Horen en zien
„De Dolleman" door de Haagse
Comedie in Haarlem gespeeld
W2
Daöboek van een
Chefarine 4
Agenda voor
Haarlem
Professor Doka en Robotto
2
5^-X--
Toneelgroep Podium
moet veel leren
beroemde
geneesmiddelen
in 1 tablet
doen wonderen!
4
n '-visie
AANKONDIGINGEN EN
NABESCHOUWINGEN
Filmavond
Commerciële televisie
Het quiz-schandaal
Boksers in t.v.-spel
De radio geeft donderdag
T elevisieprogramma
STOFZUIGERS
De negen muzen
4*»
DOOR
PIERRE
NORD
WOENSDAG 11 NOVEMBER 1959
De uitstekende Duitse film „Canaris" met
O. E. Hasse in de hoofdrol vormde het
waardig besluit van de filmavond, waarin
dit keer in het voorprogramma nogal uit
voerig verschillende zaken aan de orde
kwamen: de bereiding van een plumpud
ding, de Amerikaanse familie „Doorsnee"
die het niet winnen kan van het be
denksel van onze eigen Annie M. G.
Schmidt en een bijdrage over de Cana
dese spoorwegen. Over „Canaris" behoe
ven we niets meer te zeggen. De film heeft
indertijd alle lof geoogst, die men haar nu
nog kan toezwaaien.
Beeldschermer
Volgens het woensdag te Londen gepu
bliceerde jaarrapport van de Britse onaf
hankelijke televisieorganisatie, die de zen
ders voor de commerciële televisieuitzen
dingen bezit, had deze instelling vorig jaar
een overschot van tien miljoen gulden. Op
30 juli van dit jaar loste zij haar laatste
schuld af. Volgens het rapport hebben in
maart van dit jaar 's avonds gemiddeld
tien miljoen mensen de programma's van
de commerciële televisie gezien tegen
zeveneneenhalf miljoen in maart van het
vorig jaar.
Een Amerikaanse Federale Commissie
zal zich beraden over haar bevoegdheden
in de radio- en televisiezaken. Het is niet
uitgesloten dat dit onderzoek zal resul
teren in wetsvoorstellen. In de commissie
bestaat verdeeldheid over de vraag of men
de bevoegdheid heeft op te treden tegen
quiz-spelen waarvan de uitslag bij voor
baat vast staat.
In het door Rod Serling geschreven en
door Gerrit Kouwenaar vertaalde televisie
spel „Requiem voor een zwaargewicht",
dat op zondag 22 november door de AVRO
wordt uitgezonden, zal Lia Dorana haar
debuut als televisie-actrice maken. In dit
spel, dat op keiharde, compacte wijze een
van de achtergrondproblemen van het be-
roepsboksen behandelt, zullen de kijkers
niemand zien boksen. Boksers zullen er
niettemin in overvloed zijn. De rolverdeling
vermeldt de namen van Harry Bos, oud
kampioen in het weltergewicht voor
profs, Jan Schoen, oud-kampioen der
amateurs in het middengewicht, Herman
Nak, oud-bokser en befaamd scheidsrech
ter, Jan Kiks, oud-kampioen der amateurs
in het halfzwaargewicht, zijn zoon Eddy
Kiks, titelhouder in het halfzwaarge
wicht voor amateurs, Bertus van Lil,
oud-amateur en beroepsbokser, Han
nes Schneider, oud-amateur- en -prof-
karwpioen in het vlieggewicht, Pedro Klaa-
sen, kampioen in het halfzwaargewicht
voor profs, Kees Blommers, oud-amateur-
bokser, H. van den Heuvel, oud-amateur-
bokser, en de vroegere titelhouder der
amateurs in het middengewicht en latere
beroepsbokser George Posno. De enige
zwaargewicht onder de medespelenden is
de acteur Ko van Dijk, die de titelrol ver
vult Hij is op het ogenblik in training bij
Harry Bos.
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 KRO. 10.00 NCRV.
11.00 KRO. 14.00—24.00 NCRV.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.30 Voor de jeugd.
7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en overweging. 8.00
Nieuws. 8.15 Gram. 8.50 Voor de vrouw. 9.35 Wa
terstanden. 9.40 Gram. NCRV: 10.00 Gram. 10.30
Morgendienst KRO: 11.00 Voor de zieken. 11.45
Gewijde muz. 12.00 Middagklok - noodklok. 12.03
Gram. 12.25 Voor de boeren. 12.35 Land- en tuin-
bouwmeded. 12.38 Gram. 12.50 Act. 13.00 Nieuws.
13.15 Zonnewijzer. 13.20 Lichte muz. 13.40 Lichte
muz. en zang. NCRV: 14.00 Gram. 14.30 Avond
rust. hoorsp. 15.00 Hongaarse concertante muziek.
15.30 Vocaal kwartet. 16.00 Verkenningen in de
Bijbel. 16.20 Cello en piano. 16.50 Gram. 17.00 Voor
de jeugd. 17.30 Gram. 17.40 Beursber. 17.45 Orgel
spel. 18.15 Sportrubriek. 18.30 Accordeonmuziek.
18.50 Sociaal perspectief. 19.00 Nieuws en weerber.
19.10 Op de man af. praatje. 19.15 Vocaal ens.
19.30 Radiokrant. 19.50 Pol. praatje. 20.00 Gevar.
progr. 22.00 Periodiekenparade. 22.10 Koorzang.
22.30 Nieuws. 22.40 Zaalsportuitsl. 22.45 Avond
overdenking. 23.00 Orgelconc. 23.30 Gram. 23.55
24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 AVRO. 7.50 VPRO.
8.00 AVRO. 10.30 VARA. 11.30—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymnastiek. 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nieuws 8.15
Gram. 9.00 Gymn. 9.10 De groenteman. 9.15 Gram.
9.40 Morgenwijding. 10.00 Gram. VARA: 10.30 Rep.
Congres P.v.d.A. AVRO: 11.30 Gram. 11.45 Kook-
praatje. 12.00 Milit. muz. 12.30 Land- en tuinb.-
meded. 12.33 Lichte muz. 12.50 Uit het bedrijfsle
ven lezing. 13.00 Nieuws. 13.15 Meded. of gram.
13.20 Metropole-ork. 13.55 Beursber. 14.00 Bariton
en piano. 14.25 Voor de vrouw. 14.50 Gram. 15.05
Paul Vlaanderen en het Conrad-mvsterie, hoorsp.
15.45 Gram. 16.00 Van vier tot vijf. 17.00 Gram.
17.15 Voor de jeugd. 17.45 Gram. 18.00 Nieuws.
18.15 Dansmuz. 18.30 Voor de jeugd. 18.45 Sport-
praatje. 18.55 Gesproken brief. 19.00 Voor de kleu
ters. 19.05 Gevar. progr. 20.00 Nieuws. 20.05 Ra-
dio-philharm.ork. en sol. 21.00 Progr. over Peru
en Uruguay. 21.30 Gevar. progr. 22.00 Fluit, hobo
en fagot. 22.30 Nieuws en beursber. v. New York.
22.40 Journaal. 22.55 Sportact. 23.05 Gram. 23.55—
24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Amus.muz. 12.30 Weerber. 12.34 Populaire
muz. 12.55 Koersen. 13.00 Nieuws. 13.15 Werken
van Haydn. 14.00 Schoolradio. 16.00 Koersen. 16.02
Franse les. 16.17 Pianorecital. 17.00 Nieuws. 17.10
Gram. 17.15 Voor de kinderen. 18.15 Volksliederen.
18.30 Sportkroniek. 18.40 Voor de soldaten. 19.00
Nieuws. 19.30 Rep. 19.40 Gram. 19.50 Pol. praatje.
20.00 Verz.progr. 20.30 Gram. 21.30 Jazzmuz. 22.00
Nieuws. 22.15 Radio-universiteit. 22.5523.00 Nws.
VOOR DONDERDAG
NTS: 20.00 Journaal en weeroverzicht. VPRO.
20.20 Gesprek. 20.30 Profiel der prominenten. 21.00
TV-spel.
Advertentie
div. merite- v.a. 98.-. Inruil mogelijk
Nieuwe Groenmarkt 2 - Nassaustr. 5
Haarlem Telefoon 15220
Eerste editie. Een Stockholmse han
delaar in zeldzame boeken heeft maandag
op een veiling te Londen een bedrag van
ongeveer 4.350 gulden betaald voor een
eerste editie van Linnaeus' „Systema
Naturae", welk boek in 1735 in Leiden is
gedrukt.
Aan brandwonden overleden. In 'n
ziekenhuis te Apeldoorn is overleden het
tweejarig zoontje van de landbouwer C.
Winterman uit Klarenbeek dat in de
ouderlijke woning een kruik met kokend
water van de tafel trok en daardoor ern
stige brandwonden opliep.
CEES LASEUR helaas door gedwon
gen rust niet in staat in de komende we
ken zijn fijnzinnig uitgewerkte pastoors-
rol verder te spelen heeft met een uit
gebalanceerde opvoering van „De Dolle
man" (de oorspronkelijke titel luidt
„l'Hurluberlu") van Jaen Anouilh een op
merkelijke regieprestatie geleverd. Hij
heeft weten te voorkomen, dat deze ko
medie in twee delen uiteenvalt door een
zorgvuldige toepassing van modxdatiever-
mogen, waardoor de gemakkelijk breek
bare motieven in hun eigenaardige ver
wikkeling doorlopend herkenbaar verbon
den blijven. In Nederland zou ik geen
tweede kunnen aanwijzen, die deze moei
lijke kunst met zoveel onnadrukkelijk
meesterschap, met zoveel ingenieuze finesse
beheerst. Met deze voorstelling door de
Haagse Comedie heeft hij precies en
dat wil zeggen: niet minder, maar ook en
vooral niet meer de taak van de re
gisseur vervuld als de ideale bemiddelaar
tussen de schrijver en zijn publiek.
ANOUILH GENIET thans de populaire
erkenning als Frankrijks eerste drama
turg. Misschien is het zijn vermogen om
bloemrijk grillige figuren op vaste grond
patronen te borduren, waardoor hij in de
mode weet te blijven. Hij kan zich de weel
de veroorloven zijn particuliere kijk op
mens en samenleving steeds anders en
toch eender aa nde toeschouwers op te
dringen. Wezenlijk boeiend is hij lang niet
altijd, echt vervelend nooit. Met geestrij
ke conversatie verlevendigt hij wat ste
reotiep dreigt te worden. Als hekeldichter
is hij een virtuoze navolger van Molière en
Beaumarchais, ook in die zin dat hij de
goede smaak weet te prikkelen en een bij
na feilloos gevoel voor juiste proporties
bezit. Zijn afwijking van de klassieke tra
ditie wordt veroorzaakt door een roman
tische gerichtheid, die behalve door be
heerste sentimentaliteit blijkt door zijn
behandeling van de stof zowel naar de
vorm als naar de inhoud. Hij is een spe
cialist in de praktijk der gedaanteveran
dering, de spirituele zo goed als de mate
riële. In dit geval heeft hij „De Misan-
throop" aan dat proces onderworpen
waarbij ook de mensenhater, met zijn af
schuw van corruptie, letterlijk en figuur
lijk gecompromitteerd wordt en tenslotte
een nieuwe rol zal moeten instuderen. De
dubbelzinnigheid van zijn levenshouding
wordt namelijk onhoudbaar tot dubbele
onzinnigheid opgevoerd. Zoals ieder goed
blijspel ontvonkt de moraal aan de botsing
tussen overdreven waan en werkelijkheid.
HET THEMATISCHE programma van
zijn (intussen tot dusver voorlaatste) stuk
heeft Anouilh duidelijk aangegeven in de
ondertitel: „De verliefde reactionair". De
hoofdpersoon is een op middelbare leeftijd
reeds gepensioneerde generaal, die als
een Don Quichote wil vechten tegen de
geest van deze eeuw, welke zijn vereerde
zekerheden aantast. Hij is een aanhanger
van de principes van het absolutisme, die
alleen kan geloven in organisaties volgens
een als goddelijk beschouwde orde, ana-
oog aan het gezinsverband. Zo wenst hij
in de huishouding van de staat een sterke
vader als hoofd, die de op ontbinding ge
richte elementen eenvoudig kan verbie
den. Dienovereenkomstig gedraagt hij
zich als een kind. Hijwordt te opstandi
ger naarmate hem meer gelegenheden
ontvallen om gehoorzaam te zijn. Vandaar
zijn dwaze samenzwering tegen de lands
regering, die hij kwajongensachtig be
raamt met een stel overigens alleen door
eigenbelang bezielde of onnozele dorpsge-
moten. Zijn aristocratische instelling
maakt hem wantrouwend jegens de demo
cratie: „De massa bestaat uit negenhon
derdnegenennegentig idioten plus éénn. Is
zij daarom heilig?" De generaal is volko
men eerlijk, hij meent het oprecht. Daar
door is hij in zijn trotse noblesse belache
lijk, schermend met verouderde wapens
en lege leuzen. Hij wordt in een schitte
rend geschreven scène dan ook met één
slag van schaamteloos sarcasme geveld
door de jeugdige verleider van zijn doch
ter, die zijn innerlijk vergane schild van
eer en moed met striemende modernis
men verbrijzelt.
HET IS ONZINNIG om deze generaal,
hoewel hij in zijn pastoraal kwartier
droomt van een omwenteling (waarbij het
oude weer boven zou komen) en probeert
zijn memoires aan oorlog en verzet te
schrijven, ook maar enigszins met de te
genwoordige president Charles de Gaulle
te vereenzelvigen. „De Dolleman" dateert
trouwens van voor de staatsgreep ter ves
tiging van de vijfde republiek. Veeleer kan
men in hem die al zijn betrouwen stelt
in iets dat „behoorlijk in elkaar zit" de
ietwat karikaturale belichaming zien van
de denkbeelden, die diens ultraconservatie
ve aanhangers destijds huldigden. De
keerzijde van deze spottende komedie is
het droevige treurspel van het naoorlogse
Frankrijk in zijn chaotische ontreddering.
En passant neemt Anouilh nog even het
avantgardistische toneel, het absurdisme
en het existentialisme op de hak, buiten
gewoon vermakelijk zelfs, maar niet hele
maal „comme il faut" voor iemand, die
nogal gretig opgangmakende bruikbaarhe
den daarvan overneemt.
IN DE VERLIEFDHEID van de gene
raal op diens veel jongere vrouw heeft
Anouilh gelegenheid gevonden tot het uit
spelen van een noviteit, door ook de in zijn
voorgaande werken langzamerhand ste
reotiep geworden zuiverheid hier betrek
kelijk te maken. Er bloeit een wonderlijk
fascinerend spel door middel van gewaan
de veranderingen van de werkelijkheid,
waarbij de dwaze zoeker naar bedrog bij
de wederpartij uiteindelijk de waarheid in
zichzelf vindt. Misschien juist door de
eigenaardige integriteit van Paul Steen-
Van links naar rechts Cees Laseur
(xviens rol gisteren door Henk van
Buuren werd overgenomen), Odo
Brunner en Paul Steenbergen in „De
Dolleman" van Anouilh.
bergen in de titelrol viel het stuk scher
per in twee delen uiteen dan tot goed be
grip gewenst is. Deze snoevende beunhaas
van de oude stempel is ook in zijn ver
wilderde jaloezie een zich in de oogmerken
van de strijd vergissende dwaas, door
vooroordeel en angstige argwaan blind
voor de realiteit. Maar Paul Steenbergen
is nu eenmaal een onder alle omstandig
heden onvergelijkbaar boeiende acteur, zo
dat men ziende de voorstelling zijn iets te
mild getemperde opvatting van de onbuig
zame, maar door holheid breekbare recht
schapene zonder bedenking aanvaardt.
Knorrig sarcasme, lompe hoogmoed,
streng egoïsme, trieste twijfel en wreve
lige bezorgdheid in virtuoos genuan
ceerde ondertoonaarden spreken alle be
doelde stemmingen en kwaliteiten mee.
Elisabeth Andersen maakte het deugdza
me „duifje" tot een juweel van een vrouw:
haar Aglae was een voornaam geslepen
toonbeeld van waardigheid, koele schoon
heid, verlangend naar stralende bewonde
ring en koesterend vertrouwen in echt
heid. De met goedmoedige schelmsheid
door Cees Laseur vertolkte rol van de
pastoor is door Henk van Buuren overge
nomen.
Van de bijfiguren moeten met bijzonde
re waardering de zelfingenomen salonver
overaar van Frans van der Lingen en de
cynische jongeman van Bas ten Baten
burg worden genoemd. Kitty Kluppell,
Gijsbert Tersteeg, Jan van der Linden en
de anderen voldeden royaal en gerouti
neerd- aar\. hun opdrachten. De twee debu
tanten, Els Valk en Jules Royaards,. zullen
wél spöêdïg beter passende kansen krij
gen om hun talent te bewijzen. Met de be
zetting van de kinderrollen was men heel
gelukkig, evenals met de vertalig door
Adriaan Morriën en de aankleding door
Friso Wiegersma, hetgeen men thans ook
in de Haarlemse Schouwburg heeft kun
nen constateren.
David Koning
k\
ti<>
Wat professor Doka ook riepRobotto luisterde niet en rende maar verder. Hij
verdween weer om een hoek, en de professor kwam hijgend en blazend achteraan.
Ja, die schok met de elektrische stroom, scheen Robotto's binnenwerk wel helemaal
in de war gebracht te hebben. Anders zou hij wel gehoorzaamd hebben aan de ver
trouwde stem van zijn meester.
Nu scheen hij niets te horen, hoe professor Doka ook probeerde, hem te laten stil
houden. Er was geen houden meer aanRobotto bleef met grote sprongen voor
hem uit vluchten110111
INGELEID en daarbij om hun „respec
tabele moed" geprezen door de gerefor
meerde predikant G. N. Lammens te Rot
terdam hebben de spelers, die de eerste
protestants-christelijke toneelgroep op
professionele basis in Nederland vormen,
zich dinsdagavond in het Gebouw voor
Kunsten en Wetenschap te Utrecht in de
openbaarheid gewaagd. Men heeft voor
deze stichting de naam „Podium" geko
zen, aldus duidelijk te kennen gevend de
dramatische kunst te willen beoefenen ter
verkondiging (van geloof uiteraard) en als
getuigenis. Het komt er op aan, heeft een
woordvoerder dezer dagen tijdens een
persconferentie gezegd, uit de toneellit
teratuur die stukken te kiezen, die de
christelijke levensovertuiging helpen ver
sterken. Men zou lang en breed kunnen
twisten over de vraag wat daaronder ver
staan moet worden. Maar voorlopig heeft
dat nog weinig zin. De moeilijkheid voor
„Podium" is immers, dat men zich gaat
richten tot een publiek, in dit seizoen in
meer dan dertig plaatsen van Dordrecht
tot Wolvega, dat tot dusver vreemd zo niet
afwijzend tegenover iedere vorm van
„theater" heeft gestaan. In deze verande
rende tijden begint er ook in die kringen
een nieuwe geest te heersen. Deze om
standigheden brengen mee, dat men zich
in eerste instantie zal moeten beperken tot
werken met een duidelijk uitgesproken
strekking en met herkenbare toepassing
van vertrouwde motieven.
MET DERGELIJKE overwegingen
kan men de keuze begrijpen van het voor
deze eerste kennismaking gekozen spel
„Het gaat om je leven" door de nog be
trekkelijk jonge Duitse novellenschrijver
en hoorspelauteur Helmut Harun, door
een ongenoemde niet slecht vertaald. Het
is een realistisch bedoelde dramatisering
van het op de rand der misdadigheid ba
lancerende bestaan der ontspoorde stads
jeugd. Een zich met diefstallen en zakken
rollerij occuperende nozembende heeft
per ongeluk een agent van politie gevan
gen genomen. Een poging om hem ten
slotte neer te schieten mislukt door zijn
ontwapenende innerlijke kracht, met be
hulp waarvan hij zijn tegenstander zelfs
tot beter inzicht en een begin van vertrou
wen weet te bekeren. Op melodramatisch
bedachte wijze wordt deze religieuze
wending na een vuurgevecht aan het slot
nog eens en nu met definitieve uitwer
king herhaald.
Advertentie
42 Mij ontving zij, omdat zij toch wel eens met
iemand wilde praten envooral omdat het haar
volkomen onverschillig liet wat ik van haar en van haar
huwelijk dacht. Zij koesterde voor mij niets dan min
achting. En wat ik voor haar koesterde, noemt men
haat. En dat was ook de reden dat ik geen enkel moreel
bezwaar voelde om Daï Do een belangrijk bedrag af
handig te maken. In feite onttrok ik het aan Vera. Daï
Do had mij eens gezegd: „Terwille van haar moet ik
mij op het ergste voorbereidenIk voel er weinig voor
haar in Parijs honger te laten lijden...
Ik had te veel respect voor Daï Do om aan zijn woor
den te twijfelen, om hem ook maar in de verste verte
van zelfzuchtige drijfveren te verdenken, toen hij het
grootste deel van zijn vermogen over de grens goochel
de. Daï Do is een indrukwekkende figuur. Als hij onge
trouwd was geweest zou hij op korte termijn zijn ver
mogen hebben verteerd. Hij heeft het mij meer dan eens
verzekerd en ik geloof hem graag. Hijzelf zou de ar
moede op bewonderenswaardige wijze weten te dragen,
terwijl zijn vrouw er voor op de vlucht zou slaan. Hij
zou op die manier van haar verlost kunnen worden.
Merkwaardigerwijs zou men deze man eerste moeten
ruïneren om hem zijn geluk terug te geven.
Ik kende mijn oude „vriend" voldoende om zijn ge
dachten in zijn blik te kunnen lezen en in de klank
van zijn stem te kunnen horen. Zo uodig kon ik ze door
simpele redenering voorzien. Alles verliep zoals ik ver
wacht had. Terwijl ik praatte om geen geladen stilte
te doen ontstaan en hij nadacht, zag hij zich in de stra
ten van Seoel al voor verrader uitgekreten, bij verstek
veroordeeld tot een schandelijke straf, verbannen en
van zijn eer beroofd. Hij voelde, dat zijn grote carrière
zeer plotseling een einde kon nemen. Maar hij bleef
glimlachen.
Tijdens een tweede gelegenheid tot nadenken, die ik
hem verschafte, trachtte hij het onoplosbare probleem
op te lossen, hoé hij mij onschadelijk kon maken. Neer
steken of vergiftigen, zonder dat hij de geringste kans
op moeilijkheden liep in een vreemde wereldstad, waar
hij geen relaties bezat, noch in de hogere kringen, noch
in de onderwereld Hij zette de gedachte met de no
dige spijt uit zijn hoofd en dat deed hem weer glim
lachen, ditmaal veel openlijker.
Hij had zich eindelijk geschikt, schatte hoe groot zijn
financiële offer zou zijn en begreep dat het om een
groot bedrag moest gaan, want ik had hem vast in
mijn greep en wel op zijn meest kwetsbare punt: zijn
eer. Toen hij dat eenmaal had aanvaard bleef hij glim
lachen.
Een moeilijke situatie, zei hij.
Ik stemde met een hoofdknik toe. Hij noemde een
bedrag. Ik noemde een ander, onder voorbehoud, dat
ik onze gemeenschappelijke vijand zou weten over te
halen er genoegen mee te nemen.
Maar dat spreekt vanzelf, zei hij.
Vervolgens noemde hij weer een bedrag en ik nog
eens een ander. Dit ging door tot wij het in beginsel
eens waren geworden.
Wat mij niet aanstond was, dat hij, na mij te hebben
bedankt voor mijn bemiddeling, niet meer glimlachte
in de eigenlijke zin van het woord. Hij toonde een dwa
ze grijns allerminst hoffelijk en tamelijk grof die
ik nog lachen zou hebben genoemd, wanneer hij er ook
maar het geringste geluid bij zou hebben gemaakt. Ik
kan er nu geen andere term voor vinden, en de lezer
vergeve het mij, dan dat hij zijn gezicht in tweeën
spleet. Het was de manier waarop men lacht als men
handiger meent te zijn dan een ander. Het drong tot
mij door, dat Daï Do een mogelijkheid had gezien zich
er uit te draaien. Het moest een voor hem onaange
name oplossing zijn, maar hij had besloten er gebruik
van te maken. Ik kreeg kwade voorgevoelens. Ik dacht:
Die idioot is volkomen in staat zelfmoord te plegen om
zijn eer te redden. En daar het zijn vrouw volkomen
onverschillig laat of hij post mortem wordt onteerd heb
ik op haar geen vat. Wat moet ik doen? Niets.
Zodat ik dan ook haast een zucht van verlichting
slaakte toen hij mij meedeelde, wat ik een ogenblik te
voren beslist niet zou hebben aanvaard:
Ik zal een langdurig uitstel moeten verzoeken om
een dergelijk bedrag vrij te maken.
Zo goed kende ik hem wel dat hij dadelijk tot daden
zou zijn gekomen wanneer hij werkelijk zelfmoord had
willen plegen. Hij moest iets anders in zijn schild voeren.
Ik vrees dat men ons weinig uitstel zal toestaan,
zei ik.
Mijn tegoeden bevinden zich op dit ogenblik vol
ledig in Amerika, vertelde hij mij.
Ik geef je de verzekering, dat deze oplichter maar
al te graag dollars zal ontvangen.
Maar geen waardepapieren.
Waarom niet?
Die zijn op naam.
Hiertegen had ik geen argument.
Hoeveel tijd heb je nodig? vroeg ik.
Een maand.
Daarop zal hij nooit ingaan.
De onderhandelingen sleepten zich voort zonder an
dere resultaten dan wederzijdse beloften. Ik verzeker
de hem dat ik alles zou doen om de afperser tot geduld
te bewegen. Daï Do beloofde zijn makelaar tot spoed
aan te zetten. En ik wist nog altijd niet welk plan er
door zijn brein spookte.
Deze toestand hield ruim zes weken aan. Ik had Daï
Do nog zeven maal bezocht en elke keer glimlachte
hij welwillender. De voorlaatste keer 5 oktober was het,
maakte hij zo'n dwaas vrolijke indruk, dat ik me af
vroeg of hij uiteindelijk niet toch tot zelfmoord zou
>vergaan. Ik deed wat ik kon om op korte termijn tot
'.aken te komen, zelfs al zou ik mijn eisen moeten ma-
igen.
—Het spijt mij bijzonder, zei ik. Maar er is ons
u een ultimatum gesteld. Als men over een week het
,eld niet heeft, zal men Syngman Rhee de papieren
iverhandigen. De originele.
Zeg hem dat ik het geld de 16e ter beschikking
hoop te hebben, zei Daï Do bedaard. Ik verzeker
je, dat men geduld zal blijken te hebben. Men heeft
niets te verliezen en alles te winnen.
Ik begreep er niets meer van. Ik voelde mij verslagen
en stond voor een raadsel. Alle omstandigheden leken
samen te spannen om mij van mijn kalmte te beroven.
De detectives, die mijn gangen volgden, namen zelfs
niet meer de moeite zich onzichtbaar te houden. Zij
liepen mij openlijk na, keken mij recht in mijn gezicht
en lachten mij uit. Uit alles bleek dat zij opdracht had
den mij bang te maken. En ik geef eerlijk toe dat ik
bang was. Ik voorvoelde een ramp.
Gisteren, 16 oktober, heb ik Daï Do weer gesproken.
Ditmaal lachte hij openlijk. In de letterlijke zin van
het woord.
(Wordt vervolgd)
Het is bijna niet mogelijk de kwalitei
ten van deze wonderlijk (bepaald niet
wonderbaarlijk) voorbereide evangelisa
tie op hun eventuele waarde te beoordelen
als gevolg van de krampachtigheid der
vertoning. De regisseur en artistieke lei
der Han König is niet alleen verantwoor
delijk voor een zwakke, soms zelfs onzin
nige mise-en-scène, hij heeft bovendien
een nadrukkelijkheid opgelegd, waar
door alle cliché's ter illustratie van het
onmaatschappelijk milieu hun nuances
van menselijke gelijkenis verloren. Dit is
te verbazingwekkender, omdat de talen
ten der medewerkenden geenszins deze
verkeerde voorkeur voor het ouderwetse
volkstoneelachtige rechtvaardigen. Het
resultaat van deze stijl van doorlopend
opgewonden agressiviteit en knarsetan
dend staccato was, dat de tekortkomin
gen van de demonstratieve tekst werden
verscherpt. Alle karakteristieke elemen
ten in de gedragingen raakten verward
in een verwilderd patroon van luidruch
tigheid. Vooral voor de pauze kon men
zich verbazen over het gebrek aan ex
pressieve zakelijkheid en het teveel aan
stereotiepe plastiek. Het leiderschap van
de dictatoriale aanvoerder bij voorbeeld
werd totaal onaannemelijk gemaakt. En
zo zou men kunnen doorgaan.
OVER ééN DING kan men moeilijk
twisten: een specifiek protestants-chris
telijke toneelgroep heeft alleen reden van
bestaan als men over volwaardige be
roepskrachten beschikt en een stijlgevoe
lige regie. Men dient trouwens te beden
ken, dat ook dat volksdeel door middel
van de televisie met voorname uitingen
van dramatische kunst in aanraking
wordt gebracht. Het heeft de optredenden
Gerrie Mentel, Jelly de Jong, Mary
Michon, Hans Veerman, Dick van 't Sant,
Henk Hester (die ook het prima decor
ontwierp) en Jo Nobel niet aan geest
driftige toewijding, wel aan even noodza
kelijk vakmanschap ontbroken. Maar dat
is misschien te leren. David Konina
Advertentie
Bij pijn, griep of „landerig" gevoel zorgt een enkel
tablet dat U weer met plezier Uw werk kunt doen
20 tabl. f. 0.80.Voordelige gezinsverpakking 100 tabl. f. 3.50
Concertgebouw: Vandaag 20 uur: Con
cert door Heemsteedse Chr. Oratorium
vereniging en Rotterdams Kamerorkest.
Donderdag 12.40 uur: Pauzeconcert: 20.15
uur: Concert door I musica di Roma.
BIOSCOPEN
Cinema Palace: Vandaag 19 en 21.15 uur
en dondei'dag 14 en 16.15 uur: „De blauwe
engel", 18 jaar. Donderdag 19 en 21.15
uur: „08/15" deel III.
Frans Halstheater: Vandaag 19 en 21.15
uur „Die tolle Lola", 14 jaar. Donderdag
14, 19 en 21.15 uur: „Aanranding", 18 jaar.
Lido Theater: Vandaag en donderdag
14, 16.15, 19 en 21.15 uur: „Een van hen
was een canaille", 18 jaar.
Luxor Theater: Vandaag 20 uur: „Nar
cotica", 18 jaar. Donderdag 14 en 20 uur:
„Geladen zaterdag" 18 jaar.
Minerva Theater: Woensdag 20.15 uur:
„De lord, de lady en de butler", alle leef
tijden.
Rembrandt Theater. Vandaag en don
derdag 14, 16.15, 19 en 21.15 uur: „Some
like it hot", 18 jaar.
Roxy Theater: Vandaag en donderdag
14.30, 19 en 21.15 uur: „De ridder der
wraak", 14 jaar.
Studio Theater: Vandaag en donderdag
14.15, 19 en 21.15 uur: „Een gentleman
wordt geen sheriff" alle leeftijden.
Theater Monopole (Zandvoort): Van
daag 20 uur: „Dodende liefde", 18 jaar.
TENTOONSTELLINGEN
Bloemenheuvel (Bloemendaal): Tot 16
november dagelijks van 10-17 uur en zon
dags van 14-17 uur: Expositie van diora
ma's van dr. W. G. L. Wieringa.
Hoofdwacht: Tot 15 november dagelijks
van 12.3016 uur, zaterdag en zondag 15-
17 uur: Expositie van Vereniging „Haer-
lem" van platen, aquarellen en etsen van
Haarlem. Vandaag 19.30' uur toelichting
door mej. dr. G. H. Kurtz.
„In 't Goede Uur" (Korte Houtstraat 1):
Tot 1 december dagelijks (ook zondags)
van 10 tot 22 uur. Expositie van werken
van Theodoor Heynes.
Kunstzaal Oud Ambacht (Omvalspoort):
Tot 23 november dagelijks van 10-17 uur
en zondag 13-17 uur: Expositie van teke
ningen, aquarellen en grafisch werk van
Ety Kolkman.
Museum „Het Huis van Looy" (Kam
perlaan): Tot 16 ^november dagelijks van
10 tot 12.30 en van 13.30 tot 17 uur, zon
dag van 14 tot 17 jaar: Jubileumexpositie
leven en werk van Jacobus van Looy.
