Horen en zien
|jl
CHIPBREUK
Oude kleren maken de man
Atphenaar
KONING BARBONIX I
DU
PANDA EN DE MEESTER-VODDENRAPER
HAMEA
ENGEL
nabeschouwingen
ió het zo
r
J
Verzending van zeepost
Kerstboeken voor
de kinderen
Echt
iets voor
Vader
Weens blad fulmineert
tegen eigen annonces
13
radio televisie
Interessante aanpak
Kerstviering Soestdijk
vanavond op t.v
De radio geeft vrijdag
7 elevisie programma
NIEUWE RAGE IN WASHINGTON
Zuidamerikaanse
Kreuder
Gevreesde bijenziekte in
Zeeuws-Vlaanderen
geconstateerd
LISTIGE
LARVE
Taxi-oorlog in Londen
op til
ONS VERVOLGVERHAAL DOOR
RUTH ASPINALL
Vertaling: Margot Bakker
Zeeploze toiletzeep
DONDERDAG 22 DECEMBER 1960
55. Panda moest heel wat pilletjes en
glaasjes water uitdelen, voor opa en oude
Sammy weer een beetje op verhaal waren
gekomen. Hierdoor kregen opa's schoon
zoon en de zoon van Sammy de gelegen
heid om zich van hun eerste schrik en
verbazing te herstellen. „Ga nu maar
gauw naar hids, vader," zei heer Roel
tegen oude Sammy. „U ziet nu zelf wel,
dat Uw gezondheid er niet tegen kan,
wanneer TJ de hele nacht in oude koude
gebouwen rondhangt." „Juist," zei opa's
schoonzoon, „dat is niets voor iemand op
leeftijd. Gaat U allebei nu maar gauw
naar huis en naar bed. U hebt rust nodig".
„En een warme kachel," vxdde heer Roel
aan. Maar nu sprong oude Sammy verhit
overeind. „Jij wilt me weer achter de
kachel laten duiten, hè?!" riep hij, „maar
dat is voorbij Mijn vriend David heeft
me wakker gemaakt! Ik zal niet meer dut
ten, terwijl mijn zoon de mooie meneer
speelt, maar onderhand bezig is met duis
tere smokkelzaakjes!" „Bravo, Sammy!"
riep opa, „we zullen die knulletjes eens
een eerlijk beroep leren! En als ze niet
doen, wat we zeggen, betekent dat de ge
vangenis voor hun en hun smokkelbende!"
Al eens meer hebben wij onze waarde
ring uitgesproken voor de semi-documen-
taire programma's van de N.C.R.V. Gis
teravond was er weer zo een. Onder de
titel „Een stem en een schaduw" werd
het probleem van de oude dag aangesne
den, waarbij men aan de hand van een
gedramatiseerde levensschets van een di
recteur-met-pensioen wenste te betogen
dat men net zo oud is als men zich voelt en
het verkeerd is zich niet voor te bereiden
op de tijd, waarin men aan het maatschap
pelijk leven een minder werkzaam aan
deel neemt. Voor deze conclusies zorgde
een deskundig commentator, wiens inzich
ten de moeite waard bleken om aangehoord
te worden. Dit hele programma trouwens
muntte uit door een interessante aanpak
van de stof. De vaste rubrieken „Pas
geperst" en „Attentie" bleken ook al boei
end en verhelderend. Aleen betreurden wij
het dat de camera te nauwkeurig de reac
tie bespiedde van een vrouw, die op het
televisiescherm een filmpje zag, waarop
haar echtgenoot in Nieuw-Guinea het
woord tot haar richtte. Men kon toch wel
begrijpen, dat zij haar ontroering niet
zou kunnen bedwingen. Dit soort intimi
teit blijve voorbehouden aan de betrok
kenen.
Beeldschermer
Het N.T.S.-journaal zal vanavond te
22.30 uur een extra-uitzending verzorgen
in verband met de kerstviering op Soest
dijk. Een filmreportage van de viering door
het koninklijk gezin met het personeel in
de garage van de koninklijke marechaussée
is daartoe vanmiddag opgenomen.
Tijdens deze viering leest Koningin Ju
liana het kerstevangelie voor. Prins Bern-
hard zal het personeel toespreken in een
persoonlijke boodschap, tei-wijl prinses
Marijke meewerkt aan een kerstspel.
HILVERSUM I. 402 m. 7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.30 Voor de jeugd.
7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en overweging. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de vrouw. 9.35 Wa
terstanden. 9.40 Gram. 10.30 Rex Pacificus, can
tate. 11.00 Voor de zieken. 11.40 Gram. 11.50 Als
de ziele luistert, lezing. 12.00 Middagklok - nood
klok. 12.04 Gram. 12.30 Land- en tuinbouwmeded.
1233 Kerstboodschap door Z.H. Paus Joannes
XXIII 13.00 Nieuws. 13.15 Zonnewijzer. 13.20 Lich
te muziek. 13.45 Vraagbaak voor vrouwen. 14.00
Sopr. en piano. 14.50 Gram. 15.30 Voor de zieken.
16.30 Krestliederen. 17.00 Boekbespr. voor de jeugd.
17.15 Kinderkoor. 17.40 Beursber. 17.45 Amateurs-
progr. 18.20 Onderdak voor jonge mensen, klankb.
13.50 Regèringsuitz.Emigratiepraatje van H. A.
van Luyk. 19.00 Nieuws. 19.10 Act. 19.25 Memo
randum. 19.30 Pol. lezing. 19.40 Verz.progr. voor
de soldaten. 20.30 Avondcollege: radiolessen. 21.00
De Kerstkaart, hoorsp. 21.40 Jong - oud - eeuwig,
godsd. gedachtenwisseling: 21.55 Gram. 22.25 Boek
bespr. 22.30 Nieuws. 22.40 Lichte muz. 23.55—24.00
Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7,00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 12.00 AVRO. 16.00 VARA.
19.30 VPRO. 21.00 VARA. 22.40 VPRO.
23.00—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Gram. en
act. 8.00 Nieuws 8.18 Gram. en act. 9.00 Gymn.
voor de vrouw. 9.10 Gram. VPRO: 10.00 Dit en
het andere, lezing. 10.05 Morgenwijding. VARA:
10.20 Voor de vrouw. 11.00 Voor de kleuters. 11.15
Vioolduo. 11.40 Gram. AVRO: 12.00 Zuidameri-
kaanse müz. 12.20 Regeringsuitz.: Voor de landb.
12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 Sport en prog
nose. 12.50 Pianospel. 13.00 Nieuws. 13.15 Meded.
en gram. 13.25 Beursber. 13.30 Kerstviering Min.
van Marine, Den Haag, rep. 14.30 Voordr. 14.50
Pianorecital. 15.00 Litteraire rubr. 15.20 Die Kind-
heit Jesu, Kerstoratorium. VARA: 16.00 Orgelspel
en zang. 16.30 Voor de Zieken. 17.00 Voor de
teenagers. 17.53 Act. 18.00 Nieuws. 18.15 Vlaamse
notities. 18.20 Lichte muz. 18.50 De puntjes op de
i, praatje. 19.00 Voor de kinderen. 19.10 Jazzmuz.
VPRO: 19.30 Nieuws. 19.35 Kerstfeest voor de
kinderen. 20.35 Nederl. kamerkoor, Kerstcantate.
VARA: 21.00 Gram. 21.50 Quizprogr. 22.15 Buiten
lands weekoverz. 22.30 Nieuws. VPRO: 22.40 Zorg
om de mens, gesprek. VARA: 23.00 Soc. nieuws
in Esperanto. 23.10 Muziekrevue. 23.55—24.00 Nws.
BRUSSEL. 324 m.
12.00 Nieuws. 12.03 Gram. 12.30 Weerber. 12.35
Gram. 12.50 Koersen. 13.00 Nieuws en weerber.
13.15 Orgelspel. 14.00 Ork.conc. 15.15 Gram. 16.00
Koersen. 16.06 Ork.conc. 17.00 Nieuws en weerber.
17.10 Gram. 17.45 Duitse les. 18.00 Gram. 18.10
Boekbespr. 18.20 Voor de soldaten. 18.50 Sport
kroniek. 19.00 Nieuws. 19.40 Kerstliederen. 20.00
Europese kerstliederen. 21.30 Kunstkaleidoscoop.
21.45 Gram. 22.00 Nieuws. 22.15 Kunstoverz. 22.45
Gram. 22.55—23.00 Nieuws.
Advertentie
Geneest ruwheid en schraalheid
VOOR DONDERDAG
NTS: 20.00 Journ. VARA: 20.20 Actueel progr
20.30 Documentair programma. 21.00 Een avono
uit, TV-spel. 22.30 Kerstviering op Soestdijk.
VOOR VRIJDAG
NTS: 20.00 Weekoverzicht en weeroverz. KRO:
20.30 Film over traditie van het Kindeke wiegen.
20.45 Progr. over de kraamverpleging. 21.15 Kerst
programma. 21.50 Voordracht. 22.10 Epiloog.
Om er in Washington werkelijk mo
dieus uit te zien, moest men zijn oudste
kleren aantrekken. Alleen zij, die het
eigenlijk niet bekostigen kunnen, gaan
goed gekleed. Zij, die het zich heel goed
kunnen veroorloven daarentegen, gaan
bar slecht gekleed. Ingewikkeld? In
tegendeel, de zaak is heel eenvoudig. De
kwestie is, dat het onder de aanzienlijke
jongelui, van Washington „bon ton" is
geworden zich te bewegen in wat men
vodden zou kunnen noemen.
Neem bijvoorbeeld een jongeman van
uitstekende familie, rijk, gehuwd met de
dochter van een Britse diplomaat, met een
adres in de beste wijk en het een of andere
regeringsbaantje, dat hij heeft aangeno
men om wat om handen te hebben. Deze
jongeman zou voor geen geld van de we
reld gezien willen worden in een keurig
opgeperste pantalon, een colbertjasje,
waar alle knopen aan zitten en een paar
nieuwe schoenen. Of neem een jonge amb
tenaar bij het ministerie van Buitenlandse
Zaken, die in zijn vrije tijd met een dure
sportwagen rondtoert, in een luxueuze
flat woont, waar hij nog duurdere schilde
rijen aan de wand heeft hangen en zeld
zame boeken verzamelt. Deze jongeman
draagt zonder uitzondering overhemden,
waarvan de boorden gerafeld zijn en soms
betrapt zijn chef (die wèl voor zijn brood
moet werken) hem er op, dat hij een
scheur in zijn overhemd heeft, die van de
boord tot het middel reikt.
Indien het baantje het nu voorschrijft,
dan kan men op weekdagen desnoods wel
verschijnen in een pak zonder vlekken of
gaten en nietgepoetste schoenen, maar op
zaterdag en zondag draagt men de „uni
form" van de goedgeklede minderheid.
Dat bestaat uit: schoenen van welke soort
dan ook, mits zij maar oud en enigszins
kapot zijn, wollen sokken, khaki slacks,
Advertentie
KRUISWEG 47.-49 HAARLEM
bij voorkeur met verfvlekken of lichtelijk
bespat met olie van het soort dat men in
dure sportwagens gebruikt, een wit of ge
kleurd hemd met een gehavend boord,
geen das, een tweed sportjasje, waarvan
de elebogen gelapt zijn met leren stukken
of een trui met motgaten. De allerlaatste
verfijning is het dragen van een jasje en
broek, die bij velschillende pakken beho
ren, mits de twee dan maar niet bij elkaar
kleuren.
Daarbij is het van essentieel belang iets
te dragen, waarvan men kan zien, dat het
duur was, toen het gekocht werd. Dat kan
bijvoorbeeld een zeer exclusief horloge zijn
of een zakdoek gemaakt van echt Iers lin
nen met een monogram er op geborduurd
of een paar avondschoenen, mits die maai
de 'nodige barsten vertonen. En natuurlijk
getuigt het nooit en te nimmer van slechte
smaak, een goed gevulde portefeuille bij
zich te dragen.
Advertentie
Grote Houtstraat 181
Haarlem - Tel. 14444
Peter Kreuder, die de ouderen zich her
inneren als een van de meest succesvolle
Duitse operette-componisten van de „film
tijd" der operette, is voor de Nederlandse
televisie geen onbekende. Onlangs gaf hij
een amusant en boeiend recital die bijna
een „one man show" werd. Het is geen
wonder dat deze muzikale „ouderling" tij
dens zijn recent verblijf in Zuid-Amerika
geïnspireerd werd tot nieuwe composities
op het thema van de Zuidamerikaanse
volksmuziek. Hij heeft twee nummers ge
schreven die als een hulde aan Zuid-Ame
rika kunnen worden opgevat: „Rio de Ja
neiro" en „Argentinië-serenade". Op deze
manier heeft Kreuder waarschijnlijk toe
gang gevonden tot de muzikale gemoede
ren van de hedendaagse jongeren, die niet
van zijn operettewijsjes houden. De twee
nieuwe wei-kjes zijn op de plaat vastge
legd (Palette Pb.40050) en het zijn geluk
kige syntheses geworden tussen de zonnige
landen en de karakteristieke, bijna nuch
tere doch altijd charmante „Kreuder"-
techniek.
Een ander nieuwtje: de Brusselse „Cou
sins" zonen van vier zusters, dus in
derdaad neven die in de Belgische
hoofdstad zeer populair zijn bij de teena
gers, hebben een plaat gemaakt met hun
succesnummers „Kill Watch" (Rock) en
„Fuego" (Cha cha cha), die reeds in di
verse landen is uitgebracht en nu ook in
ons land verkrijgbaar is (Palette Pb.
40047). Een aardige wetenswaardigheid is
nog, dat „The Cousins" niet alleen hun
naam ontleend hebben aan het feit dat zij
neven zijn, doch ook aan de Bi-usselse
jeugdclub van die naam, waar zij het
eerst optraden. De Belgische televisie
heeft zich ook al over het viertal ontfermd.
Een door bijenhouders zeer gevreesde
mijtziekte heeft in westelijk Zeeuws-
Vlaanderen de kop weer opgestoken. De
ziekte is geconstateerd op een zestal bijen
standen in Aardenbui-g, Cadzand. Oostburg
en Breskens. De bijen op de besmette stan
den zijn vernietigd. De eigenaren krijgen
een vergoeding voor de geleden schade,
doch dit verlies betekent desniettemin een
grote slag.
De mijtziekte wordt veroorzaakt door
een spinachtige mijt van 0.25 mm dooi--
snede. Deze dringt de luchtbuizen van de
bij binnen en vegeteert door het zuigen
van bloed. Zijn er grote aantallen mijten
in de luchtbuizen aanwezig, dan bemoei
lijken ze de ademhaling der bijen. Een
bijenvolk dat door deze ziekte aangetast is
is gedoemd te sterven. In België komt de
ziekte veel voor en daarom is reeds jaren
geleden in de grensstreek een vervoerver-
bod van bijenvolken van de besmette ge
bieden naar overig Nederland ingesteld
Als we over de mierenleeuw spreken,
hebben we de larve op het oog van het
mierenjuffertje, een op een libelle gelij
kend insect. Deze larve de mierenleeuw
dus is aan de kop gewapend met een
paar vervaarlijke tangen die vlijmscherp
zijn en hard als staal. In losse zandgrond
graaft dit dier een kleine, trechtervormige
kuil en verbergt zich op de bodem daar
van zó diep onder het zand, dat alleen de
kop met de vreselijke tangen zichtbaar is.
Kuiert nu een insect, bij
voorbeeld een mier, langs de
rand van deze trechtervormige
kuil, dat raakt het losse zand
in beweging en dit is dan het
moment waarop de mieren
leeuw gewacht heeft. Want
vanuit haar loopgraaf opent
zij een borbardement en gaat
met zandkorrels gooien naar de argeloos
wandelende mier, die tengevolge hiervan
haar houvast verliest en naar beneden
glijdt Wel tracht het slachtoffer weer
ijlings langs de wand omhoog te klaute
ren, doch dan wordt zij opnieuw met zand
bekogeld, zodat ze verder omlaag glijdt en
in de vreselijke kaaktangen van de mie
renleeuw valt, die haar direct met een snel
werkenl zenuwgif en daarna met een ver
terende stof injecteert, waarna de gulzig
aard niet anders te doen heeft dan de
prooi uit te zuigen. Het lege chittine-
pantser van de mier wordt na beëindiging
van de maaltijd achteloos over de trechter-
wand naar buiten geworpen als getuigenis
van het lugubere drama dat zich in deze
kuil heeft voltrokken.
Wie medelijden mocht gevoelen met het
lot van de niets vermoedende mier en wie
snakt naar gerechtigheid en vergelding,
zal het goed doen te vernemen, dat vroeg
of laat de meeste van deze struikrover
achtige mierenleeuwen een soortgelijk lot
te wachten staat. Want dit dier, dat op het
gebied van valkuilen ware
meesterwerken weet te ver
vaardigen, kent bij nadering
van het gevaar geen andere
mogelijkheid dan zich in te
graven. Hoewel de lichaams
bouw wel andere vluchtmoge-
lijkheden zou toelaten, weet
de mierenleeuw toch nooit
anders te bedenken dan zich in de grond
te verstoppen. Zelfs bij een harde onder
grond tracht zij hiertoe haar toevlucht te
nemen, zij het dan ook te vergeefs.
Nu we de aanvalstechniek van de mie
renleeuw hebben bewonderd, is het niet
minder interessant ook eens kennis te
nemen van dieren die het er op toeleggen
door anderen te worden opgegeten. Dat
hebben zij n.l. voor hun ontwikkeling
nodig!
Daarover een volgende keer.
H. Pétiïlon
(Nadruk verboden
~~N
89. Maar die goeie koning Barbonix voelde zich erg verdrietig, omdat, hij de enige
was in 't hele land, die geen baard kon krijgen. Het was ook erg hard voor hem, als
hij voor een paleisraam stond en daar buiten alleen maar mannen met prachtige
baarden zag. Ook in hel paleis waren alleen maar gebaarde mixiisters en hovelingen.
Daar moest de koning dag aan dag tegenaan kijken.
Wil je xvel geloven, dat de arme koning Barbonix vaak niet slapen kon 's nachts,
omdat hij er zo ongelukkig om was?
Een Londense autohandelaar, Michael
Gotla genaamd, lanceert binnenkort een
„vloot" van tweehondei-d geel geschilder
de autootjes in de Londense sti-aten om
daai-mee tegen de officiële taxi's te con
curreren. Geen taxichauffeur mag in Lon
den onderweg een passagier oppikken, ten
zij hij van de politie een speciale vergun
ning daartoe heeft. Die vergunning hebben
Gotla's chauffeurs en chauffeuses niet en
om de wet te ontduiken zullen de kleine
wagentjes alle uitgerust zijn met een ra
dio-telefoon. Wanneer men zo'n wagentje
dan op straat aanhoudt, vraagt de chauf
feur niet, waar men heen wil, maar reikt
zonder iets te zeggen de hoorn van de
i*adio-telefoon over. Men kan dan met het
„hoofdkwartier" van de taxi-ondex-neming
spreken en de bestemming van de reis
opgeven. Het „hoofdkwartier" geeft de or
der dan door aan de „dichtstbijzijnde wa
gen", in dit geval dus de auto, die men
zojuist heeft aangehouden. Gotla denkt,
dat hij met dit systeem vervolging zal
kunnen ontgaan. Het verschil is immers,
dat een passagier in een van zijn autootjes
formeel in een „huurwagen" rijdt in plaats
van in een taxi. Als het plan toch mis
lukt, dan gaat Gotla zijn tweehonderd
wagentjes als echte „huurwagens" exploi
teren. Hij gelooft er in ieder geval een
financieel succes van te kunnen maken,
want hij gaat zijn tai-ieven lager stellen
dan de officiële Londense taxiprijs. „Mijn
strijd tegen de Londense taxi's", zegt Got
la bescheiden, „zal een van de lioogtepun-
ten zijn van 1961."
Met de volgende schepen kan zeepost
worden verzonden. De data, waarop de
correspondentie uiterlijk ter post moet zijn
bezorgd, staan achter de naam van het
schip vermeld.
Argentinië: ss „Aludra" 26 dec.; Austra
lië: ss „Stratheden" 26 dec.; ms „Dresden"
29 dec. en ms „Willem Ruys" 29 dec.; Bra
zilië: ss „.Aludra" 26 dec., ms „Waterland"
28 dec. en ms „Lahnstein" 28 dec.; Canada:
ss „Statendam" 27 dec. en ms „Grindefjell"
28 dec.; Chili: ms „Weimar" 29 dec.; Ned.
Antillen: ss „Breda" 28 dec.; Nieuw-Zee-
land: ms „Willem Ruys" 29 dec.; Surina
me: ms „Marathon" 28 dec.; Unie van Z.
Afrika en Z.W. Afrika: ms „Wonosari" 27
dec. en ss „Clan Stewart" 29 dec.
53)
HOOFDSTUK XX
Valentine draaide zich slaperig om. Op de trap hoor
de zij Nannie's voetstappen. Zij werd wakker met de
schrik van iemand, die later ontwaakt dan gewoonlijk en
aanvankelijk niet beseft dat het zondag is. Ondanks het
slaaptablet had zij een onrustige nacht achter zich. Zij
was gekweld door alle dromen, die zij haar patiënten
zo goed zou kunnen hebben uitleggen.
Maar al gauw drong het duidelijk tot haar door, dat
het zondag was, hoewel niet een feestelijke zondag zo
als zij die tot voor kort gekend had. De moeilijkheden,
waarmee zij ingeslapen was, staarden haar opnieuw
aan. Vandaag zou zij Joe naar huis brengen, als Joe ten
minste niet op zijn besluit teruggekomen was. En van
daag kwam er geen post, zelfs de kleine kans die zij
daarin had overgehouden, was er niet. Wel wilde zij
's avonds de brief aan Paul schrijven en hem meedelen
dat zij naar Londen kwam. De voetstappen bleven voor
haar deur staan en later kwam Nannie binnen, met op
een blad haar ontbijt.
„Ben je eindelijk wakker, Valentine? Ik heb je laten
uitslapen. Je zag er de laatste dagen moe uit".
Valentine ging rechtop zitten. Zij trok het prachtige
wollen bedjasje naar zich toe, dat Nannie ter gelegen
heid van Kerstmis eens voor haar had gebreid.
„Ik had het nodig, Nannie. Ik voelde me gisteren
geen mens meer".
Nannie, met het blad op haar ene hand, ontruimde
met haar andere de bovenkant van het nachtkastje.
Valentine kwam haar te hulp.
„Jullie hebben het ook maar druk gehad na de schip-
breuk", zei Nannie.
„Veel te druk", zei Valentine. „Maar het luwt al
weer. Ik heb een week vakantie gevraagd".
„Dat is heel verstandig. Ik geloof niet dat het goed is
een heel jaar achtereen te wei-ken en dan al je vakantie
ineens op te nemen. Wanneer zal het zijn?"
„Morgen over een week. Maar volgende zaterdagmor
gen zal er wel iemand voor mij willen waarnemen.
Dan ben ik vrijdagavond al vrij".
„Ga je op reis?" vroeg Nannie. „In dat geval zou
ik de gi-ote schoonmaak kunnen doen. De winter is
voox-bij".
„Je bent zelf wel aan rust toe. Je moet in die tijd nu
niet dubbel hard gaan werken.
„Die rust neem ik wel als het huis schoon is", zei
Nannie.
„Ik denk zatex-dagmorgen op reis te gaan. Ik ga
naar Londen".
„Heb je nog iets van meneer Cleeve gehoord?" vroeg
Nannie.
„Nee, maar ik ga hem opzoeken".
Ik hoop, dat ik hem vind, dacht zij. Maar wat moest
zij doen als Paul haar brief niet beantwoordde en er
in zijn flat niemand aanwezig bleek? Hij kan heel goed
ergens anders zijn.
„Dat is dan in ox-de", zei Nannie. Jaren geleden had
zij letterlijk hetzelfde gezegd van geschaafde knieën,
die vei'bonden waren maar nog pijn deden. Mocht zo'n
knie, naar haar aanvankelijk „dat is in orde", toch
niet genezen, dan werd er met compx-essen gewerkt en
hielp ook dat niet, dan kwam de kokter. Zolang je iets
deed, dacht Nannie, waren er heel wat dingen die ge
probeerd konden worden voor je kon zeggen, dat iets
niet in ox-de was.
Natuurlijk was het haar niet ontgaan, dacht Valentine
nadat Nannie haar alleen gelaten had, dat Pauls plot
seling vertrek gevolgd was op een woordenwisseling
tussen hem en Valentine en dat Valentines somberheid
weer op zijn vertrek was gevolgd. Haar verdriet was
blijkbaar al even zichtbaar als het bloed dat vroeger uit
een gewonde knie stroomde. Maar Nannie verwachtte,
dat er nu wel gauw met compressen zou worden ge
werkt en zij had Valentine die zondagmox-gen een ex
tra lekker ontbijt gebi-acht. Valentine trok het bedjasje
dicht om zich heen en schikte de kussens zo, dat zij
haar glas sinasappelsap kon opdx-inken. Jasper streek
buiten het raam op de vensterbank neer en zijn snavel
raakte even de ruit, alsof hij haar aandacht wilde trek
ken. Zij verbeeldde zich dat hij met een verwijtend oog
naar haar ontbijt staai-de.
Haar gedachten gingen naar de bi-ief die zij 's avonds
aan Paul wilde schi'ijven. Het zou geen gemakkelijke
brief worden. „Beste Paul", met daai-onder de zakelijke
mededeling dan zij naar Londen zou komen en hem
hoopte te spreken, zou misschien het verstandigst zijn.
Maar het klonk zo kil en bovendien zou hij kunnen
denken dat zij over een misstap van zijn kant kwam
praten in plaats van over haar eigen fout.
Zij dacht nog over de bi*ief na, toen zij een botei*ham
hadden gegeten, Valentine de afwas had gedaan en
zij naar de garage ging om de wagen buiten te brengen.
Misschien had zij niet meer het x-echt, een brief aan
Paul te beginnen met „Liefste"! Maar zij besloot het
toch te doen, hoewel de inhoud zakelijk kon zijn, en
koi't. De brief diende zich al aan:
„Paul, liefste de volgende zaterdag kom ik naar
Londen en ik hoop je te kunnen sprekenAch nee,
zij wilde nu niet aan Paul denken. Zij moest naar me
vrouw Spencer, zij had beloofd Joe naar zijn moeder te
brengen. Zij moest voltooien wat Paul zo grootmoedig
begonnen was, zonder dat iemand hem daar tot dusver
zelfs maar voor had bedankt.
De wagen klom over de kam van de heuvelrij en
even lag Lanrhyn in de laagte, zoals het zich hier elke
keer weer voordeed: als een sprookjesstad, ordeloos
dooreengegooid, met huizen op allerlei hoogten. Rechts
passeerden haar twee ruiters. Het waren Elisabeth en
Maurice. Elisabeth had Maurice kennelijk ovei'gehaald
haar vaders makste paard te bestijgen en nu leei-de zij
hem rijden. Zij herkenden Valentines wagen en Elisa
beth wuifde. Maurice had blijkbaar geen hand te missen
en zijn starre glimlach bewees wel, hoe moeilijk hij
het vond op een paardex-ug te blijven zitten. Maar hij
zou het wel leren. Maurice leerde alles wat hij wilde.
Zij vond het die dag niet pijnlijk hen samen te zien.
Gistei-en was zij tezeer in haar verdriet opgesloten ge
weest om de aanblik van twee gelukkiger .medemensen
te kunnen vei'dx-agen. Maar vandaag was dat andex-s,
dank zij collega Smith, dank zij Joe en niet het laatst
dank zij Nannie.
De stad begon haar in te sluiten, vertrouwd en vrien
delijk. Bij de verkeerslichten sloeg zij linksaf en reed
door naar het huis van de familie Spencer.
Als altijd werd zij in de keuken ontvangen en de heer
des huizes was nu ook aanwezig. Hij droeg op zijn vrije
zondag een oud jasje, dat hem gemakkelijk moest zit
ten, en hij zat naast de kachel een pijp te x-oken. Hij
vex-ontschuldigde zich over zijn slox-dig uiterlijk.
„Gaat u toch weer zitten," zei Valentine, en zij gaf
het goede voox-beeld.
Mevrouw Spencer bleef bij het fornuis rondscharx-elen
en begon aan de onmisbare thee. Joe was er niet, maar
zij hoorde, dat hij boven bezig was.
„We hebben een nieuw pak voor hem gekocht", zei
mevrouw Spencer, terwijl zij de ketel op het fornuis
verzette als om het water spoedig te doen koken. „Ik
kon hem niet in die oude kleren naar huis laten gaan,
al is hij dan tien keer schipbx-eukeling".
„Nee, dat ging werkelijk niet", zei Valentine. „Mag
ik dat pak betalen? U hebt al zoveel voor hem uitge
geven en straks zit u zonder contanten".
„Joe wil het zelf betalen als hij zijn schadevergoeding
uitgekeerd krijgt, maar ik wil niet zeggen, dat het geld
niet best van pas zou komen. We hebben voor dat pak
iets van de spaarbank moeten halen. Maar dat mag Joe
natuurlijk niet weten. Hij is wat gevoelig op het punt
van geld. Die jongen is prima opgevoed, dat zeg ik".
„Ik kom het geld zo gauw mogelijk brengen", beloof
de Valentine. „We moeten maar eens overleggen, hoe
veel. U hebt heel wat onkosten voor Joe gemaakt".
„De nota van het pak heb ik hier", zei mevrouw
Spencer. Zij nam een stapeltje papieren van een meta
len pen op de kast en begon te zoeken. „En wat het
andere betreft dat was hem van harte gegund. Hij
heeft niets bijzonders gehad. Hij at wat de pot schafte
en in het begin maar een bedroefd klein beetje, de
stakker. Denkt u daar maar niet meer over, we hebben
het hem gx*aag gegeven. Het spreekt toch vanzelf, dat
je zoiets doet als iemand alles kwijt is? En we zijn erg
aan Joe gehecht geraakt, wat jij Bill?"
(Wordt vervolgd)
Zoals ieder jaar geeft de Uitgeverij van
Gorcum &Comp. N.V. Assen weer in de
serie „Naar 't zonlicht toe" een paar
bundeltjes kerstverhalen voor kinderen,
en ook dit maal weer van de combi
natie Coos Covens en mevrouw Dora
van der Meiden-Coolsma. Allereerst noe
men we „Het gebeurde in een gewone
stal" een bundeltje van 24 adventsver-
haaltjes, die aansluiten bij de Nederlandse
Adventskalender nr. 2. De omslag en de
illustraties zijn van Lies Veenhoven. Het
andere boekje is „Het kindje waar de we
reld op wachtte". Dit boekje biedt een
verzameling plaatjes van jeruzalem om en
bij de tempel met bijpassende teksten. De
illustraties zijn van Corrie van der Baan.
Het zijn beide kerstboekjes voor jonge kin-
deren.
Het kerstboek 1960, De Vonk", is samen
gesteld door de reeds genoemde medewer
kers en door R. Oostra. Dit boekje bevat
behalve verhalen, ook gedichtjes, een vers
je om te zingen, een raadsel, enz. De illus-
ti-aties zijn van Corrie van der Baan en
Elly van Beek.
Uitgeverij Ploegsma Amsterdam, stuur
de ons „Het Kerstboek voor de Jeugd",
achttien kerstverhalen bijeengebx-acht door
mevrouw D. A. Cx-amer-Schaap, die hier
voor een keuze maakte uit verscheidene
jaargangen van het bekende kerstboek
..Het Licht schijnt overal" en uit het kerst
boek „Zonneschijn". Zij heeft de verhalen
gesplitst in drie groepen: Voor kinderen
van 6 tot 8, van 8 tot 11 en boven 11
jaar. Het boek besluit met een klein een
voudig kerstspelletje voor de kleintjs van
ongeveer 5 tot 9 jaar, om zelf te speletf.-
Mevrouw Cramer-Schaap schreef het zelf
voor hen en geeft er.aan.'t eind enkele
aanwijzingen bij. De kinderen worden daar
mee in het kerstgebeuren betrokken. Het
spelletje heet „De Stal van Bethlehem."
Coby Krouwel verzorgde de illustraties.
Wij vinden dit boek, waar de vraag naar
goede kerstverhalen voor kinderen niet al
leen thuis, maar ook op scholen en club
jes. altijd groot is, een goede aanwinst.
Advertentie
Overal verkrijgbaar f f.35
In Wenen heeft zich woensdag de merk
waardige figuur voorgedaan, dat een
hoofdredacteur van een krant een beroep
op de lezers heeft gedaan om zich niets
van de advertenties aan te trekken.
Oscar Pollak, hoofdredacteur van het
orgaan van de socialistische partij „Ar-
beiterzeitung"wees er in zijn blad op,
dat de advertentiecampagne voor sterke
drank tegen kerstmis een hoogtepunt be
reikt. Hij betreurde het dat de onder so
cialistische controle staande organisatie
van coöperatieve winkels „zich aan dezelf
de zonde te buiten gaat en niets voelt voor
het afwijzen van dergelijke advertenties."
„Ik doe daarom een beroep op onze le
zers", aldus Pollak, „om de advertenties
waarin geestrijk vocht wordt aangeboden,
te negeren". Oostenrijkse artsen hebben
onlangs gewaarschuwd tegen het toene
mende drankmisbruik in Wenen. In de
Oostenrijkse hoofdstad zijn volgens hem
meer dronkaards en gevallen van delirium
tremens, dan in New York, hoewel deze
laatste stad meer inwoners heeft dan heel
Oostenrijk bij elkaar.
Het bestuur van de Oostenrijkse vereni
ging van dagbladuitgevers heeft zich
woensdagavond uitgesproken voor het be
ginsel van het „toepassen van zelfcontrole
door de pers" en voor de instelling van
een persraad.
