Expositie van werk van Georg Rueter
Bij het nieuwe loonbeleid is
weinig rekening gehouden
met vervoersproblematiek
„Romeo en Julia" van Lifar
bij het Nederlands Ballet
Prix Renaudot
Nieuwjaarsreceptie
van Commissaris
der Koningin
Prijs voor Alexander
Voormolen
Speciale
aanbieding
Stoomketel ontploft
op kwekerij
Amsterdams Operagebouw mogelijk
toch op plaats van oude RAI
DINSDAG 8 DECEMBER 1959
7
Blommers op StRaphael"-congres
Kerst-
Surprise
voor de
A anstaande
Moeder!
Gereformeerde deputaten
voor beperkte nieuwe
zendingstaken
Besloten voorstelling van
„Free and Easy"
ZUIVER
WOLLEN
DEKENS
29.75
59.50
„De parapluie"
onderscheiden
Stuk van Van Evsselsteijn
in Schotland in première
Zestienjarige knecht om
het leven gekomen
Trygve Gulbranssen
bezoekt ons land
Plan voor „Hollandse
Week" in Glasgow
Het hoofdbestuur van de R.-K. Bond van Vervocrspersoneel „St. Raphael" staat
nogal gereserveerd tegenover hetgeen onder de vlag van vryere, meer gedifferen
tieerde loonpolitiek wordt opgediend. Dit zei de voorzitter van deze Bond, de heer
J. M. Blommers in zyn openingsrede ter gelegenheid van het tweedaagse congres dat
door „SI. Raphael" in Utrecht wordt gehouden. De heer Blommers noemde het
standpunt van zyn bond voor de K.A.B.-leiding geen geheim. Zy weet daar alles van,
zo zei hy, maar de onderlinge verhoudingen hebben er echt niet door geleden. „St.
Raphael" gelooft trouwens dat de K.A.B. by haar streven naar meer vryheid voor het
georganiseerde bedrijfsleven wel wat anders voor ogen heeft gestaan dan hetgeen
er volgens de nieuwe richtlijnen wel en niet mogelyk is. Het grote bezwaar van de
katholieke vervoersbond tegen de „aanwijzingen" voor het College van Ryksbe-
middelaars plus de later gegeven „interpretaties", is, aldus de heer Blommers, dat
van regeringskant te weinig om niet te zeggen geen rekening is gehouden met
de uitzonderlijke positie van het beroepsvervoer.
In dit verband legde de heer Blommers
er de nadruk op dat de Nederlandse Spoor
wegen eigendom van de staat zijn, ondank
het particulier lijkende visitekaartje
„n.v. Nederlandsche Spoorwegen". Men
moet, volgens hem, in de hele bedrijfs
voering ook in datgene wat nooit tot de
buitenwereld doordringt rekening houden
met de opvattingen van de regering. De
heer Blommers noemde het zonder meer
duidelijk dat de regering als hoedster van
het algemeen belang zich door heel an
dere overwegingen dan die van een zelf
standige ondernemer moet laten leiden.
Schijn ophouden
Zo kunnen bij voorbeeld de spoorwegen
op economische overwegingen bepaald
niet een serie niet rendabele spoorlijnen
opheffen. Daar steekt de staat een stokje
voor. De heer Blommers toonde aan dat
hierdoor de rentabiliteit nadelig beïn
vloed wordt. Daarom is er naar zijn me
ning geen sprake van dat de economische
resultaten van de spoorwegen met dezelf
de maatstaven kunnen of mogen worden
gemeten als voor industrie, nijverheid en
handel.
Als men nu in Nederland met die spoor
wegen per se de schijn wil ophouden van
een zelfstandige, door economische en
commerciële overwegingen geleide onder
neming, dan kunnen wij, aldus de heer
Blommers, daar best vrede mee hebben
als dat kreupele spel maar niet wordt af
gewenteld op het personeel. Dat gevaar is,
naar zijn mening, door het nieuwe sys
teem van loonvorming in veel sterkere
mate op de voorgrond getreden.
Geen normale situatie
Sprekende over het beroepsvervoer over
de weg, met zijn op twee wetten gebouwd
vergunningsstelsel, zijn eigenaardige
richtlijnen en de door de regering gehan
teerde tarievenpolitiek, zei de heer Blom
mers, dat ook voor dit vervoer onmoge
lijk kan worden volgehouden, dat men
hier met normale, economische en com
merciële maatstaven tewerk kan gaan.
Een stijgende produktiviteit, behoorlijke
rentabiliteit en niet doorberekenen in de
prijzen, zijn, volgens de heer Blommers,
wel de sterkste troeven om loonsverho
ging te bepleiten. Hij noemde dit op zich
zelf wellicht allemaal zeer te waarderen
maar voor het beroepsvervoer niet te
vervullen voorwaarden.
Het is zeker niet zo, aldus de heer Blom
mers, dat er in het hele beroepsvervoer
geen produktiviteitsstijging meer zou zijn
te bereiken en nergens van een redelijke
rentabiliteit zou kunnen worden gesproken,
waardoor niets aan de lonen zou kunnen
Advertentie
Speciale aanbieding:
POSITIEROK,
zuiver wollen flannel
af 15.95
CHIQUE BLOUSE
effen, no-iron, diverse
fijne streepjes af 17.50
In een rapport, dat de generale zen-
dingsdeputaten aan de generale synode
der gereformeerde kerken zullen uit
brengen, wordt voorgesteld om beperkte
zendingstaken te aanvaarden in Argen
tinië, Brazilië, West-Pakistan en Roeanda-
Oeroendi. Deze taken zouden dan na ver
loop van tijd kunnen uitgroeien tot zen
dingsterreinen, waarover later een beslis
sing kan worden genomen. De generale
synode zal zich over deze voorstellen be
raden en mogelijk een beslissing nemen op
haar vergadering van januari aanstaande.
De zending van de gereformeerde ker
ken was al enige tijd bezig met de vraag,
of het gewenst en mogelijk is om naast
het werk in Indonesië elders in de wereld
nieuwe zendingstaken te aanvaarden. Ver
scheidene waarnemers zijn in de loop van
dit jaar naar verscheidene windstreken
uitgezonden.
Uit het overleg van de zendingsdepu-
taten met de zendende kerken, die op de
nieuwe terreinen zouden gaan werken, is
gebleken, dat zonder enige twijfel het
zendingswerk in Indonesië, in nauwe
samenwerking met de daar gevestigde
kerken, de volledige aandacht moet blijven
behouden. Aan de wens daartoe van de
Indonesische kerken, zal dus ten volle
worden voldaan. Deze samenwerking zal
volgens deputaten nog voor lange tijd
kunnen en moeten worden voortgezet.
worden gedaan zonder dat direct tariefs
verhoging wordt ingevoerd, i
Tariefskwestie
In dit verband herinnerde de heer Blom
mers eraan, dat de werknemers samen
met een serie werkgevers in het wegver
voer bij het College van Rijksbemidde
laars voorstellen hebben ingediend tot
verbetering van de inkomsten van het
personeel.
De werkgevers waren helaas slechts tot
indiening van die voorstellen bereid, in
dien tegelijk ook de tariefkwestie aan de
orde zou worden gesteld, zo zei de heer
Blqmmers, die hierbij opmerkte, dat toen
tegen een van de hoekstenen van het rege
ringsbeleid werd geschopt. Pogingen van
de vakbonden om de werkgevers te bewe
gen die prijsclausule in te trekken, hebben
tot nu toe gefaald. De vakbonden zijn van
oordeel, aldus de heer Blommers, dat de
betrokken werkgevers er hun tarievenpro-
bleem niet door behoeven af te schrijven
indien zij nu die prijsclausule intrekken.
Zij menen, dat het College van Rijksbe
middelaars los van het hele tariefvraag-
stuk op loontechnische- en loonpolitieke
overwegingen op korte termijn een beslis
sing dient te nemen. De betrokken werk
nemers dreigen anders uit de band te
springen, zo zei hij.
Van de K.L.M. kan gezegd worden dat
zij de kop heeft genomen. Als de toetsen
de instanties er hun zegen aan geven, dan
zullen de K.L.M.-ers de eersten uit de ver
voerssector zijn, die van het nieuwe loon
beleid profiteren.
Te lange arbeidstijden
Ook de arbeidstijdverkorting betrok de
heer Blommers in zijn beschouwing. Met
uitzondering van de K.L.M. is het, volgens
hem, in de vervoerssector nog zo, dat het
grootste gedeelte van het personeel de bij
na veertig jaar oude acht-urendag nog niet
kent. Bij de Nederlandsche Spoorwegen
behoeft los van de wettelijk toegesta
ne maxima bijna niemand meer dan
gemiddeld 48 uren per week te werken. Het
is weer het wegvervoer, zo zei de heer
Blommers, dat in deze ontwikkeling zicht
baar achterblijft. Hij verklaarde, dat het
sterk verouderde rijtijdenbesluit nu al ve
le jaren achtereen door departementale
instanties en een hele serie andere orga
nen waaronder ook de vakbonden
bekeken wordt en men raakt maar niet
uitgekeken, aldus de heer Blommers, het
is niet alleen zo dat het rijdens personeel
officieel nog 55 uren per week mag ma
ken, maar de praktijk is, dat vele be
drijven permanent ontheffingen vragen en
krijgen, omdat men er blijkbaar vanuit
gaat dat het niet anders kan.
De werknemers zelf, zo zei de heer
Blommers, willen wel verkorting van de
arbeidsduur, maar zij menen, dat de eco
nomische ruimte die er op dit ogenblik te
versnoepen valt, voor alles benut dient te
worden om de inkomsten op een meer be
vredigend peil te brengen. Dit laatste is
ook de opvatting van het hoofdbestuur.
Maar om te voorkomen, dat de arbeids
tijdverkorting dan maar opgeborgen zou
worden, zal een ieder er, naar de mening
van de heer Blommers aan mee moeten
werken, om de benodigde extra ruimte
ook te helpen scheppen.
Stakingen mogelijk
De heer J. Blommers heeft aan het slot
van de eerste congresdag van deze bond
te Utrecht nogmaals de moeilijkheden in
het wegvervoer besproken. Dit naar aan
leiding van hetgeen door tal van afgevaar
digden bij de behandeling van het bonds-
beleid over de positie van de werknemers
in het wegvervoer was gezegd.
Er kan, aldus de heer Blommers, een
moment komen dat men uit de band
springt en dit ogenblik is misschien wel
dichter bij dan men denkt. „Het hangt
ons de keel uit," zo zei de heer Blom
mers, die voorts vreesde, dat er dingen
zullen gebeuren waar de Bond niet ach
ter kan staan maar waarvan men toch
in zijn hart van moet zeggen dat het te
begrijpen is.
Óver een eventuele staking in het weg
vervoer zei de heer Blommers, dat bij
het grijpen naar dit middel de vraag
rijst of men niet tegen de regering
staakt. Staking zal naar zijn mening niet
uitgesloten zijn, wanneer dit nodig
mocht blijken Daarbij zal men een drie
tal voorwaarden in acht nemen. Zo zul
len alle middelen van overleg beproefd
moeten zijn. Voorts moet men weten of
het beoogde doel wordt bereikt terwijl
de staking uit het oogpunt van algemeen
belang geoorloofd moe* zijn.
De heer Blommers droeg aan het eind
van zijn verdediging van het bondsbeleid
het voorzitterschap over aan de heer W. L.
Spit, tot nu toe vice-voorzitter van
„St. Raphael" De overdracht van het
voorzitterschap werd ook bijgewoond door
de minister van Verkeer en Waterstaat de
heer H. A. Korthals. De minister sprak
zijn grote waardering uit voor de persoon
van de heer Blommers die zijn leven zelf
heeft gemaakt tot wat het nu is: een rijk
leven, dat 40 jaar met zijn organisatie ver
bonden is geweest. Hij deelde mede, dat
de heer Blommers benoemd is tot ridder in
de Orde van Oranje Nassau.
De nieuwe voorzitter van „St. Raphael"
de heer Spit, bood de heer Blommers als
afscheidsgeschenk een enveloppe met in
houd aan. Door de vergadering werd de
scheidende voorzitter tot erelid benoemd.
De Franse letterkundige prijs Renaudot
is maandag te Parijs toegekend aan de
schrijver Albert Palle voor zijn boek
„l'Expérience".
De commissaris der Koningin in de pro
vincie Noordholland en mevrouw Prinsen
hebben het voornemen om een nieuwjaars
receptie te houden op zaterdag 9 januari
des middags van 14.45 tot 17 uur in het
Provinciehuis te Haarlem (ingang Pavil
joenslaan).
De staatssecretaris van onderwijs,
Kunsten en Wetenschappen, mr. IJ. Schol
ten heeft een prijs verleend aan Alexander
Voormolen voor diens compositorische
verdiensten. Voorts heeft hij opdracht
verleend tot het componeren van een
werk voor gemengd koor en orkest op een
tekst, verband houdende met de bevrij
ding van ons land aan Bertus van Lier te
Amsterdam.
Opdracht voor een sonate of suite voor
piano voor de linkerhand is verleend aan
Cor de Groot te Den Haag en de composi
tie van een kort orkestwerk is opgedragen
aan Theo Willemze te Amsterdam.
Voor het Nederlands Theater Centrum
is maandagavond in besloten kring in The
ater Carré te Amsterdam de eerste voor
stelling gegeven van het blues-drama
„Free and Easy", naar een toneelstuk
van de Amerikaanse componist Harold
Arlen. Met deze door de gemeente Am
sterdam gesubsidieerde besloten voorstel
ling is de eerste stap gezet op de weg naai
de officiële wereldpremière, die op 14 de
cember eveneens in Carré zal plaatsvin
den. Volgens Amerikaanse gewoonte na
melijk wordt de wereldpremière ingeleid
door een aantal voorstellingen waarin het
gezelschap en de regisseur de gelegenheid
krijgen het stuk af te ronden.
Onder de zestig medewerkenden van
„Free and Easy" is ook het speciaal sa
mengestelde orkest onder leiding van
Quincy Jones. De musici vormen een in
tegrerend deel van het leven in en om de
jockeyclub en bevinden zich dan ook van
begin tot het eind op het toneel tussen de
artisten. De teksten werden geschreven
door Johnny Mercer. De decors zijn van
Ballou. De kostuums zijn ontworpen door
Jed Mace. De belichting tenslotte is ver
zorgd door Lee Watson. Hedenavond
wordt de eerste openbare voorstelling van
„Free and Easy" gegeven.
Advertentie
100% wol. Prachtige
nieuwe pastelkleuren
1-persoons
ZIE ONZE ETALAGE
2-persoons
Ter gelegenheid van het internationale
congres voor geestelijke volksgezondheid,
onlangs te Düsseldorf gehouden, is uit een
aantal van 90 filminzendingen uit vele
Europese landen de film van de Stichting
Pro Juventute „De parapluie" met de eer
ste prijs bekroond. Deze onderscheiding,
een zilveren bokaal, is dezer dagen offi
cieel uitgereikt in tegenwoordigheid van
de regisseur Kees Brusse.
Met financiële bijstand van het minis
terie van Onderwijs, Kunsten en Weten
schappen en landelijke organisaties voor
kinderbescherming zal binnenkort een
tweede film worden uitgebracht. Deze
nieuwe film, welke handelt over opvoe
dingsproblemen rond een 15-iarig school
meisje, zal de titel dragen „Het gerucht"
en wordt eveneens geregisseerd door Kees
Brussel naar een gegeven van C. Bauer.
„Het gerucht" zal een lengte hebben van
45 minuten en wordt opgenomen in de
studio's van Profilti. De première wordt
in februari 1960 te Amsterdam verwacht.
HOEWEL ER OP PROGRAMMA, dat het Nederlands Ballet maandagavond in de
Koninklijke Schouwburg met medewerking van het Kunstmaandorkest vertoonde,
slechts één noviteit voorkwam, kon men in feite .toch eigenlijk spreken van twee
premières. Met Billy Wilson (en Andrea Jungen) namelijk is „Le cercle" (De kring)
van Maurice Béjart een als nieuw aandoend werk geworden, dat veel beter dan
voorheen lijkt te beantwoorden aan de intenties van de choreograaf, ongeacht de
kwestie of men zich met dit experiment in de biologische orde erg gelukkig kan
voelen. Door het vermijden van opgelegde expressiviteit werd het een meer en meer
fascinerend bedrijf, een thrillerachtig spel der elementaire natuur van de mens.
Merkwaardig is overigens, dat de gewilde en gewaagde primitiviteit ?eker in een
land als het onze, dat zo langdurig door Duitse cultuur werd beïnvloed, in artistiek
opzicht ouderwets aandoet. Binnenkort zal men hier kunnen kennismaken met
nieuwe balletten op concrete muziek, als de thans nog in Brussel optredende groep
van Béjart een korte tournee komt maken. Maar met meer belangstelling kan men
uitzien naar verdere proeven met elektronische composities, die als het ware minder
„pantomimisch" zijn.
ZOALS MEN WEET, heeft Sonia Gas-
kell voor het Nederlands Ballet de al-
leenvertoningsrechten binnen onze gren
zen verworven van de werken van Serge
Lifar, wiens opwindend spectaculaire
„Suite en blanc" deze avond wederom het
publiek tot langdurige geestdrift bracht
Voor de pauze werd van hem een korte
bewegingsstudie in een geheel ander gen
re uitgevoerd: de dramatische lyriek
waarvoor in dit geval motieven uit- „Ro
meo en Julia" van William Shakespeare
werden uitgesponnen en opnieuw verwe
ven in vier doorlopende episodes. Het is
een duet met figuratie, een kleine twin
tig jaar geleden gemaakt voor het debuut
van Ludmilla Tcherina en voor het eerst
ten tonele gebracht in de Parijse Opera
door Yvette Chauviré en Alexandre Ka-
liojny in 1949. Ter niet altijd even toepas
selijk gehouden begeleiding dient de
„ouverture fantasie" van Tsjaikofsky.
Lifar is er niet in geslaagd duidelijk te
maken wat hij met deze bewogen samen
trekking beoogde. Als bewijs van verspel
de beeldspraak maakt het zichzelf onge-,
•daan door dê' pathetische epiloog der uit
de dood herrezen gelieven. Gedurende de
voorgaande passages wordt men minder
overtuigd van de onsterfelijkheid der ge
demonstreerde jeugdliefde dan van zucht
naar eclatante effecten van de choreo-
auteur. zoals hij zich belieft te noemen.
De wezenlijke tekortkomingen schuilen
volgens mij hierin, dat de twee aspecten
van het sensationele de technische evo
luties en de uitdrukking van emotie
niet samenvallen, doch elkaar op de voet
volgen. Deze conclusie werd door het ove
rigens zeldzaam fraaie toedoen van de
gasterende ballerina Joan Cadzow nog
eens extra bevorderd. Haar toewijding
was boven iedere twijfel verheven, maar
zij miste het vermogen der symbolische
identificatie. Daardoor kwamen alle ac
centen in het melodramatische "lgk te lig
gen.
Deze maand zijn „In 't Goede Uur" te
keningen en grafisch werk van Georg Rue
ter te zien. Dat Rueter niet tot de jonge
ren behoort is direct wel duidelijk aan zijn
wijze van uiten. Dat zijn leeftijd een zeer
respectabele is ziet men hemzelf echter
toch nog zo weinig aan dat het zelfs moei
lijk is bij hem van kras te spreken. En
daarvan proeft men toch ook weer iets in
zijn werk, dat van een onverwoestbaar
jong idealisme getuigt. Rueters respect
volle houding tegenover het hem omrin
gende en hetgeen hij verder tegenkomt is
geen benauwde, geen angstige. Respect
is hem gezien zijn levenswerk altijd een
houding geweest. Respect lag altijd en
welbewust in zijn bedoelingen. In hoeverre
hij ons daarin meetrekt kan een vraag
blijven. Mij ontroerde hij met portretten
van mensen, die ik heb leren bewonderen.
Dat was bij voorbeeld eens het geval met
een geschilderd portretje van de schilde
res Johanna Bauer-Stumpff. Dat was het
nu weer met een getekend portret van de
schilder Boot. De vraag is dan of Rueter
groot genoeg is om ons tot een even stil-
Portret van H. F. Boot door
Georg Rueter
staan in dit haastige leven te brengen om
eens kennis te maken met nog andere
mensen, die hij ontmoette. Wij kennen al
zoveel mensen en hebben al zo weinig tijd
zodat we vaak alleen nog maar genegen
zijn tot een beleefde groet om verder ten
spoedigste weer op eigen bezigheden af te
rennen. Rueter zou de bijzondere eigen
schappen van zijn piensen verhevigd moe
ten weergeven om ons aandacht af te
dwingen. En dat ligt nu juist niet in zijn
karakter. Maar al is zijn rust de onze niet
toch kan hij daar ons soms mee helpen.
Dat is dan vooral het geval met zijn land
schappen of tuinen, waar we dan alleen
in kunnen zijn. Veel meer dan weergeven
doet hij dan ook niet. Maar bij een onder
werp, dat zo door hem genoten blijkbaar
wordt, is dat ook niet nodig en de juiste
weergave eist bovendien al een uitzonder
lijke aandacht.
Bob Buys
MEN ZAL HEBBEN begrepen, dat ik
geen bewonderaar ben van deze in dans
gecomprimeerde versie van een meester
werk uit de toneellitteratuur. Niettemin
wil ik gaarne erkennen, dat deze gefor
ceerde „vertaling" enkele prachtige
vondsten van geraffineerd vakmanschap
heeft opgeleverd, die door Joan Cadzow
op magnifieke wijze aanschouwelijk wer
den gemaakt. Een prettige verrassing
was het constateren van het vermogen
van vormgeving aan een rolfiguur door
Robert Morrow, die in zuiver technisch
opzicht veel beter dan in de voorgaande
maanden voor het voetlicht kwam. In de
„Suite en blanc" volbracht hij zijn spron
gen accelerando. Naast de zojuistgenoem-
den zag men in de pes-de-trois daarvan de
uit „Ballet U.S.A." van Jerome Robbins
afkomstige Peter William Reilly veelbe
lovend op Nederlandse planken debute
ren. Sonja van Beers en Leonie Kramer
versterkten ook in „Concerto barocco" van
Bach/Balanchine ons vertrouwen in een
nieuvye generatie van eigen solisten.
ciö zoniab IGCW 1 -V t. -
,nB(n99>- David Koning
*-T fMl'Mrrr
Pitlochry (Schotland) (UPI) Tot de
wereldpremières die het Schotse „Thea
ter in de heuvels" van Pitlochry voor het
volgende zomerseizoen heeft aangekon
digd, behoort een stuk van de Nederlandse
auteur Ben van Eysselsteijn met de Engel
se titel „Between the Tides" („Tussen en
en vloed"). Het stuk speelt in Bretagne in
een tijd van terreur.
Het kleine theater van Pitlochry, dat in
1951 gesticht werd als een Schots onder
deel van het Festival of Britain, heeft zich
ontwikkeld tot een permanent centrum
voor het culturele leven in Schotland.
Voor het seizoen 1960, dat begint op
duurt, zijn twee wereldpremières aange
kondigd. Behalve het stuk van Van Eys
selsteijn krijgt ook het historische spel
„Napoleon in love" zijn eerste uitvoering.
Verder staan op het programma „The ad
mirable Chrichton" van Barrie (ter gelegen
heid van diens eeuwfeest), „Private lives"
van Noel Coward, „The private secretary"
van Charles Hawtrey en een voorstelling
met korte stukken van Shaw („The dark
lady of the sonnets"), en David Garrick
„Latharine and Petruchio" een herziene
versie van „The taming of the shrew".
Het theater is schitterend gelegen in het
Grampian gebergte op de plaats waar de
Schotten 270 jaar geleden hun ergste ne
derlaag leden tegen de Royalisten.
De ketel schoot over de kassen heen
en bleef 80 meter verder in de grond
steken. Foto van de ravage op de
kwekerij.
Op een kwekerij aan de Nieuweweg te
Loosduinen is gistermiddag een stoomke
tel ontploft, waarbij de 16-jarige tuinders
knecht A. van Dam om het leven is ge
komen.
De stoomketel was gemonteerd op een
schuit, die in een langs de kassen lopende
sloot lag. Eens in de drie jaar wordt de
grond van de kassen doorgestoomd ter be
strijding van infectie-ziekten. De ketel
kwam door nog onbekende oorzaak tot
ontploffing, schoot over de kassen heen en
boorde zich 80 meter verder een meter
diep in de grond. De tuindersknecht werd
door de luchtdruk in een zestig meter ver
der gelegen sloot geslingerd. Hij moet op
slag dood zijn geweest. De schade aan de
kassen, waarvan zeer veel ruiten gebro
ken waren, loopt in de duizenden guldens.
De recherche, de arbeidsinspectie en des
kundigen van het stoomwezen stellen een
onderzoek in naar de oorzaak van de ont
ploffing.
Op 16, 17, 18, en 19 december zal de
Noorse schrijver Trygve Gulbranssen een
bezoek aan ons land brengen. Op de eerste
dag van zijn bezoek zal hij in het Interna
tionaal Cultureel Centrum (I.C.C.) in
Amsterdam vertegenwoordigers van pers
en radio ontvangen. Op de 17de december
zal hij van dri^ tot vijf uur een ontvangst
houden in de Marijkezaal van hotel Cen
traal in Den Haag.
Op 18 december zal de schrijver in Arn
hem de Nederlandse première bijwonen
van de film „En eeuwig zingen de bossen".
De opbrengst van deze voorstelling zal
worden afgedragen aan het Bio-vakantie-
oord en aan het revalidatiecentrum Jo-
hannahuis in Arnhem. Zaterdags zal de
schrijver een rondvaart maken door de
Rotterdamse havens.
De burgemeester van Glasgow, de
heer Myer Galpern, is met een delegatie
van zijn stad in Nederland aangekomen
om voorbereidende besprekingen te voe
ren over de Hollandse Week, die volgend
jaar van 9 tot 14 mei te Glasgow gehou
den zal worden. Als de plannen doorgaan
zullen de Nederlandse handel en industrie
een expositie houden in de kolossale Keivin
Hall (een van de grootste tentoonstellings
zalen in Europa) om de Schotten de kwa
liteit van hun produkten te tonen.
Van de officiële gebouwen en op de tram
zal de Nederlandse driekleur wapperep,
15.000 Nederlandse tulpen zullen bloeien
op het George Square het centrale plein
van de stad de winkelstand zal haar
etalages aan het Nederlandse produkt wij
den, op de scholen krijgt Nederland een
„speciale beurt" en een unieke schilde
rijententoonstelling zal de Schotten in
staat stel kennis te maken met vele
Hollandse meesters.
WW-avonddienst. Met ingang van
heden zal het traject BredaTilburg in de
avonddienst van de Wegenwacht worden
opgenomen.
(Van onze Amsterdamse redacteur)
Het onderzoek dat B. en W. van Am
sterdam het afgelopen jaar hebben doen
instellen naar een geschikte plaats voor
de bouw van een operagebouw heeft tot
resultaat gehad dat het huidige R.A.I.-ge-
bouw als de meest geschikte plek wordt
aangewezen. Het schijnt dat het college
van B. en W. zich zal houden aan deze
reeds eerder gedane suggestie en dat de
ze is vastgelegd in de nota die binnen
kort aan de gemeenteraad zal worden
voorgelegd.
Sinds vele jaren werd het Frederiksplein
beschouwd als de plek waar een groot
operagebouw op de plaats van het voor
malige, in 1929 afgebrande Paleis voor
Volksvlijt zou verrijzen. De gemeente
raad zag zich echter gedwongen een vroe
ger genomen besluit in te trekken en deze
grond toe te wijzen aan de Nederlandsche
Bank die een nieuw hoofdgebouw zal bou
wen en op haar beurt ruimte zal maken
aan het Rokin. Het huidige bankgebouw
zal plaatsmaken voor de zeer dringend ge
worden uitbreiding van de gemeentelijke
universiteitsgebouwen.
De gemeenteraad heeft destijds het Fre
deriksplein met grote aarzeling prijsge
geven en wenste niet aanstonds mee te
gaan met B. en W. door het R.A.I.-gebouw,
dat in 1961 door een nieuw wordt vervan
gen, aan te wijzen als plaats voor een
operagebouw. Men achtte de Ferdinand
Bolstraat te excentrisch gelegen voor een
dergelijk gebouw en wilde de in 1961 vrij
komende tentoonstellingsruimte liever ter
beschikking stellen van de om zaalruimte
schreeuwende binnensporten.
Ten slotte heeft de gemeenteraad B. en
W. een jaar de 4ijd gegeven uit te kijken
naar een meer geschikte plaats voor een
operagebouw. Achtereenvolgens zijn door
de dienst voor Publieke Werken onder
zocht het Kleine Gartmanplantsoen, het
Museumplein, het Vondelpark bij het Leid-
sebosje en het. Olympiaplein. Aan al deze
plaatsen zouden echter vrij belangrijke
bezwaren vastzitten.
Nu toch de Ferdinand Bolstraat? Behal
ve het R.A.I.-gebouw zal hier inderdaad
ook het aangrenzende noodgebouw van de
sociale verzekeringsbank vrijkomen. Dit
houten complex werd in 1918 voor de tijd
van vijf jaren neergezet. Het is echter on
afgebroken in gebruik geweest en zal eerst
kunnen worden gesloopt als de ambtena
ren een plaats hebben gevonden in het
thans nog in aanbouw zijnde gebouw van
het gemeenschappelijk administratiekan
toor. Hoe het ook zij: zelfs als de Ferdi
nand Bolstraat als plaats voor een opera
gebouw wordt aangewezen, zal in de huidi
ge situatie vooralsnog niets veranderen.
Er is immers nog geen uitgewerkt bouw
plan. Het operagebouw staat als nummer
zoveel op Amsterdams verlanglijstje en
voorlopig zal de zaalsport nog wel terecht
kunnen in de oude R.A.I.
