Matroos van de „Veenenburgh'
sloeg overboord op Noordzee
.Een mur in Berner Oberland
r
Colette Duval had pech en landde
op de verkeerde luchtbasis
Hansapiast
Van dag tot dag
Nixon in Moskou
Rylands record nog
steeds zeer scherp
Korte tijd later was hij weer
op zijn eigen schip terug
de
^Praatótoel
('"Hoe is het ontstaan?^
Russisch verzoek aan UNO
Tussenkomst gevraagd in
Grieks spionageproces
DE KANAAL-RACE
Jordanië zal relaties met
V.A.R. herstellen
Watersnood in enige delen
van Oostenrijk
Generaal Engles overleden
Oud •commandant van de
7-December divisie
Neem wat
extra in voorraad
Weerzien in Jeruzalem
Dit woord:
EVENAREN
WOENSDAG 2 2 JULI 1959
•2
Terwijl in Genève de situatie der onder
handelingen tussen Oost en West een zoi-g-
wekkend aspect vertoont, vertrekt vandaag
de vice-president der Verenigde Staten,
Richard Nixon, naar Moskou om zo heet
het officieel een Amerikaanse tentoon
stelling aldaar te openen. Het is voor een
topfiguur als Nixon een delicaat moment
om naar Moskou te gaan niet alleen
omdat in deze précaire situatie een maxi
mum aan tact en diplomatieke intuïtie van
hem zal worden geëist bij zijn ontmoeting
met Russische regeringsfiguren, maar
vooral ook omdat de buitenwereld zal spe
culeren op de mogelijkheid van een door
slaand succes ten aanzien van de bevorde
ring ener betere verstandhouding tussen
Moskou en Washington.
Nixon gaat naar Moskou, beladen met
een maximum aan verplichtingen van di
plomatieke betekenis. Zijn reis is lang te
voren georganiseerd en niemand heeft
kunnen voorzien dat zij zou samenvallen
met een situatie, waarin een ontmoeting
tussen belangrijke figuren van Oost en
West een sfeer van hoopvolle verwachting
zou scheppen, doordat bij de onderhande
lingen in Genève een crisis was ontstaan.
Men doet thans in Washington zijn best,
.die verwachtingen te sussen en een zeker
scepticisme te bevorderen ten aanzien van
de mogelijkheid, dat Nixon in Moskou de
verstarring van Genève zou breken. Onge
twijfeld heeft te Washington oorspronke
lijk niet de mogelijkheid van een specta
culair diplomatiek succes voorgezeten, toen
Nixon's reis werd voorbereid. In de eerste
plaats zal het wel de bedoeling geweest
zijn, de belangrijkheid van Nixon te onder
strepen en hem het aureool van een zelf
standig handelend, diplomatiek geschoold
en met kennis van zaken uitgerust verte
genwoordiger der Verenigde Staten te
verlenen, wiens naam enige tijd dagelijks
in het nieuws zal zijn en die daarna naar
huis zal terugkeren als een man, die de
Russen precies verteld heeft wat Amerika
denkt en persoonlijk heeft kunnen verne
men wat de Russen denken.
Zijn prestige als kandidaat voor het pre
sidentschap zou hierdoor aanmerkelijk
kunnen stijgen en vooral, wanneer er ook
nog in eniger mate succes te constateren
zou zijn wat de verhouding tot de-Russen
betreft.
Het lijkt thans enigszins ongelukkig te
zijn gelopen. Want dat succes kan onmo
gelijk groot zijn, nu de situatie zo nijpend
is geworden. Naarmate de verwachtingen
ten aanzien van zijn tocht naar Moskou
stijgen, loopt Nixon groter kans dat hein
mislukking van zijn opdracht zal worden
verweten.
In Washington fluistert men, dat de pu-
pliciteitsmanagers van Nixon zich hebben
vergist en dat de kans, de vice-president
naar de top der populariteit te voeren,
kleiner is geworden tegenover de groeiende
mogelijkheid dat zijn reis een mislukking
wordt.
Het is thans aan Nixon zelf, er van te
maken wat ervan te maken is. Desnoods
kan hij nog trachten zich te omhangen met
de krans der standvastigheid tegenover de
communistische dwarsdrijvers in Moskou.
Doch hoe het zij, voor veel optimisme over
de resultaten van zijn bezoek blijft geen
plaats over. Wel kan men betogen dat, af
gezien van de uitslag, dergelijke bezoeken-
over-en-weer misschien toch nog enig nut
hebben, al was het enkel maar om iets
af te brokkelen van de muur van achter
docht, waarachter nog altijd de grote
machten der wereld elkander met venijn
blijven zitten bestuderen.
NEW YORK (A.F.P.) De Russische
delegatie bij de UNO heeft bekend ge
maakt, dat haar vertegenwoordiger
Georky Arkadw de UNO om tussenkomst
heeft gevraagd ten behoeve van de Griek
Glezos, die voor een krijgsraad in Athene
terechtstaat op beschuldiging van hulp
verlening aan communistische spionnen
Glezos is een nationale held uit het verzet
tegen de Duitsers.
Arkadev heeft de ondersecretaris van de
UNO dr. Ralph Bunche verzocht „de tal
rijke verzoeken ten behoeve van Glezos"
te publiceren, opdat de verschillende dele
gaties „de toestand beter kunnen beoor
delen".
ATHENE (Reuter) De voornaamste
verdediger in het proces tegen Glezos.
Elias Eliou, die fractieleider is van de
communistisch gezinde Eda-partij, heeft
dinsdag de krijgsraad verzocht het proces
tegen de 17 verdachten te verwijzen naar
eeh gewone rechtbank. Hij zei, dat de be
klaagden worden veroordeeld om hun
politieke overtuiging. Eliou toonde een
uitgave van de NAVO-persdienst, die
aan de Griekse parlementsleden is uit
gereikt en zei, dat de beklaagden nog geen
duizendste deel van de militaire gegevens
uit dat niet-geheime boek hebben kunnen
verzamelen.
De verdediger betoogde, dat het gelden
de militaire strafrecht voorziet in gevan
genisstraffen van vijf tot tien jaar voor
militairen die zich aan spionage schuldig
maken. Hij vroeg zich af waarom de be
klaagden worden berecht op grond van
een wet van 1936, die in de doodstraf
voorziet.
Men verwacht dat de krijgsraad te
Athene vandaag uitspraak zal doen. De
openbare aanklager heeft tegen Glezos
vijf jaar gevangenisstraf geëist.
(Van onze correspondent in Londen)
Er werden gisteren hzldenstukjes uitge
haald in de Londen-Parijs-luchtracc. Pa
rachutisten vielen bijna op de toeschou
wers, een piloot vloog van de Franse
hoofdstad naar de Britse met een gebro
ken arm in een Meteor straaljager en zijn
passagier, BOAC-piloot Brian Ncely,
sprong uit een helikopter op een aan de
Hungerford-brug gebouwd platform.
Maar geen van deze lieden kon concur
reren tegen de Franse mannequin-para-
chutistc Colette Duval. De Franse lucht
macht zei, dat zij wel een heel eskader Va-
tour-Supersonische straalbommenwerpers
voor haar beschikbaar wilde stellen, als
zij de race maar won. Wel, Colette, met
die charme die Britten altijd bij een Fran
caise veronderstellen, kwam in een Vau-
tour, zag Marble-Arch, maar overwon niet
hoewel dat laatste alleen maar een vlieg
veld scheelde.
Colette, met de kreten van het opgewon
den Parijs nog in de oren, was in 25 mi
nuten boven Engeland en latere bereke
ningen toonden aan, dat zij, als alles goed
was gegaan, in 39 minuten van de Are
de Triomphe bij Marble-Arch zou zijn ge
weest. Toen kwam de pech. Haar piloot,
de Franse kapitein-vlieger Iribane, miste
het vliegveld Biggin Hill, waar de helikop
ter op Colette stond te wachten, en kwam
10 kilometer verder aan de grondsop het
R.A.F.-vliegveld Kenley, waar in 5 jaar
al geen vliegtuig was geland, laat staan
een supersonische straalbommenwerper.
De R.A.F.-ploeg geloofde zijn ogen niet.
Men begon, toen de Vautour ging landen
naar brandweerauto's en reddingsappara
ten te rennen. Maar het was niet nodig.
Iribane remde, de Vautour sloeg aan het
einde van de nog geen 300 meter lange
startbaan door een heg en bleef nog geen
60 meter voor een scherpe helling met een
vernielde band staan. Het was een knap
stukje vliegwerk, zij het dan een minder
knap stukje navigatie.
De R.A.F.-soldaten gaapten naar Colet
te en vrijwel onmiddellijk kwam een
truck aandenderen met de officieren, die
gezien hun rang, meer recht op een ge
sprek met de Francaise meenden te heb
ben. Colette zei: „Het spijt mij, kunt u
mij ook zeggen waar wij zijn geland?"
De officieren verwelkomden haar, vertel
den haar waar ze was en reden haar
toen naar de mess, gaven haar koffie en
gelegenheid zich op te knappen. Tenslotte
belden zij Biggin Hill op voor de helikop
ter, die haar even later kwam ophalen.
Bij hat afscheid zei de commandant:
„Dank u zeer, madame, dat u ons leven
heeft opgevrolijkt door even aan te wip
pen." Colette zei daarna lachend: „U bent
allemaal zo vriendelijk geweest, ik ben
blij dat ik u heb ontmoet. Het spijt mij
voor alle moeilijkheden, die ik heb ver
oorzaakt."
Later, bij' Marble Arch, vertelde zij dat
zij geen moment bang was geweest, maar
alleen teleurgesteld, omdat haar record
poging was mislukt...De piloot Iribane, die.
toen zijn vliegtuig stil stond, tegen Colet
te zei: „Excuseer mij, mevrouw, maar dit
is niet Biggin Hill," zei dat hij niet de
goede radio-frequentie had gebruikt. „Ik
hoopte lichtsignalen te krijgen, maar mis
te op de een of andere manier het vlieg
veld," zei hij spijtig.
Colette ging gisteravond weer terug
met een andere Vautour, die de Fransen
snel naar Engeland hadden gestuurd. Nu
de Franse luchtmacht eenmaal de eer op
het spel heeft gezet, wordt het in de laat
ste dagen nog een spannende race om
Ryland's record van 41 minuten, 41 secon
den te breken. En de Fransen maken een
heel goede kans. De Francaise deed de
terugtocht in 44 minuten, 40 seconden en
werd in Parijs door duizenden enthousias
te Fransen opgewacht. Maar het is de
vraag of haar tijd erkend wordt, want zij
had opgegeven, dat zij een motorboot zou
gebruiken en deed dit niet. De bepalingen
van de race zijn evenwel, dat de opgege
ven vervoersmiddelen ook moeten worden
gebruikt, tenzij deze een technisch man
kement hebben of op andere wijze on
bruikbaar zijn.
Maar de toeschouwers bij de Are de
Triomphe trokken zich daar weinig van
aan. Colette werd bedolven onder de bloe
men en de kurken knalden van de cham
pagneflessen. Frankrijk hoopte op de pa-
rachutiste, die bescheiden zei: „Ik ben nu
Frankrijk."
Als zij vandaag niet meer gaat, kan de
eer nog worden gered door de Fransman
Le Bailly, die ook een Vautour krijgt en
hij zal weinig concurrentie ondervinden
van de man die het weer opnieuw op
rolschaatsen gaat proberen, overste
Boaks.
Gisteren werden de volgende tijden ge
maakt: Colette Duval: 44 minuten, 40 se
conden en door de Brit Neely: 57 minuten,
28 seconden. Het record van Eric Rylands
is precies 41 min. 41 seconden, drie mi
nuten sneller dus dan Colette Duval.
Ik trok mijn schoenen en mijn boven
broek uit en dacht: Ik zwem effe naar
het lichtschip. Ik zwom uit alle macht,
ig ik,
dat ik een stuk verder van de Noordhin-
der was geraakt. Zwemmen was geen
doen, je gleed vanzelf weg op de stroom.
ge'
voelmaar ze zagen me en haalden
me er uit. Dat is eigenlijk alles."
lip
maar toen ik wat later opkeek zag ik,
Dat is het nuchtere verhaal van Tonnie
Hagendoorn uit Rotterdam, zeventien
jaar en al twee jaar zeeman op de „Vee-
nenburg", een kunstvaarder van de n.v.
W. H. Müller en Co. Het schip was op weg
van Le Havre naar huis. Het was leeg,
het lag hoog op het water en voer met
een gangetje van een dikke acht mijl op
Rotterdam aan. 't Was een heerlijke mor
gen, zon, een gladde zee en een krap
briesje.
Een mijl of veertig uit de kust bij Vlis-
singen is het toen gebeurd. Ton Hogen-
doorn was aan dek bezig. Hij leunde over
de verschansing, een hekje schoot los, de
jonge matroos sloeg over boord. Een bui
teling van een meter of vier, vijf naar be
neden. Voor hij goed en wel wist wat er
gebeurd was, voor hij z'n hoofd boven wa
ter had gestoken, was zijn schip al een
eindje van hem vandaan. Hij probeerde
nog te roepen en te fluiten. Maar nie
mand van de andere zeven opvarenden
was aan dek en niemand kon hem dus
horen. De „Veenenburgh" verdween snel
achter de horion. Pas anderhalf uur la
ter zouden ze hem missen. Tonnie Hogen-
dóorn l'ag èï'gens midden in zee.
AMMAN (Reuter). Jordanië en de
Verenigde Arabische Republiek zullen
binnen een maand de diplomatieke betrek
kingen herstellen, die vorig jaar na de
revolutie in Irak, werden afgebroken, zo
is uit goedingelichte kringen in Amman
vernomen. Voorts zal Syrië de grens met
Jordanië weer open stellen en zowel Jor
danië als de V.A.R. zullen de pers- en
radiocampagne tegen elkaar staken.
De activiteit van politieke vluchtelingen
in Jordanië en de V.A.R. zal worden op
geschort.
Dit zou het resultaat zijn van bespre
kingen, die de secretaris-generaal van de
Arabische Liga, Hassoena, de afgelopen
paar dagen met koning Hoessein en pre
mier Madjali heeft gevoerd.
„Nee, echt bang ben ik niet geweest.
Want ik zag, al was het nog een flink eind
weg het lichtschip Noordhinder liggen en
dacht eigenlijk niet anders dan „ik zwem
er effe heen".
Schoenen en broek gingen uit. Ton
zwom met forse slag in de richting van
het schip. „Als het niet onder deze om
standigheden was geweest, zou het lek
ker water geweest zijn", zeg nij. „Maar
dat zwemmen ging niet zo hard. Ik dreef
bij wijze van spreken vlugger naar Le
Havre terug dan dat ik naar de Noord-
hinder opschoot. En dat was niet zo ple
zierig. Maar toen ik een kwartiertje had
rondgesparteld zag ik een vletje naar me
toe komen. Vijf man zater. er in. Toen was
ik er zo uit, al hebben ze stevig aan de
riemen moeten trekken om me door de
stroming heen te bereiken".
Dat is inderdaad Tons geluk geweest.
Van Vlissingen uit was de tonnenlegger
„Zierikzee" naar de Noordhinder geva
ren om het lichtschip van water en pro-
.viand te voorzien. De mannen zagen de
andere schepen op dit drukke hoekje van
de Noordzee. Maar iemand zag toen plot
seling ergens in de verte een man in zee
drijven. Het uitzetten van een vlet was zo
gebeurd en binnen een minuut of vijf wa
ren de mannen bij hem. Overlegd werd
daarna wat te doen. De „Frans Naere-
bout", een tender, die in deze wateren
opereert, nam Ton Hogendoorn over en
zou hem naar Vlissingen brengen, van
waar hij met de trein naar Rotterdam zou
kunnen gaan. Dat kon best, want de dren
keling had totaal geen letsel van zijn
avontuur, overgehouden en de schrik was
hij ook al erg vlug te boven.
Vlissiqgen -werd op de hoogte gesteld en
er ging later ook een seintje naar Sche-
veningen-Radio. Daar ving men ook het
alarm op van kapitein Schuur van de
„Veenenburgh": „Man vermist." Ander
half uur na het gebeurde had. men ont
dekt dat Ton ontbrak. Het hele schip werd
afgezocht. „Dan moet hij over boord zijn
geslagen" was de conclusie. Kapitein
Schuur wendde de steven en koerste terug
om Ton te zoeken. Op weg naar de Noord
hinder kwam de „Veenenburgh" de
„Frans Naerebout" tegen. De drenke
ling kon toen meteen op zijn eigen schip
overstappen. Aan boord trok hij zijn eigen
plunje weer aan, hij deed zijn verhaal en
hielp gisteravond even na acht uur zijn
schip afmeren in de Jobshaven te Rotter
dam. Toen is hij het thuis gaan vertellen,
want daar wisten ze nog van niets. Moe
der was met vakantie naar Woerden, va
der werkt in de Merwehaven. „Maar zo
veel bijzonders is het toch eigenlijk ook
niet," vond de jonge man. Alsof hij niet
moederziel alleen bijna een half uur in
zee had rondgedreven..
Half augustus zullen de Nederlandse
Spoorwegen zestig rijtuigen in dienst
stellen, die zijn voorzien van een
nieuw type ramen, die, als zij open
staan, geen tocht kunnen veroorzaken.
In de laatste dagen heeft het in geheel
Oostenrijk zo geweldig en voortdurend ge
regend. dat de enorme watermassa's niet
meer door de rivieren en beken kunnen
worden verwerkt, zodat nu vele uitgestrek
te dalen onder water staan. Vooral het
Alpenvoorland van beneden-Oostenrijk en
van Noord-Stiermarken zijn gisteren het
slachtoffer geworden van een watersnood,
zoals men die aldaar nog niet heeft mee
gemaakt. In de omgeving van de bede
vaartplaats Mariazéll moest de noodtoe
stand worden afgekondigd, terwijl de
streek rond Bruck am Mur tot noodgebied
werd verklaard.
Het Oostenrijkse leger heeft afdelingen
pioniers naar deze gebieden gedirigeerd
en zes helikopters in dienst gesteld om
mensen te redden en levensmiddelen af
te werpen. Tot nu toe zijn bij deze over
stroming vier mensen om het leven ge
komen, onder wie twee bruiloftsgasten,
die door de watervloeden werden verrast.
Op verschillende trajecten in Beneden-
Oostenrijk en Stiermarken zijn de spoor
verbindingen onderbroken, vooral in de
omgeving van Mariazéll, in het Traisen-
dal en in het gebied rondom Melk en Am-
stetten. Mariazéll is vrijwel van de we
reld afgesloten, ook de telefoonverbindin
gen zijn op veel punten onderbroken.
Binnen enkele minuten werden de dalen
aldaar veranderd in kolkende meren,
waarin veel vee is omgekomen. Op vele
punten moest de bevolking worden ge-
evacueerd, onder meer in de industrieste
den Kapfenberg en in Mürzzuschalg. De
staalfabrieken en houtzagerijen in Stier
marken staan grotendeels onder water.
De schade loopt in de miljoenen. Intus
sen komen nieuwe berichten binnen over
een dreigende watersnood in Opper-Oos-
tenrijk, voornamelijk in de omgeving van
Mauthausen, waar de" Don au zeer. sterk 'is
gestegen.
Te 's-Gravenhage is zondag op 63-jari-
ge leeftijd overleden de oud-commandant
van de 7-Decemberdivisie, generaal-ma-
joor KNIL b.d. E. Engles. Hij was .laat
stelijk doelmatigheidsinspecteur van het
departement van Defensie. Hij is op het
Scheveningse strand overleden na een
hartaanval.
Generaal Engles was ridder in de orde
van de Nederlandse Leeuw, officier in de
orde van Oranje-Nassau met de zwaar
den en commandeur in de Orde van de
Witte Olifant van Thailand.
De begrafenis zal donderdag geschieden
om kwart over drie op de begraafplaats
Oud Eik en Duinen te 's-Gravenhage.
Dit kon wel eens het schoon
ste panorama van Zwitserland
zijn. Althans het meest om
vattende. Links verheft zich
de naaldscherpe Finsteraar-
horn tot een hoogte van meer
dan vier kilometer en een eind
dichterbij zie ik, slechts drie
honderd meter lager, de be
ruchte Eiger. Ik herken on
middellijk de Eigerwand, die
al aan tientallen Alpinisten
het leven heeft gekost.
Wanneer ik mijn blik naar
rechts laat gaan, komen me
voortdurend bekende namen
in gedachten: de Mönch, de
Eggishorn, de Jungfrau. Op de
voorgrond slingert een spoor
lijn zich speels door een ro
mantisch dorpje. Ik ontdek
verscheidene chalets en een
roomwit kerkje. Maar mijn
ogen worden dan weer naar de
verte geti-okken, naar de
Wengeralp, het Trümmertal
en de Stechelbei-g.
Nee, beste lezer, die Zwit-
sei-land zo goed kent, loop nu
niet in briesende verontwaar
diging naar de telefoon om uw
beklag te doen over deze al te
idiote bex-ichtgeving. U hebt
natuurlijk al lang door, dat er
in heel Helvetia geen punt is
te vinden, van waar dit com
plete Alpenpanorama zich aan
u ontvouwt. En dan hebt u
het toch mis. U neemt in Zu
rich tramlijn 5 of 6 en laat u
over de Limmat, tegen de
heuvel op en langs de univer
siteitsgebouwen brengen. Bij
de Zoo stapt u uit en u kunt
met geen mogelijkheid Mor-
gensonne meer missen. Daarin
Ziirich is het economisch centrum van Zwitserland en bij
voorbeeld op het gebied van de wintersportmode toonaangevend
in Europa. In de kluizen van de banken worden fabelachtige
kapitalen bewaard. Voeg daarbij de ongeëvenaarde vergezichten
over stad en meer en het beeld is bijna compleet.
is het „Schweizer Alpenbahn-
Modell" ondergebracht. U
hoeft bepaald geen vader te
zijn van opgroeiende zoons om
een uur aan het bezoek te be
steden en daai-na met enige
spijt te vertrekken. Want het
is inderdaad, zoals een pro
spectus zegt, een wondei'werk
van modelbouwkunst.
„U mag dat niet missen",
had de vriendelijke dame van
de informatiedienst gezegd. Ik
moet bekennen er alleen maar
door een soort plichtsgevoel
gedreven te zijn heengegaan.
Onmiddellijk na aankomst be
greep ik échter waarom dit
een van de populairste attrac
ties van Züi'ich is geworden.
Met alle respect voor de mi
niatuur spoorwegemplace
menten, waai-aan we ons hier
kunnen vergapen, moet me
van het hart, dat zij ver ach-
terblijven bij dit fantastisch
stukje knutselwerk. Het is ook
veel meer dan een spoorweg
net in het klein, want op een
oppervlakte van niet minder
dan twintig bij veertien meter
is tevens een precieze copie
van het majestueuze Alpen
landschap opgebouwd. En
daarin zijn met pijnlijke
nauwkeurigheid alle spoor
lijnen aangelegd, die er in
werkelijkheid ook lopen. Men
heeft zelfs de kabelbaantjes en
de boemeltjes niet vergeten.
De heer van de voorlichting
schraapte gewichtig zijn keel
en zei: „U hebt misschien wel
eens gehoord, dat in de lijn
Bern-Lötschberg-Simplon en
kele bruggen voorkomen, die
op een bijzonder gedux-fde
wijze zijn gebouwd. U ziet ze
hier voor u daar en daar
en ik maak u er op attent, dat
ze tot in de minste details
precies zijn nagemaakt. Tot
het laatste schroefje toe, als ik
het zo zeggen mag".
Dat mocht hij van mij best.
Ik liét hem ook, zonder hem
iets in de weg te leggen
voortgaan op zijn onder
werp. „Er ligt vierhonderd
vijfentwintig meter rails", ver
klaarde hij fier. „De elek
trische locomotiefjes zijn ook
weer in niets te onderscheiden
van de echte, die op de lijnen
van de Zwitserse spoorwegen
dienst doen".
En ik noteerde maar: er zijn
tweeëndertig wissels en vijf
kruisingen in het baanstelsel.
Driehonderdtwintig palen voor
de elektrische kabel(tje)s staan
langs de rails en verbinden
drieëndertig signaalstelsels.
„We kunnen vijftien treinen
tegelijk laten lopen", ging hij
voort. En dat alles door een
landschap, waarin tweeën
veertig bekende bergtoppen
hun al dan niet besneeuwde
pieken naar de hemel uit-
stx-ekken.
„Daar zal een behoorlijke
vracht draad in zijn gegaan",
merkte ik deskundig op.
De voorlichtingsofficier glim
lachte, alsof hij een kind uit
leg gaf. „Meer dan vijfen
vijftig kilometer", antwoordde
hij luchtig. „Daarin is dan al
les begrepen dus ook het
snoer voor de verlichting van
de stations, de dorpen en de
autobussen, die er rondrijden".
Dit hele ingewikkelde me
chaniek wordt vanuit één con-
troletafel bediend. De man
achter de knoppen kan even
eens op een verbluffende wijze
met lichteffecten toveren. Door
middel van een speciaal ver
lichtingsapparaat produceert
hij in het imitatie-Berner
Oberland het effect van de
ochtendschemering, de helle
dag en de zonsondergang. Het
is een zo charmante wisseling
van indrukken, dat men zich
er moeilijk van los kan
ïnaken.
Wanneer u mijn voorbeeld
volgt en uw bezoek afsteekt
vanaf een uur voor de sluiting,
staat u om half zeven weer op
straat. Dan hebt u op uw ge
mak de tijd nog voor het be
gint te schemex-en een van de
hooggelegen restaurants op te
zoeken, Waid bijvoorbeeld, en
daar voor het diner uw apéri-
tif te gebruiken. Als dan de
lichten een voor een aanflitsen
in de diep beneden u liggende
stad, vervagen de contouren
van de huizen, maar blijft een
allerbekoorlijkst geïllumineerd
geheel. De straatlantaarns
floepen tegelijk aan en vormen
grillige lijnen in de huizenzee.
Hoe duisterder het wordt, hoe
machtiger de in de felle stra
len van tientallen lampen
staande torens zich aan u
voordoen: de Grossmünster,
de Fraumünster en de St.
Peterskirche. De eveneens ver
lichte bruggen wëerspiegêlen
zich in de Limmat en over het
meer dwalen de gloeiwormpjes
van de late zeilboten.
Men mag dan overdag met
prijzenswaardige vlijt en diepe
ernst allerle i gegevens over
de stad hebben genoteerd,
tegenover deze majesteit valt
in het niet, dat Zürich het be
langrijkste economische cen
trum van Zwitserland is. „Zü
rich geeft de toon aan op het
gebied van de wintersport-
kleding", heeft een deskundige
mij toevertrouwd en de aan
tekeningen, die hierop be-
trekking hebben, staan ergens
in mijn blocnote. Maar mag ik
alstublieft even vergeten, dat
in de kluizen van de Züricher
banken voor miljarden aan
gelden en geldswaardige pa
pieren worden bewaard, als ik
van mijn hoge uitkijkpost tel
kens nieuwe schoonheden ont
dek? Wat betekenen al deze
kostbaarheden tegenover deze
ene schitterende diamant?
Strafwerk
De inhoud van mijn zoons broekzakken
geven altijd een vrij duidelijk beeld van
al zijn belevenissen van de afgelopen
week. Maar ditmaal zat er tussen de zan
derige dropjes, roestige spijkers, het stukje
glas en een afgekloven potloodje ook nog
een stuk papier, dat bij nader onderzoek
een schrijflesje van school bleek te be
vatten.
„Jan gaat visen. Hij vist met een net.
Hij vangt dikopjes. Weetje wat het worde?
Het worde alemal kikers", stond erop ge
schreven in dronken letters, die het va
kantieverlangen van de schrijver duidelijk
verraadden.
De fouten waren onderstreept met nijdig
rood. „Foei! Slecht werk! Over!" stond er
bovendien onder.
„Kom jij eens hier!", riep ik tegen de
kleine schuldige, die, zoals gebruikelijk,
weer languit op het gras van het leven
lag te genieten.
„Wat betekent dit?"
Het papiertje bracht hem slechts ten dele
tot de werkelijkheid terug. „Oooo ja dat
is waar ook"zei hij wazig.
„Moest je dat dan niet over maken?"
„Tja", zei de student. „Straks"....
„Nee nu!" riep ik wreed.
Hij slofte naar binnen.
Een uur later trof ik hem nog aan tafel
aan, temidden van een omvangrijk oeuvre.
„Het lukt niet!" riep hij, huilend van
woede het zoveelste produkt tot een prop
knijpend.
Ik bekeek de vodjes papier. Overal
gaapte de tekst me aan van Jan die
vissen ging. Op de meeste papiertjes
kwam Jan niet verder, want öf een
enorme klad, öf een verkeerd geschreven
letter onderbrak hem. Op andere papier
tjes viste hij nog met een net, voordat een
soortgelijk ongeluk hem in zijn bezigheid
verraste.
„O, sufferdje!" riep ik ongeduldig, en
vouwde een nieuw velletje papier. „En nu
zonder fouten alsjeblieft!"
Een krassende pen. Een donkere kuif ge
bogen over de tafel.
„Vinden jullie het soms niet meer fijn
dat ik geboren ben?" kwam hij onver
hoeds.
Een vlieg liep over de tafel.
Hij droomde voor zich uit. „Juf vindt
vliegen vies", zei hij. „Laatst heeft ze er
één doodgeslagen. En het was juist zo'n
aardige. Hij had net op mijn hand gezeten,
en toen waste-ie nog z'n kopje en z'n han
den. Gemeen van juf, hè?"
Moeizaam schreef hij weer een paar
letters.
„We hebben toch zo'n rotknulletje in de
klas"kwam hij toen. „Die trapt alle
mieren dood. En"
„Werk nou dóór!", zei ik wanhopig.
Een paar letters. Een dromerige blik, naar
de bomen en de blauwe lucht. Het kwam
klaar. Wérkelijk....
Met veel voor- en achterovertuimelende
letters maar gelukkig zonder kladden.
Maar het werde weer alemal kikers.
Ik heb hem maar buiten laten spelen.
Ach, het worde nu eenmaal niet alemal
profesors.
PAULA SPOTTER
Advertentie
WON DVERBAN D
U# Voor een wondje is slechts
'het beste goed genoeg:
Hansapiast wondverband.
Desinfecterend, bloed
stelpend, genezend.
JERUZALEM (UPI). Voor een groen-
tenwinkel in Jeruzalem stond gisteren
mevrouw Paula Yoshkovitz naar een uit
stalling van sinaasappelen te kijken. Het
viel de winkelier op, dat de kijkster zo
veel leek op een van zijn klanten, van wie
hij wist, dat zij negentien jaar geleden
haar zuster 'verloor in een Duits concen
tratiekamp. Hij sprak haar aan en troonde
haar mee naar de woning van zijn klant.
Daar ontmoetten mevrouw Hannah
Trashitz en Paula Yoshkovitz elkaar. Zij
waren zusters, die elkaar, na negentien
jaar van scheiding, waarin elk van de an
der veronderstelde, dat zij dood was, el
kaar wenend om de hals vielen.
Evenaren is niet afgeleid van evenaar.
Dit is een vertaling van het Latijnse
aequator. Evenmin is het een samen
stelling van even en naar (in de
betekenis: nader), maar het is voortge
komen uit een ander werkwoord even
aarden dat weer gevormd is van even-
aardig: dezelfde aard hebbend. Te ver
gelijken is het Duitse gleichartig en het
Nederlandse evenredig. Vroeger bestond
ook eventijdig ❖oor: gelijktijdig, maar
dit laatste woord is uit het taalgebruik
verdwenen. Evenaardig komt nog wel
^voor.
