PANDA EN DE MEESTER*VODDENRAPER
Jonge Belgische televisiekijker
kan 23 stations ontvangen
KONING KARBON I Y I
Britten vermoeden romance van
hun populaire „Kerstprinses"
tHLit öf SwIfIifii lijb
Ezeltje uit Agadir
herkrijgt de vrijheid
MARTI
9
Een avondje thuis
De radio geeft zaterdag
7 elevisieprogramma
ALEXANDRA, TOONBEELD VAN TACT
ONS VERVOLGVERHAAL DOOR
RUTH ASPINALL
U WINT
DE PRACHTIGE WIEG
Dat de V.A.R.A. niet altijd kieskeurig is,
behoeft nog geen ondeugd te zijn. Wie niet
graag de gebaande wegen bewandelt, opent
menigmaal het uitzicht op een verrassend
panorama. Wat echter regisseur Kees van
lersel heeft bewogen om voor de uitzen
ding van donderdagavond zo'n modern
psychodramatisch onding te kiezen als
..Een avond uit." van Harold Pinter is ons
een raadsel. Niet alleen dat het allesbe
halve smakelijk is vanwege de would-be
scrabeuze situaties, welke het schept
onzinnig, zelfs al zou men ze met realiteit
willen afdoen het geeft er ook een
zwakke dramatische zin aan. Wij weten
langzamerhand wel, dat moederbinding
heel nare gevolgen heeft, maar de manier
waarop de hoofdpersoon in dit spel erop
reageert is niet om je anderhalf uur mee
bezig te houden. Zijn reacties maken hem
nergens dan alleen in het begin tot een
figuur met wie wij te doen hebben. Dan
houdt hij zo wild huis, dat wij niet langer
met hem zijn begaan en ons ook niet over
hem opwinden. Mensen zijn niet als wek
kers. Ze lopen niet af op het tijdstip dat
een auteur zulks veronderstelt. Zeker niet
wanneer hij er zoveel bombarie, ge
schreeuw en onwellevendheid voor nodig
heeft als hij ons beliefde voor te zetten.
Hij stalde daarmee tegelijk zijn tekort aan
werkelijke inspiratie uit.
De leden van de hoorspelkern troffen het
niet op dit stuk hun krachten te moeten
beproeven. Zeker, zij waren nu eens niet
alleen te horen, men zag hen ook, maar
daarmee is alles vrijwel gezegd. Hun gast,-
Henk van Dlsen; moest voornamelijk de
kastanjes uit het vuur halen wat hem op
heel wat sombere en half krankzinnige
blikken naar de kijkers kwam te staan.
Hij ontzag zieh niet, zodat wij over hem
niet te klagen hebben, zomin als over
Wiesje Bouwmeester, die de irritante moe
der al haar gefrustreerdheid meegaf. Fé
Sciarone zorgde dat ook de grote derde rol
naar beeld en gelijkenis van de werkelijk
heid op het scherm kwam. Voor de rest
moesten wij het doen met veel typetjes,
die soms bepaaldelijk niet leuk waren. Ook
de zogenaamde typerende situaties deden
gezocht en gewrongen aan.
Beslist geen tien met een griffel dus voor
Kees van lersel, al weet hij wel hoe hij
zo'n stuk in beeldvorm op zijn voordeligst
moet uitspelen. Wij vragen ons af of zo
vlak op Kerstmis niet iets fijnzinnigers te
vinden ware geweest. O, geen ethisch ge
murmel en gewriemel. Maar het avondje
uit van Pinter is nu net een ander uiterste.
Dan hebben wij meer waardering voor
de levensschets van Jacob Cats, een mooi
stukje litteratuurgeschiedenis dat wel tot
de verbeelding sprak. De reportage van
de kerstviering op Soestdijk bracht vooral
verrassend Prinses Marijke in beeld, ver
rassend om haar aandeel in het spel, dat
er werd opgevoerd. Deze toegift van de
iournaaldienst bevatte voorts fx-agmenten
uit de toespraak van Pi-ins Bernhard en
de voorlezing van het. kerstevangelie dooi
de Koningin. Een mooi besluit van een
maar gedeeltelijk, voldoening wekkende
t.v.-avond.
Beeldschermer
De jongeman heeft ook met een box
camera telkens het zogeheten testbeeld
van de t.v.-zenders gefotografeerd en hij
heeft, de foto's bijsluitend, aan de t.v.-
maatschappijen inlichtingen gevraagd. Die
hebben hem bevestigd dat hij inderdaad
hun uitzendingen had ontvangen. Als 23ste
„verovering" is er onlangs nog, gedurende
vijf minuten, Japan bijgekomen. Hoe dat
alles mogelijk is? In mei van dit jaai"
kwam de jonge Herreman, die als grens
arbeider in een weverij te Tourcoing werk
te, in aanx-aking met een weefmachine en
hij werd gewond aan zijn i-echterarm. Hij
kreeg ziekteverlof tot en met 31 deceirxber
van dit jaar. Thuis keek hij veel naar de
televisie en uit pure verveling draaide hij
op een keer, nadat de middaguitzendingen
van Rijssel waren beëindigd, nog wat aan
de knoppen van het t.v.-toestel van zijn
ouders. Plotseling zag hij een onbekend
testbeeld op het scherm verschijnen en dat
was natuurlijk genoeg om zijn nieuwsgie-
digheid op te wekken. Daarbij moet wor
den vermeld dat zijn vader, zoals velen in
de grensstreek, een t.v.-antenne van negen
meter lengte op zijn dak had gemonteerd.
Er bestaat namelijk in die streken een
soort wedijver: men wil meer stations ont
vangen dan zijn buurman. De vader van
Jaques had plezier in de vondsten van zijn
zoon en in de loop van de afgelopen maan
den heeft hij in totaal negen antennes op
de mast op zijn huis gemonteerd. Daarmee
heeft de zoon, al draaiend aan de knoppen
van zijn toestel en dankzij een vernuftig
systeem, waardoor de antennes kunnen
draaien aan de mast, nu al drieëntwintig
stations ontvangen.
Antenne van 25 meter
De deskundigen begrijpen niet hoe het
mogelijk is. Zij vermoeden dat zijn toeste
door een gelukkig toeval uiterst selectief
is, dat het huis van de familie zeer gunstig
is gelegen en dat de antennemast juist de
goede lengte heeft. Jaques Herreman moe
op 2 januari weer aan het werk. Hij heef
grootse plannen. Zodra hij genoeg zal heb
ben overgespaard van zijn salaris, wil hi;
naast het huis van zijn ouders een mast
van 25 meter lengte laten oprichten. Daar
aan wil hij al zijn antennes bevestigen in
de hoop dan een ongestoorde ontvangst
van 23 t.v.-stations te krijgen, hetgeen een
unicum in Europa zou zijn.
PARIJS Het ezeltje, dat tijdens de
ramp van Agadir in Afrika geboren werd
en waarover een Belgische verpleegster
zich toen ontfermd had, heeft woensdag
eindelijk de vrijheid en een waardig kost-
xuis in Rijssel (Frankrijk) gevonden. Het
dier, dat in zijn onschuld de Belgische
douane toch niet kon vermurwen omdat de
reglementen de invoer van ezels verbiedt,
werd bij zijn aankomst in Brussel, eind
november, door de autoriteiten vastgehou
den tot zijn diep teleurgestelde eigenares
hem ten einde raad naar de Parijse lucht-
xaven besloot door te stux-en. Meer dan drie
weken heeft het ezeltje, dat hier intussen
de naam „Doedoe" had gekregen, daar
doorgebracht in een goederenloods tussen
kratten, kisten en koffers. Loodspersoneel
zorgde er voor, dat Doedoe op tijd zijn
natje en droogje kreeg, maar erg gelukkig
zal hij zich, vastgebonden aan een stuk
touw, hier toch niet hebben gevoeld. Het
naderende kerstfeest heeft de directeur
van de Franse douane tenslotte blijkbaar
in de verlangde stemming van naasten
liefde en barmhartigheid gebracht, die het
hem mogelijk maakte een gaatje in het
Franse reglement te vinden, waardoor
Doedoe zich nu heeft kunnen bevrijden.
Hij is nu bij een boer in Rijssel onderge
bracht.
OOSTDUITSE CINEAST NAAR
HET WESTEN
De cineast Hox-st Durban heeft via x-adio-
Keulen bekendgemaakt dat hij zijn baan
bij de Oostduitse televisie heeft opgegeven
omdat zijn werkgevers hem opdi'achten
gaven die hem dwongen Westduitse wetten
te overtreden. Dui'ban had West-Duitsland
en Frankrijk tot zijn werkterrein voor de
Oostduitse televisie. Een andere klacht van
Durban was dat het door hem geleverde
materiaal verminkt wex-d uitgezonden.
In da
handigs
kneepfitt
De rtfzige blauwogige Prinses Alexandra
van Kent, volle nicht van Koningin Eliza
beth, wordt met Kerstmis 24 jaar en
steeds meer komt zij bij staatsiegelegen
heden op de voorgrond. Prinses Alexandra
is een lieveling van bet Britse volk en in
Australië, waar zij niet lang geleden rond
gereisd heeft, maken alle mannen, die haar
daar ontmoet hebben, het bekende gebaar
met de duim in de hoogte om te tonen,
toe populair zij bij hen is.
Alexandra heeft de „vacature" vervuld
die ontstond toen Prinses Margaret met de
niet-adellijke Antony Armstrong-Jones
trouwde waarna zij niet meer zo dikwijls
in het openbaar verschenen is. Na Ko
ningin Elizabeth is Prinses Alexandra de
gene, die de meeste officiële uitnodigingen
krijgt en al haar plichten als lid van de
koninklijke familie vervult zij volgens
ieders opinie met gratie en warmte. Prins
Philip heeft van haar gezegd: „Alexandra
gedraagt zich altijd op de juiste manier.
Bij haar gaat dat als het ware instinctief".
Zij had groot succes, toen zij onlangs het
koninklijk huis vertegenwoordigde op de
onafhankelijkheidsdag van Nigerië en daar
verscheen in een avondjurk die precies de
zelfde kleur had als het groen in de nieuwe
Nigeriaanse vlag. Er ging toen in Lagos
een storm van applaus op.
Alexandra staat in Londen bekend als
„de prinses, die van tien pond per week
rondkomen moet". Dat zal wel niet hele
maal waar zijn, maar een feit is, dat men
haar heel dikwijls in volkswarenhuizen
ziet, waar zij af en toe een goedkoop ja
ponnetje oppikt. Daarnaast heeft zij echter
een uitgebreide staatsiegarderobe en zij
weet die als een koningin te.dragen. Voor
officlële gê!egëhliedeh -ivorden haar Jrïerèn
ontworpen door Norman Hartnell en Vic
tor Stiebel, de mode-ontwerpers, die ook
de Koningin kleden.
Waneer Alexandra op eerste kerstdag
haar 24 ste verjaardag viert, zal zij die
dag naar gewoonte op het kasteel San-
ringham doorbrengen. Zij is een uitstekend
pianiste, zij danst^-voortreffelijk en speelt
een goede partij tennis. Daarnaast is zij
verzot op tuinieren en wanneer zij niet
in het een of ander deel van het Britse
gemenebest de koningin moet vertegen
woordigen, werkt zij in de tuin van haar
zomerhuis, „The Coppins" in Bucking
hamshire, waar zij samenwoont met haar
moeder, de hertogin van Kent. In de win
ter woont de familie, inclusief Alexandra's
twee broers in het paleis van Kensington
Vertaling: Margot Bakker
54)
„Ja, dat is waar", zei de heer Spencer en verschool
zich onmiddellijk weer achter zijn pijp.
Zij konden op het ondex-wex-p niet doóx-gaan, want Joe
zelf kwam binnen. Hij zag er keurig verzorgd uit en in
de hand droeg hij een klein koffertje.
„Een mooi pak heb je aan," zei Valentine.
Hij straalde.
„Ja, maar het is nog niet betaald. Wat zal móeder
straks wel zeggen?"
Hij gi-innikte.
„Zeg jij maar tegen je moeder, dat zij zich daarover
niet bezorgd hoeft te maken", zei de heer Spencer. „Dat
komt gauw genoeg in orde, let op mijn wooi-den".
Joe ging naar hem toe en legde zijn hand op de
schouder van zijn gastheer-.
„Nog bedankt voor alles wat u voor me gedaan hebt",
zei hij hees.
„Kom, kom, jongen. We zullen blij zijn als je terug
bent. Zeg dat ook maar tegen je moeder. En dan zou ik
maar een kopje wanne thee drinken voor de tocht
begint".
Mevrouw Spencer nam de grote aarden theepot en
begon de kopjes vol te schenken.
„Ik ben bij die mensen van het reisbureau geweest",
zei zij. „En 'dat is in orde. In april zal er wel plaats
voor Joe zijn".
„En in maart moet ik dan maar loopjongen bij de
een of andex-e zaak zien te wox-den", zei Joe.
Het theedrinken nam tamelijk veel tijd in beslag en
daarna moest Joe uitvoerig afscheid nemen en handen
drukken en nog eens voor alles bedanken. Valentine
ging tenslotte maar naar buiten om de wagen vast te
starten.
Het was al na vier uur. Zij liep het achtertuintje door
en ging naar haar wagen, die voor het huis stond. Zij
hoopte vurig, dat mevrouw Trefusis zou begrijpen, hoe
veel voorbereidingen er voor zo'n korte rit moesten
worden getroffen.
De zon was al een eind langs de hemel verschoven
sedert zij voor het huis van de familie Spencer was uit
gestapt. De straat lag inmiddels in de schaduw. Zij zag
vluchtig, dat er een andex-e wagen achter de hare ge
parkeerd stond. En toen keek zij beter. Naast de wagen
stond Paul. Zij meende dat zij droomde. Zij knippex-de
met haar ogen. Maar het visioen verdween niet.
Roex-loos en zwijgend staarden zij elkaar aan.
„Paulzei zij weifelend. Zij kreeg niet de kans
er iets aan toe te voegen, want Joe kwam naar buiten.
„Ha, meneer Cleeve. Gaat u ook mee? Fijn".
„Ja. Ik ben op reis geweest, Joe. Ik ben pas terugge
komen. Nannie vertelde me, dat dokter Manning je
naar huis zou brengen en toen ben ik ook maar geko
men". Paul leek een beetje achter adem te zijn. En
Valentine kon in het geheel geen woord uitbrengen.
„Hoe is het met uw been?" vroeg Joe.
„Dat gaat best, jongen. Bijna beter. Jij ziet er trou
wens ook prima uit, vergeleken bij de vorige keer dat
ik je zag".
„O, ja, ik ben genezen", zei Joe. „Nee, gaat u nou
voorin zitten, meneer Cleeve".
„Nee, Joe, jij voorin, daar was je anders ook gaan
zitten".
„Waarom gaan jullie samen niet achtexin zitten?"
vroeg Valentine, die eindelijk haar stem terugvond. Het
was maar een trillend stemmetje, hoox-de zijzelf, en
veel hoger dan andex-s. Zij ging achter het stuur zitten
en stai-tte met bevende vingers de motor. Als ik nu
maar niet tegen een trottoix-band bots of door een rood
stoplicht rijd, dacht zij.
Paul en Joe hielden zich aan haar verzoek en gingen
beiden achterin zitten. Valentine reed weg. Zij bepaal
de haar aandacht hardnekkig bij de wagen. Half ach
ter zich zag zij Joe tegen de familie Spencer wuiven.
Zij reden de heuvel weer op en Joe praatte druk, zo
dat Valentin* niets hoefde te zeggen.
„Ik wist niet eens, dat u weggeweest was, meneer
Cleeve".
„Ja, ik ben naar Londen geweest". Pauls stem klonk
tamelijk normaal, maar ook minder zelfverzekex*d dan
anders.
„O, wat fijn. Hebt u veel plezier gehad?"
„Niet bijzonder veel".
„Hoe kan dat nou?" zei Joe ontgoocheld. „Ach, ja,
u woont natuux-lijk in Londen. U bent eraan gewend".
„Dat is het. Ik vond het er van de week lang zo
mooi niet als in Cornwall. Maar je hebt er natuurlijk
wel mooie dingen". Paul begon Joe over Londen te ver
tellen en Valentine hoorde overduidelijk, dat het hem
moeite kostte.
Joe had zijn stem zo mooi gevonden en het was een
mooie stem. Hij had ook het echte schrijverstalent
voor het afschilderen voor wat hij zelf gezien had. Maar
Valentine luisterde meer naar de klank van zijn stem
dan naar de inhoud van zijn woorden, terwijl zij zich
tot het uitex-ste inspande om te vooi'komen, dat de man
achter haar al haar aandacht van het x-ijden zou aflei
den.
Zij klommen over de heuvelkam en weer ontmoette
zij Maurice en Elisabeth te paard, inmiddels op weg
naar huis.
„Ja, het Buckingham Paleis is wit aan de voorkant.
Het achterste stuk is ouder en heeft een geelachtige
tint. Er staan grote ijzeren hekken omheen, met ver
gulde puntenZij bevonden zich op de hoofdweg
naar Land's End en de weg naar de Hongerpunt.„In
het midden heb je een fontein. Pall Mall is x-ood ge
plaveid net een rode lopex-, die tot aan het paleis
is uitgex-oldDat was de zijweg naar de Honger--
punt. Zou Paul het nog weten?
„Hoe gaan ze eigenlijk naar binnen?" vroeg Joe.
„Ik heb op de plaatjes nooit een voox-deur gezien".
Zij hadden de zijweg bereikt, die na een gi'oot aantal
kronkelingen tenslotte bij Breve uitkwam. Valentine
dx-aaide het portierraam neer en gaf het teken dat zij
linksaf wilde. Zij tuurde in de achteruitkijkspiegel. En
daarin ontmoetten haar ogen die van Paul. Zij wendde
haastig haar blik af. Haar gezicht begon te gloeien en
de wagen vulde zich tot berstens toe met verx-ukking.
Zij nam de bocht zonder nog te kijken of er iemand
achter haar reed en het geluk was met haar.
„Neem me niet kwalijk, Joe, wat zei je?" vroeg
Paul.
Het rijden viel haar nog moeilijker nu zij wist, dat
Paul haar gezicht in het oog kon houden terwijl hij
met Joe babbelde. Maar zij bedwong zich en keek niet
meer in de spiegel. Eén handgreep zou het haar moge
lijk gemaakt hebben de spiegel van stand te doen ver
anderen, zodat haar gezicht er niet meer in werd weer
kaatst, maar zelfs dat liet zij na. Zij klemde de tanden
opeen en reed door. Achter zich hoorde zij Paul vrolijk
lachen, waarschijnlijk om een opmex-king van Joe. De
draad van hun gesprek was haar ontsnapt.
Het gesprek werd trouwens minder levendig, merkte
zij op, naarmate zij Breve naderden. Joe vroeg steeds
minder en gaf steeds kortere antwoorden en Paul, die
er niet voor voelde het gesprek alleen te voeren, staakte
de strijd halverwege de Westminster Abdij en zweeg
eveneens. Voor hen alle dx-ie nadei'de het beslissend
moment. Joe zou zijn moeder terugzien en zij zou met
Paul alleen gelaten worden. Zij voelde zich dwaas
zenuwachtig worden bij het vooxuxitzicht. Zij had hem
geschreven, zij zou naar Londen zijn gegaan en dan
had zij mogelijk haar houding kunnen bepalen. Maar
nu was hij tex-uggekomen, weer had hij haar overx-om-
peid en weer voelde zij zich onzeker. Overigens was hij
teruggekomen en eigenlijk was dat toch het belangrijk
ste. Valentine glimlachte, keek nu toch in de spiegel en
zag Paul, die teruglachte. Zij nam de laatste bocht en
reed het plaatsje binnen.
„Joe, zei zij, „je wilt natuurlijk liever alleen naar
binnen gaan?"
„Ja, eigenlijk wel. Is dat niet beter?"
Valentine knikte en stopte voor het hek van de kleine
woning, waar mevrouw Trefusis haar nieuwe bestaan
was begonnen. Ze zei: „Blijf ons nu niet meer be
danken, Joe. Pak je koffer en ga naar binnen. Je
ziet ons gauw genoeg terug."
(Wordt vervolgd)
te London, waar ook px'inses Margaret en
haar man 'n flat hebben. Er is veel ge
babbeld over Alexandra's privé leven,
maar de lastertongen hebben op dit toon
beeld van tact nooit enige vat kunnen krij
gen. Men neemt aan, dat haar moeder,
de voormalige prinses Marina van Grie
kenland en afstammelinge van de Russi
sche tsaren, graag zou zien, dat zij huwde
met een van Europa's kroonprinsen en
zo misschien nog koningin zou worden. De
enigen, die voor zulk een huwelijk in
aanmerking zouden komen, zijn de Noorse
prins Harald, die thans in Oxford studeert,
en Alexandra's achterneef, de Griekse
kroonprins Konstantijn. De prinses kent
'ncn beiden. Tb. Tb
Meer dan „een goede vriend"?
Maar reeds enige jaren lang is Alexan
dra in gezelschap gezien van een rijke
vrijgezel, Lord O.Neill, afstammeling van
het oude koningshuis van Ierland. „Ray"
O'Neill is de heer van het statige kasteel
Shanes in Noord-Ierland. Hij heeft boven
dien nog landgoederen in Engeland en hij
drijft daarnaast een garagebedrijf, waar
men hem dikwijls in overall ziet werken.
Lord O'Neill verzamelt antieke auto's.
Hij is lang, donker en knap. Hij is sa
men met Alexandra's broer, de hertog van
Kent, op school gegaan en was officier
in het leger. O'Neill moge dan rijk en van
aristocratische afkomst zijn, maar hij is
geen prins. Daax-om zou Alexandra toe
stemming van de koninging nodig hebben,
indien zij, zoals men algemeen denkt, met
hem trouwen wil. .Die toestemming, zou
vrijwel zeker gegeven worden. Maar zo
Alexandra al verliefd is op haar „garage
houder", dan heeft zij dat toch goed ver
borgen gehouden. Al wat de Londenaars
weten is, dat zij het bijzonder goed kun
nen vinden in eikaars gezelschap en bij
hun veelvuldige uitgangetjes naar theaters
en restaurants.
advertentie: Vermits de bediening van
Fransche SCHOOLMEES
TER en MADEMOISELLE
binnen de Stad Zierikzee,
mitsgaders de VOORZAN
GERSPLAATS in de Fx-an-
sche Kerk aldaar, zyn ko
men te vaceeren, op een
Tractement van di'iehon-
derd Guldens 's Jaars, en boven dien vrye
Wooning in een zeer logeabel Huys, be-
quaam om een goed Getal Kost Kinderen
te logeeren mitsgaders een Last Turf Jaar-
lyks en Vrydom van Stads-Exchynsen van
Wyn en Bier, in gemelde School geconsu
meerd wordende; zo worden mits deezen-
alle en een ygelyk bequaam zyne, om de
Jonge Lieden te onderwyzen in het leezen,
schryven, cyfferen en in de Fransche Taal,
en mits dat de Mademoiselle in staat zy
de jonge Juffers allerley handwerken te
leeren, geadverteerd dat, die genegen mo
gen zyn hun Dienst daartoe te presentee
ren ten spoedigsten, immers binnen dén
Tyd van zes Weeken, in Persoon aan Hee-
ren Burgemeesteren en Scholarchen der
gemelde Stad zich kunnen addresseeren
om van hunne Bequaamheden de nodige
blyken te geeven.
VRIJDAG 2 3 DECEMBER I96 0
56. Vroeg in de morgen belde de dochter
van oude Sammy opgewonden bij opa's
dochter aanHet is verschrikkelijk
riep zijUw pa is weer bezig geweest!
Hij heeft mijn arme oude pa meegenomen
naar een spookhuis en daar raakt mijn
arme oude pa natuurlijk helemaal van
streek. Bovendien zal zijn rheumatiek.
Komt U toch even binnenzei opa's
dochter„en vertel dan eens rustig, wat
er aan de hand is." Dat deed Sammy's
dochter. Zij vertelde hoe opa en de oude
Sammy naar een verlaten spookherberg
waren gegaan en de hele nacht waren weg
gebleven. Mijn broer Roel is er van
ochtend heengegaan," vervolgde zij,
„maar hij is ook niet teruggekomen. 0,o,
ivat moeten we doen?!" „Er zelf op af
gaan", antwoordde opa's dochter kordaat.
„Alleen?" hijgde haar bezoekster. „Wel
nee," antwoordde zij, „ik zal mijn buur
man vragen of hij ons helpen wil. Hij is
kolonel en heeft heel wat gevaarlijke ex
pedities geleid." En zo kreeg even later
haar krijgshaftige buurman een telefoon
tje. „Een expeditie naar de onderwereld?!"
riep hij uit, „jae, dat is juist iets voor
mij!"
HILVERSUM I. 402 m. 7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gewijde muz. 7.30 Voor
de jeugd. 7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en over
ging. 8.0 Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor de vrouw.
10 00 Voor de kleuters. 10.15 Kerstconcert. 10.35
Lichte muziek. 11.00 Voor de zieken. 11.45 Gram.
12.00 Middagklik - noodklok. 12.04 Metropole-ork.
en bariton. 12.30 Land- en tuinbouwmeded. 12.33
Lichte muz. 12.50 Act. 13.00 Nieuws. 13.15 Zonne
wijzer. 13.20 Lichte muz. 13.45 Rep. Milit. kerst
bijeenkomst. 14.0 Mandoline-ork. 14.20 Kunstkron.
14.50 Lichte muz. *15.10 Prosper van Langendonck.
klankb. 15.40 Dameskoor. 16.00 Gregoriaanse zang.
16.30 Kerstliederen met gitaarbegeleiding. 16.50
Sportperiscoop. 17.00 Voor de jeugd. 18.00 Meis
jeskoor. 18.15 Journalistiek weekoverzicht. 18.25
Lichte muziek. 18.45 En nu mijn geval, vragen-
beantw. 19.00 Nieuws. 19.10 Wij komen te samen,
report, van de volkskerstzangbijeenkomst. 19.35
Chansons. 19.50 Lichtbaken, lezing. 20.00 Radio-
filharm.ork. en sol. 21.05 Kerstprogr. door Vlaam
se artisten. 21.55 Kerstliederen. 22.10 Voordracht.
22.30 Nieuws. 22.40 Er is altijd plaats, vluchtelin-
genprogr. 23.20 Clavecimbelrecital. 23.55 Inleiding
Nachtmis. 00.00—1.30 Plechtige Nachtmis.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO.
10.20 VARA. 19.30 VPRO. 20.00—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gymn. 7.20 Gram. 8.00
Nieuws. 8.18 Gram. 8.50 Voor u en uw gezin,
praatje. 9.00 Gymn. voor de vrouw. 9.10 Gram.
VPRO: 10.00 Samen thuis, praatje. 10.05 Morgen
wijding. VARA: 10.20 Gevar. progr. 12.00 Lichte
muz. 12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 Nieuwe
gram, met comm. 13.00 Nieuws. 13.15 VARA-va-
ria 13.20 Sportuitz. 13.45 Lichte muz. 14.00 Voor
de jeugd. 14.35 Dameskoor. 14.45 Op hoop van
zegen, hoorsp. 17.00 Jazzmuz. 17.30 Weekjournaal.
13.00 Nieuws en comm. 18.20 Jazzmuz. 18.35 Zi-
geunermuziek. 19.00 Kunstact. VPRO: 19.30 Actie
Toltèn. 19.55 Deze week, lezing. VARA: 20.00
Nieuws. 20.05 Promenade-ork. en solist. 20.40 De
klokken luiden luider en luider, documentaire.
21.00 Citherspel. 21.15 Soc. comm. 21.30 Dansmuz.
22.00 Scaramouche, hoorspel. 22.30 Nieuws. 22.40
Gram. 22.55 Kamerork. 23.55—24.00 Nieuws.
BRUSSEL. 324 m. ioor
12.00 Nieuws. 12.03 Gram. 12.30 Weerber. 12.35
Gesproken aperitief. 12.45 Gram. 13.00 Nieuws en
weerber. 13.15 Gram. 14.30 Gevar. muziek. 16.00
Lichte muz. 16.10 Gram. 16.20 Lichte muz. (verv.).
16.30 Gram. 17.00 Nieuws en weerber. 17.10 Dag
klapper en liturg, kal. 17.2 Liturg, gezangen. 17.30
Orgelrecital. 17.45 Engelse les. 18.00 Orgelrecital
(vervolg). 18.30 Voor de soldaten. 19.00 Nieuws.
19.40 Gram. 20.00 Gevar. muz. 21.00 Gram. 21.15
Amus.muz. 22.00 Nieuws. 22.15 Kerstprogr. 23.00
Nieuws. 23.30 Meisjeskoor. 23.50—1.20 Nachtmis.
(Van onze correspondent)
BRUSSEL Drieëntwintig stations te
ontvangen met een gewoon t.v.-toestel, het
is vermoedelijk een record voor West-
Europa. Het staat op naam van een 18-
jarige Belg, Jagues Her reman uit Rekkem
aan de Belgisch-Franse grens. Hij heeft
zorgvuldig de namen van de stations,
welke hij heeft afgekeken", in een blauw
gekaft schoolschrift geschreven: Brussel
(Vlaams), Brussel (Waals), Frankrijk, Ne
derland, Luxemburg, Engeland (2 zenders),
West-Duitsland, Oost-Duitsland, Denemar
ken, Zweden (4 verschillende stations),
Spanje, Portugal, Italië, Tsjechoslawakije,
Roemenië, Hongarije (2 stations) en de
Sovjet-Unie
Advertentie
VOOR VRIJDAG
NTS: 20.00 Weekoverzicht en weeroverz. KRO
20.30 Film over traditie van het Kindeke wiegen
20.45 Progr. over de kraamverpleging. 21.15 Kerst
programma. 21.50 Voordracht. 22.10 Epiloog.
VOOR ZATERDAG
AVRO: 17.00—17.30 Voor de kinderen. NTS:
2.00 Journaal en weeroverz. AVRO: 20.20 Kerst
liederen. 21.05 Film. 21.20 Het lange kerstdiner,
TV-spel. Eurovisie: 23.55 Nachtmis uit Volendam.
(Van onze correspondent)
Advertentie
ZXSXSR OUDE
per
hele liter
0e geheide gebeide van Wynand Focklnk
Advertentie
1011. Hele dagen zat koning Barbonix terneergeslagen op zijn troon. Het werd zo
ergdat hij er bijna niet door regeren kon!
Ik wou dat iemand mé maar helpen kon! zuchtte hij. Ik zou er een héél grote
beloning voor over hebben!
Acher waren al zoveel geleerden bezig geweest met zoeken naar een middel, dat de
koning een baard kon geven Heel knappe dokters en geleerden hadden er al jaren
aan gewerkt; en soms dacht er één, dat hij wat gevonden had. Maar als het middel
dan geprobeerd werd, bleek het weer vergeefs te zijn en het was niets waard...
CHIPBREUK
Advertentie
die in onze etalage staat,
als u raadt hoeveel stof voor
de bekleding gebruikt is.
Formulieren om mee te
raden gratis in de winkel
verkrijgbaar.
BABY- EN KIEUTERKLEDING
Gen. Cronjéstraat 133 - Tel. 57731
HAARLEM
Oprechte Saturdagse Haerlemse Courant
den 27 December 1760
