K2r
Kom over de brug in Pisa
ZWITSAL
.Raadsel voor
zonder kringen
MOEDER WORDEN...
Boekenhoekje
PANDA EN DE LIJF WACHTERS
Op 10 juni kort geding
Veronica-P.T.T.
De negen muzen
Vreemde dingen in het kabonterdorp
"A
VRIJDAG 3 JUNI 1960
15
Wat iedere vrouw wel
weefvan Barrie
De radio geeft zaterdag
Televisieprogramma
GARCIA
DE LEON:
BABYSET DE LUXE
Niet allemaal tegelijk...
Vervolgverhaal
door
M. G. Eberhart
J
7. Op hun tenen slopen Panda en de
lijfwacht het huis van de miljonair Pal
mer in. Het zag er daarbinnen al even
slecht onderhouden uit als buiten: verve
loze d.euren, versleten gordijnen en tapij
ten. Panda verwonderde zich erover, dat
iemand die zoveel geld had, zijn huis zó
kon laten vervallen. Maar niet alle ver
nielingen waren aan het slechte onderhoud
te wijten; hel was duidelijk te zien. dat
er met bijlen op de deuren was geslagen.
Dat hadden dus de rovers gedaan, die in
het huis van de miljonair waren binnen
gedrongen. Nu was het stilangstig stil
en dat deed het ergste vermoeden. Wat
was hier allemaal gebeurd? Waar waren
de rovers nu en waar was de miljonair
gebleven? Opeens hoorde Panda een zacht
gestommel en gemompel. „De rovers zijn
nog in huis", fluisterde hij. „We moeten
stil zijn!" „Watte?" vroeg Jut. „We moe
ten stil zijn!" herhaalde Panda dringend.
„WAT moeten we zijn?", vroeg Jut.
„STIL!!" schreeuwde Panda. „We moe
ten stil zijn, zeg ik!!" Zijn stem weer
galmde door de gangen. Meteen gingen er
deuren open en akelige gezichten staar
den hen onheilspellend aan.
Sir James M. Barrie zou zeer verwon
derd zijn geweest, wanneer hem de' re
gels zouden zijn voorspeld, die in de radio-
gids van deze week zijn opgenomen:
„Wat iedere vrouw wel weet", televisie
spel door James Barrie". James Barrie
heeft namelijk nooit een televisiespel ge
schreven, aangezien hij in 1860 werd ge
boren. Doch als de t.v. niet zo laat zou
zijn uitgevonden, zou hij het hebben ge
kund. Want zijn Schotse humor, zijn sen
timentele ontvankelijkheid en zijn mees
terlijke beheersing van de nuance van de
weemoed in de tekening zijner karakters
stempelde hem tot een buitenmodische
auteur, wiens stijl evenmin verouderen kon
als de stoere, ruwhouten stoelen van het
Schotse wevershuisje, waarin hij als de
„Sentimental Tommy" zijn met verbeel
dingskracht vergulde jeugd doorbracht.
Een van zijn talrijke toneelstukken is
dus omgewerkt tot televisiespel door
Henk Rigters en onder diens regie door de
toneelgroep „Puck" op het scherm ge
bracht. Natuurlijk konden de figuren
slechts een fractie van die wonderlijke,
bedroefde humor krijgen, die zij in oorsron-
kelijk werk van James Barrie, en dan
vooral in zijn boeken, meedragen in de
dialoog. Doch daartegenover stond de gro
te verdienste van enkele acteurs, en dan
speciaal Nell Koppen, die met de enigs
zins te Hollandse taal toch nog de Bar-
rieaanse sfeer deden herleven. Ook Wim
van den Heuvel als John Sand bracht het
zo ver verder dan Sara Heyblom, die
haar toneelmatige nadrukkelijkheid niet
kwijt kan en het versnellende effect van
een televisiecamera onderschat, zodat zij
nu en dan lijzig gaat worden, wat een
Franse gravin bijzonder slecht tot haar
recht brengt.
Eric van Ingen, wie het noodlot van altijd
te oude rollen steeds opnieuw treft, sloeg
zich moedig door deze handicap heen en
verzwakte het effect van amateurtoneel
opgeroepen door zijn jonge figuur en zijn
zware grime op bekwame wijze. De
regie zorgde helaas voor enkele bijzonder
vervelende intervallen van stillevens met
muziek op de achtergrond, die het tem
po afbraken, doch had daarnaast veel
gevoel voor de intenties van Barrie, die
zijn spot steeds weer verhult in humaan
begrip en contemplatief aanvaarden van
menselijke fouten.
Vooraf had Peter van Campen in zijn
filmrubriek een waarschuwend en veroor
delend woord laten horen over de golf van
pornografisch celluloid, waarmee de film
industrie probeert een deel van het verlo
ren terrein te herwinnen op de t.v. Hij
legde verband tussen de stijgende crimi
naliteit, waarmee ook Nederland worstelt
en deze immorele films, en deed een be
roep op de filmkeuring om de selectie te
verscherpen.
Ds. De Vries uit Hilversum leidde het
Pinksterfeest in op zijn bekende stijlvolle,
heldere wijze.
Beeldschermer
HILVERSUM I. 402 m. 746 kc/S. 7.00—24.00 KRO.
KRO. 7.00 Nieuws. 7.15. Gewijde muziek. 7.30
Voor de jeugd. 7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en
overweging. 8.00 Nieuws. 8.18. Gram. 8.50 Voor
de huisvrouw. 10.00 Voor de kleuters. 10 15
Chansons. 10.30 Ben je zestig? 11.00 Voor de
zieken. 11.45 Gram. 12.00 Middagklok nood
klok. 12.02 Promenade-orkest en sol. (12.30
12.33 Land- en tuinbouwmeded.)12.50 Act.
13.00 Nieuws. 13.15. Zonnewijzer. 13.20 Nieuwe
gram. 13.30 Lichte muziek. 13.50 Voor de jeugd.
14.00 Dameskoor. 14.20 Kunstkron. 14.50 Ama-
teursprogr 15.15 Franse les. 15.30 Voor de
jeugd. 16.00 Gregoriaanse zang. 16.30 lustrum.-
octet. 16.50 Sportpraatje. 17.00 Voor de jeugd.
13.00 Lichte muziek. 18.15 Journ. weekoverz.
18.25 Nederl. lichte muziek. 18.45 Van klanten
en wanten weten, vragenbeantw. 19.00 Nieuws.
19.10 Act. 19.25 Memorandum. 19.30 Omroepork.
en soliste. 20.20 Lichtbaken, lezing. 20,30 Cabaret-
progr. 21.00 Polit. lezing. 21.10 Het Hoofdkwar
tier van Zijne Majesteit., hoorspel. 22.25 Boek-
hespr. 22.30 Nieuws. 22.40 Jong - oud- eeuwig,
gesprekken. 23.55—24.00 Niéuws.
HILVERSUM II. 298 m. 1007 kc/S. 7.00 VARA.
10.00 VPRO. 10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00-
24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10. Gym. 7.23 Gram.
8.00 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor u en uw
gezin, praatje voor de vrouw. 9.00 Gym voor
de vrouw. 9.10 Gram. VPRO: 10.00 Samen thuis,
plaatje. 10.05 Morgenwijding. VARA: 10.20 Frag
menten uit gevarprogramma's. 11.35 Kamer
muziek. 12.00 Lichte muziek. 12.30 Land- en
tuinbouwmeded. 12.33 Orgelspel. 13.00 Nieuws.
13.15 Voor de teenagers. 14.15 Voor de jeugd.
14.50 Koorzang. 15.00 Het socialisme in deze
t.i.id, lezing. 15.15 Kamerork. en solist.. 16.00
Boekbespr. 16.20 Voor Je toeristen. 17.00 Jazz
muziek. 17.30 Weekjournaal. 18.00 Nieuws en
ccmm. 18.20 Pianospel. 18.30 Lichte muziela.
19.00 Kunstact. VPRO: 19.30 Passepartout, lezing.
19.40 Christus, zijn leerlingen en de mensen,
lezing. 19.55 Deze week. lezing. VARA: 20.00
Nieuws. 20.05 Oostenrijkse muziek. 21.25 Soc.
comm. 21.40 Lichte muz. 22.05 Actueel sportnws.
22.30 Nws. 22.40 Zang met interviews. 23.10
Gram. 23.55—24.00 Nieuws.
BRUSSEL 324 m.
12.00 Lichte muziek. 12.30 Weerber. 12.35 Ge
sproken aperitief. 12.45 Gram. 13.00 Nieuws en
weerber. 13.15 Muzikale kaleidoskoop. 14.30
Journaal. 15.00 Accordeonspcl. 15.15 Lichte mu
ziek. 15.45 Accordeonspel (verv.). 16.00 Ork.-
concert. 16.30 Gram. 17.00 Nieuws en weerber.
17.10 Dagklapper en lit. kal. 17.20 Lit. gezangen.
17.30 Gram. 17.45 Engelse les. 18.00 Orgelrecital.
18.30 Voor de soldaten. 19.00 Nieuws. 19.40 Gram.
20.00 Programma van de AVRO. 20.45 Amus.
muziek. 21.25 Orkestconcert. 22.00 Nieuws. 22.15
Verz. progr. 23.00 Nieuws. 23.05—24.00 Lichte
muziek.
Donderdag is in Amsterdam hel huwe
lijk voltrokken lussen de acteur Jan
Retel en de actrice Sigrid Koetse. Het
paar bij het verlaten van het stadhuis.
Advertentie
«WW
Verwijdert vlekken
•*5 aP a
m
VOOR VRIJDAG.
NTS: 20.00 Weekovz. VARA: 20.30 Act. 20.45
Interview. 21.25 Liedjes progr.
VOOR ZATERDAG
KRO: 17.00 Voor de kinderen. NTS: 20.00
Journaal en weeroverzicht. VPRO: 20.20 Ont
moeting mei. het Oosten, documentaire. 20.50
Modeshow. 21.10 Oude filmfragmenten. 21.40
Liedjesprogramma.
Het korte geding, dat door mr. dr. K.
W. P. Klaassen namens „Veronica" aan
hangig is gemaakt tegen de P.T.T., is door
de president van de Haagse rechtbank
voorlopig bepaald op 10 juni. Mr. Klaassen
betwist de P.T.T. het recht om „Veronica"
van het telefoonverkeer via Scheveningen-
Radio uit te sluiten.
Omdat „Veronica" op 183 meter destijds
volgens de P.T.T. loodsdiensten en andere
zenders stoorde, werd het schip uitgeslo
ten van het radiotelefonisch verkeer met
de wal via Scheveningen-Radio. Veronica
is toen van 183 meter overgegaan naar
193 meter, waardoor volgens mr. Klaas
sen het argument van storen niet meer
opgaat.
De minister van Verkeer- en Waterstaat,
drs. H. A. Korthals, heeft dezer dagen me
degedeeld, dat „Veronica" wel gebruik
mag maken van verbindingen met Sche
veningen-Radio als het gaat om de veilig
heid van schip en bemanning, maar niet
voor gesprekken, die verband houden met
het commerciële deel van deze zender.
Het radioschip „Veronica" voert met
ingang van heden niet meer de Panamese
vlag, doch die van „een ander land", zo
deelde de heer ï-I. Oswald mede. „Wij heb-
ven een nieuwe registratie". Van welk land
deze vlag is wilde hij niet bekend maken
Het schip is vorige week uit het Pana
mese koopvaardij register geschrapt.
Gaat u deze zomer ook naar de Olympische Spelen in Rome? Moet u doen. Er
zullen weer heel wat records sneuvelen, dat bewijzen de uitslagen van de wed
strijden in alle takken van sport, die tot heden hier en daar zijn gehouden. U moet
wel een goed gevulde portefeuille meenemen en of u gemakkelijk onderdak komt,
is de grote vraag. Toch moet u gaan als u kunt. Want behalve fantastisch mooie
sport, kunt u ook hei traditionele brugspel van Pisa zien. Elk jaar wordt het op
of omstreeks 1 juni in de stad met de 'scheve toren opgevoerd, maar ditmaal wil
men er ook de honderdduizenden bezoekers aan de Spelen van laten genieten. Alle
deelnemers, alle attributen en alle kostbare oude kostuums zullen naar de Euwige
Stad verhuizen en het zal daar een schouwspel worden van zinnestrelende charme
en oogverblindende pracht. Kort geleden werden de repetities in Pisa gehouden en
toen bleek, dat. de groepen uitstekend voor de dag kwamen, is het definitieve be
sluit gevallen. En opgetogen zeggen de bewoners van Pisa nu: We gaan naar Rome!
Pisa zal tijdens de Spelen moeten
concurreren met andere Italiaanse ste
den, die hun specialiteiten komen pre
senteren. Het levende schaakspel uit
Marostica, dat om de twee jaar wordt
opgevoerd (het zou eigenlijk pas in 1961
aan de beurt zijn), het middeleeuwse
voetbalgevecht uit Florence, de boog
schutterswedstrijd door bewoners van
Gubbio en het historische steekspel uit
Foligno zullen een prachtige afleiding
vormen voor degenen, die naar de ver
richtingen van de moderne gladiatoren
komen kijken.
Het Gioco del Ponte oftewel het Brug
spel moet volgens sommigen dateren uit
de Romeinse tijd. Het vindt normaal
plaats op de brug over de Arno (overi
gens een bouwwerk zonder geschiede
nis), maar omdat het natuurlijk niet mo
gelijk is deze even naar het Circo Mas
simo over te brengen, heeft men voor
deze gelegenheid een (veel kleinere)
houten stellage in elkaar getimmerd.
Afgezien hiervan zal men in Rome tot
in onderdelen nauwkeurig de procedure
volgen, waaraan de inwoners van Pisa
en miljoenen vreemdelingen in de loop
van de eeuwen al zoveel plezier hebben
beleefd.
Italianen zijn er dol op in oude kos
tuums te manifesteren. Als in zoveel
andere steden, waar elk jaar oude fees
ten worden gehouden, geldt het in Pisa
als een bijzondere eer waardig te wor
den gekeurd aan het spectakel deel te
nemen. Al met al worden honderden
mannen voor het jaarlijks optreden uit
gekozen. Zij worden in twee groepen
l
verdeeld, de eigenlijke strijders om het
bezit van de brug, maar daaromheen
bewegen zich met bestudeerde waardig
heid tientallen fraai uitgedoste figuren,
die dienst doen als pages, herauten en
erewachten.
Elk van de groepen heeft een vier
kante, in een punt toelopende tent als
hoofdkwartier aan beide zijden van de
brug. Voordat de strijd begint trekken
de groepen, wijd uit elkaar lopend en
in keurige marsorde, door de straten
van de stad: om zich te laten toejuichen
door hun supporters en de beledigingen
te incasseren van do aanhangers der
tegenpartij. Er zijn tribunes opgericht
voor de bevoorrechten, die op tijd plaats
hebben besproken; de balkons zijn tot
instortens toe bezet en op de trottoirs
staan hagen toeschouwers zich te ver
dringen. Nog is er vrede tussen de leden
van de Mezzogiorno (middag)-groep en
die van de Tramonto (zonsondergang)-
groep. Maar sinister bassen de trommen
en krijgshaftig worden de trompetten
gestoken. Er zit werkelijk iets in de
lucht van een sensationele gebeurtenis.
Die spanning kan zich straks ontladen
in het spiegelgevecht. Hoe de strijden
den daarbij ook te keer gaan, het kan
tegenwoordig niet meer voorkomen, dat
zij volledig in de ban van de realiteit
raken: in de middeleeuwen moet het er
dikwijls zo heet bij zijn toegegaan, dat
tegenstanders onbarmhartig in het wa
ter werden gesmeten. Het werd hoog
stens als een ietwat onaangename bij
komstigheid beschouwd, wanneer er
enkelen verdronken.
Het spel gaat beginnen. De standaard
dragers van beide partijen begeven zich
met plechtige schreden op de brug. Zij
worden op een afstand gevolgd door de
krijgslieden. Afgezien van het trom
geroffel en het luiden van een klok is
het zo stil als het met een auditorium
van tienduizenden maar kan zijn. Aan
moedigingen of applaus tijdens het ge
vecht zijn streng verboden en het pu
bliek houdt zich er altijd met loffelijke
discipline aan.
De standaarddragers blijven staan en
worden gepasseerd door de strijders.
Tijdens de repetitie voor de Olympische
Spelen had men op de „nood"-brug een
stelsel van palen geplaatst, precies in
het midden. En tegen dit hekwerk, zo
danig gemaakt dat alle spelers erachter
of ertussen konden plaatsnemen, wordt
nu met inspanning van alle krachten
geduwd. Het is een vrij warm karweitje,
want de zon doet zijn uiterste best en de
zestiende-eeuwse kostuums van de deel
nemers zijn niet bepaald van moderne
lichtgewicht stoffen vervaardigd. Lang
duurt het voordat er tekening in de
strijd komt. Een halve meter winst
door de Mezzogiorno-groep wordt on
middellijk beantwoord door een extra
aanwending van energie door de Tra-
montos. En al die tijd schijnt het leven
in Pisa verstard te zijn. Er klinken wel
vaag tot de oever van de Arno de ge
luiden uit andere stadsdelen door een
onbestemd grommen als de grootste ge
mene deler van veraf verkeerslawaai
maar om en nabij de kampplaats blijft
het stil.
Tot het gevecht een definitieve wen
ding neemt. Onweerstaanbaar dringt de
Tramonto-groep op en het succes inspi
reert tot nog grotere inspanningen. Mez
zogiorno is reddeloos verloren de
terugtocht gaat al sneller en sneller en
ontaardt zelfs in een wanordelijke
vlucht. Het is een smadelijke nederlaag.
En dan pas dondert het gejuich en het
applaus over het water. Beide partijen
mogen een deel ervan aanvaarden als
beloning voor een kleurige manifestatie.
De vijandschap is voor een jaar uit
Pisa verdwenen. Dat blijkt het best en
kele uren later, wanneer het feest met
een maaltijd wordt besloten. Broederlijk
toasten Tramonto en Mezzogiorno dan
op eikaars gezondheid.
De componist Walter Piston heeft be
kend gemaakt, dat hij zijn professoraat in
de muziek aan de Harvard universiteit wil
neerleggen om zich geheel aan componeren
te kunnen wijden. Hij heeft de leerstoel
aan Harvard ruim dertig jaar bezet. Zijn
symfonieën, concerten, kwartetten en
andere werken hebben in de Verenigde
Staten en Europa veel weerklank gevon
den. Kort geleden heeft het Philadelphia
Orchestra hem de compositie van een
nieuwe symfonie opgedragen.
Advertentie
Dit is de titel van het nieuwe boek van
Dr. W. de Kok. Alles over zwangerschap,
geboorte, babyverzorging en kleuter
opvoeding. Dit waardevolle boek (184
pagina's in fraaie omslag) krijgt U ten
geschenke bij aanschaffing van een
67. Na de avondkoffie, als de zon was ondergegaan, iverd het erg rustig in Kabou
terdorp; dan zag men achter de ramen van de kabouterhuisjes de lichtjes uitgaan.
Want als men 's morgens al heel vroeg gaat werken, moet men ook bijtijds naar
bed gaan, niet? Zo zochten de kabouters dan hun bed op en in al die huisjes werd
hel stil.
Buiten stond de maan boven de bomen en wierp haar zilveren licht over het sla
pende bos
Advertentie
Niet alle huisvrouwen over de gehele wereld
koken tegelijk. Maar één ding hebben ze
gemeen voor het binden van groenten,
soepen en sausen gebruiken zij Maïzena Du-
ruyea - het ideale bindmiddel.
17)
„Wat is er met je 38 mm. gebeurd?" vroeg Luke
onverwachts.
„Acht enHenry lachte kort. „Je weet dus alles
van mijn revolvers af."
Luke zei met zijn vriendelijke stem: „Natuurlijk. Ik
heb de vergunningen nagekeken."
„Ik begrijp het. Nu dan, de 38 mm. ligt al meer
dan een jaar in het meer. Ik was aan het schijfschie
ten op de boot, het was voordat mijn gezondheid zo
slecht werd. Maar mijn rechterhand werd toen al stijf
en ik liet de revolver per ongeluk vallen."
Luke zei zachtjes: „Ik zou er wat onder durven ver
wedden dat jij beter met je linkerhand schiet dan de
meeste mensen met hun rechter," en wendde zich tot
John. „Jij hebt een 38, niet?"
„Ja, en ik heb ook een geweer. Het geweer heb ik
onlangs gebruikt, misschien twee of drie weken ge
leden. De revolver nee, die heb ik niet gebruikt."
„Laat ze me eens zien. De revolvers van de rechfer
heb ik zoëven al gecontroleerd. Roddy heeft ze me la
ten zien. Hij had een jachtgeweer, een gewoon geweer
en een 45 mm. revolver, allemaal aanwezig en aan
gegeven. Geen daarvan was kortgeleden gebruikt. Na
tuurlijk veronderstel ik dat de revolver, waar de rech
ter mee is doodgeschoten, in het meer ligt."
Zonder zijn lome, zachte manier van praten te ver
anderen en weer naar de hemel kijkende alsof hij ver
wachtte daar misschien een regenwolk te bespeuren,
zei de sheriff: „Ik hoor dat jij gisteren ook een beetje
ruzie met de rechter hebt gehad, John?"
John strekte juist zijn hand uit naar zijn glas. Met
een ruk trok hij de hand terug. „Hoe weet jij dat?"
„De „draadloze", John," zei Henry.
„Om het je precies te zeggen. Zack heeft het me
verteld," zei de sheriff.
„Nu, ja dan," zei John, „dat is zo. Gisterochtend
was ik oleanders aan het verbranden en toen kwam
de rechter erbij en maar hoe weet Zack dat?"
Luke haalde de schouders op. „Hij wist het. Ga door."
„Nu, dat is eigenlijk alles. De rechter was woedend,
hij hield zijn zakdoek voor zijn neus om geen last
te hebben van de rook. Ik haalde de brandslang en
bluste het vuur, maar dat maakte hem nog wilder
en toen ging hij zijn huis binnen. Ik denk dat de rook
van het smeulende vuur net zo erg was als van de
vlammen, vooral voor iemand die een slecht hart
heeft."
Cayce vroeg verbaasd: „Had de rechter een slecht
hart?"
Roddy stak op zijn gemak een sigaret op en ant
woordde: „Hij heeft een of twee de dokter noemde
het „aanvallen" gehad. Het scheen zijn hart te zijn.
Niets ernstigs, maar de rook van de brandende olean
ders is misschien slecht voor hem geweest. De plant
is giftig, iedereen kan op de rook ongunstig reageren."
„Ik heb er geen last van gehad," zei John.
„Waarschijnlijk stond jij uit de wind. En met hand
schoenen aan.."
John keek verontwaardigd. „Ik draag altijd hand
schoenen als ik buiten werkjes opknap. Spinnen en do
rens. En giftige planten, die ik niet ken."
Luke zei: „Oleanders verbranden is niet goed. John.
Het had dodelijk kunnen zijn voor de rechter."
John staarde Luke aan: „Bedoel je dat het hem
een hartaanval had kunnen bezorgen?"
„Ik geloof dat het mogelijk was geweest," zei Luke.
„Hoe dan ook, hij dacht het."
„Maar ik wilde alleen maar een paar oleanders op
ruimen. Ze begonnen te groot te worden. Ik heb er
een stuk of wat gekapt en toen gewacht tot ze droog
waren om te verbranden. Ik heb er geen last van
gehad," zei John nog' eens.
De sheriff gaf zijn zoeken naar een regenwolk aan
de volkomen heldere hemel op en staarde nu voor zich
uit. „In elk geval, de rechter is niet aan een hartaan
val gestorven. Ik weet niet of ik goed ben ingelicht
over dat stuk land waar jij op woont, John. Ik weet
dat jij en hij knikte in de richting van Cayce
Cayce's vader vrienden waren. Ik weet dat jullie bij
elkaar waren toen hij stierf.."
„We waren niet bij elkaar. Hij zat in een stelling
van de verbindingstroepen, terwijl ik met wat mannen
op een vooruitgeschoven post bezig was met een ra
dio; waarschijnlijk lag ik verborgen achter een rij
struiken, terwijl de helft van de geweren om me heen
al tot zwijgen was gebracht."
„We weten allemaal waarom je hier bent gekomen.
John jij en Cayce's vader hadden het zich zo voor
gesteld. Heeft Laurence Clary of de rechter of iemand
anders je ooit een akte voor dat stuk land gegeven?"
„Nee. Ik zou het gekocht hebben, maar de rechter
zei dat het goed was, dat ik er een huis op bouwde
en er bleef wonen zolang als ik wilde."
„Als dat land niet van jou is, John, waarom heb je
er dan draad om aangebracht?"
John staarde de sheriff aan. „Och, omdat ik dat wilde.
Het is ook niet helemaal omheind.."
„Het grootste gedeelte wel," zei Luke. „Je hebt nog
maar enkele meters draad te spannen tussen jouw
land en de oostelijke sinaasappelboomgaard van Clary,
en het is helemaal omheind."
Het leek alsof Henry een onwillekeurige beweging
maakte met zijn rechterhand, alsof hij iets wilde te
genhouden dat hij zag aankomen. John zei: „Maar
waarom zou ik het niet doen? Niemand heeft er last
van."
„Wel John," zei de sheriff, „jij bent advocaat. Je
hebt meer dan zeven jaar op dat stuk land gewoond.
Dat loopt al aardig naar de tien jaren toe. Als je alles
omheint en je hebt belastingen betaald, is het land
van jou. Dat is squattersrecht." John zei langzaam:
„Ik heb de belastingen betaald. Elk jaar, zolang als
ik hier ben. Ik vond dat ik dat behoorde te doen en
het was niet zo'n erg hoog bedrag. Maar ik heb het
betaald omdat ik dat zelf wilde. Dat land is niet van
mij. Ik heb er mijn huisje op gezet, zeker, Laurence,
en de rechter ook, zeiden dat het te laag lag om er
bomen op te planten, dat het voor hen geen waarde
had. Geen van beiden zeiden ze dat ik huur moest
betalen. Toen ik na de oorlog hier kwam omdat
omdat me niets anders te doen stond en omdat Lau
rence me had gezegd dat ik het moest proberen
zei de rechter dat ik mijn gang maar moest gaan
en op het land mocht bouwen. Ik kon daar blijven zo
lang als ik wilde. Maar het land is niet van mij."
„Maar er is toch eens iemand geweest om er een
bod op te doen, is dat niet zo?" zei de sheriff.
„Ja, maar ik zei hem dat het niet van mij was. Ik
kon het niet verkopen. Hoe weet jij dat allemaal?"
„Die dingen worden rondverteld," zei Luke. Dat was
volkomen waar, er was een merkwaardige, zeer ac
curate „draadloze" die de dicht aaneengesloten ge
meenschap verbond behalve de keren dat de ge
meenschap er hardhandig door werd uiteengerukt. „Het
was een stel mensen uit het noorden, een man en
zijn vrouw hadden zin in een huis aan het meer. Ze
vroegen Jenkins van de benzinepomp in Val Roja van
wie het land was. Het enige stuk dat niet in cultuur
gebracht is, is de plek waar jij woont. Jenkins heeft
het hun verteld. De grond is tegenwoordig kostbaar
in deze buurt."
„Ik heb de rechter niet doodgeschoten om dat land
te kunnen verkopenbegon John heftig.
„Niemand behalve de rechter zou dat misschien ver
hinderd hebben. Cayce zou geen bezwaar gemaakt
hebben."
John sprong op en ging weer zitten. „Hoor nu eens,
Luke! Ik zou heus niet proberen iets te verkopen dat
niet van mij was."
Luke zuchtte. „Het lijkt net of ik het op jou ge
munt heb, John. Maar er is nog iets dat me is op
gevallen, dus moet ik daar toch maar naar vragen."
„Vraag maar," zei John.
Cayce zag dat Judith zachtjes naar binnen was ge
gaan, en muisstil vlak achter de voordeur stond. Haar
witte jurk kwam duidelijk uit in de donkere hal. Sam
stond nu naast haar en luisterde ook. Och, waarom ook
niet?
„Je zei dat je niemand in de buurt zag toen je
de rechter vond, John. Geen revolver. Niets. Dat lijkt
nogal merkwaardig," zei Luke.
„Maar zo was het toch," antwoordde John eenvoudig.
„Luke, als je iedereen gaat beschuldigen die wel
eens ruzie met de rechter heeft gehadbegon
Henry.
(Wordt vervolgd)
TIEN TEGEN EEN" door Denis Barn-
ham, uit het Engels „One man's window"
vertaald door G. H. H. Schroder (Prisma-
boek, Het Spectrum, Utrecht/Antwerpen).
De titel geeft de verhouding weer van
de strijdkrachten die in de laatste wereld
oorlog Malta aanvielen respectievelijk ver
dedigden. De ongelijke strijd is door ds
oud-Spitfirepiloot Barnham beeldend be
schreven.
„GEVECHT MET DE NACHT" door Pat
Frank, uit het Amerikaans „Hold back the
night" vertaald door Chr. Hilsum-Beuckens
(Prismaboek, Het Spectrum, Utrecht/Ant
werpen).
Het verhaal van een compagnie Ameri
kaanse mariniers, die in Korea met moed
en vindingrijkheid de terugtocht van Ame
rikaanse troepen dekken.
„AVONTUUR ACHTER HET IJZEREN
GORDIJN" door Eric Williams, uit het
Engels „Dragoman Pass" vertaald door
G. H. H. Schroder (Prismaboek, Het Spec
trum, Utrecht/ Antwerpen).
De auteur van het beroemde „The woo
den horse" geeft in dit boek in roman
vorm een verslag van zijn geslaagde poging
om een, uit aanvankelijke communistische
sympathieën naar Roemenië uitgeweken,
Engelse hoogleraar te helpen vluchten
naar Turkije.
„OPDRACHT BIJ DE POOL" door Hen
ri Vernes, uit het Frans „Mission pour
Thule" vertaald door H. van Budél (Mara-
boe-pocket, J. M. Meulenhoff, Amsterdam).
De piloot van een vliegtuig dat naar
Thule vliegt hoort van zijn enige passagier,
die stervende is, dat er een geheime lading
in het vliegtuig is. Een spionageverhaal,
met een A-bombardement als dreigende
achtergrond.
Een humoristisch verhaal over het mon
ster van Loch Ness dat door een vliegende
schotel aangevallen zou zijn. Een nieuw
werk van deze bejaarde veelschrijver, die
onder ander „Whisky als water" op zijn
naam heeft staan.
„DOOD IN DE METRO" door Michel
Lebrun, uit het Frans „Un silence de mort"
vertaald door Eleonora A. M. Krüse (De
Gele Serie, Nijgh Van Ditmar, Den
Haag/Rotterdam).
Een reclameman verdenkt zijn vrouw
van een relatie met zijn directeur. Hij
pleegt een moord, echter op een dubbel
ganger van de directeur. Na allerlei ver
wikkelingen, chantage en een niet zo zui
ver verleden van de directeur, klaart de
hemel voor de reclameman op. Zijn vrouw
redt hem en hij wordtdirecteur.
