Arbeidsonrust in Spanje
een teken aan de wand
lichaamsgeur
f BADCOSTUUMS
Lloyd is minder optimistisch
over Genève dan Macmillan
Groene ogen
Wat Franco „groeistuipen" belieft te
noemen duidt op wassende oppositie
geen last
meer van
VOGELZANG
Hst was opeens over
Prins Albert krijgt dotatie
van 3^2 miljoen frank
BRITSE SOCIALISTEN HANDHAVEN
VOORLOPIG DE WATERSTOFBOM
Mogelijkheid van eenzijdig opgeven opengelaten
Italië dringt aan op NA VO-beraad voor 13 juli
Starkweather geëxecuteerd
op de elektrische stoel
Minder militaire hulp voor
Azië aanbevolen in Amerika
Uitbundige ontvangst voor
De Gaulle in Rome
Hammarskjoeld naar Cairo
0p de
'^raatótosL
I) O N D L R DAG 25 JUNI 1959
Van onze correspondent in Madrid)
Het is iedereen duidelijk, dat er in
Spanje iets moet gebeuren om een uit
barsting te voorkomen. Dat de algeme
ne staking van onlangs vrijwel geheel is
mislukt, behoeft met te worden gezien
als een teken van kracht van het Franco
regime. Bovendien heeft de mislukking
de arbeiders een zo langzamerhand nood
zakelijk geworden vorm van stoomafbla-
zen onthouden. De minister van Handel
Ullastres heeft een plan ontvouwd waar
door de economische achterstand op de
rest van de wereld moet worden inge
haald. Het is voor de arbeiders èn voor
Senor Don Ullastres te hopen, dat de re
sultaten daarvan spoedig genoeg komen,
om de explosie tegen te houden.
Gedurende winter en voorjaar heeft er
een sfeer van onrust geheerst in Spanje.
Het was een toestand, die door Franco
tegenover een Mexicaanse journalist
maar zeer onvoldoende werd omschre
ven met „groeistuipen". In ieder geval
waren de geesten rijp voor een algeme
ne staking en toen het parool daartoe voor
ongeveer half juni uitging, was er alle
kans van slagen. Dat het toch een misluk
king is geworden, komt alleen omdat de
deelnemende groepen en al is dan offi
cieel alleen de Falange toegestaan, deze
illegale groepen, zoals socialisten, repu
blikeinen, monarchisten en anarchisten
bleken de laatste jaren verrassend sterk
gegroeid zich niet konden, en wilden,
onderwerpen aan de vooral uit Frankrijk
opererende Spaanse communistische par
tij, die zoals steeds alle leiding en eer voor
zich opeiste.
Al is het vrijwel zeker, dat de nu ge
dwongen ultra-rechtse politiek in Spanje,
na het verdwijnen van Franco zal door
slaan naar linksere politieke richtingen,
een overvloed van liefde voor de commu
nistische partij is er in Spanje niet. Daar
voor herinnert men zich nog te goed de
burgeroorlog. Het geblaat van radio-Mos
kou waarbij zelfs de eens befaamde
communiste Dolores Ibarruri „La Passio-
naria" zich niet onbetuigd liet en de
toon van de verspreide pamfletten, werk
ten averechts. Te elfder ure werd het sta
kingsparool door de niet-communistische
groepen ingetrokken. De politie, die in
alarm toestand was gebracht, maar niet
behoefde op te treden, ging haastig tot
arrestaties over.
De arbeiders wachten nu op een volgen
de gelegenheid om hun verbitterde gevoe
lens te uiten. Deze verbittering wordt nog
verscherpt nu in de industriegebieden van
Catalonië en Noord-Spanje ettelijke tien
tallen industrieën zijn overgegaan tot het
ontslaan van arbeiders. Deze ontslagen
konden alleen worden gegeven met toe
stemming van de regering en die vergun
ning door minister Ullastres zelf gegeven
in een rede voor een verzameling Cata
laanse industriëlen in Barcelona. De mi
nister voorspelde werkloosheid, stijging
van de prijzen en vermindering van pro-
duktie, toen hij het nieuwe regeringsplan
tot sanering van de economie ontvouwde.
Dat plan is mede gebouwd op een rap
port van de Organisatie voor Europese
Samenwerking, voor welke instelling
voor het eerst in Franco-Span je volle
dige opening der boeken is gegeven. De
deskundigen moesten vaststellen, dat in
het verleden te ondoordacht is geïnves
teerd, dat de overheid zich in die investe
ringen moet beperken en dat de produk-
tiviteit nog fors zal moeten stijgen, als
het land zich wil openstellen voor wer
kelijke Europese economische samenwer
king. Ullastres zei wat iedereen al wist:
dat de inflatie tot iedere prijs moet wor
den tegengegaan. Maar hij zei ook, dat
er meer lijn zal komen in de woningbouw,
de industrialisatie, dat de overheid min
der zal uitgeven en dat het afgelopen zal
ziijn met het drukken van bankbiljetten,
dat de peseta gedevalueerd moet worden
en dat, de ingewikkelde deviezenbepalin-
gen moeten worden vereenvoudigd.
Het is niet de eerste keer, dat dergelij
ke grootscheepse plannen worden ont
vouwd en op het laatste, of eerste, ogen
blik liep alles stuk op corruptie en gebrek
Advertentie
Mevrouw E. Bckkum, Bischopweg,
Amersfoort, schrijft:
..Nier.jnd nam meer notitie van me Opeens bedacht
ik me dat hot wel eens door mijn transpiratie kon komen.
Ik nam de proef op de som met Arrid en was stomver
baasd zo snel als het transpireren ophield. En meteen
veranderde ook de houding van mijn kennissen."
Transpiratie is niet alleen een kwestie van
warmte of lichamelijke inspanning. Véél ster
ker. véél onaangenamer is de lichaamsgeur
door „emotie" - opwinding, spanning, angst,
zenuwen. Dat kan iedereen overkomen, of het
koud is of warm, op elk uur van de dag.
Neem daaipm het krachtigste middel tegen
transpiratie en lichaamsgeur: ARRID in han
dige rol-top flacon - dubbel aktief door Tran-
stop. dubbel zacht door lanoline. Arrid ver
dwijnt onmiddellijk in de huid: wég transpira
tie, wèg lichaamsgeur, voor méér dan 24 uur!
Geen vlekken in uw kledinguw huid blijft koel
en droog - altijd, onder alle omstandigheden.
Complete Arrid rol-top f 3.50, vulling f 2.-.
(Van onze correspondent in Brussel)
Volgens geruchten zouden Prins Albert
en prinses Paola een jaarlijks inkomen
van drie en een half miljoen frank ontvan
gen. Om het jonge paar een onafhankelijk
huishouden te garanderen in het kasteel
Belvedère te Laeken is een van de konink
lijke „civiele lijst", zoals de jaarlijkse ver
goeding voor de koninklijke familie in
België wordt genoemd, afzonderlijke do
tatie noodzakelijk. Koningin Elisabeth van
België heeft een dotatie van vier miljoen
frank, evenals prins Karei, de gewezen re
gent. De lijst van koning Boudewijn be
draagt 46 miljoen frank (3'/2 miljoen gul
den). Prins Albert zal zich voornamelijk
bezighouden met het Rode Kruis van Bel
gië, waarvan hij sedert enkele maanden
de voorzitter is en met de Belgische spaar
en lijfrentekas, de rijksspaarbank.
aan daadkracht. Het vereist heel wat, ook
politieke moed, om door het verminde
ren van de overheidsuitgaven vele hon
derdduizenden arbeiders op straat te zet
ten of om bevoorrechte groepen hun voor
delen te ontnemen. Dat dit wel kan, is be
wezen, toen in het begin van dit jaar 1400
Spanjaarden werden beroofd van hun de-
viezenrekeningen op Zwitserse banken.
Nu de nood zo nijpend wordt, is men wel
gedwongen iets te doen en Ullastres is
een van die mensen, die het zou kunnen.
Het is niet aan te nemen, dat de onrust
meteen verdwijnt. Integendeel, daarvoor
gaan de grieven te diep en is te weinig
gedaan. Op een van die oude grieven is
gewezen in een adres van enkele tiental
len schrijvers cn intellectuelen, waarin
Franco is gevraagd om amnestie voor po
litieke gevangenen en ballingen. Een
klein bewijs voor de stelling, dat de toe
stand in dit Spanje zo verknoopt is geraakt
dat er bijna bovenmenselijke kracht nodig
is om zelfs maar een begin van een op
lossing te maken.
Advertentie
19.75 -59.75
Exclusieve modellen, zowel in lastex als In
coton-imprimé.
Import uit Zwitserland, Frankrijk en Israël.
n.v. modemag. - gr houtstr. 26-30 - haarlem
De crisis in socialistische kring over de
waterstofbom is voorlopig afgewend. La
bours partijbestuur en de algemene raad
van het Britse vakverbond (T.U.C.) heb
ben gisteren de nieuwe socialistische po
litiek inzake kernwapens goedgekeurd.
Deze spreekt zich uit tegen eenzijdige af
schaffing van kernwapens. Als een com
promis, dat vooral met het oog op de na
derende verkiezingen ten doel heeft de
eenheid in eigen rangen te bewaren,
spreekt het plan zich uit voor een even-
(Van onze correspondent in Londen)
De Britse minister van Buitenlandse
Zaken, Selwyn Lloyd, die gisteren in het
Lagerhuis verslag uitbracht over de con
ferentie van Genève, verklaarde dat er
geen sprake van is, dat de besprekingen
zouden zijn mislukt. Hij liet zich echter
niet zo optimistisch uit over de gang van
zaken als premier Macmillan daags tevo
ren had gedaan. Selwyn Lloyd houdt zijn
hoop gevestigd op het bereiken van een
vergelijk inzake Berlijn als uitgangspunt
voor verdere overeenstemming. Zijn ge
degen uiteenzetting maakte diepe indruk.
Opnieuw bleek, hoe Selwyn Lloyds aan
zien de laatste maanden is gestegen. Lloyd
betoogde, dat er elementen in sommige
voorstellen van Oost en West waren, wel
ke voor de tegenpartij aanvaardbaar
bleken. De kloof is echter nog groot. Wat
Berlijn betreft, waarschuwde Lloyd, dat
het zelfbedrog zou zijn te menen, dat ge
makkelijk overeenstemming zou kunnen
worden bereikt. Hij acht het juist dat er
thans een pauze is in de besprekingen, zo
dat beide partijen in staat zijn de inven
taris op te maken. Lloyd gaf toe, teleur
gesteld te zijn dat er tot dusver geen over
eenstemming mogelijk bleek.
Van Lloyd hoorde men niet de bemoe
digende opmerkingen, welke Macmillan
zich liet ontvallen, maar ook hij gaf uiting
aan de hoop, dat er een topconferentie
zou komen.
De grappenmaker van bet Lagerhuis,
het Labourlid Emrys Hughes, vroeg
Lloyd onder groot gelach, of het Times-
bericht waar was, dat Macmillan hem
bij de arm had genomen en op vaderlij
ke wijze ingefluisterd, dat de tijd voor
Lloyd was gekomen om heen te gaan.
Lloyd antwoordde onder voortgezet ge
lach, dat hij had bespeurd, dat Hughes
tijdens zijn afwezigheid een poging had
gedaan tot het nemen van een wetgeven
de maatregel. Lloyd doelde hier op
Hughes' schertsvoorstel om de Times te
nationaliseren.
ROME (Reuter) Italië heeft ver
zocht een bijeenkomst van de NAVO-raad
te beleggen, voordat de ministers van
Buitenlandse Zaken van de „Grote Vier"
op 13 juli hun conferentie te Genève her
vatten. Politieke waarnemers te Rome
wijzen erop, dat Italië altijd voorstander
is geweest van nauwer overleg tussen de
NAVO-landen, alvorens er door enkele le
den besluiten worden genomen die alle
leden raken.
BONN (UPI) Westelijk topoverleg
voor de hervatting van de ministersconfe
rentie is onwaarschijnlijk, aldus heeft de
perschef van de Westduitse regering Von
Eckardt verklaard. Hij zei dat tot op he
den niemand het initiatief heefi genomen
voor een westelijke topconferentie, en
dat de kwestie zelfs nog niet „grondig is
besproken".
Bondskanselier Adenauer heeft onlangs
in vraaggesprekken een westelijke top
conferentie bepleit om meningsverschil
len uit de weg te ruimen.
LINCOLN (UPI) Charles Stark
weather, de twintigjarige Amerikaan die
elf mensen vermoordde, is de afgelopen
nacht in de gevangenis van Lincoln op de
elektrische stoel terechtgesteld. Een mi
nuut na middernacht werd hij naar de te
rechtstellingskamer gebracht. Vier minu
ten late)- werd zijn dood geconstateerd.
Vier keer waren hij en zijn familie erin
geslaagd door middel van beroepen uit
stel van de executie te verkrijgen. Gister
avond laat werd het laatste verzoek om
uitstel door de Hooggerechtshoven van
Nebraska en Washington afgewezen. De
veroordeelde bracht de drie laatste uren
voor zijn dood door met de gevangenis
aalmoezenier. Hij was uiterlijk volkomen
rustig naar de stoel gegaan.
De gevangenisarts, die de dood zou
moeten constateren, kreeg kort voor de
executie een hartaanval en overleed ter
plaatse.
tueel opgeven door Groot-Brittannië van
de waterstofbom, gezamenlijk met de op
kerngebied bezitloze mogendheden.
In dat geval zouden de Britse waterstof
bom voorraden, volgens Bevan, worden
vernietigd. Gaitskell drukte zich echter
voorzichtiger uit, toen hem hierover op
heldering werd gevraagd. Hij sprak van
demontering der waterstofbommen. Ook
bestaat de mogelijkheid, dat de Britse wa
terstofbommen aan de Verenigde Staten
zouden worden overhandigd.
Deze denkbeelden gaan in tegen de op
vatting der conservatieven, die destijds
juist de waterstofbom hebben toegejuicht
als een middel om militair en politiek niet
geheel van de VerenigdeStaten afhankelijk
te zijn. Het gaat volgens de Britse rege
ring niet aan dat Groot-Brittannië zich, zo
als Labour wil, achter de Verenigde Sta
ten verschuilt. Het Labourplan, dat giste
ren werd gepubliceerd, wil uitdrukkelijk
de Amerikaanse bases in Groot-Brittannië
handhaven. Indien dit niet het geval was,
zou het plan neerkomen op een loslaten
van de NAVO. „Niets zou gevaarlijker zijn
dan dit", zegt het Labourdocument veelbe
tekenend. Labour onderstreept echter het
gevaar dat andere landen, in de eerste
plaats Frankrijk, als onderdeel van een
nieuwe kerndiplomatie, waterstofbommen
willen aanschaffen. Daarom willen de so
cialisten dat Groot-Brittannië stappen doet
om verscherping van de internationale toe
stand te voorkomen.
Frank Cousins, de secretaris-generaal
van de Transportarbeidersunie, de groot
ste Britse vakbond, heeft zich gisteren op
nieuw tegen het socialistische plan verzet,
omdat hij wil dat Groot-Brittannië de wa
terstofbom zonder meer opgeeft.
LONDEN (Reuter) De voorzitter van
de Britse conservatieve partij, Lord
Hailsham, heeft verklaard dat zijn partij
de waterstofbom wenst af te schaffen
maar dat het dwaasheid zou zijn dat te
doen anders dan bij internationale over
eenkomst. De landen van West-Europa
zouden anders in dezelfde positie komen
als Tibet en Hongarije. De kwestie van de
waterstofbom kon niet los worden gedacht
van een algemene ontwapening, aldus Lord
Hailsham.
WASHINGTON (UPI) De commissie
voor de buitenlandse betrekkingen van de
Amerikaanse Senaat heeft voorgesteld de
Amerikaanse militaire bijstand aan landen
in Azië en het Nabije en Midden-Oosten
drastisch te verminderen en met hetgeen
op deze wijze vrijkomt de hulp aan de
NAVO-landen uit te breiden.
De commisie acht een half miljard dollar
voldoende voor de militaire bijstand aan
landen buiten de NAVO. Voor de NAVO-
landen wordt 1,1 miljard aanbevolen. In
de aanbeveling van de senaatscommissie
wordt opgemerkt dat het onjuist
is in onderontwikkelde landen grote
strijdmachten te willen onderhouden.
Adxwrtentie
ROME (Reuter) President De Gaulle
van Frankrijk is woensdagavond uit Mi
laan in Rome aangekomen. Een enthou
siaste menigte omstuwde de auto waar
mee De Gaulle en president Gronchi het
station verlieten. Een jonge Italiaan die in
de auto wilde stappen, werd door de poli
tie aangehouden. Volgens de politie had de
man een brief willen overhandigen. De
brief werd aan een lid van De Gaulle's
gevolg der hand gesteld.
Woensdag is voor president De Gaulle
een banket in de stijl van een eeuw gele
den gehouden nadat hij een bezoek had ge
bracht aan het slagveld van San Martino
en Solferino het toneel van twee Frans-
Italiaanse overwinningen op de Oostenrij
kers in 1859. Het originele banket werd
destijds gehouden in de villa Pastore Sili-
prandi, te Cavriana, waar Napoleon III
koning Victor Emmanuel II van Piemont
na de overwinningen in Lombardije ont
moette. Toen de Franse troepen in 1859
President De Gaulle van Frankrijk, die
een officieel bezoek aan Italië brengt,
heeft in de buurt van Milaan de
krypte van. Magenta bezocht. Voor
president Gronchi van Italië verlaat
De Gaulle de krypte, waarbij hij een
schildwacht passeert, die napoleon
tisch uitgedost is. Geheel links de
burgemeester van Magenta.
de villa binnendrongen vonden zij daar de
tafel gedekt voor de Oostenrijkse keizer
Franz Jozef, die op de overwinning had
gerekend. Het banket werd echter niet
door hem maar dcor Napoléon en diens
bondgenoot genoten.
De Gaulle wandelde tussen juichende
menigten de heuvel op naar de plaats waar
het gebeente van zevenduizend Franse en
Oostenrijkers een rustplaats heeft gekre
gen. Op de terugweg moest de politie hem
de al te enthousiaste menigte van het
lijf houden.
Het onafhankelijke Oostenrijkse dagblad
„Neuer Kurier" schrijft dat Italië en
Frankrijk Oostenrijk aan hun hernieuwde
vriendschap „opofferen". „Indien de
Fi-anse en Italiaanse militairen indertijd
even weinig moed aan de dag hadden ge
legd als de propagandisten dezer landen
het thans doen, zou de uitslag van de sla
gen van Magenta, Solferino en San Marti
no anders zijn geweest", aldus het Ween-
se blad.
NEW YORK (Reuter) De secretaris
generaal vat. de UNO, Dag Hammarskjoeld
zal de volgende week een bezoek van drie
dagen aan Caïro brengen voor bespre
kingen met functionarissen van de Ver
enigde Arabische Republiek over de hui
dige problemen van het Nabije Oosten
met inbegrip van de kwestie van de
doorvaart van Israëlische schepen en
ladingen door het Suez-kanaal.
Hammarskjoeld onderhoudt reeds enke
le weken contact met de regering van
de V.A.R. over het aan de ketting leggen
van het Deense vrachtschip „Ingertoft"
die met een lading Israëlische goederen
op weg was naar het Verre Oosten via
het Suezkanaal. De Egyptische autoritei
ten hebben krachtens de staat van
oorlog beslag gelegd op deze lading
Men behoeft niet gepensio
neerd, gedesillusioneerd of ge
ïrriteerd te zijn om op zeker
moment het nette pak te ver
ruilen voor iets slobberigs en
groezeligs en de handen aan
het tuingereedschap te slaan.
Naar alle waarschijnlijkheid
broeit in ieder mens nog" het
kruipend vuurtje van zijn her
komst uit de pure aarde
hoever hij zich maatschappe
lijk ook heeft verheven boven
de barre grond.
Zoals wij altijd weer om
laag getrokken worden naai
de diepte van de aardlaag
wanneer wij althans niet met
mechanisch vernuft gezorgd
hebben dat zich iets stevigs
tussen ons en de grond be
vindt zo trekt de aarde ons
innerlijk aan haar kluitige
boezem en dat geldt zeer zeker
niet alleen voor landbouwers,
schatgravers en grondwerkers.
Het geldt zelfs niet alleen
voor volwassenen, want in
geen enkele materie kan een
kind zoveel vreugden vinden
als in doodgewoon, smerig
zand. Wanneer mij kleine zoon
in zijn nieuwe zomerkledij
naar buiten stapt, is zijn scho
ne glans reeds belangrijk ver
doft als hij tien meter verder
is. Dan kleeft al hier en daar
het zwarte zand aan zijn huid,
haar en textiel, zonder dat hij
daarvoor ogenschijnlijk enige
moeite hoeft te doen.
Wanneer wij hem een wit
pakje aantrekken, komt hij
zwart thuis. Draagt hij daar
entegen zijn zwarte wollen
broek, dan is de verontreini
ging wit.
Waaruit blijkt dat kinderen
en aarde van elkander houden
om hun beider contrasten
zoals vele mensen elkander
toegewijd zijn om de dingen
die zij niét gemeen hebben.
De aarde trekt en wij doen
ons best, haar te ontvluchten.
Wij hebben daartoe motoren
en raketten ontwikkeld, om
van luchtballonnen nog niet te
spreken, wij hebben de trap
pen uitgevonden en de liften
en een massa dingen die tus
sen ons en de aarde de af
stand kunnen handhaven.
Doch op zeker moment over
wint zij toch. Dan buigen wij
ons over haar. En dan gaan
wij tuinieren.
Wroeten in de zwarte grond,
zaadjes neerleggen en toedek
ken, sprietjes bestuderen en
koesteren, zwakke stengels
steunen met een stokje, on
kruid nijdig vermoorden en
vreugde voelen als uit groene
onooglijkheid een bloem zich
ontvouwt dat zijn de teder
heden die wij met de aarde
wisselen en het is een luchtige
vrijage veel meer dan een
strenge en plichtsgetrouwe
verbondenheid. Want de man
met het stadstuintje is geen
trouwe minnaar van de aarde.
Hij knielt in opwellingen bij
haar neer, doet alsof hij haar
nooit meer zal verlaten en of
fert haar ogenschijnlijk al
zijn kunstmatige maatschappe
lijkheden.
Doch als de opwelling voor
bij is en het zaadje gezaaid,
kijkt hij weken lang niet meer
naar haar om. Misschien geeft
hij zijn enkele vierkante me
ters nu en dan een stortbad
met de tuinslang en steekt hij
zijn neus eens in een ontlui
kende roos, maar hij bedriegt
de aarde meestentijds met
andere vriendinnen: voetbal,
biljarten, luieren, bioscoop,
televisie en culturele bijeen
komsten.
De aarde trekt, maar zij
heeft het moeilijk in de stad.
Er kwam in het voorjaar
een slome man aan de deur,
die met een schuin hoofd
vriendelijk lachte en met een
kromme wijsvinger aan zijn
pet tikte. Hij bood een tiental
zaden te koop aan, die de
ganse zomer schitterende bloe
men zouden geven. Het enige
wat men te doen had, zei hij,
was een bloempot vullen met
zwarte aarde en de zaden
daarin aan hun lot overlaten.
Een gering offer, een rijke
beloning.
Natuurlijk kocht ik de za
den. Ze zagen eruit als ver
droogde garnalen en leken
daardoor een beetje op de ver
koper zelf.
Doch met mensen is het
anders dan met zaden. Zij be
loven nooit méér dan hun
uiterlijk toestaat terwijl
zaden ongedachte schoonheden
verbergen, die omgekeerd
evenredig zijn met hun uiter
lijk.
Ik stopte de zaden in zwarte
aarde en een tijdlang deden
zij, alsof zij inderdaad ver
droogde garnalen waren. Doch
op zeker moment schemerde
als een voorzichtig geopend
oog boven een beddedeken
een glanzend knopje door de
aarde heen en niet lang daarna
keken tien ogen mij aan, vol
belofte voor de lange, komen
de zomer.
Uit de ogen groeide groen.
Groene ogen zijn de mooiste
ogen ter wereld, omdat zij alle
kleuren kunnen vangen zon
der zichzelf te verloochenen.
En omdat zij altijd kunnen
lachen, ook al glinsteren zij
door tranen.
Het groen 's de kleur der
natuur, der oorspronkelijkheid
en der totale overgave. De
natuur is groen, omdat zij geen
andere gedachten heeft dan
die welke zij openbaart: zij
geeft haar binnenste zonder
voorbehoud, omdat haar bin
nenste haar enige natuur is.
Doch, al werden de tien ge
heimzinnigheden in de bloem
pot zo groen als de natuur
zelf, van bloemen kwam niet
veel. Want op de zwakke sten
geltjes ontstonden nieuwe
stengeltjes in waaiervorm en
uit de waaiers groeiden nieu
we waaiertjes, waarna de
onderste geel werden en af
stierven. De plantjes werden
planten, ik moest ze steunen
omdat ze uit hun krachten
groeiden. Doch bloemen voor
de ganse zomer? Niet een
schaduw of schijn ervan.
Een bloempot vol onkruid
van wanstaltig gewoeker was
het resultaat, waarbij ik ech
ter halsstarrig de wacht hield
in een ongemotiveei-de hoop.
Misschien komt er ten
slotte toch nog één bloem
pje.
De man met de kromme
wijsvinger kwam opnieuw aan
de deur, doch thans met héél
iets anders: plantenmest in
kleine, vieze flesjes. Planten-
voedsel noemde hij het, waar
van één druppel wonderen
zou doen.
Ik liet hem zijn wonderen
houden en hield hem boosaar
dig de bloempot met het on
kruid voor. „Dat ik opgelicht
ben wil ik niet beweren," zei
ik. „Doch dat het er veel op
lijkt, wél."
De man stond in diepzin
nige contemplatie minutenlang
naar het onkruid te staren.
Wellicht schold hij zichzelf
in stilte voor steenezel, omdat
hij dit reeds bewerkte adres
niet had vei-meden.
Doch toen zei hij: „Hoe dan
ook, het is een wonder dat al
dat groen uit zo'n rotzaadje is
gekomen."
Ik heb hem in vrede laten
gaan. Hij had immers gelijk.
Het zaadje was goed het
was zo eerlijk en zo nijver en
zo opgewekt aan het kiemen
gegaan en het had zijn pure
karakter van onveiwalst on
kruid zo trouwhartig ont
vouwd. En die bloeinen
nou ja.
Groen is tenslotte de mooi
ste kleur ter wereld. Als ik
naar mijn vei'wilderde bloem
pot kijk, die steeds warriger
en steeds groener wordt, weet
ik dat ik ondanks alles
toch nooit die groene ogen
zal kunnen vergeten.
Groene ogen, ondeugend ge
opend boven de beddedeken
J. L.
Groot gezin mag zwemmen
In Do,kar, de verrukkelijke hoofdstad
van Frans West Afrika, kan men zwem
men als nergens ter wereld. Kilometers
strand zijn er aanwezig voor wie van het
strandleven houdt, al zijn er wel degelijk
stranden waar „men" w el of beslist niet
kan zwemmen. Een van die stranden ligt
onder de corniche. Plet is er erg netjes en
vol mooie vrouwen. Grote zeedennen be
schermen het tegen de tropenzon, er zijn
weinig rotsen en er is heel veel zand. En
daar de zee er niet veel dieper is dan een
halve meter is het er ideaal voor kinderen.
Maar dit mooie strandje stelt een vreemde
eis aan aspirant zwemmers. Een groot bord
met heel duidelijke letters vertelt, dat wie
niet over kinderen beschikt hier per se niet
terecht kan, moet doorlopen en zijn heul
elders moet zoeken. De eerste maal trap
je daar in, want als Hollander ben je nu
eenmaal altijd gewend de zaak veel te
letterlijk op te vatten. Het wriemelde er
trouwens van de kinderen, die elkaar zoen
den of met elkaar speelden. Franse kin
dertjes hebben een passie voor zoenen en
handjes geven.
Maar toen zagen we een allerliefst jong
meisje gekleed in een beslist roekeloos
bikinitje. Ze was bruin als een okkernoot
en zelfs het meest nauwgezette onderzoek
onthulde geen spoor van moederlijke
eigenschappen. Toen we beter keken, za
gen we die meisjes bij dozijnen, allemaal
donkerbruin, allemaal heel erg pril, maar
toch beslist te groot om „kind" te zijn.
Toen zagen we de jongemannen. Het
waren van die Apolloachtige figuren zoals
ze voorkomen op blaadjes over body
building, met negatieve heupen, middeltjes
ivaar een servetring omheen kon, borst
kassen als wasmanden. Ze liepen rond en
bliezen hun spieren op alsof het ballonne
tjes waren. Ze knielden neer en namen
schilderachtige poses aan.
(Vind jij dat die er uitzien als huis
vaders?" vroeg ik mijn man.
,Ze zien er niet naar uit dat ze zelfs
maar wéten wat een kind is," antwoordde
deze peinzend.
„En toch zitten ze hier op het kinder-
strand."
„Zij wel" zei mijn echtgenoot somber
en staarde naar de Apollo's.
Laten we het eens in het restaurant
vragen," hakte ik de knoop door.
Dat restaurant, heel elegant, heel ge
zellig en heel erg duur, ligt op een knus
piertje. De restaurateur keek ons aan alsof
we getikt waren toen we hem onze vraag
voorlegden.
Heeft u geen kinderen?" vroeg hij.
,Drie!" zeiden we niet zonder trots,
want zelfs met ons kale drietal zijn we in
Frankrijk nog altijd een „familie nom-
breuse".
„Nou dan," zei de restaurateur.
„Maar we hebben ze niet hier," zeiden
wij, onnozele bloeden.
„Waar hebt u ze dan?" vroeg de restau
rateur, die er nog steeds niets van snapte.
„En Hollande," zeiden we.
„Nou en zei de restaurateur. „U hèbt
ze toch. Wat wilt u dan? Dan kunt u toch
zwemmen?"
„O," zeiden we, nog wel wat beduusd.
.O ja, we hebben ze. Inderdaad. En Hol
lande. En dus mogen we zwemm.en op het
kinder strand van Dakar. Eigenaardig
Maar welbedankt, m'sieu."
En ook wij gingen ons bruinbakken te
midden der kleuters.
Sporry
Advertentie
insektenverdelger
I uchtverve rse r
in één VLIDO spuitbus
Nu met één vingerdruk een
dubbele weldaad: wég mot
ten, muggen, vliegen... wég
hinderlijke luchtjes! Gagauw
zo'n grote voordelige bus
halen! K,,,f
'n Erdal produkt,
•dus goed!
niniinML
A'ooit colleges gevolgdcum lande
gepromoveerd
Zondag zal het vijftig jaar geleden zijn
dat dr. A. Wijnberg, thans wonend te
Aalsmeer, aan de Technische Hoge
school te Delft cum laude promoveerde
tot doctor in de technische wetenschap
op het proefschrift „Over rietwas en de
mogelijkheid zijner technische winning".
Dr. Wijnberg heeft, omdat hij in zijn
studietijd moest werken voor zijn levens
onderhoud, nimmer college kunnen lo
pen. Hij placht zijn dictaten een keer per
week te halen bij een medestudent, die
later, hoogleraar geworden, zijn promo
tor zou zijn: prof. dr. G. van Iterson,
thans wonende te Wassenaar. Dr. Wijn
berg was de eei-ste promovendus van
prof. Van Iterson en de promotor was
jonger dan de promovendus. Dr. Wijn-
bei-g wordt vrijdag 81 jaar en de profes
sor zal die leeftijd op 19 augustus berei
ken.
Dr. Wijnberg heeft de wens te kennen
gegeven, zijn doctorsjubileum ongemerkt
voorbij te doen gaan.
