Panda en de meestei^diplomaat
TOEBEREIDSELEN IN LONDEN
VOOR DE BLIJDE GEBEURTENIS
Avonturen van een hond
Ydo en de Draak
NAAESV5ACH9MES
tUif &f bFflFÖFii fijb
DINSDAG 2 FEBRUARI 1960
8
Salvogevers reeds in staat van alarm gebracht
Muziek uit barokperiode
De radio geeft woensdag
T elevisieprogramma
(gtëK TDE°LEONR Viooltjes zijn een lekkernij
De zagende pijnen
ROMAN VAN
JANE
ENGLAND
52. Nadat de boormeester en zijn helpers
waren vertrokken gingen Archibald
Smurk en Panda eens op onderzoek uit.
Al vanuit de verte zagen zij, dat er bij de
pas opgerichte boortoren een grote bedrij
vigheid heerste. De geheime agenten van
Nummer Een sjouwden vaatjes buskruit,
dynamiet en andere ontplofbare zaken
aan, die zij tegen de toren opstapelden.
Daarna staken zij de lontjes aan en renden
weg met hun vingers in de oren. Panda
vond dat allemaal nogal verdacht. „Ik ge
loof vast. dat zij iets lelijks van plan zijn,"
merkte hij op. „Foei," sprak Smurk, „zo
iets „Jaja, dat weet ik nu wel!" viel
Panda hem ongeduldig in de rede, zo
iets mag ik niet zeggen over agenten van
een bevriende mogendheid. Maar als ze
eerst de boormeester binden en dan kruit
onder de boortoren leggen, vind ik dat
verdacht. Ik mag toch zeker wel zeggen,
wat ik denk?" „O neen!" riep Smurk ge
schokt, „een goede diplomaat zegt NOOIT
wat hij denkt! Maar genoeg gepraat nu.
Laat ons naar de toren gaan en eens kij
ken, wat daar aan de hand is." „N-naar
de t-tor en?" stamelde Panda, „die elk
ogenblik in de lucht kan vl-vliegen?
De geboorte van het derde Britse ko
ningskind begint thans te naderen, hoe
wel deze gebeurtenis waarschijnlijk niet
voor half februari is te verwachten. Ko
ningin Elizabeth verliet op 18 januari
haar vakantieverblijf in Sandringham om
haar intrek in Buckingham palace te ne-
nemen. Binnen enkele dagen zullen Prins
Philip, de koningin-moeder en prin
ses Margaret, die zich ook in Sandring
ham bevinden, naar Londen terugkeren.
De leden van de koninklijke familie, die
het naast om de koningin staan, zorgen er
voor dat zij de eerstvolgende veertien da
gen geen officiële functies behoeven te ver
vullen, zodat zij op ieder moment naar
Buckingham Palace kunnen gaan.
Vorige week ontving koningin Elizabeth
de nieuwe Poolse ambassadeur. Haar ge
zondheidstoestand wordt uitstekend ge
noemd. De koninklijke verpleegster en de
vroedvrouw Helen Rowe hebben hun intrek
in het koninklijke paleis genomen. Zij ver
leende ook haar diensten bij de geboorte
van prins Charles en prinses Anne. Een
baby-uitzet bestaande uit 56 kleertjes en
schoentjes is al op Buckingham Palace
bezorgd. Deze zijn vervaardigd door 22
bejaarde dames uit een tehuis in Derby
voor personen, die vroeger in het manu-
facturenbedrijf hebben gewerkt, en waar
van koningin Elizabeth beschermvrouwe
is. De waarde van het geschenk, indien dit
op normale wijze zou moeten worden aan
geschaft, is verscheidene honderden pon
den. De volgende weken zal de telefoon
van de erecompagnie der artillerie in de
beroemde Tower angstvallig worden be
waakt. De meesten van de dertig officie
ren en manschappen van deze vrijwillige
Het ensemble Sonata da Camera", be
staande uit de violisten Willem Noske en
Piet Nijland, de gambist Carel van
Leeuwen Boomkamp en de cembalist Hans
Schouwman, is uitgenodigd voor de Neder
landse Radio twee cycli uit te voeren.
Voor de AVRO zullen zes uitzendingen
verzorgd worden welke gewijd zijn aan
de trio- en kwartet-sonate uit de 17de- en
18de-eeuw. Deze door Willem Noske
samengestelde en van toelichtingen voor
ziene cyclus zal de eerste uitvoeringen in
onze tijd bevatten van werken van Le-
grenzi, Bassani, Quintin le Jeune en Jo
seph Haydn.
Voor de KRO stelde Hans Schouwman
een serie van zeven uitzendingen samen
waarin „Sonata da Camera" met medewer
king van Nederlandse en Belgische voca
listen een aantal Salve Regina's en kerk-
sonates uit de barokperiode zal vertolken.
In deze reeks worden onder meer compo
sities van Domenico Scarlatti en Pergolesi
voor het eerst sedert de 18de-eeuw uit
gevoerd.
De werken in beide cycli worden uitge
voerd naar oude manuscripten en drukken
welke verspreid zijn over veertien biblio
theken in geheel Europa.
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00 - 24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Gram. eri
reportages. 8.00 Nieuws. 8.18 Gram. en act. 8.55
Voor de huisvrouw. 9.00 Gymn. voor de vrouw.
9.10 Gram. (9.35—9.40 Waterstanden). VPRO: 10.00
Schoolradio. VARA: 10.20 Voor de vrouw. 11.00
Gevar. progr. 12.00 Dansmuziek. 12.30 Land- en
tuinb.meded. 12.33 Voor het platteland. 12.38 Or
gelspel. 13.00 Nieuws en tentoonstellingsagenda.
13.20 Lichte muz. 13.45 Gesproken portret. 14.00
Strijk kwart. 14.45 Gram 15.00 Voor de jeugd. 17.00
Dubbelkwart. 17.15 Politiekapel. 17.50 Regerings-
uitz.: Jeugduitz.: De brievenbus gaat open, cor
respondentieclub o.l.v. Regina Zwart. 18.00 Nieuws
en comm. 18.20 Gram. 18.30 R.V.U.: De bijdrage
van de Volksontwikkelingsbeweging in het be
houd en de vernieuwing van de cultuur door R.
Hajer, econ. drs. 19.00 Voor de kleuters. 19.10 Is
de kerk soms achterlijk?, toespraak. 19.25 VARA-
Varia. VPRO: 19.30 Voor de jeugd. VARA: 20.00
Nieuws. 20.05 Dansmuziek. 20.35 Het oude huis.
hoorsp. 21.40 Jazzmuz. 22.00 Cello en piano. 22.20
Keuren en kiezen, lezing. 22.30 Nieuws. 22.40 Lich
te muz. 23.00 Tussen mens en nevelvlek, lezing.
23.15 Muzikale lezing. 23.55 24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00—24.00 NCRV.
NCRV: 7.00 Nieuws en S.O.S.ber. 7.10 Gram. 7.30
Een woord voor de dag. 7.40 Gewijde muz. 8.00
Nieuws. 8.15 Radiokrant. 8.35 Gram. 9.00 Voor de
zieken. 9.30 Gram. 9.40 Voor de vrouw. 10.15 Gram.
10.30 Morgendienst. 11.00 Gram. 11.15 Broeders,
hoorsp. 12.15 Gram. 12.30 Land- en tuinb.meded.
12.33 Lichte muz. 12.53 Gram. of act. 13.00 Nieuws.
13.15 Vijftien jaar geleden, praatje. 13.20 Met PIT
bp pad, praatje. 13.25 Milit. muz. 14.05 I Pagliacci,
opera (gram.). 15.30 Fluit en piano. 16.00 Voor de
jeugd. 17.20 Pianorecital. 17.40 Beursber. 17.45
Metropole-orkest. koor en solist. 18.15 Spectrum
van het Christelijk organisatie- en verenigings
leven, lezingen. 18.30 Gram. 18.45 Boekbespr. 19.00
Nieuws en weerber. 19.10 Op de man af, praatje.
19.15 Pianorecital. 19.30 Radiokrant. 19.50 Meisjes
koor en instr. ens. 20.10 Concertgeb ork. en solist.
(In de pauze: De Mammoethwet., lezingI. 21.55
Jazzmuz. 22.30 Nieuws. 22.40 Zaalsportuitsl. 22.45
Avondoverdenking. 23.00 Platennieuws. 23.55—
24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Gram. 12.30 Weerbericht. 12.34 Gram. 12.52
Koersen. 13.00 Nieuws. 13.15 Gevar. muziek. 14.00
Schoolradio. 14 50 Gram. 15.00 Ork concert en sol.
16.00 Koersen. 16.06 Engelse les. 16.21 Kinderkoor.
16 30 Gram. 17.00 Nieuws. 17.10 Pianorecital. 17.50
Boekbespr. 18.00 Lekenmoraal en filosofie. 18.20
Voor de soldaten. 18.50 Sportkron. 19.00 Nieuws.
19.40 Vlaamse liederen. 20.00 Gram. 20.30 Akade-
mie der diskofielen. 21.30 Jazzmuz. 22.00 Nieuws.
22.15 Litt. kron. 22.25 Ethnische muz. 22.55 Nieuws.
23.00 Voor de zeelieden.
VOOR WOENSDAG
AVRO: 17.00—17.40 Voor de jeugd. NTS: 20.00
Journ. en weeroverz. KRO: 20.20 Film- en toneel-
nieuws. 20.50 Intern, varietéprogr. 21.30 Mario
nettentheater. 22.15 Epiloog.
compagnie, welke moet zorgen voor de 41
saluutschoten na de geboorte van de ko
ninklijke baby, zijn bankbedienden, assu
rantieklerken, accountants en effectenma
kelaars uit de City. Zodra een speciaal
signaal van Buckingham Palace op het de
partement van Ooorlog zal worden ont
vangen, zullen de leden van de compag
nie naar de Tower worden geroepen. Zij
bevinden zich reeds in staat van alarm,
hetgeen betekent dat zij dag en nacht be
reikbaar moeten zijn. Zodra zij worden op
geroepen, zullen zij zich ijlings naar het
hoofdkwartier van de compagnie in Fins-
bury begeven om hun colbertjasjes voor
gala-uniform te verwisselen. Er zullen
tegelijkertijd 41 saluutschoten worden ge
lost in Hyde Park door de King's Troop
van de Royal Horse Artillery en in Woo-
wich in Zuid-Londen, waar het depot is
gevestigd van de koninklijke artillerie.
Daar zullen 21 schoten klinken.
De Daily Express heeft het publiek ge
vraagd aan welke naam voor de nieuwe
baby het de voorkeur geeft. Indien het een
jongen is dan voelt men het meest voor
George, gevolgd door Philip, John, Ed
ward, David en Richard. Als het een meis
je wordt: Mary, Elizabeth, Victoiia, Mar
garet, Carolina en Jane.
Op het Italiaanse songfestival in San
Remo is het liedje „Romantica" van
Rascel als eerste geselecteerd. In de
eerste helft van het programma, dat
ook door de Nederlandse televisie
kijkers kon worden gevolgd, droeg de
auteur zijn liedje zelf voor. Het succes
kwam echter, toen de zanger Tony
Dallara (foto) na de pauze het liedje in
de Modugno-stijl ten gehore bracht.
Uld
In de omgeving van de Zuidfranse stad Toulouse wordt de glascxdtuur vlijtig
beoefend. De argeloze toeristische journalist uit deze lage landen, die deze streek
in een auto doorkruist, is geneigd aan een stuk Westland-in-het-klein te denken
en daarna richt hij zijn gedachten weer op andere, belangrijker dingen. Tot hij
in zijn hotel te Toulouse een gesprek aanknoopt en toevallig over de produklen
van de bodem begint. Hij praat achteloos over de wijnbouw, waarin hij zich des
kundig xvaant, omdat hij één keer in zijn leven een wijnfeest heeft meegevierd.
Losjesweg gooit hij er wat gemeenplaatsen tussendoor over de verschillen tussen
het Nederlandse en het Franse agrarische bedrijf en bemerkt dan, dat men een
beetje teruggetrokken gaat doen. Heb ik dan iets miszegd? denkt hij ongerust.
En dan vraagt een van de stamgasten: „Maar monsieur, weet u dan niet door welk
produkt. ivij in de hele wereld beroemd zijn?" Nee, moet hij kleintjes toegeven,
dat weet hij niet. Er ivorden bijna ontstelde blikken gewisseld en iemand laat het
woord „viooltjes" vallen.
Zo is het mij vergaan. Uiterst pien
ter herhaalde ik: „O, viooltjes." En ik
glimlachte er ook nog een tikje supe
rieur bij, denkend aan onze bloedeigen
bollen met hun honderden miljoenenex
port. Weer keken de gasten elkaar aan
en een van hen haalde zelfs zijn schou
ders op. Maar de bewoners van Zuid-
Frankrijk kunnen heetgebakerd zijn en
soms onder een spelletje kaart in een
café de indruk wekken elkaar bij de
minste aanleiding naar de keel te vlie
gen, zij blijven beleefd tegenover on
wetende vreemdelingen. En zich nog
steeds verwonderend over mijn schro
melijk gebrek aan lokale kennis, heb
ben zij mij uitgelegd wat het onaan
zienlijke viooltje voor stad en streek
betekent.
De mens heeft al vroeg uitgevonden,
dat dit tere bloempje met zijn fluwelige
blaadjes een fijnzinnig versierend ele
ment kan zijn. De nevelen der historie
verhullen echter wie het eerst op de
gedachte is gekomen het viooltje tot
consumptie-artikel te bestemmen. Het
wordt naar een geheim (althans niet
aan mij verteld) recept versuikerd en
is na die bewerking een verrukkelijke
lekkernij. Dat is het waar aan een
(klein) gedeelte van de bevolking van
Toulouse zijn voortdurende zorg be
steed.
Voortdurend want deze bloem
heeft het hele jaar door een behoedza
me verzorging nodig. Om toch ergens
te beginnen, spring ik een paar maan
den over naar eind april. De in de kas
sen ontwikkelde plantescheutjes wor
den dan in de bakken gepoot, onder
glas, omdat de normale temperatuur
ook in Zuid-Frankrijk niet geschikt is
voor de open kweek. Een maand of drie
later worden de stevigst uit hun kluiten
gewassen planten naar de kassen te
ruggebracht: zij zijn de stamvaders en
-moeders van het nieuwe geslacht, dat
het volgend jaar aan de beurt komt.
Eind augustus het gewas staat dan
al een hele tijd onbeschut onder de zo
merzon worden de voren tussen de
planten opgevuld met mest. Dat maakt
ze krachtiger en beschermt ze tevens
tegen de al weer in aantocht zijnde kou.
Nog een maand later richt men om de
bedden loss<? stenen muurtjes op,
waarover glasramen worden gelegd.
En als het jaar nogmaals een week of
drie gevorderd is, zo tegen half okto
ber dus, ontplooien de eerste viooltjes
hun blaadjes. Dat betekent echter nog
niet meteen de aanvang van het oogst-
seizoen, die campagne valt tussen half
februari en eind maart.
Tot zover was alles uitstekend te be
grijpen. Er bleef slechts één ding duis
ter: hoe maakt men in vredesnaam
viooltjes eetbaar? De lezer heeft al lang
begrepen, dat dit neerkomt op het al
aangestipte vei'suikeringsproces. Tou
louse bezit verscheidene kristalliseer-
fabrieken, waar zowel mannen als
vrouwen zich met dit werk bezig hou
den. Mijn nieuwe vrienden zorgden er
voor, dat ik toegang kreeg tot een van
die etablissementen en nu weet ik
het bijna net zo goed als zij.
Na het verwijderen van de steeltjes
worden de bloempjes in koperen ke
tels gestort. Hoeveel fijne poedersui
ker en (onschadelijke) gom men eraan
toevoegt is mij een raadsel gebleven:
fabrieksgeheimen werden mij niet ont
huld. Wel kon ik constateren, dat dit
nog niet ieders werk is. De arbeidster
die ik dit teer en voorzichtig zag doen,
prentte mij in dat het erop aankomt
geen van de blaadjes te beschadigen.
Overtollige suiker wordt in een zeef
verwijderd en vervolgens komen de
viooltjes terecht in metalen bakken, ge
dekt door rasters. Een violetkleurige
suikerstroop (van geheime samenstel
ling) wordt over ze uitgegoten cn daar
na komen de bakken een tijdje op hun
kant te staan om een teveel aan deze
kleverige substantie te laten uitlekken.
Het versuikeringsproces, waaraan
enkele droogkassen met verschillende
warmtegraad te pas komen, verloopt
zeer langzaam, maar aan het einde er
van is er altijd weer de verfijnde lek
kernij, die in tal van winkels in Tou
louse wordt verkocht. In fraaie doos
jes verpakt, een kleurig lintje er om,
vormen ze een origineel geschenk. En
ik kan u verzekeren dat de smaak uit
muntend is.
Toulouse is bijzonder trots op dit ori
ginele produkt, maar egoïstisch is men
er volstrekt niet: men laat ook de rest
van Frankrijk en meer nog andere lan
den in alle delen van de wereld mee
genieten. Dat is natuurlijk een econo
mische noodzaak, vandaar dat de oor
log zoveel kwaad aan deze industrie ge
daan heeft. De vooroorlogse produktie
bedroeg normaal zo'n driehonderd ton;
geleidelijk schrompelde deze ineen tot
vrijwel nihil. Een zorgelijke bijkom
stigheid was, dat de landen die in vre
destijd de versuikerde viooltjes afna
men, niet buiten deze versnapering
meenden te kunnen en zelf achter het
foefje probeerden te komen. Dat lukte
in vele gevallen, zodat Frankrijk na
1945 aan een ernstige concurrentie het
hoofd moest bieden. Heel langzaam
wordt nu het verloren terrein herwon
nen.
„Maar een monopoliepositie zullen
we wel nooit meer innemen," zei een
kweker sombei-.
Ik had nog een vraag. De campagne
duurt vrij kort hoe kunnen deze fa
brieken economisch werken, wanneer
ze het grootste deel van het jaar stil
liggen?
„Dat is een probleem, dat zelfs ons
niet ontgaan is," vertelde mijn zegs
man met een scheutje ironie in zijn
stem. „Gedurende de rest van het
jaar worden ook andere bloemen vol
gens dit procédé versuikerd. U kunt dus
niet alleen van viooltjes snoepen, maar
ook van rozen, hyacinten en seringen.
Een roos kan een aardige hap zijn,
dat verzeker ik u!"
(Nadruk verboden)
Advertentie
van rheumatiek, spit, ischias, hoofd- en
zenuwpijnen worden snel en afdoende ver
dreven door Togal. Togal kan baten waar
andere middelen falen. Togal zuivert de nie
ren-en'is* veilig'voor iiart en maag*"B*j >apou
theek en drogist 0.95* 2.40 en i 8,88.
40—41. O, wat zat Ydo in angstDe reusachtige kop van de draak boog zich vlak
bij hem en berook hem. Als dadelijk die grote bek open zou gaan, brr.
Hoe hij er op kwam, wist Ydo zelf eigenlijk niet, maar hij kreeg ineens een inval. Hij
stak zijn hand in de la van zijn kastje, haalde er een pepermuntstok uit en stak die
met bevende handen in de richting van de draakEn warempel, de draak rook aan
hel snoepgoed, stak zijn tong uit en likte er aan.
Ydo dorst bijna geen adem te halen van spanning... wat zou het beest doen? Wel...
het deed: hapen weg was de pepermuntstok!
38)
Ik hoop alleen maar, zei hij, dat je niet te veel
heen en weer zult gaan reizen.... het geven van ge
leide wordt zowel vermoeiend als gevaarlijk.
Ik heb mijn verloving verbroken, zei Julie strak,
en ik zal een baantje zoeken.
O, wat dat betreft, zei David op onverschillige
toon, zal Alice waarschijnlijk maar al te blij zijn
je terug te hebben. Dat meisje, dat zij momenteel heeft
deugt nergens voor. Ik denk alleen, dat Rob Timball
niet erg welkom meer zal zijn.
Julie gaf geen antwoord. Zij hoorde de stem van
Burgovne, als gewoonlijk luidruchtig en vriendelijk.
Wentworth, ik zal rijden als de duivel zelf, mits
ik even eten mag, voor ik wegga. Maar ik zou je wel
in overweging willen geven zelf zo gauw mogelijk te
rug te gaan en die jonge dwaas te beletten achter ons
aan te komen.
Het was afschuwelijk, dacht Julie. Zij was niet al
leen dwaas geweest, maar had zich ook nog tot een
lastpost gemaakt.
Burgoyne verscheen op de veranda.
Ah, m'n waarde jongedame! riep hij met zijn ge
wone zwier. Ik was al van plan geweest u zelf eens
te komen opzoeken. Onze gewonde oorlogsheld hier
scheen zich nogal ongerust over u te maken. Maar
nulunchen en dan op weg. U heeft nog nooit ach
ter mijn Basuto-pony's gereden, is het wel? Welnu, zo
lang we niet over de rivieren behoeven te zwemmen,
zullen we morgenochtend bij de Ferndales zijn.
Met drie man aan boord? vroeg David.
Maar m'n beste kerel, zei Burgoyne, m'n Ba-
suto's!
Op nadenkende toon zei David: Ik denk zo, Went
worth, dat je gedurende de eerstvolgende weken wel
een beetje in de buurt van de Timballs zult zijn, hè?
En als ik er niet ben, is er wel iemand anders,
zei Wentworth. Ik ga eens opstappen.
Je blijft eerst wat eten, zei Burgoyne. Ga zit
ten. Ik ga zorgen voor de leeftocht op onze reis.
Ze is weg, zei mevrouw Timball met een eigen
aardige vage blik.
Wegwaarheen? vroeg Rob met schelle stem.
Waar denk je? zei zijn moeder. Naar Burgoyne,
naar Baxter. Die politieman heeft haar meegenomen.
Dan gaan ze naar de Ferndales, zei Rob met har
de stem, dat doen ze zeker. Die Baxter is veel te
ouderwets om er niet op te staan, dat ze onmiddellijk
daarheen gaat. En ze zullen dadelijk daarheen gaan
om de regen nog mis te lopen. Isabelle, zorg jij voor
de boel hierIk vang ze nog wel op.
Rob, zei zijn moeder dringend, Rob, mijn jon
gendoe dat niet. Dat moet je niet doen. Heb je
dan helemaal geen trots?
Maar Rob schoof Isabelle opzij en rende de hut uit
rechtstreeks naar de stal. Als hij dwars het terrein over
stak, dacht hij, kon hij ze aan de andei-e kant van de ri
vier nog wel opvangen. Behalve deze gedachten was er
in zijn geest niets anders dan een groot gevoel van el
lende, een pijnigende vernedering en een gevoel van
volkomen mislukking. Dat konden ze hem toch niet aan
doen! Als Julie ergens anders heengegaan was
naar Kantaninaar Salisburywaarheen dan
ookMaar om naar Baxter te gaan!
Hij trok Miranda uit de stal. Peanut was te uitgeput
om een grote rit te maken.
Terwijl hij Miranda zadelde, kwam Isabelle naderbij.
Zij zei niets en stond daar alleen maar met haar handen
achter haar rug en met een sombere blik in de ogen.
Hij was weg voor Wen'worth terug was.
ZESTIENDE HOOFDSTUK
In het parelende licht van de morgen zag Ferndale er
betoverend uit, alsof het een wit en grijs huis uit een
sprookjesland was. Julie, die vermoeid achter in de wa
gen zat met het hoofd tegen de gezonde schouder van
David geleund, deed de ogen open, zag het en uitte een
lichte kreet.
O! fluisterde zij, o! Ik was vergeten, hoe vredig
het was.
David zei niets. Hij keek op haar neer en keek toen
even grimmig naar Rob, die op een vermoeide Miranda
naast de wagen galoppeerde. De Basuto's waren ook
moe en hadden hun snelle vaart reeds lang gematigd.
Mevrouw Ferndale kwam uit haar slaapkamer, in
haar bekende blauwe huisjas en met een sjaal om haar
schouders. Haar korte grijze haar was verward, maar
haar glimlach was even breed en hartverwarmend als
altijd.
Rob hield zijn paard in en zat naar haar te kijken
met een eigenaardige uitdrukking in zijn ogen; half be
schaamd, half gemelijk. In het vale morgenlicht zal hij
er zelf dodelijk vermoeid uit en zijn ogen waren diep
weggezonken in hun kassen. In antwoord op de vragen
de blik van mevrouw Ferndale, liet hij zijn schouders
zakken en kreeg zijn mond een smekende uitdrukking.
Julie merkte hem niet op. Zij werd door David uit de wa
gen geholpen en toen greep mevrouw Ferndale haar bij
een elleboog en deed haar snel het huis binnengaan.
Je moet zowat dood zijn, zei ze. We zullen je
meteen wat sterke koflie geven. Daarna ga je naar je
bed en slaapt zolang je maar wilt. En geen gepraat,
voordag je weer uitgerust bent.
In de aardige, haar zo bekende kamer, liet Julie zich
in een stoel zakken en eigenaardig genoeg ging haar
geest een ogenblik terug naar Isabelle, die daar met
mevrouw Timball in die doffe, kale hutten was achter
gelaten. Zij werd zich bewust van een gevoel van spijt
en zelfs bijna van berouw daarover. Maar mevi-ouw
Ferndale had het koffieblad al klaargezet en bijna on
middellijk daarna kwam Mumbo (of was het Jumbo?)
met de koffie binnen. Ze was zo moe, dat ze zich de juis
te naam niet herinneren kon.
Julie opende haar vermoeide ogen.
Verwachtte u mij dan? vroeg zij verbaasd.
Mevrouw Ferndale lachte.
Je bent, vergeten, dat er op dit uur van de dag al
tijd koffie klaar is, zei ze. Maar dat doet er nu niet
toe. Drink je koffie op. Ik heb je oude kamer voor je
klaar.
O, het is heerlijk, fluisterde Julie en zij begon de
geurige koffie te drinken, dankbaar dat zij niet behoef
de te praten of uitleg te geven, voordat zij uitgerust
was. Ze vroeg zich alleen af, wat er met Rob zou ge
beuren. Het was nogal onprettig voor hem daar bui
ten met David.
Ik weet niet, hoe het met Rob zit, begon ze een
beetje twijfelend.
Trek je maar niets van Rob aan, zei mevrouw
Ferndale. Ik zal wel voor hem zorgen, nadat ik met
jou klaar ben.
Haar manier van doen was zo opgewekt en demon
streerde zo duidelijk vastbeslotenheid om iedere wer
kelijke moeilijkheid in de situatie te overwinnen, dat
Julie dit met opluchting accepteerde. Zij dronk de
koffie op en voelde dat zij haar oogleden alleen met
lucifers omhoog zou kunnen houden, als zij wakker
zou moeten blijven.
Ga nu maar gauw mee, zei mevrouw Ferndale.
Je hoort in je bed.
Zij nam haar mee naar de kleine fris ruikende hut,
waar de blauwe gordijnen nog hingen en waar de
mooie sprei haar scheen te verwelkomen.
Meteen in je bed.
O, het is zalig, zei Julie weer en zodra zij uit haar
kleren cn in haar bed geglipt was, sloot zij haar ogen
en sliep...
De morgen ging verder en de heldere zonneschijn viel
naar binnen door de deur, die op een kier was blijven
staan. Op een ogenblik kwam de hond, Lion, even stil
kijken, zwaaide met zijn staart en rende weer weg.
Met haar blauwe huisjas strak om zich heen getrok
ken, kwam Alice Ferndale van Julies hut vandaan. Zij
passeerde de tuinjongen en gaf hem enkele instruc
ties, waarop hij antwoordde met een brede grijns.
Maar of hij werkelijk verstond, wat zij zei, was erg
onzeker. Hij scheen de orders maar zelden te begrij
pen. Zij was echter nooit werkelijk boos op hem.
En vergeet niet, voegde Alice Ferndale er in haar
onverstaanbare keuken-kaffertaal aan toe, dat je de
pergola water moet geven.
Ja, zei Sambo weer en marcheerde weg met een
houding van intense ijver.
Ik denk niet, dat hij er één woord van verstaan
heeft, dacht Alice berustend. Ik zal het hem nog
eens door John of David moeten laten zeggen. Ann kan
het niet doen, want die heeft kooi-ts. Maar zelfs als ze
die niet had, zou ze het nog niet doen.
(Wordt vervolgd)
Anthony van Kampen ,,'t JUTTERS-
JONG". (C. de Boer Jr, Hilversum). Dat
reeds de vierde druk van dit boek is ver
schenen wijst er wel op, dat het in een be
hoefte voorziet, ,,'t Juttersjong" is een
prachtig boek voor ieder, die van de zee
houdt Het behandelt de geschiedenis van
Jan Kuiper, die naar zee wil, afgekeurd
wordt en dan na veel moeilijkheden jour
nalist wordt. De eigenlijke hoofdfiguren
in het boek zijn de zee en Nieuwediep, dat
daar zo nauw rnee verbonden is. Anthony
van Kampen heeft een levensecht verhaal
geschreven, waarin het oude Den Helder
met zijn blauwe zeeridders prachtig wordt
beschreven.
Lambert Simon zorgde voor goede teke
ningen.
Etude voor een hand. Op zaterdag 13
februari zal de Haagsche Comedie in de
Koninklijke Schouwburg in Den Haag de
première geven van „Etude voor een
hand" (Five Finger Exercise) van Peter
Shaffer, onder regie van Paul Steenbergen.
Advertentie
Alle merken, dus ruime keuze
«NGEL. Gr. Houtstr 181 Tel. 14444
Oprechte Saturdagse Ilaerlemse Courant
den 9 February 1760
ADVERTENTIE. Op Heden is wederom
te bekomen t' Amsterdam
by Magérus en Baalde:
Poëten-Vryheyd in het Lie
gen; Gedaane Affront aan
een gierige Vryer; Recept
om een Hoveling te wor
den; Het Pourtrait van
Juffr. Slobbertje; a 6 Stuy-
vers. Ook de LORRE-ALMANACH met
meer dan 100 Plaaten, die ze niet hebben
wil mag het laaten. Noch de alom bekende
ALMANACH der hedendaagse GEKKEN,
a 6 Stuyv. Als mede: DE SOCIETYT-AL-
MAN ACH waarin gevonden word het Ge-
heym van de Vrye Metselaars; a 8 Stuy-
vers.
