Schilderijen en aquarellen van Johan Buning
Puzzel nummer acht
F1I.ATFI.1F.
Prins
vloog
Bernhard klom en
over Andes-toppen
WITTE
KRUIS
11
Post op tweede kerstdag
Bestellers krijgen
dubbel loon
„Vluchtelingenkampen
vormen een Europees
schandaal"
Dubbele diamanten bruiloft
Vrouw steekt haar man
dood tijdens twist
Kerkelijk Nieuws
Hij is onvermoeibaarverzucht zijn gevolg
Vijf vliegtuigen maakten
„voorzorgslanding"
Proefproces om een
„bromauto"
Niets tegen esperanto, maar
Russisch boven alles
ZATERDAG 31 OKTOBER 1959
TOT 29 NOVEMBER
is in het Arnhems
Gemeentemuseum 'n
tentoonstelling te zien
van schilderijen en
aquarellen van Johan
Buning. Behalve dooi
de Hollandse Aqua-
rellistenkring wordt
Bunings werk be
trekkelijk weinig bui
ten Amsterdam ver
toond. Eén keer
werd zijn werk ge-
exposeerd in 't Huis
Van I.ooy. Ik vind
dat het in ons land
groter bekendheid
verdient, een bekend
heid die ook het
werk van Kees Ver-
wey verkreeg door
onder andere diens
veelvuldiger optreden
buiten onze naaste
omgeving. Er kunnen
nauwelijks meer dan
juist deze twee schil
ders in ons land ge
vonden worden, die
zozeer hun bronnen
van inspiratie heb
ben binnen onze
grenzen en eigenlijk
zo weinig de behoef
te kennen het be
reikte te toetsen aan
het belangrijke dat
in het buitenland werd opgebracht. Want
al kon Verwey wel eens knipogen naar
anderen, wezenlijk beïnvloed werd hij
nooit. Toen ik Buning eens zei dat som
mige schilderijen van hem mij deden den
ken aan die van de grote Franse schilder
Dunoyer de Ségonzac, begreep hij dat ik
hem wilde complimenteren maar bleek hij
het in Nederland al te luttel geëxposeerde
werk van genoemde figuur maar weinig
te kennen. Verwey en Buning zijn overi
gens wel in het buitenland geweest, maar
voor Buning betekende dat echter de
grotere zekerheid betreffende een voor het
buiten werken gunstiger klimaat dan het
onze. Zijn landschap was toch vooral het
Nederlandse.
VAN BUNINGS ontwikkeling hij is
autodidact is niet veel te vertellen. Hij
zelf stelt zijn toehoorder dan tevreden
met anecdotes uit zijn bohème-tijd, toen
hij onder meer het erelidmaatschap van
de Amsterdamse kunstenaarssociëteit „De
Kring" verkreeg om zijn decoraties bij
feesten aldaar. Men ziet hem daar bijna
niet meer. Bunings grootste geluk werd
immers het werken en dat geluk heeft hij
met moeite verworven. Van den beginne
af aan was hij uit op herkenning van zich
zelf, nauwelijks of niet te beïnvloeden,
verre vajji handig, eigenlijk altijd op zoek
naar een verloren paradijs, zoals een col
lega van mij dat eens zei. En omdat dit
verloren oaradijs voor hem geen droom
kon zijn werd het schilderend waar maken
daarvan veelal zijn opgave.
Toen Buning bëgon te schilderen had de
Bergense school nog zijn betekenis en deze
heeft hem even aangeraakt. Vriendschap
met Jan Sluijters deed hem samen met
deze wel eens eenzelfde stilleven schil
deren. En dat is dan misschien de enige
scholing die de schilder Buning gehad
heeft. Men kan niet eens zeggen dat hij
deze genoten heeft. Hij was al te zeer zich
zelf om mee te gaan in uitdrukkings
wijzen, die tot' een andere natuur behoor
den dan de zijne. Veel van Bunings werk
in het begin kon somber genoemd worden.
Dit was meer het gevolg van een lang
ploeteren in de verf waardoor de kleu
ren naar het grijs negen dan van een
stemming. Bij het vorderen klaarde alles
op tot een lichte melancholie, die ken
merkend bleef voor Buning met zijn ver
langens. Een projectie van zijn gevoelens
heeft hij gevonden in stille tuinen en par
ken, vaak op buitenplaatsen, waarvan de
hekken wel open konden staan, maar aan
welker buitenkant hij meestal bleef. Hij
kon voor .beschermende muren rond een
erf voelen mits hij er binnen was. Als hij
daarbuiten stond dan opende hij die muren
om ons het gezicht te bieden op het rus
tige goede leven daar achter. Een leven,
dat hij man toch van deze tijd met
een lichte humor kon bekijken. De realist
in hem doet hèm bij zijn verdere ontwik
keling meer vrede met dit bestaan
hebben.
HIJ HOUDT te veel van de mensen om
de verlaten tuinmeubels in de achtertuinen
leeg te laten. Zijn stillevens groeiden tot
interieurs. Ook hierin verscheen de mens
en tenslotte werden die interieurs tot
achtergrond van de mens bij enkele por
tretten. Misschien is het tekenend voor
hem dat een zijner beste portretten lange
tijd dat van Wim Sonneveld was: een
Sonneveld als Pierrot! Later is hij realis-
Advertentie
De bestellers van de P.T.T., die op twee
de Kerstdag de post moeten bestellen,
krijgen hiervoor een dubbel uurloon voor
elk uur, dat zij in dienst zijn.
De hoofddirectie der Posterijen heeft
gemeend het besluit om op tweede Kerst
dag post te doen bestellen te moeten hand
haven omdat zij dit rekent tot de maat
schappelijke taak die de P.T.T. heeft te
vervullen en om de practische reden, dat
er met het oog op de feestdagen in de
laatste week van december en in de eer
ste week van januari anders achterstan
den zouden ontstaan in de postbestellin
gen. De personeelsbonden hadden ver
zocht om intrekking van het besluit.
„Interieur gezien in spiegel" van Johan
Buning.
tischer portretten gaan schilderen. Ten
dele heeft dat ook te maken met Bunings
technische vorderingen, die langzaam
gingen omdat hij zich door de moeilijk
heden van de techniek toch niet wilde
laten afhouden van het uitdrukking geven
aan zijn voelen, dat bij hem altijd voorop
stond in heel zijn ontwikkeling. Middel
werd hem nooit doel. Dit maakt dat zijn
aquarellen, directer van doen, door som
migen meer gewaardeerd werden dan zijn
vaak stroevere schilderijen in olieverf,
waarachter men dan blijkbaar zijn waar
heden niet 7.o direct zag staan, waarheden
die het absolute verkregen dat men ook
kan zien in het werk van de in het begin
van dit schrijven genoemde Dunoyer de
Ségonzac. En gelijk de waarheid kunnen
sommige schilderijen van Buning soms
nuchter zijn, Hollands nuchter en daarmee
zo vertrouwd dat men er aan voorbij ging.
Dat geldt dan vooral enkele stillevens,
waarin iedere beschouwer nu zijn eigen
gevoelens geprojecteerd kan zien. Buning
heeft hierbij getracht al te individuele ge
voelens in zijn werk af te remmen. Be
wust zocht hij een zekere blijheid te stellen
tegenover de melancholie en uit het resul
taat zou men kunnen lezen dat hij meer
vrede vond in zijn bestaan in een tijd van
overgang. Opheldering van kleur ging bij
hem samen met een klaarder zien van zijn
positie in de ontwikkeling van de kunst
van vandaag. Toont ook Verwey soms niet
daar naar te zoeken? Hun omgang met
elkaar steunt vermoedelijk wel op dit punt
van overeenkomst.
BUNINGS TENTOONSTELLING omvat
bijna alleen werken, die na 1957 ont
stonden. Zijn produktie blijkt een grote.
Maar hij is verre van een serieschilder.
Ieder werk betekent weer een schilder
kunstig probleem. Zijn stilleven voor
werpen komt men bij herhaling tegen,
maar van een schilderkunstig herhalen is
geen sprake. Zijn Aspidistra werd bijna
zijn naamkaartje, maar hoe boeiend is
deze plant steeds weer gebruikt. Zij was
aanleiding tot een zijner beste en meest
stellig geschilderde aquarellen hier. Ik
weet toevallig dat de plant bij het schil-
In een radiorede heeft minister-presi
dent prof. dr. J. E. de Quay erop gewezen,
dat het wereldvluchtelingenjaar 1959/1960
„een zeer uitzonderlijk en zeer bijzonder
beroep op ons gehele volk" doet, nu de
UNO besloten heeft tot een wereldom
spannende actie van een vol jaar, tot op
lossing van het slepende vluchtelingen
probleem. Om deze actie te doen slagen,
moeten wij, aldus de minister-president,
een extra krachtsinspanning opbrengen.
Totnogtoe zijn wij daarin tekort gescho
ten. De vele kampen met vluchtelingen in
het vrije Europa vormen eigenlijk een
publiek schandaal, zei prof. De Quay. Dit
schandaal moet zo spoedig mogelijk ver
dwijnen. Laat ons geven aldus eindig
de de minister-president om hen, die
tot ons kwamen om even vrij te mogen
zijn als wij, te helpen in onze vrijhéid een
nieuw leven te beginnen.
„Wanneer u in de komende dagen door
straatcollecten, huis-aan-huis-inzamelin-
gen of op welke wijze dan ook zul worden
aangesproken, laat dan uw hart spreken
en bedenk dan: Uw daad is h u n toe
komst", aldus prof. De Quay.
Een uniek bruiloftsfeest wordt op 16 no
vember in Heerlen gevierd, zó uniek, dat
de televisie er een uitzending aan wijden
zal. Dan zullen namelijk twee echtparen
tegelijk hun diamanten huwelijksfeest
vieren.
Op 16 november 1899 trouwden in Arn
hem Aart Bronkhorst en Johanna Janssen.
Tegelijkertijd trouwden Gerrit Schut en
Mina Bronkhorst. Aart en Mina waren
broer en zuster. Aart was toen 23 en Mina
21.
Nadat zij enkele jaren in Arnhem wa
ren blijven wonen, oordeelden de man
nen, dat er in Duitsland een betere boter
ham voor hen was weggelegd en beide
echtparen trokken over de grens. Toen de
Limburgse mijnindustrie in opkomst was,
besloten zij daar hun kans te wagen. In
1916 keerden zij op vaderlandse bodem te
rug, waar zij zich in de Heerlense woon
wijk Nieuw-Einde vestigden. Zij wonen
daar nog altijd. De mannen werkten in het
bovengrondse mijnbedrijf en bleven dit
trouw tot hun pensionering. Inmiddels
was het gezin Bronkhorst met zes kinde
ren en het gezin Schut met 9 kinderen uit
gebreid. die nu allen getrouwd zijn.
Geheel Nieuw-Einde treft thans voorbe
reidingen voor een grootse feestviering ter
ere van de beide diamanten bruidsparen.
Gezamenlijk zullen zij, als 60 jaar geleden,
weer een kerkgang maken, ditmaal naar
het protestantse Zionskerkje, waarna zij
door de buurt zullen worden gehuldigd.
deren niet ver van een affiche van Matisse
stond op zijn atelier. Op zijn wijze be
reikte Buning een essentie van een kracht
als Matisse opbracht. En bij dat atelier-
bezoek besefte ik dat wij toch al lang de
sensatie gemist hebben, die exposities van
gezond werk uit de Parijse School ons
meegaven: Een gevoel van zekerheid om
dat we tegenover opgeloste problemen
staan en ons bevrijd voelen.
ONDER DE AQUARELLEN treft men
nu nogal veel aan dat in Zwitserland en
Luxemburg gemaakt werd. Maar zij zijn
een vervolg op Bunings Limburgse werk
en van een atmosfeer, waarmee de Neder
lander toch al enige vertrouwdheid bezit.
De verfrissende bekoring van het nieuwe
geldt trouwens voor Bunings werken niet
zozeer. Juist in enige Nederlandse land
schappen treft de grote directheid van
doen, die Buning vooral bij het aquarel
leren bereikte.
Dat de schilderijen in olieverf niet altijd
eenzelfde directheid van doen verraden
komt voor een deel door het feit dat de
verf het de schilder toestaat langer op zijn
werk door te gaan. Picturale problemen
worden natuurlijk ook gesteld in de aqua
rel. Wanneer de oplossing niet bereikt
wordt dan begint men een nieuwe. Het
met olieverf bestreken doek verdraagt een
lang door gaan. Zo werden enkele van
Bunings schilderijen van een prachtige
materie. Enkele werken in dezelfde tech
niek vertonen bovendien eenzelfde direct
heid als de aquarellen. Meesterlijk is het
grootste hier geëxposeerde stilleven.
Van Bunings ontwikkeling naar het
portret vertoont de tentoonstelling helaas
te weinig. We ontmoeten hier figuur in
interieur. In zo'n enkel figuur bespeurt
men iets van individualiteit van het mo
del. Vermoedelijk is Buning te voorzichtig
nu al verslag te doen van hetgeen hij met
zoveel respect ontmoet. Het beste is Bu
ning misschien een subjectief realist te
noemen. Toch ontmoeten wij in zijn land
schappen een tendens naar het expressio
nisme. Zij zijn misschien de duidelijkste
projecties van eigen voelen.
Bob Buys
Advertentie
Advertentie
DE -echte, PIJNSTILLER
Schouderpijn... maar ook
andere plagende pijnen raakt
u prompt kwijt met WITTE
KRUIS.
Tabletten, poeders
of cachets!
In Kerkrade is tijdens een echtelijke
ruzie de 37-jarige mijnwerker door zijn
vrouw doodgestoken.
De man leefde al geruime tijd in on
min met zijn 34-jarige echtgenote. Vrij
dagmorgen kregen beiden weer onenigheid.
De twist laaide zo hoog op, dat de vrouw,"
die juist in de keuken brood sneed, het
mes greep en haar man in de buik stak.
Deze overleed als gevolg hiervan vrijwel
terstond. Tegenover de politie heeft de
vrouw een bekentenis afgelegd. Zij is in
arrest gesteld. Het echtpaar heeft drie kin
deren.
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Harlingen (toez.) G. Was
senaar te Harderwijk. Bedankt voor 's-Heer
Arendskerke (toez.) M. van den Bosch te
Nigtevecht - voor Elspeet-Uddel-Vierhou-
ten (toez.) A. J. Timmer te Huizen (N.H.).
Chr. Geref. Kerken
Beroepen te Zwaagwesteinde W. Heerma
te Veenendaal.
SAN RAM!N (Peru) Prins Bernhard
heeft vrijdag een ervaren commandant
van de luchtmacht en de uitgeputte leden
van zijn gevolg versteld doen staan op de
laatste dag van zijn bezoek aan Peru door
zijn onvermoeibaarheid Donderdag ging
de prins voor op een tocht door het oer
woud naar de nederzetting Satipo, 300 mijl
ten noordoosten van Lima. Het bezoek van
de prins aan de Sierra begon donderdag
morgen toen commander Fernando Miro
Quesada hem uitnodigde, in de cockpit
van zijn vliegtuig te komen. De prins nam
onmiddellijk de stuurknuppel en startte de
motoren. Na een perfecte klim tot 3.000
meter ging het naar Cuzco tussen hoge
bergpieken door.
„Ik wist dat de Prins 16.000 vlieguren
op zijn naam heeft, maar ik verwachtte
toch niet, dat hij zo goed zou vliegen," zei
Quesada bewonderend. In Cuzco maakte
de prins een perfecte landing op de slechts
11.000 voet lange baan.
„Hij krijgt mijn vleugels," zei Quesada,
en inderdaad speldde hij de prins het em
bleem op diens khaki shirt na de moeilij
ke landing op de kleine baan. Van Cuzco
ging het met een kleine bus naar Macchy-
picchu, een moeilijke klimtocht.
Verrukt om zich heen kijkend op de top
van deze oude Incavesting riep de prins
uit dat de Zwitserse Alpen niet te verge
lijken waren met het Andesgebergte. Door
lopend nam hij foto's en klom hij over en
door de Inca-ruïnes. Puffend volgden de
Omschrijving horizontaal: 1. deel van
mast; 3. muziekinstrument; 10. muzieknoot;
12. omheinde grond; 14. bloeiwijze; 15. loof
boom; 16. moed; 17. sporeplant; 19. begrip;
21. kloosterzuster; 23. herkauwer; 25. holte
in een muur; 26. dwaas; 28. waterstand
(afk.); 30. voor; 32. geneeswijze; 33. jon
gensnaam; 34. traag en plomp; 36. deel van
een insect; 39. amphibie; 40. slijk; 42. water
in Friesland; 43. meisjesnaam; 44. touw
(Ind.); 45. groot vertrek; 46. deel van het
oog; 47. reigerachtige vogel; 49. voortzet
sel; 51. getij; 52. meisjesnaam; 54. keuken
gerei; 55. gewijde liederen; 58. vochtig;
59. bijwoord; 60. deel van een schoen; 61,
Bijb. figuur; 63. meetk. getal; 64. paard;
65. dwaas; 67. mannelijk dier; 69. jong
dier; 70. houten klepper; 72. Japanse munt;
74. zoogdier; 75. deel van het hoofd; 76.
roem; sportterm; 80. spil; 81. zoute vis; 82.
water in Friesland.
Verticaal: 1. muzieknoot; 2. behoeftig; 4.
ongeveer (afk.); 5. Eng. rijtuig; 6. meer
voud van 75 horizontaal; 7. soort hond; 8.
hoofdtelwoord; 9. voorzetsel; 10. boom; 11.
voegwoord; 13. deel van zeilschip; bosje
haren; 18. vloeistof; 20. graanpakhuis; 21.
troefkaart; 22. watervogel; 24. tijdreke
ning; 26. drank; 27. afstand van troon; 29.
stoot; 31. grafzuil; 32. pijnlijk; 33. vis; 35.
leden ener huishouding; 37. lidwoord; 38.
familielid; 39. feest der verrijzenis; 41. be
waarplaats; 44. dierenverblijf; 48. erg;
50. dichtbij; 51. titel (afk.); 53. drink
schaal; 55. vrijbrief; 56. niet vroeg; 57. ge
vangenis; 60. deel van een vis; 62. berg-
pfaats; 64. vlug; 65. tijding; 66. verdriet;
68. snijwerktuig; 69. verbinding; 70. zee
hond; 71. dochter van Laban; 73. ontken
ning; 74. water in N.-Br.; 75. rivier in
Rusland; 77. Egypt, zonnegod; 79. voor
zetsel.
Oplossingen vóór donderdag per brief
kaart inzenden. Prijzen f 7.50, f 5.f
f 2.50.
Oplossing van puzzel no. 7:
De nauwkeurige bestudering van de ge
citeerde zinnen deed blijken, dat daarin
een aantal meisjesnamen verborgen waren.
De beantwoording van de drie vragen was
niet uit formaliteit gevraagd. Want de
derde vraag: „Wat is hun overeenkomst?"
betekende, dat men tussen de gevonden
namen een bepaald, ongewoon verband te
zoeken had. Dat het meisjesnamen waren,
kon niet als een overeenkomst worden ge
zien, doch slechts als een categorie-inde
ling. De overeenkomst lag op heel ander
terrein, namelijk in het aantal letters! En
de oplossing was dus: meisjesnamen van
vier letters.
De heer P. v. Ditmarsch, Postlaan 18,
Heemstede, spande de kroon met 25 meis
jesnamen met vier letters. Hij krijgt de
f 7.50. Mevr. J. M. Bosman-v. d. Water,
Parklaan 37 rood, Haarlem, vond er ook
25, doch een daarvan kon niet worden ge
accepteerd. Met 24 namen won zij dus
de f 5.En tenslotte werd de rijksdaal
der toegekend aan de heer F. Keerwolf,
Sparenbergstraat 1, Haarlem, die er ook
24 vond, doch bij loting aan het kortste
eind trok.
Hier volgen de 25 namen: Irma, Vera,
Nora, Erna, Riek, Elly, Gien, Leni, Nina,
Dora, Door, Alda. Myra, Mien, Tine, Babs,
Trix, Lies, Thea, Lena, Rita, Jans. Alie,
Atti, Inge.
Er waren nog enkele variaties mogelijk,
die min of meer twijfelachtig werden wat
hun gangbaarheid betreft.
andere leden van het gezelschap, onder
wie zijn secretaris dr. F. A. de Graaf, de
prins toen deze naar de hoogste top van
de ruïnes klom.
Op de terugweg zong de prins met de
chauffeur van de autobus, een Quechua-
jongeman Spaanse liederen. Kolonel S.
Sosink en negen anderen, onder wie een
verslaggever en een fotograaf van UPI,
begonnen eveneens mee te zingen. Aan
het einde van de afdaling raakte de bus
beklemd aan het begin van een brug die
dezelfde breedte had als het voertuig. Met
enige schade aan de lak lukte het, de tocht
voort te zetten.
Des avonds keerde de Prins naar Cuzco
terug voor het diner. Hij zei dat hij een
heerlijke dag had gehad. Vrijdagmorgen
nam de prins opnieuw de stuurknuppel van
een bommenwerper ter hand en ofschoon
hij nimmer boven Peruaans grondgebied
had gevlogen, wist hij zijn weg door het
Andesgebergte zonder moeite te vinden.
Bij aankomst in Lima werd hij verwel
komd door een met /laggetjes zwaaiende
menigte (UPI).
Vijf „Piper Cub"-vliegtuigen van de
Nederlandse luchtmacht, die van een
oefening in Frankrijk terugkeerden, heb
ben vrijdagmiddag omstreeks drie uur een
voorzorgslanding gemaakt op een weiland
onder Ridderkerk. Slecht zicht en slecht
weer, met harde wind dwong de vliegers
hun lichte toestellen aan de grond te zet
ten. Vier Piper Cubs streken neer op het
weilandje, het vijfde zocht zijn heil elders
en liep schade op. Dit toestel zal over de
weg getransporteerd moeten worden. De
vier anderen zijn om kwart over vijf weer
van het weiland opgestegen.
Wat de vliegers niet wisten is, dat twee
kilometer verder op hun vlucht naar Rot
terdam, het weer aanzienlijk beter was.
Zij kozen in de situatie, waarin zij ver
keerden, de veiligste weg.
Voor de kantonrechter te Groningen
heeft een proefproces gediend, dat een
autohandel aldaar heeft uitgelokt over het
„20 km autootje". De vraag was, of men
voor een autootje, dat niet harder kan
rijden dan twintig kilometer per uur, een
rijbewijs nodig heeft. Terecht stond de 41-
jarige verkoopleider van een autohandel,
die ervan beschuldigd werd in een derge
lijk motorrijtuig zonder rijbewijs te heb
ben gereden. Hij beriep zich op de Wegen-
en verkeerswet volgens welke een rijbe
wijs niet noodzakelijk is voor een motor
rijtuig op vier wielen, dat niet harder kan
rijden dan twintig kilometer per uur.
De officier achtte echter de tenlasteleg
ging bewezen en eiste 15.- boete of drie
dagen hechtenis. Hij legde in zijn requisi
toir de nadruk op het feit, dat in de wet
wordt gesproken over een auto die niet
harder kan rijden. Strikt genomen, heeft
de motor van het autootje in kwestie een
capaciteit van misschien wel negentig ki
lometer per uur. Door een afleiding is de
motor tijdelijk „getemd". Zij houd ech
ter haar vermogen.
De raadsvrouwe van de verkoopleider
bepleitte vrijspraak. Zij voerde aan, dat
op 26 juni 1957 de kantonrechter te Sneek
een man heeft vrijgesproken, die op een
motorbakfiest reeds zonder rijbewijs. De
ze motorbakfiets was ook afgesteld: men
kon er niet sneller op rijden dan twintig
kilometer per uur. Bij de „bromauto-
tjes" zijn de derde en vierde versnelling
geblokkeerd en bovendien wordt de ben
zine- en luchttoevoer op een gegeven ogen
blik afgesloten. Het apparaat, dat daartoe
in de auto is aangebracht, is bijzonder
fingenieus geconstrueerd en moeilijk te
veranderen.
De kantonrechter zal op vrijdag 6 novem
ber een onderzoek instellen naar de aard
van het autootje en er een proefrit in ma
ken. Daarna zal schriftelijk vonnis wor
den gewezen.
WENEN fUPI) Een in Bratislava (Tsje-
choslowakije) verschijnende krant schrijft
dat het communisme niets heeft tegen een
kunstmatige taal als bijvoorbeeld het
esperanto. Ten bewijze hiervan voert het
blad aan dat in Tsjechoslowakije groepen
van esperantisten bestaan.
Niettemin acht het zich geroepen te
waarschuwen voor esperantistenorganisa
ties „elders in de wereld" die „reactionair
zijn en ophitsen tot verzet tegen de be
staande» orde".
Het blad zegt dat een universele taal
wellicht het beste zou kunnen worden be
reikt via de bestaande levende talen. Het
adviseerde zijn lezers te beginnen met de
studie van het Russisch.
SURINAME. Ter gelegenheid van de
opening van het nieuwe postkantoor te
Paramaribo zal binnenkort vermoe
delijk in de loop van november a.s.
een serie van vier postzegels in circu
latie worden gebracht. De waarden zijn:
8 4 cent, 10 5 cent, 15 7 cent
en 20 -+• 10 cent. De zegels vertonen op
de achtergrond een kaart van Zuid-
Amerika, waarop de ligging van Suri
name is aangegeven, terwijl op elk der
waarden een motief van inheemse
kunst voorkomt. Deze voorstellingen
zijn ontleend aan door bosnegers en
indianen vervaardigde panelen die in
het nieuwe postkantoor zijn aange
bracht. De toeslag komt ten goede aan
een fonds ter bevordering van de Bos
landcreoolse kunst. De zegels zijn ont
worpen door de Fransman Claude Bot-
tiau, verbonden aan de UNO en ge
drukt in meerkleurenrasterdiepdruk bij
Joh. Enschedé en Zonen. De op
lage bedraagt 60.000 complete series.
In verband met het contract dat de
Surinaamse minister van financiën met
de Lehmann Trading Corporation te
New York, heeft gesloten, waardoor
deze firma het recht van alleenverkoop
van Surinaamse postzegels buiten Suri
name heeft verkregen, zullen de zegels
niet aan de filatelistenloketten in Ne
derland verkrijgbaar worden gesteld.
HONGARIJE. Voor de Internationale
correspondentieweek 1959 is een post
zegel van 60 filler (licht- en donker
blauw) uitgegeven. Twee handen ge
vormd door vlaggen van de wereld
die een brief overgeven, vormen de
afbeelding van de zegel.
VERENIGDE ARABISCHE REPU
BLIEK (EGYPTE). De Dag van het
leger is onder meer gevierd met een
postzegel van 10 mills (rood), waarop
een tandrad met wereldbol, waarvoor
een schild met adelaar is afgebeeld. De
zegel heeft een oplage van I'/2 miljoen-
exemplaren.
OOST-DUITSLAND. De Oostduitse
posterijen hebben naar aanleiding van
het tienjarig bestaan van de Duitse
Republiek een serie postzegels van tien
waarden het licht doen zien. Tegen een
achtergrond van de Oostduitse vlag
geven de zegels voorstellingen, betrek
king hebbend op de landbouw en in
dustrie. De waarden zijn: 5, 10, 15, 20,
25, 40, 50, 60, 70 pf. en 1 mk.
VERENIGDE STATEN. In de serie
„Kampioenen van de vrijheid" zal op
7 maart van het volgend jaar het zesde
zegelpaar worden uitgegeven. Ditmaal
wordt Tomas Garrigue Masaryk, een
CHAMPJOH/^ LIBERTY
UNITED STATES POSTAGE
der grootste staatslieden van deze eeuw
en de eerste president van het na de
eerste wereldoorlog onstane Tsjecho
slowakije, geëerd. Zijn portret komt
voor op de waarden 4 cent en 8 cent.
POLEN. Ter ere van de Pools-Chi
nese vriendschap zijn tioee postzegels,
60 groszy (blauwviolet, rood, geel en
blauw) en 2,50 zl. (groen, rood, geel en
blauw) in circulatie gebracht. Beide
waarden vertonen het embleem van de
Pools-Chinese vriendschapsvereniging.
FINLAND. Een nieuwe luchtpost-
waarde is hier verkrijgbaar gesteld ter
waarde van 45 mk. De zegel is in de
zelfde tekening uitgevoerd als de in
1958 verschenen luchtpostzegel van
34 mk. (vliegtuig boven landschap).
HONGARIJE. De Dag van de post
zegel 1959 is onder meer gevierd door
de uitgifte van een postzegel van 2 fo-
rint (purper). De zegel is voorzien van
een aanhangsel (z.g. tab), dat een
waarde heeft van 4 ft. Dit aanhangsel
gold tevens als oegangsbewijs tot de
22ste nationale postzegeltentoonstelling,
gehouden in Boedapest. De zegel ver
toont een oude schaapherder in natio
nale dracht die een brief ontvangt, het
aanhangsel reprodukties van vier post-
zelegs die vastgehouden worden door
een hand met een pincet.
Vijf millioenste schaap. Op de Leidse
veemarkt is het vijf miljoenste schaap,
sinds de oprichting van de Leidse markt
in 1895, aangevoerd. Er werden ter ere van
dit schaap enige toespraken gehouden,
waarna het dier door de gemeente werd
aangekocht.
