gevonden
gouden halskettinkje met de initialen J. S.,
wist mevrouw Schitse echter dat het
slachtoffeer haar dochter moest zijn. Zij
deed aangifte bij de politie in Gent.
In samenwerking met de gerechtelijke
politie te Brussel en de Belgische rijks
wacht slaagde men er dinsdagavond in
De B., die niet in zijn woning te Blaasveld
vertoefde,opte sporen. Hij bleef echter
gedurende de verhoren pertinent beweren
in geen enkel opzicht iets met het misdrijf
te maken te hebben. De vrouw zou die
maandagavond zijn weggelopen na een
hevige twist tussen de echtelieden.
Julia Schitse was op 22 mei 1948 te Gent
VOORDAT deze zomer begonnen
zal worden aan de restauratie van
het orgel in de Haarlemse Grote
Kerk, zal van 6 tot 10 juli het inter
nationale orgelconcours nog in deze
kerk worden gegeven. De Commissie
Internationaal Orgelconcours zal na
melijk trachten de improvisatiewed
strijd en het deelnemersconcert van
het volgende orgelconcours in 1960 in
Alkmaar te doen plaats hebben. Het
zaalconcert en de Internationale Or-
gelakademie zullen echter ook in 1960
in Haarlem worden gehouden.
Voorts is besloten de compositie
opdracht voor een concert voor orgel
en orkest, die dit jaar aan prof. Anton
Heiller zou worden gegeven, een
jaar uit te stellen. Dit in verband met
de gezondheidstoestand van pror.
Heiller, die hem niet in staat stelde
het gevraagde werk op tijd gereed te
hebben. Inplaats daarvan zal op het
zaalconcert, dat woensdag 8 juli in het
Haarlemse Concertgebouw wordt ge
geven, het Concert voor orgel en or
kest van dr. Anthon van der Horst
worden uitgevoerd door Piet Kee.
Dit concert is door dr. Anthon van der
Horst die dit jaar zestig wordt
enige jaren geleden in opdracht van
de Commissie Internationaal Orgel
concours gecomponeerd.
Verder zullen op dit zaalconcert varia
ties van I. Strawinsky op de cantate „Von
Himmelhoch da komm' ich her" van
Bach ten gehore worden gebracht. Na de
pauze zal de Parijse organist Maurice Du-
ruflé een door hemzelf gecomponeerd
„Requiem" uitvoeren. Medewerking hier
aan verlenen het Noordhollands Philhar-
monisch Orkest en de Christelijke Orato
rium vereniging onder leiding van George
Robert. Het geheel staat onder leiding van
Henri Arends.
Het deelnemersconcert zal maandag 6
juli in de Grote Kerk worden gegeven.
Dit jaar nemen vier organisten aan het
orgelconcours deel. Het zijn dr. Hans
Haselböck uit Wenen, Raimond Daveluy
uit Montreal, Uwe Röhl uit Sleeswijk en
Wim Daim uit Amsterdam.
Dnderdag 9 juli wordt in de Grote Kerk
de improvisatiewedstrijd gegeven en vrij
dag 10 juli wordt het concours besloten
met het concert van de jury, dat eveneens
in de Grote Kerk wordt gegeven. De jury
De geruchtmakende moordzaak te
Axel heeft een nieuwe ontwikkeling
gekregen, doordat de identiteit van het
slachtoffer is vastgesteld. Hierbij een
foto van de 39-jarige mevrouw Ju
lienne Schietse uit Blaasveld. De
andere foto toont haar man, de Belg
X. de B., die in verband met deze
misdaad is gearresteerd.
bestaat dit jaar uit prof. Flor Peters uit
Mechelen, Maurice Duruflé uit Parijs en
Piet Kee uit Alkmaar.
Tegelijk met het orgelconcours begint
ook dit jaar weer de Internationale Orgel-
akademie, die tot 25 juli zal duren en waar
voor grote belangstelling bestaat, vooral
van Amerikaanse zijde. Er is bij deze
akademie plaats voor vijfentwintig deel
nemers en het ziet er naar uit, dat dit aan
tal zeker zal worden bereikt. Docenten
aan de orgelakademie zijn dit jaar prof.
Ant.on Heiller uit Wenen, Gustav Leon-
hardt uit Amsterdam, Luigi Ferdinando
Tagliavini uit Bologne, Michel Chapuis uit
Parijs en Cor Kee uit Zaandam.
Met ingang van 1 mei is de heer W. J.
de Rapper uit Breda benoemd tot admini
strateur van het telefoondistrict van de P.
T. T. in Haarlem.
De heer De Rapper is in Amsterdam
geboren en trad in 1918 als surnumerair
bij de P. T. T. in dienst. In 1925 werd hij
gedetacheerd bij het hoofdbestuur in Den
Haag, radio-afdeling. In 1933 vertrok de
heer De Rapper naar Hengelo en vervol
gens naar Breda, 's Hertogenbos en Am
sterdam. In 1953 werd hij benoemd tot
administrateur van het telefoondistrict in
Breda.
In het komende seizoen zal het Burg
theater in Wenen het onlangs ontdekte
blijspel „Dyscolos" van de Griekse to
neelschrijver Menander voor het eerst op
voeren. Een jaar geleden heeft de Zwitser
se verzamelaar Bodmer de volledige tekst
van dit stuk ontdekt, waarvan alleen en
kele brokstukken bekend waren. Reeds
Goethe noemde deze Menander de geniaal
ste toneelschrijver van de oudheid. Het be
doelde blijspel dat reeds in 317 voor Chris
tus in Griekenland werd opgevoerd, is een
voorbeeld van karakterbeschrijving en ty
pering, waarin als hoofdpersoon een men
senhater of misanthroop optreedt. De ver
taling is toevertrouwd aan de Oostenrijk
se professor W. Kraus. Met deze opvoe
ring doet de nieuwe directeur van het
Burgtheater, Haussermann naar men
aanneemt een zeer gelukkige greep en
men verwacht grote internationale belang
stelling voor dit stuk waaraan de beste
krachten van het Burgtheater zullen sa
menwerken.
Kort voordat op 9 april bij Axel in Zeeuws-Vlaanderen het grotendeels verbrande
lichaam van de 39-jarige Belgische vrouw Julia Schitse werd gevonden, ontving haar
moeder, de eigenares van een wasserij te Gent, een brief van Julia's man, de 38-jarige
vertegenwoordiger Xavier de B., waarin deze mededeelde dat zijn vrouw maandag
avond 6 april, omstreeks 7 uur, hun woning te Blaasveld had verlaten en sedertdien
niet was teruggekeerd. Met deze brief wil de thans gearresteerde De B. voor de
gerechtelijke politie te Brussel zijn onschuld bewijzen. Tijdens de ui^nlange verhoren
sinds zijn arrestatie in de nacht van dinsdag op woensdag blijft hij hardnekkig zwijgen
op vragen van de politie. Bij de verhoren was ook zijn moeder aanwezig, van wie de
politie vermoedt dat zij een bepaalde rol in dit echtelijk drama heeft gespeeld. De B.
heeft ook geen antwoord willen geven op de vraag waarom hij de politie er niet van
in kennis heeft gesteld dat zijn vrouw verdwenen was, hoewel hij de bij het lichaam
gevonden schoen, het reiswekkertje en de sieraden herkend moet hebben van de
gepubliceerde foto's.
getrouwd en had enkele jaren ingewoond
bij haar schoonouders te Blaasveld, een
dorp van -3000 zielen tussen Mechelen en
Antwerpen. Met haar schoonmoeder kon
Julia het moeilijk vinden. Toen de ruzies
toenamen, verhuisde het echtpaar naar
Gent, waar het geruime tijd gewoond heeft
in de directe omgeving van de Lange Vio-
lettenstraat, waar de schoenhandel Bijte-
bier is gevestigd, welke firma de gevonden
schoen bleek te hebben verkocht. Ook de
reparateur van het wekkertje woont daar.
Het huwelijk dreigde te mislukken en
Xavier zocht werk als huisknecht bij een
gegoede familie in Brussel. Af en toe zocht
hij zijn vrouw op. De B staat bekend als
een avontuurlijk man, die dikwijls van
beroep veranderde. De laatste jaren was
hij werkzaam als taxichauffeur, huisknecht
en vertegenwoordiger van een Nederlandse
sigarettenfabriek. Zijn vrouw was vrijwel
doofstom. Zij was zowel geestelijk als
lichamelijk in ontwikkeling sterk achter
gebleven. Dit is de reden dat in het sectie
rapport gesproken wordt van een meisje
van omstreeks twintig jaar.
Een aantal Nederlandse autoriteiten van
politie en justitie heeft dinsdag in Brussel
de verhoren bijgewoond. De gerechtelijke
politie te Brussel heeft thans de leiding van
het onderzoek overgenomen.
De verrassende mededeling
van een Duitse jongedame
voor de televisie, dat haar
levensideaal gevormd werd
door het verlangen om een
Oceaanstomer te besturen,
heeft mij op de onrustbarende
gedachte gebracht dat wij
mannen er in de verste verte
geen weet van hebben, wat er
eigenlijk in de diepste verbor
genheden onzer vrouwen aan
verzwegen wensen leven kan.
Wie beweert dat hij zijn
geliefde tot op de bodem heeft
doorschouwd en haar diepste
verlangens kent, zou wel eens
vergeten kunnen hebben dat
zij een dubbele bodem heeft.
Heeft iedere vrouw een dub
bele bodem, figuurlijk ge
sproken?
Men kan uitgaan van het
standpunt dat tenslotte alle
mensen geheime verlangens
koesteren, waarvan de vervul
ling niet binnen de mogelijk
heden van dit leven ligt en
die dus tot in lengte van da
gen utopieën blijven. Doch
wanneer de eerste de beste
televisiekwiskwibus erin
slaagt, een vrouw tot de be
kentenis van zulk een harte-
wens te brengen en haar
bovendien dan ook nog de
vervulling ervan op een ser
veerblaadje aanbiedt, wordt
het een ernstige zaak.
Want die jongedame in
kwestie heeft inderdaad een
30.000 ton metende oceaanreus
bestuurd op het traject Ham
burgLe Havre.Waarschijnlijk
alleen op het rechte stuk, maar
dat doet weinig terzake. Zij
heeft een tijdlang in de sfeer
van 't absolute meesterschao
geleefd, beseffend dat het
gigantische zeekasteel als een
hondje zou gehoorzamen aan
iedere beweging van haar
hand.
Het is een vreemde ontdek
king dat een vrouw zoiets zo
vurig kan wensen maar wij
zullen er ernstig rekening mee
dienen te houden.
De tijd is blijkbaar voorbij,
dat huwelijk en moederschap
de traditionele eindstations
vormden van vrouwelijke
droomreizen. Steeds meer
zullen wij ons moeten door
dringen van de vreesaanja
gende waarheid, dat vrouwen
dromen dezelfde kunnen zijn
als die der mannen. Het mo
nopolie van avontuurlijke
idealen behoort niet meer aan
de mannen. Zij kunnen hun
misstappen en dwaasheden
niet langer ophangen aan de
kapstok van hun vagebonden-
aard en hun gebrek aan trouw
en standvastigheid niet meer
vergoelijken met een beroep
op hun manzijn.
Dat maant tot voorzichtig
heid, zou men zeggen.
Zo zullen wij erop voorbe
reid moeten zijn, dat de toe
komst ons vrouwelijke veld
heren, rebellenleiders, dicta
toren en zeeroverkapiteins
zal opleveren, want al deze
beroepen zijn het resultaat
van onbedwongen hartewen-
sen, gepaard aan een sterke
zin voor het avontuur. Het is
niet duidelijk, hoe men zich
tegenover dergelijke figuren
zal moeten gedragen, doch
wellicht zal de praktijk dat
leren. In ieder geval kunnen
wij van nu af aan voorgoed
afrekenen met alle denkbeel
den, die de vrouw een lijden
de, afwachtende, thuiszittende
en berustende rol toebedelen.
Waarom zouden ze ook?
De dingen dezer wereld zijn
veranderd. De vrouw leeft
niet meer op een kasteel bin
nen vestingmuren en het spin
newiel is niet meer haar uit
sluitende metgezel. Er zijn
geen minstrelen meer, die
haar kwamen toezingen en
daarbij zowel de min als het
strelen in charmante toegift
cadeau gaven.
Angstig wachtend thuiszit
ten was typisch een bezigheid
voor middeleeuwse vrouwen.
Als de mannen geharnast en
tepaard op roof- of kruistocht
gingen wat dan ook het
verschil moge zijn geweest
en vijf jaren onder water
bleven, was het nog eens de
moeite waard, in angstige af
wachting te zijn. Doch nu de
mannen van 's morgens acht
tot met de noen var huis zijn
en daarna van twee tot zes
opnieuw, waarna zij zich
spoorslags huiswaarts spoeden
omdat het eten op tafel staat
nu is ook het vrouwelijke
huisavontuur voorbij. Zulke
mannen brengen immers geen
gouden kromzwaarden en dia
manten scepters mee uit verre
landen, doch een leeg en
smoezelig boterhammentrom-
meltje. Waar is het wachten
dan op, zo mijmert de vrouw?
Op een vlugge kus, wat
soepgeslurp en een uitge
spreide krant met een echtge
noot eraan vast. Waar is het
avontuur? Het avontuur be
staat dan louter uit een ruzie
tje met de buren, stukgevallen
kinderknie en een brief van de
schoonzuster uit Hellevoet-
sluis, die met roodvonk ligt.
Wonder, dat onze vrouwen
er genoeg van hebben gekre
gen, thuis te zitten wachten
op de dingen die komen
zullen.
Er kómen namelijk hele
maal geen dingen meer.
Zo zijn de werkende ge
huwde vrouwen ontstaan. Met
andere woorden: de kasteel-
vróuwe heeft zelf het harnas
aangetrokken, is op de appel
schimmel geklommen en heeft
het zwaard getrokken tegen
de wereld. Ze is de vlakte in
getrokken figuurlijk ge
sproken, uiteraard en heeft
zich een status veroverd die
geen man haar verbeteren
kan. Als deze ontwikkeling
zich in de middeleeuwen zou
hebben voltrokken, zouden de
Saracenen van Damiate klop
gekregen hebben van dames
in-ijzer, en misschien van
louter ontsteltenis reeds het
christelijke geloof hebben
aanvaard voordat het christe
lijke zwaard hun de kop
kliefde.
Doch nu zitten wij ermee.
Zal er een tijd komen dat wij,
mannen, angstig wachtend
thuiszitten en ons afvragen
wanneer en hoe moeder de
vrouw van haar jongste avon
tuur zal thuiskomen? Wij zijn
wel zéér ernstig in gebreke
gebleven. Wij hebben ver
zuimd, ridders te blijven en
kasteelvrouwen te telen. Wij
hebben het avontuur vrijwil
lig vaarwel gezegd het
zwaard verwisseld tegen de
onnozele biljartkeu en het
paard verruild voor een bar
kruk. Wij hebben geen goud
en edelstenen meegebracht,
doch dronken vrinden die
bleven eten. Wij hebben geen
heldendaden verricht in don
kere wouden, geen benarde
maagden verlost, geen wedu
wen en wezen in bescherming
genomen, geen machtige sloten
veroverd. Wat wij hebben ge
daan is klein, pover, armetie
rig geweest: stiekeme kaart-
avondjes, verstolen flirtpar
tijtjes. moppen over schoon
moeders en fuifnummers zijn
onze grootste heldendaden. En
voor de rest draven wij ge
noeglijk en braaf heen en
weer tussen huis en loon
zakje.
Is het een wonder, dat onze
vrouwen Oceaanstomers willen
besturen, straal willen vlie
gen, legers willen comman
deren en in raketten naar de
maan wensen te gaan?
Er zal niets anders opzitten
dan ze te laten gaan. Wij
zullen voortaan in bange hoop
thuiszitten en onder het strij
ken mijmeren over het ko
mende moment van hereni
ging, heimelijk verlangend
naar de geur der vreemde
streken, die in de plooien van
haar gewaden zullen mee
komen uit verre, ongekende
werelden.
Alleen zouden er nu ook
vrouwelijke minstrelen komen,
om de tijd te korten?
Laten wij het hopen
want een klein verzetje in de
spannende uren van eenzaam
heid kon men zelfs in de
middeleeuwen al niet ont
beren.
Of zullen onze vrouwen zo
gewiekst zijn om ons daar
voor naar de techniek van de
twintigste eeuw te verwijzen
en een verzameling platen
thuislaten voor de pick-up,
zodat wij zullen kunnen luis
teren naar Patachou, Doris
Day en Mieke Telkamp?
Breng haar in vredesnaam
niet op die gedachte want
als het zover komen mocht, is
er in de ganse mensengeschie
denis geen gesjochter kasteel-
vróuwe geweest dan de man
van heden.
J.L.
De Haarlemse rechtbank heeft vanmor
gen een 26-jarige Haarlemse voeger, die in
samenwerking met zijn 52-jarige tante en
een 22-jarige broer, eveneens voeger, dief
stallen op grote schaal heeft gepleegd uit
onbeheerde, afgesloten auto's conform de
eis tot anderhalf jaar gevangenisstraf met
aftrek veroordeeld.
De tante kreeg zes maanden met aftrek
(eis: een jaar met aftrek), en de jongere
broer van de voeger zes maanden, waar
van twee voorwaardelijk met aftrek met
een proeftijd van drie jaar en ondertoe
zichtstelling der reclassering (eis: tien
maanden met aftrek). Een 31-jarige schil
der werd van medeplichtigheid vrijge
sproken. De eis tegen hem luidde negen
maanden gevangenisstraf.
De rechtbank veroordeelde een 21-jarige
verwarmingsmonteur, een 20-jarige leer
ling-monteur en een 19-jarige leerling-
diamantbewerker, allen uit Amsterdam,
dip tussen juni en augustus van vorig jaar
tussen de twintig en dertig inbraken in
West-Nederland pleegden, tot respectieve
lijk anderhalf jaar met aftrek, twee jaar
en anderhalf jaar, door te brengen in een
jeugdgevangenis. Zij opereerden onder
andere in Hilversum, Laren, Wassenaar,
Nieuwer-Amstel, Heemstede, Bloemendaal
en Zandvoort. De eisen waren respectieve
lijk anderhalf jaar zonder aftrek, tweeën
eenhalf jaar en tweeëneenhalf jaar jeugd
gevangenis.
Tenslotte veroordeelde de rechtbank
drie Haarlemmers, een 26-jarige loodgie
ter. een 24-jarige machinebankwerker en
een 19-jarige lasser, die in Haarlem twaalf
en daarbuiten tien inbraken pleegden, lot
respectievelijk tweeëneenhalf jaar gevan
genisstraf, twee jaar gevangenis met af
trek en twee jaar jeugdgevangenis met af
trek. De eisen tegen de loodgieter en de
bankwerker luidden tweeëneenhalf jaar
gevangenis en tegen de lasser twee jaar
en drie maanden jeugdgevangenis.
Advertentie
Uit de beste koffiebonen!
normaal coffeïnevrij - espresso"
