Belgisch Kongo lijkt af te drijven
naar onlusten, nu zwart tegen zwart
Parkeren in Britse steden
wordt aan banden gelegd
Alle Afrikaanse controversen komen in
explosieve verkiezingsstrijd boven
BOOMKLIMMERS
BELGISCH KONGO
III
Geen supranationale crisis
bij kolenvraagstuk
Zwarte lonen doen zich weer
overal voor
Twintig doden in Kongo
de jongste onlusten
bij
Oproer in Windhoek
Europese eenwording is niet te stuiten
Staking in Japan tegen
verdrag met Amerika
IN 1961 45-urige werkweek invoeren
7
Dorpspolitiek in
donker Afrika
Auto's van forensen worden uit de kern verbannen
SPIERENBURG VERKLAART:
Voorzitter A annenierspatroonsbond:
ZATERDAG 12 DECEMBER 1959
Zo begon het: Henry Morion
Stanley, die de sluier van Midden-
Afrika oplichtte, wenkt België het
Kongo binnen.
reusachtige
(Van onze reisredacteur W. L. Brugsma)
LEQPOLDSTAD, 8 december. Aan de voet van Leopoldstads wolken
krabbers tiert de dorpspolitiek in bars en cafés. Moesten de zwarte (en sommige
blanke) politici-achter-een-pils beslissen over de bouw van een toilet op het
marktplein, men zou er een „clochemerle" over kunnen schrijven. Zij knutselen
echter aan de onafhankelijkheid van een centraal-Afrikaanse kolos: Belgisch
Kongo, dat tachtig maal zo groot is als Nederland. En wat meer is, zij lijken
daarbij onvervaard, af te stevenen op een burgeroorlog, althans op bloedige
onlusten in de komende maanden, die van Kongo's onafhankelijkheid wel eens
een zware bevalling zouden kunnen maken. Deert dat hen? Op het terras van
het Regma-hotel, waar Elvis Presley zich met luider stem via de juke-box open
baart, of in de chique, koele bar van het Mending-hotel, houdt het bestuur van
de P.N.P., de Nationale Partij der Vooruitgang, dagelijks welgemutst krijgsraad
bij een whiskey-soda met zijn blanke adviseurs. Hij is tenslotte de nette partij
van de eerlijke gematigden", van de gevestigde belangen, ook van het binnen
land vooral waar de stammen zullen stemmen, zoals de stamhoofden het zullen
gebieden. Te weten op de stamhoofden, die doorgaans lid zijn van deze „Partij
der Vooruitgang". Men ziet deze partijleiders zelden in de bars van „Leo's"
zwarte wijken, waar minder brave Kongolese politici het verhitte woord voeren
tot de verstedelijkte, ontstamde Afrikanen, die nu al drie van de dertien miljoen
Kongolezen uitmaken. Men ziet ze nog minder in de buurt van hun doodsvijand,
de machtige Abako, die het zonder bierkroegen kan stellen, omdat hij een echt
hoofdkwartier heeft. Zijn goeddeels protestantse leiding heeft het trouwens niet
op roken en drinken voorzien, bestaat uit fanatieke puriteinen die aan hun
detail-principes vasthouden met een ijver die Urk niet zou misstaan.
Waar ligt de kwade kans, dat deze of
volgende maand in Leopoldstad opnieuw
onlusten zullen uitbreken, niet alleen anti-
blanke, maar vooral van zwart tegen
zwart? De voedingsbodem ligt in het al-
g meen in de tegenstelling tussen het
oude en het nieuwe Afrika, tussen het bin
nenland en de steden, tussen de gevestig
de belangen van een zwarte middenstand,
die een geleidelijke onafhankelijkheid
wenst en niet geheel met België wil bre
ken en de nationalisten, die Guinea en
Ghana geboren hebben zien worden. In de
regionale en stamtegenstellingen ten slot
te, die een koloniaal regime in stand hield
om zichzelf gemakkelijker te handhaven.
De onmiddellijke aanleiding tot vrees
voor een conflict ligt in de koppigheid van
de Abako, de bond van het Bakongovolk
uit Neder-Kongo, die nu welhaast zeker
de huidige gemeenteraadsverkiezingen zal
boycotten, welke in de ver afgelegen dis
tricten reeds zijn begonnen, maar op 20
december in de grote steden hun hoogte
punt zullen bereiken, en waaruit België's
Kongolese gesprekspartners te voorschijn
moeten komen
Het ogenschijnlijke compromis tussen
minister De Schrijver en de Abako heeft
niets opgeleverd, is slechts een lis geble
ken van de Abako-leiding om nog eenmaal
in Brussel zelf te proberen een vooraf
gaande rondetafelconferentie af te. dwin
gen. De Abako in Kongo zelf is inmiddels
terüggevallen tot haar hardste standpunt:
niet alleen boycot van de verkiezingen,
maar ook onmiddellijke onafhankelijkheid
van de provincie Leopoldstad in een eigen
Bakongo-republiek.
Met die eis keert de Abako zich niet
alleen tegen de Belgische regering, maar
ook tegen de minder haastig gebakerde
Kongolezen uit het achterland. De Abako
zegt tot hen in feite: „Als jullie geen haast
hebben met de onafhankelijkheid, wij wèl.
Als jullie je niet door onze sterke locomo
tief willen laten trekken, dan gooien wij
de koppeling los. Later kunnen jullie dan
nog altijd een federatie met ons aangaan.''
De Abako wantrouwt niet alleen de op
rechtheid van het Belgische plan voor
Kongo's onafhankelijkheid, maar ziet in
de P.N.P. eenvoudig een instrument van
het Belgische kolonialisme. En hij denkt
en praat in termen van strijd. Strijd te
gen de andere stammen, zoals de Banga-
la, die wel aan de verkiezingen deelnemen
en wier vertegenwoordigers straks als
burgemeesters en in gemeenteraden het
bewind zullen voeren over gedeeltelijk
door Bakongo bevolkte gemeentes, strijd
tegen blanken, die misschien een recht
streekse administratie zullen moeten in
stellen in gebieden, waar louter Bakongo
wonen en waar zelfs geen enkele kandi
daat is gesteld.
Hoe denkt de P.N.P. die voor een groot
deel die andere stammen vertegenwoor
digt daarover? Vice-president I.opez. een
mulat en de enige verstandige politicus,
d'« V'. I of djvv'er in Konnro ontmoette, zegt:
„Op zo'n vulkaan zou ik niet graag gaan
LEOPOLDSTAD (UPI) Volgens ra-
dio-Leopoldstad, is het weer kalm in het
gebied van Loeloeaburg, waar vier dagen
lang botsingen hebben plaats gehad tus
sen Baloeba's en Loeloea's, waarbij twin
tig leden van deze stammen het leven heb-
n verloren. Voorts wordt uit onofficiële
bron vernomen dat ongeveer zestig men-
en ernstig gewond zijn geraakt.
In de Europese wijken van Loeloeaburg
;s het rustig gebleven. Troepen blijven in
de stad en haar omgeving patrouilleren
Vier leiders van de Loeloea zijn gearres
teerd, wegens publikatie van een pamflet
waarin hun stam wordt opgewekt niet aan
de verkiezingen deel te nemen. De vier
arrestanten zijn leiders van de partij voor
behartiging van Loeloea-belangen.
YmI het zo eindigenP Joseph Kasa-
voeboe, leider van de Abako, raad
pleegt zijn horloge: hel uur heeft
geslagen.
zitten. Wij moeten dc machtspositie van
de Abako in Neder-Kongo als een feit
aanvaarden. Wij moeten dan in s hemels
naam het Belgische tijdschema voor de
onafhankelijkheid maar loslaten en on
middellijk na de verkiezingen mèt de Aba
ko een voorlopige regering vormen om
van België de onmiddellijke erkenning van
de Verenigde Staten van Kongo te eisen.
Het is de vraag of Lopez' standpunt
door de P.N.P., die zich door haar zeker
schijnende meerderheid sterk voelt, ge
deeld zal worden. Secretaris Delvaux
droeg althans het volgende tot de ontspan
ning bij: „De Bakongo zijn lafaards. Ik
heb in Leo 10.000 Bayaka onder mijn or
ders, die als ik één vinger ophef, gehakt
van de Bakongo maken."
Zal de Abako bij het scheiden van de
markt gedwee worden en door de deur
gaan die gouverneur-generaal Cornelis bij
decreet alsnog voor hem kan openen: ver
late indiening van kandidatenlijsten en
deelneming aan de verkiezingen? De kans
lijkt klein. Abako-voorzitter Joseph Kasa-
voeboe is geen dictator. Ik kreeg dezer
dagen bezoek van een Abako-delegatie,
die mij de verzekering gaf dat wanneer
„Monsieur Kasa" van zijn eisen zou af
stappen, de Abako van „monsieui Kasa"
zou afstappen en in zijn plaats de veel ex
tremer Kanza tot president zou benoemen.
Zij hadden als protestanten toch al be
zwaar tegen zijn coalitie met de rooms-
katholiek Kalondji, die een vleugel van de
Nationale Kongolese Beweging leidt. Zij
spraken geringschattend over „de boom
klimmers uit het binnenland zeiden ver
volgens gebeden voor mijn zieleheil en
gingen plechtig heen in de rechtschapen
rust van heilig overtuigden.
Is er geen zwarte partij, die de partijen
kan verzoenen? Theoretisch zou het
M.N.C., de Nationale Kongolese Bewe
ging, de enige partij waarin men althans
de teneur van een algemene Afrikaanse
onafhankelijkheidsbeweging herkent, dat
moeten proberen. Maar het Belgisch gou
vernement heeft zijn president Patrice
Loemoemba. een kwade rakker, schielijk
in het gevang gestopt, de dorpspolitiek
komt van beide kanten. Vice-president
Nendaka heeft inderdaad alle partijen uit
genodigd een gesloten front te vormen,
maar hij kan inmiddels niet nalaten uit
electorale overwegingen jegens die ande
re partijen de venijnigste steken onder
water uit te delen Bovendien is hij een
slecht spreker, die wanneer hij zijn aan
loop neemt voor een koene sprong naar
een oratorische climax, steeds zijn pols
stok vergeet en dan mompelend aan de
grond gekluisterd blijft.
Zo heeft België zich in Kongo een bord
vol gebakken peren opgediend. Men kan
zich in gemoede afvragen, hoe iemand,
na tien jaar harde lessen in anti-kolonia-
lisme, een land onafhankelijkheid be
looft, maar er eerst nog even verkiezin
gen wil laten houden en daarmee reeds
verdeelde streken en primitieve volken in
een razende verkiezingsstrijd wikkelt.
Was het een nieuwe verdeel-en-heers-po-
WINDHpEK (Reuter) In Windhoek
(Zuidwest-Afrika) zijn in de afgelopen
nacht verscheidene Afrikanen gedood
toen politie en militairen het vuur open
den op oproerkraaiers, die hadden ge
tracht gebouwen in brand te steken uit pro
test tegen het voornemen hen te verplaat
sen naa.- een nieuw district.
Er zijn negen naturellen om het leven
gekomen en dertig gewond. Een vijftigtal
blanken zat opgesloten in gemeentegebou
wen. Er moesten troepen komen om hen
te ontzetten. Verscheidene agenten wer
den gewond.
Veiling voor Fréjus. De schilder Pablo
Picasso heeft twee stillevens, daterend uit
1937, naar Parijs gestuurd waar zij geveild
zullen worden samen met andere kunst
werken die door Franse artiesten worden
bijeengebracht, ten bate van de slachtof
fers van de dambreuk bij Fréjus.
Van onze correspondent in Londen)
De Britse minister van Transport Er-
nest Marples heeft in het Lagerhuis tij
dens het debat over dc verkeerssituatie in
Londen en andere grote steden verklaard,
dat het urenlang parkeren in het centrum
spoedig tot het verleden zal behoren. In
het debat kwam de algemene ongerust
heid tot uiting dat het steeds*toenemende
autoverkeer bezig is de steden langzaam
maar zeker te wurgen. Algemeen werden
De moeilijkheden met het oplossen van de kolencrisis in de E.G.K.S. zijn geen
gevolg van een supranationaliteitscrisis; er zijn eerder meer dan minder supra
nationale bevoegdheden voor de Hoge Autoriteit nodig, zo heeft de heer D. P. Spie
renburg, viee-voorzitter van de Hoge Autoriteit, verklaard op een bijeenkomst van
de Nederlandse Maatschappij voor Nijverheid en Handel te Enschede. Volgens de
heer Spierenburg kan men de Ministerraad van de E.G.K.S. niet verwijten dat hij
de supranationaliteit heeft aangetast toen hij het actieprogram van de Hoge Autori
teit ter bestrijding van crises verwierp. De ministers zijn volledig bevoegd om dat
te doen en zolang de Hoge Autoriteit in geval van crises niet meer kan doen dan
voorstellen aan de Ministerraad voorleggen, zal men dit soort moeilijkheden blijven
houden. Dc Raad, die indertijd op aandringen van de kleine landen in de opbouw
van de E.G.K.S. is ingevoegd, zoekt nu eenmaal meestal naar compromissen tussen
de nationale belangen. De ministers zijn immers verantwoording schuldig aan hun
nationale parlementen en zij kunnen niet altijd het gemeenschapsbelang op de
voorgrond stellen.
Voor 't overwinnen van de moeilijkheden
zijn dan ook niet minder doch méér su
pranationale bevoegdheden nodig, onder
controle van een direct gekozen Europees
Parlement dat de executieven ook zelf
benoemt. Aangezien de tijd niet rijp is
voor wijziging van het E.G.K.S.-verdrag
in mee. supranationale zin. zal men moe
ten roeien met de riemen die men heeft.
De kolencrisis, die een structurele crisis
is, zal men moeten aanpakken in het ka
der van een algemene energiepolitiek. met
sanering van de kolenmarkt zonder socia
le schokken, aldus de heer Spierenburg.
Energiepolitiek
Een algemene energiepolitiek zou moe
ten steunen op de volgende principes: De
energie moet o goedkoop mogelijk zijn.
de consument moet vrije keus hebben, so
ciale storingen moeten worden vermeden,
en er moet worden gestreefd naar een ge
meenschappelijke energiemarkt. Om dit
te bereiken moeten allereerst tegenstrij
digheden en distorsies worden weggeno
men. Mén zal eventueel een te snelle op
komst van de olie tijdelijk moeten afrem-
rren om reorganisatie van de mijnindus
trie op sociaal verantwoorde wijze te
kunnen uitvoeren.
Voor de uitvoering van dit program
zouden dt zes regeringen regelmatig met
de executieven van E.G.K.S., E.E.G. en
Euratoom de ontwikkeling van de energie
markt moeten bestuderen Op die manier
zou op den duur een gemeenschapsener-
giebeleid kunnen groeien, dat in handen
kan worden gegeven van een gemeen-
schapsexecutieve die speciale bevoegdhe
den heeft.
Want de toekomst betreft verklaarde de
heer Spierenburg, dat de integretiebewe-
ging in Europa gelukkig niet te stuiten is
Gelukkig, want Europa heeft geer ande-
ging? Of is het slechts een braaf paterna
lisme, dat zich zelfs voor het komend af
scheid van de zwarte zoon uitte in het een
zijdig opstellen van een tijdschema (waar
geen Kongolees aan te pas kwam)? en
vanwaar die Belgische eis tot een demo
cratisch Kongo? Dat is een geheel nieuwe
bekommernis, die bovendien een illusie
zal blijken.
Welke privéredeneh de Abako en de Bel
gische socialisten een rondetafelconferen
tie met Kongo's huidige leiders ook heb
ben doen verlangen, objectief gezien zou
die natuurlijk de logische oplossing zijn
geweest. België heeft noch de militaire
middelen noch de lust om zo nodig in
Kongo de orde te herstellen. De komende
weken zullen leren of er nog andere uit
wegen bestaan om het dreigend conflict te
ontgaan.
De scheepvaart op de grote rivieren
ondervindt op het ogenblik veel last
van de lage waterstand, een gevolg
ten is drooggevallen.
van deaanhoudende oostenwind. Deze
foto is gemaakt bij de Lek in Vianen,
waar de rivierbedding aan de zijkan-
re keus. De zes landen van de Europese
Gemeenschappen moeten, als zij hun vol
ken een plaats onder de zon willen ver
zekeren voortgaan op de weg die Robert
Schuman, de vader van het E.G.K.S.-ver
drag, heeft gewezen. Deze weg voert naar
een Gemeenschap met eigen, onafhanke
lijke organen die directiebevoegdheden
hebben. De bestaande executieven dienen
te worden samengevoegd, doch dit mag
niet gaan ten koste van d° supranationale
bevoegdheden van de Hoge Autoriteit, die
groter zijr, dan die van de executieven van
E.E.G en Euratcom.
Voortgang vertraagd
Helaas is bij de ontwikkeling na het ont-
taan van de E.G.K.S. het gewicht verlegd
naar de Ministerraden, aldus de heer
Spierenburg. De ontwikkeling op de weg
naar een Europese politieke gemeenschap
schijnt vertraagd, terwijl deze weg inder
tijd door Schuman aangegeven, toch de
echtvaardiging was voo de aanvaarding
van h"4 supranationaliteitsbeginsel in de
EtGKiS. Deze supranationaliteit is een
waarborg vooi de on'wikkeling .naar een
dèmocratische rechtsgemeenschap, zij is
de rechtvaardiging van het bestaan zelJ
van het Europa van de zes en als werke
lijk zou blijken dat zij niet meer kan of
mag werken, zal men moeten conclude
ren dat de politieke Gemeenschap niet
meei wordt gewild of dat -echtsregels
moeten wijken voor machtsverhoudingen
In dat geval zou er nie' alleen een supra
nationaliteitscrisis ontstaan, doch een
Europese crisis. Men zou dan het aantal
deelnemers aan de integratie, die geen
•rhte integratie meer is doch een coalitie-
i asis. Kur.nen vergroten en elk lid het
vetoie'ht kunnen geven ter bescherming
van wezenlijke belangen Wij moeten
echter blijven geloven, aldus de heer
Spierenburg, dat het hier en daar in
Europa herleefde nationalisme en parti
cularisme de ontwikkeling niet blijvend
zullen kunnen afremmen of omkerpn
doortastende maatregelen bepleit, met
name de instelling van een centraal ge
zagsorgaan voor het gehele transportwe
zen met een speciaal departement van
transportingenieurs, alsmede de vorming
van een korps burgerlijke vcrkeerscon-
troleurs, die de overbelaste politie' voor
haar eigenlijke taak, voorkomen van mis
daden, zouden moeten vrijmaken.
Er zullen in het centrum van de steden
meer parkeermeters worden ingevoerd
waar automobilisten ten hoogste een of
twee uur mogen stoppen. In Londen is de
grote hinderpaal niet alleen de veel te
smalle straten, maar vooral het feit dat
28 verschillende gemeenten en andere
overheidsorganen vrijwel zonder samen
werking allerlei dingen doen of nalaten
welke vooral een stedebouwkundig vraag
stuk, dat zonder zorgvuldige wetenschap
pelijke methoden onoplosbaar is. Er ver
rijzen bij voorbeeld in het centrum van
Londen enorme kantoorgebouwen zonder
dat rekening gehouden wordt met het ver
keer dat deze aantrekken
In elk geval zullen de wagens van dege
nen, die deze de hele dag nabij de plaats
waar zij werken laten staan, binnenkort
uit het centrum worden verbannen. De
automobilisten zullen dan de laatste mij
len van hun reis per bus of ondergrondse
moeten afleggen.
De proefneming met de roze zone, inge
voerd in verband met de kerstdrukte, is
reeds een beperkt succes gebleken. Dit ex
periment zal in een iets groter gebied
worden herhaald en tenminste twee jaar
duren, mede om nieuwe verkeersgewoon-
ten te kunnen vormen. Laden en lossen
zullen aan strenge regels worden onder
worpen.
In 1960 zullen er in Groot-Brittannië 5,5
miljoen particuliere auto's zijn en in 1975
waarschijnlijk 13,5 miljoen.
In Londen heeft men op het ogenblik de
helft van de tijd nodig dan gebruikelijk
om het centrum door te komen. Het is wel
niet de ideale oplossing voor de chroni
sche verkeersmoeilijkheden waaraan Lon
den, evenals vele andere wereldsteden,
lijdt. Er zal meer parkeerruimte moeten
komen, onder andere door middel van
torengarages. Ook zijn ondergrondse par
keerplaatsen bepleit, maar dit zou een op
offering betekenen van het prachtige oude
geboomte der historische pleinen, een on
ontbeerlijk element in het Londense stads
schoen De eerste remedie is betere, mo
derne wegen, met de aanleg waarvan nog
maar nauwelijks een begin is gemaakt.
Ter tegemoetkoming van de uit het cen
trum verbannen automobilisten is er tij
delijke extra-parkeerruimte geschapen
voor 6000 wagens, onder andere in de ko
ninklijke parken en zelfs in de Mali, de
vorstelijke weg welke kaarsrecht op
Buckingham Palace toeloopt.
TOKIO (Reuter) In heel Japan waren
de treindiensten donderdag in de war toen
bijna veertigduizend spoorwegarbeiders
deelnamen aan stakingen, bijeenkomsten
en demonstraties, gericht tegen de her
ziening van het veiligheidsverdrag met de
Verenigde Staten.
De „Verenigde kerk van Christus" in
Japan heeft een verklaring uitgegeven
waarin gezegd wordt dat herziening van
het verdrag zou indruisen tegen de huidige
neiging in de wereld tot „dooi in de koude
oorlog en het sterke verlangen naar vrede".
Zij zou Japan ook maken tot deelnemer
aan een van de blokken in de wereld.
De socialistische partij heeft inmiddels
een resolutie ingediend in de Eerste Kamer
van het Japanse narlement, waarin aan
gedrongen wordt op onmiddellijke op
schorting van de onderhandelingen over
het veiligheidsverdrag.
„De sanering op loongebied in het bouwbedrijf als gevolg van de thans nog gel
dende C.A.O. is blijkens uitkomsten van talloze onderzoekingen van voldoende
objectieve zijde als geslaagd te beschouwen. Het zogenaamde zwarte loon is na de
inwerkingtreding van de sanerende C.A.O. niet meer een verschijnsel dat speciaal
in verband met onze bedrijfstak mag worden gebracht, maar het doet zich thans
overal in meerdere of mindere mate voor, terwijl het bouwbedrijf zich daarbij aan
de gunstige kant bevindt". Dit zei de voorzitter van de Nederlandse Aannemers- en
Patroonsbond voor het bouwbedrijf in Nederland, de heer J. Dura Dzn, op een te
Amsterdam gehouden besloten ledenvergadering.
Sprekende over de doorberekening van
verhoogde sociale lasten per 1 maart aan
staande merkte de voorzitter op, dat
thans een verhoging van de arbeideisin-
komens in geen geval in de plaats komt
van zwart 'oon. doch een reële verzwaring
zal betekenen voor de loonpost. Een voor
waarde voor goedkeuring van de loons
verhoging op zichzelf is, dat deze gelij
ke tred moet houden met de verhoging
van de produktiviteit. Deze is, aldus de
voorzitter, bij een fabrieksmatig stand-
aardprodukt wellicht exact te berekenen,
ten aanzien van ons produkt gelden zeker
andere rechtmatigheden.
Met betrekking tot de arbeidstijd staat
de heer Dura op het standpunt dat in de
C.A.O als arbeidstijd per week 45 uur met
ingang van het nieuwe vakantiebonnen-
jaar in 1961 moet worden opgenomen. Van
af die datum zal arbeid moeten worden
verricht tussen 's morgens 7 en 's avonds
6 uur gedurende de eerste vijf dagen van
de week, terwijl jaarlijks in de periode
van 1 november tot 15 februari bovendien
arbeid zal moeten worden verricht op za
terdag tussen 7.00 en 13.00 uur. Het vor
men van ondernemingsraden, het maken
van winstdelingsregelingen en dergelijke
stuiten aldus de voorzitter, helaas op be-
zwaien voortvloeiende uit het karakter
van onze oed rijf stak
Ter uitvoering van het regeringsplan
ener bouwspaarregeling beval de heer Du-
ra aan de bouwvakarbeiders in dienst van
leden van d<- N.A.P.B en van de organi
saties die daaitoe met de N.A.P.B zullen
samenwerken, in de gelegenheid te stel
len binnen een redelijke termijn een eigen
woning te verwerven. De heer Dura gaf
een schets van zulk een bouwspaarrege
ling en uitte de wens dat de N A.P.B. ook
in deze het initiatief zal nemen.
Tegenover een in te stellen bedrijfschap
is het standpunt van de N.A.P.B. ongewij
zigd. „Er is op het ogenblik voor ons geen
aanleiding mede te werken aan het in
voeren van de P.B.O. op het gebied van
onze bedrijfstak. Uit hoofde van ons le
dental, onze aantallen werknemers en de
door onze leden gemaakte omzetten, mo
gen wij constateren aldus de heer Du-
ra „zo nodig op eigen gelegenheid in
staat te zijn alle organisatorische werk
zaamheden te verrichten. De overheid zou
dus, indien er een bedrijfschap zonder de
N.A.P.B. zou komen, toch nimmer aan
ons voorbij kunnen gaan zonder het alge
meen belang te schaden."
Met betrekking tot het aanbestedingswe
zen gaat onze voorkeur uit naar een pri
vaatrechtelijke regeling met strenge sanc
ties. Het rapport van de staatscommissie
van 1957 biedt een bruikbare basis voor
een aanbestedingsregeling. Afwachten
lijkt niet langer verantwoord Wij zullen
zelf samen met de andere aannemersor
ganisaties een uitgewerkte regeling die
nen te concipiëren. Wanneer wij ons beijve
ren een regeling door te voeren ongeveer
als die, welke de staatscommissie heeft
voorgesteld, zou het mij verwonderen als
overheid en opdrachtgevers daar niet ten
slotte geheel achter zouden gaan staan, zo
besloot de heer Dura zijn rede.
