West Point en Vassar, twee
vermaarde instituten in V.S.
Bejaarde winkelierster stierf
tijdens roofoverval
op kders lip!
r
/Chief
Van dag tot dag
Tussen de cadetten en de meisjes
studenten stroomt de Hudson
raatótocl
3
Toezicht op de weg
REISDOELEN VAN PRINSES BEATRIX
fft
Twee maanden geëist tegen
BB-dienstweigeraars
Jeugdige Amsterdamse gangsters ontkennen
geweld gebruikt te hebben
Luchtvaart overleg
V.S. mogelijk
met
Vereniging van Accountants
critiseert voorgestelde
wettelijke regeling
Record tarwe-oogst
ondanks droogte
^"Hoe is het ontstaan?^
Dit woord: STUURS
WOENSDAG 2 SEPTEMBER 1959
De plannen van de rijkspolitie tot ver
betering en verscherping van het toezicht
op het wegverkeer zullen ongetwijfeld de
instemming hebben van de grote meerder
heid der weggebruikers. Want uit het
voortdurend stijgende aantal ongevallen
op de weg is de laatste jaren duidelijk ge
bleken dat er onvoldoende politietoezicht
was om de wildemannen onder de wegge
bruikers in toom te houden.
Men kan gerust aannemen, dat die wil
demannen slechts een kleine minder
heid van de deelnemers aan het wegver
keer vormen, maar hun wandaden zijn
dikwijls zo spectaculair dat het dan gaat
lijken of zij het zijn die de toon aangeven.
Soms geven zij inderdaad de toon aan op
een bepaald weggedeelte, maar dan alleen
omdat zij door hun gedrag hun mede
weggebruikers wel eens dwingen tot ma
noeuvres die de laatsten zelf niet wensen
en waardoor soms juist deze onschuldigen
in moeilijkheden raken.
Het veelvuldig verschijnen van opvallen
de politie-auto's op de wegen zal op de
wegpiraten stellig een preventief effect
hebben, vooral als de bemanningen van
die politie-auto's niet aarzelen om krach
tig in te grijpen als zij zien dat een wilde
man zich aan het „uitleven" is, zelfs al
maakt hij daarbij niet onmiddellijk brok
ken. Wij juichen het daarom toe dat de
leiding van de rijkspolitie, uitgaand van
het verstandige beginsel „het proces-ver
baal behoort middel te zijn en geen doel",
bij de nieuwe regeling de nadruk wil laten
vallen op het gebruik van opvallende wa
gens en het verrassingselement, dat met
het gebruiken van minder duidelijk her
kenbaar materiaal kan worden bereikt,
alleen onder bijzondere omstandigheden
wil toepassen.
Een ander lofwaardig aspect van de re
organisatie is, dat men niet voornemens
is angstvallig vast te houden aan de leng
te van vijftig kilometer voor de surveillan
cetrajecten. Want de verkeersintensiteit
en in nog sterkere mate de ongevallen
frequentie behoren de doorslag te geven
bij het bepalen van de intensiteit van het
toezicht. Bovendien is het in het belang
van de veiligheid als de ongedisciplineer-
de weggebruikers na het passeren van een j
politieauto niet dadelijk kunnen uitreke-
nen waar of wanneer zij de volgende po- j
litieauto zullen ontmoeten!
Om al deze overwegingen om van de j
verscherpte nachtelijke controle nog niet
eens te spreken verdienen de plannen
van de rijkspolitie de grootst mogelijke
steun. Men kan het slechts betreuren dat
het drie jaar moet duren voordat die plan
nen overal in het land zullen zijn uitge
voerd. Laten we daarom hopen dat de re
organisatie in de praktijk meevalt en dat
ook het aantrekken van het nodige perso
neel minder moeilijk zal blijken te zijn
dan nu wordt verwacht. Want bij een goed
en efficiënt toezicht op het gebruik van de
wegen heeft ons hele volk het grootste be
lang.
Het is goed, dat Prinses Beatrix zich bij
de voorbereiding van haar reis niet uitslui
tend op het verleden heeft geconcentreerd.
West Point en Vassar-college hebben tra
ditie, doch behoren evenzeer tot het leven
de heden. Hetzelfde kan men zeggen van
Hyde Park. waar de Prinses zal logeren
van 17 op 18 september. Hydè Park is, zo
als men weet, het huis van de Roosevelts.
Mevrouw Roosevelt zal daar de gastvrouw
zijn voor Beatrix, zoals zij ook gastvrouw
is geweest voor de moeder en de groot
moeder van de Prinses. In en nabij het
huis zal de Nederlandse gast tal van her
inneringen kunnen zien aan Amerika's
grote president Franklin D. Roosevelt. Zijn
graf bevindt zich in de rozentuin en wordt
jaarlijks nog door duizenden Amerikanen
bezocht.
De volgende dag, 18 september, zal de
aandacht toch wat meer op 't Nederlandse
verleden van de streek zijn gericht. Dan
gaat de tocht via Highland en New Paltz
naar Hurley en Kingston.
Slaat men het telefoonboek op van King
ston, dan vindt men daarin hele reeksen
Nederlandse namen: Van Aken, Vander-
loo, Vanetten, Vandeputte, Van Hoogland,
enzovoort. Maar wanneer men die mensen
op zou bellen en iets in het Nederlands zou
zeggen, dan zouden zij er beslist niets van
verstaan. Zij zijn, wat de taal betreft, even
Amerikaans geworden als alle anderen in
hun omgeving. Maar zij allen weten, dat
ze van Nederlandse afkomst zijn en meest
al zijn ze daar trots op. Nederlanders, die
zich in deze buurt als nieuwe immigran
ten vestigen, hebben herhaaldelijk be
merkt, dat het een aanbeveling is, wanneer
men zeggen kan, dat men uit Nederland
komt. En in Kingston verheugt men zich
zeer op het bezoek van Prinses Beatrix.
Koningin Juliana heeft in 1952 op het
stadsplein een krans gelegd voor het stand
beeld van Peter Stuyvesant, Prinses Bea
trix zal hetzelfde doen voor een ander
beeld op dat plein, dat van Henry Hudson,
de man, die 350 jaar geleden voor het eerst
de rivier heeft verkend van New York tot
Albany.
Kingston zelf is ruim 300 jaar oud en
heette oorspronkelijk „Wiltwyck". In het
hart van de stad staat een oude, oorspron
kelijk Nederlandse kerk. Op een steen
naast de ingang leest men „Ik hebbe lief
de wooninge Uwes Huyses" (psalm 26:8).
Tot 1805 werden er nog Nederlandse dien
sten in deze kerk gehouden, maar te oor
delen naar een grafzerk van iemand, die
in 1747 is overleden, begon men toch wat
onzeker te worden in het gebruik van de
oude taal. Op die zerk leest men: „Hier
leight het lichaam van Garardus Duycki-
rick van New York. Gestorven july 27
anno 1747. Out 51 jaars. Hij is well gestor
ven maar syn leven is met Christus ver
borgen in God".
Die spelling „well" voor het Nederland
se „wel" is waarschijnlijk onder invloed
van het Engels en „verborgen" zal waar
schijnlijk wel moeten zijn „geborgen", dat
men in de spreektaal niet meer kende.
Band met Leiden
Dominee Oudemool, de predikant van
deze gemeente, zal aan de Prinses een aan
tal boeken overhandigen, die betrekking
hebben op de Nederlandse invloed in deze
streek. Dit is een geschenk van grote
waarde en de dominee zal aan de Prinses
verzoeken, deze boeken te schenken aan
de Leidse universiteit. Zeer toepasselijk,
want de eerste vijf dominees van deze ge
meente hebben in Leiden gestudeerd!
"*'B
In Kingston zal- de Prinses lunchen met
twaalf studenten uit deze streek, allen van
haar eigen studiejaar. Sommigen ervan zal
ze dan al kennen: haar begeleiders van
West Point en Vassar.
In de plaatsen in Kingstons omgeving,
waar de Prinses telkens slechts enkele mi
nuten zal stoppen, zijn overal nog oude,
Nederlandse of Hugenootse huizen te zien.
New Paltz vooral is sterk Hugenoots, maar
de Nederlanders, die zich mengden met
die Franse protestanten, hebben kennelijk
invloed op hen gehad: in New Paltz toon
de men mij de schaatsen waarop Simeon
le Fèvre in 1791 op één dag heen en terug
van Kingston naar Albany was gereden.
Op 18 kilometer na was dat de afstand van
de elfstedentocht en geen Fransman komt
uit zichzelf op zulk een idee
„De dienstplicht voor de B.B. acht ik
een kwestie van pure vrijheidsberoving en
de wet die deze dienstplicht in het leven
heeft geroepen, vind ik absurd." Zo luid
de kort het standpunt van twee Haagse
jongemannen, die zich voor de Haagse
rechtbank hadden te verantwoorden, om
dat zij hadden geweigerd hun plichten te
vervullen, die hun krachtens de wet Be
scherming Burgerbevolking zijn opge
legd.
„Ik vind het lafhartig om deze zaak te
saboteren," was het standpunt dat de of
ficier van Justitie innam. „Het is een grool
gemeenschappelijk belang, dat de B.B.
ordelijk tot stand komt," vond de presi
dent van de Haagse rechtbank.
Tegen elk der beide B.B.-dienstweige
raars eiste de officier een gevangenisstraf
van twee maanden. „Schandalig", impli
ceerde een der verdachten, een 27-jarige
metselaar op deze eis. Hij verklaarde te
genover de rechtbank ook in de toekomst
in zijn weigering te zullen volharden. Toen
de president hem er op wees, dat het zijn
plicht is aan de B.B. mee te werken, ant
woordde hij dat plicht alleen maar een
mooi woord is en dat de B.B.-dienstplicht
zijns inziens neerkomt op vrijheidsbero
ving.
De andere verdachte, een 32-jarige koop
man verklaarde eveneens dat hij weiger
de aan de B.B. mee te doen, omdat hij
dit vrijheidsberoving achtte. „U bent toch
ook in militaire dienst gegaan, vond u
dat ook vrijheidsberoving?" vroeg de pre
sident. „Dat is het ook, tenzij je vrijwillig
gaat. Ik ben vrijwillig gegaan, want ik
wilde Indië zien," antwoordde de ver
dachte. „Zou je verder niets meer voor
je vaderland willen doen?" „Nee, niets."
Tegen een derde verdachte, een 31-jari-
ge assistent-veilingmeester, die tijdens
een van de B.B.-oefenavonden geweigerd
zou hebben zijn uniform aan te trekken,
eiste de officier van justitie drie maanden,
waarvan twee voorwaardelijk op voor
waarde, dat hij voortaan stipt zijn plich
ten als B.B.-er zal nakomen. De verdach
te zegde dit toe.
De rechtbank zal op 15 september von
nis wijzen.
Record. De stoomvaartmaatschappij
Zeeland vervoerde in augustus het record
aantal passagiers van 50.000. De 50.000ste
stapte op 31 augustus aan boord in Hoek
van Holland. Het was de heer A. Stuur uit
Amsterdam, vergezeld van zijn echtgenote.
Zij hebben de reis naar Engeland als gast
van de maatschappij gemaakt en kregen
geschenken ter herinnering aangeboden.
(Van onze Amsterdamse redactexxr)
Op zondagmorgen 8 maart werd de
67-jarige Amsterdamse winkelierster Ca
rolina Belles levenloos op bed aange
troffen, geboeid aan polsen en voeten en
met een deken over het hoofd. Uit de
derssoirlade in de kamer achter haar
winkeltje in de Bankastraat in Amster
dam-Oost was 317 gulden verdwenen.
Terwijl buiten de buurtbewoners samen-
groepten en de politie een onderzoek
instelde, zaten de twee jongemannen,
die ervan worden verdacht de dood van
de vrouw te hebben veroorzaakt, in de
bioscoop en legde de man-achter-de-
schennen een kaartje in zijn cafetaria.
De rechtbank te Amsterdam onder
presidium van mr. L. Spanjaard heeft
zich gisteren de gehele dag beziggehou
den met deze zaak en heeft voorts de
gehele donderdag uitgetrokken om de
verdachten en getuigen te horen.
De hoofdverdachten zijn twee nozems,
in kleding en in gedrag: Thijs van G.,
schilder, 24 jaar, en Piet H., papierperser,
18 jaar. Beiden hebben toegegeven in de
nacht van 7 op 8 maart de woning van de
alleenstaande vrouw te zijn binnengedron
gen.
Thijs („een gevoelige jongen", zegt het
rapport) verklaarde als getuige in de zaak
tegen mededader Piet: „We hebben sa
men de deur van de serre geforceerd. We
stapten binnen. Piet liep door naar de tus-
senkamer en ik zag alleen maar een hond
je. Toen hoorde ik een gil. Maar een vrouw
heb ik niet gezien".
Piet („slap en onbetrouwbaar", zegt het
rapport) verklaarde als getuige in de zaak
tegen mededader Thijs: „We hebben sa
men de deur van de serre geforceerd. We
stapten binnen. Thijs liep door naar de
tussenkamer en ik zag alleen maar een
hondje. Toen hoorde ik een gil. Maar een
vrouw heb ik niet gezien".
Beiden stonden onder ede. Eén pleegde
meineed. Maar dat was een zaak, die de
knapen niet interesseerde. In de loop van
het verhoor kwam trouwens naar voren,
dat Thijs na enige tijd wel degelijk de
vrouw had gezien. Ze was bewusteloos en
hij had haar geboeid. Hij had later voor
alie zekerheid de telefoonleiding doorge
sneden.
Thijs stond niet voor het eerst voor de
rechtbank. Hij heeft reeds een uitgebreid
strafblad. Hangend op het hekje brutali
seerde hij president, rechters, officier van
Justitie en verdedigers met een flair, die
ieder verbaasde en een schranderheid en
gladheid, die de heren achter de tafel ovei--
rompelde.
Rechter: „U hebt bij de politie woorde
lijk verklaard: ik had het idee dat Piet
met z'n grote handjes te hard is ge
weest
Thijs: „Een idee, ja, maar is dat een
bewijs? Als ik het idee heb, dat een huis
als een boom uit de grond groeit, gelooft
u dat dan ook.
Officier: „Jullie beweert dat er geen
opzet is geweest mej. Belles geweld aan
te doen. Tijdens het bespreken van de
plannen is het gebruiken van geweld toch
wel besproken?"
Thijs: „Besproken wel, maar dat wil
niet zeggen, dat het ook is gebeurd".
Rechter: „U hebt destijds verklaard,
dat u schrok, toen u de vrouw zag liggen.
Logisch geredeneerd vreesde u dus, dat
ze dood was".
Thijs: „U redeneert, edelachtbare,
maar als je ervoor staat, redeneer je niet.
Dan is de schrik een niet te verklaren re
actie".
Officier: „U hebt mej. Belles geboeid,
maar dat gebeurde heel losjes. Hield u
toen al rekening met de mogelijkheid, dat
ze al dood was?"
Thijs: „Ze was niet dood. Ik heb haar
pols gevoeld vóór ik haar bond. Die klop
te nog. En dacht u, dat we zwarte maskers
droegen voor de grap? Die hadden we im
mers niet nodig als we het mens wilden
vermoorden?"
Officier: „Je zou ze kunnen dragen voor
het geval, dat die moord niet lukte
Thijs: „Dacht u, dat twee grote knullen
als Piet en ik die ouwe vrouw niet aankon
den
Geen berouw
Er was geen spoor van berouw, bij Thijs
noch bij Piet. De dood van Caroline Bel
les bleek niet de geringste indruk op hen
te hebben gemaakt. Over de doodsoorzaak
zeiden de verdachten brutaal: „U hebt
toch gehoord wat de deskundige heeft ge
zegd?"
Dr. Zeldenrust had 's morgens een lu
gubere uiteenzetting gegeven over anato
mische bijzonderheden. Zijn conclusie was
voorzichtig: mej. Belles had een zwak
hart. De dood kan zijn veroorzaakt door
schrik of door verstikking, maar er zijn
geen overtuigende bewijzen in dit geval.
De derde verdachte, de inmiddels uit
voorarrest ontslagen 18-jarige loodgieter
Arie de H„ is de man die bij de eerste po
ging tot de overval, op de avond van de
7de maart, op de uitkijk heeft gestaan.
Omdat het toen „te link" bleek om de plan
nen uit te voeren, gingen de mannen terug
naar de cafetaria van Wim van V., die de
jongelui tit hun daad zou hebben aange
zet. Toen 's nachts een tweede poging werd
ondernomen, was Arie in de Cafetaria
blijven slapen. Wel was hij nadien met
Wim in de Bankastraat gaan kijken waar
Thijs en Piet bleven, maar hij was ten slot
te toch naar huis gegaan. Hij had hen pas
gesproken, nadat hij van de dood van mej.
Belles had gehoord. Op zijn vraag „waar
om hebben jullie dat gedaan?" zou Piet
hebben geantwoord: ..Dan had ze maar
niet moeten schreeuwen.
De kapel van West Point.
(foto links)
De keuken in het meisjeshuis dat
Breuer heeft ontworpen voor
Vassar-college.
(foto rechts)
Piet schudt heftig van neen. Als hem
even later de verklaringen worden voor
gehouden, die hij bij de politie en voor de
rechter-commissaris heeft afgelegd (maar
welke hij niet alle heeft ondertekend) zegt
hij: „Op het politiebureau wordt de ene
helft je in de mond gegeven en de andere
helft schrijven ze wel op.."
De president vroeg een rechercheur van
het bureau Linnaeusstraat de op dat bu
reau afgelegde verklaringen te bevesti
gen. Verdachte Piet tot rechercheur:
„Staat er misschien ook in die verklarin
gen, dat u mij een dreun heeft gegeven?"
Rechercheur: „Ach, meneer de president,
ik heb alleen zijn elleboog van de tafel ge
schoven, omdat hij er zo ongemanierd bij
zat."
Piet wijst op zijn wang: „Hier heb je
me geslagen!" Rechercheur: „Ach jon
gen, dat gelooft toch niemand van jou.."
Gemompel op de publieke tribune: „Zie
je wel, dat er op de bureaus wordt ge
mept!"
Man achter de schermen
Uit de zeer summier behandelde rap
porten van psychiaters en reclassering
blijkt dat Piet. die nog een blanco straf
blad had, omgang heeft gehad met een
zusje van Thijs. Thijs nam Piet mee naai
de cafetaria van Wim van V., die door de
verdachten steeds weer wordt genoemd
als de man, die hen tot de inbraken aan
zette. Een van die inbraken geschiedde
in de Celebesstraat, waar 1000 gulden
werd buitgemaakt. Hoewel Piet aanvan
kelijk had verklaard deze inbraak samen
met Thijs te hebben gepleegd, hield Thijs
gisteren vol de inbraak alleen te hebben
gepleegd.
Wim van V., een jongeman ven 26 jaar,
zal morgen, wanneer de zitting wordt
voortgezet, aan de tand worden gevoeld
Hij ontkent iets met de inbraken of
met de dood van Carolina Belles te maken
te hebben gehad. In het Huis van Bewa
ring schreef hij voor zijn advocaat, Mr.
Jeljer de Jong (dezelfde, die „het goede
heertje" heeft verdedigd) een uitvoerig
manuscript waarin hij zijn onschuld tracht
aan te tonen.
Morgen zal de officier van justitie, na
het verhoren van enkele getuigen, zijn i-e-
quisitoir tegen de vier verdachten houden
en zullen ook de vier verdedigers aan het
woord komen.
Naar wij vernemen zal'de Nederlandse
minister van Buitenlandse Zaken, mr. J.
M. A. H. Luns, waarschijnlijk op 29 septem
ber in Washington een onderhoud hebben
met de Amerikaanse minister van Buiten
landse Zaken Herter, waarbij een aantal
actuele vraagstukken ter sprake zal ko
men. Het is niet uitgesloten te achten dat
het luchtvaartprobleem aan de orde zal
komen. Aan dr. J. H. van Royen, de Ne
derlandse ambassadeur in Washington, die
dezer dagen te Den Haag heeft vertoefd
ter gelegenheid van een conferentie van
ambassadeurs, is gevraagd de nodige stap
pen te doen teneinde de conferentie van
eind september voor te bereiden.
Uitzichtover de Hudson van
West Point af.
Advertentie
V/"c'*/A- Vz l
1
20 stuks f. 1.-
De Algemene Vereniging van Accoun
tants heeft in een adres van de Staten-
generaal critiek geoefend op het wetsont
werp inzake regeling van het accoun-
tantsberoep. In het adres wordt onder
meer gezegd dat het voorschrift van de
registeraccountants geen regeling van het
accountantsberoep als geheel bevat. Voor
een regeng als in het thans ingediende
wetsontwerp is neergelegd, ontbreekt el
ke noodzaak. Er wordt bovendien geen al
gemeen maatschappelijk belang mee ge
diend. De vereniging betoogt voorts, dat
de invoering van de titel registeraccoun
tant een onaanvaardbare discriminatie is
voor de accountants, welke niet in het re
gister zullen worden ingeschreven. Zij is
van mening dat een wettelijke regeling
van het accountantswezen het gehele ac
countantsberoep dient te omvatten, omdat
met een gedeeltelijke regeling geen alge
meen maatschappelijk belang wordt ge
diend, maar wel de belangen van de ac
countants die niet tot de door de wet om
lijnde groep zullen behoren, ernstig wor
den geschaad. De vereniging acht het zeer
wel mogelijk tot een wettelijke regeling
van het accountantsberoep in zijn geheel
te komen, waarbij twee categorieën ac
countants worden erkend: de academisch
gevormden en de daarmee gelijkgestel-
den, alsmede de niet-academisch ge
vormde accountants.
In een toelichting op het adres verklaart
het. bestuur van de vereniging, dat de le
den van het Nederlands Instituut, voor Ac
countants (N.I.V.A.) en de Vereniging van
Academisch Gevormde Accountants
(V.A.G.A.) zij die volgens de wet de
titel van registeraccountant zullen dra
gen slechts dertig percent van het be
drijfsleven bedienen en dan nog slechts de
top van het bedrijfsleven, de zeer grote
ondernemingen.
In de toekomst zal volgens de vereni
ging het accountantswerk in zeventig per
cent van de Nederlandse ondernemingen
dus niet geregeld zijn. Bij de bedrijfstel-
ling van 1950 telde ons land 3000 accoun
tantskantoren. waarvan er slechts 300 bij
N.I.V.A. of V.A.G.A. waren aangesloten.
De rest zal buiten het predikaat register
accountant vallen, zodat de wantoestand,
dat iedereen zich accountant kan noemen
blijft bestaan.
De Algemene Vereniging van Accoun
tants is het niet met de minister eens, dat
een meer bevredigende regeling op dit
ogenblik niet mogelijk zou zijn. Zij beoogt
met het adres dan ook een wijziging of
een aanvulling, die ook de niet-acade
misch gevormden of daarmee gelijkge
stelde accountants erkent.
0p de
Schijn en wezen
Mijn vriend de wildeman uit het oer
woud kivam om cultuur te leren naar
Europa. Toen hij terug was bij zijn stam
genoten bracht hij twee dingen mee om
zijn volkje tot het machtigste van de buurt
te maken. Het ene was een ommelet, ik be
doel het seinbordje waarmee de stations
chef de trein het teken tot vertrek geeft,
en het tweede was een pakje pepermunt.
„Meneer de burgemeester, stamgenoten,
dames en heren", aldus sprak hij om zijn
lantaarnplaatjes in te leiden, „van de be
schaving heb ik twee buitengewone voor
werpen meegebracht. Het ene is een ma
gisch teken dat duizenden tonnen ijzer en
staal met rookpluimen en stoomgesis in be
weging zet en zo ons een onuitputtelijke
energievoorraad verschaft. Het tweede is
een rol magische tabletten die, op de tong
smeltend, de mens doen vliegen."
(Applaus ,en geroep: „Leugens", „Onzin",
„Opsnijder".
„Als u me niet wilt geloven, luister dan
naar wat ik met eigen ogen gezien heb.
Op het tweede perron in Haarlem stond
een enorme hoeveelheid staal en ijzer. Het
waren ossewagens zonder ossen doch m.et
handelsreizigers en forensen. Zeker wel
duizend. Toen stak een man met een rode
tovenaarspet een magisch sein de lucht in.
Het moet enorme geheime krachten in zich
hebben. Nauwelijks was het ding de lucht
in of met geronk en gesis, geplof en getoet
zette het de enorme rij wagens in bewe
ging. Op bovenmenselijke buitennatuur
lijke wijze begon alles voort te bolderen,
en bleef voortbolderen tot bij Den Haag."
In de achterste rijen begon de jeugd
luidruchtig te worden.
„Stamgenoten, dames en heren", aldus
mijn vriend. „Ik heb dat. magische teken
hier voor u meegebracht. Het heeft
enorme kracht; ik neem aan, dat het met
atoomsplitsing te maken heeft. Straks
gaan we het buiten proberen. Brengt allen
uw wagens mee, ossen zijn niet nodig
maar zet uw familie er in. En zowaar ik
hier sta, als ik het ronde tablet ophef in
de richting van de voorste wagen zullen
ze zich in beweging zetten. Gratis."
„Bravo!" „Ha, die Piet!" „Ome Jan is
thuis"; gelach. Iemand gooit een banaan.)
„En verder heb ik magische tabletten"
en hij liet het pakje pepermuntjes door
de rijen circuleren. „We zaten met zijn
drie-en-zestigen in een grote metalen
vogel, vastgebonden op onze stoelen; toen
kregen we deze tover tabletten en, of u
het gelooft of niet, dames en heren stam
genoten benevens toeristen, plotseling, zo
waar ik hier sta, begonnen we met z'n
allen te vliegen! Het hele geval ging
de lucht in en als u thans allen een pil
wilt nemen, dan kan ik u terstond de
waarachtigheid van dit phenomeen
demonstreren. Nog over honderd jaar zul
len onze nakomelingen er over spreken.
Iedereen één tablet astublieft, als xi er
twee neemt hebben we er niet genoeg en
u vliegt dan misschien ook te hoog."
Toen ze er allemaal een genomen had
den, sprak de wildeman, mijn vriend, de
toverwoorden: „Wilt u de buikriem vast
maken en ophouden met roken. Wij wen
sen u een aangename vlucht."
Eerst gebeurde er niets. Ik xveet al, wat
u wilt zeggen. U lacht om mijn arme,
naïeve vriend, er niet aan denkend dat
onze eigen conclusies omtrent leven en
dood, heelal en schepping even opper
vlakkig zijn. Maar wat zal ik u vertellen,
plotselixig xoas er een soort enorme wind
stoot en de hele vergadering met voor
zitter, spreker en toverlantaarn schoot
recht de lucht in en is nooit meer terug
gezien.
Ik heb dit verhaal van het zoontje van
mijii vriend. Er was voor hem geen
pepermuntje meer over, maar hij is nu
verkeersminister bij een naburige stam
en heeft het hele transportsysteem ge
naast-, dat geheel gedreven xoordt op de
energie van het stationsvertreksein.
H. B. Fortuin
Voor het oogstjaar 1959 wordt, op grond
van de voorlopige oogstraming, een totale
produktie van inlandse tarwe verwacht
van meer dan 500.000 ton. Dat is, niette
genstaande de droogte gedurende dit
oogstjaar, een grotere produktie dan tot
dusverre in Nederland is voorgekomen
(de oogst 1934 was met circa 495.000 ton
tot dusverre het maximum). Er moet dan
ook rekening mee worden gehouden, zo
schrijft het dagelijks bestuur van het Pro-
duktschap voor granen, zaden en peul
vruchten in een nota aan het bestuur, dat
een hoeveelheid inlandse tarwe van
450.000 ton voor consumptie- en veevoe
derdoeleinden bestemd zal worden.
Bij de huidige regeling moet dat niet
mogelijk worden geacht, tenzij een abso
luut verbod tot import van tarwe voor
veevoederdoeleinden zou woi-den afgekon
digd. Aangezien dit laatste moeilijk te rea
liseren zal zijn, is dus thans de noodzaak
aanwezig in de consumptie-sector een gro
tere hoeveelheid tarwe te bestemmen.
Het dagelijks bestuur stelt daarom on
der meer het volgende voor: Verhoging
van de verplichte bijmenging van inland
se tarwe in meel en bloem tot veertig per
cent met ingang van 13 december 1959.
Een verhoging van de meel- en bloemprij-
zen als gevolg van de hogere verplichte
bijmenging behoeft dan naar de mening
van het dagelijks bestuur niet eerder in
te gaan dan omstreeks de jaarwisseling.
Stuurs betekent: bars, nors. Er ts
verwantschap met een grote groep
woorden, waartoe ook het werkwoord
sturen behoort en die gemeenschappe
lijk hebben het begrip: zich schrap zet
ten. Men denke aan woorden als. steu
nen, stoer, stuwen, stouwen, stut, stut
ten. De oudste betekenis van het werk
woord sturen is dan: in bedwang hou
den. En wie stuui-s is, houdt zich in zo
verre in bedwang, dat hij stijf op zijn
stu1' blijft staan, hardnekkig is, zich niet
la -°ïnvloeden. Daaruit vloeit de hui-
di Tekenis: onvriendelijk, nors, ge-
ma. lijk voort. j
