FILATELIE
Juryconcert in de Grote Kerk,
prijsuitreiking in Gravenzaal
Een onverwachte bezoeker
door Agatha Christie
Mensen in Amerika
Oecumenische werkkampen
KERKELIJK LEVEN
Première door toneelgroep Puck
Haarlemse orgeldagen ten einde
WILDWEST
Nieuw kunstzaaltje
in A mster dam
Brendan Brehan begon
te dansen
Metaalstaking in Italië
Goederen onttrokken aan
faillissement
0 n S n ks ffH dril< Andriessen, die de~
Eisenhower laakt besnoeien
van buitenlandse hulp
INDRUKKEN VAN
EEN RONDREIS
DOOR OE V.S.
City van Londen krijgt een
New Yorkse allure
Piccadilly Circus wordt
ingrijpend gewijzigd
ZATERDAG 11 JULI 1959
Meer dan duizend jonge mannen en
vrouwen uit ongeveer vijftig landen zullen
hun zomervakantie dit jaar gebruiken om
deel te nemen aan de oecumenische werk
kampen, die uitgaan van het jeugddeparte-
ment van de Wereldraad van Kerken. In
kampen van Formosa tot Texas en van
Oostenrijk tot Madagascar zullen zij de
houwelen hanteren, metselwerk optrekken,
wegen aanleggen, kinderen van de ont
heemden verzorgen en een grote verschei
denheid van andere soorten werk op
knappen om daarmee „hun gevoel van
verantwoordelijkheid tot uitdrukking te
brengen met het werk van hun handen
teneinde te voorzien in de noden van de
mens".
Vijfenveertig oecumenische werkkampen
zijn vastgesteld voor de maanden juli,
augustus en september onder auspiciën
van de Wereldraad en wel in Europa, het
Midden Oosten, Azië, Zuid-Amerika en de
Verenigde Staten. In elk kamp bestaan de
deelnemers uit jonge mensen van ver
schillend ras en geloof in de leeftijd van
negentien tot. dertig jaar, terwijl de groe
pen variëren van vijftien tot vijfentwintig
man.
De deelnemers zullen twee tot vier we
ken werken op projecten, die verschillen
van het bouwen van een ambachtschool
in een vluchtelingenkamp in Korea tot
een speelplaats voor een bepaalde buurt in
Wales, van het bouwen van een kerkje in
Finland tot het leiden van een vormings
cursus voor geïmmigreerde boex'en in de
staat New. York. Zij zullen zonder loon
werken en tot de kosten van hun logies
en maaltijden bijdragen alsmede voorzien
in de kosten van heen- em terugreis.
De kampen zullen dit jaar voor het eerst
in de twaalf jaar van hun bestaan worden
gehouden in Formosa, Paraguay, Ethiopië
en Noord-Rhodesia. Op Formosa zullen de
deelnemers aan het werkkamp de christe
lijke jeugdraad helpen bij de bouw van
een opleidingsinstituut en recreatiecentrum
voor de jeugd van de bergstammen. In
Paraguay zullen ze ziekenzalen bouwen ten
gebruike van het Genootschap van de
„Christelijke Broeders", een gemeenschap
die als enige instantie voorziet in zieken-
huisaccommmodatie in het plattelandsge
bied van Primavera.
De kampen op het vasteland van Afrika
zullen worden gehouden in Hara, Ethiopië,
waar de deelnemers zullen bouwen aan
een vergaderzaal voor de scholen in dat
gebied, en in Mindola, Noord-Rhodesia,
waar zij een huis zullen vernieuwen dat
bestemd is voor het hoofdkwartier van
Y.M.C.A. Het programma van de werk
kampen omvat zes uur per dag werken,
een korte wijdingsdienst, bijbelstudie en
vaste tijden voor ontspanning.
Protestantisme in België
Het Nederlands Bijbelgenootschap heeft:
zijn leden op de laatste jaarvergadering
vergast op een leerzame en onderhoudende
BELGIë. Vierhonderd jaar geleden
werd een eerste koninklijke bibliotheek
te Brussel door Philips II gesticht. Dit
feit zal worden herdacht met een serie
van zes postzegelswaarvan de tóeslag
ten goede komt aan de Koninklijke Bi
bliotheek van België en andere cultu
rele instellingen. De waarden zijn: 40 c.
10 c. Philips de Goede, 1 fr. 50 c.
Karei de Stoute, 1.50 fr. 50 c. Maxi-
miliaan van Oostenrijk, 2.50 fr. 4- 1 fr.
Philips de Schone, 3 fr. 1.50 fr.
Karei V en 5 fr. 3 fr. blazoen van
Philips de Goede. De zegels zijn uitge
voerd in meerkleurendruk. Ze zijn van
6 juli tot 30 september aan alle Bel
gische postkantoren verkrijgbaar.
VATICAANSTAD. Ter herdenking
van martelaren uit de tijd van keizer
Valerianus is een serie van zes waarden
in omloop gebracht: 15 lire Laurentius,
25 lire paus Sixtus II, 50 lire Agapitus,
60 lire Felicissimus, 100 lire Cyprianus
en 300 lire Fructuoses.
VERENIGDE STATEN. Een hard
loper met een vlammende toorts komt
voor op een luchtpostzegel van 10 cent
(rood, wit en blauw), die op 27 augustus
'PAN AMERICAN GAMES
zal verschijnen ter gelegenheid van de
opening van de Pan American Games
te Chicago. Het ontwerp is van Suren
H. Ermoyan uit West-port, Connecticut.
Er zijn 40 miljoen exemplaren gedrukt.
FRANKRIJK. De Franse posterijen
hebben hun jaarlijkse serie met de por
tretten van beroemde Fransen het licht
doen zien. De reeks is als volgt samen
gesteld: 15 5 fr. (blauw), Geoffroy de
Vïllehardouin, kroniekschrijver; 15
5 fr. (grijsgroen), André Le Nötre, tuin
architect van Lodewijk XIV; 20 10 fr.
(grijs), David d'Angers, beeldhouwer;
20 10 fr. (olijfgroen), Jean-Baptiste
d'Alembert, wiskundige, filosoof en
astronoom; 30 10 fr. (donkerrood),
Xavier Bichat, geneesheer; 30 10 fr.
(bruin), Frederic Bartholdi (beeld-
houwer.
OOST-DUITSLAND. Als propaganda
voor de natuurbescherming is een serie
van vijf waarden verschenen: 5 pf. vis-
reiger, 10 pf. roerdomp, 20 pf. lelietje
van-dalen en dagpauwoog, 25 pf. bever
en 40 pf. bij en wilgenkatje. De ont
werpen zijn van Waltraud Oehlke uit
Berlijn. De zegel van 40 pf. is een
„sperwaarde". Elke zegel is gedrukt in
drie kleuren.
middag, die vrijwel geheel gewijd was aan
het Belgische protestantisme. Na de ver
toning van een kleurenfilm over België
(men had daarvoor de Adventskerk aan
de Amsterdamse Keizersgracht tot bio
scoopzaal omgetoverd) heeft prof. dr. A. J.
Bronkhorst, leider van de Nederlandse
sectie aan de Protestantse Theologische
faculteit te Brussel, over de geschiedenis
en de huidige situatie van het Belgische
protestantisme verteld.
De protestantse gemeenten daar, die in
ledental vaak onbeduidend lijken, hebben
niettemin grote betekenis in het Belgische
volksleven. Prof. Bronkhorst noemde in
dit verband vier belangrijke activiteiten:
evangelisatiewerk; bijbelcolportage; gods
dienstonderwijs op de staatsscholen, (de
situatie is wat het godsdienstonderwijs be
treft in België veel gunstiger dan in ons
land; waren er tien jaar geleden nog
slechts acht- a negenhonderd leraren,
thans zijn er 2800 godsdienstleraren aan
staatsscholen); en als vierde punt: het
werk van de protestantse legeraalmoeze
niers.
Behalve prof. Bronkhorst waren er nog
twee vertegenwoordigers van het Belgische
protestantisme, die het woord hebben ge
voerd namelijk prof. Lutjeharms, die bij
fraaie dia's vertelde van de protestantse
activiteiten op de Expo en de evangelist-
bijbelcolporteur De Jonge, die met elf col
lega's sedert jaar en dag de Belgen huis
aan huis bezoekt. Uit het levendige en
zeer boeiende relaas van diens ervaringen
bleek wel dat dit een tijdrovende methode
is, maar ook dat men vaak op onverwachte
wijze langs deze weg tot belangrijke, per
soonlijke gesprekken komt. In het alge
meen zijn bij een dergelijke huis-aan-
voor een gesprek dan de vrouwen,
huis-colportage de mannen toegankelijker
Radio-predikant
Met ingang van 1 juli j.l. is benoemd
als predikant voor oecumenisch radio
pastoraat bij het I.K.O.R. ds. A. Klamer.
Deze is sinds vijf jaar predikant van de
hervormde gemeente te Maastricht. Hij
heeft meermaden radio-kerkdiensten voor
het I.K.O.R. geleid en daardoor vele tele
fonische en schriftelijke contacten met
luisteraars gekregen.
Hoe is men er toegekomen om een radio
predikant te beroepen? Omdat het niet
mogelijk is voor de dienstdoende predi
kanten alle brieven, die naar aanleiding
van radiokerkdiensten bij het- I.K.O.R.
binnenkomen met de noodzakelijke pasto
rale zorg te beantwoorden, heeft de Oecu
menische Raad een radiopastoraat inge
steld. Ds. Klamer is door de Nederlandse
Hrvormde Kerk voor dit werk in oecu
menisch verband afgestaan.
Morgen zal ds. Klamer in een radio
kerkdienst zijn „intrede" doen na In de
zelfde dienst ingeleid te zijn door prof. dr.
W. F. Dankbaar te Groningen, voorzitter
van de Oecumenische Raad van Kerken
in Nederland. De dienst, die om 17.00 uur
over Hilversum II wordt uitgezonden uit
de hervormde kapel te Hilversum, zal
worden geleid door ds. J. Boendermaker,
luthers predikant te Eindhoven. Het kerk
koor van de Evangelische broedergemeente
te Zeist verleent medewerking. Uit een en
ander blijkt' wel heel duidelijk het oecu
menische karakter van deze nieuwe in
stelling: het radio-pastoraat.
Bij de etablissementen, die Nicolaas
Kroese schiep, is weer een nieuwe geko
men: de „Galerie Cinq Mouches", naast
de Vijf Vliegen op de Spuistraat te Am
sterdam. Men begon „modern", met het
werk van een aardig Nederlands spreken
de buitenlander, de schildêr Michel H.
Haberland. Gezien de met wel zeer luttele
middelen wat opgeknapte nauwe ruimte
zou men het beste bij jonge kunst kunnen
blijven. Het sympathieke aan dit kunst
zaaltje is voor mij, dat het zo herinnert
aan „Le Canard" van weleer, dat men
schuin aan de overkafrt vond. Zal het er
zo kunnen worden? Ik ben er een beetje
bang voor. De eerste tentoonstelling moge
erg modern aandoen, de kwaliteit ervan
ligt belangrijk lager dan van die, welke
Le Canards directeur, de onvolprezen
Hans Roduyn, op zijn zolder wist te bren
gen. Haberland is nog erg zoekende en ik
vraag me af in hoeverre hij onkunde ver
bergt achter een kwasi-expressionisme.
Een geestig gezien (maar leeg) café
wijst wel op mogelijkheden. Een schilde
rij uit het Franse Zuiden is zelfs raak van
sfeer te noemen. Zo'n eigenlijk niet fraaie
plek heb ik daar vaak gezien. De opstel
ling van popperige huisjes, getuigend van
lieve burgermanstrots en geschilderd in
fondantkleurtjes vindt men aan Marseil
les kustweg bijvoorbeeld. Dit waren de
twee enige zaken, die me wat geloof ge
ven in Haverland.
Het blijft nog een vraag in hoeverre jon
ge kunstenaars hun werk zullen durven
laten zien in een gelegenheid van en naast
het bekende, met antiek volgepropte eet
huis. Eventuele gegadigden kunnen bij
voldoende kwaliteit altijd wel op enige
belangstelling rekenen. Men moet ergens
beginnen. En dat Nicolaas Kroese en zijn
mensen daartoe gelegenheid geven valt te
waarderen. Voor kunst duik ik graag on
der de flessen, boven de trap opgehangen,
door. Of de trapversiering een vertrou
wenwekkende is betwijfel ik.
Bob Buys
LONDEN (AFP) De Ierse toneel
schrijver Brendan Brehan. een vroegere
terrorist van het Ierse republikeinse leger,
heeft vrijdagavond opzien gebaard door in
het Londense Windhamtheater, waar zijn
stuk „The Hostage" werd opgevoerd, plot
seling op het toneel te verschijnen, het
publiek te beledigen, te zingen en een
horlepijp te dansen. Brehan was die dag
uit het ziekenhuis ontslagen waar hij een
ontwenningskuur voor alcohol had onder
gaan. Hij had dit feit met verscheidene
vrienden gevierd voor hij in het Windham
theater terechtkwam. Het publiek amu
seerde zich best, doch Brehans vrienden
maken zich ernstig ongerust.
ROME (AFP) Vrijdag zijn een mil
joen Italiaanse arbeiders in de metaal- en
apparatenindustrie een staking van vijf
dagen begonnen. Deze staking, die is ge
organiseerd door vakbonden van alle rich
tingen, 'beoogt kracht" bij 'te -zetten' aah
eisen ter verbetering van de lonen en de:
werktijden.-• oh vqov'
99
99
HET JURYCONCERT op vrijdag
avond lokte weer veel belangstellenden
naar de Grote Kerk, waar hun een uit
zonderlijk programma orgelmuziek
wachtte, ontlokt aan ons befaamde
Mullër-orgel, dat van begin augustus in
de ons allen vertrouwde klanksfeer niet
meer te beluisteren zal zijn; want dan
beginnen de restauratiewerkzaamheden,
die pas in 1961 hun beslag zullen
krijgen.
MAURICE DURUFLé opende de bespe
ling met een viertal werken van Franse
huize, waaronder zijn eigen variaties over
het Veni Creator, het sluitstuk van het
driedelige werk, waarmee hij zijn reputatie
als orgelcomponist gevestigd heeft. Deze
muziek is geschreven voor een ander type
orgel, zodat zij zonder compromissen op
ons barok-orgel niet te realiseren zou zijn,
zulks vooral in verband met de omvang
der klavieren. Maar ja, organisten zijn nu
eenmaal gewend zich te regelen naar het
voorhanden materiaal, zodat elke nieuwe
auditie weer in de letterlijke zin van het
woord een „herschepping" wordt. En het
dient gezegd, dat deze „ré-créatie" een
overtuigende indruk maakte, gestuwd als
zij werd door de bezielde componist die
tevens een eersterangs organist is. Ook
het werk van Dupré, „Cortège et Libanie"
werd handig geadopteerd. Van uitzonder
lijk belang voor enkele typisch Franse
eigenschappen van het Muller-orgel, wa
ren Duruflé's interpretaties van werk van
Francois Couperin. Uit de rijkdom van
mixturen en- -lo!\g.werken werden door de
organist registraties opgebouwd die het
oud-Franse orgelkarakter volkomen sug
gereerden. De „tierce en taille" en de
„basse de trompette", voorgeschreven in
Couperin's „Messe de Couverts", waren
op dit punt. wel zeer treffend van timbre.
Met dat al bezorgde Duruflé ons een stijl-
schone en vaardige bespeung.
FLOR PEETERS VERGASTTE het pu
bliek op de machtige Prélude en Fuga in b
van Bach, het bewogen voorspel rijk ge
kleurd met de kristaltinten van de pronk-
DE TONEELGROEP „PUCK" is zo ge
lukkig geweest het vertoningsrecht voor
Nederland te verwerven van „Een onver
wachte bezoeker" door Agatha Christie, de
vrouw die sinds Lucrezia Borgia (deze aar
dige opmerking van Winston Churchill
citeer ik uit het programma) het meeste
profijt heeft gehad ï:an de misdaad. Dit
stuk uit 1958 is namelijk een van haar
betere thrillers, waarin zij met geraffi
neerde scherpzinnigheid het bijzonder on
waarschijnlijke door injecties met psycho
logische vitaminen een aannemelijke allure
van levenswaarheid wist te geven. En
daarbij verhogen een paar druppels ge
distingeerde humor de gezondheid van de
spanning, waarin men zich gewillig laat
brengen.
Het genre dwingt tot bijna klassieke een
voud: een overzichtelijke handeling op een
afgelegen plaats terwille van het nood
zakelijke isolement binnen een door het
uithoudingsvermogen bepaalde tijd door
een beperkt aantal personen. Agatha
Christie was daarin zodanig gespeciali
seerd, dat zij uitgaande van het conventio
nele schema telkens opnieuw als het ware
stelselmatig verrassende combinaties heeft
kunnen bedenken. Meestal heeft men enige
tijd nodig om erin te komen. Dat is ook
hier het geval, als men de eerste schok-
werking heeft doorstaan. Zodra het doek
geopend is. ontwaart men het slachtoffer:
een doodgeschoten man in een rolstoel.
Door de tuindeuren van het landhuis, dat
naar de eisen van de romantiek ver van de
beschaafde wereld ligt en er toch op prak
tische wijze mee in contact staat, dringt
een in de mist gestrande automobilist
binnen, die daar een vrouw aantreft met
een revolver in de hand. Ondanks deze
lugubere achtergrond zijn zij binnen een
paar minuten al bezig in een gezellig ge
sprek middelen te bedenken om de politie
te misleiden, want zij bekent de vreemde
ling haar echtgenoot te hebben vermoord
en hij komt mede door haar charme tot
de indruk, dat er aan deze gewezen jager
op groot wild alleen maar een groot beest
verloren is gegaan.
DRIE BEDRIJVEN LANG gaat alles dan
vanouds en toch als nieuw: alle bewoners
en een vriend des huizes blijken motieven
te hebben tot de begane misdaad. En men
begint al gauw te vermoeden, dat de koel
bloedig charmante Laura het niet heeft
gedaan. Met de in de tweede akte gearri
veerde politiemannen, die het eigenlijke
speurderswerk voornamelijk achter de
schermen verrichten, wordt men opwin
dend in allerlei dwaalsporen geleid. Het
was voor „Puck" jammer, dat het bij de
première in het Nieuwe de la Martheater
in Amsterdam gaandeweg bij de behande
ling van deze zaak met gesloten deuren
zo ondragelijk warm werd, dat alle be
zoekers zich als wegens medeplichtigheid
naar het Duivelseiland verbannen veroor
deelden waanden. Onder de zorgvuldige
regie van Walter Kous hebben de mede
spelenden de Engelse stijl van „under-
Karin Hage en Bob Verstraete in „De
onverwachte bezoeker" van Agatha
Christie.
acting" over het algemeen voortreffelijk
weten te benaderen, hetgeen het aan de
orde gestelde mysterie aanzienlijk ten
goede kwam. Het is alleen jammer, dat het
goede decor van Roger Chailloux wat wei
nig ruimte biedt voor de veronderstelde
schietposities en dat men het onsympa
thieke slachtoffer tezeer aan het gezicht
heeft onttrokken.
KARIN HAAGE KAN HET EFFECT van
haar knap uitgewerkte rol verhogen door
haar stem iets meer volume te geven. Nell
Knoop is prima als de zo uit een stuk van
Somerset Maugham overgestapte moeder
met een heilige vlam achter het glas-in-
lood van haar correct optreden, waaraan
Sara Heyblom als huishoudster met haar
kordate emotionaliteit het nodige reliëf
verleent. De flemerig chanterende butler
van Jan Grefe is een plezierige verrassing
te meer. De toeschouwers bij de eerste
opvoering waren zo overdreven gul met
„open doekjes" voor hoogtepunten in deze
prestaties, dat het bijna onbeleefd leek om
dergelijke bewijzen van goedkeuring ach
terwege te laten voor de minder spectacu
laire, doch even vakkundige bijdragen der
anderen: Bob Verstraete als de integere
listbedenker uit nieuwsgierigheid en sym
pathie, Leen Jongewaard als de lichtelijk
debiele halfbroer van de gewelddadig over
ledene, Egbert van Paridon als de goedge-
klede inspecteur en Herman Bouber als de
plattelandsbrigadier. Eric van der Donk
completeert de bezetting als de minnaar,
die meer zijn eigen glorie in de politiek dan
zijn naaste liefheeft. De inhoud mag ik
uiteraard niet verder verraden, maar wel
moet ik tenslotte nog zeggen, dat Agatha
Christie een mooie wending heeft bedacht
waardoor de automobilist zich op in
genieuze wijze uit de vrijwillige verwikke
ling draait.
David Koning
Omdat zij als directeuren van een meu
belfabriek, die in staat van failissement
was verklaard, goederen ter waarde van
duizenden guldens aan de boedel van de
vennootschap zouden hebben onttx-okken,
moesten voor de rechtbank te Dordrecht
terechtstaan de 43-jarige O.C.V. uit Nuns-
peet en de 47-jarige G. de W. uit 's Gra-
venhage. De officier van Justitie eiste
acht maanden gevangenisstraf tegen V.
en zes maanden tegen De W.
De vei'dachten verweerden zich door te
zeggen, dat de goederen die uit de fabriek
wax^en weggehaald, persoonlijke eigen
dommen waren. Op grond van enkele ge
tuigenverklaringen hechtte de officier van
Justitie aan dit verweer echter geen waar
de. Hij wist met zekerheid dat de opzet
was, zo veel mogelijk goederen aan het
faillissement te onttrekken. De verdedi
gers bestreden dit. „Misschien zo zei
den zij „hebben beide directeuren door
hun personeel meer laten weghalen dan
geoorloofd was, maar dan was dat ge
schied per vergissing."
Burgemeester Cremers overhandigt de
wisselprijs aan Hans Haselböck.
kast van het instrument, namelijk het rug
positief, en de Fuga, aangevat in de rustige
sfeer der labialen, de indruk wekkend van
een zich bezinnen op de waardigheid van
het fenomeen muziek, dat hier opgebouwd
wordt. Verder speelde de Vlaamse orgel-
virtuoos de Fantasia en fuga uit zijn „Sin-
fonia per organa", het werk dat hij inder
tijd opdroeg aan Hen-
nOilrflflïï ze §este met een derge-
UUU2UMU ujk vierdelig stuk be_
antwoordde. Het deed
ons buitengewoon ge
noegen Hendrik An-
dx-iessen op deze con
certavond te ontmoeten en te vernemen,
dat de toestand van zijn gezondheid een
gunstige wending genomen heeft. Dat
deze uitstap naar Haarlem een gevolg was
van de aantrekkingskracht van het orgel,
is wel niet te betwijfelen.
EN TOT SLOT KWAM Piet Kee aan de
beurt met Preludium en Fuga in D van
Buxtehude, gex'ealiseerd in de heldex-e
kleuren van zilverig mixtuux-werk en stra
lend pleno. Daarna vertolkte hij van Bach
twee heerlijke koraalvoorspelen: „Allein
Gott in der Hoh' sei Ehr" in tinten, die de
sfeer van zijn Alkmaars Schwitger-ox-gel
suggereerden, en „Dies sind die heilgen
zehn Gebot", een canon in grondstemmen
van het onvervangbare Muller-type. En
als coda van deze orgelweek toonde Piet
Kee zijn eminente kracht als impx'ovisator
op een thema van Maurice Duruflé, dat
naast zijn melodische hoedanigheid ook
uitmuntte door -ritmische-- tekening.: -Piet
Kee gooide er nog als tweede element een
eigen --ritmisch motiefje» tegenaan en- wist
beide grondstoffen apart te ontwikkelen
en ze uiteindelijk 'n een dubbel fugato te
combineren. Een knap stuk werk qua
voi'mtechniek en inventie.
IX DE GRAVENZAAL van het stadhuis
speelde zich traditiegetrouw het laatste
bedrijf af van de Haarlemse orgeldagen.
Burgemeester mr, O. P. F. M. Cremers
betreurde het in zijn toespraak, vooraf
gaande aan de officiële bekendmaking
van de uitslag van de improvisatiewed-
slri.jd, dat, wegens het bezoek van
koning Boudcwijn aan ons land, de am
bassadeurs die anders nooit ontbreken, dit
keer niet op dit jaarlijks muziekfestijn
aanwezig waren, en dat ook de voorzitter
van het Holland Festival, mr. Reinink,
zich had moeten laten verontschuldigen.
Mr. Cremers herinnerde eraan dat het
tiende Orgelconcours volgend jaar in Alk
maar zal plaats hebben, wegens de restau
ratie van het Haarlemse orgel. Verder
herhaalde hij nog eens de mededeling bij
de opening van het zaalconcert bekend
bemaakt. dat het Holland Festival een
extra prijs beschikbaar stelt aan de beste
kandidaat van de Zomeracademie voor
orgel, die deze week ook aangevangen is.
DAARNA WERD als prijswinnaar offi
cieel bekend gemaakt de Weense oi'ganist
Hans Haselböck. die dus voor de tweede
keer de trofee naar huis mag meenemen.
In een geestige opsomming van de prijs-
winnaai's der negen voorbije concoursen,
wees mr. Cremers op het voorbeeld van
Piet Kee om bij de derde definitief beslag
op de wisselprijs te leggen, een kans die
voor Haselböck nu ook bestaat. Bij leven
en welzijn wordt het alvast een weerzien
op het tiende orgelconcours.
De vier mededingei's ontvingen de tx'a-
ditionele oorkonde, en na een uitvoerig
dankwoord van de prijswinnaar was het
officiële gedeelte ten einde en bleef rnen
nog geruime tijd in de stemmige, met
kaarsen vexiichte zaal bij elkaar.
Jos. de Klerk
WASHINGTON (UPI-Reuter) Presi
dent Eisenhower heeft op zijn wekelijkse
persconferentie een uitval gedaan tegen
het Congres, omdat dit zich de verant
woordelijkheid van de Verenigde Staten
niet bewust is ten opzichte van de vrije
wex-eld, gezien de belangrijke verminde
ring van het militaire hulpprogram.
De president zinspeelde erop, dat hij er
over denkt, later in het jaar met een aan
vullende begroting te komen of misschien
zelfs een bijzondere zitting van het Con
gres bijeen te roepen, als vast gehouden
zou worden aan de besnoeiing van de mi
litaire en defensieve steun, van meer dan
zeshondei'd miljoen dollar.
Hij zei, dat hij het volgende jaar meer
dan 1600 miljoen dollar aan militaire hulp
zou moeten vragen.
Het Huis van Afgevaai'digden heeft zijn
goedkeuring geheclit aan een versie van
het ontwerp dat voorzag in een bedrag
dat iets lager is dan het thans door de Se
naat goedgekeurde bedrag van 3Va mil
jard dollar. Beide versies zullen nu wor
den voorgelegd aan een bijeenkomst van
senatoren en leden van het Huis om het
verschil glad te strijken. De slotversie zal
voor ondertekening aan Eisenhower wor
den voorgelegd.
(Van onze correspondent in Londen)
De hertogin van Kent heeft gistei'en een
stukje super-modern Londen officieel in
gewijd. Het bevindt zich in het hart van
de aloude City achter St. Paul's en de
Bank of England. Daar bevond zich tot
voor kort een kale vlakte, resultaat van de
Duitse „Blitz". Thans verrijst hier een
tweede „Rotterdam", met de route num
mer 11, een brede rijweg, welke het ver
keer in de nauwe binnenstad zal moeten
ontlasten. Aan weerskanten verheffen zich
kantoox-paleizen, sommige van achttien
verdiepingen. Er komt ook een winkelcen
trum op een terras boven de straat, en een
ondergrondse parkeerruimte voor 250
auto's. In het nieuwe stadsdeel, Barbican
geheten, komen ook flats voor zakenlie
den.
Het duurde lang voordat Londen met z'n
wederopboxxw begon, maar thans gaat het
hard. Overal verrijzen wolkenkrabbers,
zodat de stad hier en daar Newyorkse al
lures krijgt.
Over een aantal jaren zal ook het ver
trouwde beeld van Piccadillycircus ver
dwijnen. Ook daar zullen de lijnen worden
verstrakt. Er komen torengebouwen met
een promenade op een hoog terras, be
grensd door winkels en restaurants. Het
geheel zal door het verkeer als een zee
worden omspoeld.
1
ii fi Jjfe?
De staat Arizona bestaat uit een grote
woestijn. Men kan er uren over heen vlie
gen zonder ook maar het geringste teken
van leven op de grond te zien. Beneden,
dat weten alle Amexikanen, is het heet
en droog en levensgevaarlijk voor ieder
een die de woestijn niet kent. Vier maan
den lang in de zomer komt de tempera
tuur in de woestijn van Arizona nooit
onder de 120 graden Fahrenheit.
En midden in die woestijn ligt Phoenix.
Dit Phoenix is de hoofdstad van Arizona
en er wonen ruim 350.000 mensen. Die
bevolking groeit de laatste jaren met on
geveer 35.000 per jaar. In de massale trek
van Amerikanen uit de oostelijke staten
van de V.S. naar het westen, heeft Phoe
nix een belangrijke hoeveelheid graan
meegepikt. Phoenix
is heel warm gedu
rende alle twaalf
maanden van het jaar
en het is er, aldus de
doktoren, bijzonder
gezond. Het breidde
zich dus in eerste in
stantie uit als va
kantie-oord, maar la
ter kwam daar ook
industrie bij voornamelijk lichte elek
tronische en precisie-instrumenten in
dustrie,. die nok_aI aangetrokken werd door
de warmte en vooral de droogte.
Dc- oase, die de moderne Phoeniciëx-s voor
zichzelf aangelegd hadden, xnoest groeien.
En daarvoor was in de allereerste plaats
water nodig. Dit schiep een probleem,
want Phoenix heeft geen water. Althans
niet meer water dan wat een klein aantal
pompen bijzonder diep uit de zanderige
en steenrijke grond kunnen halen. Het
water komt dus uit twee rivieren: een
kleintje, de Salt River, en een grote, de
Colorado. De Salt River komt op geen
enkel punt dichfër dan zeventig kilometer
bij Phoenix, de Colorado is ongeveer 250
kilometer van de stad verwijderd. Er
moesten dus kanalen worden gegraven en
pijpleidingen worden aangelegd. Boven
dien moesten die kanalen „gevoerd" wor
den met beton, opdat niet al het water
onderweg tussen de rivieren en de stad
in de woestijn zou weg lekken.
Ook dat is gedaan. De Salt River Valley
Water Users Association, die al sedert 1003
Phoenix van water had voorzien, breidde
haar operaties uit. En een van de belang-
rijleste mensen in die uitbreiding was J.
Frank Chambers, die al sedert 1915 voor
de waterverbruikers werkt en die nu
hoofdopzichter is over het hele „water-
net" van dit deel van Arizona. Frank
Chambers is een vriendelijke gebruinde
man. die pas goed gelukkig is als hij de
woestijn in kan trekken en in de klaar-
heldere lucht van Arizona tot op hon
derdtwintig kilometer in de verte zijn
eigen bergen kan herkennen. Hij heeft ook
een grote afkeer van het moderne Phoenix.
„Toen ik hier kwam, was dit een goede
stad", vertelt hij. „Het was een echt klein
koeienstadje me een paar duizend inwo
ners. Er waren alleen brede zandpaden
tussen de huizen en in de weekends, als de
cowboys hun geld kwamen opmaken, was
het een beetje ruwe boel. Maar het waren
goeie jongens, die cowboys. Ze vochten
een beetje, maar niemand dacht er aan om
zijn pistolen te gebruiken tenzij zijn vee
gestolen was. Daar werden al die mensen
geweldig boos over. En als hun vee ge
stolen was, dan werd er ook niet lang
over gepraat. De dader werd neergescho
ten".
Een beetje bevreesd uitgelachen te zul
len worden, vraag ik Chambers of de films
die nog steeds in grote hoeveelheden door
Hollywood over het „wilde westen" ge
maakt worden, de waax-achtige situatie in
die dagen min of meer benaderen. Het
antwoord is onverwacht „Dat zijn hele
goede films Ze overdrijven wel eens een
beetje, er werd niet zoveel geschoten als
Hollywood ons wil wijsmaken. Maar over
het algemeen zijn ze vrij nauwkeurig. Ik
mag er altijd graag naar kijken".
Dat is Frank Chambers. Een grondig
kenner van de woestijn en van zijn vak:
irrigatie. Maar een liefhebber van Phoe
nix zoals het al lang niet meer is. Phoenix
is nu een uitermate welvarende stad, om
ringd door uitgestrekte villawijken en
daarbuiten nog, in de woestijn, dure nacht
clubs voor mensen die zich graag voor
stellen dat zij op een comfortabele manier
de natuur trotseren. Frank Chambers be-
driegt zichzelf niet. Die houdt echt van de
woestijn. En van de hittehij is een van
de weinige mensen in deze stad, die geen
air conditioning in hun auto hebben laten
installeren.
Over vijf jaar gaat hij met pensioen.
Dan gaat hij nog vijfhonderd kilometer
zuidelijker wonen in Mexico, waar de
woestijn nog eerlijker is, de temperatuur
nog hoger en de dorpjes en steden armer
en kleiner en ouder. Daar verheugt hij
zich nu al bijzonder op.
E. Romatjn
