r
jams, zó
voordelig!
-Jl
ja
1.906.500
In nieuwe garantieprijzen ruimte
voor loonsverbetering en
Werkelijkheid
f Van dag tot dag
Niet onvermijdelijk
De kunst
van het handengeven
K.v.K. meent dat P.T.T. tarieven omlaag kunnen
Op de
Z waardemaker's
Neemt vaker
Zwaardemaker...
zuiver zon en vruchten
Minister van landbouw verklaart:
Gedachte aan gedeeld marktrisico losgelaten;
melkgarantie wordt nader bekeken
Bedankt voor CNV-functies
VOORNAAM EN AANGENAAM
J i
waar warmte helpt,
helpt PHILIPS Infraphil beter
^Praatótoel
hl-LIFE NYLONS
„Willem Barendsz" vertrekt
vier dagen later
DONDERDAG 29 OKTOBER 1959
Dertig jaar geleden zette de grote crisis
in met enorme koersverliezen aan de
Amerikaanse effectenbeurs. In enkele da
gen werden miljarden verloren; tal van
kleine spaarders waren in een klap hun
kapitaaltje kwijt en banken konden niet
meer aan hun verplichtingen voldoen. De
catastrofe was zo groot, omdat er voorna
melijk uit speculatieve, overwegingen was
gekocht. Amerika, het land van de voor
uitgang ging, zo heette het, een tijdperk
van eeuwige welvaart tegemoet, de pro-
duktie zou onafgebroken toenemen en de
consumptie tot duizelingwekkende hoog
ten worden opgevoerd. Langzamerhand
liet iedereen zich door dit vooruitgangsop
timisme meeslepen en men begon aande
len te kopen, niet om de opbrengst, maar
om de koerswinst. De groenteboer, de we
duwe met een klein pensioentje, de land
arbeider en het winkelmeisje kochten
„stukjes", die ze onmiddellijk weer be
leenden om nieuwe effecten te kunnen ko
pen. Een ware windhandel ontstond. Daar
bij wakkerden tal van weinig betrouwbare
beleggingstrusts het vuurtje aan. Deze in
stituten waarvan er in 1929 gemiddeld
iedere dag één werd opgericht werden
op, economisch zeer ongezonde manier ge
financierd. Maar men kocht zonder te we
ten wat men kocht. Het enige criterium
was het koersverloop.
Er waren wel lieden, die wezen op het
gevaar van de ontwikkeling, zoals de be
roemde Keijnes, maar er waren maar
weinigen, die naar hen luisterden.
De gevolgen bleven niet uit. Met een da
verende klap stortte Wall Street op 29 ok
tober in een, op een moment toen er reeds
een teruggang in de economische activi
teit te bespeuren viel. Daarmee zette een
wereldcrisis in, die op een gehele genera
tie een onuitwisbare indruk heeft ge
maakt. Op het dieptepunt van de crisis
waren er in de V.S. 13 miljoen werklozen,
het gebruik van de produktie-capaciteit
was tot 12 percent gedaald. Het zo zonni
ge optimisme was omgeslagen in het
zwartste pessimisme; de vraag naar con
sumptiegoederen nam snel af; iedereen
probeerde zijn geld uit de ondernemingen
terug te trekken; de investeringen daalden
in snel tempo en de produktie werd in tal
van bedrijven tot een minimum geredu
ceerd.
Het zijn niet eens zo zeer de economi
sche gevolgen die tellen. Belangrijker is
de sociale ellende, die met een dergelijke
crisis gepaard gaat, de demoralisatie, de
verwording, die tot uitdrukking komen in
de statistieken van het aantal zelfmoor
den, echtscheidingen, misdadigheid, ziek
tegevallen enz. De meest kwaadaardige
consequentie van de crisis was wel de
stormachtige groei van het nationaal-so-
cialisme in Duitsland, hoewel de crisis
daarvoor niet de enige oorzaak is geweest,
maar wel een zeer belangrijke.
In ieder geval heeft de wereld in dit op
zicht van de schok van crisis en wereld
oorlog geleerd. Het vermijden van werk
loosheid is het hoofddoel van de meeste re
geringen geworden, maar daarmee is vol
gens veler mening de weg naar de inflatie
geopend.
Toch is een ding zeker, tot een grote
crisis wil en mag men het niet meer laten
komen. De politieke risico's daarvan zijn
zonodig nog groter dan in de jaren dertig.
Om deze te voorkomen is een goede inter
nationale samenwerking noodzakelijk,
evenals regeringen die het aandurven te
gen de wensen van hun kiezers in te han
delen en zelfbeheersing van het publiek.
Is er aan deze voorwaarden voldaan en
daarvoor is een politieke en economische
opvoeding van node dan biedt de huidi
ge stand van wetenschap voldoende stern-
punten om catastrofes als die van 1929 te
voorkomen.
Advertentie
70 ct
93 ct
122 ct
(Van onze Haagse redacteur)
De garantieregelingen welke de minister
van Landbouw en Visserij voor de periode
tot 1 november 1960 heeft getroffen zullen
de boeren in de weidegebieden een
arbeidsinkomen verschaffen dat varieert
van ruim 6800 gulden tot ruim tienduizend,
terwyl hun collega's in de gemengde
zandgebieden het tot een inkomen tussen
vyf- en zevenduizend gulden kunnen
rengen. Voor de akkerbouw is een derge
lijke benadering niet mogelijk bij gebrek
aan betrouwbare gegevens.
Op de kosten van het levensonderhoud
zullen de nieuwe garantieprijzen weinig
invloed hebben. Dat de consumptieprijs
van melk per 1 januari en 1 april van het
komende jaar in totaal vier cent zal
stijgen, is geen gevolg van een wijziging
in de garantieprijzen van de afschaffing
der consumentensubsidie.
Minister Marijnen
(Landbouw en Visserij
De minister zal binnenkort in de
Memorie van Antwoord zijn mening, dat
de gemiddelde kostprijs van melk geen
goede basis vormt voor een garantieprijs
nader motiveren, maar zijn argumentatie
zal voor 't komende jaar, waarin in over
leg met het Landbouwschap naar een
daarop gebaseerde garantieprijs zal wor
den gezocht, nog niet van belang zijn.
Mede wegens de ernstige gevolgen van
de droogte heeft de regering besloten
thans geen wijziging te brengen in het
niveau van de garantieprijs en ook de
hoeveelheid gegarandeerde melk onver
anderd te laten, namelijk op 28,90 per
100 kg. melk met 3,7 percent vet met een
maximum van vijf miljard kilogram. Zo
wel het bedrag als de hoeveelheid liggen
lager dan de door het Landbouwschap ge
adviseerde garantie van 29,65 voor 5,24
miljard kilogram.
Rekening houdende met de minder
straffe binding van het garantie-niveau
aan de kostprys, heeft de regering haar
aanvankelijke inzichten omtrent het „ge
deeld martkrisico" tussen veehouder en
overheid weer losgelaten.
Om dc afschaffing van de consumenten
subsidie tot vier cent te beperken, heeft de
regering ook de verrekenprijs (waarin de
winstmarge voor de veehouders is verdis
conteerd) verlaagd van 31,10 tot
ƒ3060, in afwijking van het door het
Landbouwschap uitgebrachte advies
terwijl zij in dit opzicht tevens rekent op
een hogere waarde van het bij standaar
disatie vrijkomende melkvet.
Had de regering aanvankelijk aange
kondigd, dat zij de band tussen kost
prijzen van agrarische produkten en de
garantieprijzen wat losser wilde maken,
uit de woensdag openbaar gemaakte nota
over de praktische uitwerking van de
hoofdlijnen van het garantiebeleid blijkt,
dat eventuele produktiviteitsstijgingen
toch niet onmiddellijk zullen leiden tot 'n
verlaging der garanties.
Als gevolg van het nieuwe loonbeleid
zal de door produktiviteitsstyging ont
stane „ruimte" worden gebruikt voor de
verbetering van lonen en arbeidsvoor
waarden.
De garantieprijzen voor tarwe, voeder-
granen en suikerbieten van de oogst 1960
zijn, op grond van de gestegen produktie-
kosten, enigszins verhoogd. Deze garantie
prijzen worden aangevuld met een toe
slagregeling voor de producenten van
voedergranen op de lichte gronden en voor
de telers van fabrieksaardappelen in de
veenkoloniën.
De garantieprijzen voor gerst en haver
zijn sterker verhoogd dan die voor tarwe
om de onderlinge waardeverhoudingen te
corrigeren.
Ook in dit geval blijft de minister onder
de door het Landbouwschap geadviseerde
prijzen, met name omdat daarin een com
pensatie was opgenomen voor het ont
breken van een „vrije uitloop" voor voe
dergranen. Deze gedachte werd door de
minister niet aanvaard.
Met een bijzondere garantieregeling
voor de varkenshouderij beoogt de minis
ter het markt-ordenend beleid te steunen,
teneinde een te grote uitbreiding van de
produktie te voorkomen.
Tenslotte verwacht de minister, dat de
financiële gevolgen van het garantiebeleid
binnen de raming zullen blijven van de
begroting van het Landbouw-egalisatie-
fonds.
Mr. T. J. den Hartog en de heer J. van
Eibergen, die verleden week op een buiten
gewone algemene vergadering van het
Christelijk Nationaal Vakverbond be
noemd werden in de verbondsraad van het
CNV. hebben deze benoeming niet aan
vaard. Zij waren gekozen in de vakatures,
ontstaan door het vertrek van de heren
M. Ruppert en B. Roolvink. Hun weige
ring is het gevolg van de drukke werk
zaamheden in hun eigen vakorganisaties.
Advertentie
OVER DE GOEDE TOON EN GLADSTONE
Weet U dat ook het
handengeven een ware kunst
is? Heel langdurig handen
schudden kan hartelijk zijn,
maar ook de ander een tikkeltje
verlegen maken. Heel ferm
handen schudden is natuurlijk
ook hartelijk maar voor
kleine dameshandjes vaak een
beetje pijnlijk! Het sympa
thiekst is nog een korte, stevige
handdruk, die U vergezeld
doet gaan van een glimlach.
Prettige kennismaking!
Nog een wenkals U die prettige
kennismaking wellicht wilt
bezegelen met een gezamenlijke
sigaret, dan presenteert U
natuurlijk een Gladstone. Want
Gladstone is - met of zonder
Silk Filter - een sigaret die
iedereen voldoening schenkt.
king SIZE
20 STUKS F I.-
De Kamer van Koophandel en fabrie
ken voor Hollands Noorderkwartier, die
het vorige jaar mede uit naam van een
groot aantal andere Kamers van Koop
handel bezwaar had gemaakt tegen de
verhoging van de telefoontarieven, heeft
zich opnieuw met een adres tot de minis
ter van Verkeer en Waterstaat gewend.
In dit adres verzoekt de Kamer de mi
nister dringend de per 1 juli 1958 inge
voerde verhogingen van de telefoontarie
ven, waarvan de baten op 10 miljoen gul
den worden begroot, ongedaan te maken
en voorts over te gaan tot een ingrijpen-
Advertentie
denk daaraan ook bij rheumatiek en verkoudheid
Prijzen: 29«^® en 37«®®
de herziening van de posttarieven, met
name het briefporto in het binnenlands
verkeer en de drukwerktarieven, die, al
dus de kamer, in 1957 op rigoureuze wijze
zijn verhoogd.
Aan de hand van de exploitatierekening
over 1958 van het P.T.T.-bedrijf heeft de
kamer becijferd, dat in dat jaar aan het
rijk een winst werd uitgekeerd van 79,9
miljoen gulden, hetgeen 38 miljoen gul
den meer was dan geraamd werd.
De Kamer stelt, dat de verwerking van
de financiële gegevens in de exploitatie-
i-.ekeningen van het bedrijf een onjuiste
indruk van de werkelijkheid geeft en dat
de financiering van de investeringen, me
de uit de winsten voor dit staatsbedrijf,
onaanvaardbaar is. Ten aanzien van de
begroting 1960 van het bedrijf acht de Ka
mer de dotatie aan het vernieuwingsfonds
ad 37,5 miljoen gulden en de dotatie aan
de reserve koersverschillen bij de post-
chèque en girodienst ad 3,4 miljoen gul
den onaanvaardbaar. Met de 21,9 miljoen
gulden van de 3Va percent uitkering over
de verkeersbaten inbegrepen, zou, volgens
de Kamer, een bedrag van 62,8 miljoen
gulden niet meer aan het rijk behoeven
te worden uitgekeerd. Dit bedrag zou dan
vrijkomen voor tariefsverlagingen.
De redactie van een amu
sant kindertijdschriftje is zo
vriendelijk geweest, haar
lezertjes een populair weten
schappelijke uiteenzetting te
geven van de huidige stand
der interplanetaire weten
schap. In de vertrouwelijke
trant van „Ome Flip" wordt
aan de lieve kleintjes onthuld
dat de maan een wentelende
bol is. die zelf geen licht geeft
(dat hadden jullie niet ge
dacht, hè? Maar toch is het
zo, want Ome Flip weet het!)
en dat het vriendelijke, on
verstoorbare gezicht van dat'
hemellichaam niets anders is
dan een hoeveelheid diene
kuilen en hoge bergen, die
schaduw- en lichtplekken
geven.
Goed. Dat weten de klein
tjes nu dus ook weer. Het zal
voor hen een enorme opluch
ting hebben betekend, dat zij
eindelijk de waarheid hebben
verworven over een probleem
waarmee zij reeds van de
prille wieg af worstelden.
Sommige ouderwetse volwas
senen zijn nog geneigd tot de
veronderstelling, dat die kleu
ters zich niet om kosmos en
ruimte bekommeren, doch ge
noegen nemen met de sprook
jesachtige schijnindrukken die
het leven hun levert. Die
domme pedagoochelaars ko
men aandragen met aange
klede konijntjes en pratende
sterretjes met moeder Zon
die 's avonds naar bed gaat
tussen dekens van wolken en
„het maantie" dat trouw, de
wacht houdt gedurende de
donkere nacht.
Weg met die onzin!
Luistert goed. kinderen.
De maan is een koude bol
graniet en de zon een hete bol
brei. De aarde is een bol met
een koude korst om een
gloeiend binnenste. En dat
hangt allemaal in het lucht
ledige, in de ruimte, en dat
draait om elkaar heen en dat
trekt elkaar aan en dat heeft
niets te maken met naar bed
gaan en vriendelijk de wacht
houden. Gasontladingen en
atoomontploffingen leveren
warmte en licht stralingen
ontstaan door trillingen en
kleuren zijn trillingen op ver
schillende golflengte. Be
grepen?
Het is niet zo dat de zonne
stralen ons bereidwillig ver
warmen en ons pad op aarde
verlichten gedurende de dag,
en dat maan en sterren ons de
zilveren troost van een
nachtelijk schijnsel schenken
uit pure mensenliefde. Gra
nieten bollen kennen geen
liefde. Neen het is zó, dat
door de toevallige omstandig
heden van interplanetaire si
tuaties het menselijk leven op
aarde mogelijk werd en zich
ontwikkelde volgens de voor
waarden van die omstandig
heden en toestanden.
Dat hadden jullie niet ge
dacht. hè? En toch is het zo!
Ja misschien is de tijd
gekomen dat wij onze kin
deren uit hun lieve dromen
helpen. Een generatie die ach
ter de maan gekeken heeft,
kan zich niet meer permit
teren de romantiek van de
schijn in haar pedagogisch
leerboek te handhaven. De
koele werkelijkheid dient zich
aan. door de genieën van onze
tiid uitgenakt en blootgelegd.
De surprise van het leven
wordt ontdaan van haar kleu
rige papier en haar rose
lintje; haar mysterieus ver
borgen vormen komen naakt
pp tafel. Hét is geen geschenk
meer. doch een efficiencv-
aankoop.
Fcn generatie die achter de
•rtaa«i gekeken heeft her
innerf nv'i aan de kleine
innaen die veertien dagen
vóór de zesde december in
moeders kast loerde. Hü ont
nam zichzelf de vreugde van
het feest maar wat voor
zin had het voor zijn moeder
nog, het kleurige geschenk
daarna in te pakken tot een
onherkenbare surprise?
Goed wij zijn bereid tot
nuchterheid en waarheids
liefde. Maar waar blijft de
nieuwe vreugde, die dit naak
te leven dan voor ons van
kindsafaan in petto heeft?
Waar moeten wij dan de
romantiek zoeken, en het mys
terie? Het is geen klacht, doch
een oprechte vraag; want ro
mantiek en mysterie kunnen
toch niet gebonden zijn aan
het tijdeigen van technische en
wetenschappelijke vaardig
heid?
Vol verwondering moeten
wij vaststellen, dat de ont
hulling van het werkelijke
reeds gaande is van de vroeg
ste eeuwen der menselijke
lotgevallen. Stukje bij stukje
is het pakpapier verwijderd
van het grote geheim. Iedere
geniale geest en iedere vaar
dige handwerksman, in welk
tijdperk ook, heeft een snip
per van dat pak papier ge
trokken. Tedere vinding, iedere
toepassing ervan, heeft de
mensheid een stap nader ge
bracht tot de werkelijkheid.
En toch heeft ieder tijdperk
zijn romantiek behouden
iedere generatie heeft haar
sprookjes gekend en ieder
mens heeft vreugde gevonden
in de schone schijn.
En nu zou ik willen weten
waar wij die vreugde moeten
zoeken en waar onze kin
deren de bekoring van het
geheimzinnige, onbekende, op
gesmukte leven moeten vin
den. Want alles wordt uitge
pakt alles verschijnt voor
het oog zoals het werkelijk is.
De maan wordt een levenloze
bol. de ruisende avondjapon
nen worden vervangen door
strakke truien en korte rok
ken. speelgoed wordt minia
tuur-mechanisme, olieverfpor
tretten worden kleurenfoto's,
sprookjesboeken worden film-
documentaires, stoere1 werk
paarden zijn stalen trèctoren,
de vader van Klein Duimpje
krijgt kinderbijslag en brengt
zijn kinderen dus niet meer
naar het bos, Sneeuwwitje
wordt door de Voogdijraad in
bescherming genomen, Sinbad
de Zeeman reist per strato-
cruiser en beleeft 'geen enkel
avontuur meer. Komt Sinter
klaas niet reeds als onheilige
reclameman voor de nering
doenden? En het Kerstkind als
voorwendsel tot feestdiners
en verlovingen? En
En waar zijn in deze nieuwe,
onverhulde werkelijkheid de
geheime laadjes met het
menselijke geluk te vinden?
Het is geen klacht, doch
een vraag. Hebt ge ook een
kleine zoon. die onbewust en
zwijgend vraagt hoe hij te
leven zal hebben? Hij heeft
nog boekjes met vriendelijk
glimlachende maantjes erin en
hij tekent nog engeltjes en
feeën. Hij praat met de poes
en zij geeft hem antwoord, al
hoor ik het niet. Hij speelt
met een imaginaire vrind, die
van hout en verf geschapen
is: een onzichtbare Pinokkio.
die niettemin veel invloed op
ziin doen en laten heeft.
Want als hij van de snoepjes
steelt, steelt hij op aandrang
van Pinokkio en bovendien
nog dubbel. En als hij huilen
moet dat móet soms, niet
waar, want ook een kléine
iongen voelt zich soms door
allen verlaten dan is Pinok-
Vio ^^gene die hem geslagen
heft.
Wat moet dat met al die
onzichtbare, onbestaanbare en
toch voor hem zo werkelijke
dingen?
Hij leert het wel, zult ge
zeggen. Doch dan voel ik met
ontsteltenis hoe moeilijk het
is, de feeën en lachende
maantjes te vermoorden als de
volwassenheid dat eist. Want
zou het niet prettig zijn, in
plaats van brutale mussen
rinkelende feeën te zien vlie
gen in de zonneschijn en
dingen te zien ontstaan door
de tik van een toverstok, in
plaats van in een gecompli
ceerde machine? En ik moet
u zeggen dat ik vurige hoop
gehad heb op een grote ver
rassing, toen bekend werd dat
er foto's van de ommezijde
der maan op komst waren.
Hoe aardig zou het immers
geweest zijn. wanneer men
aan die achterkant een ruw
samenstel van latwerk en
zeildoek zou hebben ontdekt,
met een grote haak erin waar
aan de maan was opgehangen
tegen het uitzwerksel. Of als
die achterkant het kalige
kruintje van het bolle hoofd
zou zijn gebleken. En welke
ongedachte mogelükheden
zouden zich voordoen, wan
neer wij mettertijd ook nog
de keerzijde van Venus in
ogenschouw zouden kunnen
nemen
Het zou prettig geweest zijn
doch ik weet zeker dat mijn
kleine zoon er niet verrast
door zou zijn geweest. Hij zou
misschien meeliidend geglim
lacht hebben met het air van:
dat wist ik allang.
Hoe wist hij dat dan?
Waarschijnlijk had Pinok
kio het hem verteld. En nu
vraag ik mij ernstig af waar
ik voortaan de vreugde van
het leven zal moeten halen:
in de Russische laboratoria of
uit de onzichtbare mond van
de onzichtbare Pinokkio.
Ik denk toch maar dat ik
mijn zoon zal vragen, me
aan zijn vrindje voor
te steilen.
De schrijfster en het sprookje
Er was eens een arme schrijfster. Niet,
dat zij weduwe was en tien kinderen moest
groot brengen. Of een laagstaand echtge
noot had, die haar spaarpenningen ver
braste aan drank en spel en slechte vrien
den en vriendinnen. Ook was ze niet mis
kend en dus gedoemd tevergeefs met on
sterfelijke verhalen uitgevers en redacties
af te leuren. Niets van dat al, integendeel.
Men vroeg de schrijfster om meer verha
len dan zij in 24 uur per dag zou kunnen
waren altijd goed en zij ontving haar geld
regelmatig, zonder mankeren.
Waarom was zij dan arm?
Omdat zij in een land woonde met een
vreemde belastingregeling. Verdiende de
schrijfster goed, dan werd haar vrijwel
alles op een beetje na door de belastingen
ontnomen. Verdiende zij meer, dan werd
haar vrijwel alles op een beetje na door
de belastingen ontrukt. Verdiende zij nóg
meer dan werd haar vrijwel alles op een
beetje na door de belastingen onmiddel
lijk afgepakt. Hoe zij het ook aanlegde,
zij hield nooit meer over dan dat „op een
beetje na". Men kon misschien net zo goed
minder verdienen of stiekum verdienen,
maar tot geen van beide ivas de schrijf
ster in staat. Daardoor was zij dus een
arme schrijfster.
Op een avond, gezeten aan haar bureau,
sloeg zij haar kasboek open en zag tot
haar schrik dat zij voor de volgende da
gen geen cent meer bezat. Zij had het
laatst een belastingtermijn betaald en nu
schoot er niets meer over. Geen stukje
vlees kon zij meer kopen, geen handje
fruit, geen melk zelfs voor haar kinderen.
Zij steunde wanhopig het hoofd in de han
den en dacht aan oude sprookjes, waarin
dikwijls feeën verschijnen wanneer arme,
brave vrouwen zich geen raad meer we
ten. Zij keek naar het raam, maar geen
gedaante zweefde daar om binnen te ko
men. Zij keek in de hoeken van haar ka
mer, vooral in de donkere hoek, die de
zware boekenkast maakte, maar alles
bleef er doodstil. Geen wezen bewoog zich
om te hulp te snellen. De arme schrijfster
sliep de hele nacht niet van de zorg en
stond de volgende morgen op met rood-
omrande ogen van het tekort aan slaap.
Zij strompelde het eerst van al naar de
brievenbus. Dat doen schrijfsters altijd,
want zij verwachten immer berichten
over hun verhalen. Deze ochtend vond de
schrijfster zowaar een postwissel tussen de
brieven, edoch een verkeerde postwissel.
Weliswaar aan haar geadresseerd en af
komstig van een courant, waaraan zij dik-
ivijls medewerkte, maar die de laatste tijd
geen enkel verhaal meer van haar gekre
gen had.
De arme schrijfster inde vliegensvlug de
postwissel, kocht vlees, appelen en melk
en geen van haar kinderen hoefde honger
te lijden of op kapotte schoenen te lopen.
Daarna telefoneerde ze op haar gemak
naar de bewuste courant over de vergis
sing. De krant antwoordde dat er inder
daad een misverstand in het spel was en
dat men het bedrag dan maar zou ver
rekenen met toekomstige verhalen van de
schrijfster
En hoewel de belastingen in het land
vreemd geregeld bléven, zodat bijna
iedereen arm was dat sprookjes er wer
kelijkheid konden worden staat vast. En
dat is heel wat, vooral voor schrijfsters.
Maps Valk
Advertentie
1.906.500, dus bijna 2 millioen paar. De
gelukkige koopsters van de laatste
12 paar die de 2 millioen afronden,
wacht een prettige verrassing. Dus
niet vergeten: het 2 millioenste paar
Hi-life nylons zal nog dit seizoen
worden verkocht. Wellicht by uw fa
voriete zaak!*
Vraag in deze zaak eqns speciaal naar de
linten „French Mocca"donkerbruin
at gestemd op mode 1960. „Wild Mink"...
donkere nertz-tint.' Ondervind het comfort
van de uniek e-l-a-s-t-i-s-c-h-b Banlort
boord van de naadloze Naturette, exclu
sieI verkrijgbaar in Hi-life nylons.
Hi-life nylons zijn van f. 2.95 af ver
krijgbaar bij alle betere dames
mode- en speciaalzaken.
Naar de directie van de Nederlandse
maatschappij voor de walvisvaart mee
deelt, zal het vertrek van de walvisvaar
der „Willem Barends'" uit Amsterdam
naar Kaapstad vier dagen moeten worden
uitgesteld. Inplaats van zaterdag 31 okto
ber zal het schip woensdagochtend 4 no
vember uitvaren. De oorzaak hiervan is
in de vertraging die de installatie van de
vriesinrichting heeft opgeleverd. Het late
re vertrek houdt geen enkel verband meer
met de moeilijkheden over de loon- en ar
beidsvoorwaarden der bemanning waar
voor, zoals wij onlangs meldden volko
men overeenstemming bereikt is. De mon
stering gaat gewoon door en is nu vrij
wel voltooid.
De snelheid die de „Willem Barendsz" ka
ontwikkelen, garandeert dat het schip de
vier dagen vertraging op de reis naar
Kaapstad makkelijk kan inlopen, zodat de
Nederlandse walvisvloot toch op de voor
genomen datum met de vangst van wal
vissen kan beginnen.
I
